1. Alif-Laaam-Raa; kitaabun uhkimat aayaatuhuu summa fussilat mil ladun Hakiimin Khabiir
2. Allaa ta'buduuu illal laah; innanii lakum minhu nadhiirunw wa bashiir
3. Wa anis taghfiruu Rabbakum summa tuubuuu ilaihi yumatti'kum mataa'an hasanan ilaaa ajalim musammanw wa yu'ti kulla dzii fadlin fadlah; wa in tawallaw fa inniii akhaafu 'alaikum 'adzaaba Yawmin Kabiir
4. Ilal laahi marji'ukum wa Huwa 'alaa kulli shai'in Qadiir
5. Alaaa innahum yathnuuna suduurahum liyastakhfuu minh; alaa hiina yastaghshuuna thiyaabahum ya'lamu maa yusirruuna wa maa yu'linuun; innahuu 'Aliimum bidhaatis suduur
6. Wa maa min daaabbatin fil ardi illaa 'alal laahi rizquhaa wa ya'lamu mustaqarrahaa wa mustawda'ahaa; kullun fii Kitaabim Mubiin
7. Wa Huwal ladhii khalaqas samaawaati wal arda fii sittati ayyaaminw wa kaana 'Arshuhuu 'alal maaa'i liyabluwakum ayyukum ahsanu 'amalaa; wa la'in qulta innakum mab'uuthuuna mim ba'dil mawti la yaquulanal ladhiina kafaruuu in haazaaa illaa sihrum mubiin
8. Wa la'in akhkharnaa 'anhumul 'adzaaba ilaaa ummatim ma'duudatil la yaquulunna maa yahbisuh; alaa yawma yaatiihim laisa masruufan 'anhum wa haaqa bihim maa kaanuu bihii yastahzi 'uun
9. Wa la'in adhaqnal insaana minnaa rahmatan summa naza'naahaa minhu, innahuu laya'uusun kafuur
10. Wa la'in adhaqnaahu na'maaa'a ba'da darraaa'a massat hu la yaquulanna zahabas saiyiaatu 'annii; innahuu lafarihun fakhuur
11. Illal ladhiina sabaruu wa 'amilus saalihaat; ulaaa'ika lahum maghfiratunw wa ajrun kabiir
12. Fala'allaka taarikum ba'da maa yuuhaaa ilaika wa daaa'iqum bihii sadruka an yaquuluu law laaa unzila 'alaihi kanzun aw jaaa'a ma'ahuu malak; innamaaa anta nadhiir; wallaahu 'alaa kulli shai'inw Wakiil
13. Am yaquuluunaf taraah; qul faatuu bi'ashri Suwarim mislihii muftarayaatinw wad'uu manis tata'tum min duunil laahi in kuntum saadiqiin
14. Fail lam yastajiibuu lakum fa'lamuuu annamaaa unzila bi'ilmil laahi wa al laaa ilaaha illaa Huu; fahal antum muslimuun
15. Man kaana yuriidul hayaatad dunyaa wa ziinatahaa nuwaffi ilaihim a'maalahum fiihaa wa hum fiihaa laa yubkhasuun
16. Ulaaa'ikal ladhiina laisa lahum fil Aaakhirati illan Naaru wa habita maa sana'uu fiihaa wa baatilum maa kaanuu ya'maluun
17. Afaman kaana 'alaa baiyinatim mir Rabbihii wa yatluuhu shaahidum minhu wa min qablihii Kitaabu Muusaaa imaamanw wa rahmah; ulaaa'ika yu'minuuna bih; wa mai yakfur bihii minal Ahzaabi fan Naaru maw'iduh; falaa taku fii miryatim minhu innahul haqqu mir Rabbika wa laakinna aksaran naasi laa yu'minuun
18. Wa man azlamu mimmanif taraa 'alal laahi kadhibaa; ulaaa'ika yu'raduuna 'alaa Rabbihim wa yaquulul ashhaadu haaa'ulaaa'il ladhiina kadhabuu 'alaa Rabbihim; alaa la'natul laahi 'alaz zaalimiin
19. Alladhiina yasudduuna 'an sabiilil laahi wa yabghuunahaa 'iwajanw wa hum bil Aakhirati hum kaafiruun
20. Ulaaa'ika lam yakuunuu mu'jiziina fil ardi wa maa kaana lahum min duunil laahi min awliyaaa'; yudaa'afu lahumul 'adzaab; maa kaanuu yastatii'uunas sam'a wa maa kaanuu yubsiruun
21. Ulaaa'ikal ladhiina khasiruuu anfusahum wa dalla 'anhum maa kaanuu yaftaruun
22. Laa jarama annahum fil Aakhirati humul akhsaruun
23. Innal ladhiina aamanuu wa 'amilus saalihaati wa akhbatuuu ilaa Rabbihim ulaaa'ika Ashaabul Jannati hum fiihaa khaaliduun
24. Mathalul fariiqaini kal a'maa wal asammi wal basiiri was samii'; hal yastawiyaani masalaa; afalaa tadhakkaruun
25. Wa laqad arsalnaa Nuuhan ilaa qawmihiii innii lakum nadhiirum mubiin
26. Al laa ta'buduuu illal laah; inniii akhaafu 'alaikum 'adzaaba Yawmin aliim
27. Faqaalal mala ul ladhiina kafaruu min qawmihii maa naraaka illaa basharam mislanaa wa maa naraakat taba'aka illal ladhiina hum araadhilunaa baadiyar ra'y, wa maa naraa lakum 'alainaa min fadlim bal nazunnukum kaadhibiin
28. Qaala yaa qawmi ara'aitum in kuntu 'alaa baiyinatim mir Rabbii wa aataanii Rahmatam min 'Indihii fa'ummiyat 'alaikum anulzimuku muuhaa wa antum lahaa kaarihuun
29. Wa yaa qawmi laaa as'alukum 'alaihi maalaa; in ajriya illaa 'alal laah; wa maaa ana bitaaridil ladhiina aamanuu; innahum mulaaquu Rabbihim wa laakinniii araakum qawman tajhaluun
30. Wa yaa qawmi mai yansurunii minal laahi in tarattuhum; afalaa tadhakkaruun
31. Wa laaa aquulu lakum 'indii khazaaa'inul laahi wa laaa a'lamul ghaiba wa laaa aquulu innii malakunw wa laaa aquulu lilladhiina tazdarii a'yunukum lai yu'tiyahumul laahu khairaa; Allaahu a'lamu bimaa fiii anfusihim; inniii idhal laminaz zaalimiin
32. Qaaluu yaa Nuuhu qad jaadaltanaa fa aksarta jidaalanaa fa'tinaa bimaa ta'idunaaa in kunta minas saadiqiin
33. Qaala innamaa yaatiikum bihil laahu in shaaa'a wa maaa antum bimu'jiziin
34. Wa laa yanfa'ukum nushiii in arattu an ansaha lakum in kaanal laahu yuriidu an yughwiyakum; Huwa Rabbukum wa ilaihi turja'uun
35. Am yaquuluunaf taraah; qul inif taraitu huu fa'alaiya ijraamii wa ana bariii'um mimmaa tujrimuun
36. Wa uuhiya ilaa Nuuhin annahuu lai yu'mina min qawmika illaa man qad aamana falaa tabta'is bimaa kaanuu yaf'aluun
37. Wasna'il fulka bi a'yuninaa wa wahyinaa wa laa tukhaatibnii fil ladhiina zalamuu; innahum mughraquun
38. Wa yasn'ul fulka wa kullamaa marra 'alaihi malaum min qawmihii sakhiruu minh; qaala in taskharuu minnaa fa innaa naskharu minkum kamaa taskharuun
39. Fasawfa ta'lamuuna mai yaatiihi 'adhaabuny yukhziihi wa yahillu 'alaihi 'adzaamum muqiim
40. Hattaaa idzaa jaaa'a amrunaa wa faarat tannuuru qulnah mil fiihaa min kullin zawjainis naini wa ahlaka illaa man sabaqa 'alaihil qawlu wa man aaman; wa maaa aamana ma'ahuuu illaa qaliil
41. Wa qaalar kabuu fiihaa bismil laahi majraihaa wa mursaahaa; inna Rabbii la Ghafuurur Rahiim
42. Wa hiya tajrii bihim fii mawjin kal jibaali wa naadaa Nuuhunib nahuu wa kaana fii ma'ziliny yaa bunaiy yar kam ma'anaa wa laa takum ma'al kaafiriin
43. Qaala sa aawiii ilaa jabaliny ya'simunii minal maaa'; qaala laa 'aasimal yawma min amril laahi illaa mar rahim; wa haala bainahumal mawju fakaana minal mughraqiin
44. Wa qiila yaaa ardu bla'ii maaa'aki wa yaa samaaa'u aqli'ii wa ghiidal maaa'u wa qudiyal amru wastawat 'alal Juudiyyi wa qiila bu'dal lil qawmiz zaalimiin
45. Wa naadaa Nuuhur Rabbahuu faqaala Rabbi innabnii min ahli wa inna wa'dakal haqqu wa Anta Ahkamul haakimiin
46. Qaala yaa Nuuhu innahuu laisa min ahlik; innahuu 'amalun ghairu saalih; falaa tas'alni maa laisa laka bihii 'ilm; inniii a'izuka an takuuna minal jaahiliin
47. Qaala Rabbi inniii a'uudzu bika an as'alaka maa laisa lii bihii 'ilm; wa illaa taghfir lii wa tarhamniii akum minal khaasiriin
48. Qiila yaa Nuuhuh bit bisalaamim minnaa wa barakaatin 'alaika wa 'alaaa umamim mimmam ma'ak; wa umamun sanumatti'uhum summa yamassuhum minnaa 'adhaabun aliim
49. Tilka min ambaaa'il ghaibi nuuhiihaaa ilaika maa kunta ta'lamuhaaa anta wa laa qawmuka min qabli haazaa fasbir; innal 'aaqibata lilmuttaqiin
50. Wa ilaa 'aadin akhaahum Huudaa; qaala yaa qawmi' budul laaha maa lakum min ilaahin ghairuh; in antum illaa muftaruun
51. Yaa qawmi laaa as'alukum 'alaihi ajran in ajriya illaa 'alal ladhii fataranii; afalaa ta'qiluun
52. Wa yaa qawmis taghfiruu Rabbakum summa tuubuuu ilaihi yursilis samaaa'a 'alaikum midraaranw wa yazidkum quwwatan ilaa quwwatikum wa laa tatawallaw mujrimiin
