Bismillaahir Rahmaanir Raheem 

1. TA-SIN-MIM (EL-KASES: 1).
2. TILKE ‘AJATUL-KITABIL-MUBINI (EL-KASES: 2).
3. NETLU ‘ALEJKE MIN NEBE’I MUSA WE FIR’AWNE BIL-HEKKI LIKAWMIN JU’UMINUNE (EL-KASES: 3).
4. ‘INNE FIR’AWNE ‘ALA FIL-’ERDI WE XHE’ALE ‘EHLEHA SHIJA’ÆN JESTED’IFU TA’IFETEN MINHUM JUDHEBBIHU ‘EBNA’EHUM WE JESTEHJI NISA’EHUM ‘INNEHU KANE MINEL-MUFSIDINE (EL-KASES: 4).
5. WE NURIDU ‘EN NEMUNNE ‘ALEL-LEDHINE ESTUD’IFU FIL-’ERDI WE NEXH’ALEHUM ‘E’IMMETEN WE NEXH’ALEHUMUL-WARITHINE (EL-KASES: 5).
6. WE NUMEKKINE LEHUM FIL-’ERDI WE NURIJE FIR’AWNE WE HAMANE WE XHUNUDEHUMA MINHUM MA KANU JEHDHERUNE (EL-KASES: 6).
7. WE ‘EWHEJNA ‘ILA ‘UMMI MUSA ‘EN ‘ERDI’IHI FE’IDHA HIFTI ‘ALEJHI FE’ELKIHI FIL-JEMMI WE LA TEHAFI WE LA TEHZENI ‘INNA RADDUHU ‘ILEJKI WE XHA’ILUHU MINEL-MURSELINE (EL-KASES: 7).
8. FALTEKATEHU ‘ALU FIR’AWNE LIJEKUNE LEHUM ‘ADUWÆN WE HEZENÆN ‘INNE FIR’AWNE WE HAMANE WE XHUNUDEHUMA KANU HATI’INE (EL-KASES: 8).
9. WE KALET EMRE’ETU FIR’AWNE KURRETU ‘AJNIN LI WE LEKE LA TEKTULUHU ‘ASA ‘EN JENFE’ANA ‘EW NETTEHIDHEHU WELEDÆN WE HUM LA JESH’URUNE (EL-KASES: 9).
10. WE ‘ESBEHE FU’UADU ‘UMMI MUSA FARIGÆN ‘IN KADET LETUBDI BIHI LEWLA ‘EN REBETNA ‘ALA KALBIHA LITEKUNE MINEL-MU’UMININE (EL-KASES: 10).
11. WE KALET LI’HTIHI KUSSIHI FEBESURET BIHI ‘AN XHUNUBIN WE HUM LA JESH’URUNE (EL-KASES: 11).
12. WE HERREMNA ‘ALEJHIL-MERADI’A MIN KABLU FEKALET HEL ‘EDULLUKUM ‘ALA ‘EHLI BEJTIN JEKFULUNEHU LEKUM WE HUM LEHU NASIHUNE (EL-KASES: 12).
13. FEREDEDNAHU ‘ILA ‘UMMIHI KEJ TEKARRE ‘AJNUHA WE LA TEHZENE WE LITA’LEME ‘ENNE WA’DEL-LAHI HEKKUN WE LEKINNE ‘EKTHEREHUM LA JA’LEMUNE (EL-KASES: 13).
14. WE LEMMA BELEGA ‘ESHUDDEHU WE ESTEWA ‘ATEJNAHU HUKMÆN WE ‘ILMÆN WE KEDHELIKE NEXHZIL-MUHSININE (LKSS: 14).
15. WE DEHALEL-MEDINETE ‘ALA HINI GAFLETIN MIN ‘EHLIHA FEWEXHEDE FIHA REXHULEJNI JEKTETILANI HADHA MIN SHI’ATIHI WE HEDHA MIN ‘ADUWIHI FASTEGATHEHUL-LEDHI MIN SHI’ATIHI ‘ALEL-LEDHI MIN ‘ADUWIHI FEWEKEZEHU MUSA FEKADA ‘ALEJHI KALE HADHA MIN ‘AMELI ESH-SHEJTANI ‘INNEHU ‘ADUWUN MUDILLUN MUBINUN (EL-KASES: 15).
16. KALE RABBI ‘INNI DHELEMTU NEFSI FAGFIR LI FEGAFERE LEHU ‘INNEHU HUWEL-GAFURU ER-REHIMU (EL-KASES: 16).
17. KALE RABBI BIMA ‘EN’AMTE ‘ALEJJE FELEN ‘EKUNE DHEHIRÆN LILMUXHRIMINE (EL-KASES: 17).
18. FE’ESBEHE FIL-MEDINETI HA’IFÆN JETEREKKABU FE’IDHAL-LEDHI ESTENSEREHU BIL-’EMSI JESTESRIHUHU KALE LEHU MUSA ‘INNEKE LEGAWIJUN MUBINUN (EL-KASES: 18).
19. FELEMMA ‘EN ‘ERADE ‘EN JEBTISHE BIEL-LEDHI HUWE ‘ADUWUN LEHUMA KALE JA MUSA ‘ETURIDU ‘EN TEKTULENI KEMA KATELTE NEFSÆN BIL-’EMSI ‘IN TURIDU ‘ILLA ‘EN TEKUNE XHEBBARÆN FIL-’ERDI WE MA TURIDU ‘EN TEKUNE MINEL-MUSLIHINE (EL-KASES: 19).
20. WE XHA’E REXHULUN MIN ‘EKSAL-MEDINETI JES’A KALE JA MUSA ‘INNEL-MELE’E JE’TEMIRUNE BIKE LIJEKTULUKE FAHRUXH ‘INNI LEKE MINE EN-NASIHINE (EL-KASES: 20).
21. FEHAREXHE MINHA HA’IFÆN JETEREKKABU KALE RABBI NEXHXHINI MINEL-KAWMI EDH-DHALIMINE (EL-KASES: 21).
22. WE LEMMA TEWEXHXHEHE TILKA’E MEDJENE KALE ‘ASA RABBI ‘EN JEHDIJENI SEWA’E ES-SEBIL (EL-KASES: 22).
23. WE LEMMA WEREDE MA’E MEDJENE WEXHEDE ‘ALEJHI ‘UMMETEN MINE EN-NASI JESKUNE WE WEXHEDE MIN DUNIHIMU EMRE’TEJNI TEDHUDANI KALE MA HATBUKUMA KALETA LA NESKI HETTA JUSDIRE ER-RI’A’U WE ‘EBUNA SHEJHUN KEBIRUN (EL-KASES: 23).
24. FESEKA LEHUMA THUMME TEWELLA ‘ILA EDH-DHILLI FEKALE RABBI ‘INNI LIMA ‘ENZELTE ‘ILEJJE MIN HAJRIN FEKIRUN (EL-KASES: 24).
25. FEXHA’ET/HU ‘IHDAHUMA TEMSHI ‘ALA ESTIHJA’IN KALET ‘INNE ‘EBI JED’UKE LIJEXHZIJEKE ‘EXHRE MA SEKAJTE LENA FELEMMA XHA’EHU WE KASSE ‘ALEJHIL-KASESE KALE LA TEHAF NEXHEWTE MINEL-KAWMI EDH-DHALIMINE (EL-KASES: 25).
26. KALET ‘IHDAHUMA JA ‘EBETI ESTE’XHIRHU ‘INNE HAJRE MENI ESTE’XHERTEL-KAWIJUL-’EMINU (EL-KASES: 26).
27. KALE ‘INNI ‘URIDU ‘EN ‘UNKIHEKE ‘IHDA EBNETEJJE HATEJNI ‘ALA ‘EN TE’XHURENI THEMANIJETE HIXHEXHIN FE’IN ‘ETMEMTE ‘ASHRÆN FEMIN ‘INDIKE WE MA ‘URIDU ‘EN ‘ESHUKKA ‘ALEJKE SETEXHIDUNI ‘IN SHA’EL-LAHU MINE ES-SALIHINE (EL-KASES: 27).
