1. Alif-Lam-Mim
2. Dhalika al-kitabu la rayba fihi hudan lil-muttaqin
3. Alladhina yu’minuna bil-ghaybi wa yuqimuna as-salata wa mimma razaqnahum yunfiqun
4. Walladhina yu’minuna bima unzila ilayka wama unzila min qablika wa bil-akhirati hum yuqinun
5. Ulaika ‘ala hudan min rabbihim wa ulaika humul-muflihun
6. Innal ladhina kafaru sawa’un ‘alayhim a-andhartahum am lam tundhirhum la yu’minun
7. Khatama Allahu ‘ala qulubihim wa ‘ala sam’ihim wa ‘ala absarihim ghishawah; walahum ‘adhabun ‘azim
8. Wa minan-nasi man yaqulu amanna billahi wa bil-yawmil-akhiri wama hum bimu’minin
9. Yukhadi'una Allaha walladhina amanu wama yakhda'una illa anfusahum wama yash'urun
10. Fi qulubihim maradun fazadahumu Allahu maradan walahum 'adhabun alimun bima kanu yakdhibun
11. Wa idha qila lahum la tufsidu fil-ardi qalu innama nahnu muslihun
12. Ala innahum humul-mufsiduna walakin la yash'urun
13. Wa idha qila lahum aminu kama amana an-nasu qalu anu'minu kama amana as-sufaha; ala innahum hum as-sufaha walakin la ya'lamun
14. Wa idha laqu alladhina amanu qalu amanna wa idha khalaw ila shayatinihim qalu inna ma'akum innama nahnu mustahzi'un
15. Allahu yastahzi'u bihim wa yamudduhum fi tughyanihim ya'mahun
16. Ulaika alladhina ishtaraw ad-dalalata bil-huda fama rabihat tijaratuhum wama kanu muhtadin
17. Mathaluhum kamathali alladhi istawqada naran falamma adha'at ma hawlahu dhahaba Allahu binurihim wa tarakahum fi zulumatin la yubsirun
18. Summun bukmun 'umyun fahum la yarji'un
19. Aw kasayyibin mina as-sama'i fihi zulumatun wa ra'dun wa barq; yaj'aluna asabi'ahum fi adhanihim mina as-sawa'iqi hadhara al-mawt; wallahu muhitun bil-kafirin
20. Yakadul barqu yakhtafu absarahum kullama adha'a lahum mashaw fihi wa idha azlama 'alayhim qamu; walaw shaa Allahu ladhahaba bisam'ihim wa absarihim; innallaha 'ala kulli shay'in qadeer
21. Ya ayyuhannasu’budu rabbakumu alladhi khalaqakum walladhina min qablikum la’allakum tattaqun
22. Alladhi ja’ala lakumu al-arda firashan was-sama’a bina’an wa anzala minas-sama’i ma’an fa akhraja bihi mina ath-thamarati rizqan lakum fala taj’alu lillahi andadan wa antum ta’lamun
23. Wa in kuntum fi raybin mimma nazzalna ‘ala ‘abdina fa’tu bisuratin mim mithlihi wa ad’u shuhada’akum min duni Allahi in kuntum sadiqin
24. Fa’in lam taf’alu walan taf’alu fattaqun-nara allati waquduhan-nasu wal-hijaratu u’iddat lil-kafirin
25. Wa bashshirilladhina amanu wa ‘amilus-salihati anna lahum jannatin tajri min tahtiha al-anharu, kullama ruziqu minha min thamaratin rizqan qalu hadha alladhi ruziqna min qablu wa utu bihi mutashabihan, wa lahum fiha azwajun mutahharatun wa hum fiha khalidun
26. Inna Allaha la yastahyi an yadriba mathalan ma ba‘udatan fama fawqaha, fa-amma alladhina amanu faya‘lamuna annahu al-haqq min rabbihim, wa amma alladhina kafaru fayaquluna mada arada Allahu bihadha mathalan, yudillu bihi kathiran wa yahdi bihi kathiran, wa ma yudillu bihi illa al-fasiqun
27. Alladhina yanquduna ‘ahd Allahi min ba‘di mithaqihi wa yaqta‘una ma amara Allahu bihi an yusala wa yufsidoona fil-ard, ula’ika humul-khasirun
28. Kayfa takfuroona billahi wa kuntum amwatan fa-ahyakum, thumma yumitukum, thumma yuhyikum, thumma ilayhi turja‘un
29. Huwa alladhi khalaqa lakum ma fil-ardi jami‘an thumma istawa ila as-sama’i fasawwahunna sab‘a samawat, wa huwa bikulli shay’in ‘alim
30. Wa idh qala rabbuka lil-mala’ikati inni ja‘ilun fil-ardi khalifah, qalu ataj‘alu fiha man yufsidu fiha wa yasfiku ad-dima’a wa nahnu nusabbihu bihamdika wa nuqaddisu lak, qala inni a‘lamu ma la ta‘lamun
31. Wa ‘allama Adama al-asma’a kullaha, thumma ‘aradahum ‘ala al-mala’ikati faqala anbi’uni bi-asma’i ha’ula’i in kuntum sadiqin
32. Qalu subhanaka la ‘ilma lana illa ma ‘allamtana, innaka anta al-‘alim al-hakim
33. Qala ya Adamu anbi’hum bi-asma’ihim, falamma anba’ahum bi-asma’ihim qala alam aqul lakum inni a‘lamu ghayba as-samawati wal-ard wa a‘lamu ma tubduna wa ma kuntum taktumun
34. Wa idh qulna lil-mala’ikati usjudu li-Adama fasajadu illa Iblis, aba wa istakbara wa kana min al-kafirin
35. Wa qulna ya Adamu uskun anta wa zawjuka al-jannata wa kula minha raghadan haythu shi’tuma, wa la taqraba hadhihi ash-shajarata fatakuna min az-zalimin
36. Fa-azallahuma ash-shaytanu ‘anha fa-akhrajahuma mimma kana fihi, wa qulna ihbitu ba‘dukum liba‘din ‘aduww, wa lakum fil-ardi mustaqarrun wa mata‘un ila hin
37. Fatalaqqa Adamu min rabbihi kalimatin fataba ‘alayhi, innahu huwa at-Tawwab ar-Rahim
38. Qulna ihbitu minha jami‘an fa-imma ya’tiyannakum minni hudan, fa-man tabi‘a hudaya fala khawfun ‘alayhim wa la hum yahzanun
39. Walladhina kafaru wa kadhabu bi-ayatina, ula’ika as-habu an-nar, hum fiha khalidun
40. Ya Bani Isra’ila udhkuruni‘matiya allati an‘amtu ‘alaykum wa awfu bi-‘ahdi, uf bi-‘ahdikum, wa iyyaya farhabun
41. Wa aminu bima anzaltu musaddiqan lima ma‘akum, wa la takunu awwala kafirin bihi, wa la tashtaru bi-ayati thamanan qalilan, wa iyyaya fattaqun
42. Wa la talbisul-haqqa bil-batil wa taktumual-haqqa wa antum ta‘lamun
43. Wa aqimus-salata wa atu az-zakata, warka‘u ma‘a ar-raki‘in
44. Atamuruna an-nasa bil-birri wa tansawna anfusakum wa antum tatluna al-kitab, afala ta‘qilun
45. Wasta‘inu bis-sabri was-salah, wa innaha lakabiratun illa ‘ala al-khashi‘in
46. Alladhina yadhunnuna annahum mulaqu rabbihim wa annahum ilayhi raji‘un
47. Ya Bani Isra’ila udhkuruni‘matiya allati an‘amtu ‘alaykum wa anni faddaltukum ‘ala al-‘alamin
48. Wattaqu yawman la tajzi nafsun ‘an nafsin shay’an wa la yuqbalu minha shafa‘atun wa la yu’khadhu minha ‘adlun wa la hum yunsarun
49. Wa idh najjaynakum min ali Fir‘awna yasumunakum su’a al-‘adhabi yudhabbihuna abna’akum wa yastahyuna nisa’akum, wa fi dhalikum bala’un min rabbikum ‘azim
50. Wa idh faraqna bikumu al-bahra fa’anjaynakum wa aghraqna ala Fir‘awna wa antum tanzurun
51. Wa idh wa‘adna Musa arba‘ina laylatan thumma ittakhadhtumu al-‘ijla min ba‘dihi wa antum zalimun
52. Thumma ‘afawna ‘ankum min ba‘di dhalika la‘allakum tashkurun
53. Wa idh atayna Musa al-kitab wa al-furqan la‘allakum tahtadun
54. Wa idh qala Musa li-qawmihi ya qawmi innakum zalamtum anfusakum bittikhadhikum al-‘ijla fatubu ila bari’ikum faqtulu anfusakum, dhalikum khayrun lakum ‘inda bari’ikum fataba ‘alaykum, innahu huwa at-Tawwab ar-Rahim
55. Wa idh qultum ya Musa lan nu’mina laka hatta narallaha jahratan fa akhadhatkumu as-sa‘iqa wa antum tanzurun
56. Thumma ba‘athnakum min ba‘di mawtikum la‘allakum tashkurun
57. Wa zallalna ‘alaykumu al-ghamama wa anzalna ‘alaykumu al-manna wa as-salwa, kuloo min tayyibati ma razaqnakum, wama zalamuna walakin kanu anfusahum yazlimun
58. Wa idh qulnadkhulu hadhihi al-qaryata fakuloo minha haythu shi’tum raghadan wa udkhulu al-baba sujjadan wa qulu hittatun naghfir lakum khatayakum, wa sanazidu al-muhsinin
59. Fa baddala alladhina zalamu qawlan ghayra alladhi qila lahum fa anzalna ‘ala alladhina zalamu rijzan mina as-sama’i bima kanu yafsuqun
60. Wa idh istaqa Musa li-qawmihi faqulna idrib bi-‘asaka al-hajar, fanfajarat minhu ithnata ‘ashrata ‘aynan, qad ‘alima kullu unasin mashrabahum, kuloo washraboo min rizqi Allahi wa la ta‘thaw fil-ardi mufsidin
61. Wa idh qultum ya Musa lan nasbira ‘ala ta‘amin wahidin fad‘u lana rabbaka yukhrij lana mimma tunbitu al-ardu min baqliha wa qithaiha wa fumiha wa ‘adasiha wa basalihaka, qala atastabdiluna alladhi huwa adna billadhi huwa khayr, ihbitu misran fa innalakum ma sa’altum, wa duribat ‘alayhimu adh-dhillatu wal-maskana, wa ba’u bighadabin min Allah, dhalika bi-annahum kanu yakfuruna bi-ayati Allahi wa yaqtuluna an-nabiyyina bighayri al-haqq, dhalika bima ‘asaw wa kanu ya‘tadun
62. Inna alladhina amanu wa alladhina hadu wa an-nasara wa as-sabi’in, man amana billahi wa al-yawmi al-akhiri wa ‘amila salihan fala khawfun ‘alayhim wa la hum yahzanun
63. Wa idh akhadhna mithaqakum wa rafa‘na fawqakumu at-tura khudhoo ma ataynakum bi-quwwatin wadhkuroo ma fihi la‘allakum tattaqun
64. Thumma tawallaytum min ba‘di dhalika falawla fadlu Allahi ‘alaykum wa rahmatuhu lakuntum mina al-khasirin
65. Waqad ‘alimtumu alladhina i‘tadaw minkum fi as-sabti faqulna lahum kunu qiradatan khasin
66. Faja‘alnaha nakalan lima bayna yadayha wa ma khalfaha wa maw‘izatan lil-muttaqin
67. Wa idh qala Musa li-qawmihi inna Allaha ya’murukum an tadhbahu baqarah, qalu atattakhidhuna huzuwa, qala a‘udhu billahi an akuna mina al-jahilin
68. Qalu ud‘u lana rabbaka yubayyin lana ma hiya, qala innahu yaqulu innaha baqaratun la faridun wa la bikrun ‘awanun bayna dhalika fa’f‘alu ma tu’marun
69. Qalu ud‘u lana rabbaka yubayyin lana ma lawnuha, qala innahu yaqulu innaha baqaratun safra’u faqi‘un lawnuha tasurru an-nazirin
70. Qalu ud‘u lana rabbaka yubayyin lana ma hiya inna al-baqara tashabaha ‘alayna wa inna in sha’ Allahu la-muhtadun
71. Qala innahu yaqulu innaha baqaratun la dhululun tuthiru al-arda wa la tasqi al-hartha musallamatun la shiyata fiha, qalu al-ana ji’ta bil-haqq, fadhabahuha wa ma kadu yaf‘alun
72. Wa idh qataltum nafsan fa-iddara’tum fiha wallahu mukhrijun ma kuntum taktumun
73. Faqulna idribuhu biba‘diha, kadhalika yuhyi Allahu al-mawta wa yurikum ayatihi la‘allakum ta‘qilun
74. Thumma qasat qulubukum min ba‘di dhalika fahiya kal-hijarati aw ashaddu qaswatan, wa inna mina al-hijarati lama yatafajjaru minhu al-anhar, wa inna minha lama yashshaqqaqu fayakhruju minhu al-ma’, wa inna minha lama yahbitu min khashyati Allah, wa ma Allahu bighafilin ‘amma ta‘malun
75. Afa tatma‘una an yu’minu lakum wa qad kana fariqun minhum yasma‘una kalama Allahi thumma yuharrifunahu min ba‘di ma ‘aqaluhu wa hum ya‘lamun
76. Wa idha laqu alladhina amanu qalu amanna, wa idha khala ba‘duhum ila ba‘din qalu atuḥaddithunahum bima fataḥa Allahu ‘alaykum liyuhajjukum bihi ‘inda rabbikum afala ta‘qilun
77. Awa la ya‘lamuna anna Allaha ya‘lamu ma yusirruna wa ma yu‘linun
78. Wa minhum ummiyyuna la ya‘lamuna al-kitab illa amaniyya wa in hum illa yazunnun
79. Fa waylun lilladhina yaktubuna al-kitaba bi-aydeehim thumma yaquluna hadha min ‘indi Allahi liyashtaroo bihi thamanan qalilan, fa waylun lahum mimma katabat aydeehim, wa waylun lahum mimma yaksibun
80. Wa qalu lan tamassana an-naru illa ayyaman ma‘dudatan, qul attakhadhtum ‘inda Allahi ‘ahdan falan yukhlifa Allahu ‘ahdahu, am taquluna ‘ala Allahi ma la ta‘lamun
81. Bala man kasaba sayyi’atan wa ahatat bihi khati’atuhu faula’ika as-habu an-nar, hum fiha khalidun
82. Walladhina amanu wa ‘amilu as-salihat, ula’ika as-habu al-jannah, hum fiha khalidun
83. Wa idh akhadhna mithaqa Bani Isra’ila la ta‘buduna illa Allaha wa bil-walidayni ihsanan wa dhi al-qurba wa al-yatama wa al-masakin, wa qulu lil-nasi husna, wa aqimu as-salata wa atu az-zakata, thumma tawallaytum illa qalilan minkum wa antum mu‘ridun
84. Wa idh akhadhna mithaqakum la tasfikuna dima’akum wa la tukhrijuna anfusakum min diyarikum thumma aqrartum wa antum tashhadun
85. Thumma antum ha’ula’i taqtuluna anfusakum wa tukhrijuna fariqan minkum min diyarikum tazahharuna ‘alayhim bil-ithmi wa al-‘udwan, wa in ya’tukum usara tufaduhum wa huwa muharramun ‘alaykum ikhraajuhum, afatu’minuna biba‘di al-kitabi wa takfuruna biba‘d, fama jaza’u man yaf‘alu dhalika minkum illa khizyun fi al-hayati ad-dunya, wa yawma al-qiyamati yuradduna ila ashaddi al-‘adhab, wa ma Allahu bighafilin ‘amma ta‘malun
86. Ula’ika alladhina ishtarawu al-hayata ad-dunya bil-akhirah, fala yukhaffafu ‘anhumu al-‘adhabu wa la hum yunsarun
87. Wa laqad atayna Musa al-kitab wa qaffayna min ba‘dihi bi-rusul, wa atayna ‘Isa ibn Maryam al-bayyinat wa ayyadnahu bi-ruh al-qudus, afakullama ja’akum rasulun bima la tahwa anfusukum istakbartum, fa fariqan kadhabtum wa fariqan taqtulun
88. Wa qalu qulubuna ghulf, bal la‘anahumu Allahu bikufrihim faqalilan ma yu’minun
89. Wa lamma ja’ahum kitabun min ‘indi Allahi musaddiqun lima ma‘ahum wa kanu min qablu yastaftihoona ‘ala alladhina kafaru, falamma ja’ahum ma ‘arafu kafaru bih, fa la‘natu Allahi ‘ala al-kafirin
90. Bi’sama ishtaraw bihi anfusahum an yakfuru bima anzala Allahu baghyan an yunazzila Allahu min fadlihi ‘ala man yashau min ‘ibadih, fa ba’u bighadabin ‘ala ghadab, wa lil-kafirin ‘adhabun muhin
91. Wa idha qila lahum aminu bima anzala Allahu qalu nu’minu bima unzila ‘alayna wa yakfuruna bima wara’ahu wa huwa al-haqqu musaddiqan lima ma‘ahum, qul falima taqtuluna anbiya’a Allahi min qablu in kuntum mu’minin
92. Wa laqad ja’akum Musa bil-bayyinat thumma ittakhadhtumu al-‘ijla min ba‘dihi wa antum zalimun
93. Wa idh akhadhna mithaqakum wa rafa‘na fawqakumu at-tura, khudhu ma ataynakum bi-quwwatin wasma‘u, qalu sami‘na wa ‘asayna, wa ushribu fi qulubihimu al-‘ijla bi-kufrihim, qul bi’sama ya’murukum bihi imanukum in kuntum mu’minin
