1. Alif-lām-rā. Tilke āyātu-l-kitābi-l-ḥakīm.
2. A kāna li-n-nāsi ‘ajabān an awḥaynā ilā rajulin minhum an andhirin-nāsa wa bashshiri-l-ladhīna āmanū anna lahum qadama ṣidqin ‘inda rabbihim, qāla-l-kāfirūna inna hādhā lasaḥirun mubīn.
3. Inna rabbakumu-llāhu alladhī khalaqa-s-samāwāti wa-l-arḍa fī sittati ayyāmin thumma-stawā ‘ala-l-‘arsh, yudabbiru-l-amr, mā min shafī‘in illā min ba‘di idhnih, dhālikumu-llāhu rabbukum fa‘budūh, afalā tadhakkarūn.
4. Ilayhi marji‘ukum jamī‘an wa‘da-llāhi ḥaqqā, innahu yabda’u-l-khalqa thumma yu‘īduhu liyajziya-l-ladhīna āmanū wa ‘amilū-ṣ-ṣāliḥāti bil-qisṭ, wa-l-ladhīna kafarū lahum sharābun min ḥamīmin wa ‘adhābun alīmun bimā kānū yakfurūn.
5. Huwa alladhī ja‘ala sh-shamsa ḍiyā’an wa-l-qamara nūran wa qaddarahu manāzila lita‘lamū ‘adada-s-sinīna wa-l-ḥisāb, mā khalaqa-llāhu dhālika illā bil-ḥaqq, yufaṣṣilu-l-āyāti li-qawmin ya‘lamūn.
6. Inna fī-kh-tilāfi-l-layli wa-n-nahāri wa mā khalaqa-llāhu fī-s-samāwāti wa-l-arḍi la-āyātin li-qawmin yattaqūn.
7. Inna-l-ladhīna lā yarjūna liqā’anā wa raḍū bil-ḥayāti-d-dunyā waṭma’annū bihā wa-l-ladhīna hum ‘an āyātinā ghāfilūn,
8. Ūlā’ika ma’wāhumun-nāru bimā kānū yaksibūn.
9. Inna-l-ladhīna āmanū wa ‘amilū-ṣ-ṣāliḥāti yahdīhim rabbuhum bi-īmānihim, tajrī min taḥtihimu-l-anhāru fī jannāti-n-na‘īm.
10. Da‘wāhum fīhā subḥānaka-llāhumma wa taḥiyyatuhum fīhā salām, wa ākhiru da‘wāhum ani-l-ḥamdu lillāhi rabbi-l-‘ālamīn.
11. Wa law yu‘ajjilu-llāhu li-n-nāsi sh-sharra isti‘jālahum bil-khayr la-quḍiya ilayhim ajaluhum, fa nadharu-l-ladhīna lā yarjūna liqā’anā fī ṭugh'yānihim ya‘mahūn.
12. Wa idhā massa-l-insāna ḍurrun da‘ānā li janbihi aw qā‘idan aw qā’iman, fa lammā kashafnā ‘anhu ḍurrahū marra ka an lam yad‘unā ilā ḍurrin massaḥ, kadhālika zuyyina li-l-musrifīna mā kānū ya‘malūn.
13. Wa laqad ahlaknā-l-qurūna min qablikum lammā ẓalamū wa jā’at-hum rusuluhum bil-bayyināti wa mā kānū liyu’minū, kadhālika najzī-l-qawma-l-mujrimīn.
14. Thumma ja‘alnākum khalā’ifa fī-l-arḍi min ba‘dihim li-nanẓura kayfa ta‘malūn.
15. Wa idhā tutlā ‘alayhim āyātunā bayyinātin qāla-l-ladhīna lā yarjūna liqā’anā i’ti bi-qur’ānin ghayri hādhā aw baddil'h, qul mā yakūnu lī an ubaddilahu min tilqā’i nafsī, in attabi‘u illā mā yūḥā ilayya, innī akhāfu in ‘aṣaytu rabbī ‘adhāba yawmin ‘aẓīm.
16. Qul law shā’a-llāhu mā talawtuhu ‘alaykum wa lā adrākum bih, fa qad labithtu fīkum ‘umuran min qablih, afalā ta‘qilūn?
17. Fa man aẓlamu mimman iftarā ‘alā-llāhi kadhiban aw kadhaba bi-āyātih, innahu lā yufliḥu-l-mujrimūn.
18. Wa ya‘budūna min dūni-llāhi mā lā yaḍurruhum wa lā yanfa‘uhum wa yaqūlūna hā’ulā’i shufa‘ā’unā ‘inda-llāh, qul atunabbi’ūna-llāha bimā lā ya‘lamu fī-s-samāwāti wa lā fī-l-arḍ, subḥānahu wa ta‘ālā ‘ammā yushrikūn.
19. Wa mā kāna-n-nāsu illā ummatan wāḥidatan fakh'talafū, wa lawlā kalimatun sabaqat min rabbika laquḍiya baynahum fīmā fīhi yakhtalifūn.
20. Wa yaqūlūna lawlā unzila ‘alayhi āyatun min rabbih, fa qul innamā-l-ghaybu li-llāh, fa-ntaẓirū innī ma‘akum mina-l-muntaẓirīn.
21. Wa idhā adhaqnā-n-nāsa raḥmatan min ba‘di ḍarrā’a massathum idhā lahum makrun fī āyātinā, qul-llāhu asra‘u makran, inna rusulanā yaktubūna mā tamkurūn.
22. Huwa alladhī yusayyirukum fī-l-barri wa-l-baḥri ḥattā idhā kuntum fī-l-fulki wa jarayna bihim birīḥin ṭayyibatin wa fariḥū bihā jā’athā rīḥun ‘āṣifun wa jā’ahumu-l-mawju min kulli makānin wa ẓannū annahum uḥīṭa bihim da‘aw-llāha mukhliṣīna lahud-dīn, la-in anjātanā min hādhihi lanakūnanna mina-sh-shākirīn.
23. Fa lammā anjāhum idhā hum yabghūna fī-l-arḍi bighayri-l-ḥaqq, yā ayyuhā-n-nāsu innamā baghyukum ‘alā anfusikum matā‘a-l-ḥayāti-d-dunyā, thumma ilaynā marji‘ukum fa-nunabbi’ukum bimā kuntum ta‘malūn.
24. Innamā mathalu-l-ḥayāti-d-dunyā ka-mā’in anzalnāhu mina-s-samā’i fa-ikh'talaṭa bihi nabātu-l-arḍi mimmā ya’kulu-n-nāsu wa-l-an‘āmu ḥattā idhā akhadha-ti-l-arḍu zukhrufahā wa-zzayyanat wa ẓanna ahluhā annahum qādirūna ‘alayhā atāhā amrunā laylan aw nahāran fa-ja‘alnāhā ḥaṣīdan ka-an lam taghnā bil-ams, kadhālika nufaṣṣilu-l-āyāti li-qawmin yatafakkarūn.
25. Wa-llāhu yad‘ū ilā dāri-s-salām wa yahdī man yashā’u ilā ṣirāṭin mustaqīm.
26. Lilladhīna aḥsanū-l-ḥusnā wa ziyādah, wa lā yarhāqu wujūhahum qatarun wa lā dhillah, ulā’ika aṣḥābu-l-jannah, hum fīhā khālidūn.
27. Wa-l-ladhīna kasabū-s-sayyi’āti jazā’u sayyi’atin bi-mithlihā wa tarhāquhum dhillah, mā lahum mina-llāhi min ‘āṣim, ka-annamā ugshiyat wujūhuhum qiṭa‘an min al-layli muẓlimā, ulā’ika aṣḥābu-n-nāri hum fīhā khālidūn.
28. Wa yawma naḥshuruhum jamī‘an thumma naqūlu li-l-ladhīna ashrakū makānakum antum wa shurakā’ukum fa-zayyallnā baynahum wa qāla shurakā’uhum mā kuntum iyyānā ta‘budūn.
29. Fa-kafā bi-llāhi shahīdan baynanā wa baynakum in kunnā ‘an ‘ibādatikum laghāfilīn.
30. Hunālika tablū kullu nafsin mā aslafat wa ruddū ilā-llāhi mawlāhum-l-ḥaqqi wa ḍalla ‘anhum mā kānū yaftarūn.
31. Qul man yarzuqukum mina-s-samā’i wa-l-arḍi am man yamliku-s-sam‘a wa-l-abṣāra wa man yukhriju-l-ḥayya mina-l-mayyiti wa yukhriju-l-mayyita mina-l-ḥayyi wa man yudabbiru-l-amr, fa-sayaqūlūna-llāh, fa-qul afalā tattaqūn?
32. Fa-dhālikumu-llāhu rabbukumu-l-ḥaqq, fa-mādhā ba‘da-l-ḥaqqi illā aḍ-ḍalāl, fa-annā tuṣrafūn?
33. Kadhālika ḥaqqat kalimatu rabbika ‘alā-l-ladhīna fasaqū annahum lā yu’minūn.
34. Qul hal min shurakā’ikum man yabda’u-l-khalqa thumma yu‘īduh, qul-llāhu yabda’u-l-khalqa thumma yu‘īduh, fa-annā tu’fakūn?
35. Qul hal min shurakā’ikum man yahdī ilā-l-ḥaqq, qul-llāhu yahdī li-l-ḥaqq, afaman yahdī ilā-l-ḥaqqi aḥaqqu an yuttaba‘a amman lā yahiddī illā an yuhdā, fa-mā lakum kayfa taḥkumūn?
36. Wa mā yattabi‘u aktharuhum illā ẓannan, inna-ẓ-ẓanna lā yugh'nī mina-l-ḥaqqi shay’an, inna-llāha ‘alīmun bimā yaf‘alūn.
37. Wa mā kāna hādhā-l-qur’ānu an yuftarā min dūni-llāh wa-lākin taṣdīqan alladhī bayna yadayh wa tafṣīla-l-kitābi lā rayba fīhi min rabbi-l-‘ālamīn.
38. Am yaqūlūna-ftarāh, qul fa’tū bi-sūratin mithlihi wa’d‘ū man is-taṭa‘tum min dūni-llāhi in kuntum ṣādiqīn.
39. Bal kadhabū bimā lam yuḥīṭū bi-‘ilmihī wa lammā ya’tihim ta’wīluh, kadhālika kadhaba-l-ladhīna min qablihim, fa-nẓur kayfa kāna ‘āqibatu-ẓ-ẓālimīn.