53. Qaaluu yaa Huudu maa ji'tanaa bibaiyinatinw wa maa nahnu bitaarikiii aalihatinaa 'an qawlika wa maa nahnu laka bimu'miniin
54. In naquulu illa' taraaka ba'du aalihatinaa bisuuu'; qaala inniii usyhidul laaha washaduuu annii bariii'um mimmaa tushrikuun
55. Min duunihii fakiiduunii jamii'an summa laa tunziruun
56. Innii tawakkaltu 'alal laahi Rabbii wa Rabbikum; maa min daaabbatin illaa Huwa aakhidum binaasiyatihaa; inna Rabbii 'alaa Siratim Mustaqiim
57. Fa in tawallaw faqad ablaghtukum maaa ursiltu bihiii ilaikum; wa yastakhlifu Rabbii qawman ghairakum wa laa tadurruunahuu shai'aa; inna Rabbii 'alaa kulli shai'in Hafiiz
58. Wa lammaa jaaa'a amrunaa najjainaa Huudanw wal ladhiina aamanuu ma'ahuu birahmatim minnaa wa najjainaahum min 'adhaabin ghaliiz
59. Wa tilka 'aadun jahaduu bi Aayaati Rabbihim wa 'asaw Rusulahuu wattaba'uuu amra kulli jabbaarin 'aniid
60. Wa utbi'uu fii haazihid dunyaa la'natanw wa Yawmal Qiyaamah; alaaa inna 'Aadan kafaruu Rabbahum; alaa bu'dal li 'Aadin qawmi Huud
61. Wa ilaa Thamuuda akhaahum Saalihaa; qaala yaa qawmi' budul laaha maa lakum min ilaahin ghairuh; Huwa ansha akum minal ardi wasta' marakum fiihaa fastaghfiruuhu summa tuubuuu ilaih; inna Rabbii Qariibum Mujiib
62. Qaaluu yaa Saalihu qad kunta fiinaa marjuwwan qabla haazaaa atanhaanaaa an na'buda maa ya'budu aabaaa'unaa wa innanaa lafii shakkim mimmaa tad'uuunaaa ilaihi muriib
63. Qaala yaa qawmi ara'aitum in kuntu 'alaa baiyinatim mir Rabbii wa aataanii minhu Rahmatan famai yansurunii minal laahi in 'asaituhuu famaa taziiduunanii ghaira takhsiir
64. Wa yaa qawmi haazihii naaqatul laahi lakum Aayatan fazaruuhaa ta'kul fiii ardil laahi wa laa tamassuuhaa bisuuu'in fa yaakhudakum 'adhaabun qariib
65. Fa 'aqaruuhaa faqaala tamatta'uu fii daarikum thalaathata ayyaam; zaalika wa'dun ghairu makdhuub
66. Falammaa jaaa'a amrunaa najjainaa Saalihanw wal ladhiina aamanuu ma'ahuu birahmatim minnaa wa min khizyi Yawmi'idhin; inna Rabbaka Huwal Qawiyyul 'Aziiz
67. Wa akhadhal ladhiina zalamus saihatu fa asbahuu fii diyaarihim jaathimiin
68. Ka al lam yaghnaw fiihaa; alaaa inna Thamuuda kafaruu Rabbahum; alaa bu'dal li Thamuud
69. Wa laqad jaaa'at Rusulunaaa Ibraahiima bil bushraa qaaluu salaamaa; qaala salaamun famaa labitha an jaaa'a bi'ijlin haniidh
70. Falammaa ra aaa aydiyahum laa tasilu ilaihi nakirahum wa awjasa minhum khiifah; qaaluu laa takhaf innaaa ursilnaaa ilaa qawmi Luut
71. Wamra atuhuu qaaa'imatun fadahikat fabashsharnaahaa bi Ishaaqa wa minw waraaa'i Ishaaqa Ya'quub
72. Qaalat yaa wailataaa 'aalidu wa ana 'ajuuzunw wa haadhaa ba'lii shaikhan inna haazaa lashai'un 'ajiib
73. Qaaluuu ata'jabiina min amril laahi rahmatul laahi wa barakaatuhuu 'alaikum Ahlal Bayt; innahuu Hamiidum Majiid
74. Falammaa zahaba 'an Ibraahii marraw'u wa jaaa'at hul bushraa yujaadilunaa fii qawmi Luut
75. Inna Ibraahiima la haliimun awwaahum muniib
76. Yaaa Ibraahiimu a'rid 'an haazaaa innahuu qad jaaa'a amru Rabbika wa innahum aatiihim 'adhaaabun ghairu marduud
77. Wa lammaa jaaa'at Rusulunaa Luutan siii'a bihim wa daaqa bihim dhar'anw wa qaala haadhaa yawmun 'asiib
78. Wa jaaa'ahuu qawmuhuu yuhra'uuna ilaihi wa min qablu kaanuu ya'maluunas saiyiaat; qaala yaa qawmi haaa'ulaaa'i banaatii hunna atharu lakum fattaqul laaha wa laa tukhzuuni fii daifii alaisa minkum rajulur rashiid
79. Qaaloo laqad 'alimta maa lanaa fii banaatika min haqqinw wa innaka lata'lamu maa nuriid
80. Qaala law anna lii bikum quwwatan aw aawiii ilaa ruknin shadiid
81. Qaaluu yaa Luutu innaa Rusulu Rabbika lai yasiluuu ilaika fa asri bi ahlika biqit 'im minal laili wa laa yaltafit minkum ahadun illam ra ataka innahuu musiibuhaa maaa asaabahum; inna maw'idahumus subh; alaisas subhu biqariib
82. Falammaa jaaa'a amrunaa ja'alnaa 'aaliyahaa saafilahaa wa amtarnaa 'alaihaa hijaaratam min sijjiiim manduud
83. Musawwamatan 'inda Rabbik; wa maa hiya minaz zaalimiina bib'iid
84. Wa ilaa Madyana akhaahum Shu'aybaa; qaala yaa qawmi' budul laaha maa lakum min ilaahin ghairuh; wa laa tanqusul mikyaala wal miizaana inniii araakum bikhairinw wa inniii akhaafu 'alaikum 'adzaaba Yawmim muhiit
85. Wa yaa qawmi awful mikyaala wal miizaana bilqisti wa laa tabkhasun naasa ashyaaa'ahum wa laa ta'saw fil ardi mufsidiin
86. Baqiyyatul laahi khairul lakum in kuntum mu'miniin; wa maaa ana 'alaikum bihafiiz
87. Qaaluu yaa Shu'aybu asalaatuka taamuruka an natruka maa ya'budu aabaaa'unaaa aw an naf'ala fiii amwaalinaa maa nashaaa'; innaka la antal haliimur rashiid
88. Qaala yaa qawmi ara'aytum in kuntu 'alaa baiyyinatim mir Rabbii wa razaqanii minhu rizqan hasanaa; wa maaa uriidu an ukhaalifakum ilaa maaa anhaakum 'anh; in uriidu illal islaaha mas tata't; wa maa tawfiiiqiii illaa billaah; 'alaihi tawakkaltu wa ilaihi uniib
89. Wa yaa qawmi laa yajrimannakum shiqaaqiii ai yusiibakum mislu maaa asaaba qawma Nuuhin aw qawma Huudin aw qawma Saalih; wa maa qawmu Luutim minkum biba'iid
90. Wastaghfiruu Rabbakum summa tuubuuu ilaih; inna Rabbii Rahiimunw Waduud
91. Qaaluu yaa Shu'ybu maa nafqahu kathiiram mimmaa taquulu wa innaa lanaraaka fiinaa da'iifanw wa law laa rahtuka larajamnaaka wa maaa anta 'alainaa bi'aziiz
92. Qaala yaa qawmi arahtiii a'azzu 'alaikum minal laah; wattakhaztumuuhu waraaa'akum zihriyyaa; inna Rabbii bimaa ta'maluuna Muhiit
93. Wa yaa qawmi' maluu 'alaa makaanatikum innii 'aamilun sawfa ta'lamuuna mai yaatiihi 'adhaabuny yukhziihi wa man huwa kaadhibunw wartaqibuuu innii ma'akum raqiib
94. Wa lammaa jaaa'a amrunaa najjainaa Shu'aybanw wal ladhiina aamanuu ma'ahuu birahmatim minnaa wa akhadhatil ladhiina zalamus saihatu fa asbahuu fii diyaarihim jaathimiin
95. Ka al lam yaghnaw fiihaa; alaa bu'dal liMadyana kamaa ba'idat Thamuud
96. Wa laqad arsalnaa Muusaa bi aayaatinaa wa sultaanim mubiin
97. Ilaa Fir'awna wa mala'ihii fattaba'uuu amra Fir'awn; wa maaa amru Fir'awna birashiid
98. Yaqdumu qawmahuu Yawmal Qiyaamati fa awradahumun Naar; wa bi'sal wirdul mawruud
99. Wa utbi'uu fii haazihii la'natanw wa Yawmal Qiyaamah; bi'sar rifdul marfuud
100. Zaalika min ambaaa'il quraa naqussuhu 'alaika minhaa qaaa'imunw wa hasiid
101. Wa maa zalamnaahum wa laakin zalamuuu anfusahum famaaa aghnat 'anhum aalihatuhumul latii yad'uuna min duunil laahi min shai'il lammaa jaaa'a amru Rabbika wa maa zaaduuhum ghaira tatbiib
102. Wa kadzaalika akhzu Rabbika idzaaa akhazal quraa wa hiya zaalimah; inna akhdahuu aliimun shadiid
103. Inna fii zaalika la Aayatal liman khaafa 'adzaabal Aakhirah; zaalika Yawmum majmuu'ul lahun naasu wa zaalika Yawmum mashhuud
104. Wa maa nu'akh khiruhuuu illaa li ajalim ma'duud
105. Yawma yaati laa takallamu nafsun illaa bi iznih; faminhum shaqiyyunw wa sa'iid
106. Fa ammal ladhiina shaquu fafin Naari lahum fiihaa zafiirunw wa shahiiq
107. Khaalidiina fiihaa maa daamatis samaawaatu wal ardu illaa maa shaaa'a Rabbuk; inna Rabbaka fa'aalul limaa yuriid
108. Wa ammal ladhiina su'iduu fafil Jannati khaalidiina fiihaa maa daamatis samaawaatu wal ardu illaa maa shaaa'a Rabbuk; 'ataaa'an ghaira majdhuudh
109. Falaa taku fii miryatim mimmaa ya'budu haaa'ulaaa'; maa ya'buduuna illaa kamaa ya'budu aabaaa'uhum min qabl; wa innaa lamuwaffuuhum nasiibahum ghaira manquus