94. Qul in kanat lakumu ad-daru al-akhiratu ‘inda Allahi khalisatan min duni an-nasi fatamannawu al-mawta in kuntum sadiqin
95. Wa lan yatamannawhu abadan bima qaddamat aydeehim, wallahu ‘alimun bil-zalimin
96. Wala tajidannahum ahrasa an-nasi ‘ala hayatin wa mina alladhina ashraku, yawaddu ahaduhum law yu‘ammaru alfa sanatin, wa ma huwa bimuzaḥzihihi mina al-‘adhabi an yu‘ammar, wallahu basirun bima ya‘malun
97. Qul man kana ‘aduwwan li-Jibril fa innahu nazzalahu ‘ala qalbika bi-idhni Allahi musaddiqan lima bayna yadayhi wa hudan wa bushra lil-mu’minin
98. Man kana ‘aduwwan lillahi wa mala’ikatihi wa rusulihi wa Jibrila wa Mikaala fa inna Allaha ‘aduwwun lil-kafirin
99. Walaqad anzalna ilayka ayatin bayyinat, wa ma yakfuru biha illa al-fasiqun
100. Awa kullama ‘ahadu ‘ahdan nabadhahu fariqun minhum, bal aktharuhum la yu’minun
101. Wa lamma ja’ahum rasulun min ‘indi Allahi musaddiqun lima ma‘ahum, nabaḍa fariqun mina alladhina utu al-kitaba kitaba Allahi wara’a zuhurihim ka’annahum la ya‘lamun
102. Wa ittaba‘u ma tatlu al-shayatin ‘ala mulki Sulayman; wa ma kafara Sulaymanu walakinna al-shayatina kafaru yu‘allimuna al-nasa al-siḥr; wa ma unzila ‘ala al-malakayni bi-Babila Haruta wa Marut, wa ma yu‘allimani min ahadin hatta yaqula innama nahnu fitnatun fala takfur; fa-yata‘allamuna minhuma ma yufarriquna bihi bayna al-mar’i wa zawjih; wa ma hum biḍarrina bihi min ahadin illa bi-idhni Allahi; wa yata‘allamuna ma yaḍurruhum wa la yanfa‘uhum; wa laqad ‘alimu lamani ishtarahu ma lahu fi al-akhirati min khalaq; wa labi’sa ma sharaw bihi anfusahum law kanu ya‘lamun
103. Walaw annahum amanu wa attaqaw lamaubatu min ‘indi Allahi khayrun law kanu ya‘lamun
104. Ya ayyuhalladhina amanu la taqulu ra‘ina wa qulu unẓurna wasma‘u, wa lil-kafirina ‘adhabun alim
105. Ma yawaddu alladhina kafaru min ahli al-kitabi wa la al-mushrikina an yunazzala ‘alaykum min khayrin min rabbikum, wallahu yakhtassu birahmatihi man yashau, wallahu dhu al-faḍli al-‘azim
106. Ma nansakh min ayatin aw nunsiha na’ti bikhayrin minha aw mithliha; a-lam ta‘lam anna Allaha ‘ala kulli shay’in qadir
107. A-lam ta‘lam anna Allaha lahu mulku al-samawati wa al-ard? Wa ma lakum min duni Allahi min waliyyin wa la nasir
108. Am turiduna an tas’alu rasulakum kama su’ila Musa min qablu? Wa man yatabaddal al-kufra bil-imani faqad ḍalla sawa’a al-sabil
109. Wadda kathirun min ahli al-kitabi law yarudduunakum min ba‘di imanikum kuffaran ḥasadan min ‘indi anfusihim min ba‘di ma tabayyana lahumu al-ḥaq; fa‘fu wa sfaḥu ḥatta ya’tiya Allahu bi-amrihi; inna Allaha ‘ala kulli shay’in qadir
110. Wa aqimu al-ṣalata wa atu al-zakata; wa ma tuqaddimu li-anfusikum min khayrin tajiduhu ‘inda Allahi; inna Allaha bima ta‘maluna baṣir
111. Wa qalu lan yadkhula al-jannata illa man kana hudan aw nasara, tilka amaniyyuhum; qul hatu burhanakum in kuntum sadiqin
112. Bala man aslama wajhahu lillahi wa huwa muḥsinun falahu ajruhu ‘inda rabbihi, wa la khawfun ‘alayhim wa la hum yaḥzanun
113. Wa qalati al-yahudu laysa al-nasara ‘ala shay’in wa qalati al-nasara laysa al-yahudu ‘ala shay’in wa hum yatluna al-kitab; kadhalika qala alladhina la ya‘lamuna mithla qawlihim; fa-llahu yahkumu baynahum yawma al-qiyamati fima kanu fihi yakhtalifun
114. Wa man aẓlamu mimman mana‘a masajida Allahi an yudhkara fiha ismuhu wa sa‘a fi kharabiha; ula’ika ma kana lahum an yadkhuluha illa kha’ifin; lahum fi al-dunya khizyun wa lahum fi al-akhirati ‘adhabun ‘azim
115. Wa lillahi al-mashriqu wa al-maghrib; fa-aynama tuwallu fathamma wajhu Allahi; inna Allaha wasi‘un ‘alim
116. Wa qalu ittakhadha Allahu waladan; subhanahu, bal lahu ma fi al-samawati wa al-ard, kullun lahu qanitun
117. Badi‘u al-samawati wa al-ard; wa idha qada amran fa-innama yaqulu lahu kun fa-yakun
118. Wa qala alladhina la ya‘lamuna law la yukallimuna Allahu aw ta’tina ayah; kadhalika qala alladhina min qablihim mithla qawlihim; tashabahat qulubuhum; qad bayyanna al-ayati li-qawmin yuqinun
119. Inna arsalnaka bil-ḥaqqi bashiran wa nadhiran; wa la tus’alu ‘an as-habi al-jaḥim
120. Wa lan tarda ‘anka al-yahudu wa la al-nasara hatta tattabi‘a millatahum; qul inna huda Allahi huwa al-huda; wa la’ini ittaba‘ta ahwa’ahum ba‘da alladhi jaaka min al-‘ilmi ma laka min Allahi min waliyyin wa la nasir
121. Alladhina ataynahumu al-kitaba yatlunahuu ḥaqqa tilawatihi, ula’ika yu’minuna bihi; wa man yakfur bihi fa-ula’ika humu al-khasirun
122. Ya Bani Isra’il adhkuru ni‘matiya allati an‘amtu ‘alaykum wa anni faḍḍaltukum ‘ala al-‘alamin
123. Wa ittaqu yawman la tajzi nafsun ‘an nafsin shay’an wa la yuqbalu minha ‘adlun wa la tanfa‘uha shafa‘atun wa la hum yunsarun
124. Wa idh ibtala Ibrahima rabbuhu bi-kalimatin fa-atammahunna, qala inni ja‘iluka lil-nasi imama, qala wa min dhurriyati, qala la yanalu ‘ahdi al-zalimin
125. Wa idh ja‘alna al-bayta mathabatan lil-nasi wa amnan, wa attakhidhu min maqami Ibrahima musalla; wa ‘ahidna ila Ibrahima wa Isma‘ila an ṭahhira baytiya lil-ta’ifina wa al-‘akifina wa al-rukka‘i al-sujud
126. Wa idh qala Ibrahim, Rabbi aj‘al hadha baladan aminan wa urzuq ahlahu mina al-thamarati man amana minhum billahi wa al-yawmi al-akhir, qala wa man kafara fa-umatti‘uhu qalilan thumma adtarruhu ila ‘adhabi al-nar, wa bi’sa al-masir
127. Wa idh yarfa‘u Ibrahim al-qawa‘ida mina al-bayti wa Isma‘il, Rabbana taqabbal minna, innaka Anta al-Sami‘u al-‘Alim
128. Rabbana wa aj‘alna muslimayn laka wa min dhurriyyatina ummatan muslimatan laka, wa arina manasikana wa tub ‘alayna, innaka Anta al-Tawwabu al-Rahim
129. Rabbana wa ib‘ath fihim rasulan minhum yatlu ‘alayhim ayatika wa yu‘allimuhumu al-kitaba wa al-hikmata wa yuzakkihim, innaka Anta al-‘Azizu al-Hakim
130. Wa man yarghabu ‘an millati Ibrahima illa man safiha nafsahu? Wa laqad istafaynahu fi al-dunya, wa innahu fi al-akhirati lamina al-salihin
131. Idh qala lahu Rabbuhu aslim, qala aslamtu li-Rabbi al-‘alamin
132. Wa wassabiha Ibrahim banihi wa Ya‘qub, ya baniyya inna Allaha istafaa lakumu al-dina fala tamutunna illa wa antum muslimun
133. Am kuntum shuhadaa idh hadara Ya‘qub al-mawt idh qala libanihi ma ta‘buduna min ba‘di? Qalu na‘budu ilahaka wa ilaha aba’ika Ibrahim wa Isma‘il wa Ishaqa ilahan wahidan wa nahnu lahu muslimun
134. Tilka ummatun qad khalat, laha ma kasabat wa lakum ma kasabtum, wa la tus’aluna ‘amma kanu ya‘malun
135. Wa qalu kunu hudan aw nasara tahtadu, qul bal millata Ibrahima hanifan, wa ma kana mina al-mushrikin
136. Qulu amanna billahi wa ma unzila ilayna wa ma unzila ila Ibrahim wa Isma‘il wa Ishaq wa Ya‘qub wa al-asbati wa ma utiya Musa wa ‘Isa wa ma utiya al-nabiyyuna min Rabbihim, la nufarriqu bayna ahadin minhum, wa nahnu lahu muslimun
137. Fa-in amanu bimithli ma amantum bihi faqadi ihtadaw, wa in tawallaw fa-innama hum fi shiqaq, fa-sayakfikahumu Allah, wa Huwa al-Sami‘u al-‘Alim
138. Sibhata Allahi wa man ahsanu mina Allahi sibghatan, wa nahnu lahu ‘abidun
139. Qul atuḥajjunana fi Allahi wa Huwa Rabbuna wa Rabbukum wa lana a‘maluna wa lakum a‘malukum wa nahnu lahu mukhlisun
140. Am taquluna inna Ibrahim wa Isma‘il wa Ishaq wa Ya‘qub wa al-asbata kanu hudan aw nasara? Qul a-antum a‘lamu am Allah? Wa man azlamu mimman katama shahadatan ‘indahu min Allah? Wa ma Allahu bighafilin ‘amma ta‘malun
141. Tilka ummatun qad khalat, laha ma kasabat wa lakum ma kasabtum, wa la tus’aluna ‘amma kanu ya‘malun
142. Sayaqulu al-sufaha’u mina al-nasi ma wallahum ‘an qiblatihimu allati kanu ‘alayha, qul lillahi al-mashriqu wa al-maghrib, yahdi man yasha’u ila siratin mustaqim
143. Wa kadhalika ja‘alnakum ummatan wasatan litakunu shuhadaa ‘ala al-nasi wa yakuna al-rasulu ‘alaykum shahida, wa ma ja‘alna al-qiblata allati kunta ‘alayha illa li-na‘lama man yattabi‘u al-rasula mimman yanqalibu ‘ala ‘aqibayhi, wa in kanat lakabiratan illa ‘ala alladhina hada Allah, wa ma kana Allahu liyudi‘a imanakum, inna Allaha bil-nasi la’ufun Rahim
144. Qad nara taqalluba wajhika fi al-sama’i, fa-lanuwalliyannaka qiblatan tardaha, fawalli wajhaka shatra al-Masjid al-Haram, wa haythu ma kuntum fawallu wujuhakum shatrah, wa inna alladhina utu al-kitab la-ya‘lamuna annahu al-haqqu min Rabbihim, wa ma Allahu bighafilin ‘amma ya‘malun
145. Wa la-in atayta alladhina utu al-kitab bikulli ayatin ma tabi‘u qiblatak, wa ma anta bi-tabi‘in qiblahum, wa ma ba‘ḍuhum bi-tabi‘in qiblata ba‘ḍ, wa la-in ittaba‘ta ahwa’ahum min ba‘di ma jaaka mina al-‘ilmi, innaka idhan lamina al-zalimin
146. Alladhina ataynahumu al-kitaba ya‘rifunahu kama ya‘rifuna abna’ahum, wa inna fariqan minhum layaktumuna al-haqqa wa hum ya‘lamun
147. Al-haqqu min Rabbika fala takunanna mina al-mumtarin
148. Walikullin wijhatun huwa muwalliha, fastabiqu al-khayrat, aynama takunu ya’ti bikumu Allahu jami‘a, inna Allaha ‘ala kulli shay’in qadir
149. Wa min haythu kharajta fawalli wajhaka shatra al-Masjid al-Haram, wa innahu la-al-haqqu min Rabbik, wa ma Allahu bighafilin ‘amma ta‘malun
150. Wa min haythu kharajta fawalli wajhaka shatra al-Masjid al-Haram, wa haythu ma kuntum fawallu wujuhakum shatrah, li-alla yakuna lil-nasi ‘alaykum hujjatun illa alladhina zalamu minhum, fala takhshawhum wakhshawni, wa li-utimma ni‘mati ‘alaykum wa la‘allakum tahtadun
151. Kama arsalna fikum rasulan minkum yatlu ‘alaykum ayatina wa yuzakkikum wa yu‘allimukum al-kitaba wa al-hikmata wa yu‘allimukum ma lam takunu ta‘lamun
152. Fadhkuruni adhkurkum wa shkuru li wa la takfurun
153. Ya ayyuhalladhina amanu ista‘inu bi-sabri wa as-salah, inna Allaha ma‘a as-sabirin
154. Wa la taqulu liman yuqtalu fi sabilillahi amwat, bal ahya’un walakin la tash‘urun
155. Wa lanabluwannakum bishay’in mina al-khawfi wa al-ju‘i wa naqsin mina al-amwali wa al-anfusi wa al-thamarat, wa bashshir as-sabirin
156. Alladhina idha asabat-hum musibatun qalu inna lillahi wa inna ilayhi raji‘un
157. Ula’ika ‘alayhim salawatun min Rabbihim wa rahmah, wa ula’ika humu al-muhtadun
158. Inna as-Safa wa al-Marwah min sha‘a’irillahi, fa-man hajja al-bayta awi i‘tamar fa la junaha ‘alayhi an yattawwafa bihima, wa man tatawwa‘a khayran fa-inna Allaha shakirin ‘alim
159. Inna alladhina yaktumuna ma anzalna mina al-bayyinat wa al-huda min ba‘di ma bayyannahu li an-nasi fi al-kitabi, ula’ika yal‘anuhumu Allah wa yal‘anuhumu al-la‘inun
160. Illa alladhina tabu wa asluhu wa bayyanu fa ula’ika atubu ‘alayhim wa ana at-Tawwab ar-Rahim
161. Inna alladhina kafaru wa matu wa hum kuffar, ula’ika ‘alayhim la‘natullahi wa al-mala’ikati wa an-nasi ajma‘in
162. Khalidina fiha, la yukhaffafu ‘anhumu al-‘adhabu wa la hum yunzarun
163. Wa ilahukum ilahun wahid, la ilaha illa Huwa ar-Rahman ar-Rahim
164. Inna fi khalqi as-samawati wa al-ard wa ikhtilafi al-layli wa an-nahar wa al-fulki allati tajri fi al-bahri bima yanfa‘u an-nas wa ma anzala Allahu mina as-sama’i min ma’in fa ahya bihi al-arda ba‘da mawtiha wa baththa fiha min kulli dabbah wa tasrifi ar-riyahi wa as-sahabi al-musakhkhari bayna as-sama’i wa al-ard la-ayatin li qawmin ya‘qilun
165. Wa mina an-nasi man yattakhidhu min duni Allahi andadan yuhibbunahum ka-hubbillah, wa alladhina amanu ashaddu hubban lillah, wa law yara alladhina zalamu idh yarawna al-‘adhaba anna al-quwwata lillahi jami‘an wa anna Allaha shadidu al-‘adhab
166. Idh tabarra’a alladhina ittubi‘u mina alladhina ittaba‘u wa ra’aw al-‘adhaba wa taqatta‘at bihimu al-asbab
167. Wa qala alladhina ittaba‘u law anna lana karratan fa-natabarra’a minhum kama tabarra’u minna, kadhalika yurihimu Allahu a‘malahum hasaratin ‘alayhim wa ma hum bi-kharijina mina an-nar
168. Ya ayyuhannasu kulu mimma fi al-ardi halal an tayyiban wa la tattabi‘u khutuwati ash-shaytan, innahu lakum ‘aduwwun mubin
169. Innama ya’murukum bi as-sui wa al-fahsha’i wa an taqulu ‘ala Allahi ma la ta‘lamun
170. Wa idha qila lahum attabi‘u ma anzala Allahu qalu bal nattabi‘u ma alfayna ‘alayhi aba’ana, awa law kana aba’uhum la ya‘qiluna shay’an wa la yahtadun
171. Wa mathalu alladhina kafaru ka-mathali alladhi yan‘iqu bima la yasma‘ illa du‘a’an wa nida’an, summun bukmun ‘umyun fa-hum la ya‘qilun
172. Ya ayyuhalladhina amanu kulu min tayyibati ma razaqnakum wa shkuru lillahi in kuntum iyyahu ta‘budun
173. Innamā harrama ‘alaykumu al-maytata wa ad-dama wa lahma al-khinziri wa ma uhilla li ghayri Allahi bihi, fa-mani udturr ghayra baghin wa la ‘adin fala ithma ‘alayh, inna Allaha Ghafurun Rahim
174. Inna alladhina yaktumuna ma anzala Allahu mina al-kitabi wa yashtaruna bihi thamanan qalilan, ula’ika ma ya’kuluna fi butunihim illa an-nara wa la yukallimuhumu Allahu yawma al-qiyamati wa la yuzakkihim wa lahum ‘adhabun alim