40. Wa minhum man yu’minu bih, wa minhum man lā yu’minu bih, wa rabbuka a‘lamu bil-mufsidīn.
41. Wa in kadhdhabūka fa-qul lī ‘amalī wa lakum ‘amalukum, antum barī’ūna mimmā a‘malu wa anā barī’un mimmā ta‘malūn.
42. Wa minhum man yastami‘ūna ilayk, afa-anta tusmi‘uṣ-ṣummu wa law kānū lā ya‘qilūn?
43. Wa minhum man yanẓurūna ilayk, afa-anta tahdī-l-‘umya wa law kānū lā yubṣirūn?
44. Inna-llāha lā yaẓlimu-n-nāsa shay’an wa lākinna-n-nāsa anfusahum yaẓlimūn.
45. Wa yawma yaḥshuruhum ka-al lam yalbathū illā sā‘atan mina-n-nahāri yata‘ārafūna baynahum, qad khasira-l-ladhīna kadhdhabū biliqā’i-llāhi wa mā kānū muhtadīn.
46. Wa immā nuriyannaka ba‘ḍa-l-ladhī na‘iduhum aw natawaffayannaka fa ilaynā marji‘uhum thumma-llāhu shahīdun ‘alā mā yaf‘alūn.
47. Wa likulli ummatin rasūl, fa-idhā jā’a rasūluhum quḍiya baynahum bil-qisṭi wa hum lā yuẓlamūn.
48. Wa yaqūlūna matā hādhā-l-wa‘du in kuntum ṣādiqīn?
49. Qul lā amliku linafsī ḍarran wa lā naf‘an illā mā shā’a-llāh, likulli ummatin ajal, idhā jā’a ajaluhum fa-lā yasta’khirūna sā‘atan wa lā yastaqdimūn.
50. Qul ara’aytum in atākum ‘adhābuhu bayātan aw nahāran mādhā yasta‘jilu minhu-l-mujrimūn?
51. Athumma idhā mā waqa‘a āmantum bih, ā-l-āna wa qad kuntum bih tasta‘jilūn?
52. Thumma qīla li-l-ladhīna ẓalamū dhūqū ‘adhāba-l-khuld, hal tujzawna illā bimā kuntum taksibūn?
53. Wa yastanbi’ūnaka aḥaqqun huwa, qul ī wa rabbi innahu laḥaqq, wa mā antum bimu‘jizīn.
54. Wa law anna likulli nafsin ẓalamat mā fī-l-arḍi la-ftadat bih, wa asarrū-n-nadāmata lammā ra’awū-l-‘adhāba wa quḍiya baynahum bil-qisṭi wa hum lā yuẓlamūn.
55. Alā inna li-llāhi mā fī-s-samāwāti wa-l-arḍ, alā inna wa‘da-llāhi ḥaqq, wa lākinna aktharahum lā ya‘lamūn.
56. Huwa yuḥyī wa yumīt wa ilayhi turja‘ūn.
57. Yā ayyuhā-n-nāsu qad jā’atkum maw‘iẓatun min rabbikum wa shifā’un limā fī-ṣ-ṣudūri wa hudan wa raḥmatun lil-mu’minīn.
58. Qul bi-faḍli-llāhi wa bi-raḥmatihi fa-bidhālika fal-yafraḥū, huwa khayrun mimmā yajma‘ūn.
59. Qul ara’aytum mā anzala-llāhu lakum min rizqin fa-ja‘altum minhu ḥarāman wa ḥalālan, qul ā-llāhu adhina lakum am ‘alā-llāhi taftarūn?
60. Wa mā ẓannu-l-ladhīna yaftarūna ‘alā-llāhi-l-kadhiba yawma-l-qiyāmah, inna-llāha la-dhū faḍlin ‘alā-n-nāsi wa lākinna aktharahum lā yashkurūn.
61. Wa mā takūnu fī sha’nin wa mā tatlū minhu min qur’ānin wa lā ta‘malūna min ‘amalin illā kunnā ‘alaykum shuhūdān idh tufīḍūna fīh, wa mā ya‘zubu ‘an rabbika min mithqāli dharratin fī-l-arḍi wa lā fī-s-samā’i wa lā aṣghara min dhālika wa lā akbara illā fī kitābin mubīn.
62. Alā inna awliyā’a-llāhi lā khawfun ‘alayhim wa lā hum yaḥzanūn.
63. Al-ladhīna āmanū wa kānū yattaqūn.
64. Lahumu-l-bushrā fī-l-ḥayāti-d-dunyā wa fī-l-ākhirah, lā tabdīla li-kalimāti-llāh, dhālika huwa-l-fawzu-l-‘aẓīm.
65. Wa lā yaḥzunka qawluhum, inna-l-‘izzata li-llāhi jamī‘ā, huwa-s-samī‘u-l-‘alīm.
66. Alā inna li-llāhi man fī-s-samāwāti wa man fī-l-arḍ, wa mā yattabi‘u-l-ladhīna yad‘ūna min dūni-llāhi shurakā’a, in yattabi‘ūna illā-ẓ-ẓanna wa in hum illā yakhruṣūn.
67. Huwa-l-ladhī ja‘ala lakumu-l-layla li-taskunū fīhi wa-n-nahāra mubṣiran, inna fī dhālika la-āyātin li-qawmin yasma‘ūn.
68. Qālū-ttakhaḏa-llāhu waladan, subḥānah, huwa-l-ghaniyy, lahu mā fī-s-samāwāti wa mā fī-l-arḍ, in ‘indakum min sulṭānin bihādhā, a-taqūlūna ‘alā-llāhi mā lā ta‘lamūn?
69. Qul inna-l-ladhīna yaftarūna ‘alā-llāhi-l-kadhiba lā yufliḥūn.
70. Matā‘un fī-d-dunyā thumma ilaynā marji‘uhum thumma nudhīquhumu-l-‘adhāba-sh-shadīda bimā kānū yakfurūn.
71. Wa-tlu ‘alayhim naba’a Nūḥin idh qāla li-qawmih yā qawmi in kāna kabura ‘alaykum maqāmī wa tadhkīrī bi-āyāti-llāhi fa-‘alā-llāhi tawakkaltu, fa-ajmi‘ū amrakum wa shurakā’akum thumma lā yakun amrukum ‘alaykum ghummatan thumma-qḍū ilayya wa lā tunẓirūn.
72. Fa-in tawallaytum fa-mā sa’altukum min ajrin, in ajriya illā ‘alā-llāh, wa umirtu an akūna mina-l-muslimīn.
73. Fa-kadhdhabūhu fa-anjaynāhu wa man ma‘ahu fī-l-fulki wa ja‘alnāhum khala’ifa wa aghraqnā-l-ladhīna kadhdhabū bi-āyātinā, fa-nẓur kayfa kāna ‘āqibatu-l-mundharīn.
74. Thumma ba‘athnā min ba‘dihi rusulan ilā qawmihim fa-jā’ūhum bil-bayyināti fa-mā kānū li-yu’minū bimā kadhdhabū bih min qablu, kadhālika naṭba‘u ‘alā qulūbi-l-mu‘tadīn.
75. Thumma ba‘athnā min ba‘dihim Mūsā wa Hārūna ilā Fir‘awna wa mala’ihī bi-āyātinā fa-stakbarū wa kānū qawman mujrimīn.
76. Fa-lammā jā’ahumu-l-ḥaqqu min ‘indinā qālū inna hādhā la-siḥrun mubīn.
77. Qāla Mūsā a-taqūlūna li-l-ḥaqqi lammā jā’akum a-siḥrun hādhā wa lā yufliḥu-s-sāḥirūn.
78. Qālū a-ji’tanā li-talfitanā ‘ammā wajadnā ‘alayhi ābā’anā wa takūna lakumā-l-kibriyā’u fī-l-arḍ, wa mā naḥnu lakumā bi-mu’minīn.
79. Wa qāla Fir‘awnu i’tūnī bikulli sāḥirin ‘alīm.
80. Fa-lammā jā’a-s-saḥaratu qāla lahum Mūsā alqū mā antum mulqūn.
81. Fa-lammā alqaw qāla Mūsā mā ji’tum bihis-siḥru inna-llāha sayubṭiluh, inna-llāha lā yuṣliḥu ‘amala-l-mufsidīn.
82. Wa yuḥiqqu-llāhu-l-ḥaqqa bi-kalimātihī wa law kariha-l-mujrimūn.
83. Fa-mā āmana li-Mūsā illā dhurriyyatun min qawmih ‘alā khawfin min Fir‘awna wa mala’ihim an yaftinahum, wa inna Fir‘awna la-‘ālin fī-l-arḍi wa innahu la-mina-l-musrifīn.
84. Wa qāla Mūsā yā qawmi in kuntum āmantum bi-llāhi fa-‘alayhi tawakkalū in kuntum muslimīn.
85. Fa-qālū ‘alā-llāhi tawakkalnā, rabbanā lā taj‘alnā fitnatan li-l-qawmi-ẓ-ẓālimīn.
86. Wa najjinā bi-raḥmatika mina-l-qawmi-l-kāfirīn.
87. Wa awḥaynā ilā Mūsā wa akhīhi an tabawwā’ā li-qawmikumā bi-miṣra buyūtan wa-j‘alū buyūtakum qiblatan wa aqīmū-ṣ-ṣalāta wa bashshir-i-l-mu’minīn.
88. Wa qāla Mūsā rabbanā innaka ātayta Fir‘awna wa mala’ahu zīnatan wa amwālan fī-l-ḥayāti-d-dunyā rabbanā li-yuḍillū ‘an sabīlika, rabbanā ṭmis ‘alā amwālihim wa-shdud ‘alā qulūbihim fa-lā yu’minū ḥattā yarawū-l-‘adhāba-l-alīm.
89. Qāla qad ujībat da‘watukumā fa-staqīmā wa-lā tattabi‘ānni sabīla-l-ladhīna lā ya‘lamūn.
90. Wa jāwaznā bi-banī isrā’īla-l-baḥra fa-atba‘ahum Fir‘awnu wa junūduhu baghyan wa ‘adwan ḥattā idhā adrakahu-l-gharaqu qāla āmantu annahu lā ilāha illā alladhī āmanat bihī banū isrā’īl wa anā mina-l-muslimīn.