28. KALE DHALIKE BEJNI WE BEJNEKE ‘EJJEMAL-’EXHELEJNI KADEJTU FELA ‘UDWANE ‘ALEJJE WEL-LAHU ‘ALA MA NEKULU WE KILUN (EL-KASES: 28).
29. FELEMMA KADA MUSAL-’EXHELE WE SARE BI’EHLIHI ‘ANESE MIN XHANIBIT-TURI NARÆN KALE LI’HLIHI EMKUTHU ‘INNI ‘ANESTU NARÆN LE’ALLI ‘ATIKUM MINHA BIHABERIN ‘EW XHEDHWETIN MINE EN-NARI LE’ALLEKUM TESTELUNE (EL-KASES: 29).
30. FELEMMA ‘ETAHA NUDI MIN SHATI’IL-WADIL-’EJMENI FIL-BUK’ATIL-MUBAREKETI MINE ESH-SHEXHERETI ‘EN JA MUSA ‘INNI ‘ENALLAHU REBBUL-’ALEMINE (EL-KASES: 30).
31. WE ‘EN ‘ELKI ‘ASAKE FELEMMA RE’AHA TEHTEZZU KE’ENNEHA XHANNUN WELLA MUDBIRÆN WE LEM JU’AKKIB JA MUSA ‘EKBIL WE LA TEHAF ‘INNEKE MINEL-’AMININE (EL-KASES: 31).
32. ESLUK JEDEKE FI XHEJBIKE TEHRUXH BEJDA’E MIN GAJRI SU’IN WE EDMUM ‘ILEJKE XHENAHEKE MINE ER-REHBI FEDHANIKE BURHANANI MIN RABBIKE ‘ILA FIR’AWNE WE MELE’IHI ‘INNEHUM KANU KAWMÆN FASIKINE (EL-KASES: 32).
33. KALE RABBI ‘INNI KATELTU MINHUM NEFSÆN FE’EHAFU ‘EN JEKTULUNI (EL-KASES: 33).
34. WE ‘EHI HARUNU HUWE ‘EFSEHU MINNI LISANÆN FE’ERSILHU MA’IJE RID’ÆN JUSEDDIKUNI ‘INNI ‘EHAFU ‘EN JUKEDHDHIBUNI (EL-KASES: 34).
35. KALE SENESHUDDU ‘ADUDEKE BI’EHIKE WE NEXH’ALU LEKUMA SULTANÆN FELA JESILUNE ‘ILEJKUMA BI’AJATINA ‘ENTUMA WE MENI ETTEBE’AKUMAL-GALIBUNE (EL-KASES: 35).
36. FELEMMA XHA’EHUM MUSA BI’AJATINA BEJJINATIN KALU MA HADHA ‘ILLA SIHRUN MUFTEREN WE MA SEMI’NA BIHEDHA FI ‘ABA’INAL-’EWWELINE (EL-KASES: 36).
37. WE KALE MUSA RABBI ‘A’LEMU BIMEN XHA’E BIL-HUDA MIN ‘INDIHI WE MEN TEKUNU LEHU ‘AKIBETU ED-DARI ‘INNEHU LA JUFLIHU EDH-DHALIMUNE (EL-KASES: 37).
38. WE KALE FIR’AWNU JA ‘EJJUHAL-MELE’U MA ‘ALIMTU LEKUM MIN ‘ILEHIN GAJRI FE’EWKID LI JA HAMANU ‘ALAT-TINI FAXH’AL LI SERHÆN LE’ALLI ‘ETTELI’U ‘ILA ‘ILEHI MUSA WE ‘INNI LE’EDHUNNUHU MINEL-KADHIBINE (EL-KASES: 38).
39. WE ESTEKBERE HUWE WE XHUNUDUHU FIL-’ERDI BIGAJRIL-HEKKI WE DHENNU ‘ENNEHUM ‘ILEJNA LA JURXHA’UNE (EL-KASES: 39).
40. FE’EHADHNAHU WE XHUNUDEHU FENEBEDHNAHUM FIL-JEMMI FANDHUR KEJFE KANE ‘AKIBETU EDH-DHALIMINE (EL-KASES: 40).
41. WE XHE’ALNAHUM ‘E’IMMETEN JED’UNE ‘ILA EN-NARI WE JEWMEL-KIJAMETI LA JUNSERUNE (EL-KASES: 41).
42. WE ‘ETBA’NAHUM FI HEDHIHI ED-DUNJA LA’NETEN WE JEWMEL-KIJAMETI HUM MINEL-MEKBUHINE (EL-KASES: 42).
43. WE LEKAD ‘ATEJNA MUSAL-KITABE MIN BA’DI MA ‘EHLEKNAL-KURUNEL-’ULA BESA’IRE LILNNASI WE HUDEN WE REHMETEN LE’ALLEHUM JETEDHEKKERUNE (EL-KASES: 43).
44. WE MA KUNTE BIXHANIBIL-GARBIJI ‘IDH KADEJNA ‘ILA MUSAL-’EMRE WE MA KUNTE MINE ESH-SHAHIDIN (EL-KASES: 44).
45. WE LEKINNA ‘ENSHE’NA KURUNÆN FETETAWELE ‘ALEJHIMUL-’UMURU WE MA KUNTE THAWIÆN FI ‘EHLI MEDJENE TETLU ‘ALEJHIM ‘AJATINA WE LEKINNA KUNNA MURSILINE (EL-KASES: 45).
46. WE MA KUNTE BIXHANIBIT-TURI ‘IDH NADEJNA WE LEKIN REHMETEN MIN RABBIKE LITUNDHIRE KAWMÆN MA ‘ETAHUM MIN NEDHIRIN MIN KABLIKE LE’ALLEHUM JETEDHEKKERUNE (EL-KASES: 46).
47. WE LEWLA ‘EN TUSIBEHUM MUSIBETUN BIMA KADDEMET ‘EJDIHIM FEJEKULU REBBENA LEWLA ‘ERSELTE ‘ILEJNA RESULÆN FENETTEBI’A ‘AJATIKE WE NEKUNE MINEL-MU’UMININE (EL-KASES: 47).
48. FELEMMA XHA’EHUMUL-HEKKU MIN ‘INDINA KALU LEWLA ‘UTIJE MITHLE MA ‘UTIJE MUSA ‘EWELEM JEKFURU BIMA ‘UTIJE MUSA MIN KABLU KALU SIHRANI TEDHAHERA WE KALU ‘INNA BIKULLIN KAFIRUNE (EL-KASES: 48).
49. KUL FE’TU BIKITABIN MIN ‘INDI ELLAHI HUWE ‘EHDA MINHUMA ‘ETTEBI’HU ‘IN KUNTUM SADIKINE (EL-KASES: 49).
50. FE’IN LEM JESTEXHIBU LEKE FA’LEM ‘ENNEMA JETTEBI’UNE ‘EHWA’EHUM WE MEN ‘EDELLU MIMMENI ETTEBE’A HEWAHU BIGAJRI HUDEN MINEL-LAHI ‘INNALL-LLAHE LA JEHDIL-KAWME EDH-DHALIMINE (EL-KASES: 50).
51. WE LEKAD WESSELNA LEHUMUL-KAWLE LE’ALLEHUM JETEDHEKKERUNE (EL-KASES: 51).
52. EL-LEDHINE ‘ATEJNAHUMUL-KITABE MIN KABLIHI HUM BIHI JU’UMINUNE (EL-KASES: 52).
53. WE ‘IDHA JUTLA ‘ALEJHIM KALU ‘AMENNA BIHI ‘INNEHUL-HEKKU MIN RABBINA ‘INNA KUNNA MIN KABLIHI MUSLIMINE (EL-KASES: 53).
54. ‘ULA’IKE JU’UTEWNE ‘EXHREHUM MERRETEJNI BIMA SEBERU WE JEDRE’UNE BIL-HESENETI ES-SEJJI’ETE WE MIMMA REZEKNAHUM JUNFIKUNE (EL-KASES: 54).
55. WE ‘IDHA SEMI’UL-LEGWE ‘A’REDU ‘ANHU WE KALU LENA ‘A’MALUNA WE LEKUM ‘A’MALUKUM SELAMUN ‘ALEJKUM LA NEBTEGIL-XHAHILINE (EL-KASES: 55).