175. Ula’ika alladhina ishtaraw ad-dalalata bil-huda wa al-‘adhaba bil-maghfirah, fama asbarahum ‘ala an-nar
176. Dhalika bi-anna Allah nazala al-Kitab bil-haqq, wa inna alladhina ikhtalafu fi al-Kitab lafi shiqaqin ba‘id
177. Laysa al-birra an tuwallu wujuhakum qibala al-mashriqi wa al-maghrib, walakin al-birra man amana billahi wa al-yawmi al-akhiri wa al-mala’ikati wa al-kitabi wa an-nabiyyin wa ata al-mala ‘ala hubbihi dhawi al-qurba wa al-yatama wa al-masakin wa abna as-sabil wa as-sa’ilin wa fi ar-riqab, wa aqama as-salah wa ata az-zakah, wa al-mufuna bi ‘ahdihim idha ‘ahadu, wa as-sabirina fi al-ba’sa’i wa ad-darra’i wa hina al-ba’s, ula’ika alladhina sadaqu wa ula’ika hum al-muttaqun
178. Ya ayyuhalladhina amanu kutiba ‘alaykumu al-qisasu fi al-qatla, al-hurru bi al-hurri wa al-‘abdu bi al-‘abdi wa al-untha bi al-untha, fa-man ‘ufiya lahu min akhihi shay’un fa ittiba‘un bi al-ma‘rufi wa adaa’un ilayhi bi-ihsan, dhalika takhfifun min Rabbikum wa rahmah, fa-man i‘tada ba‘da dhalika fa-lahu ‘adhabun alim
179. Wa lakum fi al-qisasi hayatun ya uli al-albab la‘allakum tattaqun
180. Kutiba ‘alaykum idha hadara ahadakum al-mawt in taraka khayran al-wasiyyah li al-walidayni wa al-aqrabin bi al-ma‘rufi haqqan ‘ala al-muttaqin
181. Fa-man baddalahu ba‘da ma sami‘ahu fa-innama ithmuhu ‘ala alladhina yubaddilunahu, inna Allah Sami‘un ‘Alim
182. Fa-man khafa min musin janafan aw ithman fa aslaha baynahum fala ithma ‘alayh, inna Allah Ghafurun Rahim
183. Ya ayyuhalladhina amanu kutiba ‘alaykumu as-siyamu kama kutiba ‘ala alladhina min qablikum la‘allakum tattaqun
184. Ayyaman ma‘dudat, fa-man kana minkum maridan aw ‘ala safarin fa-‘iddatun min ayyamin ukhar, wa ‘ala alladhina yutiqunahu fidyatun ta‘amu miskin, fa-man tatawwa‘a khayran fahuwa khayrun lahu, wa an tasumu khayrun lakum in kuntum ta‘lamun
185. Shahru Ramadan alladhi unzila fihi al-Qur’an, hudan li an-nasi wa bayyinatin mina al-huda wa al-furqan, fa-man shahida minkumu ash-shahra fal-yasumhu, wa man kana maridan aw ‘ala safarin fa-‘iddatun min ayyamin ukhar, yuridu Allahu bikumu al-yusra wa la yuridu bikumu al-‘usra wa li-tukmiluu al-‘iddata wa li-tukabbiruu Allaha ‘ala ma hadakum wa la‘allakum tashkurun
186. Wa idha sa’alaka ‘ibadi ‘anni fa-inni qarib, ujibu da‘wata ad-da‘i idha da‘ani, fa-lyastajibu li wa l-yu’minu bi la‘allahum yarshudun
187. Uhilla lakum laylata as-siyami ar-rafathu ila nisa’ikum, hunna libasun lakum wa antum libasun lahunna, ‘alima Allahu annakum kuntum takhtanuna anfusakum fataaba ‘alaykum wa ‘afa ‘ankum, fa al-ana bashiruhunna wa ibtaghu ma kataba Allahu lakum, wa kulu wa ishrabu hatta yatabayyana lakumu al-khaytu al-abyadu min al-khayti al-aswadi mina al-fajr, thumma atimmu as-siyama ila al-layl, wa la tubashiruhunna wa antum ‘akifuna fi al-masajid, tilka hududu Allah fala taqrabuha, kadhalika yubayyinu Allahu ayatihi li an-nasi la‘allahum yattaqun
188. Wa la ta’kulu amwalakum baynakum bil-batil wa tudlu biha ila al-hukkam li ta’kulu fariqan min amwali an-nasi bil-ithmi wa antum ta‘lamun
189. Yas’alunaka ‘ani al-ahillah, qul hiya mawaqitu li an-nasi wa al-hajj, wa laysa al-birru bi-an ta’tu al-buyuta min zuhuriha, walakin al-birra mani ittaqa, wa atu al-buyuta min abwabih, wa ittaqu Allaha la‘allakum tuflihun
190. Wa qatiluu fi sabilillahi alladhina yuqatilunakum wa la ta‘tadu, inna Allaha la yuhibbu al-mu‘tadin
191. Wa uqtuluhum haythu thaqiftumuhum wa akhrijuhum min haythu akhrajukum, wa al-fitnatu ashaddu mina al-qatl, wa la tuqatiluhum ‘inda al-Masjid al-Haram hatta yuqatilukum fih, fa-in qatalukum faqtuluhum, kadhalika jaza’u al-kafirin
192. Fa-in intahaw fa-inna Allah Ghafurun Rahim
193. Wa qatiluhum hatta la takuna fitnahun wa yakuna ad-dinu lillah, fa-in intahaw fala ‘udwana illa ‘ala az-zalimin
194. Ash-shahru al-haramu bi ash-shahri al-haram wa al-hurumat qisas, fa-man i‘tada ‘alaykum fa‘atadu ‘alayhi bi-mithli ma i‘tada ‘alaykum, wa ittaqu Allaha wa‘lamu anna Allaha ma‘a al-muttaqin
195. Wa anfiqoo fi sabilillahi wa la tulqu bi-aydeekum ila at-tahlukah, wa ahsinu, inna Allaha yuhibbu al-muhsinin
196. Wa atimmu al-hajja wa al-‘umrata lillah, fa-in uḥṣirtum fama istaysara mina al-hadyi, wa la tahliqu ru’usakum hatta yablugha al-hadyu mahillah, fa-man kana minkum maridan aw bihi adhan min ra’sihi fa-fidyatun min siyamin aw sadaqatin aw nusuk, fa-idha amintum fa-man tamatta‘a bi al-‘umrati ila al-hajji fama istaysara mina al-hadyi, fa-man lam yajid fa-siyamu thalathati ayyamin fi al-hajji wa sab‘atin idha raja‘tum, tilka ‘asharatun kamilah, dhalika liman lam yakun ahluhu hadiri al-Masjid al-Haram, wa ittaqu Allaha wa‘lamu anna Allaha shadidu al-‘iqab
197. Al-hajju ashhurun ma‘lumat, fa-man farada fihinna al-hajja fala rafatha wa la fusuqa wa la jidala fi al-hajj, wa ma taf‘alu min khayrin ya‘lamhu Allah, wa tazawwadu fa-inna khayra az-zadi at-taqwa, wa ittaquni ya uli al-albab
198. Laysa ‘alaykum junahun an tabtaghu faḍlan min Rabbikum, fa-idha afadtum min ‘arafatin fa-dhkurullaha ‘inda al-Mash‘ari al-Haram, wa dhkuruhu kama hadakum wa in kuntum min qablihi lamina ad-dallin
199. Thumma afidu min haythu afada an-nasu wa istaghfirullaha, inna Allaha Ghafurun Rahim
200. Fa-idha qadaytum manasikakum fa-dhkurullaha ka dhikrikum aba’akum aw ashadda dhikra, fa-min an-nasi man yaqulu Rabbana atina fi ad-dunya wa ma lahu fi al-akhirati min khalaq
201. Rabbana atina fi al-dunya hasanatan wa fi al-akhirati hasanatan wa qina ‘adhaba an-nar
202. Ula’ika lahum nasibun mimma kasabu, wallahu sari‘u al-hisab
203. Wadhkuru Allaha fi ayyamin ma‘dudat, fa-man ta‘ajjala fi yawmain fala ithma ‘alayh, wa man ta’akhkhara fala ithma ‘alayh, limani ittaqa, wa ittaqu Allaha wa‘lamu annakum ilayhi tuhsharun
204. Wa mina an-nasi man yu‘jibuka qawluhu fi al-hayati ad-dunya wa yushhidu Allaha ‘ala ma fi qalbihi wa huwa aladd al-khisam
205. Wa idha tawalla sa‘a fi al-ardi li-yufsid fiha wa yuhlika al-hartha wa an-nasl, wallahu la yuhibbu al-fasad
206. Wa idha qeela lahu ittaqi Allaha akhadhat-hu al-‘izzatu bil-ithmi fa hasbuhu jahannam wa labi’sa al-mihad
207. Wa mina an-nasi man yashri nafsahu ibtighaa mardati Allahi wa Allahu ra’ufun bil-‘ibad
208. Ya ayyuhalladhina amanu udkhulu fi as-silmi kaffatan wa la tattabi‘u khutuwati ash-shaytan, innahu lakum ‘aduwwun mubin
209. Fa in zalaltum min ba‘di ma ja’atkum al-bayyinat fa‘lamu anna Allaha ‘azizun hakim
210. Hal yanzuruna illa an ya’tiyahumu Allahu fi zulalin mina al-ghamami wa al-mala’ikatu wa qudiya al-amru, wa ila Allahi turja‘u al-umur
211. Sal banee Isra’ila kam ataynahum min ayatin bayyinah, wa man yubaddil ni‘mata Allahi min ba‘di ma ja’at-hu fa inna Allaha shadidu al-‘iqab
212. Zuyyina lilladhina kafaru al-hayatu ad-dunya wa yaskharuna mina alladhina amanu, walladhina attaqaw fawqahum yawma al-qiyamah, wa Allahu yarzuqu man yasha’u bighayri hisab
213. Kana an-nasu ummatan wahidatan fa ba‘atha Allahu an-nabiyyina mubashshirin wa mundhirin, wa anzala ma‘ahumu al-kitab bil-haqqi li-yahkuma bayna an-nasi fima ikhtalafu fihi, wa ma ikhtalafa fihi illa alladhina utu-hu min ba‘di ma ja’at-humu al-bayyinat baghyan baynahum, fa hada Allahu alladhina amanu lima ikhtalafu fihi min al-haqqi bi-idhnihi, wa Allahu yahdi man yasha’u ila siratin mustaqim
214. Am hasibtum an tadkhulu al-jannata wa lamma ya’tikum mathalu alladhina khalaw min qablikum, massat-humu al-ba’sa’u wa ad-darra’u wa zulzilu hatta yaqula ar-rasulu wa alladhina amanu ma‘ahu mata nasru Allahi? Ala inna nasra Allahi qarib
215. Yas’alunaka madha yunfiqun, qul ma anfaqtum min khayrin fa li al-walidayni wa al-aqrabin wa al-yatama wa al-masakin wa ibni as-sabil, wa ma taf‘alu min khayrin fa inna Allaha bihi ‘alim
216. Kutiba ‘alaykumu al-qitalu wa huwa kurhun lakum, wa ‘asa an takrahu shay’an wa huwa khayrun lakum, wa ‘asa an tuhibbu shay’an wa huwa sharrun lakum, wa Allahu ya‘lamu wa antum la ta‘lamun
217. Yas’alunaka ‘ani ash-shahri al-haram qitalin fihi, qul qitalun fihi kabir, wa saddun ‘an sabilillahi wa kufrun bihi wa al-masjidi al-haram wa ikhrajuh ahlih minhu akbaru ‘inda Allahi, wa al-fitnatu akbaru min al-qatl, wa la yazaluna yuqatilunakum hatta yaruddukum ‘an dinikum in istata‘u, wa man yartadid minkum ‘an dinihi fa yamut wa huwa kafirun fa ula’ika habitat a‘maluhum fi ad-dunya wa al-akhirah, wa ula’ika as-habu an-nar, hum fiha khalidun
218. Inna alladhina amanu wa alladhina hajaru wa jahadu fi sabilillahi ula’ika yarjuna rahmata Allahi, wa Allahu ghafurun rahim
219. Yas’alunaka ‘ani al-khamri wa al-maysir, qul fihima ithmun kabir wa manafi‘u li an-nasi wa ithmuhuma akbaru min naf‘ihima, wa yas’alunaka madha yunfiqun, qul al-‘afw, kadhalika yubayyinu Allahu lakumu al-ayati la‘allakum tatafakkarun
220. Fi ad-dunya wa al-akhirah, wa yas’alunaka ‘ani al-yatama, qul islahun lahum khayr, wa in tukhalitu-hum fa ikhwanukum, wa Allahu ya‘lamu al-mufsida min al-muslih, wa law shaa Allahu la a‘nata-kum, inna Allaha ‘azizun hakim
221. Wa la tankihu al-mushrikati hatta yu’minna, wa la-amatun mu’minatun khayrun min mushrikatin walaw a‘jabatkum, wa la tunkihu al-mushrikina hatta yu’minu, wa la ‘abdun mu’minun khayrun min mushrikin walaw a‘jabakum, ula’ika yad‘una ila an-nar, wa Allahu yad‘u ila al-jannati wa al-maghfirati bi-idhnihi, wa yubayyinu ayatihi li an-nasi la‘allahum yatadhakkarun
222. Wa yas’alunaka ‘ani al-mahid, qul huwa adhan fa‘atazilu an-nisa’a fi al-mahid wa la taqrabuhunna hatta yathhurna, fa idha tatahharna fa’tuhunna min haythu amarakumu Allah, inna Allaha yuhibbu at-tawwabina wa yuhibbu al-mutatahhirin
223. Nisa’ukum harthun lakum fa’tu harthakum anna shi’tum wa qaddimu li anfusikum, wa ittaqu Allaha wa‘lamu annakum mulaquh, wa bashshir al-mu’minin
224. Wa la taj‘alu Allaha ‘urdatan li-aymanikum an tabarru wa tattaqu wa tuslihu bayna an-nasi, wa Allahu sami‘un ‘alim
225. La yu’akhidhukum Allahu bi-laghwi fi aymanikum wa lakin yu’akhidhukum bima kasabat qulubukum, wa Allahu ghafurun halim
226. Lilladhina yu’luna min nisa’ihim tarabbusu arba‘ati ashhurin, fa in fa’u fa inna Allaha Ghafurun Rahim
227. Wa in ‘azamu at-talaqa fa inna Allaha Sami‘un ‘Alim
228. Wal-mutallaqatu yatarabbasna bi-anfusihinna thalathata quru’, wa la yahillu lahunna an yaktumna ma khalaqa Allahu fi arhamihinna in kunna yu’minna billahi wa al-yawmi al-akhir, wa bu‘ulatuhunna ahaqqu bi-raddihinna fi dhalika in aradu islaha, wa lahunna mithlu alladhi ‘alayhinna bil-ma‘ruf, wa li ar-rijali ‘alayhinna darajah, wa Allahu ‘Azizun Hakim
229. At-talaqu marratan, fa imsakun bi-ma‘rufin aw tasrihun bi-ihsan, wa la yahillu lakum an ta’khudhu mimma ataytumuhunna shay’an illa an yakhafa alla yuqima hududa Allah, fa in khiftum alla yuqima hududa Allahi fala junaha ‘alayhima fima iftadat bih, tilka hududu Allahi fala ta‘taduha, wa man yata‘adda hududa Allahi fa ula’ika humu az-zalimun
230. Fa in tallaqaha fa la tahillu lahu min ba‘du hatta tankiha zawjan ghayrah, fa in tallaqaha fala junaha ‘alayhima an yatawajja‘a in zanna an yuqima hududa Allahi, wa tilka hududu Allahi yubayyinuha li qawmin ya‘lamun
231. Wa idha tallaqtumu an-nisa’a fa balaghna ajalahunna fa amsikuhunna bi-ma‘rufin aw sarrihuhunna bi-ma‘ruf, wa la tumsikuhunna diraran lita‘tadu, wa man yaf‘al dhalika faqad zalama nafsah, wa la tattakhidhu ayati Allahi huzuwan, wa adhkuru ni‘mata Allahi ‘alaykum wa ma anzala ‘alaykum mina al-kitabi wa al-hikmati ya‘izukum bih, wa ittaqu Allaha wa‘lamu anna Allaha bikulli shay’in ‘alim
232. Wa idha tallaqtumu an-nisa’a fa balaghna ajalahunna fa la ta‘dulu hunna an yankihna azwajahunna idha taradaw baynahum bi-l-ma‘ruf, dhalika yu‘azu bihi man kana minkum yu’minu billahi wa al-yawmi al-akhir, dhalikum azka lakum wa at-har, wa Allahu ya‘lamu wa antum la ta‘lamun
233. Wal-walidatu yurdi‘na awladahunna hawlayni kamilayni liman arada an yutimma ar-rada‘a, wa ‘ala al-mawludi lahu rizquhunna wa kiswatuhunna bi-l-ma‘ruf, la tukallafu nafsun illa wus‘aha, la tudarra walidatun bi-waladih, wa la mawludun lahu bi-waladih, wa ‘ala al-warithi mithlu dhalik, fa in arada fisalan ‘an taradin minhuma wa tashawurin fala junaha ‘alayhima, wa in aradtum an tastardi‘u awladakum fala junaha ‘alaykum idha sallamtum ma ataytum bi-l-ma‘ruf, wa ittaqu Allaha wa‘lamu anna Allaha bima ta‘maluna Basir
234. Wal-ladhina yutawaffawna minkum wa yadharoona azwajan yatarabbasna bi-anfusihinna arba‘ata ashhurin wa ‘ashra, fa idha balaghna ajalahunna fala junaha ‘alaykum fima fa‘alna fi anfusihinna bi-l-ma‘ruf, wa Allahu bima ta‘maluna Khabir