110. Wa laqad aatainaa Muusal Kitaaba fakhtulifa fiih; wa law laa Kalimatun sabaqat mir Rabbika laqudiya bainahum; wa innahum lafii shakkim minhu muriib
111. Wa inna kullal lammaa layuwafiyannahum Rabbuka a'maalahum; innahuu bimaa ya'maluuna Khabiir
112. Fastaqim kamaaa umirta wa man taaba ma'aka wa laa tatghaw; innahuu bimaa ta'maluuna Basiir
113. Wa laa tarkanooo ilal ladhiina zalamuu fatamassakumun Naaru wa maa lakum min duunil laahi min awliyaaa'a summa laa tunsaruun
114. Wa aqimis Salaata tarafayin nahaari wa zula fam minal layl; innal hasanaati yuzhibnas saiyyi'aat; zaalika dhikraa lidhdhaakiriin
115. Wasbir fa innal laaha laa yudii'u ajral muhsiniin
116. Falaw laa kaana minal quruuni min qablikum uluu baqiyyatin yanhawna 'anil fasaadi fil ardi illaa qaliilam mimman anjainaa minhum; wattaba'al ladhiina zalamuu maaa utrifuu fiihi wa kaanuu mujrimiin
117. Wa maa kaana Rabbuka liyuhlikal quraa bizulminw wa ahluhaa muslihuun
118. Wa law shaaa'a Rabbuka laja'alan naasa ummatanw waahidatanw wa laa yazaaluuna mukhtalifiin
119. Illaa mar rahima Rabbuk; wa li dzaalika khalaqahum; wa tammat Kalimatu Rabbika la amla'anna Jahannama minal jinnati wannaasi ajma'iin
120. Wa kullan naqussu 'alaika min ambaaa'ir Rusuli maa nuthabbitu bihii fu'aadak; wa jaaa'aka fii haazi hil haqqu wa maw'izatunw wa dhikraa lilmu'miniin
121. Wa qul lilladziina laa yu'minuuna' maluu 'alaa makaanatikum innaa 'aamiluun
122. Wantaziruu innaa muntaziruu
123. Wa lillaahi ghaibus samaawaati wal ardi wa ilaihi yurja'ul amru kulluhuu fa'bud hu wa tawakkal 'alaih; wa maa Rabbuka bighaafilin 'ammaa ta'maluun
1. الٓرۚ كِتَٰبٌ أُحْكِمَتْ ءَايَٰتُهُۥ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ
2. أَلَّا تَعْبُدُوٓا۟ إِلَّا ٱللَّهَۚ إِنَّنِى لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ
3. وَأَنِ ٱسْتَغْفِرُوا۟ رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوٓا۟ إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُم مَّتَٰعًا حَسَنًا إِلَىٰٓ أَجَلٍ مُّسَمًّى وَيُؤْتِ كُلَّ ذِى فَضْلٍ فَضْلَهُۥۖ وَإِن تَوَلَّوْا۟ فَإِنِّىٓ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ
4. إِلَى ٱللَّهِ مَرْجِعُكُمْۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ
5. أَلَآ إِنَّهُمْ يَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِيَسْتَخْفُوا۟ مِنْهُۚ أَلَا حِينَ يَسْتَغْشُونَ ثِيَابَهُمْ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَۚ إِنَّهُۥ عَلِيمٌۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
6. ۞ وَمَا مِن دَآبَّةٍ فِى ٱلْأَرْضِ إِلَّا عَلَى ٱللَّهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَاۚ كُلٌّ فِى كِتَٰبٍ مُّبِينٍ
7. وَهُوَ ٱلَّذِى خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضَ فِى سِتَّةِ أَيَّامٍ وَكَانَ عَرْشُهُۥ عَلَى ٱلْمَآءِ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًاۗ وَلَئِن قُلْتَ إِنَّكُم مَّبْعُوثُونَ مِنۢ بَعْدِ ٱلْمَوْتِ لَيَقُولَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓا۟ إِنْ هَٰذَآ إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ
8. وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ ٱلْعَذَابَ إِلَىٰٓ أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ لَّيَقُولُنَّ مَا يَحْبِسُهُۥٓۗ أَلَا يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا۟ بِهِۦ يَسْتَهْزِءُونَ
9. وَلَئِنْ أَذَقْنَا ٱلْإِنسَٰنَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنَٰهَا مِنْهُ إِنَّهُۥ لَيَـُٔوسٌ كَفُورٌ
10. وَلَئِنْ أَذَقْنَٰهُ نَعْمَآءَ بَعْدَ ضَرَّآءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ ذَهَبَ ٱلسَّيِّـَٔاتُ عَنِّىٓۚ إِنَّهُۥ لَفَرِحٌ فَخُورٌ
11. إِلَّا ٱلَّذِينَ صَبَرُوا۟ وَعَمِلُوا۟ ٱلصَّٰلِحَٰتِ أُو۟لَٰٓئِكَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ
12. فَلَعَلَّكَ تَارِكٌۢ بَعْضَ مَا يُوحَىٰٓ إِلَيْكَ وَضَآئِقٌۢ بِهِۦ صَدْرُكَ أَن يَقُولُوا۟ لَوْلَآ أُنزِلَ عَلَيْهِ كَنزٌ أَوْ جَآءَ مَعَهُۥ مَلَكٌۚ إِنَّمَآ أَنتَ نَذِيرٌۚ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍ وَكِيلٌ
13. أَمْ يَقُولُونَ ٱفْتَرَىٰهُۖ قُلْ فَأْتُوا۟ بِعَشْرِ سُوَرٍ مِّثْلِهِۦ مُفْتَرَيَٰتٍ وَٱدْعُوا۟ مَنِ ٱسْتَطَعْتُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ إِن كُنتُمْ صَٰدِقِينَ
14. فَإِلَّمْ يَسْتَجِيبُوا۟ لَكُمْ فَٱعْلَمُوٓا۟ أَنَّمَآ أُنزِلَ بِعِلْمِ ٱللَّهِ وَأَن لَّآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ
15. مَن كَانَ يُرِيدُ ٱلْحَيَوٰةَ ٱلدُّنْيَا وَزِينَتَهَا نُوَفِّ إِلَيْهِمْ أَعْمَٰلَهُمْ فِيهَا وَهُمْ فِيهَا لَا يُبْخَسُونَ
16. أُو۟لَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ لَيْسَ لَهُمْ فِى ٱلْءَاخِرَةِ إِلَّا ٱلنَّارُۖ وَحَبِطَ مَا صَنَعُوا۟ فِيهَا وَبَٰطِلٌ مَّا كَانُوا۟ يَعْمَلُونَ
17. أَفَمَن كَانَ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِۦ وَيَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ وَمِن قَبْلِهِۦ كِتَٰبُ مُوسَىٰٓ إِمَامًا وَرَحْمَةًۚ أُو۟لَٰٓئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِۦۚ وَمَن يَكْفُرْ بِهِۦ مِنَ ٱلْأَحْزَابِ فَٱلنَّارُ مَوْعِدُهُۥۚ فَلَا تَكُ فِى مِرْيَةٍ مِّنْهُۚ إِنَّهُ ٱلْحَقُّ مِن رَّبِّكَ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يُؤْمِنُونَ
18. وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ ٱفْتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًاۚ أُو۟لَٰٓئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَىٰ رَبِّهِمْ وَيَقُولُ ٱلْأَشْهَٰدُ هَٰٓؤُلَآءِ ٱلَّذِينَ كَذَبُوا۟ عَلَىٰ رَبِّهِمْۚ أَلَا لَعْنَةُ ٱللَّهِ عَلَى ٱلظَّٰلِمِينَ
19. ٱلَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُم بِٱلْءَاخِرَةِ هُمْ كَٰفِرُونَ
20. أُو۟لَٰٓئِكَ لَمْ يَكُونُوا۟ مُعْجِزِينَ فِى ٱلْأَرْضِ وَمَا كَانَ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ مِنْ أَوْلِيَآءَۘ يُضَٰعَفُ لَهُمُ ٱلْعَذَابُۚ مَا كَانُوا۟ يَسْتَطِيعُونَ ٱلسَّمْعَ وَمَا كَانُوا۟ يُبْصِرُونَ
21. أُو۟لَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا۟ يَفْتَرُونَ
22. لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِى ٱلْءَاخِرَةِ هُمُ ٱلْأَخْسَرُونَ
23. إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَأَخْبَتُوٓا۟ إِلَىٰ رَبِّهِمْ أُو۟لَٰٓئِكَ أَصْحَٰبُ ٱلْجَنَّةِۖ هُمْ فِيهَا خَٰلِدُونَ
24. مَثَلُ ٱلْفَرِيقَيْنِ كَٱلْأَعْمَىٰ وَٱلْأَصَمِّ وَٱلْبَصِيرِ وَٱلسَّمِيعِۚ هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلًاۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ
25. ۞ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِۦٓ إِنِّى لَكُمْ نَذِيرٌ مُّبِينٌ
26. أَن لَّا تَعْبُدُوٓا۟ إِلَّا ٱللَّهَۖ إِنِّىٓ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ أَلِيمٍ
27. فَقَالَ ٱلْمَلَأُ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ مِن قَوْمِهِۦ مَا نَرَىٰكَ إِلَّا بَشَرًا مِّثْلَنَا وَمَا نَرَىٰكَ ٱتَّبَعَكَ إِلَّا ٱلَّذِينَ هُمْ أَرَاذِلُنَا بَادِىَ ٱلرَّأْىِ وَمَا نَرَىٰ لَكُمْ عَلَيْنَا مِن فَضْلٍۭ بَلْ نَظُنُّكُمْ كَٰذِبِينَ
28. قَالَ يَٰقَوْمِ أَرَءَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّى وَءَاتَىٰنِى رَحْمَةً مِّنْ عِندِهِۦ فَعُمِّيَتْ عَلَيْكُمْ أَنُلْزِمُكُمُوهَا وَأَنتُمْ لَهَا كَٰرِهُونَ
29. وَيَٰقَوْمِ لَآ أَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مَالًاۖ إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلَى ٱللَّهِۚ وَمَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ۚ إِنَّهُم مُّلَٰقُوا۟ رَبِّهِمْ وَلَٰكِنِّىٓ أَرَىٰكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ
30. وَيَٰقَوْمِ مَن يَنصُرُنِى مِنَ ٱللَّهِ إِن طَرَدتُّهُمْۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ
31. وَلَآ أَقُولُ لَكُمْ عِندِى خَزَآئِنُ ٱللَّهِ وَلَآ أَعْلَمُ ٱلْغَيْبَ وَلَآ أَقُولُ إِنِّى مَلَكٌ وَلَآ أَقُولُ لِلَّذِينَ تَزْدَرِىٓ أَعْيُنُكُمْ لَن يُؤْتِيَهُمُ ٱللَّهُ خَيْرًاۖ ٱللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا فِىٓ أَنفُسِهِمْۖ إِنِّىٓ إِذًا لَّمِنَ ٱلظَّٰلِمِينَ
32. قَالُوا۟ يَٰنُوحُ قَدْ جَٰدَلْتَنَا فَأَكْثَرْتَ جِدَٰلَنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَآ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ
33. قَالَ إِنَّمَا يَأْتِيكُم بِهِ ٱللَّهُ إِن شَآءَ وَمَآ أَنتُم بِمُعْجِزِينَ
34. وَلَا يَنفَعُكُمْ نُصْحِىٓ إِنْ أَرَدتُّ أَنْ أَنصَحَ لَكُمْ إِن كَانَ ٱللَّهُ يُرِيدُ أَن يُغْوِيَكُمْۚ هُوَ رَبُّكُمْ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
35. أَمْ يَقُولُونَ ٱفْتَرَىٰهُۖ قُلْ إِنِ ٱفْتَرَيْتُهُۥ فَعَلَىَّ إِجْرَامِى وَأَنَا۠ بَرِىٓءٌ مِّمَّا تُجْرِمُونَ
36. وَأُوحِىَ إِلَىٰ نُوحٍ أَنَّهُۥ لَن يُؤْمِنَ مِن قَوْمِكَ إِلَّا مَن قَدْ ءَامَنَ فَلَا تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُوا۟ يَفْعَلُونَ
37. وَٱصْنَعِ ٱلْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا وَلَا تُخَٰطِبْنِى فِى ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓا۟ إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ
38. وَيَصْنَعُ ٱلْفُلْكَ وَكُلَّمَا مَرَّ عَلَيْهِ مَلَأٌ مِّن قَوْمِهِۦ سَخِرُوا۟ مِنْهُۚ قَالَ إِن تَسْخَرُوا۟ مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنكُمْ كَمَا تَسْخَرُونَ
39. فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَيَحِلُّ عَلَيْهِ عَذَابٌ مُّقِيمٌ
40. حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَ أَمْرُنَا وَفَارَ ٱلتَّنُّورُ قُلْنَا ٱحْمِلْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ ٱثْنَيْنِ وَأَهْلَكَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَيْهِ ٱلْقَوْلُ وَمَنْ ءَامَنَۚ وَمَآ ءَامَنَ مَعَهُۥٓ إِلَّا قَلِيلٌ
41. ۞ وَقَالَ ٱرْكَبُوا۟ فِيهَا بِسْمِ ٱللَّهِ مَجْر۪ىٰهَا وَمُرْسَىٰهَآۚ إِنَّ رَبِّى لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ
42. وَهِىَ تَجْرِى بِهِمْ فِى مَوْجٍ كَٱلْجِبَالِ وَنَادَىٰ نُوحٌ ٱبْنَهُۥ وَكَانَ فِى مَعْزِلٍ يَٰبُنَىَّ ٱرْكَب مَّعَنَا وَلَا تَكُن مَّعَ ٱلْكَٰفِرِينَ
43. قَالَ سَـَٔاوِىٓ إِلَىٰ جَبَلٍ يَعْصِمُنِى مِنَ ٱلْمَآءِۚ قَالَ لَا عَاصِمَ ٱلْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ ٱللَّهِ إِلَّا مَن رَّحِمَۚ وَحَالَ بَيْنَهُمَا ٱلْمَوْجُ فَكَانَ مِنَ ٱلْمُغْرَقِينَ
44. وَقِيلَ يَٰٓأَرْضُ ٱبْلَعِى مَآءَكِ وَيَٰسَمَآءُ أَقْلِعِى وَغِيضَ ٱلْمَآءُ وَقُضِىَ ٱلْأَمْرُ وَٱسْتَوَتْ عَلَى ٱلْجُودِىِّۖ وَقِيلَ بُعْدًا لِّلْقَوْمِ ٱلظَّٰلِمِينَ
45. وَنَادَىٰ نُوحٌ رَّبَّهُۥ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ٱبْنِى مِنْ أَهْلِى وَإِنَّ وَعْدَكَ ٱلْحَقُّ وَأَنتَ أَحْكَمُ ٱلْحَٰكِمِينَ
46. قَالَ يَٰنُوحُ إِنَّهُۥ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَۖ إِنَّهُۥ عَمَلٌ غَيْرُ صَٰلِحٍۖ فَلَا تَسْـَٔلْنِ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِۦ عِلْمٌۖ إِنِّىٓ أَعِظُكَ أَن تَكُونَ مِنَ ٱلْجَٰهِلِينَ
47. قَالَ رَبِّ إِنِّىٓ أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْـَٔلَكَ مَا لَيْسَ لِى بِهِۦ عِلْمٌۖ وَإِلَّا تَغْفِرْ لِى وَتَرْحَمْنِىٓ أَكُن مِّنَ ٱلْخَٰسِرِينَ
48. قِيلَ يَٰنُوحُ ٱهْبِطْ بِسَلَٰمٍ مِّنَّا وَبَرَكَٰتٍ عَلَيْكَ وَعَلَىٰٓ أُمَمٍ مِّمَّن مَّعَكَۚ وَأُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ يَمَسُّهُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ
49. تِلْكَ مِنْ أَنۢبَآءِ ٱلْغَيْبِ نُوحِيهَآ إِلَيْكَۖ مَا كُنتَ تَعْلَمُهَآ أَنتَ وَلَا قَوْمُكَ مِن قَبْلِ هَٰذَاۖ فَٱصْبِرْۖ إِنَّ ٱلْعَٰقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ
50. وَإِلَىٰ عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًاۚ قَالَ يَٰقَوْمِ ٱعْبُدُوا۟ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُۥٓۖ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا مُفْتَرُونَ
51. يَٰقَوْمِ لَآ أَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًاۖ إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلَى ٱلَّذِى فَطَرَنِىٓۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
52. وَيَٰقَوْمِ ٱسْتَغْفِرُوا۟ رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوٓا۟ إِلَيْهِ يُرْسِلِ ٱلسَّمَآءَ عَلَيْكُم مِّدْرَارًا وَيَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَىٰ قُوَّتِكُمْ وَلَا تَتَوَلَّوْا۟ مُجْرِمِينَ
53. قَالُوا۟ يَٰهُودُ مَا جِئْتَنَا بِبَيِّنَةٍ وَمَا نَحْنُ بِتَارِكِىٓ ءَالِهَتِنَا عَن قَوْلِكَ وَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ
54. إِن نَّقُولُ إِلَّا ٱعْتَرَىٰكَ بَعْضُ ءَالِهَتِنَا بِسُوٓءٍۗ قَالَ إِنِّىٓ أُشْهِدُ ٱللَّهَ وَٱشْهَدُوٓا۟ أَنِّى بَرِىٓءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ
55. مِن دُونِهِۦۖ فَكِيدُونِى جَمِيعًا ثُمَّ لَا تُنظِرُونِ
56. إِنِّى تَوَكَّلْتُ عَلَى ٱللَّهِ رَبِّى وَرَبِّكُمۚ مَّا مِن دَآبَّةٍ إِلَّا هُوَ ءَاخِذٌۢ بِنَاصِيَتِهَآۚ إِنَّ رَبِّى عَلَىٰ صِرَٰطٍ مُّسْتَقِيمٍ
57. فَإِن تَوَلَّوْا۟ فَقَدْ أَبْلَغْتُكُم مَّآ أُرْسِلْتُ بِهِۦٓ إِلَيْكُمْۚ وَيَسْتَخْلِفُ رَبِّى قَوْمًا غَيْرَكُمْ وَلَا تَضُرُّونَهُۥ شَيْـًٔاۚ إِنَّ رَبِّى عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍ حَفِيظٌ
58. وَلَمَّا جَآءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا هُودًا وَٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ مَعَهُۥ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَنَجَّيْنَٰهُم مِّنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ
59. وَتِلْكَ عَادٌۖ جَحَدُوا۟ بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْا۟ رُسُلَهُۥ وَٱتَّبَعُوٓا۟ أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ
60. وَأُتْبِعُوا۟ فِى هَٰذِهِ ٱلدُّنْيَا لَعْنَةً وَيَوْمَ ٱلْقِيَٰمَةِۗ أَلَآ إِنَّ عَادًا كَفَرُوا۟ رَبَّهُمْۗ أَلَا بُعْدًا لِّعَادٍ قَوْمِ هُودٍ
61. ۞ وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَٰلِحًاۚ قَالَ يَٰقَوْمِ ٱعْبُدُوا۟ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُۥۖ هُوَ أَنشَأَكُم مِّنَ ٱلْأَرْضِ وَٱسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا فَٱسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوٓا۟ إِلَيْهِۚ إِنَّ رَبِّى قَرِيبٌ مُّجِيبٌ
62. قَالُوا۟ يَٰصَٰلِحُ قَدْ كُنتَ فِينَا مَرْجُوًّا قَبْلَ هَٰذَآۖ أَتَنْهَىٰنَآ أَن نَّعْبُدَ مَا يَعْبُدُ ءَابَآؤُنَا وَإِنَّنَا لَفِى شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَآ إِلَيْهِ مُرِيبٍ
63. قَالَ يَٰقَوْمِ أَرَءَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّى وَءَاتَىٰنِى مِنْهُ رَحْمَةً فَمَن يَنصُرُنِى مِنَ ٱللَّهِ إِنْ عَصَيْتُهُۥۖ فَمَا تَزِيدُونَنِى غَيْرَ تَخْسِيرٍ
64. وَيَٰقَوْمِ هَٰذِهِۦ نَاقَةُ ٱللَّهِ لَكُمْ ءَايَةًۖ فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِىٓ أَرْضِ ٱللَّهِ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ قَرِيبٌ
65. فَعَقَرُوهَا فَقَالَ تَمَتَّعُوا۟ فِى دَارِكُمْ ثَلَٰثَةَ أَيَّامٍۖ ذَٰلِكَ وَعْدٌ غَيْرُ مَكْذُوبٍ
66. فَلَمَّا جَآءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا صَٰلِحًا وَٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ مَعَهُۥ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَمِنْ خِزْىِ يَوْمِئِذٍۗ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ ٱلْقَوِىُّ ٱلْعَزِيزُ
67. وَأَخَذَ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوا۟ ٱلصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا۟ فِى دِيَٰرِهِمْ جَٰثِمِينَ
68. كَأَن لَّمْ يَغْنَوْا۟ فِيهَآۗ أَلَآ إِنَّ ثَمُودَا۟ كَفَرُوا۟ رَبَّهُمْۗ أَلَا بُعْدًا لِّثَمُودَ
