Bismillaahir Rahmaanir Raheem 

1. ‘ELIF-LAM-MIM-SAD (EL-’A’RAF: 1).
2. KITABUN ‘UNZILE ‘ILEJKE FELA JEKUN FI SEDRIKE HEREXHUN MINHU LITUNDHIRE BIHI WE DHIKRA LILMU’UMININE (EL-’A’RAF: 2).
3. ETTEBI’U MA ‘UNZILE ‘ILEJKUM MIN RABBIKUM WE LA TETTEBI’U MIN DUNIHI ‘EWLIJA’E KALILÆN MA TEDHEKKERUNE (EL-’A’RAF: 3).
4. WE KEM MIN KARJETIN ‘EHLEKNAHA FEXHA’EHA BE’SUNA BEJATÆN ‘EW HUM KA’ILUNE (EL-’A’RAF: 4).
5. FEMA KANE DA’WAHUM ‘IDH XHA’EHUM BE’SUNA ‘ILLA ‘EN KALU ‘INNA KUNNA DHALIMINE (EL-’A’RAF: 5).
6. FELENES’ELENNEL-LEDHINE ‘URSILE ‘ILEJHIM WE LENES’ELENNEL-MURSELINE (EL-’A’RAF: 6).
7. FELENEKUSSENNE ‘ALEJHIM BI’ILMIN WE MA KUNNA GA’IBINE (EL-’A’RAF: 7).
8. WEL-WEZNU JEWME’IDHINL-HEKKU FEMEN THEKULET MEWAZINUHU FE’ULA’IKE HUMUL-MUFLIHUNE (EL-’A’RAF: 8).
9. WE MEN HAFFET MEWAZINUHU FE’ULA’IKEL-LEDHINE HASIRU ‘ENFUSEHUM BIMA KANU BI’AJATINA JEDHLIMUNE (EL-’A’RAF: 9).
10. WE LEKAD MEKKENNAKUM FIL-’ERDI WE XHE’ALNA LEKUM FIHA MA’AJISHE KALILÆN MA TESHKURUNE (EL-’A’RAF: 10).
11. WE LEKAD HALEKNAKUM THUMME SEWWERNAKUM THUMME KULNA LILMELA’IKETI ESXHUDU LI’DEME FESEXHEDU ‘ILLA ‘IBLISE LEM JEKUN MINE ES-SAXHIDINE (EL-’A’RAF: 11).
12. KALE MA MENE’AKE ‘ELLA TESXHUDE ‘IDH ‘EMERTUKE KALE ‘ENA HAJRUN MINHU HALEKTENI MIN NARIN WE HALEKTEHU MIN TININ (EL-’A’RAF: 12).
13. KALE FAHBIT MINHA FEMA JEKUNU LEKE ‘EN TETEKEBBERE FIHA FAHRUXH ‘INNEKE MINE ES-SAGIRINE (EL-’A’RAF: 13).
14. KALE ‘ENDHIRNI ‘ILA JEWMI JUB’ATHUNE (EL-’A’RAF: 14).
15. KALE ‘INNEKE MINEL-MUNDHERINE (EL-’A’RAF: 15).
16. KALE FEBIMA ‘EGWEJTENI LE’EK’UDENNE LEHUM SIRATEKEL-MUSTEKIME (EL-’A’RAF: 16).
17. THUMME LE’ATIJENNEHUM MIN BEJNI ‘EJDIHIM WE MIN HALFIHIM WE ‘AN ‘EJMANIHIM WE ‘AN SHEMA’ILIHIM WE LA TEXHIDU ‘EKTHEREHUM SHAKIRINE (EL-’A’RAF: 17).
18. KALE EHRUXH MINHA MEDH’UMÆN MEDHURÆN LEMEN TEBI’AKE MINHUM LE’EMLE’ENNE XHEHENNEME MINKUM ‘EXHMA’INE (EL-’A’RAF: 18).
19. WE JA’ADEMU ESKUN ‘ENTE WE ZEWXHUKEL-XHENNETE FEKULA MIN HEJTHU SHI’TUMA WE LA TEKREBA HEDHIHI ESH-SHEXHERETE FETEKUNA MINE EDH-DHALIMINE (EL-’A’RAF: 19).
20. FEWESWESE LEHUMA ESH-SHEJTANU LIJUBDIJE LEHUMA MA WURIJE ‘ANHUMA MIN SEW’ATIHIMA WE KALE MA NEHAKUMA REBBUKUMA ‘AN HEDHIHI ESH-SHEXHERETI ‘ILLA ‘EN TEKUNA MELEKEJNI ‘EW TEKUNA MINEL-HALIDINE (EL-’A’RAF: 20).
21. WE KASEMEHUMA ‘INNI LEKUMA LEMINE EN-NASIHINE (EL-’A’RAF: 21).
22. FEDELLAHUMA BIGURURIN FELEMMA DHAKA ESH-SHEXHERETE BEDET LEHUMA SEW’ATUHUMA WE TEFIKA JEHSIFANI ‘ALEJHIMA MIN WEREKIL-XHENNETI WE NADAHUMA REBBUHUMA ‘ELEM ‘ENHEKUMA ‘AN TILKUMA ESH-SHEXHERETI WE ‘EKUL LEKUMA ‘INNE ESH-SHEJTANE LEKUMA ‘ADUWUN MUBINUN (EL-’A’RAF: 22).
23. KALA REBBENA DHELEMNA ‘ENFUSENA WE ‘IN LEM TEGFIR LENA WE TERHEMNA LENEKUNENNE MINEL-HASIRINE (EL-’A’RAF: 23).
24. KALE EHBITU BA’DUKUM LIBA’DIN ‘ADUWUN WE LEKUM FIL-’ERDI MUSTEKARRUN WE META’UN ‘ILA HININ (EL-’A’RAF: 24).
25. KALE FIHA TEHJEWNE WE FIHA TEMUTUNE WE MINHA TUHREXHUNE (EL-’A’RAF: 25).
26. JA BENI ‘ADEME KAD ‘ENZELNA ‘ALEJKUM LIBASÆN JUWARI SEW’’ATIKUM WE RISHÆN WE LIBASUT-TEKWA DHALIKE HAJRUN DHALIKE MIN ‘AJA TI ELLAHI LE’ALLEHUM JEDHDHEKKERUNE (EL-’A’RAF: 26).
27. JA BENI ‘ADEME LA JEFTINENNEKUMU ESH-SHEJTANU KEMA ‘EHREXHE ‘EBEWEJKUM MINEL-XHENNETI JENZI’U ‘ANHUMA LIBASEHUMA LIJURIJEHUMA SEW’’ATIHIMA ‘INNEHU JERAKUM HUWE WE KABILUHU MIN HEJTHU LA TEREWNEHUM ‘INNA XHE’ALNA ESH-SHEJA TINE ‘EWLIJA ‘E LILLEDHINE LA JU’UMINUNE (EL-’A’RAF: 27).
28. WE ‘IDHA FE’ALU FAHISHETEN KALU WEXHEDNA ‘ALEJHA ‘ABA’ENA WEL-LAHU ‘EMERENA BIHA KUL ‘INNALL-LLAHE LA JE’MURU BIL-FEHSHA’I ‘ETEKULUNE ‘ALA ELLAHI MA LA TA’LEMUNE (EL-’A’RAF: 28).
29. KUL ‘EMERE RABBI BIL-KISTI WE ‘EKIMU WUXHUHEKUM ‘INDE KULLI MESXHIDIN WE ED’UHU MUHLISINE LEHU ED-DINE KEMA BEDE’EKUM TA’UDUNE (EL-’A’RAF: 29).
30. FERIKÆN HEDA WE FERIKÆN HEKKA ‘ALEJHIMU ED-DELALETU ‘INNEHUMU ETTEHADHU ESH-SHEJATINE ‘EWLIJA’E MIN DUNI ELLAHI WE JEHSEBUNE ‘ENNEHUM MUHTEDUNE (EL-’A’RAF: 30).
31. JA BENI ‘ADEME HUDHU ZINETEKUM ‘INDE KULLI MESXHIDIN WE KULU WE ESHREBU WE LA TUSRIFU ‘INNEHU LA JUHIBBUL-MUSRIFINE (EL-’A’RAF: 31).
32. KUL MEN HERREME ZINETEL-LAHI ELLETI ‘EHREXHE LI’IBADIHI WET-TEJJIBATI MINE ER-RIZKI KUL HIJE LILLEDHINE ‘AMENU FIL-HEJÆTI ED-DUNJA HALISETEN JEWMEL-KIJAMETI KEDHALIKE NUFESSILUL-’AJATI LIKAWMIN JA’LEMUNE (EL-’A’RAF: 32).
33. KUL ‘INNEMA HERREME RABBIJEL-FEWAHISHE MA DHEHERE MINHA WE MA BETENE WEL-’ITHME WEL-BEGJE BIGAJRIL-HEKKI WE ‘EN TUSHRIKU BILLAHI MA LEM JUNEZZIL BIHI SULTANÆN WE ‘EN TEKULU ‘ALA ELLAHI MA LA TA’LEMUNE (EL-’A’RAF: 33).
34. WE LIKULLI ‘UMMETIN ‘EXHELUN FE’IDHA XHA’E ‘EXHELUHUM LA JESTE’HIRUNE SA’ATEN WE LA JESTEKDIMUNE (EL-’A’RAF: 34).
35. JA BENI ‘ADEME ‘IMMA JE’TIJENNEKUM RUSULUN MINKUM JEKUSSUNE ‘ALEJKUM ‘AJA TI FEMENI ETTEKA WE ‘ESLEHE FELA HAWFUN ‘ALEJHIM WE LA HUM JEHZENUNE (EL-’A’RAF: 35).
36. WEL-LEDHINE KEDHDHEBU BI’AJATINA WE ESTEKBERU ‘ANHA ‘ULA’IKE ‘ESHABU EN-NARI HUM FIHA HALIDUNE (EL-’A’RAF: 36).
37. FEMEN ‘EDHLEMU MIMMENI EFTERA ‘ALA ELLAHI KEDHIBÆN ‘EW KEDHDHEBE BI’AJATIHI ‘ULA’IKE JENALUHUM NESIBUHUM MINEL-KITABI HETTA ‘IDHA XHA’ET/HUM RUSULUNA JETEWEFFEWNEHUM KALU ‘EJNE MA KUNTUM TED’UNE MIN DUNI ELLAHI KALU DELLU ‘ANNA WE SHEHIDU ‘ALA ‘ENFUSIHIM ‘ENNEHUM KANU KAFIRINE (EL-’A’RAF: 37).
38. KALE EDHULU FI ‘UMEMIN KAD HALET MIN KABLIKUM MINEL-XHINNI WEL-’INSI FI EN-NARI KULLEMA DEHALET ‘UMMETUN LE’ANET ‘UHTEHA HETTA ‘IDHA EDDAREKU FIHA XHEMI’ÆN KALET ‘UHRAHUM LI’WLAHUM REBBENA HA’UULA’ ‘EDELLUNA FE’ATIHIM ‘ADHABÆN DI’FÆN MINE EN-NARI KALE LIKULLIN DI’FUN WE LEKIN LA TA’LEMUNE (EL-’A’RAF: 38).
39. WE KALET ‘ULAHUM LI’HRAHUM FEMA KANE LEKUM ‘ALEJNA MIN FEDLIN FEDHUKUL-’ADHABE BIMA KUNTUM TEKSIBUNE (EL-’A’RAF: 39).
40. ‘INNEL-LEDHINE KEDHDHEBU BI’AJATINA WE ESTEKBERU ‘ANHA LA TUFETTEHU LEHUM ‘EBWABU ES-SEMA’I WE LA JEDHULUNEL-XHENNETE HETTA JELIXHEL-XHEMELU FI SEMMIL-HIJATI WE KEDHELIKE NEXHZIL-MUXHRIMINE (EL-’A’RAF: 40).
41. LEHUM MIN XHEHENNEME MIHADUN WE MIN FEWKIHIM GAWASHIN WE KEDHELIKE NEXHZI EDH-DHALIMINE (EL-’A’RAF: 41).
42. WEL-LEDHINE ‘AMENU WE ‘AMILU ES-SALIHATI LA NUKELLIFU NEFSÆN ‘ILLA WUS’AHA ‘ULA’IKE ‘ESHABUL-XHENNETI HUM FIHA HALIDUNE (EL-’A’RAF: 42).
43. WE NEZA’NA MA FI SUDURIHIM MIN GILLIN TEXHRI MIN TEHTIHIMUL-’ENHARU WE KALUL-HEMDU LILLAHIL-LEDHI HEDANA LIHEDHA WE MA KUNNA LINEHTEDIJE LEWLA ‘EN HEDANALLAHU LEKAD XHA’ET RUSULU RABBINA BIL-HEKKI WE NUDU ‘EN TILKUMUL-XHENNETU ‘URITHTUMUHA BIMA KUNTUM TA’MELUNE (EL-’A’RAF: 43).
44. WE NADA ‘ESHABUL-XHENNETI ‘ESHABE EN-NARI ‘EN KAD WEXHEDNA MA WE’ADENA REBBUNA HEKKÆN FEHEL WEXHEDTUM MA WE’ADE REBBUKUM HEKKÆN KALU NE’AM FE’EDHDHENE MU’UEDHDHINUN BEJNEHUM ‘EN LA’NETU ELLAHI ‘ALA EDH-DHALIMINE (EL-’A’RAF: 44).
45. EL-LEDHINE JESUDDUNE ‘AN SEBILI ELLAHI WE JEBGUNEHA ‘IWEXHÆN WE HUM BIL-’AHIRETI KAFIRUNE (EL-’A’RAF: 45).
46. WE BEJNEHUMA HIXHABUN WE ‘ALEL-’A’RAFI RIXHALUN JA’RIFUNE KULLÆN BISIMAHUM WE NADEW ‘ESHABEL-XHENNETI ‘EN SELAMUN ‘ALEJKUM LEM JEDHULUHA WE HUM JETMA’UNE (EL-’A’RAF: 46).
47. WE ‘IDHA SURIFET ‘EBSARUHUM TILKA’E ‘ESHABI EN-NARI KALU REBBENA LA TEXH’ALNA ME’AL-KAWMI EDH-DHALIMINE (EL-’A’RAF: 47).
48. WE NADA ‘ESHABUL-’A’RAFI RIXHALÆN JA’RIFUNEHUM BISIMAHUM KALU MA ‘EGNA ‘ANKUM XHEM’UKUM WE MA KUNTUM TESTEKBIRUNE (EL-’A’RAF: 48).
49. ‘EHA’UULA’L-LEDHINE ‘EKSEMTUM LA JENALUHUMU ELLAHU BIREHMETIN EDHULUL-XHENNETE LA HAWFUN ‘ALEJKUM WE LA ‘ENTUM TEHZENUNE (EL-’A’RAF: 49).
50. WE NADA ‘ESHABU EN-NARI ‘ESHABEL-XHENNETI ‘EN ‘EFIDU ‘ALEJNA MINEL-MA’I ‘EW MIMMA REZEKAKUMU ELLAHU KALU ‘INNALL-LLAHE HERREMEHUMA ‘ALEL-KAFIRINE (EL-’A’RAF: 50).
51. EL-LEDHINE ETTEHADHU DINEHUM LEHWEN WE LA’IBÆN WE GARRET/HUMUL-HEJÆTU ED-DUNJA FALJEWME NENSAHUM KEMA NESU LIKA’E JEWMIHIM HADHA WE MA KANU BI’AJATINA JEXHHEDUNE (EL-’A’RAF: 51).
52. WE LEKAD XHI’NAHUM BIKITABIN FESSELNAHU ‘ALA ‘ILMIN HUDEN WE REHMETEN LIKAWMIN JU’UMINUNE (EL-’A’RAF: 52).
53. HEL JENDHURUNE ‘ILLA TE’WILEHU JEWME JE’TI TE’WILUHU JEKULUL-LEDHINE NESUHU MIN KABLU KAD XHA’ET RUSULU RABBINA BIL-HEKKI FEHEL LENA MIN SHUFA’A’E FEJESHFA’U LENA ‘EW NUREDDU FENA’MELE GAJREL-LEDHI KUNNA NA’MELU KAD HASIRU ‘ENFUSEHUM WE DELLE ‘ANHUM MA KANU JEFTERUNE (EL-’A’RAF: 53).
54. ‘INNE REBBEKUMU ELLAHUL-LEDHI HALEKA ES-SEMAWATI WEL-’ERDE FI SITTETI ‘EJJAMIN THUMME ESTEWA ‘ALEL-’ARSHI JUGSHIL-LEJLE EN-NEHARE JETLUBUHU HETHITHÆN WE ESH-SHEMSE WEL-KAMERE WE EN-NUXHUME MUSEHHARATIN BI’EMRIHI ‘ELA LEHUL-HALKU WEL-’EMRU TEBAREKEL-LAHU REBBUL-’ALEMINE (EL-’A’RAF: 54).
55. ED’U REBBEKUM TEDERRU’ÆN WE HUFJETEN ‘INNEHU LA JUHIBBUL-MU’TEDINE (EL-’A’RAF: 55).
56. WE LA TUFSIDU FIL-’ERDI BA’DE ‘ISLAHIHA WE ED’UHU HAWFÆN WE TEMA’ÆN ‘INNE REHMETEL-LAHI KARIBUN MINEL-MUHSININE (EL-’A’RAF: 56).
57. WE HUWEL-LEDHI JURSILU ER-RIJAHE BUSHRÆN BEJNE JEDEJ REHMETIHI HETTA ‘IDHA ‘EKALLET SEHABÆN THIKALÆN SUKNAHU LIBELEDIN MEJJITIN FE’ENZELNA BIHIL-MA’E FE’EHREXHNA BIHI MIN KULLI ETH-THEMERATI KEDHALIKE NUHRIXHUL-MEWTA LE’ALLEKUM TEDHEKKERUNE (EL-’A’RAF: 57).
58. WEL-BELEDUT-TEJJIBU JEHRUXHU NEBATUHU BI’IDHNI RABBIHI WEL-LEDHI HABUTHE LA JEHRUXHU ‘ILLA NEKIDÆN KEDHALIKE NUSERRIFUL-’AJATI LIKAWMIN JESHKURUNE (EL-’A’RAF: 58).