56. ‘INNEKE LA TEHDI MEN ‘EHBEBTE WE LEKINNALL-LLAHE JEHDI MEN JESHA’U WE HUWE ‘A’LEMU BIL-MUHTEDINE (EL-KASES: 56).
57. WE KALU ‘IN NETTEBI’IL-HUDA ME’AKE NUTEHATTEF MIN ‘ERDINA ‘EWELEM NUMEKKIN LEHUM HEREMÆN ‘AMINÆN JUXHBA ‘ILEJHI THEMERATU KULLI SHEJ’IN RIZKÆN MIN LEDUNNA WE LEKINNE ‘EKTHEREHUM LA JA’LEMUNE (EL-KASES: 57).
58. WE KEM ‘EHLEKNA MIN KARJETIN BETIRET MA’ISHETEHA FETILKE MESAKINUHUM LEM TUSKEN MIN BA’DIHIM ‘ILLA KALILÆN WE KUNNA NEHNUL-WARITHINE (EL-KASES: 58).
59. WE MA KANE REBBUKE MUHLIKEL-KURA HETTA JEB’ATHE FI ‘UMMIHA RESULÆN JETLU ‘ALEJHIM ‘AJATINA WE MA KUNNA MUHLIKIL-KURA ‘ILLA WE ‘EHLUHA DHALIMUNE (EL-KASES: 59).
60. WE MA ‘UTITUM MIN SHEJ’IN FEMETA’UL-HEJÆTI ED-DUNJA WE ZINETUHA WE MA ‘INDEL-LAHI HAJRUN WE ‘EBKA ‘EFELA TA’KILUNE (EL-KASES: 60).
61. ‘EFEMEN WE’ADNAHU WA’DÆN HESENÆN FEHUWE LAKIHI KEMEN METTA’NAHU META’AL-HEJÆTI ED-DUNJA THUMME HUWE JEWMEL-KIJAMETI MINEL-MUHDERINE (EL-KASES: 61).
62. WE JEWME JUNADIHIM FEJEKULU ‘EJNE SHUREKA’IJEL-LEDHINE KUNTUM TEZ’UMUNE (EL-KASES: 62).
63. KALEL-LEDHINE HEKKA ‘ALEJHIMUL-KAWLU REBBENA HA’UULA’L-LEDHINE ‘EGWEJNA ‘EGWEJNAHUM KEMA GAWEJNA TEBERRE’NA ‘ILEJKE MA KANU ‘IJANA JA’BUDUNE (EL-KASES: 63).
64. WE KILE ED’U SHUREKA’EKUM FEDE’AWHUM FELEM JESTEXHIBU LEHUM WE RE’EWL-’ADHABE LEW ‘ENNEHUM KANU JEHTEDUNE (EL-KASES: 64).
65. WE JEWME JUNADIHIM FEJEKULU MADHA ‘EXHEBTUMUL-MURSELINE (EL-KASES: 65).
66. FE’AMIJET ‘ALEJHIMUL-’ENBA’U JEWME’IDHIN FEHUM LA JETESA’ELUNE (EL-KASES: 66).
67. FE’EMMA MEN TABE WE ‘AMENE WE ‘AMILE SALIHÆN FE’ASA ‘EN JEKUNE MINEL-MUFLIHINE (EL-KASES: 67).
68. WE REBBUKE JEHLUKU MA JESHA’U WE JEHTARU MA KANE LEHUMUL-HIJERETU SUBHANEL-LAHI WE TA’ALA ‘AMMA JUSHRIKUNE (EL-KASES: 68).
69. WE REBBUKE JA’LEMU MA TUKINNU SUDURUHUM WE MA JU’LINUNE (EL-KASES: 69).
70. WE HUWEL-LAHU LA ‘ILAHE ‘ILLA HUWE LEHUL-HEMDU FIL-’ULA WEL-’AHIRETI WE LEHUL-HUKMU WE ‘ILEJHI TURXHA’UNE (EL-KASES: 70).
71. KUL ‘ERE’EJTUM ‘IN XHE’ALEL-LAHU ‘ALEJKUMUL-LEJLE SERMEDÆN ‘ILA JEWMIL-KIJAMETI MEN ‘ILEHUN GAJRU ELLAHI JE’TIKUM BIDIJA’IN ‘EFELA TESMA’UNE (EL-KASES: 71).
72. KUL ‘ERE’EJTUM ‘IN XHE’ALEL-LAHU ‘ALEJKUMU EN-NEHARE SERMEDÆN ‘ILA JEWMIL-KIJAMETI MEN ‘ILEHUN GAJRU ELLAHI JE’TIKUM BILEJLIN TESKUNUNE FIHI ‘EFELA TUBSIRUNE (EL-KASES: 72).
73. WE MIN REHMETIHI XHE’ALE LEKUMUL-LEJLE WE EN-NEHARE LITESKUNU FIHI WE LITEBTEGU MIN FEDLIHI WE LE’ALLEKUM TESHKURUNE (EL-KASES: 73).
74. WE JEWME JUNADIHIM FEJEKULU ‘EJNE SHUREKA’IJEL-LEDHINE KUNTUM TEZ’UMUNE (EL-KASES: 74).
75. WE NEZA’NA MIN KULLI ‘UMMETIN SHEHIDÆN FEKULNA HATU BURHANEKUM FE’ALIMU ‘ENNEL-HEKKA LILLAHI WE DELLE ‘ANHUM MA KANU JEFTERUNE (EL-KASES: 75).
76. ‘INNE KARUNE KANE MIN KAWMI MUSA FEBEGA ‘ALEJHIM WE ‘ATEJNAHU MINEL-KUNUZI MA ‘INNE MEFATIHEHU LETENU’U BIL-’USBETI ‘ULIL-KUWETI ‘IDH KALE LEHU KAWMUHU LA TEFREH ‘INNALL-LLAHE LA JUHIBBUL-FERIHINE (EL-KASES: 76).
77. WE EBTEGI FIMA ‘ATAKEL-LAHU ED-DAREL-’AHIRETE WE LA TENSE NESIBEKE MINE ED-DUNJA WE ‘EHSIN KEMA ‘EHSENEL-LAHU ‘ILEJKE WE LA TEBGIL-FESADE FIL-’ERDI ‘INNALL-LLAHE LA JUHIBBUL-MUFSIDINE (EL-KASES: 77).
78. KALE ‘INNEMA ‘UTITUHU ‘ALA ‘ILMIN ‘INDI ‘EWELEM JA’LEM ‘ENNEL-LAHE KAD ‘EHLEKE MIN KABLIHI MINEL-KURUNI MEN HUWE ‘ESHEDDU MINHU KUWETEN WE ‘EKTHERU XHEM’ÆN WE LA JUS’ELU ‘AN DHUNUBIHIMUL-MUXHRIMUNE (EL-KASES: 78).
79. FEHAREXHE ‘ALA KAWMIHI FI ZINETIHI KALEL-LEDHINE JURIDUNEL-HEJÆTE ED-DUNJA JALEJTE LENA MITHLE MA ‘UTIJE KARUNU ‘INNEHU LEDHU HEDHDHIN ‘ADHIMIN (EL-KASES: 79).
80. WE KALEL-LEDHINE ‘UTUL-’ILME WEJLEKUM THEWABU ELLAHI HAJRUN LIMEN ‘AMENE WE ‘AMILE SALIHÆN WE LA JULEKKAHA ‘ILLA ES-SABIRUNE (EL-KASES: 80).
81. FEHASEFNA BIHI WE BIDARIHIL-’ERDE FEMA KANE LEHU MIN FI’ETIN JENSURUNEHU MIN DUNI ELLAHI WE MA KANE MINEL-MUNTESIRINE (EL-KASES: 81).
82. WE ‘ESBEHEL-LEDHINE TEMENNEW MEKANEHU BIL-’EMSI JEKULUNE WEJKE’ENNEL-LAHE JEBSUTU ER-RIZKA LIMEN JESHA’U MIN ‘IBADIHI WE JEKDIRU LEWLA ‘EN MENNEL-LAHU ‘ALEJNA LEHASEFE BINA WEJKE’ENNEHU LA JUFLIHUL-KAFIRUNE (EL-KASES: 82).