235. Wa la junaha ‘alaykum fima ‘aradtum bihi min khitbati an-nisa’i aw aknantum fi anfusikum, ‘alima Allahu annakum satadhkurunahunna, walakin la tuwa‘iduhunna sirran illa an taqulu qawlan ma‘rufa, wa la ta‘zimuu ‘uqdatan-nikahi hatta yablugha al-kitabu ajalah, wa‘lamu anna Allaha ya‘lamu ma fi anfusikum fa-hdhiruh, wa‘lamu anna Allaha Ghafurun Halim
236. La junaha ‘alaykum in tallaqtumu an-nisa’a ma lam tamassuhunna aw tafridu lahunna faridah, wa matti‘uhunna ‘ala al-musi‘i qadaruhu wa ‘ala al-muqtiri qadaruhu, mata‘an bi-l-ma‘ruf, haqqan ‘ala al-muhsinin
237. Wa in tallaqtumuhunna min qabli an tamassuhunna wa qad faradtum lahunna faridatan fa nisfu ma fardtum illa an ya‘funa aw ya‘fu alladhi biyadihi ‘uqdatu an-nikah, wa an ta‘fu aqrabu li at-taqwa, wa la tansaawu al-fadla baynakum, inna Allaha bima ta‘maluna Basir
238. Hafizu ‘ala as-salawati wa as-salati al-wusta, wa qumu lillahi qanitin
239. Fa in khiftum fa rijalan aw rukbana, fa idha amintum fa-dhkurullaha kama ‘allamakum ma lam takunu ta‘lamun
240. Wal-ladhina yutawaffawna minkum wa yadharoona azwajan wasiyyatan li-azwajihim mata‘an ila al-hawli ghayra ikhrajin, fa in kharajna fala junaha ‘alaykum fima fa‘alna fi anfusihinna min ma‘ruf, wa Allahu ‘Azizun Hakim
241. Walil-mutaallaqati mata‘un bi-l-ma‘ruf, haqqan ‘ala al-muttaqin
242. Kadhalika yubayyinu Allahu lakum ayatihi la‘allakum ta‘qilun
243. Alam tara ila alladhina kharaju min diyarihim wa hum ulufun hadhara al-mawt fa qala lahumu Allahu mutu thumma ahyahum, inna Allaha ladhu fadlin ‘ala an-nasi wa lakinna akthara an-nasi la yashkurun
244. Wa qatilu fi sabilillahi wa‘lamu anna Allaha Sami‘un ‘Alim
245. Man dha alladhi yuqridu Allaha qardan hasanan fa yudha‘ifahu lahu ad‘afan kathira, wa Allahu yaqbidu wa yabsutu wa ilayhi turja‘un
246. Alam tara ila al-mala’i min Bani Isra’il min ba‘di Musa idh qalu li-nabiyyin lahum ib‘ath lana malikan nuqatil fi sabilillahi, qala hal ‘asaytum in kutiba ‘alaykumu al-qitalu alla tuqatilu, qalu wa ma lana alla nuqatila fi sabilillahi wa qad ukhrijna min diyarina wa abna’ina, fa lamma kutiba ‘alayhimu al-qitalu tawallaw illa qalilan minhum, wa Allahu ‘alimun bil-zalimin
247. Wa qala lahum nabiyyuhum inna Allaha qad ba‘atha lakum Taluta malikan, qalu anna yakunu lahu al-mulku ‘alayna wa nahnu ahaqqu bil-mulki minhu wa lam yu’ta sa‘atan mina al-mal, qala inna Allaha istafahu ‘alaykum wa zadahu bastatan fi al-‘ilmi wa al-jism, wa Allahu yu’ti mulkahu man yasha’u, wa Allahu wasi‘un ‘alim
248. Wa qala lahum nabiyyuhum inna ayata mulkihi an ya’tiyakumu at-tabutu fihi sakinatun min Rabbikum wa baqiyyatun mimma taraka alu Musa wa alu Harun tahmiluhu al-mala’ikah, inna fi dhalika la ayatan lakum in kuntum mu’minin
249. Fa lamma fasala Talutu bil-junudi qala inna Allaha mubtaleekum binahr, fa man shariba minhu fa laysa minni wa man lam yat‘amhu fa innahu minni illa mani ightarafa ghurfatan biyadih, fa sharibu minhu illa qalilan minhum, fa lamma jawazahu huwa wa alladhina amanu ma‘ahu qalu la taqata lana al-yawma bijaluta wa junudih, qala alladhina yadhunnuna annahum mulaqu Allahi kam min fi’atin qalilatin ghalabat fi’atan kathiratan bi-idhni Allahi wa Allahu ma‘a as-sabirin
250. Wa lamma barazu lijaluta wa junudihi qalu Rabbana afrig ‘alayna sabran wa thabbit aqdamana wa-nsurna ‘ala al-qawmi al-kafirin
251. Fa hazamuhum bi-idhni Allahi wa qatal Dawudu Jaluta wa atahu Allahu al-mulka wa al-hikmata wa ‘allamahu mimma yasha’, wa lawla daf‘u Allahi an-nasa ba‘dahum biba‘din la fasadati al-ard, wa lakinna Allahu dhu fadlin ‘ala al-‘alamin
252. Tilka ayatu Allahi natluha ‘alayka bil-haqq, wa innaka lamina al-mursalin
253. Tilka ar-rusulu faddalna ba‘dahum ‘ala ba‘d, minhum man kallama Allahu wa rafa‘a ba‘dahum darajat, wa atayna ‘Isa ibna Maryama al-bayyinat wa ayyadnahu bi-ruh al-qudus, wa law shaa Allahu ma-qtatala alladhina min ba‘dihim min ba‘di ma ja’at-humu al-bayyinat, walakin ikhtalafu fa-minhum man amana wa minhum man kafar, wa law shaa Allahu ma-qtatalu, wa lakinna Allahu yaf‘alu ma yurid
254. Ya ayyuhalladhina amanu anfiqoo mimma razaqnakum min qabli an ya’tiya yawmun la bay‘un fihi wa la khullatun wa la shafa‘ah, wa al-kafiruna humu az-zalimun
255. Allahu la ilaha illa huwa al-Hayy al-Qayyum, la ta’khudhuhu sinatun wa la nawm, lahu ma fi as-samawati wa ma fi al-ard, man dha alladhi yashfa‘u ‘indahu illa bi-idhnihi, ya‘lamu ma bayna aydihim wa ma khalfahum, wa la yuhituna bishay’in min ‘ilmihi illa bima sha’, wasi‘a kursiyuhu as-samawati wa al-ard, wa la ya’uduhu hifzuhuma, wa huwa al-‘Aliyy al-‘Azim
256. La ikraha fi ad-din, qad tabayyana ar-rushdu min al-ghayy, fa man yakfur bi at-taghuti wa yu’min billahi fa-qad istamsaka bi al-‘urwati al-wuthqa la infisama laha, wa Allahu Sami‘un ‘Alim
257. Allahu waliyyu alladhina amanu, yukhrijuhum mina al-zulumati ila an-nur, wa alladhina kafaru awliya’uhumu at-taghut, yukhrijunahum mina an-nuri ila az-zulumati, ula’ika as-habu an-nar, hum fiha khalidun
258. Alam tara ila alladhi hajja Ibrahima fi Rabbihi an atahu Allahu al-mulk, idh qala Ibrahim Rabbiya alladhi yuhyi wa yumit, qala ana uhyi wa umit, qala Ibrahim fa inna Allah ya’ti bi ash-shamsi min al-mashriq fa’ti biha min al-maghrib, fabuhita alladhi kafar, wa Allahu la yahdi al-qawma az-zalimin
259. Aw ka-alladhi marra ‘ala qaryatin wa hiya khawiyatun ‘ala ‘urushiha, qala anna yuhyi hadhihi Allahu ba‘da mawtiha, fa amatahu Allahu mi’ata ‘amin thumma ba‘athahu, qala kam labithta, qala labithtu yawman aw ba‘da yawm, qala bal labithta mi’ata ‘amin, fa-nzur ila ta‘amik wa sharabik lam yatasannah, wa-nzur ila himarika wa linaj‘alaka ayatan li an-nasi, wa-nzur ila al-‘izami kayfa nunshizuha thumma naksuha lahma, fa lamma tabayyana lahu qala a‘lamu anna Allaha ‘ala kulli shay’in qadir
260. Wa idh qala Ibrahim Rabbi arini kayfa tuhyi al-mawta, qala awa lam tu’min, qala bala walakin li-yatma’inna qalbi, qala fakhudh arba‘atan mina at-tayri fa-surhunna ilayk thumma aj‘al ‘ala kulli jabalin minhunna juz’an thumma ud‘uhunna ya’tinaka sa‘ya, wa‘lam anna Allaha ‘azizun hakim
261. Mathalu alladhina yunfiquna amwalahum fi sabilillahi kamathali habbatin ambatat sab‘a sanabila fi kulli sunbulatin mi’atu habbah, wa Allahu yuda‘ifu liman yasha’, wa Allahu wasi‘un ‘alim
262. Alladhina yunfiquna amwalahum fi sabilillahi thumma la yutbi‘una ma anfaqu mannan wa la adhan lahum ajruhum ‘inda Rabbihim wa la khawfun ‘alayhim wa la hum yahzanun
263. Qawlun ma‘rufun wa maghfiratun khayrun min sadaqatin yatba‘uha adha, wa Allahu Ghaniyyun Halim
264. Ya ayyuhalladhina amanu la tubtilu sadaqatikum bil-manni wa al-adha ka-alladhi yunfiqu malahu ri’aa an-nasi wa la yu’minu billahi wa al-yawmi al-akhir, fa mathaluhu kamathali safwanin ‘alayhi turabun fa asabahu wabilun fa tarakahu saldan, la yaqdiruna ‘ala shay’in mimma kasabu, wa Allahu la yahdi al-qawma al-kafirin
265. Wa mathalu alladhina yunfiquna amwalahum ibtighaa mardati Allahi wa tathbitan min anfusihim kamathali jannatin bi-rabwatin asabaha wabilun fa atat ukulaha di‘fayn, fa in lam yusibha wabilun fa tallun, wa Allahu bima ta‘malun Basir
266. Ayawaddu ahadukum an takuna lahu jannatun min nakhilin wa a‘nabin tajri min tahtiha al-anharu lahu fiha min kulli ath-thamarat wa asabahu al-kibar wa lahu dhurriyyatun du‘afa’ fa asabaha i‘sarun fihi narun fa-ihtaraqat, kadhalika yubayyinu Allahu lakumu al-ayati la‘allakum tatafakkarun
267. Ya ayyuhalladhina amanu anfiqoo min tayyibati ma kasabtum wa mimma akhrajna lakum mina al-ard, wa la tayammamu al-khabitha minhu tunfiquna wa lastum bi-akhidhihi illa an tughmidhu fihi, wa‘lamu anna Allah Ghaniyyun Hamid
268. Ash-shaytanu ya‘idukum al-faqra wa ya’murukum bi al-fahsha’, wa Allahu ya‘idukum maghfiratan minhu wa fadla, wa Allahu wasi‘un ‘alim
269. Yu’ti al-hikmata man yasha’, wa man yu’ti al-hikmata faqad utiya khayran kathira, wa ma yadhakkaru illa ulu al-albab
270. Wa ma anfaqtum min nafaqatin aw nadhartum min nadharin fa inna Allaha ya‘lamuhu, wa ma li al-zalimin min ansar
271. In tubdu as-sadaqati fa-ni‘ma hiya, wa in tukhfuha wa tu’tuha al-fuqara’a fa huwa khayrun lakum wa yukaffiru ‘ankum min sayyi’atikum, wa Allahu bima ta‘malun khabir
272. Laysa ‘alayka hudahum wa lakinna Allah yahdi man yasha’, wa ma tunfiqu min khayrin fa li-anfusikum, wa ma tunfiquna illa ibtighaa wajhi Allahi, wa ma tunfiqu min khayrin yuwaffa ilaykum wa antum la tuzlamun
273. Lil-fuqara’ alladhina uhsiru fi sabilillahi la yastati‘una darban fi al-ard, yahsabuhumu al-jahilu aghniyaa mina at-ta‘affuf, ta‘rifuhum bisimahum la yas’aluna an-nasa ilhaafa, wa ma tunfiqu min khayrin fa inna Allaha bihi ‘alim
274. Alladhina yunfiquna amwalahum bil-layli wa an-nahari sirran wa ‘alaniyatan falahum ajruhum ‘inda Rabbihim wa la khawfun ‘alayhim wa la hum yahzanun
275. Alladhina ya’kuluna ar-riba la yaqumuna illa kama yaqumu alladhi yatakhabbatuhu ash-shaytanu mina al-mass, dhalika bi-annahum qalu innama al-bay‘u mithlu ar-riba, wa ahalla Allahu al-bay‘a wa harrama ar-riba, fa-man ja’ahu maw‘idhatun min Rabbihi fa-ntaha fa lahu ma salafa wa amruhu ila Allah, wa man ‘ada fa ula’ika as-habu an-nar hum fiha khalidun
276. Yamhaqu Allahu ar-riba wa yurbi as-sadaqat, wa Allahu la yuhibbu kulla kaffarin athim
277. Inna alladhina amanu wa ‘amilu as-salihat wa aqamu as-salat wa atawu az-zakat lahum ajruhum ‘inda Rabbihim wa la khawfun ‘alayhim wa la hum yahzanun
278. Ya ayyuhalladhina amanu ittaqu Allaha wa dharu ma baqiya mina ar-riba in kuntum mu’minin
279. Fa in lam taf‘alu fa’dhanu bi-harbin mina Allahi wa Rasulih, wa in tubtum fa lakum ru’usu amwalikum, la tazlimuna wa la tuzlamun
280. Wa in kana dhu ‘usratin fa-naziratun ila maysarah, wa an tasaddaqoo khayrun lakum in kuntum ta‘lamun
281. Wa-ttaqu yawman turja‘una fihi ila Allah, thumma tuwaffa kullu nafsin ma kasabat wa hum la yuzlamun
282. Ya ayyuhalladhina amanu idha tadayantum bidaynin ila ajalin musamman faktubuhu, wa l-yaktub baynakum katibun bil-‘adl, wa la ya’ba katibun an yaktuba kama ‘allamahu Allah, fa-lyaktub walyumli alladhi ‘alayhi al-haqqu wa l-yattaqi Allaha Rabbahu wa la yabkhas minhu shay’an, fa in kana alladhi ‘alayhi al-haqqu safihan aw da‘ifan aw la yastati‘u an yumilla huwa fa-lyumli waliyuhu bil-‘adl, wa-stashhidu shahidayn min rijalikum, fa in lam yakuna rajulayni fa-rajulun wa imra’atan mimman tardawna min ash-shuhada’i an tadilla ihdahuma fa-tudhakkira ihdahuma al-ukhra, wa la ya’ba ash-shuhada’u idha ma du‘u, wa la tas’amoo an taktubuhu saghiran aw kabiran ila ajalih, dhalikum aqsatu ‘inda Allah wa aqwamu lish-shahadati wa adna alla tartabu illa an takuna tijaratan hadiratan tudirunaha baynakum fa-laysa ‘alaykum junahun alla taktubuha, wa ash-hidu idha tabaya‘tum wa la yudarra katibun wa la shahidun, wa in taf‘alu fa-innahu fusuqun bikum, wa-ttaqu Allaha wa yu‘allimukumu Allah, wa Allahu bikulli shay’in ‘alim
283. Wa in kuntum ‘ala safarin wa lam tajidu katiban farihanun maqbudah, fa in amina ba‘dukum ba‘dan fa-lyu’addi alladhi u’tumina amanatahu wa l-yattaqi Allaha Rabbahu, wa la taktumuu ash-shahadah, wa man yaktumha fa-innahu athimun qalbuh, wa Allahu bima ta‘maluna ‘alim
284. Lillahi ma fi as-samawati wa ma fi al-ard, wa in tubdu ma fi anfusikum aw tukhfuhu yuhasibkum bihi Allah, fa yaghfiru liman yasha’u wa yu‘adhibu man yasha’, wa Allahu ‘ala kulli shay’in qadir
285. Amana ar-rasulu bima unzila ilayhi min Rabbihi wa al-mu’minun, kullun amana billahi wa mala’ikatihi wa kutubihi wa rusulihi, la nufarriqu bayna ahadin min rusulihi, wa qalu sami‘na wa ata‘na, ghufranaka Rabbana wa ilayka al-masir
286. La yukallifu Allahu nafsan illa wus‘aha, laha ma kasabat wa ‘alayha ma iktasabat, Rabbana la tu’akhidhna in nasina aw akhta’na, Rabbana wa la tahmil ‘alayna isran kama hamaltahu ‘ala alladhina min qablina, Rabbana wa la tuhammilna ma la taqata lana bih, wa‘fu ‘anna, waghfir lana, warhamna, anta mawlana, fa-nsurna ‘ala al-qawmi al-kafirin
1. الٓمّٓ
2. ذَٰلِكَ ٱلۡكِتَٰبُ لَا رَيۡبَۛ فِيهِۛ هُدٗى لِّلۡمُتَّقِينَ
3. ٱلَّذِينَ يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡغَيۡبِ وَيُقِيمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَمِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ يُنفِقُونَ
4. وَٱلَّذِينَ يُؤۡمِنُونَ بِمَآ أُنزِلَ إِلَيۡكَ وَمَآ أُنزِلَ مِن قَبۡلِكَۖ وَبِٱلۡأٓخِرَةِ هُمۡ يُوقِنُونَ
5. أُوْلَٰٓئِكَ عَلَىٰ هُدٗى مِّن رَّبِّهِمۡۖ وَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ
6. إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡهِمۡ ءَأَنذَرۡتَهُمۡ أَمۡ لَمۡ تُنذِرۡهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ
7. خَتَمَ ٱللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ وَعَلَىٰ سَمۡعِهِمۡۖ وَعَلَىٰٓ أَبۡصَٰرِهِمۡ غِشَٰوَةٞۖ وَلَهُمۡ عَذَابٌ عَظِيمٞ
8. وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَقُولُ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ وَبِٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَمَا هُم بِمُؤۡمِنِينَ
9. يُخَٰدِعُونَ ٱللَّهَ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَمَا يَخۡدَعُونَ إِلَّآ أَنفُسَهُمۡ وَمَا يَشۡعُرُونَ
10. فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ فَزَادَهُمُ ٱللَّهُ مَرَضٗاۖ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمُۢ بِمَا كَانُواْ يَكۡذِبُونَ
11. وَإِذَا قِيلَ لَهُمۡ لَا تُفۡسِدُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ قَالُوٓاْ إِنَّمَا نَحۡنُ مُصۡلِحُونَ
12. أَلَآ إِنَّهُمۡ هُمُ ٱلۡمُفۡسِدُونَ وَلَٰكِن لَّا يَشۡعُرُونَ
13. وَإِذَا قِيلَ لَهُمۡ ءَامِنُواْ كَمَآ آمَنَ ٱلنَّاسُ قَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ كَمَآ آمَنَ ٱلسُّفَهَآءُۗ أَلَآ إِنَّهُمۡ هُمُ ٱلسُّفَهَآءُ وَلَٰكِن لَّا يَعۡلَمُونَ
14. وَإِذَا لَقُواْ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا وَإِذَا خَلَوۡاْ إِلَىٰ شَيَٰطِينِهِمۡ قَالُوٓاْ إِنَّا مَعَكُمۡ إِنَّمَا نَحۡنُ مُسۡتَهۡزِءُونَ
15. ٱللَّهُ يَسۡتَهۡزِئُ بِهِمۡ وَيَمُدُّهُمۡ فِي طُغۡيَٰنِهِمۡ يَعۡمَهُونَ
16. أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ ٱشۡتَرَوُاْ ٱلضَّلَٰلَةَ بِٱلۡهُدَىٰ فَمَا رَبِحَت تِّجَٰرَتُهُمۡ وَمَا كَانُواْ مُهۡتَدِينَ
17. مَّثَلُهُمۡ كَمَثَلِ ٱلَّذِي ٱسۡتَوۡقَدَ نَارٗا فَلَمَّآ أَضَآءَتۡ مَا حَوۡلَهُۥ ذَهَبَ ٱللَّهُ بِنُورِهِمۡ وَتَرَكَهُمۡ فِي ظُلُمَٰتٖ لَّا يُبۡصِرُونَ
18. صُمٌّۢ بُكۡمٌ عُمۡيٞ فَهُمۡ لَا يَرۡجِعُونَ
19. أَوۡ كَصَيِّبٖ مِّنَ ٱلسَّمَآءِ فِيهِ ظُلُمَٰتٞ وَرَعۡدٞ وَبَرۡقٞۚ يَجۡعَلُونَ أَصَٰبِعَهُمۡ فِيٓ ءَاذَانِهِم مِّنَ ٱلصَّوَٰعِقِ حَذَرَ ٱلۡمَوۡتِۚ وَٱللَّهُ مُحِيطُۢ بِٱلۡكَٰفِرِينَ
20. يَكَادُ ٱلۡبَرۡقُ يَخۡطَفُ أَبۡصَٰرَهُمۡۖ كُلَّمَآ أَضَآءَ لَهُم مَّشَوۡاْ فِيهِ وَإِذَآ أَظۡلَمَ عَلَيۡهِمۡ قَامُواْۚ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمۡعِهِمۡ وَأَبۡصَٰرِهِمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ
21. يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ
22. الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّكُمْ فَلَا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَندَادًا وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ
23. وَإِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
24. فَإِن لَّمْ تَفْعَلُوا وَلَن تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ
25. وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ كُلَّمَا رُزِقُوا مِنْهَا مِن ثَمَرَةٍ رِّزْقًا قَالُوا هَذَا الَّذِي رُزِقْنَا مِن قَبْلُ وَأُتُوا بِهِ مُتَشَابِهًا وَلَهُمْ فِيهَا أَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ وَهُمْ فِيهَا خَالِدُونَ
26. إِنَّ اللَّهَ لَا يَسْتَحْيِي أَنْ يَضْرِبَ مَثَلًا مَا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا ۚ فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ ۖ وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَيَقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۘ يُضِلُّ بِهِ كَثِيرًا وَيَهْدِي بِهِ كَثِيرًا ۚ وَمَا يُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفَاسِقِينَ
27. الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِن بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ
28. كَيْفَ تَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَكُنتُمْ أَمْوَاتًا فَأَحْيَاكُمْ ۖ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
29. هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُم مَّا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ ۚ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
30. وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً ۖ قَالُوا أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ ۖ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ
31. وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَٰؤُلَاءِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
32. قَالُوا سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا ۖ إِنَّكَ أَنتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ
33. قَالَ يَا آدَمُ أَنبِئْهُم بِأَسْمَائِهِمْ ۖ فَلَمَّا أَنبَأَهُم بِأَسْمَائِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَأَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ
34. وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ وَاسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ
35. وَقُلْنَا يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَكُلَا مِنْهَا رَغَدًا حَيْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ
36. فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِ ۖ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ
37. فَتَلَقَّىٰ آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ
38. قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِيعًا ۖ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُم مِّنِّي هُدًى فَمَن تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ
39. وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ
40. يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَوْفُوا بِعَهْدِي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ وَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ
41. وَآمِنُوا بِمَا أَنزَلْتُ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُمْ وَلَا تَكُونُوا أَوَّلَ كَافِرٍ بِهِ ۖ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَإِيَّايَ فَاتَّقُونِ
42. وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ
43. وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ
44. أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنسَوْنَ أَنفُسَكُمْ وَأَنتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
45. وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ وَإِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِينَ
46. الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلَاقُو رَبِّهِمْ وَأَنَّهُمْ إِلَيْهِ رَاجِعُونَ
47. يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ
48. وَاتَّقُوا يَوْمًا لَّا تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلَا يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ
49. وَإِذْ نَجَّيْنَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ ۚ وَفِي ذَٰلِكُم بَلَاءٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ
50. وَإِذْ فَرَقْنَا بِكُمُ الْبَحْرَ فَأَنجَيْنَاكُمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ
51. وَإِذۡ وَٰعَدۡنَا مُوسَىٰٓ أَرۡبَعِينَ لَيۡلَةٗ ثُمَّ ٱتَّخَذۡتُمُ ٱلۡعِجۡلَ مِنۢ بَعۡدِهِۦ وَأَنتُمۡ ظَٰلِمُونَ
52. ثُمَّ عَفَوۡنَا عَنكُم مِّنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ
53. وَإِذۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَىٰ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡفُرۡقَانَ لَعَلَّكُمۡ تَهۡتَدُونَ
54. وَإِذۡ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِۦ يَٰقَوۡمِ إِنَّكُمۡ ظَلَمۡتُمۡ أَنفُسَكُم بِٱتِّخَاذِكُمُ ٱلۡعِجۡلَ فَتُوبُوٓاْ إِلَىٰ بَارِئِكُمۡ فَٱقۡتُلُوٓاْ أَنفُسَكُمۡ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ عِندَ بَارِئِكُمۡ فَتَابَ عَلَيۡكُمۡۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ
55. وَإِذۡ قُلۡتُمۡ يَٰمُوسَىٰ لَن نُّؤۡمِنَ لَكَ حَتَّىٰ نَرَى ٱللَّهَ جَهۡرَةٗ فَأَخَذَتۡكُمُ ٱلصَّٰعِقَةُ وَأَنتُمۡ تَنظُرُونَ
56. ثُمَّ بَعَثۡنَٰكُم مِّنۢ بَعۡدِ مَوۡتِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ
57. وَظَلَّلۡنَا عَلَيۡكُمُ ٱلۡغَمَامَ وَأَنزَلۡنَا عَلَيۡكُمُ ٱلۡمَنَّ وَٱلسَّلۡوَىٰۖ كُلُواْ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقۡنَٰكُمۡۖ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰكِن كَانُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ
58. وَإِذۡ قُلۡنَا ٱدۡخُلُواْ هَٰذِهِ ٱلۡقَرۡيَةَ فَكُلُواْ مِنۡهَا حَيۡثُ شِئۡتُمۡ رَغَدٗا وَٱدۡخُلُواْ ٱلۡبَابَ سُجَّدٗا وَقُولُواْ حِطَّةٞ نَّغۡفِرۡ لَكُمۡ خَطَٰيَٰكُمۡۚ وَسَنَزِيدُ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
59. فَبَدَّلَ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ قَوۡلًا غَيۡرَ ٱلَّذِي قِيلَ لَهُمۡ فَأَنزَلۡنَا عَلَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ رِجۡزٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ بِمَا كَانُواْ يَفۡسُقُونَ
60. وَإِذِ ٱسۡتَسۡقَىٰ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِۦ فَقُلۡنَا ٱضۡرِب بِّعَصَاكَ ٱلۡحَجَرَۖ فَٱنفَجَرَتۡ مِنۡهُ ٱثۡنَتَا عَشۡرَةَ عَيۡنٗاۖ قَدۡ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٖ مَّشۡرَبَهُمۡۖ كُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ مِن رِّزۡقِ ٱللَّهِ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ
61. وَإِذۡ قُلۡتُمۡ يَٰمُوسَىٰ لَن نَّصۡبِرَ عَلَىٰ طَعَامٖ وَٰحِدٖ فَٱدۡعُ لَنَا رَبَّكَ يُخۡرِجۡ لَنَا مِمَّا تُنۢبِتُ ٱلۡأَرۡضُ مِنۢ بَقۡلِهَا وَقِثَّآئِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَاۖ قَالَ أَتَسۡتَبۡدِلُونَ ٱلَّذِي هُوَ أَدۡنَىٰ بِٱلَّذِي هُوَ خَيۡرٌۚ ٱهۡبِطُواْ مِصۡرٗا فَإِنَّ لَكُم مَّا سَأَلۡتُمۡۗ وَضُرِبَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلذِّلَّةُ وَٱلۡمَسۡكَنَةُ وَبَآءُو بِغَضَبٖ مِّنَ ٱللَّهِۗ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ كَانُواْ يَكۡفُرُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَيَقۡتُلُونَ ٱلنَّبِيِّينَ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّۗ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَواْ وَّكَانُواْ يَعۡتَدُونَ
62. إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَٱلَّذِينَ هَادُواْ وَٱلنَّصَٰرَىٰ وَٱلصَّٰبِـِينَ مَنۡ ءَامَنَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَعَمِلَ صَٰلِحًا فَلَهُمۡ أَجۡرُهُمۡ عِندَ رَبِّهِمۡ وَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحْزَنُونَ
63. وَإِذۡ أَخَذۡنَا مِيثَٰقَكُمۡ وَرَفَعۡنَا فَوۡقَكُمُ ٱلطُّورَ خُذُواْ مَآ ءَاتَيۡنَٰكُم بِقُوَّةٖ وَٱذۡكُرُواْ مَا فِيهِ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ
64. ثُمَّ تَوَلَّيۡتُم مِّنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَۖ فَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ لَكُنتُم مِّنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ
65. وَلَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلَّذِينَ ٱعۡتَدَوۡاْ مِنكُمۡ فِي ٱلسَّبۡتِ فَقُلۡنَا لَهُمۡ كُونُواْ قِرَدَةً خَٰسِـِٔينَ
66. فَجَعَلۡنَٰهَا نَكَٰلًا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهَا وَمَا خَلۡفَهَا وَمَوۡعِظَةٗ لِّلۡمُتَّقِينَ
67. وَإِذۡ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِۦٓ إِنَّ ٱللَّهَ يَأۡمُرُكُمۡ أَن تَذۡبَحُواْ بَقَرَةٗۖ قَالُوٓاْ أَتَتَّخِذُنَا هُزُؤٗاۖ قَالَ أَعُوذُ بِٱللَّهِ أَنۡ أَكُونَ مِنَ ٱلۡجَٰهِلِينَ
68. قَالُواْ ٱدۡعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّن لَّنَا مَا هِيَۚ قَالَ إِنَّهُۥ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٞ لَّا فَارِضٞ وَلَا بِكۡرٌ عَوَانُۢ بَيۡنَ ذَٰلِكَۖ فَٱفۡعَلُواْ مَا تُؤۡمَرُونَ
69. قَالُواْ ٱدۡعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّن لَّنَا مَا لَوۡنُهَاۚ قَالَ إِنَّهُۥ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٞ صَفْرَآءُ فَاقِعٌ لَّوۡنُهَا تَسُرُّ ٱلنَّٰظِرِينَ
70. قَالُواْ ٱدۡعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّن لَّنَا مَا هِيَ إِنَّ ٱلْبَقَرَ تَشَٰبَهَ عَلَيۡنَاۖ وَإِنَّآ إِن شَآءَ ٱللَّهُ لَمُهۡتَدُونَ
71. قَالَ إِنَّهُۥ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٞ لَّا ذَلُولٞ تُثِيرُ ٱلْأَرْضَ وَلَا تَسْقِي الْحَرْثَ مُسَلَّمَةٌ لَّا شِيَةَ فِيهَاۖ قَالُوا الْـَٰٔنَ جِئْتَ بِالْحَقِّۚ فَذَبَحُوهَا وَمَا كَادُواْ يَفْعَلُونَ
72. وَإِذْ قَتَلْتُمْ نَفْسًا فَٱدَّٰرَأْتُمْ فِيهَاۖ وَٱللَّهُ مُخْرِجٌ مَّا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ
73. فَقُلْنَا ٱضْرِبُوهُ بِبَعْضِهَاۖ كَذَٰلِكَ يُحْيِ ٱللَّهُ ٱلْمَوْتَىٰ وَيُرِيكُمْ ءَايَٰتِهِۦ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ
74. ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُكُم مِّنۢ بَعْدِ ذَٰلِكَ فَهِىَ كَٱلْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةًۚ وَإِنَّ مِنَ ٱلْحِجَارَةِ لَمَا يَتَفَجَّرُ مِنْهُ ٱلْأَنْهَٰرُۖ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا يَشَّقَّقُ فَيَخْرُجُ مِنْهُ ٱلْمَآءُۚ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا يَهْبِطُ مِنْ خَشْيَةِ ٱللَّهِۗ وَمَا ٱللَّهُ بِغَٰفِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ
75. أَفَتَطْمَعُونَ أَن يَؤْمِنُواْ لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَرِيقٌ مِّنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلَٰمَ ٱللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُۥ مِنْ بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ
76. وَإِذَا لَقُواْ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا وَإِذَا خَلَا بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ قَالُوٓاْ أَتُحَدِّثُونَهُم بِمَا فَتَحَ ٱللَّهُ عَلَيْكُمْ لِيُحَآجُّوكُم بِهِۦ عِندَ رَبِّكُمْۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
77. أَوَلَا يَعْلَمُونَ أَنَّ ٱللَّهَ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ
78. وَمِنْهُمْ أُمِّيُّونَ لَا يَعْلَمُونَ ٱلْكِتَٰبَ إِلَّا أَمَانِىَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ
79. فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ يَكْتُبُونَ ٱلْكِتَٰبَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هَٰذَا مِنْ عِندِ ٱللَّهِ لِيَشْتَرُواْ بِهِۦ ثَمَنًا قَلِيلًاۖ فَوَيْلٌ لَّهُم مِّمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَوَيْلٌ لَّهُم مِّمَّا يَكْسِبُونَ
80. وَقَالُواْ لَن تَمَسَّنَا ٱلنَّارُ إِلَّآ أَيَّامًا مَّعْدُودَةًۚ قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِندَ ٱللَّهِ عَهْدًا فَلَن يُخْلِفَ ٱللَّهُ عَهْدَهُۥٓۖ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى ٱللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ
81. بَلَىٰ مَن كَسَبَ سَيِّئَةً وَأَحَٰطَتْ بِهِۦ خَطِيٓـَٔتُهُۥ فَأُوْلَٰٓئِكَ أَصْحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمْ فِيهَا خَٰلِدُونَ
82. وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ أُوْلَٰٓئِكَ أَصْحَٰبُ ٱلْجَنَّةِۖ هُمْ فِيهَا خَٰلِدُونَ
83. وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَٰقَ بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا ٱللَّهَ وَبِٱلْوَٰلِدَيْنِ إِحْسَانًا وَذِى ٱلْقُرْبَىٰ وَٱلْيَتَٰمَىٰ وَٱلْمَسَٰٰكِينِ وَقُولُواْ لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَٰوةَ وَءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِّنكُمْ وَأَنتُم مُّعْرِضُونَ
84. وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَٰقَكُمْ لَا تَسْفِكُونَ دِمَآءَكُمْ وَلَا تُخْرِجُونَ أَنفُسَكُم مِّن دِيَٰرِكُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَأَنتُمْ تَشْهَدُونَ
85. ثُمَّ أَنتُمْ هَٰٓؤُلَآءِ تَقْتُلُونَ أَنفُسَكُمْ وَتُخْرِجُونَ فَرِيقًا مِّنكُم مِّن دِيَٰرِهِمْ تَظَٰهَرُونَ عَلَيْهِم بِٱلْإِثْمِ وَٱلْعُدْوَٰنِ وَإِن يَأْتُوكُمْ أُسَٰرَىٰ تُفَٰدُوهُمْ وَهُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيْكُمْ إِخْرَاجُهُمْۚ أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ ٱلْكِتَٰبِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍۚ فَمَا جَزَآءُ مَن يَفْعَلُ ذَٰلِكَ مِنكُمْ إِلَّا خِزْىٌ فِى ٱلْحَيَوٰةِ ٱلدُّنْيَاۖ وَيَوْمَ ٱلْقِيَٰمَةِ يُرَدُّونَ إِلَىٰٓ أَشَدِّ ٱلْعَذَابِۗ وَمَا ٱللَّهُ بِغَٰفِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ
86. أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ ٱشْتَرَوُاْ ٱلْحَيَوٰةَ ٱلدُّنْيَا بِٱلْأٓخِرَةِۖ فَلَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ ٱلْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ
87. وَلَقَدْ ءَاتَيْنَا مُوسَى ٱلْكِتَٰبَ وَقَفَّيْنَا مِنۢ بَعْدِهِۦ بِٱلرُّسُلِۖ وَءَاتَيْنَا عِيسَى ٱبْنَ مَرْيَمَ ٱلْبَيِّنَٰتِ وَأَيَّدْنَٰهُ بِرُوحِ ٱلْقُدُسِۗ أَفَكُلَّمَا جَآءَكُمْ رَسُولٌۢ بِمَا لَا تَهْوَىٰٓ أَنفُسُكُمُ ٱسْتَكْبَرْتُمْ فَفَرِيقًا كَذَّبْتُمْ وَفَرِيقًا تَقْتُلُونَ
88. وَقَالُواْ قُلُوبُنَا غُلْفُۢۚ بَل لَّعَنَهُمُ ٱللَّهُ بِكُفْرِهِمْ فَقَلِيلًا مَّا يُؤْمِنُونَ
89. وَلَمَّا جَآءَهُمْ كِتَٰبٌ مِّنْ عِندِ ٱللَّهِ مُصَدِّقٌ لِّمَا مَعَهُمْ وَكَانُواْ مِن قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فَلَمَّا جَآءَهُم مَّا عَرَفُواْ كَفَرُواْ بِهِۦۖ فَلَعْنَةُ ٱللَّهِ عَلَى ٱلْكَٰفِرِينَ
90. بِئْسَمَا ٱشْتَرَوْاْ بِهِۦٓ أَنفُسَهُمْ أَن يَكْفُرُواْ بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بَغْيًا أَن يُنَزِّلَ ٱللَّهُ مِن فَضْلِهِۦ عَلَىٰ مَن يَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِۦۖ فَبَآءُو بِغَضَبٍ عَلَىٰ غَضَبٍۚ وَلِلْكَٰفِرِينَ عَذَابٌ مُّهِينٌ
91. وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ ءَامِنُواْ بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ قَالُواْ نُؤْمِنُ بِمَآ أُنزِلَ عَلَيْنَا وَيَكْفُرُونَ بِمَا وَرَآءَهُۥ وَهُوَ ٱلْحَقُّ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَهُمْۗ قُلْ فَلِمَ تَقْتُلُونَ أَنۢبِيَآءَ ٱللَّهِ مِن قَبْلُ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ
92. وَلَقَدْ جَآءَكُم مُّوسَىٰ بِٱلْبَيِّنَٰتِ ثُمَّ ٱتَّخَذْتُمُ ٱلْعِجْلَ مِنۢ بَعْدِهِۦ وَأَنتُمْ ظَٰلِمُونَ
93. وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَٰقَكُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَكُمُ ٱلطُّورَ خُذُواْ مَآ ءَاتَيْنَٰكُم بِقُوَّةٍ وَٱسْمَعُواْۖ قَالُواْ سَمِعْنَا وَعَصَيْنَا وَأُشْرِبُواْ فِى قُلُوبِهِمُ ٱلْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْۚ قُلْ بِئْسَمَا يَأْمُرُكُم بِهِۦٓ إِيمَٰنُكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ
94. قُلْ إِن كَانَتْ لَكُمُ ٱلدَّارُ ٱلْأٓخِرَةُ عِندَ ٱللَّهِ خَالِصَةً مِّن دُونِ ٱلنَّاسِ فَتَمَنَّوُاْ ٱلْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَٰدِقِينَ
95. وَلَن يَتَمَنَّوْهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌۢ بِٱلظَّٰلِمِينَ
96. وَلَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ ٱلنَّاسِ عَلَىٰ حَيَوٰةٍ وَمِنَ ٱلَّذِينَ أَشْرَكُواْۚ يَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ يُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ وَمَا هُوَ بِمُزَحْزِحِهِۦ مِنَ ٱلْعَذَابِ أَن يُعَمَّرَۗ وَٱللَّهُ بَصِيرٌۢ بِمَا يَعْمَلُونَ
97. قُلْ مَن كَانَ عَدُوًّا لِّجِبْرِيلَ فَإِنَّهُۥ نَزَّلَهُۥ عَلَىٰ قَلْبِكَ بِإِذْنِ ٱللَّهِ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَهُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ
98. مَن كَانَ عَدُوًّا لِّلَّهِ وَمَلَٰٓئِكَتِهِۦ وَرُسُلِهِۦ وَجِبْرِيلَ وَمِيكَٰلَ فَإِنَّ ٱللَّهَ عَدُوٌّ لِّلْكَٰفِرِينَ
99. وَلَقَدْ أَنزَلْنَآ إِلَيْكَ ءَايَٰتٍۢ بَيِّنَٰتٍۢۖ وَمَا يَكْفُرُ بِهَآ إِلَّا ٱلْفَٰسِقُونَ
100. أَوَكُلَّمَا عَٰهَدُواْ عَهْدًا نَّبَذَهُۥ فَرِيقٌ مِّنْهُمۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ
101. وَلَمَّا جَآءَهُمْ رَسُولٌ مِّنْ عِندِ ٱللَّهِ مُصَدِّقٌ لِّمَا مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِيقٌ مِّنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلْكِتَٰبَ كِتَٰبَ ٱللَّهِ وَرَآءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لَا يَعْلَمُونَ
102. وَٱتَّبَعُواْ مَا تَتْلُواْ ٱلشَّيَٰطِينُ عَلَىٰ مُلْكِ سُلَيْمَٰنَۖ وَمَا كَفَرَ سُلَيْمَٰنُ وَلَٰكِنَّ ٱلشَّيَٰطِينَ كَفَرُواْ يُعَلِّمُونَ ٱلنَّاسَ ٱلسِّحْرَ وَمَآ أُنزِلَ عَلَى ٱلْمَلَكَيْنِ بِبَابِلَ هَٰرُوتَ وَمَٰرُوتَۚ وَمَا يُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّىٰ يَقُولَآ إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلَا تَكْفُرْۖ فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا يُفَرِّقُونَ بِهِۦ بَيْنَ ٱلْمَرْءِ وَزَوْجِهِۦۖ وَمَا هُم بِضَآرِّينَ بِهِۦ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ ٱللَّهِۚ وَيَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنفَعُهُمْۚ وَلَقَدْ عَلِمُواْ لَمَنِ ٱشْتَرَٰهُ مَا لَهُۥ فِى ٱلْأٓخِرَةِ مِنْ خَلَٰقٍ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْاْ بِهِۦٓ أَنفُسَهُمْ لَوْ كَانُواْ يَعْلَمُونَ
103. وَلَوْ أَنَّهُمْ ءَامَنُواْ وَٱتَّقَوْاْ لَمَثُوبَةٌ مِّنْ عِندِ ٱللَّهِ خَيْرٌ لَّهُمْ لَوْ كَانُواْ يَعْلَمُونَ
104. يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَقُولُواْ رَٰعِنَا وَقُولُواْ ٱنظُرْنَا وَٱسْمَعُواْۗ وَلِلْكَٰفِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ
105. مَّا يَوَدُّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْ أَهْلِ ٱلْكِتَٰبِ وَلَا ٱلْمُشْرِكِينَ أَن يُنَزَّلَ عَلَيْكُم مِّنْ خَيْرٍ مِّن رَّبِّكُمْۗ وَٱللَّهُ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِۦ مَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ ذُو ٱلْفَضْلِ ٱلْعَظِيمِ
106. مَا نَنسَخْ مِنْ ءَايَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَيْرٍ مِّنْهَآ أَوْ مِثْلِهَآۗ أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ
107. أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ ٱللَّهَ لَهُۥ مُلْكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِۗ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ مِن وَلِىٍّ وَلَا نَصِيرٍ
108. أَمْ تُرِيدُونَ أَن تَسْـَٔلُواْ رَسُولَكُمْ كَمَا سُئِلَ مُوسَىٰ مِن قَبْلُۗ وَمَن يَتَبَدَّلِ ٱلْكُفْرَ بِٱلْإِيمَٰنِ فَقَدْ ضَلَّ سَوَآءَ ٱلسَّبِيلِ
109. وَدَّ كَثِيرٌ مِّنْ أَهْلِ ٱلْكِتَٰبِ لَوْ يَرُدُّونَكُم مِّنۢ بَعْدِ إِيمَٰنِكُمْ كُفَّارًا حَسَدًا مِّنْ عِندِ أَنفُسِهِم مِّنۢ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ ٱلْحَقُّۖ فَٱعْفُواْ وَٱصْفَحُواْ حَتَّىٰ يَأْتِىَ ٱللَّهُ بِأَمْرِهِۦٓۗ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ
110. وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَٰوةَ وَءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَۚ وَمَا تُقَدِّمُواْ لِأَنفُسِكُم مِّنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ ٱللَّهِۗ إِنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ
111. وَقَالُواْ لَن يَدْخُلَ ٱلْجَنَّةَ إِلَّا مَن كَانَ هُودًا أَوْ نَصَٰرَىٰۗ تِلْكَ أَمَانِيُّهُمْۗ قُلْ هَاتُواْ بُرْهَٰنَكُمْ إِن كُنتُمْ صَٰدِقِينَ
112. بَلَىٰ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُۥ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُۥٓ أَجْرُهُۥ عِندَ رَبِّهِۦ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ
113. وَقَالَتِ ٱلْيَهُودُ لَيْسَتِ ٱلنَّصَٰرَىٰ عَلَىٰ شَىْءٍ وَقَالَتِ ٱلنَّصَٰرَىٰ لَيْسَتِ ٱلْيَهُودُ عَلَىٰ شَىْءٍ وَهُمْ يَتْلُونَ ٱلْكِتَٰبَۗ كَذَٰلِكَ قَالَ ٱلَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ مِثْلَ قَوْلِهِمْۚ فَٱللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ ٱلْقِيَٰمَةِ فِيمَا كَانُواْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ
114. وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن مَّنَعَ مَسَٰاجِدَ ٱللَّهِ أَن يُذْكَرَ فِيهَا ٱسْمُهُۥ وَسَعَىٰ فِى خَرَابِهَآۚ أُوْلَٰٓئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَن يَدْخُلُوهَآ إِلَّآ خَآئِفِينَۚ لَهُمْ فِى ٱلدُّنْيَا خِزْىٌ وَلَهُمْ فِى ٱلْأٓخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ
115. وَلِلَّهِ ٱلْمَشْرِقُ وَٱلْمَغْرِبُۚ فَأَيْنَمَا تُوَلُّواْ فَثَمَّ وَجْهُ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ وَٰسِعٌ عَلِيمٌ
116. وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱللَّهُ وَلَدًاۗ سُبْحَٰنَهُۥۖ بَل لَّهُۥ مَا فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِۖ كُلٌّ لَّهُۥ قَٰنِتُونَ
117. بَدِيعُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِۖ وَإِذَا قَضَىٰٓ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ
118. وَقَالَ ٱلَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ لَوْلَا يُكَلِّمُنَا ٱللَّهُ أَوْ تَأْتِينَآ ءَايَةٌۗ كَذَٰلِكَ قَالَ ٱلَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّثْلَ قَوْلِهِمْۘ تَشَٰبَهَتْ قُلُوبُهُمْۗ قَدْ بَيَّنَّا ٱلْأٓيَٰتِ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ
119. إِنَّآ أَرْسَلْنَٰكَ بِٱلْحَقِّ بَشِيرًا وَنَذِيرًاۖ وَلَا تُسْـَٔلُ عَنْ أَصْحَٰبِ ٱلْجَحِيمِ
120. وَلَن تَرْضَىٰ عَنكَ ٱلْيَهُودُ وَلَا ٱلنَّصَٰرَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْۗ قُلْ إِنَّ هُدَى ٱللَّهِ هُوَ ٱلْهُدَىٰۗ وَلَئِنِ ٱتَّبَعْتَ أَهْوَآءَهُم بَعْدَ ٱلَّذِى جَآءَكَ مِنَ ٱلْعِلْمِۙ مَا لَكَ مِنَ ٱللَّهِ مِن وَلِىٍّ وَلَا نَصِيرٍ
121. ٱلَّذِينَ ءَاتَيْنَٰهُمُ ٱلْكِتَٰبَ يَتْلُونَهُۥ حَقَّ تِلَاوَتِهِۦٓ أُوْلَٰٓئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِۦۗ وَمَن يَكْفُرْ بِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلْخَٰسِرُونَ
122. يَٰبَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ ٱذْكُرُواْ نِعْمَتِىَ ٱلَّتِىٓ أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّى فَضَّلْتُكُمْ عَلَى ٱلْعَٰلَمِينَ
123. وَٱتَّقُواْ يَوْمًا لَّا تَجْزِى نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْـًٔا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا تَنفَعُهَا شَفَٰعَةٌ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ
124. وَإِذِ ٱبْتَلَىٰٓ إِبْرَٰهِيمَ رَبُّهُۥ بِكَلِمَٰتٍ فَأَتَمَّهُنَّۖ قَالَ إِنِّى جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًاۖ قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِىۖ قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِى ٱلظَّٰلِمِينَ
125. وَإِذْ جَعَلْنَا ٱلْبَيْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَأَمْنًا وَٱتَّخِذُواْ مِن مَّقَامِ إِبْرَٰهِيمَ مُصَلًّىۖ وَعَهِدْنَآ إِلَىٰٓ إِبْرَٰهِيمَ وَإِسْمَٰعِيلَ أَن طَهِّرَا بَيْتِىَ لِلطَّآئِفِينَ وَٱلْعَٰكِفِينَ وَٱلرُّكَّعِ ٱلسُّجُودِ
126. وَإِذْ قَالَ إِبْرَٰهِيمُ رَبِّ ٱجْعَلْ هَٰذَا بَلَدًا ءَامِنًا وَٱرْزُقْ أَهْلَهُۥ مِنَ ٱلثَّمَرَٰتِ مَنْ ءَامَنَ مِنْهُم بِٱللَّهِ وَٱلْيَوْمِ ٱلْأٓخِرِۖ قَالَ وَمَن كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُۥ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُۥٓ إِلَىٰ عَذَابِ ٱلنَّارِۖ وَبِئْسَ ٱلْمَصِيرُ
127. وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَٰهِيمُ ٱلْقَوَاعِدَ مِنَ ٱلْبَيْتِ وَإِسْمَٰعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّآ إِنَّكَ أَنتَ ٱلسَّمِيعُ ٱلْعَلِيمُ
128. رَبَّنَا وَٱجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِن ذُرِّيَّتِنَآ أُمَّةً مُّسْلِمَةً لَّكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَآ إِنَّكَ أَنتَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ
129. رَبَّنَا وَٱبْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُواْ عَلَيْهِمْ ءَايَٰتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ ٱلْكِتَٰبَ وَٱلْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلْعَزِيزُ ٱلْحَكِيمُ