69. وَلَقَدْ جَآءَتْ رُسُلُنَآ إِبْرَٰهِيمَ بِٱلْبُشْرَىٰ قَالُوا۟ سَلَٰمًاۖ قَالَ سَلَٰمٌۖ فَمَا لَبِثَ أَن جَآءَ بِعِجْلٍ حَنِيذٍ
70. فَلَمَّا رَءَآ أَيْدِيَهُمْ لَا تَصِلُ إِلَيْهِ نَكِرَهُمْ وَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةًۚ قَالُوا۟ لَا تَخَفْ إِنَّآ أُرْسِلْنَآ إِلَىٰ قَوْمِ لُوطٍ
71. وَٱمْرَأَتُهُۥ قَآئِمَةٌ فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْنَٰهَا بِإِسْحَٰقَ وَمِن وَرَآءِ إِسْحَٰقَ يَعْقُوبَ
72. قَالَتْ يَٰوَيْلَتَىٰٓ ءَأَلِدُ وَأَنَا۠ عَجُوزٌ وَهَٰذَا بَعْلِى شَيْخًاۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَىْءٌ عَجِيبٌ
73. قَالُوٓا۟ أَتَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ ٱللَّهِۖ رَحْمَتُ ٱللَّهِ وَبَرَكَٰتُهُۥ عَلَيْكُمْ أَهْلَ ٱلْبَيْتِۚ إِنَّهُۥ حَمِيدٌ مَّجِيدٌ
74. فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْرَٰهِيمَ ٱلرَّوْعُ وَجَآءَتْهُ ٱلْبُشْرَىٰ يُجَٰدِلُنَا فِى قَوْمِ لُوطٍ
75. إِنَّ إِبْرَٰهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّٰهٌ مُّنِيبٌ
76. يَٰٓإِبْرَٰهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هَٰذَآۖ إِنَّهُۥ قَدْ جَآءَ أَمْرُ رَبِّكَۖ وَإِنَّهُمْ ءَاتِيهِمْ عَذَابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ
77. وَلَمَّا جَآءَتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِىٓءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالَ هَٰذَا يَوْمٌ عَصِيبٌ
78. وَجَآءَهُۥ قَوْمُهُۥ يُهْرَعُونَ إِلَيْهِ وَمِن قَبْلُ كَانُوا۟ يَعْمَلُونَ ٱلسَّيِّـَٔاتِۚ قَالَ يَٰقَوْمِ هَٰٓؤُلَآءِ بَنَاتِى هُنَّ أَطْهَرُ لَكُمْۖ فَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَلَا تُخْزُونِ فِى ضَيْفِىٓۖ أَلَيْسَ مِنكُمْ رَجُلٌ رَّشِيدٌ
79. قَالُوا۟ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا لَنَا فِى بَنَاتِكَ مِنْ حَقٍّ وَإِنَّكَ لَتَعْلَمُ مَا نُرِيدُ
80. قَالَ لَوْ أَنَّ لِى بِكُمْ قُوَّةً أَوْ ءَاوِىٓ إِلَىٰ رُكْنٍ شَدِيدٍ
81. قَالُوا۟ يَٰلُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَن يَصِلُوٓا۟ إِلَيْكَۖ فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ ٱلَّيْلِ وَلَا يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ إِلَّا ٱمْرَأَتَكَۖ إِنَّهُۥ مُصِيبُهَا مَآ أَصَابَهُمْۚ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ ٱلصُّبْحُۚ أَلَيْسَ ٱلصُّبْحُ بِقَرِيبٍ
82. فَلَمَّا جَآءَ أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَٰلِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ مَّنضُودٍ
83. مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَۖ وَمَا هِىَ مِنَ ٱلظَّٰلِمِينَ بِبَعِيدٍ
84. ۞ وَإِلَىٰ مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًاۚ قَالَ يَٰقَوْمِ ٱعْبُدُوا۟ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُۥۖ وَلَا تَنقُصُوا۟ ٱلْمِكْيَالَ وَٱلْمِيزَانَۖ إِنِّىٓ أَرَىٰكُم بِخَيْرٍ وَإِنِّىٓ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ مُّحِيطٍ
85. وَيَٰقَوْمِ أَوْفُوا۟ ٱلْمِكْيَالَ وَٱلْمِيزَانَ بِٱلْقِسْطِۖ وَلَا تَبْخَسُوا۟ ٱلنَّاسَ أَشْيَآءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا۟ فِى ٱلْأَرْضِ مُفْسِدِينَ
86. بَقِيَّتُ ٱللَّهِ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَۚ وَمَآ أَنَا۠ عَلَيْكُم بِحَفِيظٍ
87. قَالُوا۟ يَٰشُعَيْبُ أَصَلَوٰتُكَ تَأْمُرُكَ أَن نَّتْرُكَ مَا يَعْبُدُ ءَابَآؤُنَآ أَوْ أَن نَّفْعَلَ فِىٓ أَمْوَٰلِنَا مَا نَشَٰٓؤُا۟ۖ إِنَّكَ لَأَنتَ ٱلْحَلِيمُ ٱلرَّشِيدُ
88. قَالَ يَٰقَوْمِ أَرَءَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّى وَرَزَقَنِى مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًاۚ وَمَآ أُرِيدُ أَنْ أُخَالِفَكُمْ إِلَىٰ مَآ أَنْهَىٰكُمْ عَنْهُۚ إِنْ أُرِيدُ إِلَّا ٱلْإِصْلَٰحَ مَا ٱسْتَطَعْتُۚ وَمَا تَوْفِيقِىٓ إِلَّا بِٱللَّهِۚ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ
89. وَيَٰقَوْمِ لَا يَجْرِمَنَّكُمْ شِقَاقِىٓ أَن يُصِيبَكُم مِّثْلُ مَآ أَصَابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صَٰلِحٍۚ وَمَا قَوْمُ لُوطٍ مِّنكُم بِبَعِيدٍ
90. وَٱسْتَغْفِرُوا۟ رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوٓا۟ إِلَيْهِۚ إِنَّ رَبِّى رَحِيمٌ وَدُودٌ
91. قَالُوا۟ يَٰشُعَيْبُ مَا نَفْقَهُ كَثِيرًا مِّمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَىٰكَ فِينَا ضَعِيفًاۖ وَلَوْلَا رَهْطُكَ لَرَجَمْنَٰكَۖ وَمَآ أَنتَ عَلَيْنَا بِعَزِيزٍ
92. قَالَ يَٰقَوْمِ أَرَهْطِىٓ أَعَزُّ عَلَيْكُم مِّنَ ٱللَّهِ وَٱتَّخَذْتُمُوهُ وَرَآءَكُمْ ظِهْرِيًّاۖ إِنَّ رَبِّى بِمَا تَعْمَلُونَ مُحِيطٌ
93. وَيَٰقَوْمِ ٱعْمَلُوا۟ عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّى عَٰمِلٌۖ سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَمَنْ هُوَ كَٰذِبٌۖ وَٱرْتَقِبُوٓا۟ إِنِّى مَعَكُمْ رَقِيبٌ
94. وَلَمَّا جَآءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا وَٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ مَعَهُۥ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَأَخَذَتِ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوا۟ ٱلصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا۟ فِى دِيَٰرِهِمْ جَٰثِمِينَ
95. كَأَن لَّمْ يَغْنَوْا۟ فِيهَآۗ أَلَا بُعْدًا لِّمَدْيَنَ كَمَا بَعِدَتْ ثَمُودُ
96. وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِـَٔايَٰتِنَا وَسُلْطَٰنٍ مُّبِينٍ
97. إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَإِي۟هِۦ فَٱتَّبَعُوٓا۟ أَمْرَ فِرْعَوْنَۖ وَمَآ أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ
98. يَقْدُمُ قَوْمَهُۥ يَوْمَ ٱلْقِيَٰمَةِ فَأَوْرَدَهُمُ ٱلنَّارَۖ وَبِئْسَ ٱلْوِرْدُ ٱلْمَوْرُودُ
99. وَأُتْبِعُوا۟ فِى هَٰذِهِۦ لَعْنَةً وَيَوْمَ ٱلْقِيَٰمَةِۖ بِئْسَ ٱلرِّفْدُ ٱلْمَرْفُودُ
100. ذَٰلِكَ مِنْ أَنۢبَآءِ ٱلْقُرَىٰ نَقُصُّهُۥ عَلَيْكَۖ مِنْهَا قَآئِمٌ وَحَصِيدٌ
101. وَمَا ظَلَمْنَٰهُمْ وَلَٰكِن ظَلَمُوٓا۟ أَنفُسَهُمْۖ فَمَآ أَغْنَتْ عَنْهُمْ ءَالِهَتُهُمُ ٱلَّتِى يَدْعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مِن شَىْءٍ لَّمَّا جَآءَ أَمْرُ رَبِّكَۖ وَمَا زَادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبِيبٍ
102. وَكَذَٰلِكَ أَخْذُ رَبِّكَ إِذَآ أَخَذَ ٱلْقُرَىٰ وَهِىَ ظَٰلِمَةٌۚ إِنَّ أَخْذَهُۥٓ أَلِيمٌ شَدِيدٌ
103. إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ ٱلْءَاخِرَةِۚ ذَٰلِكَ يَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ ٱلنَّاسُ وَذَٰلِكَ يَوْمٌ مَّشْهُودٌ
104. وَمَا نُؤَخِّرُهُۥٓ إِلَّا لِأَجَلٍ مَّعْدُودٍ
105. يَوْمَ يَأْتِ لَا تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِۦۚ فَمِنْهُمْ شَقِىٌّ وَسَعِيدٌ
106. فَأَمَّا ٱلَّذِينَ شَقُوا۟ فَفِى ٱلنَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ
107. خَٰلِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ ٱلسَّمَٰوَٰتُ وَٱلْأَرْضُ إِلَّا مَا شَآءَ رَبُّكَۚ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ
108. ۞ وَأَمَّا ٱلَّذِينَ سُعِدُوا۟ فَفِى ٱلْجَنَّةِ خَٰلِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ ٱلسَّمَٰوَٰتُ وَٱلْأَرْضُ إِلَّا مَا شَآءَ رَبُّكَۖ عَطَآءً غَيْرَ مَجْذُوذٍ
109. فَلَا تَكُ فِى مِرْيَةٍ مِّمَّا يَعْبُدُ هَٰٓؤُلَآءِۚ مَا يَعْبُدُونَ إِلَّا كَمَا يَعْبُدُ ءَابَآؤُهُم مِّن قَبْلُۚ وَإِنَّا لَمُوَفُّوهُمْ نَصِيبَهُمْ غَيْرَ مَنقُوصٍ
110. وَلَقَدْ ءَاتَيْنَا مُوسَى ٱلْكِتَٰبَ فَٱخْتُلِفَ فِيهِۚ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِىَ بَيْنَهُمْۚ وَإِنَّهُمْ لَفِى شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيبٍ
111. وَإِنَّ كُلًّا لَّمَّا لَيُوَفِّيَنَّهُمْ رَبُّكَ أَعْمَٰلَهُمْۚ إِنَّهُۥ بِمَا يَعْمَلُونَ خَبِيرٌ