91. Ālāna wa qad ‘aṣayta qablu wa kunta mina-l-mufsidīn?
92. Fa-l-yawma nunajjīka bi-badanika litakūna liman khalfaka āyah, wa inna kathīran mina-n-nāsi ‘an āyātinā la-ghāfilūn.
93. Wa laqad bawwa’nā banī isrā’īla mubawwa’a ṣidqin wa razaqnāhum mina-ṭ-ṭayyibāt fa-mā-ikh’talafū ḥattā jā’ahumu-l-‘ilm, inna rabbaka yaqḍī baynahum yawma-l-qiyāmati fīmā kānū fīhi yakhtalifūn.
94. Fa-in kunta fī shakkin mimmā anzalnā ilayka fa-s’alilladhīna yaqra’ūna-l-kitāba min qablika, laqad jā’aka-l-ḥaqqu min rabbika fa-lā takūnanna mina-l-mumtarīn.
95. Wa lā takūnanna mina-l-ladhīna kadhdhabū bi-āyāti-llāhi fa-takūna mina-l-khāsirīn.
96. Inna-l-ladhīna ḥaqqat ‘alayhim kalimatu rabbika lā yu’minūn.
97. Wa law jā’athum kullu āyatin ḥattā yarawū-l-‘adhāba-l-alīm.
98. Fa-lawlā kānat qaryatun āmanat fa-nafa‘ahā īmānuhā illā qawma Yūnusa lammā āmanū kashafnā ‘anhum ‘adhāba-l-khizyi fī-l-ḥayāti-d-dunyā wa matta‘nāhum ilā ḥīn.
99. Wa law shā’a rabbuka la-āmana man fī-l-arḍi kulluhum jamī‘ā, afa-anta tukrihu-n-nāsa ḥattā yakūnū mu’minīn?
100. Wa mā kāna li-nafsin an tu’mina illā bi-idhnillāh, wa yaj‘alu-r-rijsa ‘alā-l-ladhīna lā ya‘qilūn.
101. Qul unẓurū mā dhā fī-s-samāwāti wa-l-arḍ, wa mā tugh'nī-l-āyātu wa-n-nudhuru ‘an qawmin lā yu’minūn.
102. Fa-hal yantaẓirūna illā mithla ayyāmi-l-ladhīna khalaw min qablihim, qul fa-n-taẓirū innī ma‘akum mina-l-muntaẓirīn.
103. Thumma nunajjī rusulanā wa-l-ladhīna āmanū, kadhālika ḥaqqan ‘alaynā nunjī-l-mu’minīn.
104. Qul yā ayyuhā-n-nāsu in kuntum fī shakkin min dīnī fa-lā a‘budu-l-ladhīna ta‘budūna min dūni-llāhi wa-lākin a‘budu-llāha-l-ladhī yatawaffākum, wa umirtu an akūna mina-l-mu’minīn.
105. Wa an aqim wajhaka li-d-dīni ḥanīfan wa lā takūnanna mina-l-mushrikīn.
106. Wa lā tad‘u min dūni-llāhi mā lā yanfa‘uka wa lā yaḍurruka fa-in fa‘alta fa-innaka idhan mina-ẓ-ẓālimīn.
107. Wa in yamsaska-llāhu bi-ḍurrin fa-lā kāshifa lahu illā huwa, wa in yuridka bikhayrin fa-lā rādda li-faḍlih, yuṣību bihi man yashā’u min ‘ibādih, wa huwa-l-ghafūru-r-raḥīm.
108. Qul yā ayyuhā-n-nāsu qad jā’akumu-l-ḥaqqu min rabbikum, fa-man ihtadā fa-innamā yahtadī li-nafsih, wa man ḍalla fa-innamā yaḍillu ‘alayhā, wa mā anā ‘alaykum bi-wakīl.
109. Wa-ttabi‘ mā yūḥā ilayka wa-ṣbir ḥattā yaḥkuma-llāhu wa huwa khayru-l-ḥākimīn.
1. الر ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ
2. أَكَانَ لِلنَّاسِ عَجَبًا أَنْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ رَجُلٍ مِّنْهُمْ أَنْ أَنْذِرِ النَّاسَ وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِندَ رَبِّهِمْ ۗ قَالَ الْكَافِرُونَ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ مُّبِينٌ
3. إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ ۖ مَا مِن شَفِيعٍ إِلَّا مِن بَعْدِ إِذْنِهِ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ
4. إِلَيْهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا ۖ وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا ۚ إِنَّهُ يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ بِالْقِسْطِ ۚ وَالَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِّنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ
5. هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاءً وَالْقَمَرَ نُورًا وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ ۚ مَا خَلَقَ اللَّهُ ذَٰلِكَ إِلَّا بِالْحَقِّ ۚ يُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ
6. إِنَّ فِي اخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا خَلَقَ اللَّهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَّقُونَ
7. إِنَّ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءَنَا وَرَضُوا بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاطْمَأَنُّوا بِهَا وَالَّذِينَ هُمْ عَنْ آيَاتِنَا غَافِلُونَ
8. أُو۟لَـٰٓئِكَ مَأْوَىٰهُمُ ٱلنَّارُ بِمَا كَانُوا۟ يَكْسِبُونَ
9. إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ ٱلصَّـٰلِحَـٰتِ يَهْدِيهِمْ رَبُّهُم بِإِيمَـٰنِهِمْ ۖ تَجْرِى مِن تَحْتِهِمُ ٱلْأَنْهَـٰرُ فِى جَنَّـٰتِ ٱلنَّعِيمِ
10. دَعْوَىٰهُمْ فِيهَا سُبْحَـٰنَكَ ٱللَّهُمَّ وَتَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلَـٰمٌ ۚ وَءَاخِرُ دَعْوَىٰهُمْ أَنِ ٱلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلْعَـٰلَمِينَ
11. وَلَوْ يُعَجِّلُ ٱللَّهُ لِلنَّاسِ ٱلشَّرَّ ٱسْتِعْجَالَهُم بِٱلْخَيْرِ لَقُضِيَ إِلَيْهِمْ أَجَلُهُمْ ۖ فَنَذَرُ ٱلَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءَنَا فِى طُغْيَـٰنِهِمْ يَعْمَهُونَ
12. وَإِذَا مَسَّ ٱلْإِنسَـٰنَ ٱلضُّرُّ دَعَانَا لِجَنبِهِۦٓ أَوْ قَاعِدًا أَوْ قَائِمًا فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُۥ مَرَّ كَأَن لَّمْ يَدْعُنَآ إِلَىٰ ضُرٍّۢ مَّسَّهُ ۚ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ مَا كَانُوا۟ يَعْمَلُونَ
13. وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا ٱلْقُرُونَ مِن قَبْلِكُمْ لَمَّا ظَلَمُوا۟ وَجَآءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِٱلْبَيِّنَـٰتِ وَمَا كَانُوا۟ لِيُؤْمِنُوا۟ ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِى ٱلْقَوْمَ ٱلْمُجْرِمِينَ
14. ثُمَّ جَعَلْنَـٰكُمْ خَلَـٰٓئِفَ فِى ٱلْأَرْضِ مِنۢ بَعْدِهِمْ لِنَنظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ
15. وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ ءَايَـٰتُنَا بَيِّنَـٰتٍۢ قَالَ ٱلَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءَنَا ٱئْتِ بِقُرْءَانٍ غَيْرِ هَـٰذَآ أَوْ بَدِّلْهُ ۚ قُلْ مَا يَكُونُ لِىٓ أَنْ أُبَدِّلَهُۥ مِن تِلْقَآىِٕ نَفْسِىٓ ۖ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَىٰٓ إِلَىَّ ۚ إِنِّىٓ أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّى عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
16. قُل لَّوْ شَآءَ ٱللَّهُ مَا تَلَوْتُهُۥ عَلَيْكُمْ وَلَآ أَدْرَىٰكُم بِهِۦ ۖ فَقَدْ لَبِثْتُ فِيكُمْ عُمُرًا مِّن قَبْلِهِۦٓ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
17. فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ ٱفْتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِـَٔايَـٰتِهِۦٓ ۚ إِنَّهُۥ لَا يُفْلِحُ ٱلْمُجْرِمُونَ
18. وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَـٰٓؤُلَآءِ شُفَعَـٰٓؤُنَا عِندَ ٱللَّهِ ۚ قُلْ أَتُنَبِّـُٔونَ ٱللَّهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِى ٱلسَّمَـٰوَاتِ وَلَا فِى ٱلْأَرْضِ ۚ سُبْحَـٰنَهُۥ وَتَعَـٰلَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ
19. وَمَا كَانَ ٱلنَّاسُ إِلَّآ أُمَّةًۭ وَٰحِدَةًۭ فَٱخْتَلَفُوا۟ ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةٌۭ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِىَ بَيْنَهُمْ فِى مَا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ
20. وَيَقُولُونَ لَوْلَآ أُنزِلَ عَلَيْهِ ءَايَةٌۭ مِّن رَّبِّهِۦ ۖ فَقُلْ إِنَّمَا ٱلْغَيْبُ لِلَّهِ فَٱنتَظِرُوٓا۟ إِنِّى مَعَكُم مِّنَ ٱلْمُنتَظِرِينَ
21. وَإِذَا أَذَقْنَا ٱلنَّاسَ رَحْمَةًۭ مِّنۢ بَعْدِ ضَرَّآءَ مَسَّتْهُمْ إِذَا لَهُم مَّكْرٌۭ فِىٓ ءَايَاتِنَا ۚ قُلِ ٱللَّهُ أَسْرَعُ مَكْرًۭا ۚ إِنَّ رُسُلَنَا يَكْتُبُونَ مَا تَمْكُرُونَ
22. هُوَ ٱلَّذِى يُسَيِّرُكُمْ فِى ٱلْبَرِّ وَٱلْبَحْرِ ۖ حَتَّىٰٓ إِذَا كُنتُمْ فِى ٱلْفُلْكِ وَجَرَيْنَ بِهِم بِرِيحٍۢ طَيِّبَةٍۢ وَفَرِحُوا۟ بِهَا جَآءَتْهَا رِيحٌ عَاصِفٌۭ وَجَآءَهُمُ ٱلْمَوْجُ مِن كُلِّ مَكَانٍۢ وَظَنُّوٓا۟ أَنَّهُمْ أُحِيطَ بِهِمْ دَعَوُا۟ ٱللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ لَئِنْ أَنجَيْتَنَا مِنْ هَـٰذِهِۦ لَنَكُونَنَّ مِنَ ٱلشَّـٰكِرِينَ
23. فَلَمَّآ أَنجَىٰهُمْ إِذَا هُمْ يَبْغُونَ فِى ٱلْأَرْضِ بِغَيْرِ ٱلْحَقِّ ۚ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ إِنَّمَا بَغْيُكُمْ عَلَىٰٓ أَنفُسِكُم ۖ مَّتَـٰعَ ٱلْحَيَوٰةِ ٱلدُّنْيَا ۖ ثُمَّ إِلَيْنَا مَرْجِعُكُمْ فَنُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
24. إِنَّمَا مَثَلُ ٱلْحَيَوٰةِ ٱلدُّنْيَا كَمَآءٍ أَنزَلْنَـٰهُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ فَٱخْتَلَطَ بِهِۦ نَبَاتُ ٱلْأَرْضِ مِمَّا يَأْكُلُ ٱلنَّاسُ وَٱلْأَنْعَـٰمُ ۖ حَتَّىٰٓ إِذَآ أَخَذَتِ ٱلْأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَٱزَّيَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُهَآ أَنَّهُمْ قَـٰدِرُونَ عَلَيْهَآ أَتَىٰهَآ أَمْرُنَا لَيْلًا أَوْ نَهَارًۭا فَجَعَلْنَـٰهَا حَصِيدًۭا كَأَن لَّمْ تَغْنَ بِٱلْأَمْسِ ۚ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ ٱلْءَايَـٰتِ لِقَوْمٍۢ يَتَفَكَّرُونَ
25. وَٱللَّهُ يَدْعُوٓا۟ إِلَىٰ دَارِ ٱلسَّلَـٰمِ وَيَهْدِى مَن يَشَآءُ إِلَىٰ صِرَٰطٍۢ مُّسْتَقِيمٍ
26. لِّلَّذِينَ أَحْسَنُوا۟ ٱلْحُسْنَىٰ وَزِيَادَةٌۭ ۖ وَلَا يَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌۭ وَلَا ذِلَّةٌ ۚ أُو۟لَـٰٓئِكَ أَصْحَـٰبُ ٱلْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَـٰلِدُونَ
27. وَٱلَّذِينَ كَسَبُوا۟ ٱلسَّيِّـَٔاتِ جَزَآءُ سَيِّئَةٍۢ بِمِثْلِهَا وَتَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌۭ ۖ مَّا لَهُم مِّنَ ٱللَّهِ مِنْ عَاصِمٍۢ ۖ كَأَنَّمَآ أُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعًۭا مِّنَ ٱلَّيْلِ مُظْلِمًا ۚ أُو۟لَـٰٓئِكَ أَصْحَـٰبُ ٱلنَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَـٰلِدُونَ
28. وَيَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًۭا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا۟ مَكَانَكُمْ أَنتُمْ وَشُرَكَآؤُكُمْ ۚ فَزَيَّلْنَا بَيْنَهُمْ ۖ وَقَالَ شُرَكَآؤُهُم مَّا كُنتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ
29. فَكَفَىٰ بِٱللَّهِ شَهِيدًۭا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ ۖ إِن كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَـٰفِلِينَ
30. هُنَالِكَ تَبْلُوا۟ كُلُّ نَفْسٍۢ مَّآ أَسْلَفَتْ ۗ وَرُدُّوٓا۟ إِلَى ٱللَّهِ مَوْلَىٰهُمُ ٱلْحَقِّ ۖ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا۟ يَفْتَرُونَ
31. قُلْ مَن يَرْزُقُكُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ وَٱلْأَرْضِ أَمَّن يَمْلِكُ ٱلسَّمْعَ وَٱلْأَبْصَـٰرَ وَمَن يُخْرِجُ ٱلْحَىَّ مِنَ ٱلْمَيِّتِ وَيُخْرِجُ ٱلْمَيِّتَ مِنَ ٱلْحَىِّ وَمَن يُدَبِّرُ ٱلْأَمْرَ ۚ فَسَيَقُولُونَ ٱللَّهُ فَقُلْ أَفَلَا تَتَّقُونَ
32. فَذَٰلِكُمُ ٱللَّهُ رَبُّكُمُ ٱلْحَقُّ ۖ فَمَاذَا بَعْدَ ٱلْحَقِّ إِلَّا ٱلضَّلَـٰلُ ۖ فَأَنَّىٰ تُصْرَفُونَ
33. كَذَٰلِكَ حَقَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ عَلَى ٱلَّذِينَ فَسَقُوٓا۟ أَنَّهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ
34. قُلْ هَلْ مِن شُرَكَآئِكُم مَّن يَبْدَؤُا۟ ٱلْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُۥ ۚ قُلِ ٱللَّهُ يَبْدَؤُا۟ ٱلْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُۥ ۖ فَأَنَّىٰ تُؤْفَكُونَ
35. قُلْ هَلْ مِن شُرَكَآئِكُم مَّن يَهْدِىٓ إِلَى ٱلْحَقِّ ۚ قُلِ ٱللَّهُ يَهْدِى لِلْحَقِّ ۗ أَفَمَن يَهْدِىٓ إِلَى ٱلْحَقِّ أَحَقُّ أَن يُتَّبَعَ أَمَّن لَّا يَهِدِّىٓ إِلَّآ أَن يُهْدَىٰ ۖ فَمَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ
36. وَمَا يَتَّبِعُ أَكْثَرُهُمْ إِلَّا ظَنًّا ۚ إِنَّ ٱلظَّنَّ لَا يُغْنِى مِنَ ٱلْحَقِّ شَيْـًٔا ۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمٌۢ بِمَا يَفْعَلُونَ
37. وَمَا كَانَ هَـٰذَا ٱلْقُرْءَانُ أَن يُفْتَرَىٰ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَلَـٰكِن تَصْدِيقَ ٱلَّذِى بَيْنَ يَدَيْهِ وَتَفْصِيلَ ٱلْكِتَـٰبِ لَا رَيْبَ فِيهِ مِن رَّبِّ ٱلْعَـٰلَمِينَ
38. أَمْ يَقُولُونَ ٱفْتَرَىٰهُ ۖ قُلْ فَأْتُوا۟ بِسُورَةٍۢ مِّثْلِهِۦ وَٱدْعُوا۟ مَنِ ٱسْتَطَعْتُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ إِن كُنتُمْ صَـٰدِقِينَ
39. بَلْ كَذَّبُوا۟ بِمَا لَمْ يُحِيطُوا۟ بِعِلْمِهِۦ وَلَمَّا يَأْتِهِمْ تَأْوِيلُهُۥ ۚ كَذَٰلِكَ كَذَّبَ ٱلَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ ۖ فَٱنظُرْ كَيْفَ كَانَ عَـٰقِبَةُ ٱلظَّـٰلِمِينَ
40. وَمِنْهُم مَّن يُؤْمِنُ بِهِۦ وَمِنْهُم مَّن لَّا يُؤْمِنُ بِهِۦ ۚ وَرَبُّكَ أَعْلَمُ بِٱلْمُفْسِدِينَ
41. فَإِن كَذَّبُوكَ فَقُل لِّي عَمَلِي وَلَكُمْ عَمَلُكُمْ ۖ أَنتُم بَرِيٓـُٔونَ مِمَّآ أَعْمَلُ وَأَنَا۠ بَرِيٓءٌۭ مِّمَّا تَعْمَلُونَ
42. وَمِنْهُم مَّن يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ ۚ أَفَأَنتَ تُسْمِعُ ٱلصُّمَّ وَلَوْ كَانُوا۟ لَا يَعْقِلُونَ
43. وَمِنْهُم مَّن يَنظُرُ إِلَيْكَ ۚ أَفَأَنتَ تَهْدِى ٱلْعُمْىَ وَلَوْ كَانُوا۟ لَا يُبْصِرُونَ
44. إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَظْلِمُ ٱلنَّاسَ شَيْـًۭٔا وَلَـٰكِنَّ ٱلنَّاسَ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ
45. وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ كَأَن لَّمْ يَلْبَثُوٓا۟ إِلَّا سَاعَةًۭ مِّنَ ٱلنَّهَارِ يَتَعَارَفُونَ بَيْنَهُمْ ۚ قَدْ خَسِرَ ٱلَّذِينَ كَذَّبُوا۟ بِلِقَآءِ ٱللَّهِ وَمَا كَانُوا۟ مُهْتَدِينَ
46. وَإِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ ٱلَّذِى نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ ٱللَّهُ شَهِيدٌ عَلَىٰ مَا يَفْعَلُونَ
47. وَلِكُلِّ أُمَّةٍۢ رَّسُولٌۭ ۖ فَإِذَا جَآءَ رَسُولُهُمْ قُضِىَ بَيْنَهُم بِٱلْقِسْطِ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ
48. وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَـٰذَا ٱلْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَـٰدِقِينَ
49. قُل لَّآ أَمْلِكُ لِنَفْسِى ضَرًّۭا وَلَا نَفْعًا إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُ ۗ لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌۭ ۖ إِذَا جَآءَ أَجَلُهُمْ فَلَا يَسْتَـْٔخِرُونَ سَاعَةًۭ وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ
50. قُلْ أَرَءَيْتُمْ إِنْ أَتَىٰكُمْ عَذَابُهُۥ بَيَـٰتًا أَوْ نَهَارًۭا مَّاذَا يَسْتَعْجِلُ مِنْهُ ٱلْمُجْرِمُونَ
51. أَثُمَّ إِذَا مَا وَقَعَ ءَامَنتُم بِهِۦٓ ۚ ءَآلْـَٔـٰنَ وَقَدْ كُنتُم بِهِۦ تَسْتَعْجِلُونَ
52. ثُمَّ قِيلَ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا۟ ذُوقُوا۟ عَذَابَ ٱلْخُلْدِ ۖ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا بِمَا كُنتُمْ تَكْسِبُونَ
53. وَيَسْتَنۢبِـُٔونَكَ أَحَقٌّ هُوَ ۖ قُلْ إِى وَرَبِّىٓ إِنَّهُۥ لَحَقٌّۭ ۖ وَمَآ أَنتُم بِمُعْجِزِينَ
54. وَلَوْ أَنَّ لِكُلِّ نَفْسٍۢ ظَلَمَتْ مَا فِى ٱلْأَرْضِ لَٱفْتَدَتْ بِهِۦ ۗ وَأَسَرُّوا۟ ٱلنَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا۟ ٱلْعَذَابَ ۖ وَقُضِىَ بَيْنَهُم بِٱلْقِسْطِ ۚ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ
55. أَلَآ إِنَّ لِلَّهِ مَا فِى ٱلسَّمَـٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ ۗ أَلَآ إِنَّ وَعْدَ ٱللَّهِ حَقٌّۭ وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ
56. هُوَ يُحْىِۦ وَيُمِيتُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
57. يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ قَدْ جَآءَتْكُم مَّوْعِظَةٌۭ مِّن رَّبِّكُمْ وَشِفَآءٌۭ لِّمَا فِى ٱلصُّدُورِ وَهُدًۭى وَرَحْمَةٌۭ لِّلْمُؤْمِنِينَ
58. قُلْ بِفَضْلِ ٱللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِۦ فَبِذَٰلِكَ فَلْيَفْرَحُوا۟ ۖ هُوَ خَيْرٌۭ مِّمَّا يَجْمَعُونَ
59. قُلْ أَرَءَيْتُم مَّآ أَنزَلَ ٱللَّهُ لَكُم مِّن رِّزْقٍۢ فَجَعَلْتُم مِّنْهُ حَرَامًۭا وَحَلَـٰلًۭا ۚ قُلْ ءَآللَّهُ أَذِنَ لَكُمْ أَمْ عَلَى ٱللَّهِ تَفْتَرُونَ
60. وَمَا ظَنُّ ٱلَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى ٱللَّهِ ٱلْكَذِبَ يَوْمَ ٱلْقِيَـٰمَةِ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى ٱلنَّاسِ وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَشْكُرُونَ
61. وَمَا تَكُونُ فِي شَأْنٍۢ وَمَا تَتْلُوا۟ مِنْهُ مِن قُرْءَانٍۢ وَلَا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلَّا كُنَّا عَلَيْكُمْ شُهُودًا إِذْ تُفِيضُونَ فِيهِ ۚ وَمَا يَعْزُبُ عَن رَّبِّكَ مِن مِّثْقَالِ ذَرَّةٍۢ فِى ٱلْأَرْضِ وَلَا فِى ٱلسَّمَآءِ وَلَآ أَصْغَرَ مِن ذَٰلِكَ وَلَآ أَكْبَرَ إِلَّا فِى كِتَـٰبٍۢ مُّبِينٍ
62. أَلَآ إِنَّ أَوْلِيَآءَ ٱللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ
63. ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَكَانُوا۟ يَتَّقُونَ
64. لَهُمُ ٱلْبُشْرَىٰ فِى ٱلْحَيَوٰةِ ٱلدُّنْيَا وَفِى ٱلْـَٔاخِرَةِ ۚ لَا تَبْدِيلَ لِكَلِمَـٰتِ ٱللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلْفَوْزُ ٱلْعَظِيمُ
65. وَلَا يَحْزُنكَ قَوْلُهُمْ ۘ إِنَّ ٱلْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا ۚ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلْعَلِيمُ
66. أَلَآ إِنَّ لِلَّهِ مَن فِى ٱلسَّمَـٰوَٰتِ وَمَن فِى ٱلْأَرْضِ ۗ وَمَا يَتَّبِعُ ٱلَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ شُرَكَآءَ ۚ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ
67. هُوَ ٱلَّذِى جَعَلَ لَكُمُ ٱلَّيْلَ لِتَسْكُنُوا۟ فِيهِ وَٱلنَّهَارَ مُبْصِرًا ۚ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَـَٔايَـٰتٍۢ لِّقَوْمٍۢ يَسْمَعُونَ
68. قَالُوا۟ ٱتَّخَذَ ٱللَّهُ وَلَدًۭا ۗ سُبْحَـٰنَهُۥ ۖ هُوَ ٱلْغَنِىُّ ۚ لَهُۥ مَا فِى ٱلسَّمَـٰوَٰتِ وَمَا فِى ٱلْأَرْضِ ۚ إِنْ عِندَكُم مِّن سُلْطَـٰنٍۢ بِهَـٰذَآ ۚ أَتَقُولُونَ عَلَى ٱللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ
69. قُلْ إِنَّ ٱلَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى ٱللَّهِ ٱلْكَذِبَ لَا يُفْلِحُونَ
70. مَتَـٰعٌۭ فِى ٱلدُّنْيَا ثُمَّ إِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ نُذِيقُهُمُ ٱلْعَذَابَ ٱلشَّدِيدَ بِمَا كَانُوا۟ يَكْفُرُونَ
71. وَٱتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ نُوحٍ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِۦ يَـٰقَوْمِ إِن كَانَ كَبُرَ عَلَيْكُم مَّقَامِى وَتَذْكِيرِى بِـَٔايَـٰتِ ٱللَّهِ فَعَلَى ٱللَّهِ تَوَكَّلْتُ فَأَجْمِعُوٓا۟ أَمْرَكُمْ وَشُرَكَآءَكُمْ ثُمَّ لَا يَكُنْ أَمْرُكُمْ عَلَيْكُمْ غُمَّةًۭ ثُمَّ ٱقْضُوٓا۟ إِلَىَّ وَلَا تُنظِرُونِ
72. فَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَمَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلَى ٱللَّهِ ۖ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ ٱلْمُسْلِمِينَ
73. فَكَذَّبُوهُ فَنَجَّيْنَـٰهُ وَمَن مَّعَهُۥ فِى ٱلْفُلْكِ وَجَعَلْنَـٰهُمْ خَلَـٰٓئِفَ وَأَغْرَقْنَا ٱلَّذِينَ كَذَّبُوا۟ بِـَٔايَـٰتِنَا ۖ فَٱنظُرْ كَيْفَ كَانَ عَـٰقِبَةُ ٱلْمُنذَرِينَ
74. ثُمَّ بَعَثْنَا مِنۢ بَعْدِهِۦ رُسُلًا إِلَىٰ قَوْمِهِمْ فَجَآءُوهُم بِٱلْبَيِّنَـٰتِ فَمَا كَانُوا۟ لِيُؤْمِنُوا۟ بِمَا كَذَّبُوا۟ بِهِۦ مِن قَبْلُ ۚ كَذَٰلِكَ نَطْبَعُ عَلَىٰ قُلُوبِ ٱلْمُعْتَدِينَ
75. ثُمَّ بَعَثْنَا مِنۢ بَعْدِهِم مُّوسَىٰ وَهَـٰرُونَ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَإِيْهِۦ بِـَٔايَـٰتِنَا فَٱسْتَكْبَرُوا۟ وَكَانُوا۟ قَوْمًۭا مُّجْرِمِينَ
76. فَلَمَّا جَآءَهُمُ ٱلْحَقُّ مِنْ عِندِنَا قَالُوٓا۟ إِنَّ هَـٰذَا لَسِحْرٌۭ مُّبِينٌۭ
77. قَالَ مُوسَىٰٓ أَتَقُولُونَ لِلْحَقِّ لَمَّا جَآءَكُمْ ۖ أَسِحْرٌ هَـٰذَا وَلَا يُفْلِحُ ٱلسَّـٰحِرُونَ
78. قَالُوٓا۟ أَجِئْتَنَا لِتَلْفِتَنَا عَمَّا وَجَدْنَا عَلَيْهِ ءَابَآءَنَا وَتَكُونَ لَكُمَا ٱلْكِبْرِيَآءُ فِى ٱلْأَرْضِ ۖ وَمَا نَحْنُ لَكُمَا بِمُؤْمِنِينَ
79. وَقَالَ فِرْعَوْنُ ٱئْتُونِى بِكُلِّ سَـٰحِرٍ عَلِيمٍۢ
80. فَلَمَّا جَآءَ ٱلسَّحَرَةُ قَالَ لَهُم مُّوسَىٰٓ أَلْقُوا۟ مَآ أَنتُم مُّلْقُونَ
81. فَلَمَّآ أَلْقَوْا۟ قَالَ مُوسَىٰ مَا جِئْتُم بِهِ ٱلسِّحْرُ ۖ إِنَّ ٱللَّهَ سَيُبْطِلُهُۥٓ ۖ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُصْلِحُ عَمَلَ ٱلْمُفْسِدِينَ
82. وَيُحِقُّ ٱللَّهُ ٱلْحَقَّ بِكَلِمَـٰتِهِۦ وَلَوْ كَرِهَ ٱلْمُجْرِمُونَ
83. فَمَآ ءَامَنَ لِمُوسَىٰٓ إِلَّا ذُرِّيَّةٌۭ مِّن قَوْمِهِۦ عَلَىٰ خَوْفٍۢ مِّن فِرْعَوْنَ وَمَلَإِهِمْ أَن يَفْتِنَهُمْ ۚ وَإِنَّ فِرْعَوْنَ لَعَالٍۭ فِى ٱلْأَرْضِ وَإِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلْمُسْرِفِينَ
84. وَقَالَ مُوسَىٰ يَـٰقَوْمِ إِن كُنتُمْ ءَامَنتُم بِٱللَّهِ فَعَلَيْهِ تَوَكَّلُوٓا۟ إِن كُنتُم مُّسْلِمِينَ
85. فَقَالُوا۟ عَلَى ٱللَّهِ تَوَكَّلْنَا ۖ رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةًۭ لِّلْقَوْمِ ٱلظَّـٰلِمِينَ
86. وَنَجِّنَا بِرَحْمَتِكَ مِنَ ٱلْقَوْمِ ٱلْكَـٰفِرِينَ
87. وَأَوْحَيْنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰ وَأَخِيهِ أَن تَبَوَّءا لِقَوْمِكُمَا بِمِصْرَ بُيُوتًۭا وَٱجْعَلُوا۟ بُيُوتَكُمْ قِبْلَةًۭ وَأَقِيمُوا۟ ٱلصَّلَوٰةَ ۗ وَبَشِّرِ ٱلْمُؤْمِنِينَ
88. وَقَالَ مُوسَىٰ رَبَّنَآ إِنَّكَ ءَاتَيْتَ فِرْعَوْنَ وَمَلَأَهُۥ زِينَةًۭ وَأَمْوَٰلًۭا فِى ٱلْحَيَوٰةِ ٱلدُّنْيَا رَبَّنَا لِيُضِلُّوا۟ عَن سَبِيلِكَ ۖ رَبَّنَا ٱطْمِسْ عَلَىٰٓ أَمْوَٰلِهِمْ وَٱشْدُدْ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُوا۟ حَتَّىٰ يَرَوُا۟ ٱلْعَذَابَ ٱلْأَلِيمَ