83. TILKE ED-DARUL-’AHIRETU NEXH’ALUHA LILLEDHINE LA JURIDUNE ‘ULUWÆN FIL-’ERDI WE LA FESADÆN WEL-’AKIBETU LILMUTTEKINE (EL-KASES: 83).
84. MEN XHA’E BIL-HESENETI FELEHU HAJRUN MINHA WE MEN XHA’E BIS-SEJJI’ETI FELA JUXHZAL-LEDHINE ‘AMILU ES-SEJJI’ATI ‘ILLA MA KANU JA’MELUNE (EL-KASES: 84).
85. ‘INNEL-LEDHI FEREDE ‘ALEJKEL-KUR’ANE LERADDUKE ‘ILA MA’ADIN KUL RABBI ‘A’LEMU MEN XHA’E BIL-HUDA WE MEN HUWE FI DELALIN MUBININ (EL-KASES: 85).
86. WE MA KUNTE TERXHU ‘EN JULKA ‘ILEJKEL-KITABU ‘ILLA REHMETEN MIN RABBIKE FELA TEKUNENNE DHEHIRÆN LILKAFIRINE (EL-KASES: 86).
87. WE LA JESUDDUNNEKE ‘AN ‘AJATI ELLAHI BA’DE ‘IDH ‘UNZILET ‘ILEJKE WE ED’U ‘ILA RABBIKE WE LA TEKUNENNE MINEL-MUSHRIKINE (EL-KASES: 87).
88. WE LA TED’U ME’A ELLAHI ‘ILEHÆN ‘AHARE LA ‘ILAHE ‘ILLA HUWE KULLU SHEJ’IN HALIKUN ‘ILLA WEXHHEHU LEHUL-HUKMU WE ‘ILEJHI TURXHA’UNE (EL-KASES: 88).

Me emrin e All-llahut, Mëshiruesit, Mëshirëbërësit!

1. Ta, Sin, Mim. 
2. Këto janë ajetet e librit (të Kur’anit) të plotkuptueshëm. 
3. Që po t’i lexojmë ty nga lajmi rreth Musait e faraonit, e që është e vërtetë për një popull që beson. 
4. Me të vërtetë, faraoni ka ngritur kokën lart në tokë, e popullin e saj e grupëzuar dhe një grup prej tyre e shtyp, ashtu që djemt e tyre ua mbyt, e gratë e tyre ua lë të jetojnë. Vërtet, ai ishte prej më shkatërrimtarëve. 
5. E Ne duam t’i lartësojmë ata që u shtypën në tokë, t’i bëjmë udhëheqës dhe t’i bëjmë trashëgues. 
6. Dhe atyre t’u japim pushtet në tokë, e faraonit, Hamanit dhe ushtrisë së këtyre dyve t’ua tregojmë atë që i ruheshin (ia kishin frikën). 
7. Ne nënën e Musait e inspiruam: t’i japë atij gji, e kur të keshë frikë për të, atëherë atë hidhe në lumë, e mos u frikëso as mos u pikëllo, se Ne do ta kthejmë atë ty dhe do ta bëjmë atë nga të dërguarit. 
8. E atë e gjeti familja faraonit, ashtu që në fund ai t’u bëhet atyre armik e dëshpërim. Vërtet, faraoni, Hamani dhe ushtria e tyre ishin kundërshtarë (gabonin me qëllim). 
9. E gruaja e faraonit tha: “Shpresë gëzimi për mua dhe për ty, mos e mbytni atë, ndoshta do të na sjellë dobi ose do ta adoptojmë si fëmijë”. Pra ata nuk e dinin rrjedhimin. 
10. E zemra e nënës së Musait agoi e zbrazët (kur kuptoi se ka rënë në duar të faraonit) dhe gati ta zbulojë atë (fëmijën), sikur të mos ia forconim Ne zemrën asaj që të bëhet e bindur (në premtimin e All-llahut). 
11. E ajo i tha motrës së tij: “Gjurmoje atë”, kurse ajo e shikonte atë prej së largu dhe ata nuk e hetonin (se ishte motra e tij që e përcjell). 
12. Ndërsa Ne ia patëm ndaluar atij më parë thithjen e gjinit, e ajo (motra e Musait) tha: “A doni t’ju tregoj për një familje që do të kujdeset për të dhe që do të jenë të sinqertë ndaj tij?” 
13. Dhe ashtu atë e kthyem te nëna e vet që ajo të jetë e kënaqur e jo e pikëlluar dhe që ta kuptojë ajo se premtimi i All-llahut është i vërtetë e i sigurt, por shumica e tyre nuk e dinë. 
14. E pasi ai (Musai) e arriti moshën madhore dhe u bë i pjekur, Ne i dhamë urtësi e dituri. Kështu Ne i shpërblejmë bamirësit. 
15. Dhe ai hyri në qytet në një kohë të pahetuar prej banorëve të tij, dhe në të i gjeti dy veta që po përlaheshin, njëri prej ithtarëve të tij e tjetri prej armiqve të tij, e ai i anës së tij i kërkoi ndihmë kundër armikut dhe Musai i ra grusht e ai vdiq. Ai (Musai) tha: “Kjo është prej veprave të djallit, e s’ka dyshim se ai është armik i hapët që shpie në humbje”. 
16. Ai tha: “Zoti im, unë e ngarkova veten e Ti më fal mua!” Dhe Ai ia fali, se Ai është që fal shumë, është mëshirues.” 
17. Ai tha: “Zoti im, betohem në ato të mira që m’i dhurove mua se kurrë nuk do të vihem në ndihmë të kriminelëve”. 
18. Dhe (Musai) agoi i frikësuar në qytet e duke pritur (se çka po i ndodh), kur qe, ai i cili i kishte kërkuar ndihmë dje, e thirri sërish (në ndihmë), e Musai i tha: “Vërtet ti qenke ngatërrestar i njohur!” 
19. E kur deshi ta rrëmbejë atë që ishte armik i të dyve, ai tha: “A do të më mbysësh mua siç e mbyte dje njeriun, ti nuk do tjetër, vetëm se të bëhesh arrogant në tokë, e nuk dëshiron të jeshë nga përmirësuesit!” 
20. Dhe erdhi një njeri që ngutej nga ana më e largët e qytetit e tha: “O Musa, parësimi është duke biseduar me të mbytur ty, pra ti dil (ik), unë jam këshillues yti”. 
21. E ai doli prej aty i frikësuar e duke pritur (se ç’po ndodh) dhe tha: “O Zoti im, më shpëto prej popullit zullumqar”. 
22. Dhe kur u drejtua kah Medjeni tha: “Shpresoj që Zoti im të më orientojë rrugës së drejtë”. 
23. E kur arriti ujin e Medjenit, aty gjeti një grumbull njerëzish që po i jepnin bagëtisë ujë, e pak më larg prej tyre vërejti dy gra që po i ndalnin (kafshët e tyre) e u tha: “E çka është puna e juve dyjave?” Ato që të dyja i thanë: “Ne nuk u japim ujë deri që të largohen barinjtë, kurse babai ynë është shumë i vjetër!” 
24. Atëherë ai u dha ujë (kafshëve) të atyre, pastaj u largua anash nën një hije e tha: “O Zoti im, unë kam nevojë për çkado që të më japësh!” 
25. E njëra prej tyre erdhi te ai, ecte e turpërueshme, e tha: “Babai im të thërret që të paguajë ty shpërblimin për atë që na u dhe (bagëtisë) ujë!” E kur shkoi (Musai) tek ai dhe ia tregoi atij ngjarjen, ai tha: “Mos ki frikë, paske shpëtuar nga populli zullumqar!” 
26. Njëra prej atyre dyjave tha: “O babai im, merre këtë në shërbim me pagë, pse më i miri i atij që do ta marrësh në shërbim është ai i fuqishmi e besniku!” 