112. فَٱسْتَقِمْ كَمَآ أُمِرْتَ وَمَن تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْا۟ۚ إِنَّهُۥ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ
113. وَلَا تَرْكَنُوٓا۟ إِلَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُوا۟ فَتَمَسَّكُمُ ٱلنَّارُ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ مِنْ أَوْلِيَآءَ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ
114. وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ طَرَفَىِ ٱلنَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ ٱلَّيْلِۚ إِنَّ ٱلْحَسَنَٰتِ يُذْهِبْنَ ٱلسَّيِّـَٔاتِۚ ذَٰلِكَ ذِكْرَىٰ لِلذَّٰكِرِينَ
115. وَٱصْبِرْ فَإِنَّ ٱللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ ٱلْمُحْسِنِينَ
116. فَلَوْلَا كَانَ مِنَ ٱلْقُرُونِ مِن قَبْلِكُمْ أُو۟لُوا۟ بَقِيَّةٍ يَنْهَوْنَ عَنِ ٱلْفَسَادِ فِى ٱلْأَرْضِ إِلَّا قَلِيلًا مِّمَّنْ أَنجَيْنَا مِنْهُمْۗ وَٱتَّبَعَ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوا۟ مَآ أُتْرِفُوا۟ فِيهِ وَكَانُوا۟ مُجْرِمِينَ
117. وَمَا كَانَ رَبُّكَ لِيُهْلِكَ ٱلْقُرَىٰ بِظُلْمٍ وَأَهْلُهَا مُصْلِحُونَ
118. وَلَوْ شَآءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ ٱلنَّاسَ أُمَّةً وَٰحِدَةًۖ وَلَا يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ
119. إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّكَۚ وَلِذَٰلِكَ خَلَقَهُمْۗ وَتَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ ٱلْجِنَّةِ وَٱلنَّاسِ أَجْمَعِينَ
120. وَكُلًّا نَّقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنۢبَآءِ ٱلرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِۦ فُؤَادَكَۚ وَجَآءَكَ فِى هَٰذِهِ ٱلْحَقُّ وَمَوْعِظَةٌ وَذِكْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ
121. وَقُل لِّلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ ٱعْمَلُوا۟ عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنَّا عَٰمِلُونَ
122. وَٱنتَظِرُوٓا۟ إِنَّا مُنتَظِرُونَ
123. وَلِلَّهِ غَيْبُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ وَإِلَيْهِ يُرْجَعُ ٱلْأَمْرُ كُلُّهُۥ فَٱعْبُدْهُ وَتَوَكَّlْ عَلَيْهِۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَٰفِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ
1. Elif, Lam, Ra. Ky është Libri, ajetet e të cilit janë radhitur me urtësi, e pastaj janë shkoqitur hollësisht nga i Urti, i Gjithëdijshmi.
2. Që të mos adhuroni tjetërkënd poshtë Allahut. Unë jam dërguar prej Tij te ju, për t’ju paralajmëruar dhe sjellë lajme të mira.
3. Dhe kërkoni falje nga Zoti juaj e kthehuni me pendim tek Ai! Ai do t’ju japë të mira deri në një afat të caktuar dhe çdo bujari do t’ia japë shpërblimin e merituar. Por, nëse ju ia ktheni shpinën, unë i frikësohem dënimit tuaj në Ditën e Madhe.
4. Tek Allahu do të ktheheni të gjithë! Ai është i Fuqishëm për çdo gjë.
5. Ja! Ata mbledhin kraharorët e tyre (fshijnë armiqësinë) për t'u fshehur prej Tij! Veni re! Edhe kur mbulohen me petkat e tyre, Ai di se çfarë fshehin dhe çfarë shfaqin ata. Vërtet, Ai e di se ç’ka në zemrat e tyre.
6. Nuk ka asnjë gjallesë në Tokë që Allahu të mos ia ketë garantuar furnizimin. Ai e di vendqëndrimin dhe vendstrehimin e saj. Të gjitha këto janë shënuar në Librin e qartë (Levhi Mahfudh).
7. Është Ai që krijoi qiejt dhe Tokën për gjashtë ditë, ndërkohë që Froni i Tij ishte mbi ujë, me qëllim që t’ju provojë se kush prej jush është më i mirë në vepra. Nëse ti (o Muhamed) thua: “Ju do të ringjalleni pas vdekjes”, jobesimtarët sigurisht që do të thonë: “Kjo s’është gjë tjetër, veçse magji e qartë!”
8. Nëse Ne ua shtyjmë atyre dënimin për një kohë të caktuar, ata sigurisht që do të thonë: “Çfarë po e pengon atë?” Ja! Ditën kur t’u vijë atyre dënimi, askush nuk do të mund ta largojë dhe ata do t’i kaplojë ajo me të cilën talleshin.
9. Nëse Ne i japim njeriut të shijojë mëshirën Tonë, e pastaj ia heqim atë, ai menjëherë bie në dëshpërim dhe mosmirënjohje.
10. E nëse, pas fatkeqësisë që e ka goditur, Ne i japim të shijojë mirësi, ai sigurisht që do të thotë: “Të këqijat më janë larguar!” Sigurisht, ai (bëhet) i gëzuar dhe mburravec.
11. Përveç atyre që durojnë dhe bëjnë vepra të mira. Ata do të kenë falje dhe shpërblim të madh.
12. Ndoshta ti (o Muhamed) do të kishe dashur të lije mënjanë diçka nga ato që të shpallen, e të ngushtohet gjoksi yt nga fjalët e tyre: “Përse nuk i është zbritur atij ndonjë thesar apo përse nuk ka ardhur me të ndonjë engjëll?” Ti je vetëm paralajmërues, kurse Allahu është Mbikëqyrës i çdo gjëje.
13. Ose ata thonë: “Ai (Muhamedi) e ka trilluar (Kuranin)”. Thuaju: “Atëherë, sillni dhjetë sure si ky (Kuran), të trilluara (siç thoni ju) dhe thirrni kë të mundni në ndihmë, përveç Allahut, nëse thoni të vërtetën”.
14. Nëse ata nuk ju përgjigjen, atëherë dijeni se ai (Kurani) është zbritur me dijeninë e Allahut dhe se nuk ka zot tjetër të vërtetë përveç Tij! Prandaj, a po bëheni myslimanë?
15. Ata që dëshirojnë jetën e kësaj bote dhe stolitë e saj, Ne do t’ua plotësojmë shpërblimin për veprat e tyre në këtë botë dhe nuk do t’u mungojë gjë.
16. Këta janë ata që në botën tjetër nuk do të kenë gjë tjetër veç Zjarrit. Do t’u shkatërrohet çdo gjë që kanë bërë në këtë botë dhe do t’u zhvlerësohet çdo punë që kanë bërë.
17. A është njëlloj (ky jobesimtar) me atë që ka provë të qartë nga Zoti i tij (Kuranin) dhe që pasohet nga një dëshmitar i Tij (Xhebraili), duke pasur përpara Librin e Musait – prijës dhe mëshirë (Teuratin)?! Këta (që përshkruam) besojnë në të (Kuranin). Ndërsa ata (grupet e tjera) që e mohojnë atë, do të kenë si vendtakim Zjarrin. Prandaj mos ki aspak dyshim për të (Kuranin)! Ai është e Vërteta nga Zoti yt, por shumica e njerëzve nuk besojnë.
18. Kush është më keqbërës se ai që trillon gënjeshtra për Allahun? Ata do të sillen para Zotit të tyre e dëshmitarët do të thonë: “Këta janë ata që gënjyen për Zotin e tyre!” Mallkimi i Allahut qoftë mbi keqbërësit,
19. të cilët i pengojnë njerëzit nga rruga e Allahut dhe përpiqen ta shtrembërojnë atë, duke mos besuar as në botën tjetër!
20. Ata nuk mund ta pengojnë Allahun në Tokë dhe nuk kanë mbrojtës tjetër, përveç Tij. Atyre do t’u dyfishohet dënimi. Ata nuk mund të dëgjonin (të vërtetën) dhe as nuk e shihnin atë.
21. Këta janë ata që humbën vetveten dhe gjithçka që kishin trilluar, i la ata.
22. Pa dyshim, në botën tjetër ata do të jenë më të humburit.
23. Sigurisht, ata që besojnë, bëjnë vepra të mira dhe janë të përulur ndaj Zotit të tyre – do të jenë banorë të Xhenetit, ku do të qëndrojnë përgjithmonë.
24. Shembulli i këtyre dy grupeve është si i verbri dhe i shurdhri në krahasim me atë që sheh dhe dëgjon. A janë të barabartë këta të dy në krahasim? A nuk po mendoni?
25. Ne e dërguam Nuhun te populli i vet (dhe u tha): “Unë jam për ju paralajmërues i qartë,
26. që të mos adhuroni askënd tjetër përveç Allahut! Unë, me të vërtetë, kam frikë për ju dënimin e një dite të dhembshme”.
27. Por paria e popullit të tij, që nuk besonte, tha: “Ne shohim se ti je vetëm njeri si ne. Ne shohim se ty të pasojnë vetëm më të ulëtit dhe më të pamendët tanë dhe nuk shohim se ju keni ndonjë epërsi ndaj nesh. Përkundrazi, ne mendojmë se ju jeni gënjeshtarë”.
28. Ai tha: “O populli im! Mendoni pak! Nëse unë kam provë të qartë nga Zoti im dhe Ai më ka dhënë mëshirë prej anës së Vet e juve nuk ju është dhënë ta shihni, vallë, a mund t’ju detyrojmë ta pranoni atë, kur ju e urreni?