59. LEKAD ‘ERSELNA NUHÆN ‘ILA KAWMIHI FEKALE JA KAWMI A’BUDU ELLAHE MA LEKUM MIN ‘ILEHIN GAJRUHU ‘INNI ‘EHAFU ‘ALEJKUM ‘ADHABE JEWMIN ‘ADHIMIN (EL-’A’RAF: 59).
60. KALEL-MELE’U MIN KAWMIHI ‘INNA LENERAKE FI DELALIN MUBININ (EL-’A’RAF: 60).
61. KALE JA KAWMI LEJSE BI DELALETUN WE LEKINNI RESULUN MIN RABBIL-’ALEMINE (EL-’A’RAF: 61).
62. ‘UBELLIGUKUM RISALATI RABBI WE ‘ENSEHU LEKUM WE ‘A’LEMU MINEL-LAHI MA LA TA’LEMUNE (EL-’A’RAF: 62).
63. ‘EWE’AXHIBTUM ‘EN XHA’EKUM DHIKRUN MIN RABBIKUM ‘ALA REXHULIN MINKUM LIJUNDHIREKUM WE LITETTEKU WE LE’ALLEKUM TURHEMUNE (EL-’A’RAF: 63).
64. FEKEDHDHEBUHU FE’ENXHEJNAHU WEL-LEDHINE ME’AHU FIL-FULKI WE ‘EGREKNAL-LEDHINE KEDHDHEBU BI’AJATINA ‘INNEHUM KANU KAWMÆN ‘AMINE (EL-’A’RAF: 64).
65. WE ‘ILA ‘ADIN ‘EHAHUM HUDÆN KALE JA KAWMI A’BUDU ELLAHE MA LEKUM MIN ‘ILEHIN GAJRUHU ‘EFELA TETTEKUNE (EL-’A’RAF: 65).
66. KALEL-MELE’UL-LEDHINE KEFERU MIN KAWMIHI ‘INNA LENERAKE FI SEFAHETIN WE ‘INNA LENEDHUNNUKE MINEL-KADHIBINE (EL-’A’RAF: 66).
67. KALE JA KAWMI LEJSE BI SEFAHETUN WE LEKINNI RESULUN MIN RABBIL-’ALEMINE (EL-’A’RAF: 67).
68. ‘UBELLIGUKUM RISALATI RABBI WE ‘ENA LEKUM NASIHUN ‘EMINUN (EL-’A’RAF: 68).
69. ‘EWE’AXHIBTUM ‘EN XHA’EKUM DHIKRUN MIN RABBIKUM ‘ALA REXHULIN MINKUM LIJUNDHIREKUM WE EDHKURU ‘IDH XHE’ALEKUM HULEFA’E MIN BA’DI KAWMI NUHIN WE ZADEKUM FIL-HALKI BESTETEN FADHKURU ‘ALA’EL-LAHI LE’ALLEKUM TUFLIHUNE (EL-’A’RAF: 69).
70. KALU ‘EXHI’TENA LINA’BUDEL-LAHE WEHDEHU WE NEDHERE MA KANE JA’BUDU ‘ABA’UUNA FE’TINA BIMA TA’IDUNA ‘IN KUNTE MINE ES-SADIKINE (EL-’A’RAF: 70).
71. KALE KAD WEKA’A ‘ALEJKUM MIN RABBIKUM RIXHSUN WE GADEBUN ‘ETUXHADILUNENI FI ‘ESMA’IN SEMMEJTUMUHA ‘ENTUM WE ‘ABA’UUKUM MA NEZZELEL-LAHU BIHA MIN SULTANIN FANTEDHIRU ‘INNI ME’AKUM MINEL-MUNTEDHIRINE (EL-’A’RAF: 71).
72. FE’ENXHEJNAHU WEL-LEDHINE ME’AHU BIREHMETIN MINNA WE KATA’NA DABIREL-LEDHINE KEDHDHEBU BI’AJATINA WE MA KANU MU’UMININE (EL-’A’RAF: 72).
73. WE ‘ILA THEMUDE ‘EHAHUM SALIHÆN KALE JA KAWMI A’BUDU ELLAHE MA LEKUM MIN ‘ILEHIN GAJRUHU KAD XHA’ETKUM BEJJINETUN MIN RABBIKUM HEDHIHI NAKATU ELLAHI LEKUM ‘AJETEN FEDHERUHA TE’KUL FI ‘ERDI ELLAHI WE LA TEMESSUHA BISU’IN FEJE’HUDHEKUM ‘ADHABUN ‘ELIMUN (EL-’A’RAF: 73).
74. WE EDHKURU ‘IDH XHE’ALEKUM HULEFA’E MIN BA’DI ‘ADIN WE BEWWE’EKUM FIL-’ERDI TETTEHIDHUNE MIN SUHULIHA KUSURÆN WE TENHITUNEL-XHIBALE BUJUTÆN FADHKURU ‘ALA’EL-LAHI WE LA TA’THEW FIL-’ERDI MUFSIDINE (EL-’A’RAF: 74).
75. KALEL-MELE’UL-LEDHINE ESTEKBERU MIN KAWMIHI LILLEDHINE ESTUD’IFU LIMEN ‘AMENE MINHUM ‘ETA’LEMUNE ‘ENNE SALIHÆN MURSELUN MIN RABBIHI KALU ‘INNA BIMA ‘URSILE BIHI MU’UMINUNE (EL-’A’RAF: 75).
76. KALEL-LEDHINE ESTEKBERU ‘INNA BIEL-LEDHI ‘AMENTUM BIHI KAFIRUNE (EL-’A’RAF: 76).
77. FE’AKARU EN-NAKATE WE ‘ATEW ‘AN ‘EMRI RABBIHIM WE KALU JA SALIHU E’TINA BIMA TA’IDUNA ‘IN KUNTE MINEL-MURSELINE (EL-’A’RAF: 77).
78. FE’EHADHET/HUMU ER-REXHFETU FE’ESBEHU FI DARIHIM XHATHIMINE (EL-’A’RAF: 78).
79. FETEWELLA ‘ANHUM WE KALE JA KAWMI LEKAD ‘EBLEGTUKUM RISALETE RABBI WE NESEHTU LEKUM WE LEKIN LA TUHIBBUNE EN-NASIHINE (EL-’A’RAF: 79).
80. WE LUTÆN ‘IDH KALE LIKAWMIHI ‘ETE’TUNEL-FAHISHETE MA SEBEKAKUM BIHA MIN ‘EHEDIN MINEL-’ALEMINE (EL-’A’RAF: 80).
81. ‘INNEKUM LETE’TUNE ER-RIXHALE SHEHWETEN MIN DUNI EN-NISA’ BEL ‘ENTUM KAWMUN MUSRIFUNE (EL-’A’RAF: 81).
82. WE MA KANE XHEWABE KAWMIHI ‘ILLA ‘EN KALU ‘EHRIXHUHUM MIN KARJETIKUM ‘INNEHUM ‘UNASUN JETETEHHERUN (EL-’A’RAF: 82).
83. FE’ENXHEJNAHU WE ‘EHLEHU ‘ILLA EMRE’ETEHU KANET MINEL-GABIRINE (EL-’A’RAF: 83).
84. WE ‘EMTERNA ‘ALEJHIM METERÆN FANDHUR KEJFE KANE ‘AKIBETUL-MUXHRIMINE (EL-’A’RAF: 84).
85. WE ‘ILA MEDJENE ‘EHAHUM SHU’AJBÆN KALE JA KAWMI A’BUDU ELLAHE MA LEKUM MIN ‘ILEHIN GAJRUHU KAD XHA’ETKUM BEJJINETUN MIN RABBIKUM FE’EWFUL-KEJLE WEL-MIZANE WE LA TEBHASU EN-NASE ‘ESHJA ‘EHUM WE LA TUFSIDU FIL-’ERDI BA’DE ‘ISLAHIHA DHALIKUM HAJRUN LEKUM ‘IN KUNTUM MU’UMININE (EL-’A’RAF: 85).
86. WE LA TEK’UDU BIKULLI SIRATIN TU’IDUNE WE TESUDDUNE ‘AN SEBILI ELLAHI MEN ‘AMENE BIHI WE TEBGUNEHA ‘IWEXHÆN WE EDHKURU ‘IDH KUNTUM KALILÆN FEKETHTHEREKUM WE ENDHURU KEJFE KANE ‘AKIBETUL-MUFSIDINE (EL-’A’RAF: 86).
87. WE ‘IN KANE TA’IFETUN MINKUM ‘AMENU BIEL-LEDHI ‘URSILTU BIHI WE TA’IFETUN LEM JU’UMINU FASBIRU HETTA JEHKUMEL-LAHU BEJNENA WE HUWE HAJRUL-HAKIMINE (EL-’A’RAF: 87).
88. KALEL-MELE’UL-LEDHINE ESTEKBERU MIN KAWMIHI LENUHRIXHENNEKE JA SHU’AJBU WEL-LEDHINE ‘AMENU ME’AKE MIN KARJETINA ‘EW LETA’UDUNNE FI MILLETINA KALE ‘EWELEW KUNNA KARIHINE (EL-’A’RAF: 88).
89. KADI EFTEREJNA ‘ALA ELLAHI KEDHIBÆN ‘IN ‘UDNA FI MILLETIKUM BA’DE ‘IDH NEXHXHANALLAHU MINHA WE MA JEKUNU LENA ‘EN NA’UDE FIHA ‘ILLA ‘EN JESHA’EL-LAHU REBBUNA WESI’A REBBUNA KULLE SHEJ’IN ‘ILMÆN ‘ALA ELLAHI TEWEKKELNA REBBENA EFTEH BEJNENA WE BEJNE KAWMINA BIL-HEKKI WE ‘ENTE HAJRUL-FATIHINE (EL-’A’RAF: 89).
90. WE KALEL-MELE’UL-LEDHINE KEFERU MIN KAWMIHI LE’INI ETTEBA’TUM SHU’AJBÆN ‘INNEKUM ‘IDHÆN LEHASIRUNE (EL-’A’RAF: 90).
91. FE’EHADHET/HUMU ER-REXHFETU FE’ESBEHU FI DARIHIM XHATHIMINE (EL-’A’RAF: 91).
92. EL-LEDHINE KEDHDHEBU SHU’AJBÆN KE’EN LEM JEGNEW FIHAL-LEDHINE KEDHDHEBU SHU’AJBÆN KANU HUMUL-HASIRINE (EL-’A’RAF: 92).
93. FETEWELLA ‘ANHUM WE KALE JA KAWMI LEKAD ‘EBLEGTUKUM RISALATI RABBI WE NESEHTU LEKUM FEKEJFE ‘ASA ‘ALA KAWMIN KAFIRINE (EL-’A’RAF: 93).
94. WE MA ‘ERSELNA FI KARJETIN MIN NEBIJIN ‘ILLA ‘EHADHNA ‘EHLEHA BIL-BE’SA’I WE ED-DERRA’I LE’ALLEHUM JEDDERRA’UNE (EL-’A’RAF: 94).
95. THUMME BEDDELNA MEKANE ES-SEJJI’ETIL-HESENETE HETTA ‘AFEW WE KALU KAD MESSE ‘ABA’ENA ED-DERRA’U WE ES-SERRA’U FE’EHADHNAHUM BEGTETEN WE HUM LA JESH’URUNE (EL-’A’RAF: 95).
96. WE LEW ‘ENNE ‘EHLEL-KURA ‘AMENU WE ETTEKAW LEFETEHNA ‘ALEJHIM BEREKATIN MINE ES-SEMA’I WEL-’ERDI WE LEKIN KEDHDHEBU FE’EHADHNAHUM BIMA KANU JEKSIBUNE (EL-’A’RAF: 96).
97. ‘EFE’EMINE ‘EHLUL-KURA ‘EN JE’TIJEHUM BE’SUNA BEJATÆN WE HUM NA’IMUNE (EL-’A’RAF: 97).
98. ‘EWE ‘EMINE ‘EHLUL-KURA ‘EN JE’TIJEHUM BE’SUNA DUHEN WE HUM JEL’ABUNE (EL-’A’RAF: 98).
99. ‘EFE’EMINU MEKREL-LAHI FELA JE’MENU MEKREL-LAHI ‘ILLAL-KAWMUL-HASIRUNE (EL-’A’RAF: 99).
100. ‘EWELEM JEHDI LILLEDHINE JERITHUNEL-’ERDE MIN BA’DI ‘EHLIHA ‘EN LEW NESHA’U ‘ESEBNAHUM BIDHUNUBIHIM WE NETBA’U ‘ALA KULUBIHIM FEHUM LA JESMA’UNE (EL-’A’RAF: 100).
101. TILKEL-KURA NEKUSSU ‘ALEJKE MIN ‘ENBA’IHA WE LEKAD XHA’ET/HUM RUSULUHUM BIL-BEJJINATI FEMA KANU LIJU’UMINU BIMA KEDHDHEBU MIN KABLU KEDHALIKE JETBA’U ELLAHU ‘ALA KULUBIL-KAFIRINE (EL-’A’RAF: 101).
102. WE MA WEXHEDNA LI’KTHERIHIM MIN ‘AHDIN WE ‘IN WEXHEDNA ‘EKTHEREHUM LEFASIKINE (EL-’A’RAF: 102).
103. THUMME BE’ATHNA MIN BA’DIHIM MUSA BI’AJATINA ‘ILA FIR’AWNE WE MELE’IHI FEDHELEMU BIHA FANDHUR KEJFE KANE ‘AKIBETUL-MUFSIDINE (EL-’A’RAF: 103).
104. WE KALE MUSA JA FIR’AWNU ‘INNI RESULUN MIN RABBIL-’ALEMINE (EL-’A’RAF: 104).
105. HEKIKUN ‘ALA ‘EN LA ‘EKULE ‘ALA ELLAHI ‘ILLAL-HEKKA KAD XHI’TUKUM BIBEJJINETIN MIN RABBIKUM FE’ERSIL MA’I BENI ‘ISRA’ILE (EL-’A’RAF: 105).
106. KALE ‘IN KUNTE XHI’TE BI’AJETIN FE’TI BIHA ‘IN KUNTE MINE ES-SADIKINE (EL-’A’RAF: 106).
107. FE’ELKA ‘ASAHU FE’IDHA HIJE THU’BANUN MUBINUN (EL-’A’RAF: 107).
108. WE NEZE’A JEDEHU FE’IDHA HIJE BEJDA’U LILNNADHIRINE (EL-’A’RAF: 108).
109. KALEL-MELE’U MIN KAWMI FIR’AWNE ‘INNE HADHA LESAHIRUN ‘ALIMUN (EL-’A’RAF: 109).
110. JURIDU ‘EN JUHRIXHEKUM MIN ‘ERDIKUM FEMADHA TE’MURUNE (EL-’A’RAF: 110).
111. KALU ‘ERXHIHI WE ‘EHAHU WE ‘ERSIL FIL-MEDA’INI HASHIRINE (EL-’A’RAF: 111).
112. JE’TUKE BIKULLI SAHIRIN ‘ALIMIN (EL-’A’RAF: 112).
113. WE XHA’E ES-SEHERETU FIR’AWNE KALU ‘INNE LENA LE’EXHRÆN ‘IN KUNNA NEHNUL-GALIBINE (EL-’A’RAF: 113).
114. KALE NE’AM WE ‘INNEKUM LEMINEL-MUKARREBINE (EL-’A’RAF: 114).
115. KALU JA MUSA ‘IMMA ‘EN TULKIJE WE ‘IMMA ‘EN NEKUNE NEHNUL-MULKINE (EL-’A’RAF: 115).
116. KALE ‘ELKU FELEMMA ‘ELKAW SEHERU ‘A’JUNE EN-NASI WE ESTERHEBUHUM WE XHA’U BISIHRIN ‘ADHIMIN (EL-’A’RAF: 116).
117. WE ‘EWHEJNA ‘ILA MUSA ‘EN ‘ELKI ‘ASAKE FE’IDHA HIJE TELKAFU MA JE’FIKUNE (EL-’A’RAF: 117).
118. FEWEKA’AL-HEKKU WE BETELE MA KANU JA’MELUNE (EL-’A’RAF: 118).
119. FEGULIBU HUNALIKE WE ENKALEBU SAGIRINE (EL-’A’RAF: 119).
120. WE ‘ULKIJE ES-SEHERETU SAXHIDINE (EL-’A’RAF: 120).
121. KALU ‘AMENNA BIREBBIL-’ALEMINE (EL-’A’RAF: 121).
122. REBBI MUSA WE HARUNE (EL-’A’RAF: 122).
123. KALE FIR’AWNU ‘AMENTUM BIHI KABLE ‘EN ‘ADHENE LEKUM ‘INNE HADHA LEMEKRUN MEKERTUMUHU FIL-MEDINETI LITUHRIXHU MINHA ‘EHLEHA FESEWFE TA’LEMUNE (EL-’A’RAF: 123).
124. LE’UKATTI’ANNE ‘EJDIJEKUM WE ‘ERXHULEKUM MIN HILAFIN THUMME LE’USELLIBENNEKUM ‘EXHMA’INE (EL-’A’RAF: 124).
125. KALU ‘INNA ‘ILA RABBINA MUNKALIBUNE (EL-’A’RAF: 125).
126. WE MA TENKIMU MINNA ‘ILLA ‘EN ‘AMENNA BI’AJATI RABBINA LEMMA XHA’ETNA REBBENA ‘EFRIG ‘ALEJNA SEBRÆN WE TEWEFFENA MUSLIMINE (EL-’A’RAF: 126).
127. WE KALEL-MELE’U MIN KAWMI FIR’AWNE ‘ETEDHERU MUSA WE KAWMEHU LIJUFSIDU FIL-’ERDI WE JEDHEREKE WE ‘ALIHETEKE KALE SENUKATTILU ‘EBNA’EHUM WE NESTEHJI NISA’EHUM WE ‘INNA FEWKAHUM KAHIRUNE (EL-’A’RAF: 127).
128. KALE MUSA LIKAWMIHI ESTA’INU BILLAHI WE ESBIRU ‘INNEL-’ERDE LILLAHI JURITHUHA MEN JESHA’U MIN ‘IBADIHI WEL-’AKIBETU LILMUTTEKINE (EL-’A’RAF: 128).