27. Ai (Shuajbi) tha: Unë dëshiroj të martoj ty me njërën prej këtyre dy vajzave të mia, me kusht që të më shërbesh tetë vjet, e nëse i plotëson dhjetë, ai është vullneti yt, e unë nuk dëshiroj të rëndojë ty, e në dashtë All-llahu, ti do të gjesh te unë mirëkuptim! 
28. Ai (Musai) tha: “Kjo le të mbetet mes meje e teje, e cilindo afat që do ta kryej nga këta të dy, nuk do të ketë përgjegjësi për mua. Për këtë që po themi All-llahu është garant”. 
29. E kur Musai e kreu afatin dhe udhëtoi me familjen e vet, e vërejti kah ana e Turit një zjarr, e familjes së vet i tha: “Rrini këtu, unë kam vërejtur një zjarr, ndoshta do t’ju sjell nga ai ndonjë lajm ose ndonjë urë nga zjarri që të ngroheni”. 
30. Dhe kur arriti tek ai (zjarr) nga ana e djathtë e luginës së atij vendi të bekuar me pemë u thirr: “O Musa, s’ka dyshim se Unë jam All-llahu, Zoti i botëve!” 
31. Dhe ti hidhe shkopin tënd! E kur e pa Musai se po lëviz si të ishte gjarpër i shpejtë, ktheu të ikë e nuk vështroi prapa. O Musa, ktheu ku ishe e mos u frikëso se me të vërtetë ti je i sigurt. 
32. Fute dorën në xhep e ajo do të dalë e bardhë pa ndonjë të metë dhe shtrëngoje për vete krahun tënd kur të frikësohesh. Këto janë dy argumente nga Zoti yt për te faraoni dhe rrethi i tij, se me të vërtetë ata janë popull i prishur. 
33. Ai (Musai) tha: “O Zoti im, unë kam mbytur një njeri prej tyre, e frikësohem se do të më mbysin!” 
34. E vëllai im, Haruni, është më orator se unë, andaj dërgoje atë me mua ndihmë që t’i vërtetojë fjalët e mia. Unë kam frikë se do të më shpallin gënjeshtar. 
35. (All-llahu iu përgjigj) Tha: “Ne do ta forcojmë ty krahun me vëllain tënd dhe me argumentet Tona do t’ju japim pushtet juve dyve ashtu që ata të mos mund t’u afrohen juve, andaj ju të dy dhe ata që u janë bindur juve, jeni ngadhënjimtarë”. 
36. E kur Musai ua solli atyre argumentet Tona të qarta, ata thanë: “Kjo nuk është tjetër vetëm se magji e trilluar dhe këtë nuk e kemi dëgjuar as ndër prindërit tanë të hershëm!” 
37. E Musai tha: “Zoti im e di më së miri për atë që u erdhi me udhëzim prej Tij dhe kujt do t’i takojë përfundimi i mirë, se mizorët me siguri nuk do të kenë shpëtim”. 
38. E faraoni tha: “O ju pari, unë nuk njoh ndonjë zot tjetër për ju pos meje, andaj ti o Haman, m’i pjek (tullat) nga dheu e më ndërto një kullë të lartë, ndoshta do të arrijë ta shoh zotin e Musait, sepse unë mendoj se vërtet ai është gënjeshtar”. 
39. Dhe ashtu ai dhe ushtria e tij u sollën në tokë me kryeneçësi ndaj të vërtetës dhe menduan se nuk do të kthehen te Ne. 
40. Andaj, Ne e kapëm atë dhe ushtrinë e tij dhe e hodhëm në det e shiko pra se si përfundojnë mizorët. 
41. Dhe ata i bëmë prijësa që thërrasin për në zjarr dhe në ditën e kijametit atyre nuk do t’u ndihmohet. 
42. Edhe në këtë botë i kemi përcjellë ata me mallkim, kurse në ditën e kijametit ata janë të përbuzur. 
43. E pasi i shkatërruam popujt e mëparshëm, Ne Musait i dhamë librin që është dritë për njerëz dhe udhëzim e mëshirë që të marrin mësim. 
44. E ti nuk ishe në anën perëndimore (të vendit ku All-llahu i foli Musait) kur Ne Musait ia besuam shpalljen (e bëmë pejgamber dhe e dërguam te faraoni), e ti as nuk ishe aty pranë. 
45. Por Ne krijuam popuj (mes Musait e teje Muhammed), e koha ka zgjatur (ndaj, të dërguam ty). Dhe ti nuk banove në mesin e popullit të Medjenit e t’iu lexosh këtyre argumentet Tona (lajmin për Musain, për Shuajbin, për vajzat e tij), por Ne të dërguam (dhe të njoftuam). 
46. Dhe ti nuk ke qenë pranë Kodrës Tur kur Ne e thirrëm (Musain), por (tregimi ynë) është mëshirë nga Zoti yt, për t’ia tërhequr vërejtjen një populli që para teje nuk u kishte ardhur ndonjë pejgamber, dhe ashtu ata të marrin mësim. 
47. Dhe të mos thonë, kur t’i godasë ndonjë e keqe e papritur, të cilën e kanë merituar vetë: “Zoti ynë, përse nuk na ke dërguar ndonjë pejgamber që të pasonim argumentet Tua e të bëheshim besimtarë!” 
48. E kur atyre u erdhi e vërteta nga ana Jonë, ata thanë: “Përse nuk iu dha atij (Muhammedit) sikurse iu dha Musait (ndonjë mrekulli materiale)! Po a nuk e mohuan atë që iu dha Musait më parë?” E, thanë: “Dy magji që përmbajnë njëra-tjetrën. Dhe thanë: Çdonjërën prej tyre ne e mohojmë!” 
49. Thuaj: “Nëse është e vërtetë çka thoni, atëherë silleni një libër prej All-llahut që është edhe më udhëzues se këta dy (Tevrati e Kur’ani), e ti përmbahem edhe unë atij?” 
50. E nëse ata nuk të përgjigjen ty, atëherë dije se ata ndjekin vetëm dëshirat e veta, e kush është më i humbur se ai që duke mos pasur fakt prej All-llahut, ndjek epshin e vet? S’ka dyshim se All-llahu nuk udhëzon popullin zullumqar. 
51. Ndërsa Ne pandërprerë u dërguam atyre shpalljen, ashtu që të mendojnë. 
52. E atyre që Ne u dhamë librin përpara këtij, disa prej tyre i besojnë këtij (Kur’anit). 
53. Dhe kur u lexohet atyre, thonë: “Ne i kemi besuar atij, ajo është e vërtetë prej Zotit tonë, ne edhe para tij kemi qenë muslimanë!” 
54. Atyre u jepet shpërblim i dyfishtë për arsye se bënë durim, dhe ata të keqen e largojnë me të mirën, e nga ajo që Ne i furnizuam, ata japin. 
55. Dhe kur e dëgjojnë ndonjë llomotitje marrëzie, i kthejnë shpinën dhe thonë: “Ne kemi veprat tona e ju tuajat, qofshit larg nesh, ne nuk na duhen injorantët!” 
56. Është e vërtetë se ti nuk mund ta udhëzosh atë që do ti, por All-llahu udhëzon kë të dojë dhe Ai është që di më së miri për të udhëzuarit. 
57. Ata thanë: “Nëse ne ndjekim rrugën e drejtë së bashku me ty, ne me të shpejtë do të jemi të dëbuar prej vendit tonë!” Po a nuk u siguruam Ne atyre një vend të shenjtë e të sigurt që aty sillen frutat e çdo sendi si furnizim nga ana Jonë, po shumica e tyre nuk e dinë. 
58. E sa vendbanime që përbuzën jetën e vet Ne i kemi shkatërruar, e ja, ato janë shtëpitë e tyre, që pas tyre ato pak kohë janë banuar prej dokujt dhe Ne ishim trashëgues të tyre. 
59. Zoti yt nuk është i tillë që të shkatërrojë venbanimet para se në kryeqendër të tyre të dërgoj Pejgamber, i cili do t’ua lexojë atyre argumentet Tona, dhe Ne nuk shkatërruam vendbanime, pos vetëm kur banorët e tyre ishin zullumqarë. 