29. O populli im! Për këtë unë nuk kërkoj prej jush pasuri. Mua më shpërblen vetëm Allahu. Unë nuk mund t’i përzë ata që besojnë. Ata do të dalin para Zotit të tyre. Por unë shoh se ju jeni një popull i paditur.
30. O populli im! Kush do të më mbronte prej Allahut, nëse unë do t’i përzija ata? A nuk po mendoni?
31. Unë nuk ju them se zotëroj thesaret e Allahut apo se e di të padukshmen. As nuk them se jam engjëll. As nuk mund t’ju them atyre që sytë tuaj i përçmojnë se Allahu nuk do t’u japë të mira. Allahu e di më së miri se ç’ka në shpirtrat e tyre. Sikur ta bëja këtë, atëherë, pa dyshim, do të isha keqbërës”.
32. Ata thanë: “O Nuh! Ti polemizove me ne dhe e zgjate shumë polemikën. Na sill tash atë që na premton, nëse thua të vërtetën!”
33. Ai tha: “Atë do t’jua sjellë vetëm Allahu, nëse do dhe ju nuk do të mund t’i shpëtoni Atij.
34. Këshilla ime nuk do t’ju bëjë dobi, edhe sikur unë të dëshiroja t’ju këshilloja, nëse Allahu do që t’ju shkatërrojë. Ai është Zoti juaj dhe tek Ai do të ktheheni!”
35. Ose ata thonë: “Ai (Muhamedi) e ka trilluar”. Thuaju: “Nëse unë e kam trilluar, gjynahu im bie mbi mua, por unë jam larg gjynaheve që bëni ju”.
36. Dhe Nuhut iu shpall: “Nga populli yt nuk do të besojë askush tjetër, përveç atyre që tashmë kanë besuar, prandaj mos u hidhëro për atë që bëjnë ata.
37. Ndërto anijen nën Mbikëqyrjen dhe Frymëzimin Tonë dhe mos m’u lut më për keqbërësit, sepse ata do të mbyten!”
38. Dhe ai e ndërtonte anijen. Sa herë që pranë tij kalonte paria e popullit të tij, talleshin me të. Ai tha: “Nëse talleni me ne, edhe ne do të tallemi me ju, ashtu siç po talleni ju.
39. Dhe së shpejti ju do ta mësoni se kë do ta godasë dënimi që do ta poshtërojë dhe mbi kë do të bjerë dënimi i përhershëm.”
40. Kur erdhi urdhri Ynë dhe shpërtheu uji nga sipërfaqja e Tokës, Ne i thamë: “Ngarko në anije nga një çift prej çdo lloji, familjen tënde – përveç atyre për të cilët është dhënë fjala (që do të dënohen) – dhe ata që kanë besuar!” Por ishin të paktë ata që i kishin besuar atij.
41. Ai tha: “Hipni në anije! Me emrin e Allahut ajo lundron dhe ndalet! Me të vërtetë, Zoti im është Falës i madh, Mëshirëplotë.”
42. Anija lundronte me ta nëpër valët e mëdha si male. Nuhu thirri djalin e vet, i cili ishte veçuar në një vend: “O djali im, hip me ne e mos u bëj me mohuesit!”
43. (Djali) tha: “Unë do të strehohem në një mal, i cili do të më ruajë nga uji.” (Nuhu) tha: “Sot askush nuk do të kursehet nga dënimi i Allahut, përveç atij që e mëshiron Ai!” Një valë hyri ndërmjet tyre dhe ai (djali) u mbyt.
44. Dhe u tha: “O Tokë, gëlltite ujin tënd! O Qiell, ndaloje (shiun)!” Uji u tërhoq, urdhri u përmbush dhe anija u ndal në malin Xhudij. E u tha: “Larg qoftë populli keqbërës!”
45. Nuhu iu lut Zotit të vet, duke thënë: “O Zoti im! Djali im është nga familja ime, premtimi Yt është i vërtetë dhe Ti je Gjykatësi më i drejtë!”
46. (Allahu) tha: “O Nuh, ai nuk është nga familja jote! Ai ka bërë punë të keqe! Mos më pyet për atë që nuk e di! Unë të këshilloj që të mos bëhesh nga të paditurit!”
47. (Nuhu) tha: “O Zoti im, unë mbështetem tek Ti që të mos kërkoj gjëra për të cilat nuk kam dijeni! Nëse Ti nuk më fal dhe nuk më mëshiron, unë do të jem nga të humburit.”
48. Atëherë iu tha: “O Nuh, zbarko i shpëtuar prej Nesh, me bekime për ty dhe për popujt që janë me ty! Por do të ketë edhe popuj të tjerë, të cilëve Ne do t’u japim kënaqësi e pastaj do t’i godasë dënimi ynë i dhembshëm.”
49. Këto janë (disa) nga lajmet e fshehta, që Ne t’i shpallim ty (o Muhamed). Këto nuk i ke ditur as ti, as populli yt para kësaj (shpalljes së Kuranit). Prandaj, duro! Se, vërtet, fundi i mirë është për ata që i frikësohen Allahut.
50. Fisi Ad i dërguam vëllanë e tyre, Hudin. Ai tha: “O populli im! Adhuroni Allahun! Ju nuk keni zot tjetër përveç Tij. Ju jeni vetëm trillues gënjeshtrash.
51. O populli im! Unë nuk kërkoj prej jush shpërblim për këtë. Mua më shpërblen vetëm Ai që më ka krijuar. A nuk po kuptoni?
52. O populli im! Kërkoni falje nga Zoti juaj dhe kthehuni tek Ai me pendesë! Ai do t’ju sjellë shi të bollshëm, duke jua shtuar fuqinë që keni. Mos u largoni prej Tij si keqbërës!”
53. Ata thanë: “O Hud! Ti nuk na ke sjellë kurrfarë prove. Ne nuk do t’i braktisim hyjnitë tona për fjalën tënde dhe nuk të besojmë ty!
54. Ne themi vetëm se ty të ka goditur me çmenduri ndonjë nga hyjnitë tona.” Ai tha: “Unë dëshmoj Allahun e ju dëshmoni se unë jam larg idhujve tuaj,
55. të cilët ju ia shoqëroni Atij. Të gjithë ju kurdisni (diçka) kundër meje dhe mos më jepni afat!
56. Unë jam mbështetur tek Allahu, Zoti im dhe Zoti juaj. S’ka asnjë gjallesë që të mos jetë nën pushtetin e Tij. Me të vërtetë, Zoti im është në rrugë të drejtë.
57. Nëse ju shmangeni, unë tashmë ju kam kumtuar atë me të cilën jam dërguar te ju. Zoti im do t’ju zëvendësojë me një popull tjetër dhe ju nuk mund t’i bëni Atij kurrfarë dëmi. Vërtet, Zoti im është Ruajtës i çdo gjëje.”
58. Kur erdhi urdhri Ynë, Ne, me mëshirën Tonë, e shpëtuam Hudin dhe ata që besuan bashkë me të. Ne i shpëtuam ata prej dënimit të rëndë.
59. Këta ishin fisi Ad, të cilët mohuan shenjat e Zotit të tyre, nuk i dëgjuan të dërguarit e Tij dhe ndoqën urdhrin e çdo kryelarti kokëfortë.
60. Ata u përndoqën nga mallkimi në këtë botë dhe në Ditën e Kiametit. Vërtet, fisi Ad e mohoi Zotin e tij! Larg qoftë Adi, populli i Hudit!
61. Fisi Themud i dërguam vëllanë e tyre, Salihun. Ai tha: “O populli im! Adhuroni Allahun! Ju nuk keni zot tjetër përveç Tij! Ai ju krijoi nga toka dhe ju bëri banues të saj. Prandaj kërkoni falje nga Ai dhe kthehuni tek Ai me pendesë. Me të vërtetë, Zoti im është afër dhe u përgjigjet lutjeve.”
62. Ata thanë: “O Salih! Ti ke qenë shpresa jonë para kësaj (ftese). A mos vallë kërkon të na ndalosh të adhurojmë atë që kanë adhuruar etërit tanë? Ne dyshojmë shumë në atë që na fton ti”.
63. Ai tha: “O populli im! Mendoni pak! Nëse unë kam provë të qartë nga Zoti im dhe Ai më ka dhënë mëshirë nga ana e Vet, kush do të më mbrojë nga Allahu, nëse nuk e dëgjoj Atë? Ju (me këto fjalë) vetëm sa do të ma shtonit humbjen.
64. O populli im! Kjo është deveja e Allahut, një shenjë e qartë për ju. Lëreni të kullosë në tokën e Allahut dhe mos i bëni ndonjë të keqe, se ju godet dënimi i afërt!”
65. Por ata e therën devenë dhe Salihu tha: “Gëzohuni në shtëpitë tuaja edhe tri ditë! Ky është premtim i pavërtetë!”
66. Kur erdhi urdhri Ynë, Ne e shpëtuam Salihun dhe besimtarët që ishin me të, me mëshirën Tonë, nga poshtërimi i asaj dite. Vërtet, Zoti yt është i Fortë dhe i Plotfuqishëm.
67. Ata që ishin keqbërës, i kaploi një zë i tmerrshëm dhe në shtëpitë e tyre u gdhë i vdekur e i palëvizshëm,
68. sikur nuk kishin jetuar kurrë aty. Vërtet, fisi Themud mohoi Zotin e tij! Larg qoftë Themudi!
69. Të dërguarit Tanë (engjëj) i sollën Ibrahimit lajmin e mirë. Ata thanë: “Paqe!” Ai u përgjigj: “Paqe!” dhe pa vonuar, solli një viç të pjekur.
70. Kur pa se duart e tyre nuk po e preknin ushqimin, iu duk e çuditshme dhe ndjeu frikë prej tyre. Ata thanë: “Mos ki frikë! Ne jemi dërguar te populli i Lutit.”
71. Gruaja e tij rrinte aty pranë dhe qeshi. Atëherë, Ne e gëzuam atë me (lajmin se do të lindte) Is’hakun e pas Is’hakut (do t’i lindte nipi) Jakubi.
72. Ajo tha: “Mjera unë! A thua të lind unë, kështu plakë?! Edhe burri im është plak! Kjo, me të vërtetë, qenka një gjë e çuditshme!”
73. Ata thanë: “A po çuditesh me urdhrin e Allahut?! Mëshira e Allahut dhe bekimet e Tij qofshin mbi ju, o familje e zgjedhur! Vërtet, Ai është i Lavdëruar dhe i Madhërishëm!”