130. وَمَن يَرْغَبُ عَن مِّلَّةِ إِبْرَٰهِيمَ إِلَّا مَن سَفِهَ نَفْسَهُۥۚ وَلَقَدِ ٱصْطَفَيْنَٰهُ فِى ٱلدُّنْيَاۖ وَإِنَّهُۥ فِى ٱلْأٓخِرَةِ لَمِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ
131. إِذْ قَالَ لَهُۥ رَبُّهُۥٓ أَسْلِمْۖ قَالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ
132. وَوَصَّىٰ بِهَآ إِبْرَٰهِيمُ بَنِيهِ وَيَعْقُوبُ يَٰبَنِىَّ إِنَّ ٱللَّهَ ٱصْطَفَىٰ لَكُمُ ٱلدِّينَ فَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسْلِمُونَ
133. أَمْ كُنتُمْ شُهَدَآءَ إِذْ حَضَرَ يَعْقُوبَ ٱلْمَوْتُ إِذْ قَالَ لِبَنِيهِ مَا تَعْبُدُونَ مِنۢ بَعْدِىۖ قَالُواْ نَعْبُدُ إِلَٰهَكَ وَإِلَٰهَ ءَابَآئِكَ إِبْرَٰهِيمَ وَإِسْمَٰعِيلَ وَإِسْحَٰقَ إِلَٰهًا وَٰحِدًا وَنَحْنُ لَهُۥ مُسْلِمُونَ
134. تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْۖ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُم مَّا كَسَبْتُمْۖ وَلَا تُسْـَٔلُونَ عَمَّا كَانُواْ يَعْمَلُونَ
135. وَقَالُواْ كُونُواْ هُودًا أَوْ نَصَٰرَىٰ تَهْتَدُواْۗ قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْرَٰهِيمَ حَنِيفًاۖ وَمَا كَانَ مِنَ ٱلْمُشْرِكِينَ
136. قُولُوٓاْ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيْنَا وَمَآ أُنزِلَ إِلَىٰٓ إِبْرَٰهِيمَ وَإِسْمَٰعِيلَ وَإِسْحَٰقَ وَيَعْقُوبَ وَٱلْأَسْبَاطِ وَمَآ أُوتِىَ مُوسَىٰ وَعِيسَىٰ وَمَآ أُوتِىَ ٱلنَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُۥ مُسْلِمُونَ
137. فَإِنْ ءَامَنُواْ بِمِثْلِ مَآ ءَامَنتُم بِهِۦ فَقَدِ ٱهْتَدَواْۖ وَإِن تَوَلَّوْاْ فَإِنَّمَا هُمْ فِى شِقَاقٍۖ فَسَيَكْفِيكَهُمُ ٱللَّهُۚ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلْعَلِيمُ
138. صِبْغَةَ ٱللَّهِ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ ٱللَّهِ صِبْغَةًۖ وَنَحْنُ لَهُۥ عَٰبِدُونَ
139. قُلْ أَتُحَآجُّونَنَا فِى ٱللَّهِ وَهُوَ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْۖ وَلَنَآ أَعْمَٰلُنَا وَلَكُمْ أَعْمَٰلُكُمْۖ وَنَحْنُ لَهُۥ مُخْلِصُونَ
140. أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَٰهِيمَ وَإِسْمَٰعِيلَ وَإِسْحَٰقَ وَيَعْقُوبَ وَٱلْأَسْبَاطَ كَانُواْ هُودًا أَوْ نَصَٰرَىٰۗ قُلْ ءَأَنتُمْ أَعْلَمُ أَمِ ٱللَّهُۗ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن كَتَمَ شَهَٰدَةً عِندَهُۥ مِنَ ٱللَّهِۗ وَمَا ٱللَّهُ بِغَٰفِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ
141. تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْۖ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُم مَّا كَسَبْتُمْۖ وَلَا تُسْـَٔلُونَ عَمَّا كَانُواْ يَعْمَلُونَ
142. سَيَقُولُ ٱلسُّفَهَآءُ مِنَ ٱلنَّاسِ مَا وَلَّىٰهُمْ عَن قِبْلَتِهِمُ ٱلَّتِى كَانُواْ عَلَيْهَاۚ قُل لِّلَّهِ ٱلْمَشْرِقُ وَٱلْمَغْرِبُۚ يَهْدِى مَن يَشَآءُ إِلَىٰ صِرَٰطٍ مُّسْتَقِيمٍ
143. وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَٰكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِّتَكُونُواْ شُهَدَآءَ عَلَى ٱلنَّاسِ وَيَكُونَ ٱلرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًاۗ وَمَا جَعَلْنَا ٱلْقِبْلَةَ ٱلَّتِى كُنتَ عَلَيْهَآ إِلَّا لِنَعْلَمَ مَن يَتَّبِعُ ٱلرَّسُولَ مِمَّن يَنقَلِبُ عَلَىٰ عَقِبَيْهِۗ وَإِن كَانَتْ لَكَبِيرَةً إِلَّا عَلَى ٱلَّذِينَ هَدَى ٱللَّهُۗ وَمَا كَانَ ٱللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَٰنَكُمْۚ إِنَّ ٱللَّهَ بِٱلنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَّحِيمٌ
144. قَدْ نَرَىٰ تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِى ٱلسَّمَآءِۖ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَاهَاۖ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ ٱلْمَسْجِدِ ٱلْحَرَامِۚ وَحَيْثُ مَا كُنتُمْ فَوَلُّواْ وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُۥۗ وَإِنَّ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلْكِتَٰبَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ ٱلْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْۗ وَمَا ٱللَّهُ بِغَٰفِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ
145. وَلَئِنْ أَتَيْتَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلْكِتَٰبَ بِكُلِّ ءَايَةٍ مَّا تَبِعُواْ قِبْلَتَكَۚ وَمَآ أَنتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْۚ وَمَا بَعْضُهُم بِتَابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍۚ وَلَئِنِٱتَّبَعْتَ أَهْوَآءَهُم مِّنۢ بَعْدِ مَا جَآءَكَ مِنَ ٱلْعِلْمِۙ إِنَّكَ إِذًا لَّمِنَ ٱلظَّٰلِمِينَ
146. ٱلَّذِينَ ءَاتَيْنَٰهُمُ ٱلْكِتَٰبَ يَعْرِفُونَهُۥ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَآءَهُمْۖ وَإِنَّ فَرِيقًا مِّنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ ٱلْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ
147. ٱلْحَقُّ مِن رَّبِّكَۖ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلْمُمْتَرِينَ
148. وَلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَاۖ فَٱسْتَبِقُواْ ٱلْخَيْرَٰتِ أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ ٱللَّهُ جَمِيعًاۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ
149. وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ ٱلْمَسْجِدِ ٱلْحَرَامِۖ وَإِنَّهُۥ لَلْحَقُّ مِن رَّبِّكَۗ وَمَا ٱللَّهُ بِغَٰفِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ
150. وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ ٱلْمَسْجِدِ ٱلْحَرَامِۖ وَحَيْثُ مَا كُنتُمْ فَوَلُّواْ وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُۥ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَيْكُمْ حُجَّةٌ إِلَّا ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنْهُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَٱخْشَوْنِى وَلِأُتِمَّ نِعْمَتِى عَلَيْكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ
151. كَمَآ أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِّنكُمْ يَتْلُواْ عَلَيْكُمْ ءَايَٰتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ ٱلْكِتَٰبَ وَٱلْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُم مَّا لَمْ تَكُونُواْ تَعْلَمُونَ
152. فَٱذْكُرُونِىٓ أَذْكُرْكُمْ وَٱشْكُرُواْ لِى وَلَا تَكْفُرُونِ
153. يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱسْتَعِينُواْ بِٱلصَّبْرِ وَٱلصَّلَٰوةِۚ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلصَّٰبِرِينَ
154. وَلَا تَقُولُواْ لِمَن يُقْتَلُ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ أَمْوَٰتٌۢۚ بَلْ أَحْيَآءٌ وَلَٰكِن لَّا تَشْعُرُونَ
155. وَلَنَبْلُوَنَّكُم بِشَىْءٍ مِّنَ ٱلْخَوْفِ وَٱلْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ ٱلْأَمْوَٰلِ وَٱلْأَنفُسِ وَٱلثَّمَرَٰتِۗ وَبَشِّرِ ٱلصَّٰبِرِينَ
156. ٱلَّذِينَ إِذَآ أَصَٰبَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُوٓاْ إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّآ إِلَيْهِ رَٰجِعُونَ
157. أُوْلَٰٓئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَٰتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَرَحْمَةٌۖ وَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلْمُهْتَدُونَ
158. إِنَّ ٱلصَّفَا وَٱلْمَرْوَةَ مِن شَعَآئِرِ ٱللَّهِۖ فَمَنْ حَجَّ ٱلْبَيْتَ أَوِ ٱعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَن يَطَّوَّفَ بِهِمَاۚ وَمَن تَطَوَّعَ خَيْرًا فَإِنَّ ٱللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ
159. إِنَّ ٱلَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَآ أَنزَلْنَا مِنَ ٱلْبَيِّنَٰتِ وَٱلْهُدَىٰ مِنۢ بَعْدِ مَا بَيَّنَّٰهُ لِلنَّاسِ فِى ٱلْكِتَٰبِ أُوْلَٰٓئِكَ يَلْعَنُهُمُ ٱللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ ٱللَّٰعِنُونَ
160. إِلَّا ٱلَّذِينَ تَابُواْ وَأَصْلَحُواْ وَبَيَّنُواْ فَأُوْلَٰٓئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْۖ وَأَنَا ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ
161. إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَمَاتُواْ وَهُمْ كُفَّارٌ أُوْلَٰٓئِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ ٱللَّهِ وَٱلْمَلَٰٓئِكَةِ وَٱلنَّاسِ أَجْمَعِينَ
162. خَٰلِدِينَ فِيهَا لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ ٱلْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنظَرُونَ
163. وَإِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَٰحِدٌۖ لَّآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلرَّحْمَٰنُ ٱلرَّحِيمُ
164. إِنَّ فِى خَلْقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ وَٱخْتِلَٰفِ ٱلَّيْلِ وَٱلنَّهَارِ وَٱلْفُلْكِ ٱلَّتِى تَجْرِى فِى ٱلْبَحْرِ بِمَا يَنفَعُ ٱلنَّاسَ وَمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مِن مَّآءٍ فَأَحْيَا بِهِ ٱلْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَآبَّةٍ وَتَصْرِيفِ ٱلرِّيَٰحِ وَٱلسَّحَابِ ٱلْمُسَخَّرِ بَيْنَ ٱلسَّمَآءِ وَٱلْأَرْضِ لَأٓيَٰتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ
165. وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دُونِ ٱللَّهِ أَندَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ ٱللَّهِۖ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَشَدُّ حُبًّا لِّلَّهِۗ وَلَوْ يَرَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ إِذْ يَرَوْنَ ٱلْعَذَابَ أَنَّ ٱلْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا وَأَنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلْعَذَابِ
166. إِذْ تَبَرَّأَ ٱلَّذِينَ ٱتُّبِعُواْ مِنَ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُواْ وَرَأَوُاْ ٱلْعَذَابَ وَتَقَطَّعَتْ بِهِمُ ٱلْأَسْبَابُ
167. وَقَالَ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُواْ لَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَمَا تَبَرَّءُواْ مِنَّاۗ كَذَٰلِكَ يُرِيهِمُ ٱللَّهُ أَعْمَٰلَهُمْ حَسَرَٰتٍ عَلَيْهِمْ وَمَا هُم بِخَٰرِجِينَ مِنَ ٱلنَّارِ
168. يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ كُلُواْ مِمَّا فِى ٱلْأَرْضِ حَلَٰلًا طَيِّبًا وَلَا تَتَّبِعُواْ خُطُوَٰتِ ٱلشَّيْطَٰنِۚ إِنَّهُۥ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ
169. إِنَّمَا يَأْمُرُكُم بِٱلسُّوٓءِ وَٱلْفَحْشَآءِ وَأَن تَقُولُواْ عَلَى ٱللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ
170. وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ٱتَّبِعُواْ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ قَالُواْ بَلْ نَتَّبِعُ مَآ أَلْفَيْنَا عَلَيْهِ ءَابَآءَنَآۗ أَوَلَوْ كَانَ ءَابَاؤُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ شَيْـًٔا وَلَا يَهْتَدُونَ
171. وَمَثَلُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ كَمَثَلِ ٱلَّذِى يَنْعِقُ بِمَا لَا يَسْمَعُ إِلَّا دُعَآءً وَنِدَآءً صُمُّۢ بُكْمٌ عُمْىٌ فَهُمْ لَا يَعْقِلُونَ
172. يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كُلُواْ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقْنَٰكُمْ وَٱشْكُرُواْ لِلَّهِ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ
173. إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ ٱلْمَيْتَةَ وَٱلدَّمَ وَلَحْمَ ٱلْخِنزِيرِ وَمَآ أُهِلَّ بِهِۦ لِغَيْرِ ٱللَّهِۖ فَمَنِ ٱضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَلَآ إِثْمَ عَلَيْهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
174. إِنَّ ٱلَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلْكِتَٰبِ وَيَشْتَرُونَ بِهِۦ ثَمَنًا قَلِيلًاۙ أُوْلَٰٓئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِى بُطُونِهِمْ إِلَّا ٱلنَّارَ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ ٱللَّهُ يَوْمَ ٱلْقِيَٰمَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
175. أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ ٱشْتَرَوُاْ ٱلضَّلَٰلَةَ بِٱلْهُدَىٰ وَٱلْعَذَابَ بِٱلْمَغْفِرَةِۚ فَمَآ أَصْبَرَهُمْ عَلَى ٱلنَّارِ
176. ذَٰلِكَ بِأَنَّ ٱللَّهَ نَزَّلَ ٱلْكِتَٰبَ بِٱلْحَقِّۗ وَإِنَّ ٱلَّذِينَ ٱخْتَلَفُواْ فِى ٱلْكِتَٰبِ لَفِى شِقَاقٍۭ بَعِيدٍ
177. لَّيْسَ ٱلْبِرَّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَكُمْ قِبَلَ ٱلْمَشْرِقِ وَٱلْمَغْرِبِ وَلَٰكِنَّ ٱلْبِرَّ مَنْ ءَامَنَ بِٱللَّهِ وَٱلْيَوْمِ ٱلْأٓخِرِ وَٱلْمَلَٰٓئِكَةِ وَٱلْكِتَٰبِ وَٱلنَّبِيِّۦنَ وَءَاتَى ٱلْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِۦ ذَوِى ٱلْقُرْبَىٰ وَٱلْيَتَٰمَىٰ وَٱلْمَسَٰكِينَ وَٱبْنَ ٱلسَّبِيلِ وَٱلسَّآئِلِينَ وَفِى ٱلرِّقَابِ وَأَقَامَ ٱلصَّلَٰوةَ وَءَاتَى ٱلزَّكَوٰةَۖ وَٱلْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَٰهَدُواْۖ وَٱلصَّٰبِرِينَ فِى ٱلْبَأْسَآءِ وَٱلضَّرَّآءِ وَحِينَ ٱلْبَأْسِۗ أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ صَدَقُواْۖ وَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلْمُتَّقُونَ
178. يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ ٱلْقِصَاصُ فِى ٱلْقَتْلَىۖ ٱلْحُرُّ بِٱلْحُرِّ وَٱلْعَبْدُ بِٱلْعَبْدِ وَٱلْأُنثَىٰ بِٱلْأُنثَىٰۚ فَمَنْ عُفِىَ لَهُۥ مِنْ أَخِيهِ شَىْءٌ فَٱتِّبَاعٌۢ بِٱلْمَعْرُوفِ وَأَدَآءٌ إِلَيْهِ بِإِحْسَٰنٍۗ ذَٰلِكَ تَخْفِيفٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَرَحْمَةٌۗ فَمَنِ ٱعْتَدَىٰ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَلَهُۥ عَذَابٌ أَلِيمٌ
179. وَلَكُمْ فِى ٱلْقِصَاصِ حَيَوٰةٌ يَٰٓأُوْلِى ٱلْأَلْبَٰبِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ
180. كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ ٱلْمَوْتُ إِن تَرَكَ خَيْرًا ٱلْوَصِيَّةُ لِلْوَٰلِدَيْنِ وَٱلْأَقْرَبِينَ بِٱلْمَعْرُوفِۖ حَقًّا عَلَى ٱلْمُتَّقِينَ