60. Dhe çdo gjë që u është dhënë juve është kënaqësi dhe shije e kësaj bote, ndërsa ajo që është tek All-llahu (thevabi) është shumë më e mirë dhe përhershme, pra, a nuk mendoni? 
61. A është ai, të cilit Ne i kemi premtuar një premtim të mirë (për xhennet), sikurse ai të cilit i kemi dhënë kënaqësi të kësaj jete, kurse në ditën e kijametit ai do të jetë prej të dënuarve? 
62. (përkujto) Ditën kur i thërret ata e u thotë: “Ku janë ata shokët e Mi, të cilët ju i pandehnit (si zota)?” 
63. E ata, të cilët e merituan fjalën (dënimin), thonë: “Zoti ynë, këta janë që ne i humbëm, i humbëm ata si humbën edhe vetë, ne para Teje tërhiqëm se ata nuk na adhuruan neve!” 
64. Dhe u thuhet: “Thirrni zotat tuaj”! Ata i thërrasin, por ata nuk u përgjigjen dot, dhe shohin dënimin. E atëherë (do të dëshironin) sikur të kishin qenë në rrugën e drejtë (e të mos përjetonin dënimin). 
65. Dhe ditën kur (All-llahu) i thërret ata e u thotë: “Çfarë përgjigje u keni dhënë të dërguarve?” 
66. Atë ditë atyre u humbin faktet dhe ata nuk konsultohen ndërmjet vete. 
67. E për sa i përket atij që është penduar, që ka besuar dhe ka bërë vepra të mira, ai le të shpresojë se është nga të shpëtuarit. 
68. Zoti yt krijon çka të dojë dhe zgjedh kë të dojë, atyre nuk u takon zgjedhja. I pastër dhe i lartë është All-llahu nga çka i përshkruajnë për shok. 
69. Dhe Zoti yt e di se ç’fshehin zemrat e tyre dhe se ç’shfaqin haptazi. 
70. Ai është All-llahu, nuk ka zot tjetër pos Tij, vetëm Atij i takon falënderimi në këtë botë dhe në botën tjetër dhe vetëm Atij i takon gjykimi dhe te Ai ktheheni. 
71. Thuaj: “Sikur All-llahu ta bënte natën e përhershme (t’ua zgjaste) deri në ditën e kijametit, ç’mendoni, cili zot pos All-llahut do t’ju sillte juve dritë? A nuk merrni vesh?” 
72. Thuaj: “Më tregoni, nëse All-llahu ua bën ditën të vazhdueshme deri në ditën e kijametit, cili zot pos All-llahut do t’ju sjellë natë që të pushoni në të? A nuk shihni (sa po gaboni)?” 
73. Po mëshira e Tij u bëri juve natën dhe ditën për të pushuar në të dhe për të përfituar nga begatitë e Tij, prandaj, të jini mirënjohës!. 
74. Dhe ditën që i fton (All-llahu) e thotë: “Ku janë ata që i menduat shokë të Mi?” 
75. Dhe Ne do të nxjerrim prej çdo populli dëshmitarë e u themi: “Sillni argumentin tuaj!” Atëherë do ta kuptojnë se e drejta (për Zot) është vetëm e All-llahut, dhe dështon çdo trillim i tyre. 
76. Karuni ishte nga populli i Musait dhe ai e shtypte atë popull ngase Ne i patëm dhënë aq shumë pasuri saqë një grup i fuqishëm mezi bartnin çelësat e (pasurisë së) tij, e kur populli i vet i tha: “Mos u kreno aq fortë sepse All-llahu nuk i do të shfrenuarit!” 
77. Dhe me atë që të ka dhënë All-llahu, kërko (ta fitosh) botën tjetër, e mos lë mangu atë që të takon nga kjo botë, dhe bën mirë ashtu siç të ka bërë All-llahu ty, e mos bën të këqija në tokë, se All-llahu nuk i do çrregulluesit. 
78. Ai (Karuni) tha: “Më është dhënë vetëm në saje të dijes sime!” Po a nuk e di ai se All-llahu shkatërroi para tij nga popujt e lashtë asish që ishte edhe më i fuqishëm e më i pasur se ai, po mëkatarët kriminelë as që do të pyeten për fajet e tyre (meqë All-llahu e di). 
79. Ai (Karuni) doli para popullit të vet me stolinë e vet, e ata që kishin synim jetën e kësaj bote thanë: “Ah, të kishim pasur edhe ne si i është dhënë Karunit, vërtet ai është fatbardhë!” 
80. E ata që ishin të zotët e diturisë thanë: “Të mjerët ju, shpërblimi i All-llahut është shumë më i mirë për atë që besoi dhe bëri vepër të mirë, po atë nuk mund ta arrijë kush përveç të durueshmëve!” 
81. Po Ne atë dhe pallatin e tij i shafuam në tokë dhe veç All-llahut nuk pati që ta mbrojë, e as vetë nuk pati mundësi të mbrohet. 
82. E ata që dje lakmuan të ishin në vendin e tij, filluan të thonë: “A nuk shihni se All-llahu me të vërtetë i jep begati e komoditet atij që do nga robërit e vet, e edhe ia mungon atë atij që do, e sikur All-llahu të mos bënte mëshirë ndaj nesh, do të na sharronte në tokë edhe neve; sa habi, se si jobesimtarët nuk gjejnë shpëtim! 
83. Atë vend të përjetshëm (xhennetin) ua kemi përcaktuar atyre që nuk duan as mendjemadhësi e as ngatërresë në tokë, e përfundim i këndshëm u takon atyre që i frikësohen All-llahut. 
84. Kush sjell me vete punë të mirë, atij do t’i takojë shpërblimi edhe më i madh, ndërsa ai që paraqitet me punë të këqija, do t’i jepet dënim vetëm aq sa e ka merituar. 
85. S’ka dyshim se Ai që ta bëri obligim Kur’anin, Ai do të kthejë ty aty kah erdhe. Thuaj: “Zoti im e di më mirë kush është që solli udhëzim të drejtë dhe kush është në humbje të sigurt”. 
86. Ti as nuk ke shpresuar se do të shpallet ty libri, por kjo është mëshirë e Zotit tënd, andaj ti kurrsesi të mos jeshë ndihmëtar i jobesimtarëve. 
87. Dhe kurrsesi ata të mos shmangin ty nga ajetet e All-llahut meqë ato t’u kanë shpallur ty, dhe ti thirr te Zoti yt e kurrsesi mos u bën pasues i dëshirave të idhujtarëve. 
88. Veç All-llahut mos adhuro ndonjë zot tjetër, s’ka të adhuruar tjetër veç Tij. Çdo send zhduket e Ai jo. Vetëm Atij i takon gjykimi dhe te Ai do të ktheheni!