129. KALU ‘UDHINA MIN KABLI ‘EN TE’TIJENA WE MIN BA’DI MA XHI’TENA KALE ‘ASA REBBUKUM ‘EN JUHLIKE ‘ADUWEKUM WE JESTEHLIFEKUM FIL-’ERDI FEJENDHURE KEJFE TA’MELUNE (EL-’A’RAF: 129).
130. WE LEKAD ‘EHADHNA ‘ALE FIR’AWNE BIS-SININE WE NEKSIN MINE ETH-THEMERATI LE’ALLEHUM JEDHDHEKKERUNE (EL-’A’RAF: 130).
131. FE’IDHA XHA’ET/HUMUL-HESENETU KALU LENA HEDHIHI WE ‘IN TUSIBHUM SEJJI’ETUN JETTEJJERU BIMUSA WE MEN ME’AHU ‘ELA ‘INNEMA TA’IRUHUM ‘INDEL-LAHI WE LEKINNE ‘EKTHEREHUM LA JA’LEMUNE (EL-’A’RAF: 131).
132. WE KALU MEHMA TE’TINA BIHI MIN ‘AJETIN LITESHERENA BIHA FEMA NEHNU LEKE BIMU’UMININE (EL-’A’RAF: 132).
133. FE’ERSELNA ‘ALEJHIMUT-TUFANE WEL-XHERADE WEL-KUMMELE WE ED-DEFADI’A WE ED-DEME ‘AJATIN MUFESSELATIN FASTEKBERU WE KANU KAWMÆN MUXHRIMINE (EL-’A’RAF: 133).
134. WE LEMMA WEKA’A ‘ALEJHIMU ER-RIXHZU KALU JA MUSA ED’U LENA REBBEKE BIMA ‘AHIDE ‘INDEKE LE’IN KESHEFTE ‘ANNA ER-RIXHZE LENU’UMINENNE LEKE WE LENURSILENNE ME’AKE BENI ‘ISRA’ILE (EL-’A’RAF: 134).
135. FELEMMA KESHEFNA ‘ANHUMU ER-RIXHZE ‘ILA ‘EXHELIN HUM BALIGUHU ‘IDHA HUM JENKUTHUNE (EL-’A’RAF: 135).
136. FANTEKAMNA MINHUM FE’EGREKNAHUM FIL-JEMMI BI’ENNEHUM KEDHDHEBU BI’AJATINA WE KANU ‘ANHA GAFILINE (EL-’A’RAF: 136).
137. WE ‘EWRETHNAL-KAWMEL-LEDHINE KANU JUSTED’AFUNE MESHARIKAL-’ERDI WE MEGARIBEHA ELLETI BAREKNA FIHA WE TEMMET KELIMETU RABBIKEL-HUSNA ‘ALA BENI ‘ISRA’ILE BIMA SEBERU WE DEMMERNA MA KANE JESNA’U FIR’AWNU WE KAWMUHU WE MA KANU JA’RISHUNE (EL-’A’RAF: 137).
138. WE XHAWEZNA BIBENI ‘ISRA’ILEL-BEHRE FE’ETEW ‘ALA KAWMIN JA’KUFUNE ‘ALA ‘ESNAMIN LEHUM KALU JA MUSA EXH’AL LENA ‘ILEHÆN KEMA LEHUM ‘ALIHETUN KALE ‘INNEKUM KAWMUN TEXHHELUNE (EL-’A’RAF: 138).
139. ‘INNE HA’UULA’ MUTEBBERUN MA HUM FIHI WE BATILUN MA KANU JA’MELUNE (EL-’A’RAF: 139).
140. KALE ‘EGAJREL-LAHI ‘EBGIKUM ‘ILEHÆN WE HUWE FEDDELEKUM ‘ALEL-’ALEMINE (EL-’A’RAF: 140).
141. WE ‘IDH ‘ENXHEJNAKUM MIN ‘ALI FIR’AWNE JESUMUNEKUM SU’EL-’ADHABI JUKATTILUNE ‘EBNA’EKUM WE JESTEHJUNE NISA’EKUM WE FI DHALIKUM BELA’UN MIN RABBIKUM ‘ADHIMUN (EL-’A’RAF: 141).
142. WE WA’ADNA MUSA THELATHINE LEJLETEN WE ‘ETMEMNAHA BI’ASHRIN FETEMME MIKATU RABBIHI ‘ERBA’INE LEJLETEN WE KALE MUSA LI’HIHI HARUNE EHLUFNI FI KAWMI WE ‘ESLIH WE LA TETTEBI’ SEBILEL-MUFSIDINE (EL-’A’RAF: 142).
143. WE LEMMA XHA’E MUSA LIMIKATINA WE KELLEMEHU REBBUHU KALE RABBI ‘ERINI ‘ENDHUR ‘ILEJKE KALE LEN TERANI WE LEKINI ENDHUR ‘ILAL-XHEBELI FE’INI ESTEKARRE MEKANEHU FESEWFE TERANI FELEMMA TEXHELLA REBBUHU LILXHEBELI XHE’ALEHU DEKKÆN WE HARRE MUSA SA’IKÆN FELEMMA ‘EFAKA KALE SUBHANEKE TUBTU ‘ILEJKE WE ‘ENA ‘EWWELUL-MU’UMININE (EL-’A’RAF: 143).
144. KALE JA MUSA ‘INNI ESTEFEJTUKE ‘ALA EN-NASI BIRISALATI WE BIKELAMI FEHUDH MA ‘ATEJTUKE WE KUN MINE ESH-SHAKIRINE (EL-’A’RAF: 144).
145. WE KETEBNA LEHU FIL-’ELWAHI MIN KULLI SHEJ’IN MEW’IDHETEN WE TEFSILÆN LIKULLI SHEJ’IN FEHUDH/HA BIKUWETIN WE ‘MUR KAWMEKE JE’HUDHU BI’EHSENIHA SE’URIKUM DAREL-FASIKINE (EL-’A’RAF: 145).
146. SE’ESRIFU ‘AN ‘AJATIJEL-LEDHINE JETEKEBBERUNE FIL-’ERDI BIGAJRIL-HEKKI WE ‘IN JEREW KULLE ‘AJETIN LA JU’UMINU BIHA WE ‘IN JEREW SEBILE ER-RUSHDI LA JETTEHIDHUHU SEBILÆN WE ‘IN JEREW SEBILEL-GAJJI JETTEHIDHUHU SEBILÆN DHALIKE BI’ENNEHUM KEDHDHEBU BI’AJATINA WE KANU ‘ANHA GAFILINE (EL-’A’RAF: 146).
147. WEL-LEDHINE KEDHDHEBU BI’AJATINA WE LIKA’IL-’AHIRETI HEBITET ‘A’MALUHUM HEL JUXHZEWNE ‘ILLA MA KANU JA’MELUNE (EL-’A’RAF: 147).
148. WE ETTEHADHE KAWMU MUSA MIN BA’DIHI MIN HULIJIHIM ‘IXHLÆN XHESEDÆN LEHU HUWARUN ‘ELEM JEREW ‘ENNEHU LA JUKELLIMUHUM WE LA JEHDIHIM SEBILÆN ETTEHADHUHU WE KANU DHALIMINE (EL-’A’RAF: 148).
149. WE LEMMA SUKITE FI ‘EJDIHIM WE RE’EW ‘ENNEHUM KAD DELLU KALU LE’IN LEM JERHEMNA REBBUNA WE JEGFIR LENA LENEKUNENNE MINEL-HASIRINE (EL-’A’RAF: 149).
150. WE LEMMA REXHE’A MUSA ‘ILA KAWMIHI GADBANE ‘ESIFÆN KALE BI’SEMA HALEFTUMUNI MIN BA’DI ‘E’AXHILTUM ‘EMRE RABBIKUM WE ‘ELKAL-’ELWAHE WE ‘EHADHE BIRE’SI ‘EHIHI JEXHURRUHU ‘ILEJHI KALE EBNE ‘UMME ‘INNEL-KAWME ESTED’AFUNI WE KADU JEKTULUNENI FELA TUSHMIT BIJEL-’A’DA’E WE LA TEXH’ALNI ME’AL-KAWMI EDH-DHALIMINE (EL-’A’RAF: 150).
151. KALE RABBI EGFIR LI WE LI’EHI WE ‘EDHILNA FI REHMETIKE WE ‘ENTE ‘ERHEMU ER-RAHIMINE (EL-’A’RAF: 151).
152. ‘INNEL-LEDHINE ETTEHADHUL-’IXHLE SEJENALUHUM GADEBUN MIN RABBIHIM WE DHILLETUN FIL-HEJÆTI ED-DUNJA WE KEDHELIKE NEXHZIL-MUFTERINE (EL-’A’RAF: 152).
153. WEL-LEDHINE ‘AMILU ES-SEJJI’ATI THUMME TABU MIN BA’DIHA WE ‘AMENU ‘INNE REBBEKE MIN BA’DIHA LEGAFURUN REHIMUN (EL-’A’RAF: 153).
154. WE LEMMA SEKETE ‘AN MUSAL-GADEBU ‘EHADHEL-’ELWAHE WE FI NUSHATIHA HUDEN WE REHMETUN LILLEDHINE HUM LIREBBIHIM JERHEBUNE (EL-’A’RAF: 154).
155. WE EHTARE MUSA KAWMEHU SEB’INE REXHULÆN LIMIKATINA FELEMMA ‘EHADHET/HUMU ER-REXHFETU KALE RABBI LEW SHI’TE ‘EHLEKTEHUM MIN KABLU WE ‘IJAJE ‘ETUHLIKUNA BIMA FE’ALE ES-SUFEHA’U MINNA ‘IN HIJE ‘ILLA FITNETUKE TUDILLU BIHA MEN TESHA’U WE TEHDI MEN TESHA’U ‘ENTE WELIJUNA FAGFIR LENA WE ERHEMNA WE ‘ENTE HAJRUL-GAFIRINE (EL-’A’RAF: 155).
156. WE EKTUB LENA FI HEDHIHI ED-DUNJA HESENETEN WE FIL-’AHIRETI ‘INNA HUDNA ‘ILEJKE KALE ‘ADHABI ‘USIBU BIHI MEN ‘ESHA’U WE REHMETI WESI’AT KULLE SHEJ’IN FESE’EKTUBUHA LILLEDHINE JETTEKUNE WE JU’UTUNE EZ-ZEKÆTE WEL-LEDHINE HUM BI’AJATINA JU’UMINUNE (EL-’A’RAF: 156).
157. EL-LEDHINE JETTEBI’UNE ER-RESULE EN-NEBIJEL-’UMMIJEL-LEDHI JEXHIDUNEHU MEKTUBÆN ‘INDEHUM FIT-TEWRÆTI WEL-’INXHILI JE’MURUHUM BIL-MA’RUFI WE JENHAHUM ‘ANIL-MUNKERI WE JUHILLU LEHUMUT-TEJJIBATI WE JUHERRIMU ‘ALEJHIMUL-HABA’ITHE WE JEDA’U ‘ANHUM ‘ISREHUM WEL-’EGLALEL-LETI KANET ‘ALEJHIM FE-EL-LEDHINE ‘AMENU BIHI WE ‘AZZERUHU WE NESERUHU WE ETTEBA’U EN-NUREL-LEDHI ‘UNZILE ME’AHU ‘ULA’IKE HUMUL-MUFLIHUNE (EL-’A’RAF: 157).
158. KUL JA ‘EJJUHA EN-NASU ‘INNI RESULU ELLAHI ‘ILEJKUM XHEMI’ÆNL-LEDHI LEHU MULKU ES-SEMAWATI WEL-’ERDI LA ‘ILAHE ‘ILLA HUWE JUHJI WE JUMITU FE’AMINU BILLAHI WE RESULIHI EN-NEBIJIL-’UMMIJIL-LEDHI JU’UMINU BILLAHI WE KELIMATIHI WE ETTEBI’UHU LE’ALLEKUM TEHTEDUNE (EL-’A’RAF: 158).
159. WE MIN KAWMI MUSA ‘UMMETUN JEHDUNE BIL-HEKKI WE BIHI JA’DILUNE (EL-’A’RAF: 159).
160. WE KATTA’NAHUMU ETHNETEJ ‘ASHRETE ‘ESBATÆN ‘UMEMÆN WE ‘EWHEJNA ‘ILA MUSA ‘IDH ESTESKAHU KAWMUHU ‘ENI EDRIB BI’ASAKEL-HEXHERE FANBEXHESET MINHU ETHNETA ‘ASHRETE ‘AJNÆN KAD ‘ALIME KULLU ‘UNASIN MESHREBEHUM WE DHELLELNA ‘ALEJHIMUL-GAMAME WE ‘ENZELNA ‘ALEJHIMUL-MENNE WE ES-SELWA KULU MIN TEJJIBATI MA REZEKNAKUM WE MA DHELEMUNA WE LEKIN KANU ‘ENFUSEHUM JEDHLIMUNE (EL-’A’RAF: 160).
161. WE ‘IDH KILE LEHUMU ESKUNU HEDHIHIL-KARJETE WE KULU MINHA HEJTHU SHI’TUM WE KULU HITTETUN WE EDHULUL-BABE SUXHXHEDÆN NEGFIR LEKUM HATI’ATIKUM SENEZIDUL-MUHSININE (EL-’A’RAF: 161).
162. FEBEDDELEL-LEDHINE DHELEMU MINHUM KAWLÆN GAJREL-LEDHI KILE LEHUM FE’ERSELNA ‘ALEJHIM RIXHZÆN MINE ES-SEMA’I BIMA KANU JEDHLIMUNE (EL-’A’RAF: 162).
163. WE ES’ELHUM ‘ANIL-KARJETI ELLETI KANET HADIRETEL-BEHRI ‘IDH JA’DUNE FI ES-SEBTI ‘IDH TE’TIHIM HITANUHUM JEWME SEBTIHIM SHURRA’ÆN WE JEWME LA JESBITUNE LA TE’TIHIM KEDHALIKE NEBLUHUM BIMA KANU JEFSUKUNE (EL-’A’RAF: 163).
164. WE ‘IDH KALET ‘UMMETUN MINHUM LIME TA’IDHUNE KAWMÆN ELLAHU MUHLIKUHUM ‘EW MU’ADHDHIBUHUM ‘ADHABÆN SHEDIDÆN KALU MA’DHIRETEN ‘ILA RABBIKUM WE LE’ALLEHUM JETTEKUNE (EL-’A’RAF: 164).
165. FELEMMA NESU MA DHUKKIRU BIHI ‘ENXHEJNAL-LEDHINE JENHEWNE ‘ANI ES-SU’I WE ‘EHADHNAL-LEDHINE DHELEMU BI’ADHABIN BE’ISIN BIMA KANU JEFSUKUNE (EL-’A’RAF: 165).
166. FELEMMA ‘ATEW ‘AN MA NUHU ‘ANHU KULNA LEHUM KUNU KIREDETEN HASI’INE (EL-’A’RAF: 166).
167. WE ‘IDH TE’EDHDHENE REBBUKE LEJEB’ATHENNE ‘ALEJHIM ‘ILA JEWMIL-KIJAMETI MEN JESUMUHUM SU’EL-’ADHABI ‘INNE REBBEKE LESERI’UL-’IKABI WE ‘INNEHU LEGAFURUN REHIMUN (EL-’A’RAF: 167).
168. WE KATTA’NAHUM FIL-’ERDI ‘UMEMÆN MINHUMU ES-SALIHUNE WE MINHUM DUNE DHALIKE WE BELEWNAHUM BIL-HESENATI WE ES-SEJJI’ATI LE’ALLEHUM JERXHI’UNE (EL-’A’RAF: 168).
169. FEHALEFE MIN BA’DIHIM HALFUN WERITHUL-KITABE JE’HUDHUNE ‘AREDE HADHAL-’EDNA WE JEKULUNE SEJUGFERU LENA WE ‘IN JE’TIHIM ‘AREDUN MITHLUHU JE’HUDHUHU ‘ELEM JU’UHADH ‘ALEJHIM MITHAKUL-KITABI ‘EN LA JEKULU ‘ALA ELLAHI ‘ILLAL-HEKKA WE DERESU MA FIHI WE ED-DARUL-’AHIRETU HAJRUN LILLEDHINE JETTEKUNE ‘EFELA TA’KILUNE (EL-’A’RAF: 169).
170. WEL-LEDHINE JUMESSIKUNE BIL-KITABI WE ‘EKAMU ES-SELÆTE ‘INNA LA NUDI’U ‘EXHREL-MUSLIHINE (EL-’A’RAF: 170).
171. WE ‘IDH NETEKNAL-XHEBELE FEWKAHUM KE’ENNEHU DHULLETUN WE DHENNU ‘ENNEHU WAKI’UN BIHIM HUDHU MA ‘ATEJNAKUM BIKUWETIN WE EDHKURU MA FIHI LE’ALLEKUM TETTEKUNE (EL-’A’RAF: 171).
172. WE ‘IDH ‘EHADHE REBBUKE MIN BENI ‘ADEME MIN DHUHURIHIM DHURRIJETEHUM WE ‘ESH/HEDEHUM ‘ALA ‘ENFUSIHIM ‘ELESTU BIREBBIKUM KALU BELA SHEHIDNA ‘EN TEKULU JEWMEL-KIJAMETI ‘INNA KUNNA ‘AN HADHA GAFILINE (EL-’A’RAF: 172).
173. ‘EW TEKULU ‘INNEMA ‘ESHREKE ‘ABA’UUNA MIN KABLU WE KUNNA DHURRIJETEN MIN BA’DIHIM ‘EFETUHLIKUNA BIMA FE’ALEL-MUBTILUNE (EL-’A’RAF: 173).
174. WE KEDHELIKE NUFESSILUL-’AJATI WE LE’ALLEHUM JERXHI’UNE (EL-’A’RAF: 174).
175. WE ETLU ‘ALEJHIM NEBE’EL-LEDHI ‘ATEJNAHU ‘AJATINA FANSELEHA MINHA FE’ETBE’AHU ESH-SHEJTANU FEKANE MINEL-GAWINE (EL-’A’RAF: 175).