89. قَالَ قَدْ أُجِيبَت دَّعْوَتُكُمَا فَٱسْتَقِيمَا وَلَا تَتَّبِعَانِّ سَبِيلَ ٱلَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ
90. وَجَـٰوَزْنَا بِبَنِىٓ إِسْرَـٰٓءِيلَ ٱلْبَحْرَ فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ وَجُنُودُهُۥ بَغْيًۭا وَعَدْوًۭا ۖ حَتَّىٰٓ إِذَآ أَدْرَكَهُ ٱلْغَرَقُ قَالَ ءَامَنتُ أَنَّهُۥ لَآ إِلَـٰهَ إِلَّا ٱلَّذِىٓ ءَامَنَتْ بِهِۦ بَنُوٓا۟ إِسْرَـٰٓءِيلَ وَأَنَا۠ مِنَ ٱلْمُسْلِمِينَ
91. ءَٟلْـَٔـٰنَ وَقَدْ عَصَيْتَ قَبْلُ وَكُنتَ مِنَ ٱلْمُفْسِدِينَ
92. فَٱلْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ ءَايَةًۭ ۚ وَإِنَّ كَثِيرًۭا مِّنَ ٱلنَّاسِ عَنْ ءَايَـٰتِنَا لَغَـٰفِلُونَ
93. وَلَقَدْ بَوَّأْنَا بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ مُبَوَّأَ صِدْقٍۢ وَرَزَقْنَـٰهُم مِّنَ ٱلطَّيِّبَـٰتِ ۖ فَمَا ٱخْتَلَفُوا۟ حَتَّىٰ جَآءَهُمُ ٱلْعِلْمُ ۚ إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِى بَيْنَهُمْ يَوْمَ ٱلْقِيَـٰمَةِ فِيمَا كَانُوا۟ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ
94. فَإِن كُنتَ فِى شَكٍّۢ مِّمَّآ أَنزَلْنَآ إِلَيْكَ فَسْـَٔلِ ٱلَّذِينَ يَقْرَءُونَ ٱلْكِتَـٰبَ مِن قَبْلِكَ ۚ لَقَدْ جَآءَكَ ٱلْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلْمُمْتَرِينَ
95. وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلَّذِينَ كَذَّبُوا۟ بِـَٔايَـٰتِ ٱللَّهِ فَتَكُونَ مِنَ ٱلْخَـٰسِرِينَ
96. إِنَّ ٱلَّذِينَ حَقَّتْ عَلَيْهِمْ كَلِمَتُ رَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ
97. وَلَوْ جَآءَتْهُمْ كُلُّ ءَايَةٍ حَتَّىٰ يَرَوُا۟ ٱلْعَذَابَ ٱلْأَلِيمَ
98. فَلَوْلَا كَانَتْ قَرْيَةٌ ءَامَنَتْ فَنَفَعَهَآ إِيمَـٰنُهَآ إِلَّا قَوْمَ يُونُسَ ۘ لَمَّآ ءَامَنُوا۟ كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ ٱلْخِزْىِ فِى ٱلْحَيَوٰةِ ٱلدُّنْيَا وَمَتَّعْنَـٰهُمْ إِلَىٰ حِينٍۢ
99. وَلَوْ شَآءَ رَبُّكَ لَـَٔامَنَ مَن فِى ٱلْأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيعًا ۚ أَفَأَنتَ تُكْرِهُ ٱلنَّاسَ حَتَّىٰ يَكُونُوا۟ مُؤْمِنِينَ
100. وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَن تُؤْمِنَ إِلَّا بِإِذْنِ ٱللَّهِ ۚ وَيَجْعَلُ ٱلرِّجْسَ عَلَى ٱلَّذِينَ لَا يَعْقِلُونَ
101. قُلِ ٱنظُرُوا۟ مَاذَا فِى ٱلسَّمَـٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ ۚ وَمَا تُغْنِى ٱلْـَٔايَـٰتُ وَٱلنُّذُرُ عَن قَوْمٍۢ لَّا يُؤْمِنُونَ
102. فَهَلْ يَنتَظِرُونَ إِلَّا مِثْلَ أَيَّامِ ٱلَّذِينَ خَلَوْا۟ مِن قَبْلِهِمْ ۗ قُلْ فَٱنتَظِرُوٓا۟ إِنِّى مَعَكُم مِّنَ ٱلْمُنتَظِرِينَ
103. ثُمَّ نُنَجِّى رُسُلَنَا وَٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ ۚ كَذَٰلِكَ حَقًّا عَلَيْنَا نُنجِ ٱلْمُؤْمِنِينَ
104. قُلْ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ إِن كُنتُمْ فِى شَكٍّۢ مِّن دِينِى فَلَآ أَعْبُدُ ٱلَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَلَـٰكِنْ أَعْبُدُ ٱللَّهَ ٱلَّذِى يَتَوَفَّىٰكُمْ ۖ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ ٱلْمُؤْمِنِينَ
105. وَأَنْ أَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًۭا ۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلْمُشْرِكِينَ
106. وَلَا تَدْعُ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكَ وَلَا يَضُرُّكَ ۖ فَإِن فَعَلْتَ فَإِنَّكَ إِذًۭا مِّنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
107. وَإِن يَمْسَسْكَ ٱللَّهُ بِضُرٍّۢ فَلَا كَاشِفَ لَهُۥٓ إِلَّا هُوَ ۖ وَإِن يُرِدْكَ بِخَيْرٍۢ فَلَا رَآدَّ لِفَضْلِهِۦ ۚ يُصِيبُ بِهِۦ مَن يَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِۦ ۚ وَهُوَ ٱلْغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ
108. قُلْ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ قَدْ جَآءَكُمُ ٱلْحَقُّ مِن رَّبِّكُمْ ۖ فَمَنِ ٱهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِى لِنَفْسِهِۦ ۖ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۖ وَمَآ أَنَا۠ عَلَيْكُم بِوَكِيلٍۢ
109. وَٱتَّبِعْ مَا يُوحَىٰٓ إِلَيْكَ وَٱصْبِرْ حَتَّىٰ يَحْكُمَ ٱللَّهُ ۚ وَهُوَ خَيْرُ ٱلْحَـٰكِمِينَ
1. Alif, Lam, Ra. Këto janë ajetet e Librit plot urtësi.
2. A mos u çuditën njerëzit pse i shpallëm një burri nga mesi i tyre: “Paralajmëroje njerëzimin dhe jepu sihariq besimtarëve se ata do të kenë një pozitë të lartë te Zoti i tyre!” Por mohuesit thanë: “Ky është, me siguri, magjistar i qartë!”
3. Zoti juaj është Allahu, i cili krijoi qiejt dhe tokën për gjashtë ditë, pastaj u lartësua mbi Arsh (fronin). Ai drejton çështjet. Nuk ka ndihmës që mund të ndërmjetojë pa lejën e Tij. Ky është Allahu, Zoti juaj, ndaj adhurone Atë! A nuk po mendoni?
4. Tek Ai do të ktheheni të gjithë. Premtimi i Allahut është i vërtetë. Ai e fillon krijimin dhe pastaj e përsërit atë, për t’i shpërblyer me drejtësi ata që kanë besuar dhe kanë bërë vepra të mira. Ndërsa ata që nuk besuan, do të kenë një pije nga uji i valuar dhe një dënim të dhembshëm për shkak të mohimit të tyre.
5. Ai është që e bëri diellin ndriçues dhe hënën të ndritshme dhe i caktoi fazat, që të njihni numrin e viteve dhe llogaritjen. Allahu nuk e ka krijuar këtë veçse me qëllim të drejtë. Ai i shpjegon shenjat për një popull që ka dije.
6. Në ndryshimin e natës dhe ditës, dhe në atë që Allahu ka krijuar në qiej dhe në tokë, ka shenja për një popull që ka frikë.
7. Ata që nuk shpresojnë takimin me Ne, që janë të kënaqur me jetën e kësaj bote dhe janë të rehatuar në të, si dhe ata që janë të pavëmendshëm ndaj ajeteve Tona,
8. për ta vendbanimi i tyre do të jetë zjarri, për atë që bënë.
9. Ata që besuan dhe bënë vepra të mira, Zoti i tyre do t’i udhëzojë me besimin e tyre; nën ta do të rrjedhin lumenj në kopshtet e mirësisë.
10. Lutja e tyre në të do të jetë: “Subhanek Allahumme!” (Qofsh i lavdëruar, o Allah!), përshëndetja e tyre do të jetë: “Selam!” dhe mbyllja e lutjes së tyre do të jetë: “Falënderimi i qoftë Allahut, Zotit të botëve!”
11. Sikur Allahu t’ua shpejtonte të keqen ashtu siç e kërkojnë të mirën, atyre do t’u kishte ardhur fundi i tyre. Por Ne i lëmë ata që nuk shpresojnë takimin me Ne, të bredhin të hutuar në teprimin e tyre.
12. Kur njeriun e godet ndonjë e keqe, ai Na lutet kur është shtrirë, ulur ose në këmbë. Por kur Ne ia largojmë të keqen, ai vazhdon sikur të mos Na kishte lutur për një të keqe që e kishte prekur. Kështu u duket e bukur tejkalimi i kufijve mëkatarëve.
13. Ne kemi shkatërruar brezat para jush, kur ata bënin padrejtësi dhe u vinin profetët e tyre me prova të qarta, por ata nuk besonin. Kështu i shpërblejmë popujt mëkatarë.