74. Kur Ibrahimit i kaloi frika dhe mori lajmin e mirë, nisi të polemizojë me Ne (engjëjt) për popullin e Lutit.
75. Vërtet, Ibrahimi ishte zemërbutë, i dhembshur dhe i kthyer tek Allahu me pendim.
76. (Engjëjt thanë:) “O Ibrahim, lëre këtë (polemikë)! Urdhri i Zotit tënd tashmë ka ardhur dhe ata do t’i godasë një dënim i pashmangshëm.”
77. Kur të dërguarit Tanë i erdhën Lutit, ai u pikëllua për ta dhe u ndie i pafuqishëm për t’i mbrojtur ata, duke thënë: “Kjo është ditë e vështirë!”
78. Populli i tij erdhi me nxitim tek ai. Edhe më parë ata bënin punë të shëmtuara. Ai tha: “O populli im! Këto janë bijat e mia (gratë e popullit)! Ato janë më të pastra për ju! Frikësojuni Allahut e mos më turpëroni para mysafirëve të mi! A nuk ka ndër ju një njeri me mend?”
79. Ata thanë: “Ti e di fare mirë se ne nuk kemi nevojë për bijat e tua! Ti, me siguri, e di se çfarë duam ne.”
80. Ai tha: “Ah, sikur të kisha fuqi (t’ju dëboja) ose të kisha mbështetje te dikush i fortë (fis a miq)!”
81. (Engjëjt) thanë: “O Lut! Ne jemi të dërguarit e Zotit tënd! Ata nuk mund të të bëjnë keq ty! Prandaj nisu me familjen tënde në një pjesë të natës dhe askush prej jush të mos kthejë kokën pas, përveç gruas sate, të cilën do ta godasë ajo që do t’i godasë edhe ata. Afati i tyre është agimi. A nuk është afër agimi?”
82. Kur erdhi urdhri Ynë, Ne e përmbysëm atë qytet duke kthyer çdo gjë përmbys dhe lëshuam mbi të gurë nga balta e pjekur si shiu, vazhdimisht.
83. (Çdo gur) ishte shënuar nga Zoti yt. Ai (dënimi) nuk është larg nga keqbërësit (mekas).
84. Popullit të Medjenit i dërguam vëllanë e tyre, Shuajbin. Ai tha: “O populli im! Adhuroni Allahun! Ju nuk keni zot tjetër përveç Tij! Mos bëni hile as gjatë matjes, as në kandar! Unë po shoh se ju jeni në gjendje të mirë, por kam frikë se do t’ju godasë dënimi i një dite, që do t’ju mbështjellë nga të gjitha anët.
85. O populli im! Matni drejt me litër dhe me kandar, mos ua hani njerëzve hakun e tyre dhe mos bëni ngatërresa në Tokë!
86. Ajo që ju mbetet nga Allahu është më e mirë për ju, nëse jeni besimtarë. Unë nuk jam ruajtësi juaj.”
87. Ata thanë: “O Shuajb! A thua namazi yt të urdhëron që ne t’i braktisim ato që i kanë adhuruar etërit tanë ose që të mos bëjmë me pasurinë tonë çfarë të duam?! Qenke ti i butë dhe i mençur?!”
88. Ai tha: “O populli im! Mendoni pak! Nëse unë kam dëshmi të qarta nga Zoti im, i Cili më ka furnizuar me begati të mira nga ana e Vet (a mundem unë t’i përziej ato me haramin)? Unë nuk dëshiroj të bëj atë që jua ndaloj juve. Unë dëshiroj vetëm të përmirësoj atë që mundem. Suksesi im varet vetëm nga Allahu. Tek Ai mbështetem dhe Atij i drejtohem.
89. O populli im! Kundërshtimi ndaj meje të mos ju çojë kurrsesi që t’ju ndodhë ajo që i ndodhi popullit të Nuhut ose popullit të Hudit ose popullit të Salihut! Dhe populli i Lutit nuk është larg prej jush!
90. Kërkoni falje nga Zoti juaj e kthehuni me pendim tek Ai! Me të vërtetë, Zoti im është Mëshirues dhe gjithë dashuri!”
91. Ata thanë: “O Shuajb! Ne nuk kuptojmë shumë nga ato që thua ti dhe të konsiderojmë të dobët midis nesh. Sikur të mos ishte farefisi yt, ne do të të kishim vrarë me gurë; ti nuk je i respektuar te ne.”
92. Ai tha: “O populli im! A thua farefisi im paska më shumë vlerë te ju se Allahu, emrin e të Cilit e keni flakur pas shpine?! Vërtet, Zoti im ka nën kontroll gjithçka që bëni ju.
93. O populli im! Bëni sa të mundni, por edhe unë do të bëj! Ju, shpejt do ta merrni vesh se kë do ta godasë dënimi që do ta poshtërojë dhe kush është gënjeshtar. Pritni pra, se edhe unë po pres me ju!”
94. Kur erdhi urdhri Ynë, Ne, me mëshirën Tonë, e shpëtuam Shuajbin dhe ata që besuan bashkë me të. Ndërsa ata që bënë të këqija, i kaploi një zë i tmerrshëm dhe aguan në shtëpitë e tyre të vdekur e të palëvizshëm,
95. sikur nuk kishin jetuar kurrë aty. Larg qoftë Medjeni, ashtu siç qe larguar edhe Themudi!
96. Ne e dërguam Musain me mrekullitë Tona dhe me autoritet të qartë
97. te Faraoni dhe paria e tij, por ata ndoqën urdhrin e Faraonit, ndonëse urdhri i Faraonit nuk ishte i drejtë.
98. Ai do të prijë popullin e vet në Ditën e Kiametit dhe do ta çojë në Zjarr. Eh, sa vend i keq është ai ku do të çohen!
99. Ata i ndjek mallkimi në këtë botë dhe në Ditën e Kiametit. Eh, sa “dhuratë” e keqe është ajo që do t’u jepet!
100. Këto janë disa nga lajmet e qyteteve të shkatërruara që Ne po t’i tregojmë ty (o Muhamed). Disa prej tyre ende qëndrojnë, kurse të tjerat janë rrënuar.
101. Ne nuk u bëmë atyre padrejtësi, por ata i bënë padrejtësi vetvetes. Hyjnitë e tyre, që i adhuronin në vend të Allahut, nuk i ndihmuan aspak kur erdhi urdhri i Zotit tënd dhe nuk u shtuan gjë tjetër, përveçse shkatërrim.
102. I tillë është ndëshkimi i Zotit tënd, kur ndëshkon vendbanimet që bëjnë padrejtësi. Vërtet, ndëshkimi i Tij është i dhembshëm dhe i ashpër.
103. Sigurisht, në këto (ngjarje) ka këshillë për ata që i frikësohen dënimit të botës tjetër. Ajo është Dita kur do të tubohen të gjithë njerëzit dhe ajo është Ditë e dëshmuar (prej të gjithëve)!
104. Ne e shtyjmë atë vetëm për një kohë të caktuar.
105. Kur të vijë ajo Ditë, askush nuk do të flasë, përveçse me lejen e Tij. Disa prej tyre do të jenë të mjerë e disa fatlumë.
106. Sa për të mjerët, ata do të jenë në Zjarr, ku do të kenë (vetëm) rënkime dhe ofshamë.
107. Ata do të qëndrojnë aty përherë, sa të jenë qiejt dhe Toka, përveçse si të dojë Zoti yt. Vërtet, Zoti yt bën çfarë të dojë.
108. Sa për fatlumët, ata do të jenë në Xhenet, ku do të qëndrojnë përherë, sa të jenë qiejt dhe Toka, përveçse si të dojë Zoti yt. Kjo është dhuratë e pandërprerë.
109. Prandaj, mos ki dyshim për atë që adhurojnë këta (idhujtarët)! Ata adhurojnë vetëm siç adhuronin etërit e tyre më parë. Ne do t’ua japim pjesën e tyre (të dënimit), pa ua munguar aspak.
110. Ne i dhamë Musait Librin dhe ranë në kundërshtim për të. Sikur të mos ishte një fjalë e thënë më parë nga Zoti yt (se do t’i jepej afat), do të përfundonte puna me ta. Ata dyshojnë shumë për të (Kuranin).
111. Zoti yt do t’ia shpërblejë secilit sipas veprave të veta. Vërtet, Ai e di mirë se çfarë bëjnë ata.
112. Prandaj, qëndro i patundur në rrugën e drejtë, siç je urdhëruar, si dhe ata që pendohen së bashku me ty, e mos i kaloni kufijtë! Ai i sheh të gjitha çfarë bëni ju.
113. Mos anoni nga ata që bëjnë padrejtësi, përndryshe do t’ju kapë Zjarri! Ju nuk do të keni mbrojtës tjetër përveç Allahut, e atëherë nuk do të ndihmoheni!
114. Fale namazin në mëngjes dhe mbrëmje, si dhe në një pjesë të natës! Vërtet, veprat e mira i shlyejnë veprat e këqija. Kjo është këshillë për ata që i pranojnë këshillat.
115. Dhe duro! Se, Allahu nuk ua humb shpërblimin punëmirëve.
116. Ah, sikur të kishte pasur në breznitë para jush njerëz të virtytshëm, që të ndalonin ngatërresat në Tokë! Të tillë ishin pak, dhe ata Ne i shpëtuam. Kurse keqbërësit rendën pas kënaqësive të kësaj jete dhe u bënë gjynahqarë.
117. Zoti yt nuk i shkatërron padrejtësisht vendbanimet, nëse banorët e tyre janë përmirësues.
118. Sikur Zoti yt të kishte dashur, do t’i kishte bërë njerëzit një popull të vetëm. Por ata vazhdimisht kundërshtojnë njëri-tjetrin,
119. përveç atyre që i ka mëshiruar Zoti yt. Prandaj edhe i krijoi ata. Kështu, u plotësua fjala e Zotit tënd: “Me të vërtetë, Unë do ta mbush Xhehenemin me xhinde dhe njerëz së bashku!”
120. Ne po t’i tregojmë ty të gjitha këto histori të të dërguarve, që të ta forcojmë zemrën. Nëpërmjet tyre të ka ardhur e Vërteta, si dhe këshillimi e përkujtesa për besimtarët.
121. Thuaju atyre që nuk besojnë: “Bëni ç’të doni, por edhe ne do të bëjmë (atë që na takon)!
122. Pritni ju, se edhe ne po presim!”
123. Vetëm Allahut i përkasin fshehtësitë e qiejve dhe të Tokës dhe tek Ai kthehet çdo gjë. Prandaj, adhuroje Atë, mbështetu tek Ai dhe dije se Zoti yt nuk është i pavëmendshëm ndaj veprave që punoni.