176. WE LEW SHI’NA LEREFA’NAHU BIHA WE LEKINNEHU ‘EHLEDE ‘ILAL-’ERDI WE ETTEBE’A HEWAHU FEMETHELUHU KEMETHELIL-KELBI ‘IN TEHMIL ‘ALEJHI JELHETH ‘EW TETRUK/HU JELHETH DHALIKE METHELUL-KAWMIL-LEDHINE KEDHDHEBU BI’AJATINA FAKSUSIL-KASESE LE’ALLEHUM JETEFEKKERUNE (EL-’A’RAF: 176).
177. SA’E METHELÆNL-KAWMUL-LEDHINE KEDHDHEBU BI’AJATINA WE ‘ENFUSEHUM KANU JEDHLIMUNE (EL-’A’RAF: 177).
178. MEN JEHDI ELLAHU FEHUWEL-MUHTEDI WE MEN JUDLIL FE’ULA’IKE HUMUL-HASIRUNE (EL-’A’RAF: 178).
179. WE LEKAD DHERE’NA LIXHEHENNEME KETHIRÆN MINEL-XHINNI WEL-’INSI LEHUM KULUBUN LA JEFKAHUNE BIHA WE LEHUM ‘A’JUNUN LA JUBSIRUNE BIHA WE LEHUM ‘ADHANUN LA JESMA’UNE BIHA ‘ULA’IKE KAL’EN’AMI BEL HUM ‘EDELLU ‘ULA’IKE HUMUL-GAFILUNE (EL-’A’RAF: 179).
180. WE LILLEHIL-’ESMA’UL-HUSNA FAD’UHU BIHA WE DHERUL-LEDHINE JULHIDUNE FI ‘ESMA’IHI SEJUXHZEWNE MA KANU JA’MELUNE (EL-’A’RAF: 180).
181. WE MIMMEN HALEKNA ‘UMMETUN JEHDUNE BIL-HEKKI WE BIHI JA’DILUNE (EL-’A’RAF: 181).
182. WEL-LEDHINE KEDHDHEBU BI’AJATINA SENESTEDRIXHUHUM MIN HEJTHU LA JA’LEMUNE (EL-’A’RAF: 182).
183. WE ‘UMLI LEHUM ‘INNE KEJDI METINUN (EL-’A’RAF: 183).
184. ‘EWELEM JETEFEKKERU MA BISAHIBIHIM MIN XHINNETIN ‘IN HUWE ‘ILLA NEDHIRUN MUBINUN (EL-’A’RAF: 184).
185. ‘EWELEM JENDHURU FI MELEKUTI ES-SEMAWATI WEL-’ERDI WE MA HALEKAL-LAHU MIN SHEJ’IN WE ‘EN ‘ASA ‘EN JEKUNE KADI EKTEREBE ‘EXHELUHUM FEBI’EJJI HEDITHIN BA’DEHU JU’UMINUNE (EL-’A’RAF: 185).
186. MEN JUDLILI ELLAHU FELA HADIJE LEHU WE JEDHERUHUM FI TUGJANIHIM JA’MEHUNE (EL-’A’RAF: 186).
187. JES’ELUNEKE ‘ANI ES-SA’ATI ‘EJJANE MURSAHA KUL ‘INNEMA ‘ILMUHA ‘INDE RABBI LA JUXHELLIHA LIWEKTIHA ‘ILLA HUWE THEKULET FI ES-SEMAWATI WEL-’ERDI LA TE’TIKUM ‘ILLA BEGTETEN JES’ELUNEKE KE’ENNEKE HEFIJUN ‘ANHA KUL ‘INNEMA ‘ILMUHA ‘INDEL-LAHI WE LEKINNE ‘EKTHERE EN-NASI LA JA’LEMUNE (EL-’A’RAF: 187).
188. KUL LA ‘EMLIKU LINEFSI NEF’ÆN WE LA DERRÆN ‘ILLA MA SHA’EL-LAHU WE LEW KUNTU ‘A’LEMUL-GAJBE LASTEKTHERTU MINEL-HAJRI WE MA MESSENIJE ES-SU’U ‘IN ‘ENA ‘ILLA NEDHIRUN WE BESHIRUN LIKAWMIN JU’UMINUNE (EL-’A’RAF: 188).
189. HUWEL-LEDHI HALEKAKUM MIN NEFSIN WAHIDETIN WE XHE’ALE MINHA ZEWXHEHA LIJESKUNE ‘ILEJHA FELEMMA TEGASHSHAHA HEMELET HEMLÆN HAFIFÆN FEMERRET BIHI FELEMMA ‘ETHKALET DE’AWA ELLAHE REBBEHUMA LE’IN ‘ATEJTENA SALIHÆN LENEKUNENNE MINE ESH-SHAKIRINE (EL-’A’RAF: 189).
190. FELEMMA ‘ATAHUMA SALIHÆN XHE’ALA LEHU SHUREKA’E FIMA ‘ATAHUMA FETA’ALALLAHU ‘AMMA JUSHRIKUNE (EL-’A’RAF: 190).
191. ‘EJUSHRIKUNE MA LA JEHLUKU SHEJ’ÆN WE HUM JUHLEKUNE (EL-’A’RAF: 191).
192. WE LA JESTETI’UNE LEHUM NESRÆN WE LA ‘ENFUSEHUM JENSURUNE (EL-’A’RAF: 192).
193. WE ‘IN TED’UHUM ‘ILAL-HUDA LA JETTEBI’UKUM SEWA’UN ‘ALEJKUM ‘EDE’AWTUMUHUM ‘EM ‘ENTUM SAMITUNE (EL-’A’RAF: 193).
194. ‘INNEL-LEDHINE TED’UNE MIN DUNI ELLAHI ‘IBADUN ‘EMTHALUKUM FAD’UHUM FELJESTEXHIBU LEKUM ‘IN KUNTUM SADIKINE (EL-’A’RAF: 194).
195. ‘ELEHUM ‘ERXHULUN JEMSHUNE BIHA ‘EM LEHUM ‘EJDIN JEBTISHUNE BIHA ‘EM LEHUM ‘A’JUNUN JUBSIRUNE BIHA ‘EM LEHUM ‘ADHANUN JESMA’UNE BIHA KULI ED’U SHUREKA’EKUM THUMME KIDUNI FELA TUNDHIRUNI (EL-’A’RAF: 195).
196. ‘INNE WELIJIJEL-LAHUL-LEDHI NEZZELEL-KITABE WE HUWE JETEWELLA ES-SALIHINE (EL-’A’RAF: 196).
197. WEL-LEDHINE TED’UNE MIN DUNIHI LA JESTETI’UNE NESREKUM WE LA ‘ENFUSEHUM JENSURUNE (EL-’A’RAF: 197).
198. WE ‘IN TED’UHUM ‘ILAL-HUDA LA JESMA’U WE TERAHUM JENDHURUNE ‘ILEJKE WE HUM LA JUBSIRUNE (EL-’A’RAF: 198).
199. HUDHIL-’AFWE WE ‘MUR BIL-’URFI WE ‘A’RID ‘ANIL-XHAHILINE (EL-’A’RAF: 199).
200. WE ‘IMMA JENZEGANNEKE MINE ESH-SHEJTANI NEZGUN FASTA’IDH BILLAHI ‘INNEHU SEMI’UN ‘ALIMUN (EL-’A’RAF: 200).
201. ‘INNEL-LEDHINE ETTEKAW ‘IDHA MESSEHUM TA’IFUN MINE ESH-SHEJTANI TEDHEKKERU FE’IDHA HUM MUBSIRUNE (EL-’A’RAF: 201).
202. WE ‘IHWANUHUM JEMUDDUNEHUM FIL-GAJJI THUMME LA JUKSIRUNE (EL-’A’RAF: 202).
203. WE ‘IDHA LEM TE’TIHIM BI’AJETIN KALU LEWLA EXHTEBEJTEHA KUL ‘INNEMA ‘ETTEBI’U MA JUHA ‘ILEJJE MIN RABBI HADHA BESA’IRU MIN RABBIKUM WE HUDEN WE REHMETUN LIKAWMIN JU’UMINUNE (EL-’A’RAF: 203).
204. WE ‘IDHA KURI’EL-KUR’ANU FASTEMI’U LEHU WE ‘ENSITU LE’ALLEKUM TURHEMUNE (EL-’A’RAF: 204).
205. WE EDHKUR REBBEKE FI NEFSIKE TEDERRU’ÆN WE HIFETEN WE DUNEL-XHEHRI MINEL-KAWLI BIL-GUDUWI WEL-’ASALI WE LA TEKUN MINEL-GAFILINE (EL-’A’RAF: 205).
206. ‘INNEL-LEDHINE ‘INDE RABBIKE LA JESTEKBIRUNE ‘AN ‘IBADETIHI WE JUSEBBIHUNEHU WE LEHU JESXHUDUNE (EL-’A’RAF: 206).

Me emrin e All-llahut, Mëshiruesit, Mëshirëbërësit !

1. Elif, Lam, Mim, Sad. 
2. (Ky është) Libri, që të është zbritur ty, që me të t’ua tërheqësh vërejtjen dhe t’i këshillosh besimtarët, pra të mos ketë shtrëngim në gjoksin tënd (për kumtimin e tij). 
3. Përvetësoni atë që ju është zbritur nga Zoti juaj, e mos zini miq (përkrahës) pos Tij. Pak është ajo që po merrni përvojë. 
4. Sa fshatra (banorë) kemi shkatërruar (me fajin e tyre) e dënimi Jonë u erdhi atyre natën, a (ditën) kur ishin duke pushuar (duke fjetur). 
5. Kur u erdhi atyre dënimi Jonë, s’kishin ç’të kërkonin tjetër, vetëm të thonë: “Vërtet, ne ishim zullumqarë” (të pranojnë gabimin). 
6.Ne patjetër do t’i marrim në përgjegjësi ata, të cilëve u është dërguar (pejgamber), e do t’i marrim në pyetje edhe të dërguarit. 
7. Dhe duke e ditur mirë Ne do t’u rrëfejmë atyre (për atë që punuan), se Ne nuk ishim që mungonim (ishim të pranishëm). 
8. Atë ditë peshimi (masa) është i drejtë. Atij që i rëndohen peshojat, ata janë të shpëtuar. 
9. Kujt i vijnë lehtë peshojat, ata e humbën vetveten, ngase i refuzuan argumentet Tona me të padrejtë. 
10. Ne ju vendosëm në tokë dhe ju mundësuam jetesën (mjetet për të jetuar), e pak prej jush po falënderoni. 
11. Ne ju krijuam pastaj ju dhamë formën, e mandej engjëjve u thamë: “Bëni sexhde për Ademin”. Ata i bënë sexhde pos Iblisit. Ai nuk qe prej atyre që bënë sexhde. 
12. (All-llahu) Tha: “Çka të pengoi ty të bësh sexhde, kur Unë të urdhërova?” Ai (Iblisi) tha: “Unë jam më i vlefshëm se ai, më krijove mua nga zjarri, e atë e krijove nga balta!” 
13. (All-llahu) Tha: “Zbrit nga ai (xhenneti), nuk të takon të bësh kryelartësi në të, dil jashtë, s’ka dyshim ti je i poshtëruar”. 
14. (Iblisi) Tha: “Më afatizo gjer ditën kur ringjallen (njerëzit)!” 
15. (All-llahu) Tha: “Ti je i afatizuar!” 
16. (Iblisi) Tha: “Për shkak se më humbe mua, unë do t’u ulem atyre (do t’u zë pusi) në rrugën Tënde të drejtë,” 
17. Mandej do t’ju sillem atyre para, prapa, nga e djathta dhe nga e majta e tyre, e shumicën e tyre nuk do ta gjesh që të falënderohen (të besojnë)! 
18. (All-llahu) Tha: “Dil nga ai (xhenneti), i urrejtur, i dëbuar. Kush prej tyre vjen pas teje, Unë kam për ta mbushur xhehennemin me të gjithë ju.” 
19. (Ne i thamë) O Adem, ti dhe bashkëshortja jote zini vend në Xhennet, hani nga të doni, e mos iu afroni kësaj peme, pse do të bëheni prej zulumqarëve (të vetvetes suaj). 
20. Shejtani i nxiti ata të dy (i mashtroi), që t’ua zbulojë atyre pjesët e turpshme që u ishin të mbuluara dhe tha: “Zoti juaj nuk ua ndaloi juve dyve atë pemë vetëm që të mos bëheni meleqë (engjëj), ose të mos bëheni prej të përjetshëmve”. 
21. Dhe ju bëri be atyre (duke u thënë) se: Unë jam këshillues për ju. 
22. Atëherë me mashtrim i zbriti (në nivel të palakmueshëm). E kur e shijuan pemën u zbulua vendturpi i tyre dhe filluan ta mbulojnë atë (duke vënë gjeth mbi gjeth) nga gjethet e (pemëve të) xhennetit. Zoti i tyre i thirri (duke u thënë): “A nuk ua ndalova ju dyve atë pemë dhe a nuk ju thashë ju dyve se shejtani është armik i hapët për ju?!” 
23. Ata të dy thanë: “Zoti ynë, ne i bëmë të padrejtë(i dëmtuam) vetvetes sonë, në qoftë se nuk na falë dhe nuk na mëshiron, ne me siguri do të jemi prej të shkatërruarve!” 
24. (All-llahu) Tha: “Zbritni, jeni armik i njëri-tjetrit. Në tokë ju e keni vendqëndrimin (vendbanimin) dhe përjetim deri në një kohë”. 
25. Tha: “Në të (në tokë) do të jetoni (do të gjallëroni), në të do të vdisni (do të varroseni) dhe prej saj do të nxirreni (do të ringjalleni)”. 
26. O bijtë e Ademit, Ne krijuam për ju petk që ju mbulon vendturpësinë dhe petk zbukurues. Po petku i devotshmërisë, ai është më i miri. Këto janë nga argumentet e All-llahut, ashtu që ata të përkujtojnë. 
27. O bijtë e Ademit, të mos ju mashtrojë kurrsesi shejtani sikurse i nxori prindërit tuaj nga xhenneti, zhveshi prej tyre petkun e tyre që t’ju dalë në shesh lakuriqësia e tyre. Vërtet ai dhe shoqëria e tij ju sheh, ndërsa ju nuk i shihni. Ne i kemi bërë shejtanët miq të atyre që nuk besojnë. 
28. Kur punojnë ata (idhujtarët) diçka të shëmtuar, thonë: “Ne i gjetëm që kështu prindërit tanë, edhe All-llahu na urdhëroi këtë (vizitën reth Qabes lakuriq). Thuaju: “All-llahu nuk urdhëron të shëmtuarën, a thoni për All-llahun çka nuk dini?” 
29. Thuaj: “All-llahu ma urdhëroi mua drejtësinë dhe në tërësi kthejuni Atij në çdo namaz (lutje) dhe adhurojeni Atë duke qenë të sinqertë në lutje vetëm për të. Ashtu sikur që ju filloi (krijoi) së pari, do të ktheheni te Ai”. 
30. Një grup (nga ju) Ai e vuri në rrugë të drejtë, e një grup meritoi të jetë i humbur, pse ata (të humburit) shejtanët i morën për miq, e megjithatë mendonin se ishin në rrugë të drejtë. 
31. O bijtë e Ademit, vishuni bukur për çdo namaz (lutje), hani dhe pini e mos e teproni, pse Ai (All-llahu) nuk i do ata që e teprojnë (shkapërderdhin). 
32. Thuaj: “Kush i ndaloi bukuritë dhe ushqimet e mira që All-llahu i krijoi për robtë e vet?” Thuaj: “Ato janë në këtë botë për ata që besuan, e në ditën e kijametit janë të posaçme për ta. Kështu ia sqarojmë argumentet një populli që kupton”. 
33. Thuaj: “Zoti im i ndaloi vetëm të këqijat e turpshme, le të jenë të hapta ose të fshehta, ndaloi mëkatin, ndaloi shtypjen e tjetrit pa të drejtë, ndaloi t’i mvishni All-llahut shok pa patur për të kurrfarë argumenti, dhe ndaloi të thoni për All-llahun atë që nuk e dini se është e vërtetë”. 
34. Çdo popull (që përgënjeshtroi pejgamberët) ka afatin e vet, e kur t’u vijë afati tyre, ai nuk mund të shtyhet për asnjë moment, e as të përngutet më parë. 
35. O bijtë e Ademit, juve ju vijnë të dërguar nga mesi juaj, ua përkujtojnë faktet e Mia (shkoni pas tyre). E kush ruhet dhe përmirësohet, për ta s’ka as frikë as s’kanë përse të pikëllohen. 
36. E ata që i konsideruan të rreme faktet tona dhe me kryelartësi u larguan prej tyre, ata janë banues të zjarrit dhe në të janë përjetë. 
37. Kush është më mizor se ai që trillon shpifje ndaj All-llahut, apo i përgënjeshtron argumentet e Tij? Ata e arrijnë pjesën e tyre që u është caktuar (në shënime) deri kur t’u vijnë atyre të dërguarit tanë (melaiket) t’ua marrin shpirtin e u thonë: “Ku janë ata që pos Zotit i lutshit?” Ata thonë: “Kanë humbur prej nesh” dhe ashtu dëshmojnë për vete se ishin mohues (kafirë). 
38. (All-llahu) Ju thotë: “Hyni në xhehennem me atë popull që ishte para jush nga xhinët dhe njerëzit (e që ishin si ju). Sa herë që një grup hyn në të, e mallkon atë të mëparshmin derisa kur të arrijnë në të të gjithë, grupi i fundit i tyre thotë për grupin e parë: “Zoti ynë, këta (paria) na kanë humbur neve (nga rruga e drejtë), pra shtoju dënimin me zjarr atyre!” (All-llahu) Thotë: “Për secilin (grup) është (dënimi) i shtuar, por ju nuk po dini”. 
39. Të parët e tyre (paria) të mbramëve të tyre ju thotë: “Ju nuk keni përparësi ndaj nesh (pse vetë keni bërë kufër), shijojeni pra dënimin për atë që e fituat!” 
40. Nuk ka dyshim se ata që përgënjeshtruan argumentet Tona dhe nga mendjemadhësia u larguan prej tyre, atyre nuk u hapen dyert e qiellit dhe nuk do të hyjnë në xhennet deri të përbirojë deveja nëpër vrimën e gjilpërës. Ja, kështu i shpërblejmë kriminelët. 