14. Pastaj ju bëmë trashëgimtarë në tokë pas tyre, që të shohim si do të veproni.
15. Kur atyre u lexohen ajetet Tona të qarta, ata që nuk shpresojnë takimin me Ne thonë: “Na sjell një Kuran tjetër ose ndryshoje atë!” Thuaj: “Nuk më takon mua ta ndryshoj atë nga vetja. Unë ndjek vetëm atë që më shpallet. Unë, nëse kundërshtoj Zotin tim, kam frikë dënimin e një dite të madhe.”
16. Thuaj: “Sikur të donte Allahu, unë nuk do t’ua lexoja këtë dhe as nuk do t’ju lajmëroja për të. Unë kam jetuar mes jush një jetë para tij. A nuk mendoni?”
17. E kush është më keqbërës se ai që trillon gënjeshtra për Allahun ose që përgënjeshtron ajetet e Tij? Pa dyshim që kriminelët nuk do të shpëtojnë!
18. Ata adhurojnë në vend të Allahut atë që nuk u bën dobi e as dëm, dhe thonë: “Këta janë ndërmjetësit tanë tek Allahu!” Thuaj: “A po i tregoni Allahut atë që Ai nuk e di as në qiej dhe as në tokë?” Qoftë i pastër dhe i lartësuar Ai nga ajo që i shoqërojnë!
19. Njerëzit ishin një bashkësi e vetme, pastaj u përçanë. Sikur të mos ishte fjala e mëparshme e Zotit tënd, do të ishte gjykuar mes tyre për atë që ata kundërshtohen.
20. Ata thonë: “Përse nuk i është shpallur atij ndonjë shenjë nga Zoti i tij?” Thuaj: “E fshehta i përket vetëm Allahut. Prisni, unë jam bashkë me ju nga pritësit.”
21. Kur u japim njerëzve të shijojnë mëshirë pas një fatkeqësie që i kishte goditur, ata menjëherë kurdisin kurthe kundër ajeteve Tona. Thuaj: “Allahu është më i shpejtë në dënim!” Vërtet, të dërguarit Tanë (engjëjt) i shënojnë kurthet që thurni.
22. Ai është që ju bën të udhëtoni në tokë dhe në det. Kur ndodheni në anije dhe ato lundrojnë me ta me një erë të mirë, ata gëzohen, por kur u vjen një erë e fortë dhe dallgët vijnë nga çdo anë dhe mendojnë se janë të humbur, e luten Allahun me sinqeritet: “Nëse na shpëton nga kjo, ne padyshim do të jemi mirënjohës.”
23. Por kur i shpëton, ata menjëherë bëjnë padrejtësi në tokë pa të drejtë. O njerëz! Padrejtësia juaj bie mbi vetveten. Kjo është vetëm kënaqësia e jetës së kësaj bote, por më pas kthimi është tek Ne dhe Ne do t’ju tregojmë çfarë keni bërë.
24. Jeta e kësaj bote është si uji që Ne e zbresim nga qielli, me të cilin rritet bimësia e tokës, prej të cilës ushqehen njerëzit dhe kafshët. Derisa toka merr stolitën e saj dhe zbukurohet dhe banorët e saj mendojnë se janë të zotë të saj, i vjen urdhri Ynë natën ose ditën dhe Ne e bëjmë atë sikur të mos ketë lulëzuar kurrë. Kështu Ne ua sqarojmë shenjat një populli që mendon.
25. Allahu fton për në shtëpinë e paqes dhe udhëzon kë të dojë në rrugë të drejtë.
26. Për ata që kanë bërë mirë, ka të mira dhe më shumë. Fytyrat e tyre nuk do të errësohen as do të poshtërohen. Ata janë banorët e xhenetit, aty do të qëndrojnë përgjithmonë.
27. Ndërsa ata që bënë keq, dënimi i së keqes është njësoj me të, dhe do t’i mbulojë poshtërimi. Ata nuk do të kenë mbrojtës ndaj Allahut. Fytyrat e tyre do të duken sikur janë mbuluar me një copë nate të errët. Ata janë banorët e zjarrit, aty do të qëndrojnë përgjithmonë.
28. Ditën kur do t’i mbledhim të gjithë, do t’u themi atyre që i bënë shok Allahut: “Qëndroni në vendin tuaj, ju dhe bashkëpunëtorët tuaj.” Ne do t’i ndajmë ata nga njëri-tjetri dhe bashkëpunëtorët e tyre do të thonë: “Ju nuk na adhuronit neve.”
29. “Allahu mjafton si dëshmitar mes nesh dhe jush. Ne ishim krejt të pavëmendshëm ndaj adhurimit tuaj.”
30. Atje çdo njeri do të shohë çfarë ka bërë më parë. Do të kthehen te Allahu, Zoti i tyre i vërtetë, dhe do të zhduken nga ta ato që trilluan.
31. Thuaj: “Kush ju jep furnizim nga qielli dhe toka? Kush zotëron dëgjimin dhe të pamurit? Kush e nxjerr të gjallin nga i vdekuri dhe të vdekurin nga i gjalli? Kush e rregullon çështjen?” Ata do të thonë: “Allahu.” Thuaj: “A nuk keni frikë pra?”
32. Ky është Allahu, Zoti juaj i vërtetë. E pas të vërtetës, çfarë tjetër ka përveç humbjes? Si atëherë po largoheni?
33. Kështu është vendosur fjala e Zotit tënd mbi ata që janë mëkatarë, se ata nuk do të besojnë.
34. Thuaj: “A ka ndonjë nga idhujt tuaj që e nis krijimin dhe pastaj e përsërit atë?” Thuaj: “Allahu e nis krijimin dhe pastaj e përsërit atë. Si atëherë po largoheni (nga e vërteta)?”
35. Thuaj: “A ka ndonjë nga shokët tuaj që udhëzon në të vërtetën?” Thuaj: “Allahu udhëzon në të vërtetën. A është më i denjë të ndiqet ai që udhëzon në të vërtetën, apo ai që vetë nuk gjen rrugën përveç se kur udhëzohet? Çfarë keni pra, si gjykoni?”
36. Shumica e tyre ndjekin vetëm hamendjet. Por hamendja nuk vlen asgjë kundrejt të vërtetës. Allahu di mirë çfarë bëjnë ata.
37. Ky Kuran nuk është i trilluar, por është vërtetim i asaj që ka qenë para tij dhe shpjegim i detajuar i Librit – nuk ka dyshim në të – nga Zoti i botëve.
38. Apo thonë: “Ai (Muhamedi) e ka shpikur atë!” Thuaj: “Sillni një sure të ngjashme me të dhe thirrni kë të mundni, përveç Allahut, nëse jeni të sinqertë.”
39. Jo, ata mohuan atë që nuk e përfshinin me dijen e tyre dhe që nuk u ka ardhur ende shpjegimi i tij. Po kështu e mohuan ata që ishin para tyre. Shiko si ishte përfundimi i të padrejtëve.
40. Disa prej tyre besojnë në të, e disa nuk besojnë. Zoti yt i di më së miri prishësit.
41. E nëse të përgënjeshtrojnë, thuaju: “Unë kam veprën time dhe ju keni veprën tuaj. Ju nuk jeni përgjegjës për atë që bëj unë, dhe as unë nuk jam përgjegjës për atë që bëni ju.”
42. Disa prej tyre të dëgjojnë. Por a mund t’i bësh të dëgjojnë të shurdhërit, edhe nëse nuk kuptojnë?
43. Disa prej tyre të shikojnë. Por a mund t’i udhëzosh të verbrit, edhe nëse nuk shohin?
44. Allahu nuk u bën padrejtësi njerëzve, por njerëzit i bëjnë vetes padrejtësi.
45. Ditën kur Ai do t’i mbledhë ata, ata do të duken sikur kanë qëndruar vetëm një orë të ditës dhe do të njihen mes vete. E kanë humbur ata që e mohuan takimin me Allahun dhe nuk kanë qenë të udhëzuar.
46. Dhe nëse Ne të tregojmë një pjesë të dënimit që u kemi premtuar, ose të marrim shpirtin para se ta shohësh, tek Ne është kthimi i tyre. Pastaj Allahu është Dëshmitar për atë që ata bëjnë.
47. Për çdo popull ka pasur të dërguar. E kur u vinte i dërguari, u gjykohej me drejtësi dhe nuk u bëhej padrejtësi.
48. Ata thonë: “Kur do të realizohet ky premtim, nëse jeni të sinqertë?”
49. Thuaj: “Unë nuk kam pushtet për veten time as për ndonjë dëm e as për ndonjë dobi, përveç asaj që do Allahu. Çdo popull ka një afat të caktuar. Kur u vjen afati i tyre, nuk mund ta shtyjnë as për një çast dhe as ta shpejtojnë.”
50. Thuaj: “A e keni menduar se, nëse ju vjen dënimi i Tij natën ose ditën, çfarë do të nxitojnë mëkatarët për të?”
51. A do të besoni kur ai do të ndodhë? Tani?! Ndërkohë që më parë ishit prej atyre që e nxitonin?
52. Pastaj do t’u thuhet atyre që bënë padrejtësi: “Shijoni dënimin e përjetshëm! A shpërbleheni për diçka tjetër veçse për atë që keni bërë?”
53. Ata të pyesin: “A është e vërtetë?” Thuaj: “Po, pasha Zotin tim, është e vërtetë! Dhe ju nuk do t’i shpëtoni dot Atij.”
54. Sikur çdo njeri që ka bërë padrejtësi të kishte gjithçka që gjendet në tokë, do ta jepte atë për të shpëtuar. Ata do të shfaqin pendim të thellë kur të shohin dënimin. Por do të gjykohet me drejtësi dhe atyre nuk do t’u bëhet padrejtësi.
55. Vërtet, të Allahut janë të gjitha ato që gjenden në qiej dhe në tokë. Vërtet, premtimi i Allahut është i vërtetë, por shumica prej tyre nuk e dinë.
56. Ai jep jetë dhe Ai sjell vdekjen. Dhe tek Ai do të ktheheni.
57. O njerëz! Ju ka ardhur nga Zoti juaj një këshillë, një shërim për atë që është në zemrat tuaja, udhëzim dhe mëshirë për besimtarët.