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
1. طسم
2. تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ
3. نَتْلُو عَلَيْكَ مِنْ نَبَإِ مُوسَىٰ وَفِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
4. إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الْأَرْضِ وَجَعَلَ أَهْلَهَا شِيَعًا يَسْتَضْعِفُ طَائِفَةً مِنْهُمْ يُذَبِّحُ أَبْنَاءَهُمْ وَيَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ ۚ إِنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ
5. وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ
6. وَنُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَنُرِيَ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُمْ مَا كَانُوا يَحْذَرُونَ
7. وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ أُمِّ مُوسَىٰ أَنْ أَرْضِعِيهِ ۖ فَإِذَا خِفْتِ عَلَيْهِ فَأَلْقِيهِ فِي الْيَمِّ وَلَا تَخَافِي وَلَا تَحْزَنِي ۖ إِنَّا رَادُّوهُ إِلَيْكِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِينَ
8. فَالْتَقَطَهُ آلُ فِرْعَوْنَ لِيَكُونَ لَهُمْ عَدُوًّا وَحَزَنًا ۗ إِنَّ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا كَانُوا خَاطِئِينَ
9. وَقَالَتِ امْرَأَتُ فِرْعَوْنَ قُرَّتُ عَيْنٍ لِي وَلَكَ ۖ لَا تَقْتُلُوهُ عَسَىٰ أَنْ يَنْفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
10. وَأَصْبَحَ فُؤَادُ أُمِّ مُوسَىٰ فَارِغًا ۖ إِنْ كَادَتْ لَتُبْدِي بِهِ لَوْلَا أَنْ رَبَطْنَا عَلَىٰ قَلْبِهَا لِتَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
11. وَقَالَتْ لِأُخْتِهِ قُصِّيهِ ۖ فَبَصُرَتْ بِهِ عَنْ جُنُبٍ وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
12. وَحَرَّمْنَا عَلَيْهِ الْمَرَاضِعَ مِنْ قَبْلُ فَقَالَتْ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَىٰ أَهْلِ بَيْتٍ يَكْفُلُونَهُ لَكُمْ وَهُمْ لَهُ نَاصِحُونَ
13. فَرَدَدْنَاهُ إِلَىٰ أُمِّهِ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَلَا تَحْزَنَ وَلِتَعْلَمَ أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ
14. وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَاسْتَوَىٰ آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
15. وَدَخَلَ الْمَدِينَةَ عَلَىٰ حِينِ غَفْلَةٍ مِنْ أَهْلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلَانِ هَٰذَا مِنْ شِيعَتِهِ وَهَٰذَا مِنْ عَدُوِّهِ ۖ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِنْ شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ فَوَكَزَهُ مُوسَىٰ فَقَضَىٰ عَلَيْهِ ۖ قَالَ هَٰذَا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ ۖ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُضِلٌّ مُبِينٌ
16. قَالَ رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي فَغَفَرَ لَهُ ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
17. قَالَ رَبِّ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيرًا لِلْمُجْرِمِينَ
18. فَأَصْبَحَ فِي الْمَدِينَةِ خَائِفًا يَتَرَقَّبُ فَإِذَا الَّذِي اسْتَنْصَرَهُ بِالْأَمْسِ يَسْتَصْرِخُهُ ۚ قَالَ لَهُ مُوسَىٰ إِنَّكَ لَغَوِيٌّ مُبِينٌ
19. فَلَمَّا أَنْ أَرَادَ أَنْ يَبْطِشَ بِالَّذِي هُوَ عَدُوٌّ لَهُمَا قَالَ يَا مُوسَىٰ أَتُرِيدُ أَنْ تَقْتُلَنِي كَمَا قَتَلْتَ نَفْسًا بِالْأَمْسِ ۖ إِنْ تُرِيدُ إِلَّا أَنْ تَكُونَ جَبَّارًا فِي الْأَرْضِ وَمَا تُرِيدُ أَنْ تَكُونَ مِنَ الْمُصْلِحِينَ
20. وَجَاءَ رَجُلٌ مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ يَسْعَىٰ قَالَ يَا مُوسَىٰ إِنَّ الْمَلَأَ يَأْتَمِرُونَ بِكَ لِيَقْتُلُوكَ فَاخْرُجْ إِنِّي لَكَ مِنَ النَّاصِحِينَ
21. فَخَرَجَ مِنْهَا خَائِفًا يَتَرَقَّبُ ۖ قَالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
22. وَلَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقَاءَ مَدْيَنَ قَالَ عَسَىٰ رَبِّي أَنْ يَهْدِيَنِي سَوَاءَ السَّبِيلِ
23. وَلَمَّا وَرَدَ مَاءَ مَدْيَنَ وَجَدَ عَلَيْهِ أُمَّةً مِنَ النَّاسِ يَسْقُونَ وَوَجَدَ مِنْ دُونِهِمُ امْرَأَتَيْنِ تَذُودَانِ ۖ قَالَ مَا خَطْبُكُمَا ۖ قَالَتَا لَا نَسْقِي حَتَّىٰ يُصْدِرَ الرِّعَاءُ ۖ وَأَبُونَا شَيْخٌ كَبِيرٌ
24. فَسَقَىٰ لَهُمَا ثُمَّ تَوَلَّىٰ إِلَى الظِّلِّ فَقَالَ رَبِّ إِنِّي لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ
25. فَجَاءَتْهُ إِحْدَاهُمَا تَمْشِي عَلَى اسْتِحْيَاءٍ قَالَتْ إِنَّ أَبِي يَدْعُوكَ لِيَجْزِيَكَ أَجْرَ مَا سَقَيْتَ لَنَا ۚ فَلَمَّا جَاءَهُ وَقَصَّ عَلَيْهِ الْقَصَصَ قَالَ لَا تَخَفْ ۖ نَجَوْتَ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
26. قَالَتْ إِحْدَاهُمَا يَا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ ۖ إِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِيُّ الْأَمِينُ
27. قَالَ إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أُنْكِحَكَ إِحْدَى ابْنَتَيَّ هَاتَيْنِ عَلَىٰ أَنْ تَأْجُرَنِي ثَمَانِيَ حِجَجٍ ۖ فَإِنْ أَتْمَمْتَ عَشْرًا فَمِنْ عِنْدِكَ ۖ وَمَا أُرِيدُ أَنْ أَشُقَّ عَلَيْكَ ۚ سَتَجِدُنِي إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ
28. قَالَ ذَٰلِكَ بَيْنِي وَبَيْنَكَ ۖ أَيَّمَا الْأَجَلَيْنِ قَضَيْتُ فَلَا عُدْوَانَ عَلَيَّ ۖ وَاللَّهُ عَلَىٰ مَا نَقُولُ وَكِيلٌ
29. فَلَمَّا قَضَىٰ مُوسَى الْأَجَلَ وَسَارَ بِأَهْلِهِ آنَسَ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ نَارًا قَالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَارًا لَعَلِّي آتِيكُمْ مِنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ جَذْوَةٍ مِنَ النَّارِ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ
30. فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِيَ مِنْ شَاطِئِ الْوَادِ الْأَيْمَنِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَنْ يَا مُوسَىٰ إِنِّي أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ
31. وَأَنْ أَلْقِ عَصَاكَ ۖ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّىٰ مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ ۚ يَا مُوسَىٰ أَقْبِلْ وَلَا تَخَفْ ۖ إِنَّكَ مِنَ الْآمِنِينَ
32. اسْلُكْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ وَاضْمُمْ إِلَيْكَ جَنَاحَكَ مِنَ الرَّهْبِ ۖ فَذَانِكَ بُرْهَانَانِ مِنْ رَبِّكَ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ
33. قَالَ رَبِّ إِنِّي قَتَلْتُ مِنْهُمْ نَفْسًا فَأَخَافُ أَنْ يَقْتُلُونِ
34. وَأَخِي هَارُونُ هُوَ أَفْصَحُ مِنِّي لِسَانًا فَأَرْسِلْهُ مَعِيَ رِدْءًا يُصَدِّقُنِي ۖ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ
35. قَالَ سَنَشُدُّ عَضُدَكَ بِأَخِيكَ وَنَجْعَلُ لَكُمَا سُلْطَانًا فَلَا يَصِلُونَ إِلَيْكُمَا ۚ بِآيَاتِنَا أَنْتُمَا وَمَنِ اتَّبَعَكُمَا الْغَالِبُونَ
36. فَلَمَّا جَاءَهُمْ مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُفْتَرًى وَمَا سَمِعْنَا بِهَٰذَا فِي آبَائِنَا الْأَوَّلِينَ
37. وَقَالَ مُوسَىٰ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَنْ جَاءَ بِالْهُدَىٰ مِنْ عِنْدِهِ وَمَنْ تَكُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدَّارِ ۖ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ
38. وَقَالَ فِرْعَوْنُ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ مَا عَلِمْتُ لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرِي فَأَوْقِدْ لِي يَا هَامَانُ عَلَى الطِّينِ فَاجْعَلْ لِي صَرْحًا لَعَلِّي أَطَّلِعُ إِلَىٰ إِلَٰهِ مُوسَىٰ وَإِنِّي لَأَظُنُّهُ مِنَ الْكَاذِبِينَ
39. وَاسْتَكْبَرَ هُوَ وَجُنُودُهُ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ إِلَيْنَا لَا يُرْجَعُونَ
40. فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ ۖ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الظَّالِمِينَ
41. وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ لَا يُنْصَرُونَ
42. وَأَتْبَعْنَاهُمْ فِي هَٰذِهِ الدُّنْيَا لَعْنَةً ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ هُمْ مِنَ الْمَقْبُوحِينَ
43. وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ مِنْ بَعْدِ مَا أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ الْأُولَىٰ بَصَائِرَ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ
44. وَمَا كُنْتَ بِجَانِبِ الْغَرْبِيِّ إِذْ قَضَيْنَا إِلَىٰ مُوسَى الْأَمْرَ وَمَا كُنْتَ مِنَ الشَّاهِدِينَ