41. Për ata është përgatitur shtrat nga zjarri dhe mbulojë (nga zjarri). E kështu pra i shpërblejmë zullumqarët. 
42. Ata që besuan dhe bënë vepra të mira, e Ne as që obligojmë ndokënd çka nuk ka mundësi (të veprojë), të tillët janë banues të xhennetit dhe në të janë përgjithmonë. 
43. Nga zemrat e tyre kemi hequr (kemi zhdukur) çdo gjë që ishte krijuar nga zilia (nga urrejtja), janë në xhennet, ku rrjedhin lumenj, e ata thonë: “Falënderojmë All-llahun që na udhëzoi për këtë (për iman, për punë të mira, na e hoqi zilinë, na futi në xhennet), pse sikur të mos na drejtonte All-llahu, ne nuk do të dinim të udhëzohemi. Vërtet, të dërguarit e Zotit na e thanë të vërtetën dhe ne u besuam!” E atyre u drejtohet thirrje: “Ky është xhenneti, iu dha juve për atë që vepruat”. 
44. “Ata të xhennetit i thërrasin (i pyesin) banuesit e zjarrit e u thonë: “Ne e gjetëm të vërtetë atë që na e pat premtuar Zoti ynë, e ju (banues të zjarrit) a e gjetët të vërtetë atë që ua pat premtuar zoti juaj?” Ata (banuesit e zjarrit) thonë: “Po”. Atëherë në mes të tyre (mes dy grupeve) thërret një zë: “Mallkimi i All-llahut qoftë mbi zullumqarët! 
45. Ata që penguan nga rruga (imani) e All-llahut dhe që kërkuan shtrembërimin e saj dhe ata që ishin mohues të botës tjetër. 
46. E mes atyre dyve (dy grupeve) është një perde (mur), e mbi A’raf (lart mbi mur) janë burra që e njohin secilin (të xhennetit dhe të xhehennemit) me shenjat e tyre. Ata i thërrasin banuesit e xhennetit: “Paqja (shpëtimi) qoftë mbi ju!” Ata (të A’rafit) nuk kanë hyrë në të, por shpresojnë. 
47. E kur u shkon shikimi i tyre nga ata të xhehennemit, thonë: “Zoti ynë, mos na bë neve me mizorët!” 
48. “Ata të A’rafit i thërrasin do burra që i njohin me shenjat e tyre dhe u thonë: “Çka ju vlejti ai grumbullimi juaj (në pasuri e numër) dhe ajo që bënit kryelartësi?” (e tash jeni në xhehennem). 
49. “A këta janë ata (besimtarët), për të cilët betoheshit se nuk ka për t’i përfshirë mëshira e All-llahut?”. (Në mënyrë ironike i përqeshin kufarët e mandej u thonë besimtarëve): “Vazhdoni në xhennet, as nuk ka frikë për ju, as nuk keni për t’u brengosur! 
50. “Banuesit e zjarrit i thërrasin (dhe i lusin) ata në xhennet (duke ju thënë): “Na qitni diç nga ju apo nga ajo që u ka furnizuar All-llahu (se mbaruam nga etja)!” Ata (në xhennet) thonë: “All-llahu i ka ndaluar që të dyja këto për jobesimtarët! 
51. “Ata që fenë e tyre e morën tallje e lojë dhe të cilët i mashtroi jeta e Dunjasë. Sot, pra, Ne i harrojmë ata sikurse e patën harruar takimin e kësaj dite të tyre dhe, sikurse i refuzonin argumentet Tona! 
52. Ne u sollëm atyre (mekasve) një libër (Kur’anin) që ua shkoqitëm në baza të diturisë, e që është udhërrëfyes e mëshirë për ata që besojnë. 
53. “Ata nuk presin tjetër, por vetëm atë që do t’u vijë. E atë ditë kur t’u vijë (dënimi i premtuar) ajo që e pritnin, ata të cilët më parë e kishin harruar thonë: “Vërtet, të dërguarit e Zotit tonë erdhën me fakte të vërteta, a kemi ndonjë ndërmjetës që të na shpëtojë, ose të kthehemi (në Dunja) e të veprojmë tjetër nga ajo që vepruam”. Ata shkatërruan vetveten dhe u shkoi huq trillimi që e bënin. 
54. Vërtet, Zoti juaj, All-llahu, është Ai që krijoi qiejt dhe tokën brenda gjashtë ditësh, pastaj qëndroi mbi Arshin, Ai e mbulon ditën me natën, që me të shpejtë e kërkon atë (mbulimin e dritës së ditës), edhe dielli, edhe hëna e edhe yjet i janë nënshtruar sundimit të Tij. Ja, vetëm Atij i takon krijimi dhe sundimi. I madhëruar është All-llahu, Zoti i botëve. 
55. Luteni Zotin tuaj të përulur e në heshtje, pse Ai nuk i do ata që e teprojnë. 
56. Mos bëni çrregullime në tokë pas rregullimit të saj (me të ardhur të pejgamberëve) dhe luteni Atë duke pasur frikë (dënimin) dhe duke shpresuar (mëshirën). S’ka dyshim se mëshira e All-llahut është pranë atyre të mirëve. 
57. Ai është që i lëshon erërat si myzhde pranë mëshirës (shiut) së Tij. E kur ato (erërat) bartin re të mëdha, Ne i sjellim mbi një tokë të vdekur dhe lëshojmë në të ujin (shiun), dhe me të (me ujin) nxjerrim të gjithë frutat. Kështu i nxjerrim (i ngjallim) të vdekurit, ashtu që ta përkujtoni (fuqinë e Zotit). 
58. Me lejen e All-llahut toka e mirë mbinë bimët, e ajo që nuk është kualitative, ajo nuk mbinë vetëm (pak) me vështirësi. Kështu Ne i radhisim argumentet Tona për ata që falënderojnë. 
59. Ne e patëm dërguar Nuhun te populli i vet, e ai tha: “O populli im, adhurojeni All-llahun, nuk keni zot tjetër pos Tij. Unë kam frikë për dënimin tuaj në një ditë të madhe!” 
60. Paria nga populli i tij tha: “Ne po të shohim (në këtë që na thërret) plotësisht të humbur!” 
61. (Nuhu) Tha: “O populli im, unë nuk kam kurrfarë humbje, por unë jam i dërguar prej Zotit të botëve!” 
62. “Unë ua kumtoj juve shpalljet e Zotit tim, ju këshilloj dhe unë di nga Zoti im çka ju nuk dini!” 
63. “A mos u çuditët që shpallja ju erdhi nga Zoti juaj përmes (gjuhës së) një njeriu nga mesi juaj, për t’ua tërheqë vërejtjen që të ruheni dhe ashtu të shpëtoni!” 
64. Po ata e përgënjeshtruan atë (Nuhun), e Ne e shpëtuam atë dhe ata që ishin me të në anije, ndërsa ata që i përgënjeshtruan faktet tona i fundosëm. Vërtet, ata ishin popull i verbër. 
65. Edhe te (populli) Ad-i (dërguam) vëllain e tyre Hudin, e ai tha: “O populli im, adhurojeni (një Zot) All-llahun, ju nuk keni zot pos Tij, a nuk po frikësoheni?!” 
66. Paria që nuk besoi nga populli i tij tha: “Ne po të shohim mendjelehtë dhe të konsiderojmë vërtet rrenacak!” 
67. Tha (Hudi): “O populli im, nuk jam mendjelehtë (nuk kam të metë mendore), por unë jam i dërguar prej Zotit të botëve”. 
68. (Jam i dërguar) Që t’ua komunikoj shpalljet e Zotit tim dhe unë jam këshillues besnik për ju. 
69. A mos ju erdhi çudi që ju erdhi shpallja nga Zoti juaj përmes një njeriu nga mesi juaj, e për t’ua tërheqë vërejtjen. Përkujtoni kur Ai ju bëri sundues pas popullit të Nuhut dhe ua shtoi fuqinë fizike. Përkujtoni të mirat e All-llahut që të gjeni shpëtim. 
70. Ata thanë: “A na erdhe (të na frikësosh) që ta adhurojmë vetëm All-llahun e ta braktisim atë çka adhuronin prindërit tanë? Nëse je i vërtetë (çka thua) sillna atë që na premton (kërcënohesh)”. 
71. (Hudi) Tha: “Juve ju gjeti dënimi dhe përbuzja nga Zoti juaj. A më polemizoni mua për emra (të idhujve) që i emëruat ju dhe prindërit tuaj, e që për te All-llahu nuk shpalli kurrfarë argumenti? Pritni pra (dënimin), edhe unë së bashku me ju jam duke pritur”. 
72. Ne me mëshirën Tonë e shpëtuam atë dhe ata që ishin me të, dhe i shkulëm nga rrënja ata që i përgenjështruan argumentet Tona dhe nuk ishin besimtarë. 
73. Edhe te (populli) Themud ua dërguam vëllain e tyre, Salihun, e ai u tha: “O populli im, besojeni All-llahun (Një) nuk keni zot tjetër pos Tij. Qe, ju erdhi argumenti nga Zoti juaj. Ja, kjo deveja është mrekulli për ju. Lereni këtë të lirë të hajë në tokën e All-llahut dhe kurrsesi mos e merrni me të keq, e t’ju kapë dënimi i dhembshëm”. 
74. “Përkujtoni kur Ai ju bëri sundues pas Adit, ju vendosi në tokë e ju në rrafshin e saj ndërtoni pallate, kurse në kodrina ngreni shtëpia, përkujtoni të mirat e All-llahut e mos u bëni shkatërrues në tokë”. 
75. Krerët kryelartë nga populli i tij u thanë atyre që ishin më të dobët e që kishin besuar: “A e dini se me të vërtetë Salihu është i dërguar nga Zoti i tij?”. Ata thanë: “Vërtet, ne jemi besimtarë të asaj me çka është dërguar”. 
76. Ata kryelartit thanë: “Ne jemi mohues (jobesimtarë) të asaj që ju i besuat”. 
77. Ata e therën deven dhe me kryelartësi shkelën dispozitën e Zotit të tyre dhe thanë: “O Salih, sillna atë me çka na u kërcënove, nëse je prej të dërguarve”. 
78. Atëherë ata përjetuan tërmetin dhe u gdhinë në shtëpitë e tyre kufoma të ngrira. 
79. Ai u zbraps prej tyre e tha: “O populli im, unë ju komunikova dërgesën e Zotit tim, ju këshillova sa munda, por ju nuk i përfillni këshilluesit”. 
80. Përkujto kur popullit të vet Luti i tha: “A punoni të shëmtuarën, që asnjë nga popujt e botës nuk e bëri para jush”. 
81. “Vërtet, ju të shtyrë nga epshet u afroheni burrave duke i lënë gratë. Po ju jeni popull i shfrenuar”. 
82. Përgjigjja e popullit të tij nuk ishte tjetër vetëm se të thonë: “Dëboni ata (Lutin me besimtarë) nga vendbanimi juaj, ata janë njerëz që ruhen shumë (i largohen të shëmtuarës)”. 
83. Ne e shpëtuam atë dhe familjen e tij, pos gruas së tij që mbeti aty (ndër të shkatërruarit). 
84. Ne lëshuam mbi ata një lloj shiu (me gurë). E shiko se si ishte fundi i kriminelëve! 
85. E në Medjen (dërguam) vëllain e tyre Shuajbin. Ai tha: “O populli im, adhurojeni All-llahun (Një), ju nuk keni zot tjetër pos Tij. Juve ju erdhi mrekullia nga Zoti juaj. Zbatoni drejt matjen dhe peshojën, e mos u bëni padrejtësi njerëzve në sendet e tyre, dhe mos bëni çrregullime në tokë pas përmirësimit të saj. Këto janë më të dobishme për ju, nëse jeni besimtarë”. 
86. “Mos zini pusi në çdo rrugë e të kërcënoheni dhe të pengoni nga rruga e All-llahut atë që i ka besuar atij (Shuajbit), e të kërkoni shtrembërimin e asaj (rrugës). Përkujtoni kur ishit pakicë e Ai ju shumoi dhe shikoni se si qe fundi i çrregulluesve”. 
87. “E në qoftë se një grup prej jush është që i besoi asaj me të cilën unë u dërgova, e një grup nuk besoi, duroni deri të gjykojë mes nesh All-llahu, e Ai është gjykatësi më i mirë”. 
88. Paria që ishte kryelartë nga populli i tij, tha: “O Shuajb, ne do të dëbojmë ty dhe së bashku me ty edhe ata që besuan nga fshati ynë, ose patjetër të ktheheni në fenë tonë”. Ai (Shuajbi) tha: “A edhe nëse ne nuk e dëshirojmë atë (kthimin)?”. 
89. Ne do të kem shpifur gënjeshtër ndaj All-llahut, nëse kthehemi në fenë tuaj (idhujtare), pasi që All-llahu na shpëtoi nga ajo. Nuk është për ne të kthehemi në të vetëm nëse është dëshira e All-llahut, Zotit tonë. Zoti ynë ka përfshirë me diturinë e vet çdo send, ne ju kemi mbështetur All-llahut. Zoti ynë, vendos mes nesh dhe mes popullit tonë gjykimin tënd të drejtë, se Ti je më i miri gjykatës. 
90. Krerët prej popullit të tij, që nuk besuan, i thanë: “(Popullit i thanë) Nëse shkoni (pranoni) pas Shuajbit, (pas fesë së tij), atëherë ju me siguri jeni të dëshpëruar”. 
91. Ata (popullin e padëgjueshëm) i kapi tërmet i fortë dhe aguan në shtëpitë e tyre kufoma të gjunjëzuara. 
92. Ata që e përgënjeshtruan Shuajbin, sikur nuk ekzistuan fare aty, ata që e konsideruan Shuajbin rrenacak, vërtet ishin të dështuarit. 
93. E ai (Shuajbi) u kthye e tha: “O populli im, vërtet unë ju kumtova porositë e Zotit tim, ju dhashë këshilla, e si të brengosem për një popull që nuk besoi”. 
94. Ne nuk e dërguam asnjë pejgamber në ndonjë vendbanim e që nuk e ndëshkuam atë (popullin) me skamje e vështirësi të tjera, në mënyrë që ata të përulen (të binden). 
95. Mandej e zëvendësuam të keqen me të mirën derisa u shumuan ato (të mirat) e thanë: “Prindërit tanë i pat goditur skamja e mjerimi”, (ky është rregull natyror, po ata nuk falënderuan). Atëherë befas i dënuam pa e vërejtur ata. 
96. E sikur banorët e këtyre vendbanimeve të kishin besuar dhe të ishin ruajtur, Ne do t’ju hapnim begati nga qielli e toka, por ata përgënjeshtruan, andaj i dënuam me shkatërrim për atë që merituan. 
97. A mos u siguruan banorët e fshatrave nga dënimi jonë kur ata ishin fjetur (natën)? 
98. A mos u siguruan banorët e fshatrave nga dënimi jonë paradite, kur ata ishin duke luajtur? 
99. A mos u siguruan ata prej ndëshkimit të All-llahut? Nuk sigurohet kush prej frikës së ndëshkimit të All-llahut pos njerëzve të humbur. 
100. A nuk e kanë të qartë ata që e trashëguan tokën pas banorëve të saj (që u shkatërruan) se, nëse dëshirojmë Ne i godasim (i dënojmë) për mëkatet e tyre, ua mbyllim zemrat e tyre, dhe ata nuk dëgjojnë (këshillat). 
101. Këto janë fshatra për të cilat po të tregojmë disa nga lajmet e tyre. Atyre u patën ardhur të dërguarit e tyre me argumente (me mrekulli), por ata nuk i besuan asaj të cilën më parë e kishin gënjyer. Ja, kështu vulos All-llahu zemrat e atyre që nuk besojnë. 
102. Ne te shumica e tyre nuk gjetëm zbatimin e premtimit, e gjetëm shumicën e tyre jashtë bindjes (respektit). 
103. Mandej pas tyre e dërguam Musain me mrekulli të argumentuara te faraoni dhe rrethi i tij, e ata i refuzuan edhe ato, e shih se si ishte përfundimi i shkatërruesve? 
104. Musai tha: O faraon, s’ka dyshim, unë jam i dërguar prej Zotit të botëve”. 
105. “Është dinjitet për mua ta them për All-llahun vetëm të vërtetën. Unë u kam ardhur me argumente nga Zoti juaj, lejoi pra beni israilët të vijnë me mua! 
106. Ai (faraoni) tha: “Nëse ke ardhur me ndonjë argument dhe nëse je ai që thua, na trego pra atë argument”. 
107. Ai (Musai) e hodhi shkopin e vet, kur ja, u shfaq gjarpër i vërtetë. 
108. Dhe e nxori dorën e vet, kur qe, për shikuesit dritë e bardhë. 
109. Rrethi i parisë nga populli i faraonit tha: “Ky nuk është tjetër pos një magjistar i përsosur”. 
110. Ai dëshiron t’ju nxjerrë prej tokës suaj: “E çka më urdhëroni (propozoni ju)?” 
111. Ata (krerët) thanë: “Ndale atë dhe vëllain e tij, e dërgo nëpër qytete tubues (të magjistarëve)”. 
112. Të sjellin çdo magjistar të dijshëm (të aftë). 
113. Magjistarët erdhën te faraoni, e thanë: ” Ne do të kemi shpërblim në qoftë se dalim fitues!” 
114. Ai (faraoni) tha: “Po, dhe ju do të jeni prej të afërmve të mi”. 
115. Ata (magjistarët) thanë: “O Musa, (zgjidh) ose do të hedhish ti, ose ne po hedhim?” 
116. Ai (Musai) tha: “Hidhni ju”! E kur hodhën ata (shkopinj e litarë), magjepsën sytë e njerëzve, i frikësuan ata dhe sollën një magji të madhe. 
117. E Ne e frymëzuam Musain (duke i thënë): “Hidhe shkopin tënd!” Kur qe, ai gëlltiste atë që kishin magjepsur. 
118. Atëherë u dëshmua e vërteta dhe u zhduk ajo që kishin përgatitur. 
119. Aty u mundën ata (magjistarët dhe faraoni) dhe u kthyen të poshtëruar. 
120. E magjistarët u hodhën (u përulën) në sexhde. 
121. Dhe thanë: “Ne i besuam Zotit të gjithësisë,” 
122. “Zotit të Musait dhe të Harunit!” 