58. Thuaj: “Me mirësinë dhe mëshirën e Allahut, me këtë le të gëzohen. Kjo është më e mirë se ajo që grumbullojnë.”
59. Thuaj: “A e keni parë çfarë ju ka zbritur Allahu si furnizim, dhe ju e bëtë një pjesë të tij të ndaluar e një pjesë të lejuar?” Thuaj: “A ju ka lejuar Allahu për këtë, apo po shpifni kundër Allahut?”
60. Çfarë mendojnë ata që shpifin gënjeshtra për Allahun për Ditën e Gjykimit? Vërtet, Allahu është me të mira ndaj njerëzve, por shumica e tyre nuk janë mirënjohës.
61. Dhe ti nuk je në asnjë çështje, nuk lexon asnjë pjesë të Kur’anit dhe nuk kryeni asnjë vepër, vetëm se Ne jemi dëshmitarë mbi ju kur ju e bëni atë. Dhe asgjë, as sa grimca, nuk i fshihet Zotit tënd as në tokë e as në qiell, e as më e vogël se ajo dhe as më e madhe, pa qenë në një Libër të qartë.
62. Vërtet, miqtë e Allahut nuk kanë frikë dhe as nuk do të jenë të pikëlluar,
63. ata që besuan dhe ishin të devotshëm.
64. Për ta është përgëzimi në jetën e kësaj bote dhe në jetën e përjetshme. Nuk ka ndryshim në fjalën e Allahut. Kjo është fitorja madhështore.
65. Mos u pikëllo për fjalët e tyre. Vërtet, lavdia tërësisht i përket Allahut. Ai është Dëgjuesi, i Dijshmi.
66. Vërtet, të Allahut janë të gjithë ata që janë në qiej dhe në tokë. Ata që thërrasin përveç Allahut, nuk ndjekin bashkëpunëtorë të Tij. Ata ndjekin vetëm supozime dhe nuk bëjnë tjetër veçse gënjejnë.
67. Ai është që e ka bërë natën që të pushoni në të dhe ditën të ndriçuar. Vërtet, në këtë ka shenja për një popull që dëgjon.
68. Ata thonë: “Allahu ka marrë një fëmijë!” Qoftë i pastër Ai! Ai është i Vetë-mjaftueshëm. Të Tij janë të gjitha ato që janë në qiej dhe në tokë. Ju nuk keni asnjë provë për këtë. A po thoni për Allahun atë që nuk e dini?
69. Thuaj: “Ata që shpifin për Allahun nuk do të shpëtojnë!”
70. (Për ta është) një kënaqësi e përkohshme në këtë botë, pastaj kthimi i tyre është te Ne, e pastaj Ne do t’i bëjmë të shijojnë dënimin e ashpër për shkak të mohimit të tyre.
71. Le t’u lexosh atyre tregimin e Nuhut. Kur ai i tha popullit të tij: “O populli im! Nëse qëndrimi im dhe këshillimi im me shenjat e Allahut ju janë bërë të rënda, unë i jam mbështetur Allahut. Mblidhni tërë planet tuaja dhe thirrni bashkëpunëtorët tuaj, pastaj mos e mbani të fshehur vendimin tuaj, por zbatojeni ndaj meje e mos më jepni afat!”
72. E nëse ktheni shpinën, unë nuk kërkoj shpërblim prej jush. Shpërblimi im është vetëm nga Allahu dhe unë jam urdhëruar të jem prej myslimanëve.
73. Por ata e përgënjeshtruan atë, andaj Ne e shpëtuam atë dhe ata që ishin me të në anije dhe i bëmë pasardhës. Ata që përgënjeshtruan shenjat Tona i fundosëm. Shiko si ishte fundi i atyre që u paralajmëruan!
74. Pastaj, pas tij, Ne dërguam të dërguar te popujt e tyre dhe ata u sollën atyre prova të qarta, por ata nuk besuan në atë që kishin përgënjeshtruar më parë. Kështu Ne vulosim zemrat e shkelësve.
75. Pastaj pas tyre Ne dërguam Musain dhe Harunin te Faraoni dhe paria e tij me shenjat Tona, por ata u sollën me arrogancë dhe ishin njerëz mëkatarë.
76. Kur e vërteta u erdhi prej Nesh, ata thanë: “Kjo është vërtet një magji e qartë!”
77. Musai tha: “A thoni për të vërtetën kur ajo ju vjen: A është kjo magji? Magjistarët nuk do të shpëtojnë kurrë!”
78. Ata thanë: “A ke ardhur që të na largosh nga ajo në të cilën i gjetëm etërit tanë dhe që t’ju bëhet madhështi ju të dyve në tokë? Ne nuk do të besojmë në ju!”
79. Dhe Faraoni tha: “Sillmani çdo magjistar të ditur!”
80. E kur erdhën magjistarët, Musai u tha atyre: “Hidhni atë që do të hidhni!”
81. Kur ata i hodhën, Musai tha: “Ajo që sollët është magji! Allahu do ta asgjësojë atë. Vërtet, Allahu nuk e përkrah veprën e prishësve.”
82. “Allahu e forcon të vërtetën me fjalët e Tij, edhe nëse kriminelët e urrejnë atë.”
83. Askush nuk i besoi Musait, përveç disa pasardhësve nga populli i tij, nga frika e Faraonit dhe krerëve të tij, se mos i mundonin. Vërtet, Faraoni ishte arrogant në tokë dhe prej të shfrenuarve.
84. Musai tha: “O populli im! Nëse me të vërtetë besoni në Allahun, atëherë mbështetuni tek Ai, nëse jeni të dorëzuar ndaj Tij.”
85. Ata thanë: “Tek Allahu jemi mbështetur. O Zoti ynë, mos na bëj provë për popullin mizor,
86. dhe na shpëto me mëshirën Tënde nga populli jobesimtar.”
87. Dhe Ne i shpallëm Musait dhe vëllait të tij: “Përgatitni për popullin tuaj shtëpi në Egjipt dhe bëjini ato vende adhurimi, dhe kryeni faljen, e jepu lajmin e mirë besimtarëve.”
88. Musai tha: “O Zoti ynë! Ti i ke dhënë Faraonit dhe krerëve të tij stoli dhe pasuri në jetën e kësaj bote, që të largojnë nga rruga Jote. O Zoti ynë! Shkatërro pasuritë e tyre dhe forco zemrat e tyre, që të mos besojnë deri sa ta shohin dënimin e dhembshëm.”
89. Ai tha: “Lutja juaj është pranuar. Qëndroni të drejtë dhe mos ndiqni rrugën e atyre që nuk dinë.”
90. Dhe Ne i kaluam bijtë e Izraelit përtej detit, dhe Faraoni me ushtrinë e tij i ndoqi me armiqësi dhe urrejtje, derisa kur ai u përmbyt, tha: “Besoj se nuk ka zot përveç Atij që besuan bijtë e Izraelit dhe unë jam nga muslimanët.”
91. “Tani?! Kur më parë kundërshtove dhe ishe prej prishësve?!”
92. “Sot do ta shpëtojmë trupin tënd, që të jesh shenjë për ata që vijnë pas teje. Por shumë njerëz janë të pakujdesshëm ndaj shenjave Tona.”
93. Ne i vendosëm bijtë e Izraelit në një vend të qëndrueshëm dhe i furnizuam me të mira. Ata nuk ranë në mosmarrëveshje, përveçse pasi u erdhi dituria. Zoti yt do të gjykojë mes tyre Ditën e Kiametit për atë që ata kundërshtuan.
94. E nëse je në dyshim për atë që Ne ta kemi shpallur, pyeti ata që lexojnë Librin para teje. Me të vërtetë, e vërteta të ka ardhur nga Zoti yt, prandaj mos ji nga ata që dyshojnë.
95. Dhe mos ji nga ata që i përgënjeshtrojnë ajetet e Allahut, përndryshe do të jesh nga të humburit.
96. Vërtet, ata kundër të cilëve është fjalë e Zotit tënd, nuk do të besojnë,
97. edhe nëse u vjen çdo provë, derisa ta shohin dënimin e dhimbshëm.
98. Pse nuk pati asnjë qytet që të besonte e t’i vlente besimi i tyre, përveç popullit të Junusit? Kur ata besuan, Ne ua larguam atyre dënimin e poshtërimit në jetën e kësaj bote dhe i lamë të përjetojnë përkohësisht.
99. E sikur të donte Zoti yt, do të kishin besuar të gjithë ata që janë në tokë. A do t’i detyrosh njerëzit që të bëhen besimtarë?
100. Askush nuk mund të besojë, përveçse me lejen e Allahut, dhe Ai i vë ndyrësinë mbi ata që nuk mendojnë.
101. Thuaj: “Shikoni çfarë ka në qiej dhe në tokë!” Por shenjat dhe paralajmërimet nuk i bëjnë dobi një populli që nuk beson.
102. A mos po presin ata ndonjë gjë tjetër veçse ditët si ato që u ndodhën atyre që ishin para tyre? Thuaj: “Atëherë pritni, unë jam me ju nga ata që presin.”
103. Pastaj Ne i shpëtojmë të dërguarit Tanë dhe ata që besuan. Kështu është detyrimi Ynë: Ne i shpëtojmë besimtarët.
104. Thuaj: “O njerëz! Nëse dyshoni në fenë time, unë nuk adhuroj ata që ju i adhuroni në vend të Allahut, por unë adhuroj Allahun, i cili ju merr shpirtin. Mua më është urdhëruar të jem prej besimtarëve.”
105. Dhe më është urdhëruar që të jem i qëndrueshëm në fenë e drejtë dhe të mos jem nga idhujtarët.
106. Dhe mos thirr, përveç Allahut, atë që nuk të sjell as dobi e as dëm. Nëse e bën këtë, do të jesh prej të padrejtëve.
107. Nëse Allahu të prek me ndonjë dëm, askush tjetër nuk mund ta largojë atë, përveç Tij. Dhe nëse Ai do ndonjë të mirë për ty, askush nuk mund ta pengojë mirësinë e Tij. Ai ia jep atë kujt të dojë prej robërve të Tij. Ai është Falës dhe Mëshirues.
108. Thuaj: “O njerëz! Ju ka ardhur e vërteta nga Zoti juaj. Pra, kushdo që udhëzohet, udhëzohet për të mirën e vet, dhe kush devijon, devijon për dëmin e vet. Unë nuk jam përgjegjës për ju.”
109. Dhe paso atë që të është shpallur dhe duro derisa Allahu të gjykojë. Ai është gjykatësi më i mirë.