45. وَلَٰكِنَّا أَنْشَأْنَا قُرُونًا فَتَطَاوَلَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ ۚ وَمَا كُنْتَ ثَاوِيًا فِي أَهْلِ مَدْيَنَ تَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا وَلَٰكِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ
46. وَمَا كُنْتَ بِجَانِبِ الطُّورِ إِذْ نَادَيْنَا وَلَٰكِنْ رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ
47. وَلَوْلَا أَنْ تُصِيبَهُمْ مُصِيبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَيَقُولُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ وَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
48. فَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا لَوْلَا أُوتِيَ مِثْلَ مَا أُوتِيَ مُوسَىٰ ۚ أَوَلَمْ يَكْفُرُوا بِمَا أُوتِيَ مُوسَىٰ مِنْ قَبْلُ ۖ قَالُوا سِحْرَانِ تَظَاهَرَا وَقَالُوا إِنَّا بِكُلٍّ كَافِرُونَ
49. قُلْ فَأْتُوا بِكِتَابٍ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ هُوَ أَهْدَىٰ مِنْهُمَا أَتَّبِعْهُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ
50. فَإِنْ لَمْ يَسْتَجِيبُوا لَكَ فَاعْلَمْ أَنَّمَا يَتَّبِعُونَ أَهْوَاءَهُمْ ۚ وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَوَاهُ بِغَيْرِ هُدًى مِنَ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
51. وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ
52. الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِهِ هُمْ بِهِ يُؤْمِنُونَ
53. وَإِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلِهِ مُسْلِمِينَ
54. أُولَٰئِكَ يُؤْتَوْنَ أَجْرَهُمْ مَرَّتَيْنِ بِمَا صَبَرُوا وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ
55. وَإِذَا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَقَالُوا لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ لَا نَبْتَغِي الْجَاهِلِينَ
56. إِنَّكَ لَا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۚ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ
57. وَقَالُوا إِنْ نَتَّبِعِ الْهُدَىٰ مَعَكَ نُتَخَطَّفْ مِنْ أَرْضِنَا ۚ أَوَلَمْ نُمَكِّنْ لَهُمْ حَرَمًا آمِنًا يُجْبَىٰ إِلَيْهِ ثَمَرَاتُ كُلِّ شَيْءٍ رِزْقًا مِنْ لَدُنَّا وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ
58. وَكَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ بَطِرَتْ مَعِيشَتَهَا ۖ فَتِلْكَ مَسَاكِنُهُمْ لَمْ تُسْكَنْ مِنْ بَعْدِهِمْ إِلَّا قَلِيلًا ۖ وَكُنَّا نَحْنُ الْوَارِثِينَ
59. وَمَا كَانَ رَبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَىٰ حَتَّىٰ يَبْعَثَ فِي أُمِّهَا رَسُولًا يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا ۚ وَمَا كُنَّا مُهْلِكِي الْقُرَىٰ إِلَّا وَأَهْلُهَا ظَالِمُونَ
60. وَمَا أُوتِيتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَزِينَتُهَا ۚ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
61. أَفَمَنْ وَعَدْنَاهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لَاقِيهِ كَمَنْ مَتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ثُمَّ هُوَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِينَ
62. وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ
63. قَالَ الَّذِينَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَغْوَيْنَا أَغْوَيْنَاهُمْ كَمَا غَوَيْنَا ۖ تَبَرَّأْنَا إِلَيْكَ ۖ مَا كَانُوا إِيَّانَا يَعْبُدُونَ
64. وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ ۚ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ
65. وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ مَاذَا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِينَ
66. فَعَمِيَتْ عَلَيْهِمُ الْأَنْبَاءُ يَوْمَئِذٍ فَهُمْ لَا يَتَسَاءَلُونَ
67. فَأَمَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَعَسَىٰ أَنْ يَكُونَ مِنَ الْمُفْلِحِينَ
68. وَرَبُّكَ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَيَخْتَارُ ۗ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ
69. وَرَبُّكَ يَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا يُعْلِنُونَ
70. وَهُوَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْأُولَىٰ وَالْآخِرَةِ ۖ وَلَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
71. قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَيْكُمُ اللَّيْلَ سَرْمَدًا إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ إِلَٰهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُمْ بِضِيَاءٍ ۖ أَفَلَا تَسْمَعُونَ
72. قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَيْكُمُ النَّهَارَ سَرْمَدًا إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ إِلَٰهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُمْ بِلَيْلٍ تَسْكُنُونَ فِيهِ ۖ أَفَلَا تُبْصِرُونَ
73. وَمِنْ رَحْمَتِهِ جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
74. وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ
75. وَنَزَعْنَا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيدًا فَقُلْنَا هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ فَعَلِمُوا أَنَّ الْحَقَّ لِلَّهِ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ
76. إِنَّ قَارُونَ كَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَىٰ فَبَغَىٰ عَلَيْهِمْ ۖ وَآتَيْنَاهُ مِنَ الْكُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِي الْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحِينَ
77. وَابْتَغِ فِيمَا آتَاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ ۖ وَلَا تَنْسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا ۖ وَأَحْسِنْ كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ ۖ وَلَا تَبْغِ الْفَسَادَ فِي الْأَرْضِ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ
78. قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَىٰ عِلْمٍ عِنْدِي ۚ أَوَلَمْ يَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَهْلَكَ مِنْ قَبْلِهِ مِنَ الْقُرُونِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ قُوَّةً وَأَكْثَرُ جَمْعًا ۚ وَلَا يُسْأَلُ عَنْ ذُنُوبِهِمُ الْمُجْرِمُونَ
79. فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوْمِهِ فِي زِينَتِهِ ۖ قَالَ الَّذِينَ يُرِيدُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا يَا لَيْتَ لَنَا مِثْلَ مَا أُوتِيَ قَارُونُ إِنَّهُ لَذُو حَظٍّ عَظِيمٍ
80. وَقَالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَيْلَكُمْ ثَوَابُ اللَّهِ خَيْرٌ لِمَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا وَلَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الصَّابِرُونَ
81. فَخَسَفْنَا بِهِ وَبِدَارِهِ الْأَرْضَ فَمَا كَانَ لَهُ مِنْ فِئَةٍ يَنْصُرُونَهُ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُنْتَصِرِينَ
82. وَأَصْبَحَ الَّذِينَ تَمَنَّوْا مَكَانَهُ بِالْأَمْسِ يَقُولُونَ وَيْكَأَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ ۖ لَوْلَا أَنْ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا لَخَسَفَ بِنَا ۖ وَيْكَأَنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ
83. تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَلَا فَسَادًا ۚ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ
84. مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا ۖ وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَى الَّذِينَ عَمِلُوا السَّيِّئَاتِ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
85. إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَىٰ مَعَادٍ ۚ قُلْ رَبِّي أَعْلَمُ مَنْ جَاءَ بِالْهُدَىٰ وَمَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ
86. وَمَا كُنْتَ تَرْجُو أَنْ يُلْقَىٰ إِلَيْكَ الْكِتَابُ إِلَّا رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ ظَهِيرًا لِلْكَافِرِينَ
87. وَلَا يَصُدُّنَّكَ عَنْ آيَاتِ اللَّهِ بَعْدَ إِذْ أُنْزِلَتْ إِلَيْكَ ۖ وَادْعُ إِلَىٰ رَبِّكَ ۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ
88. وَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۘ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ ۚ لَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