123. E faraoni tha: “I besuat atij (Musait) para se t’ju lejoj unë? Kjo është një dredhi që ju e përgatitët në qytet (Misir) për t’i dëbuar prej tij banorët e tij (kibtët), po më vonë do ta kuptoni (çka do t’ju gjejë)”. 
124. Kam për t’ua prerë duart dhe këmbët tërthorazi, pastaj të gjithë juve do t’ju gozhdoj. 
125. Ata (që besuan) thanë: “S’ka dyshim, ne jemi të kthyer te Zoti ynë”. 
126. “Ti nuk hakmerresh ndaj nesh vetëm pse besuam në argumentet e Zotit tonë, pasi që na erdhën ato. Zoti ynë, na dhuro durim (për dënimin që do të na e bën faraoni) dhe na bëjë të vdesim muslimanë!” 
127. Të parët nga populli i faraonit thanë: “A do ta lejosh Musain dhe popullin e tij të bëjë përçarje në tokë dhe të braktisin ty dhe zotat e t’u?” Ai (faraoni) tha: “Do t’ua mbysim djemtë e do t’i lëmë të gjalla gratë e tyre për shërbim, ne jemi dominues mbi ta”. 
128. Popullit të vet Musai i tha: “Kërkoni ndihmë prej All-llahut dhe kini durim. S’ka dyshim se toka është e All-llahut, ia lë në trashëgim atij që do nga robtë e tij, e ardhmja e lumtur është për të devotshmit”. 
129. Ata (populli i Musait) thanë: “Ne ishim të shtypur para se të na vije ti, e edhe pasi na erdhe”. Ai (Musai) tha: “Është shpresë se All-llahu do ta shkatërrojë armikun tuaj (faraonin), e juve do t’ju bëjë ta zëvendësoni në këtë vend, e do t’ju shikojë se si ju veproni”. 
130. (Për madhërinë e Zotit) Ne e provuam popullin e faraonit me skamje dhe me pakësim të frutave, në mënyrë që të marrin mësim. 
131. Kur u vinte atyre e mira (viti i begatshëm), ata thonin: “Kjo është e (mira) jona thjesht”. E kur i godiste ndonjë e keqe, fatin e zi ia përshkruanin Musait dhe atyre (besimtarëve) që ishin me të. Veni re, fati i tyre është te All-llahu (e jo te Musai), por shumica e tyre këtë nuk e dinin. 
132. Ata thanë: “Me çfarëdo argumenti të na vishë që me të të na magjepsish (largosh nga feja që kemi), ne nuk do të besojmë ty”. 
133. Atëherë (për shkak të mohimit) Ne lëshuam kundër tyre: vërshimin, karkalecat, rriqërat (insekte dëmtuese), bretkosat dhe gjakun, fakte të qarta njëra pas tjetrës, po ata mbanin kokëfortësi sepse ishin popull mëkatarë. 
134. Pasi që i gjeti belaja (me ato masa dënim) ata thanë: “O Musa, lute për ne Zotin tënd me atë meritë që ke (si pejgamber), nëse na e largon dënimin ne do të pranojmë ty (si të dërguar) dhe do t’i lejojmë beni israilët bashkë me ty (të shkoni ku të doni)”. 
135. E kur e larguam nga ata dënimin (me lutjen e Musait) për deri në një afat që do të arrinin, ata e thyen besën. 
136. Atëherë ndërmorëm kundër tyre dhe i fundosëm në det, ngase përgënjeshtruan argumentet Tona dhe nuk çanë kokën për to. 
137. E atij populli që ishte i nënshtruar i trashëguam lindje e perëndim të tokës, që Ne e bekuam (me të mira), ndërsa për durimin që patën, u plotësua fjala më e mirë (premtimi i vërtetë) e Zotit ndaj beni israilëve; rrënuam atë që bënte faraoni i tij, si dhe atë që kishin ndërtuar ata. 
138. Beni israilët i kaluam përtej detit, e ata u takuan me një popull që adhuronte do statuja të tyre, dhe thanë: “O Musa, na e bën edhe neve një zot (statujë) si zotët që i kanë ata (ai popull)”. Ai (Musai) tha: “Ju jeni popull që nuk di”. 
139. Vërtet, ai popull (që po adhuron idhuj) është i shkatërruar në atë (adhurim) dhe ajo që vepruan është e asgjësuar (s’ka dobi). 
140. Musai tha: “Mos deshët, pos All-llahut, të kërkoj për ju zot tjetër, kurse Ai ju vlerësoi mbi njerëzit e tjerë?” 
141. “Përkujtoni (o beni israilë) kur Ai ju shpëtoi prej popullit të faraonit, që u shtroi më të keqin mundim, ua mbyti djemtë tuaj, ua la të gjalla gratë tuaja. E ju me këto ishit në sprovë të madhe nga Zoti juaj”. 
142. Dhe Ne i caktuam Musait tridhjetë net (afatin për shpallje), e ato i plotësuam edhe me dhjetë dhe kështu u mbush afati për takim me Zotin e tij në katërdhjetë net. Ndërsa Musai vëllait të vet Harunit, i tha: “Më zëvendëso mua te populli im dhe rregullo, e mos shko rrugës së të këqinjve”. 
143. E kur Musai erdhi në kohën që ia caktuam dhe i foli Zoti i vet, ai tha: “Zoti im! Ma mundëso pamjen tënde e të shikojë!” Ai (Zoti) i tha: “Ti nuk ke mundësi të më shohësh, por shiko kodrën, e nëse ajo qëndron në vendin e vet, ti do të më shohish Mua”. Kur u drejtua kah kodra, një pjesë e dritës nga Zoti i tij e bëri atë (kodrën) thërrmi, e Musait i ra të fikët. Kur erdhi në vete, tha: “E lartë është madhëria Jote, pendohem te Ti (për atë që kërkova), dhe unë jam i pari i besimtarëve! 
144. Ai (All-llahu) tha: “O Musa, Unë të gradova ty mbi njerëzit me shpalljen Time dhe me të folurit tim. Merre atë që ta dhash dhe bëhu mirënjohës”. 
145. Dhe i përshkruam atij në pllaka çdo gjë (që i nevojitej), si këshillim dhe sqarim për secilin send. “Merri këto me seriozitet dhe urdhëroje popullin tënd që t’i përvetësojë më të mirat e tyre (dispozitat me shpërblim më të madh). Unë do t’ua tregoj vendbanimin mëkatarëve”. 
146. Unë do t’i zbraps nga argumentet e Mia ata të cilët pa pasur të drejtë bëjnë kryelartësi në tokë, të cilët edhe nëse shohin çdo argument nuk besojnë, dhe nëse shohin rrugën e shpëtimit nuk e marrim atë rrugë, e nëse e shohin rrugën e gabuar ata e marrin atë rrugë. Këtë (këtë verbërim të tyre), ngase ata i konsideruan të rreme faktet Tona dhe ngase i lanë pas dore ato. 
147. Ata të cilët i mohuan argumentet Tona dhe takimin në ditën e botës së ardhshme, ata asgjësuan veprat e tyre. A shpërblehen ata (me thevab ose me dënim) pos sipas asaj si kanë vepruar. 
148. Populli i Musait, pas tij (kur ai shkoi në kodrën Tur për pranimin e shpalljes), e mbaroi nga stolitë e tyre një figurë viçi që kishte britmë (pallte). A nuk e shihnin ata se ai nuk ju fliste as nuk i udhëzonte në ndonjë rrugë të drejtë. E morën atë (e adhuruan si idhull viçin), e ishin të padrejtë ndaj vetes së tyre. 
149. E kur në duart e tyre u thye (ajo vepër e shëmtuar u penduan) dhe e kuptuan se me të vërtetë kanë gabuar, thanë: “Nëse nuk na mëshiron Zoti ynë dhe nuk na e falë gabimin, ne pa dyshim do të jemi nga më të dëshpëruarit”. 
150. E kur u kthye Musai shumë i hidhëruar te populli i vet, tha: “Sa keq më paskeni zëvendësuar pas shkuarjes sime! A e ngutët (pritjen) urdhrin e Zotit tuaj?” I hodhi pllakat dhe e zuri për (flokë) koke vëllain e vet duke e tërhequr kah vetja. Ai (vëllai Haruni) tha: “O bir i nënës sime, populli më mundi dhe gati më mbyti, mos më konsidero mua me njerëzit mizorë”. 
151. (Musai) Tha: “Zoti im, më falë mua dhe vëllain tim dhe na dhuro mëshirën Tënde, se Ti je mëshirues i mëshiruesve”. 
152. Nuk ka dyshim se ata që adhuruan viçin ka për t’i përfshirë përbuzja nga Zoti i tyre dhe nënçmimi në jetën e Dunjasë. Kështu i shpërblejmë (me dënim) trilluesit e rrenës. 
153. E ata që bënë vepra të këqija e pastaj u penduan pas tyre dhe besuan sinqerisht, Zoti yt ua falë gabimet dhe është mëshirues pas tij (pas pendimit të tyre). 
154. E kur iu ndal hidhërimi Musait, ai i mori pllakat (që i pat hedhur), e në tekstin e tyre ishin (shënuar) udhëzime e mëshirë për ata që kanë frikë ndaj Zotit të tyre. 
155. Musai zgjodhi nga populli i vet shtatëdhjetë veta për kohën që Ne ia caktuam takimin. E pasi që i kapi ata dridhja (e tokës), ai tha: “Zoti im!, sikur të kishe dashur Ti, i kishe zhdukur më parë ata dhe mua. A po na zhduk për atë që bënë të marrët nga ne? Kjo është vetëm sprovë e Jotja, që me të e bën të humbur atë që do dhe e vë në rrugë të drejtë atë që do. Ti je mbrojtësi ynë, pra falna e mëshirona, se Ti je më i miri që falë (gabimet)”. 
156. Dhe cakto për ne (jetë) të mirë në Dunja dhe të mirë në botën tjetër, pse vërtet jemi kthyer kah Ti. Ai (Zoti) tha: “Dënimi im është ai me të cilin e godas cilin dua, e mëshira Ime ka përfshirë secilin send. Atë (Mëshirën) do ta caktoj për ata të cilët u ruhen (mëkateve), e japin zeqatin dhe për ata që i besojnë argumentet tona”. 
157. Që pranojnë të dërguarin (Muhammedin), Pejgamberin arab, (që nuk shkruan as nuk lexon), të cilin e gjejnë të cilësuar (të përshkruar me virtytet e tij), te ata në Tevrat dhe në Inxhil, e që i urdhëron ata për çdo të mirë dhe i ndalon nga çdo e keqe, u lejon ushqimet e këndshme dhe u ndalon ato të pakëndshmet, dhe heq nga ata barrën e rëndë të tyre dhe prangat që ishin mbi ta. Pra, ata të cilët e besojnë atë, e nderojnë dhe e ndihmojnë, veprojnë me dritën që iu zbrit me të, të tillët janë të shpëtuarit. 
158. Thuaj (Muhammed): “O ju njerëz! Unë jam i dërguari i All-llahut te të gjithë ju. All-llahut që vetëm i Tij është sundimi i qiejve e i tokës, s’ka të adhuruar tjetër pos Tij; Ai jep jetë dhe Ai jep vdekje, pra besoni All-llahun dhe të dërguarin e Tij, pejgamberin e pashkolluar, që beson All-llahun dhe shpalljet e Tij, ndiqeni rrugën e tij që ta gjeni të vërtetën”. 
159. Edhe prej popullit të Musait qe një grup që udhëzoi drejt dhe iu përmbajt asaj (drejtësisë). 
160. Ne i ndamë ata (popullin e Musait) në dymbëdhjetë grupe fisesh, e kur Musait i kërkoi ujë populli i vet, Ne e udhëzuam (duke i thënë): “Bjeri me shkopin tënd gurit” (ai i ra) dhe prej tij (gurit) gufuan dymbëdhjetë kroje, ashtu që secili grup e dinte krojin e vet. Ne bëmë që retë t’u bëjnë hije atyre dhe u sollëm rrëshirë dhe shkurtëza (dhe u thamë): “Hani nga të mirat me të cilat ju dhuruam!” (e pse ishit përbuzës). Ata nuk na dëmtuan Ne, por e dëmtuan vetveten e tyre (ngase u dënuan). 
161. (Përkujto edhe këtë) Kur atyre iu tha: “Banoni në këtë fshat (vendbanim) dhe hani nga (frutat e tij) kah të doni e thuani: “Falje” dhe në derë hyni të përulur, se Ne do t’ua falim mëkatet tuaja dhe do t’ua shtojmë edhe më punëmirëve! 
162. E ata prej tyre që ishin mizorë ndryshuan fjalë tjetër nga ajo që iu kishte thënë, atëherë Ne zbritëm kundër tyre një dënim nga qielli për shkak se ishin zullumqarë. 
163. Dhe pyeti ti (Muhammed) për fshatin që ishte në breg të detit e ata e shkelën rendin e të shtunës (që e kishin të ndaluar gjuajtjen e peshqve), kur në të shtunën e tyre peshqit u vinin sheshazi mbi ujë, e në ditën që nuk festonin nuk u vinin. Ja, kështu i sprovuam ata ngase ishin mëkatarë. 
164. Dhe kur një grup prej tyre thanë: “Përse këshilloni një popull që All-llahu do ta shkatërrojë ose dënojë me një dënim të ashpër?” Thanë (këshilluesit): “Arsyetim para Zotit tuaj dhe me shpresë që t’u largohen gabimeve”. 
165. E kur braktisën atë për të cilën ishin këshilluar, Ne i shpëtuam ata që pengonin nga të këqijat, ndërsa ata që kundërshtuan i kapëm me një dënim të fortë, ngase ishin të shfrenuar. 
166. E kur ata tejkaluan me arrogancë të hapët nga ajo që ishin të ndaluar, Ne i shndërruam në majmunë të përbuzur. 
167. Përkujto (o i dërguar) kur Zoti Yt shpalli qartas se mbi ta do të vë, deri në ditën e kijametit, sundimin e ndonjë që ka për t’ua shijuar atyre mundimin më të shëmtuar. Vërtet Zoti yt ndërmerr shpejtë dënimin, Ai edhe falë e mëshiron shumë. 
168. Ne i shpërndajmë ata në grupe nëpër tokë; prej tyre ka të mirë, por edhe jo të tillë. Ne i provuam me të mira e me të këqija, në mënyrë që të tërhiqen nga e keqja. 
169. E pas tyre erdhi brezi që trashëgoi librin. Këta merrnin mjete të pavlerë të kësaj bote (lakmues që nuk dallonin të mirën a të keqen) e thonin: “Do të na bëhet falje”, ndërsa, po t’u vijë atyre diç si ajo, e merrnin atë përsëri. A nuk është marrë prej tyre zotimi në librin (Tevratin) se nuk do të thonë ndaj All-llahut tjetër pos të vërtetës dhe ata e dinin mirë se çka në të (libër). Po a nuk po kuptoni se bota tjetër është më e mirë (se ajo çka merrnit ju) për ata që ruhen. 
170. Po atyre që i përmbahen librit dhe e falin namazin, Ne nuk u humbim shpërblimin të mirëve. 
171. Përkujto kur ngritëm kodrën mbi ta si re, e ata menduan se ajo do të bie mbi ta. (Ne u thamë): “Merrni këtë që ua dhamë me kujdes dhe përkujtoni ç’keni në të, e të ndaleni nga ajo që është e ndaluar”. 
172. Përkujto kur Zoti Yt nxori nga shpina e bijve të Ademit pasardhësit e tyre dhe i bëri dëshmues të vetes së tyre (duke u thënë): “A nuk jam Zoti juaj?” Ata thanë: “Po, dëshmuam!”. Të mos thoni në ditën e kijametit: “Ne nga ky (dëshmim) ishim të panjohur”. 
173. Ose të mos thoni: “Prindërit tanë më parë ishin idhujtarë, e ne ishim pasardhës të tyre. A do të na shkatërrosh ne për atë që bënë ata asgjësues të së vërtetës?” 
174. Po, kështu ua sqarojmë argumentet, që ata të kthehen nga e gabuara në të vërtetën. 
175. Dhe lexoju atyre tregimin e atij që ia patëm dhënë dituritë Tona, ndërsa ai u zhvesh prej tyre dhe atëherë atë e shoqëroi shejtani dhe kështu ai u bë prej të humburve. 
176. E sikur të donim Ne, do ta ngrenim lartë me atë (dituri), por ai nuk iu largua tokës (Dunjasë) dhe shkoi pas epshit të vet. Shembulli i tij është si ai i qenit, të cilin nëse e përzë ai e nxjerr gjuhën, po edhe nëse nuk e përzë, ai sërish e nxjerr gjuhën. Ky është shembulli i atyre që i konsideruan të rreme argumentet Tona. Ti rrëfe tregimet (umetit tënd) në mënyrë që ata të mendojnë. 
177. Shembull i keq është populli që i përgënjeshtroi faktet Tona dhe e dëmtoi vetveten. 
178. Atë që All-llahu e udhëzon, ai është në rrugë të drejtë, e atë që e humbë, e ata janë të dëshpëruarit. 
179. Ne krijuam shumë nga xhinët e njerëzit për xhehennem. Ata kanë zemra që me to nuk kuptojnë, ata kanë sy që me ta nuk shohin dhe ata kanë veshë që me ta nuk dëgjojnë. Ata janë si kafshët, bile edhe më të humbur, të tillët janë ata të marrët. 
180. All-llahu ka emrat më të mirë, andaj Atë thirreni me ata e hiquni nga ata që bëjnë shtrembërime me emrat e Tij. Ata kanë për t’u shpërblyer (me dënim) për veprimet e tyre. 
181. E ndër ata që krijuam Ne, ka njerëz që udhëzojnë në të drejtën dhe veprojnë me te. 
182. Ndërsa ata që i konsideruan të rreme argumentet Tona, Ne do t’i shpiejmë në humbje në mënyrë graduale kah nuk e kuptojnë ata. 
183. Mirëpo, atyre u jap afat, se kapja (dënimi) Im është i fortë. 
184. A nuk menduan ata se ai, bashkëkohaniku i tyre (Muhammedi), nuk ka farë çmendurie, ai është vetëm qortues i hapët. 
185. A nuk vështruan ata me vëmendje pushtetin e madh në qiej e në tokë dhe çka krijoi All-llahu prej sendeve, e edhe në atë se ndoshta u është afruar afati i tyre i vdekjes. Atëherë, cilës bisedë pos kësaj (Kur’anit) do t’i besojnë? 
186. Për atë që All-llahu e la në humbje, s’do të ketë udhëzues, dhe ata do t’i lë të bredhin në vrazhdësinë e tyre. 
187. Të pyesin ty (Muhammed) për çastin (katastrofën e përgjithshme) se kur do të ndodhë ai. Thuaj: “Atë e di vetëm Zoti im, kohën e tij nuk mund ta zbulojë kush pos Tij (e sjell kijametin pa e hetuar asnjë nga krijesat). Çështja e tij (se kur do të ndodhë) është preokupim i rëndë (për krijesat) në qiej e në tokë. Ai (katastrofa) nuk ju vjen ndryshe, vetëm befas. Të pyesin ty sikur ti di për të. Thuaj: “Për të di vetëm All-llahu, por shumica e njerëzve nuk e dinë (pse është e fshehtë)”. 
188. Thuaj: “Unë nuk kam në dorë për veten time as ndonjë dobi, as ndonjë dëm, pos çka do All-llahu. Sikur ta dija të fshehtën, do t’i shumoja për vete të dobishmet, e nuk do të më prekte gjë e keqe. Unë nuk jam tjetër vetëm se qortues dhe përgëzues për njerëzit që besojnë. 
189. “Ai (All-llahu) është Ai që ju krijoi prej një vete, e prej saj krijoi palën e saj për t’u qetësuar pranë saj. Kur e mbuloi ai (mashkulli) atë (gruan), ajo u ngarkua me një barrë të lehtë dhe ashtu vazhdoi me të, e kur u bë e rëndë, ata të dy lutën All-llahun, Zotin e tyre: “Nëse na jep një (fëmijë) të mirë (pa të meta), ne do të jemi falënderues ndaj Teje”. 
190. Pasi që atyre të dyve ju dha (fëmijë) të mirë, ata (fëmijë e pasardhës) i përshkruan shokë në atë që iu dha. I pastër është All-llahu nga ajo që ia përshkruajnë. 
191. A i përshkruajnë shok atë çka nuk mund të krijojë asnjë send, e ata (idhujt) vetë janë të krijuar. 
192. Ata (idhujt) nuk mund t’u sjellin atyre ndonjë ndihmë e as veten e tyre ta ndihmojnë. 
193. Dhe, edhe nëse i thirrni për t’i udhëzuar, ata nuk ju përgjigjen. Për ju është njëjtë, i thirrët ata ose heshtët. 
194. S’ka dyshim se ata që po i adhuroni ju pos All-llahut, janë të krijuar sikur ju (njerëzit janë më të përsosur). Thirrni pra ata, e le t’ju përgjigjen juve nëse thuani të vërtetën. 
195. A kanë ata (idhujt) këmbë të ecin me to, a kanë duar të rrëmbejnë me to, a kanë sy të shohin me ta, a kanë veshë të dëgjojnë me ta? Thuaj: “Thirrni shokët (zotat) tuaj e thurni kurtha për mua e mos pritni”. 
196. Mbrojtësi i im është All-llahu që zbriti librin. Ai kujdeset për të mirët. 
197. E ata që ju i lutni pos Tij, ata nuk kanë mundësi për ndihmë ndaj jush e as veten ta ndihmojnë. 
198. Dhe nëse i thirrni për udhëzim, nuk dëgjojnë, e të duken se po të shikojnë ty, po ata nuk shohin. 
199. Ti (Muhammed) merre të lehtën, urdhëro për mirë dhe hiqu prej të padijshmëve. 
200. E nëse të godet shejtani me ndonjë vesvese, ti kërko strehim te All-llahu, sepse vërtet Ai dëgjon e di. 
201. Vërtet, ata që janë të ruajtur, kur i prek ndonjë iluzion nga djalli, ata përkujtojnë (All-llahun), dhe atëherë shohin (të vërtetën). 
202. E vëllezërit e tyre (jo të ruajturit) i përkrahin (shejtanët) për në humbje dhe nuk u ndahen. 
203. Dhe, kur ti nuk u sjell atyre ndonjë mrekulli (që e kërkojnë), thonë: “Përse ti nuk e trillove vetë?” Thuaj: “Unë (nuk trilloj) i përmbahem vetëm asaj që më shpallet nga Zoti im, ky (Kur’ani) është argument (me të cilin ndriçohen zemrat) nga Zoti juaj, është udhërrëfyes dhe mëshirë për popullin që beson”. 
204. Kur lexohet Kur’ani, ju dëgjojeni atë (me vëmendje) dhe heshtni, në mënyrë që të fitoni mëshirë. 
205. Ti përmende Zotin tënd në vete (heshtas), me respekt e me dro, jo me shprehje të larta, (përmende) në mëngjes e në mbrëmje dhe mos u bër prej atyre që nuk kanë kujdes. 
206. S’ka dyshim se ata që janë pranë (afër) Zotit tënd (melekët) nuk tërhiqen nga adhurimi ndaj Tij nga mendjemadhësia, Atë e madhërojnë dhe vetëm Atij i bëjnë sexhde.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
1. المص
2. كِتَابٌ أُنْزِلَ إِلَيْكَ فَلَا يَكُنْ فِي صَدْرِكَ حَرَجٌ مِنْهُ لِتُنْذِرَ بِهِ وَذِكْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ
3. اتَّبِعُوا مَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَلَا تَتَّبِعُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۗ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ
4. وَكَمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا فَجَاءَهَا بَأْسُنَا بَيَاتًا أَوْ هُمْ قَائِلُونَ
5. فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا إِلَّا أَنْ قَالُوا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ
6. فَلَنَسْأَلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ وَلَنَسْأَلَنَّ الْمُرْسَلِينَ
7. فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيْهِمْ بِعِلْمٍ ۖ وَمَا كُنَّا غَائِبِينَ
8. وَالْوَزْنُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ ۚ فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
9. وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَظْلِمُونَ
10. وَلَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الْأَرْضِ وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ ۗ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ
11. وَلَقَدْ خَلَقْنَاكُمْ ثُمَّ صَوَّرْنَاكُمْ ثُمَّ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ لَمْ يَكُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ
12. قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلَّا تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ ۖ قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِي مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ
13. قَالَ فَاهْبِطْ مِنْهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَنْ تَتَكَبَّرَ فِيهَا فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِينَ
14. قَالَ أَنْظِرْنِي إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ
15. قَالَ إِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ
16. قَالَ فَبِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِيمَ
17. ثُمَّ لَآتِيَنَّهُمْ مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَيْمَانِهِمْ وَعَنْ شَمَائِلِهِمْ ۖ وَلَا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَاكِرِينَ
18. قَالَ اخْرُجْ مِنْهَا مَذْءُومًا مَدْحُورًا ۖ لَمَنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكُمْ أَجْمَعِينَ
19. وَيَا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ فَكُلَا مِنْ حَيْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ
20. فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطَانُ لِيُبْدِيَ لَهُمَا مَا وُورِيَ عَنْهُمَا مِنْ سَوْآتِهِمَا وَقَالَ مَا نَهَاكُمَا رَبُّكُمَا عَنْ هَٰذِهِ الشَّجَرَةِ إِلَّا أَنْ تَكُونَا مَلَكَيْنِ أَوْ تَكُونَا مِنَ الْخَالِدِينَ
21. وَقَاسَمَهُمَا إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ النَّاصِحِينَ
22. فَدَلَّاهُمَا بِغُرُورٍ ۚ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ ۖ وَنَادَاهُمَا رَبُّهُمَا أَلَمْ أَنْهَكُمَا عَنْ تِلْكُمَا الشَّجَرَةِ وَأَقُلْ لَكُمَا إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمَا عَدُوٌّ مُبِينٌ
23. قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ
24. قَالَ اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ
25. قَالَ فِيهَا تَحْيَوْنَ وَفِيهَا تَمُوتُونَ وَمِنْهَا تُخْرَجُونَ
26. يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنْزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَارِي سَوْآتِكُمْ وَرِيشًا ۖ وَلِبَاسُ التَّقْوَىٰ ذَٰلِكَ خَيْرٌ ۚ ذَٰلِكَ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ
27. يَا بَنِي آدَمَ لَا يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ كَمَا أَخْرَجَ أَبَوَيْكُمْ مِنَ الْجَنَّةِ يَنْزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوْآتِهِمَا ۗ إِنَّهُ يَرَاكُمْ هُوَ وَقَبِيلُهُ مِنْ حَيْثُ لَا تَرَوْنَهُمْ ۗ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ لِلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ
28. وَإِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً قَالُوا وَجَدْنَا عَلَيْهَا آبَاءَنَا وَاللَّهُ أَمَرَنَا بِهَا ۗ قُلْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ ۖ أَتَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ
29. قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ ۖ وَأَقِيمُوا وُجُوهَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ ۚ كَمَا بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ
30. فَرِيقًا هَدَىٰ وَفَرِيقًا حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلَالَةُ ۗ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ
31. يَا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ
32. قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَالطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ ۚ قُلْ هِيَ لِلَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا خَالِصَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ
33. قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالْإِثْمَ وَالْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَأَنْ تُشْرِكُوا بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَأَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ
34. وَلِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ ۖ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖ وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ
35. يَا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِنْكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي ۙ فَمَنِ اتَّقَىٰ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ
36. وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ
37. فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ ۚ أُولَٰئِكَ يَنَالُهُمْ نَصِيبُهُمْ مِنَ الْكِتَابِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوْنَهُمْ قَالُوا أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ۖ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا كَافِرِينَ
38. قَالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ فِي النَّارِ ۖ كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَهَا ۖ حَتَّىٰ إِذَا ادَّارَكُوا فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لِأُولَاهُمْ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِنَ النَّارِ ۖ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَٰكِنْ لَا تَعْلَمُونَ
39. وَقَالَتْ أُولَاهُمْ لِأُخْرَاهُمْ فَمَا كَانَ لَكُمْ عَلَيْنَا مِنْ فَضْلٍ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ
40. إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا لَا تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَلَا يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّىٰ يَلِجَ الْجَمَلُ فِي سَمِّ الْخِيَاطِ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُجْرِمِينَ
41. لَهُمْ مِنْ جَهَنَّمَ مِهَادٌ وَمِنْ فَوْقِهِمْ غَوَاشٍ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ
42. وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ
43. وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ ۖ وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَٰذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ ۖ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ ۖ وَنُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
44. وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ أَنْ قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدْتُمْ مَا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا ۖ قَالُوا نَعَمْ ۚ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ
45. الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُمْ بِالْآخِرَةِ كَافِرُونَ
46. وَبَيْنَهُمَا حِجَابٌ ۚ وَعَلَى الْأَعْرَافِ رِجَالٌ يَعْرِفُونَ كُلًّا بِسِيمَاهُمْ ۚ وَنَادَوْا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۚ لَمْ يَدْخُلُوهَا وَهُمْ يَطْمَعُونَ
47. وَإِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ تِلْقَاءَ أَصْحَابِ النَّارِ قَالُوا رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
48. وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْأَعْرَافِ رِجَالًا يَعْرِفُونَهُمْ بِسِيمَاهُمْ قَالُوا مَا أَغْنَىٰ عَنْكُمْ جَمْعُكُمْ وَمَا كُنْتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ
49. أَهَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمْتُمْ لَا يَنَالُهُمُ اللَّهُ بِرَحْمَةٍ ۚ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ
50. وَنَادَىٰ أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُوا عَلَيْنَا مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ ۚ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ
51. الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَهْوًا وَلَعِبًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ فَالْيَوْمَ نَنْسَاهُمْ كَمَا نَسُوا لِقَاءَ يَوْمِهِمْ هَٰذَا وَمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ
52. وَلَقَدْ جِئْنَاهُمْ بِكِتَابٍ فَصَّلْنَاهُ عَلَىٰ عِلْمٍ هُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
53. هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا تَأْوِيلَهُ ۚ يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِنْ قَبْلُ قَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ فَهَلْ لَنَا مِنْ شُفَعَاءَ فَيَشْفَعُوا لَنَا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ ۚ قَدْ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ
54. إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ ۗ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ ۗ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ
55. ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ
56. وَلَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا ۚ إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ
57. وَهُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا أَقَلَّتْ سَحَابًا ثِقَالًا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَيِّتٍ فَأَنْزَلْنَا بِهِ الْمَاءَ فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ ۚ كَذَٰلِكَ نُخْرِجُ الْمَوْتَىٰ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ
58. وَالْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ ۖ وَالَّذِي خَبُثَ لَا يَخْرُجُ إِلَّا نَكِدًا ۚ كَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَشْكُرُونَ
59. لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
60. قَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ
61. قَالَ يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلَالَةٌ وَلَٰكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ
62. أُبَلِّغُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَأَنْصَحُ لَكُمْ وَأَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ
63. أَوَعَجِبْتُمْ أَنْ جَاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلَىٰ رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ وَلِتَتَّقُوا وَلَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
64. فَكَذَّبُوهُ فَأَنْجَيْنَاهُ وَالَّذِينَ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ وَأَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا عَمِينَ
65. وَإِلَىٰ عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا ۗ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۚ أَفَلَا تَتَّقُونَ
66. قَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي سَفَاهَةٍ وَإِنَّا لَنَظُنُّكَ مِنَ الْكَاذِبِينَ
67. قَالَ يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي سَفَاهَةٌ وَلَٰكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ
68. أُبَلِّغُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَأَنَا لَكُمْ نَاصِحٌ أَمِينٌ
69. أَوَعَجِبْتُمْ أَنْ جَاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلَىٰ رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ ۚ وَاذْكُرُوا إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاءَ مِنْ بَعْدِ قَوْمِ نُوحٍ وَزَادَكُمْ فِي الْخَلْقِ بَسْطَةً ۖ فَاذْكُرُوا آلَاءَ اللَّهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
70. قَالُوا أَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللَّهَ وَحْدَهُ وَنَذَرَ مَا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا ۖ فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
71. قَالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ رِجْسٌ وَغَضَبٌ ۖ أَتُجَادِلُونَنِي فِي أَسْمَاءٍ سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمْ مَا نَزَّلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ ۚ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ
72. فَأَنْجَيْنَاهُ وَالَّذِينَ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَقَطَعْنَا دَابِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۖ وَمَا كَانُوا مُؤْمِنِينَ
73. وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا ۗ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ قَدْ جَاءَتْكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ هَٰذِهِ نَاقَةُ اللَّهِ لَكُمْ آيَةً ۖ فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللَّهِ ۖ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
74. وَاذْكُرُوا إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاءَ مِنْ بَعْدِ عَادٍ وَبَوَّأَكُمْ فِي الْأَرْضِ تَتَّخِذُونَ مِنْ سُهُولِهَا قُصُورًا وَتَنْحِتُونَ الْجِبَالَ بُيُوتًا ۖ فَاذْكُرُوا آلَاءَ اللَّهِ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ
75. قَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِمَنْ آمَنَ مِنْهُمْ أَتَعْلَمُونَ أَنَّ صَالِحًا مُرْسَلٌ مِنْ رَبِّهِ ۚ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلَ بِهِ مُؤْمِنُونَ
76. قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا بِالَّذِي آمَنْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ
77. فَعَقَرُوا النَّاقَةَ وَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ وَقَالُوا يَا صَالِحُ ائْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ
78. فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ
79. فَتَوَلَّىٰ عَنْهُمْ وَقَالَ يَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالَةَ رَبِّي وَنَصَحْتُ لَكُمْ وَلَٰكِنْ لَا تُحِبُّونَ النَّاصِحِينَ
80. وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُمْ بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِينَ
81. إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّسَاءِ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ
82. وَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قَالُوا أَخْرِجُوهُمْ مِنْ قَرْيَتِكُمْ ۖ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ يَتَطَهَّرُونَ
83. فَأَنْجَيْنَاهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ
84. وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ مَطَرًا ۖ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ
85. وَإِلَىٰ مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا ۗ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ قَدْ جَاءَتْكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ فَأَوْفُوا الْكَيْلَ وَالْمِيزَانَ وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا ۚ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ
86. وَلَا تَقْعُدُوا بِكُلِّ صِرَاطٍ تُوعِدُونَ وَتَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِهِ وَتَبْغُونَهَا عِوَجًا ۚ وَاذْكُرُوا إِذْ كُنْتُمْ قَلِيلًا فَكَثَّرَكُمْ ۖ وَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ
87. وَإِنْ كَانَ طَائِفَةٌ مِنْكُمْ آمَنُوا بِالَّذِي أُرْسِلْتُ بِهِ وَطَائِفَةٌ لَمْ يُؤْمِنُوا فَاصْبِرُوا حَتَّىٰ يَحْكُمَ اللَّهُ بَيْنَنَا ۚ وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ
88. قَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لَنُخْرِجَنَّكَ يَا شُعَيْبُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَكَ مِنْ قَرْيَتِنَا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا ۚ قَالَ أَوَلَوْ كُنَّا كَارِهِينَ
89. قَدِ افْتَرَيْنَا عَلَى اللَّهِ كَذِبًا إِنْ عُدْنَا فِي مِلَّتِكُمْ بَعْدَ إِذْ نَجَّانَا اللَّهُ مِنْهَا ۚ وَمَا يَكُونُ لَنَا أَنْ نَعُودَ فِيهَا إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّنَا ۚ وَسِعَ رَبُّنَا كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا ۚ عَلَى اللَّهِ تَوَكَّلْنَا ۚ رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ قَوْمِنَا بِالْحَقِّ وَأَنْتَ خَيْرُ الْفَاتِحِينَ
90. وَقَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لَئِنِ اتَّبَعْتُمْ شُعَيْبًا إِنَّكُمْ إِذًا لَخَاسِرُونَ
91. فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ
92. الَّذِينَ كَذَّبُوا شُعَيْبًا كَأَنْ لَمْ يَغْنَوْا فِيهَا ۚ الَّذِينَ كَذَّبُوا شُعَيْبًا كَانُوا هُمُ الْخَاسِرِينَ
93. فَتَوَلَّىٰ عَنْهُمْ وَقَالَ يَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَنَصَحْتُ لَكُمْ ۖ فَكَيْفَ آسَىٰ عَلَىٰ قَوْمٍ كَافِرِينَ
94. وَمَا أَرْسَلْنَا فِي قَرْيَةٍ مِنْ نَبِيٍّ إِلَّا أَخَذْنَا أَهْلَهَا بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَضَّرَّعُونَ
95. ثُمَّ بَدَّلْنَا مَكَانَ السَّيِّئَةِ الْحَسَنَةَ حَتَّىٰ عَفَوْا وَقَالُوا قَدْ مَسَّ آبَاءَنَا الضَّرَّاءُ وَالسَّرَّاءُ فَأَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
96. وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَٰكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ
97. أَفَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَىٰ أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا بَيَاتًا وَهُمْ نَائِمُونَ
98. أَوَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَىٰ أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا ضُحًى وَهُمْ يَلْعَبُونَ
99. أَفَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ ۚ فَلَا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ
100. أَوَلَمْ يَهْدِ لِلَّذِينَ يَرِثُونَ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ أَهْلِهَا أَنْ لَوْ نَشَاءُ أَصَبْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ ۚ وَنَطْبَعُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَسْمَعُونَ
101. تِلْكَ الْقُرَىٰ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَائِهَا ۚ وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا بِمَا كَذَّبُوا مِنْ قَبْلُ ۚ كَذَٰلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِ الْكَافِرِينَ
102. وَمَا وَجَدْنَا لِأَكْثَرِهِمْ مِنْ عَهْدٍ ۖ وَإِنْ وَجَدْنَا أَكْثَرَهُمْ لَفَاسِقِينَ
103. ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَظَلَمُوا بِهَا ۖ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ
104. وَقَالَ مُوسَىٰ يَا فِرْعَوْنُ إِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ
105. حَقِيقٌ عَلَىٰ أَنْ لَا أَقُولَ عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ ۚ قَدْ جِئْتُكُمْ بِبَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ فَأَرْسِلْ مَعِيَ بَنِي إِسْرَائِيلَ
106. قَالَ إِنْ كُنْتَ جِئْتَ بِآيَةٍ فَأْتِ بِهَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
107. فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُبِينٌ
108. وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ
109. قَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ
110. يُرِيدُ أَنْ يُخْرِجَكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ ۖ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ
111. قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَأَرْسِلْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ
112. يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَاحِرٍ عَلِيمٍ
113. وَجَاءَ السَّحَرَةُ فِرْعَوْنَ قَالُوا إِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ
114. قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ لَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ
115. قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِمَّا أَنْ تُلْقِيَ وَإِمَّا أَنْ نَكُونَ نَحْنُ الْمُلْقِينَ
116. قَالَ أَلْقُوا ۖ فَلَمَّا أَلْقَوْا سَحَرُوا أَعْيُنَ النَّاسِ وَاسْتَرْهَبُوهُمْ وَجَاءُوا بِسِحْرٍ عَظِيمٍ
117. وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَلْقِ عَصَاكَ ۖ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ
118. فَوَقَعَ الْحَقُّ وَبَطَلَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
119. فَغُلِبُوا هُنَالِكَ وَانْقَلَبُوا صَاغِرِينَ
120. وَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ
121. قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
122. رَبِّ مُوسَىٰ وَهَارُونَ
123. قَالَ فِرْعَوْنُ آمَنْتُمْ بِهِ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّ هَٰذَا لَمَكْرٌ مَكَرْتُمُوهُ فِي الْمَدِينَةِ لِتُخْرِجُوا مِنْهَا أَهْلَهَا ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ
124. لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ
125. قَالُوا إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا مُنْقَلِبُونَ
126. وَمَا تَنْقِمُ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِآيَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءَتْنَا ۚ رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَتَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ
127. وَقَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ أَتَذَرُ مُوسَىٰ وَقَوْمَهُ لِيُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَيَذَرَكَ وَآلِهَتَكَ ۚ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبْنَاءَهُمْ وَنَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ وَإِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ
128. قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَاصْبِرُوا ۖ إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ
129. قَالُوا أُوذِينَا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَأْتِيَنَا وَمِنْ بَعْدِ مَا جِئْتَنَا ۚ قَالَ عَسَىٰ رَبُّكُمْ أَنْ يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ وَيَسْتَخْلِفَكُمْ فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ
130. وَلَقَدْ أَخَذْنَا آلَ فِرْعَوْنَ بِالسِّنِينَ وَنَقْصٍ مِنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ
131. فَإِذَا جَاءَتْهُمُ الْحَسَنَةُ قَالُوا لَنَا هَٰذِهِ ۖ وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَطَّيَّرُوا بِمُوسَىٰ وَمَنْ مَعَهُ ۗ أَلَا إِنَّمَا طَائِرُهُمْ عِنْدَ اللَّهِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ
132. وَقَالُوا مَهْمَا تَأْتِنَا بِهِ مِنْ آيَةٍ لِتَسْحَرَنَا بِهَا فَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ
133. فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الطُّوفَانَ وَالْجَرَادَ وَالْقُمَّلَ وَالضَّفَادِعَ وَالدَّمَ آيَاتٍ مُفَصَّلَاتٍ فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا مُجْرِمِينَ
134. وَلَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قَالُوا يَا مُوسَى ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَكَ ۖ لَئِنْ كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَلَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرَائِيلَ
135. فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الرِّجْزَ إِلَىٰ أَجَلٍ هُمْ بَالِغُوهُ إِذَا هُمْ يَنْكُثُونَ
136. فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا عَنْهَا غَافِلِينَ
137. وَأَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِينَ كَانُوا يُسْتَضْعَفُونَ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَمَغَارِبَهَا الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا ۖ وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ الْحُسْنَىٰ عَلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ بِمَا صَبَرُوا ۖ وَدَمَّرْنَا مَا كَانَ يَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَقَوْمُهُ وَمَا كَانُوا يَعْرِشُونَ
138. وَجَاوَزْنَا بِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ فَأَتَوْا عَلَىٰ قَوْمٍ يَعْكُفُونَ عَلَىٰ أَصْنَامٍ لَهُمْ ۚ قَالُوا يَا مُوسَى اجْعَلْ لَنَا إِلَٰهًا كَمَا لَهُمْ آلِهَةٌ ۚ قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ
139. إِنَّ هَٰؤُلَاءِ مُتَبَّرٌ مَا هُمْ فِيهِ وَبَاطِلٌ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
140. قَالَ أَغَيْرَ اللَّهِ أَبْغِيكُمْ إِلَٰهًا وَهُوَ فَضَّلَكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ
141. وَإِذْ أَنْجَيْنَاكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ ۖ يُقَتِّلُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ ۚ وَفِي ذَٰلِكُمْ بَلَاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظِيمٌ
142. وَوَاعَدْنَا مُوسَىٰ ثَلَاثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً ۚ وَقَالَ مُوسَىٰ لِأَخِيهِ هَارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَأَصْلِحْ وَلَا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ
143. وَلَمَّا جَاءَ مُوسَىٰ لِمِيقَاتِنَا وَكَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ أَرِنِي أَنْظُرْ إِلَيْكَ ۚ قَالَ لَنْ تَرَانِي وَلَٰكِنِ انْظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِي ۚ فَلَمَّا تَجَلَّىٰ رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا وَخَرَّ مُوسَىٰ صَعِقًا ۚ فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ سُبْحَانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ
144. قَالَ يَا مُوسَىٰ إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسَالَاتِي وَبِكَلَامِي فَخُذْ مَا آتَيْتُكَ وَكُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ
145. وَكَتَبْنَا لَهُ فِي الْأَلْوَاحِ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ مَوْعِظَةً وَتَفْصِيلًا لِكُلِّ شَيْءٍ فَخُذْهَا بِقُوَّةٍ وَأْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُوا بِأَحْسَنِهَا ۚ سَأُرِيكُمْ دَارَ الْفَاسِقِينَ
146. سَأَصْرِفُ عَنْ آيَاتِيَ الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَإِنْ يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لَا يُؤْمِنُوا بِهَا وَإِنْ يَرَوْا سَبِيلَ الرُّشْدِ لَا يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا وَإِنْ يَرَوْا سَبِيلَ الْغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا عَنْهَا غَافِلِينَ
147. وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَلِقَاءِ الْآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ ۚ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
148. وَاتَّخَذَ قَوْمُ مُوسَىٰ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ حُلِيِّهِمْ عِجْلًا جَسَدًا لَهُ خُوَارٌ ۚ أَلَمْ يَرَوْا أَنَّهُ لَا يُكَلِّمُهُمْ وَلَا يَهْدِيهِمْ سَبِيلًا ۘ اتَّخَذُوهُ وَكَانُوا ظَالِمِينَ
149. وَلَمَّا سُقِطَ فِي أَيْدِيهِمْ وَرَأَوْا أَنَّهُمْ قَدْ ضَلُّوا قَالُوا لَئِنْ لَمْ يَرْحَمْنَا رَبُّنَا وَيَغْفِرْ لَنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ
150. وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَىٰ إِلَىٰ قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِنْ بَعْدِي ۖ أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ ۖ وَأَلْقَى الْأَلْوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ ۚ قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُوا يَقْتُلُونَنِي فَلَا تُشْمِتْ بِيَ الْأَعْدَاءَ وَلَا تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
151. قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِأَخِي وَأَدْخِلْنَا فِي رَحْمَتِكَ ۖ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ
152. إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَذِلَّةٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ
153. وَالَّذِينَ عَمِلُوا السَّيِّئَاتِ ثُمَّ تَابُوا مِنْ بَعْدِهَا وَآمَنُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِيمٌ
154. وَلَمَّا سَكَتَ عَنْ مُوسَى الْغَضَبُ أَخَذَ الْأَلْوَاحَ ۖ وَفِي نُسْخَتِهَا هُدًى وَرَحْمَةٌ لِلَّذِينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ يَرْهَبُونَ
155. وَاخْتَارَ مُوسَىٰ قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلًا لِمِيقَاتِنَا ۖ فَلَمَّا أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَكْتَهُمْ مِنْ قَبْلُ وَإِيَّايَ ۖ أَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّا ۖ إِنْ هِيَ إِلَّا فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَنْ تَشَاءُ وَتَهْدِي مَنْ تَشَاءُ ۖ أَنْتَ وَلِيُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۖ وَأَنْتَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ
156. وَاكْتُبْ لَنَا فِي هَٰذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ إِنَّا هُدْنَا إِلَيْكَ ۚ قَالَ عَذَابِي أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشَاءُ ۖ وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ ۚ فَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَالَّذِينَ هُمْ بِآيَاتِنَا يُؤْمِنُونَ
157. الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَائِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ ۚ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ ۙ أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
158. قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ
159. وَمِنْ قَوْمِ مُوسَىٰ أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ
160. وَقَطَّعْنَاهُمُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ أَسْبَاطًا أُمَمًا ۚ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ إِذِ اسْتَسْقَاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْحَجَرَ ۖ فَانْبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا ۖ قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَشْرَبَهُمْ ۚ وَظَلَّلْنَا عَلَيْهِمُ الْغَمَامَ وَأَنْزَلْنَا عَلَيْهِمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ ۖ كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ ۚ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ
161. وَإِذْ قِيلَ لَهُمُ اسْكُنُوا هَٰذِهِ الْقَرْيَةَ وَكُلُوا مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ وَقُولُوا حِطَّةٌ وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا نَغْفِرْ لَكُمْ خَطِيئَاتِكُمْ ۚ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ
162. فَبَدَّلَ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ قَوْلًا غَيْرَ الَّذِي قِيلَ لَهُمْ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِجْزًا مِنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُوا يَظْلِمُونَ
163. وَاسْأَلْهُمْ عَنِ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَتْ حَاضِرَةَ الْبَحْرِ إِذْ يَعْدُونَ فِي السَّبْتِ إِذْ تَأْتِيهِمْ حِيتَانُهُمْ يَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعًا وَيَوْمَ لَا يَسْبِتُونَ ۙ لَا تَأْتِيهِمْ ۚ كَذَٰلِكَ نَبْلُوهُمْ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ
164. وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا ۙ اللَّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا ۖ قَالُوا مَعْذِرَةً إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ
165. فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ أَنْجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِيسٍ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ
166. فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ مَا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِينَ
167. وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ ۗ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ الْعِقَابِ ۖ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ
168. وَقَطَّعْنَاهُمْ فِي الْأَرْضِ أُمَمًا ۖ مِنْهُمُ الصَّالِحُونَ وَمِنْهُمْ دُونَ ذَٰلِكَ ۖ وَبَلَوْنَاهُمْ بِالْحَسَنَاتِ وَالسَّيِّئَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ
169. فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْكِتَابَ يَأْخُذُونَ عَرَضَ هَٰذَا الْأَدْنَىٰ وَيَقُولُونَ سَيُغْفَرُ لَنَا وَإِنْ يَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِثْلُهُ يَأْخُذُوهُ ۚ أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِمْ مِيثَاقُ الْكِتَابِ أَنْ لَا يَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ وَدَرَسُوا مَا فِيهِ ۗ وَالدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
170. وَالَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتَابِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ
171. وَإِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ كَأَنَّهُ ظُلَّةٌ وَظَنُّوا أَنَّهُ وَاقِعٌ بِهِمْ خُذُوا مَا آتَيْنَاكُمْ بِقُوَّةٍ وَاذْكُرُوا مَا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ
172. وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَنِي آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ ۖ قَالُوا بَلَىٰ ۛ شَهِدْنَا ۛ أَنْ تَقُولُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَٰذَا غَافِلِينَ
173. أَوْ تَقُولُوا إِنَّمَا أَشْرَكَ آبَاؤُنَا مِنْ قَبْلُ وَكُنَّا ذُرِّيَّةً مِنْ بَعْدِهِمْ ۖ أَفَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ الْمُبْطِلُونَ
174. وَكَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ وَلَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ
175. وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ الَّذِي آتَيْنَاهُ آيَاتِنَا فَانْسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطَانُ فَكَانَ مِنَ الْغَاوِينَ
176. وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَٰكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ ۚ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ إِنْ تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ أَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَثْ ۚ ذَٰلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۚ فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ
177. سَاءَ مَثَلًا الْقَوْمُ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَأَنْفُسَهُمْ كَانُوا يَظْلِمُونَ
178. مَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِي ۖ وَمَنْ يُضْلِلْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ
179. وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ ۖ لَهُمْ قُلُوبٌ لَا يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا يَسْمَعُونَ بِهَا ۚ أُولَٰئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ
180. وَلِلَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ فَادْعُوهُ بِهَا ۖ وَذَرُوا الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمَائِهِ ۚ سَيُجْزَوْنَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
181. وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ
182. وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ
183. وَأُمْلِي لَهُمْ ۚ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ
184. أَوَلَمْ يَتَفَكَّرُوا ۗ مَا بِصَاحِبِهِمْ مِنْ جِنَّةٍ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ
185. أَوَلَمْ يَنْظُرُوا فِي مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ وَأَنْ عَسَىٰ أَنْ يَكُونَ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلُهُمْ ۖ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ
186. مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَا هَادِيَ لَهُ ۚ وَيَذَرُهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ
187. يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ رَبِّي ۖ لَا يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلَّا هُوَ ۚ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ لَا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً ۗ يَسْأَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْهَا ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ
188. قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ ۚ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
189. هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا ۖ فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ ۖ فَلَمَّا أَثْقَلَتْ دَعَوَا اللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحًا لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ
190. فَلَمَّا آتَاهُمَا صَالِحًا جَعَلَا لَهُ شُرَكَاءَ فِيمَا آتَاهُمَا ۚ فَتَعَالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ
191. أَيُشْرِكُونَ مَا لَا يَخْلُقُ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ
192. وَلَا يَسْتَطِيعُونَ لَهُمْ نَصْرًا وَلَا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ
193. وَإِنْ تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ لَا يَتَّبِعُوكُمْ ۚ سَوَاءٌ عَلَيْكُمْ أَدَعَوْتُمُوهُمْ أَمْ أَنْتُمْ صَامِتُونَ
194. إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ ۖ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُوا لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ
195. أَلَهُمْ أَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَيْدٍ يَبْطِشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَعْيُنٌ يُبْصِرُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا ۗ قُلِ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنْظِرُونِ
196. إِنَّ وَلِيِّيَ اللَّهُ الَّذِي نَزَّلَ الْكِتَابَ ۖ وَهُوَ يَتَوَلَّى الصَّالِحِينَ
197. وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَكُمْ وَلَا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ
198. وَإِنْ تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ لَا يَسْمَعُوا ۖ وَتَرَاهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ وَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ
199. خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِينَ
200. وَإِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ ۚ إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
201. إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُوا فَإِذَا هُمْ مُبْصِرُونَ
202. وَإِخْوَانُهُمْ يَمُدُّونَهُمْ فِي الْغَيِّ ثُمَّ لَا يُقْصِرُونَ
203. وَإِذَا لَمْ تَأْتِهِمْ بِآيَةٍ قَالُوا لَوْلَا اجْتَبَيْتَهَا ۚ قُلْ إِنَّمَا أَتَّبِعُ مَا يُوحَىٰ إِلَيَّ مِنْ رَبِّي ۚ هَٰذَا بَصَائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
204. وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَأَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
205. وَاذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَخِيفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ وَلَا تَكُنْ مِنَ الْغَافِلِينَ
206. إِنَّ الَّذِينَ عِنْدَ رَبِّكَ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَيُسَبِّحُونَهُ وَلَهُ يَسْجُدُونَ ۩