181. فَمَنۢ بَدَّلَهُۥ بَعْدَمَا سَمِعَهُۥ فَإِنَّمَآ إِثْمُهُۥ عَلَى ٱلَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُۥٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
182. فَمَنْ خَافَ مِن مُّوصٍ جَنَفًا أَوْ إِثْمًا فَأَصْلَحَ بَيْنَهُمْ فَلَآ إِثْمَ عَلَيْهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
183. يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ ٱلصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى ٱلَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ
184. أَيَّامًا مَّعْدُودَٰتٍۚ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَۚ وَعَلَى ٱلَّذِينَ يُطِيقُونَهُۥ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍۖ فَمَن تَطَوَّعَ خَيْرًا فَهُوَ خَيْرٌ لَّهُۥۚ وَأَن تَصُومُواْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ
185. شَهْرُ رَمَضَانَ ٱلَّذِىٓ أُنزِلَ فِيهِ ٱلْقُرْءَانُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَٰتٍ مِّنَ ٱلْهُدَىٰ وَٱلْفُرْقَانِۖ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ ٱلشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُۖ وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَۗ يُرِيدُ ٱللَّهُ بِكُمُ ٱلْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ ٱلْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُواْ ٱلْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُواْ ٱللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
186. وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِى عَنِّى فَإِنِّى قَرِيبٌۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ ٱلدَّاعِ إِذَا دَعَانِۖ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِى وَلْيُؤْمِنُواْ بِى لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ
187. أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ ٱلصِّيَامِ ٱلرَّفَثُ إِلَىٰ نِسَآئِكُمْۚ هُنَّ لِبَاسٌ لَّكُمْ وَأَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّۗ عَلِمَ ٱللَّهُ أَنَّكُمْ كُنتُمْ تَخْتَانُونَ أَنفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ وَعَفَا عَنكُمْۖ فَٱلْـَٰٔنَ بَٰشِرُوهُنَّ وَٱبْتَغُواْ مَا كَتَبَ ٱللَّهُ لَكُمْۚ وَكُلُواْ وَٱشْرَبُواْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَكُمُ ٱلْخَيْطُ ٱلْأَبْيَضُ مِنَ ٱلْخَيْطِ ٱلْأَسْوَدِ مِنَ ٱلْفَجْرِۖ ثُمَّ أَتِمُّواْ ٱلصِّيَامَ إِلَى ٱلَّيْلِۚ وَلَا تُبَٰشِرُوهُنَّ وَأَنتُمْ عَٰكِفُونَ فِى ٱلْمَسَٰجِدِۗ تِلْكَ حُدُودُ ٱللَّهِ فَلَا تَقْرَبُوهَاۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ ءَايَٰتِهِۦ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ
188. وَلَا تَأْكُلُوٓاْ أَمْوَٰلَكُم بَيْنَكُم بِٱلْبَٰطِلِ وَتُدْلُواْ بِهَآ إِلَى ٱلْحُكَّامِ لِتَأْكُلُواْ فَرِيقًا مِّنْ أَمْوَٰلِ ٱلنَّاسِ بِٱلْإِثْمِ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ
189. يَسْـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلْأَهِلَّةِۖ قُلْ هِىَ مَوَٰقِيتُ لِلنَّاسِ وَٱلْحَجِّۗ وَلَيْسَ ٱلْبِرُ بِأَن تَأْتُواْ ٱلْبُيُوتَ مِن ظُهُورِهَا وَلَٰكِنَّ ٱلْبِرَّ مَنِ ٱتَّقَىٰۗ وَأْتُواْ ٱلْبُيُوتَ مِنْ أَبْوَٰبِهَاۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
190. وَقَٰتِلُواْ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ ٱلَّذِينَ يُقَٰتِلُونَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ ٱلْمُعْتَدِينَ
191. وَٱقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُم مِّنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْۚ وَٱلْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ ٱلْقَتْلِۚ وَلَا تُقَٰتِلُوهُمْ عِندَ ٱلْمَسْجِدِ ٱلْحَرَامِ حَتَّىٰ يُقَٰتِلُوكُمْ فِيهِۖ فَإِن قَٰتَلُوكُمْ فَٱقْتُلُوهُمْۗ كَذَٰلِكَ جَزَآءُ ٱلْكَٰفِرِينَ
192. فَإِنِ ٱنتَهَوْاْ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
193. وَقَٰتِلُوهُمْ حَتَّىٰ لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ ٱلدِّينُ لِلَّهِۖ فَإِنِ ٱنتَهَوْاْ فَلَا عُدْوَٰنَ إِلَّا عَلَى ٱلظَّٰلِمِينَ
194. ٱلشَّهْرُ ٱلْحَرَامُ بِٱلشَّهْرِ ٱلْحَرَامِ وَٱلْحُرُمَٰتُ قِصَاصٌۚ فَمَنِ ٱعْتَدَىٰ عَلَيْكُمْ فَٱعْتَدُواْ عَلَيْهِ بِمِثْلِمَا ٱعْتَدَىٰ عَلَيْكُمْۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعْلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلْمُتَّقِينَ
195. وَأَنفِقُواْ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ وَلَا تُلْقُواْ بِأَيْدِيكُمْ إِلَى ٱلتَّهْلُكَةِۛ وَأَحْسِنُوٓاْۛ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلْمُحْسِنِينَ
196. وَأَتِمُّواْ ٱلْحَجَّ وَٱلْعُمْرَةَ لِلَّهِۚ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَٱسْتَيْسَرَ مِنَ ٱلْهَدْىِۖ وَلَا تَحْلِقُواْ رُءُوسَكُمْ حَتَّىٰ يَبْلُغَ ٱلْهَدْىُ مَحِلَّهُۥۚ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ بِهِۦٓ أَذًى مِّن رَّأْسِهِۦ فَفِدْيَةٌ مِّن صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍۚ فَإِذَآ أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِٱلْعُمْرَةِ إِلَى ٱلْحَجِّ فَمَا ٱسْتَيْسَرَ مِنَ ٱلْهَدْىِۚ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلَٰثَةِ أَيَّامٍ فِى ٱلْحَجِّ وَسَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْۗ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌۗ ذَٰلِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُۥ حَاضِرِى ٱلْمَسْجِدِ ٱلْحَرَامِۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعْلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلْعِقَابِ
197. ٱلْحَجُّ أَشْهُرٌ مَّعْلُومَٰتٌۚ فَمَن فَرَضَ فِيهِنَّ ٱلْحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِى ٱلْحَجِّۗ وَمَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ ٱللَّهُۗ وَتَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَيْرَ ٱلزَّادِ ٱلتَّقْوَىٰۗ وَٱتَّقُونِ يَٰٓأُوْلِى ٱلْأَلْبَٰبِ
198. لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَبْتَغُواْ فَضْلًا مِّن رَّبِّكُمْۚ فَإِذَآ أَفَضْتُم مِّنْ عَرَفَٰتٍ فَٱذْكُرُواْ ٱللَّهَ عِندَ ٱلْمَشْعَرِ ٱلْحَرَامِۖ وَٱذْكُرُوهُ كَمَا هَدَاكُمْ وَإِن كُنتُم مِّن قَبْلِهِۦ لَمِنَ ٱلضَّآلِّينَ
199. ثُمَّ أَفِيضُواْ مِنْ حَيْثُ أَفَاضَ ٱلنَّاسُ وَٱسْتَغْفِرُواْ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
200. فَإِذَا قَضَيْتُم مَّنَٰسِكَكُمْ فَٱذْكُرُواْ ٱللَّهَ كَذِكْرِكُمْ ءَابَآءَكُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِكْرًاۗ فَمِنَ ٱلنَّاسِ مَّن يَقُولُ رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِى ٱلدُّنْيَا وَمَا لَهُۥ فِى ٱلْأٓخِرَةِ مِنْ خَلَٰقٍ
201. وَمِنْهُم مَّن يَقُولُ رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِى ٱلدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِى ٱلْأٓخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ
202. أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمْ نَصِيبٌ مِّمَّا كَسَبُواْۚ وَٱللَّهُ سَرِيعُ ٱلْحِسَابِ
203. وَٱذْكُرُواْ ٱللَّهَ فِىٓ أَيَّامٍ مَّعْدُودَٰتٍۚ فَمَن تَعَجَّلَ فِى يَوْمَيْنِ فَلَآ إِثْمَ عَلَيْهِ وَمَن تَأَخَّرَ فَلَآ إِثْمَ عَلَيْهِۖ لِمَنِ ٱتَّقَىٰۗ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعْلَمُوٓاْ أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
204. وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يُعْجِبُكَ قَوْلُهُۥ فِى ٱلْحَيَوٰةِ ٱلدُّنْيَا وَيُشْهِدُ ٱللَّهَ عَلَىٰ مَا فِى قَلْبِهِۦ وَهُوَ أَلَدُّ ٱلْخِصَامِ
205. وَإِذَا تَوَلَّىٰ سَعَىٰ فِى ٱلْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيهَا وَيُهْلِكَ ٱلْحَرْثَ وَٱلنَّسْلَۗ وَٱللَّهُ لَا يُحِبُّ ٱلْفَسَادَ
206. وَإِذَا قِيلَ لَهُ ٱتَّقِ ٱللَّهَ أَخَذَتْهُ ٱلْعِزَّةُ بِٱلْإِثْمِۖ فَحَسْبُهُۥ جَهَنَّمُۖ وَلَبِئْسَ ٱلْمِهَادُ
207. وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَّن يَشْرِى نَفْسَهُ ٱبْتِغَآءَ مَرْضَاتِ ٱللَّهِۚ وَٱللَّهُ رَءُوفٌۢ بِٱلْعِبَادِ
208. يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱدْخُلُواْ فِى ٱلسِّلْمِ كَآفَّةً وَلَا تَتَّبِعُواْ خُطُوَٰتِ ٱلشَّيْطَٰنِۚ إِنَّهُۥ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ
209. فَإِن زَلَلْتُم مِّنۢ بَعْدِ مَا جَآءَتْكُمُ ٱلْبَيِّنَٰتُ فَٱعْلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
210. هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّآ أَن يَأْتِيَهُمُ ٱللَّهُ فِى ظُلَلٍ مِّنَ ٱلْغَمَامِ وَٱلْمَلَٰٓئِكَةُ وَقُضِىَ ٱلْأَمْرُۚ وَإِلَى ٱللَّهِ تُرْجَعُ ٱلْأُمُورُ
211. سَلْ بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ كَمْ ءَاتَيْنَٰهُم مِّنْ ءَايَةٍۭ بَيِّنَةٍۗ وَمَن يُبَدِّلْ نِعْمَةَ ٱللَّهِ مِنۢ بَعْدِ مَا جَآءَتْهُ فَإِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلْعِقَابِ
212. زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ ٱلْحَيَوٰةُ ٱلدُّنْيَا وَيَسْخَرُونَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْۘ وَٱلَّذِينَ ٱتَّقَوْاْ فَوْقَهُمْ يَوْمَ ٱلْقِيَٰمَةِۗ وَٱللَّهُ يَرْزُقُ مَن يَشَآءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ
213. كَانَ ٱلنَّاسُ أُمَّةً وَٰحِدَةً فَبَعَثَ ٱللَّهُ ٱلنَّبِيِّۦنَ مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ وَأَنزَلَ مَعَهُمُ ٱلْكِتَٰبَ بِٱلْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ ٱلنَّاسِ فِيمَا ٱخْتَلَفُواْ فِيهِۚ وَمَا ٱخْتَلَفَ فِيهِ إِلَّا ٱلَّذِينَ أُوتُوهُ مِنۢ بَعْدِ مَا جَآءَتْهُمُ ٱلْبَيِّنَٰتُ بَغْيًا بَيْنَهُمْۖ فَهَدَى ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لِمَا ٱخْتَلَفُواْ فِيهِ مِنَ ٱلْحَقِّ بِإِذْنِهِۦۗ وَٱللَّهُ يَهْدِى مَن يَشَآءُ إِلَىٰ صِرَٰطٍ مُّسْتَقِيمٍ
214. أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُواْ ٱلْجَنَّةَ وَلَمَّا يَأْتِكُم مَّثَلُ ٱلَّذِينَ خَلَوْاْ مِن قَبْلِكُمۖ مَّسَّتْهُمُ ٱلْبَأْسَآءُ وَٱلضَّرَّآءُ وَزُلْزِلُواْ حَتَّىٰ يَقُولَ ٱلرَّسُولُ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥ مَتَىٰ نَصْرُ ٱللَّهِۗ أَلَآ إِنَّ نَصْرَ ٱللَّهِ قَرِيبٌ
215. يَسْـَٔلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَۖ قُلْ مَآ أَنفَقْتُم مِّنْ خَيْرٍ فَلِلْوَٰلِدَيْنِ وَٱلْأَقْرَبِينَ وَٱلْيَتَٰمَىٰ وَٱلْمَسَٰكِينِ وَٱبْنِ ٱلسَّبِيلِۗ وَمَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ ٱللَّهَ بِهِۦ عَلِيمٌ
216. كُتِبَ عَلَيْكُمُ ٱلْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَّكُمْۖ وَعَسَىٰٓ أَن تَكْرَهُواْ شَيْـًٔا وَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْۖ وَعَسَىٰٓ أَن تُحِبُّواْ شَيْـًٔا وَهُوَ شَرٌّ لَّكُمْۗ وَٱللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ
217. يَسْـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلشَّهْرِ ٱلْحَرَامِ قِتَالٍ فِيهِۖ قُلْ قِتَالٌ فِيهِ كَبِيرٌۖ وَصَدٌّ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ وَكُفْرٌۢ بِهِۦ وَٱلْمَسْجِدِ ٱلْحَرَامِ وَإِخْرَاجُ أَهْلِهِۦ مِنْهُ أَكْبَرُ عِندَ ٱللَّهِۚ وَٱلْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ ٱلْقَتْلِۗ وَلَا يَزَالُونَ يُقَٰتِلُونَكُمْ حَتَّىٰ يَرُدُّوكُمْ عَن دِينِكُمْ إِنِ ٱسْتَطَٰعُواْۚ وَمَن يَرْتَدِدْ مِنكُمْ عَن دِينِهِۦ فَيَمُتْ وَهُوَ كَافِرٌ فَأُوْلَٰٓئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَٰلُهُمْ فِى ٱلدُّنْيَا وَٱلْأٓخِرَةِۖ وَأُوْلَٰٓئِكَ أَصْحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمْ فِيهَا خَٰلِدُونَ
218. إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَٱلَّذِينَ هَاجَرُواْ وَجَٰهَدُواْ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ أُوْلَٰٓئِكَ يَرْجُونَ رَحْمَتَ ٱللَّهِۚ وَٱللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
219. يَسْـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلْخَمْرِ وَٱلْمَيْسِرِۖ قُلْ فِيهِمَآ إِثْمٌ كَبِيرٌ وَمَنَٰفِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَآ أَكْبَرُ مِن نَّفْعِهِمَاۗ وَيَسْـَٔلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَۖ قُلِ ٱلْعَفْوَۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمُ ٱلْأٓيَٰتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ
220. فِى ٱلدُّنْيَا وَٱلْأٓخِرَةِۗ وَيَسْـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلْيَتَٰمَىٰۖ قُلْ إِصْلَاحٌ لَّهُمْ خَيْرٌۖ وَإِن تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَٰنُكُمْۚ وَٱللَّهُ يَعْلَمُ ٱلْمُفْسِدَ مِنَ ٱلْمُصْلِحِۚ وَلَوْ شَآءَ ٱللَّهُ لَأَعْنَتَكُمْۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
221. وَلَا تَنكِحُواْ ٱلْمُشْرِكَٰتِ حَتَّىٰ يُؤْمِنَّۚ وَلَأَمَةٌ مُّؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكَةٍ وَلَوْ أَعْجَبَتْكُمْۗ وَلَا تُنكِحُواْ ٱلْمُشْرِكِينَ حَتَّىٰ يُؤْمِنُواْۚ وَلَعَبْدٌ مُّؤْمِنٌ خَيْرٌ مِّن مُّشْرِكٍ وَلَوْ أَعْجَبَكُمْۗ أُوْلَٰٓئِكَ يَدْعُونَ إِلَى ٱلنَّارِۖ وَٱللَّهُ يَدْعُوٓاْ إِلَى ٱلْجَنَّةِ وَٱلْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِۦۖ وَيُبَيِّنُ ءَايَٰتِهِۦ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ
222. وَيَسْـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلْمَحِيضِۖ قُلْ هُوَ أَذًى فَٱعْتَزِلُواْ ٱلنِّسَآءَ فِى ٱلْمَحِيضِۖ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّىٰ يَطْهُرْنَۖ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ ٱللَّهُۚ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلتَّوَّٰبِينَ وَيُحِبُّ ٱلْمُتَطَهِّرِينَ
223. نِسَآؤُكُمْ حَرْثٌ لَّكُمْ فَأْتُواْ حَرْثَكُمْ أَنَّىٰ شِئْتُمْۖ وَقَدِّمُواْ لِأَنفُسِكُمْۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعْلَمُوٓاْ أَنَّكُم مُّلَٰقُوهُۗ وَبَشِّرِ ٱلْمُؤْمِنِينَ
224. وَلَا تَجْعَلُواْ ٱللَّهَ عُرْضَةً لِّأَيْمَٰنِكُمْ أَن تَبَرُّواْ وَتَتَّقُواْ وَتُصْلِحُواْ بَيْنَ ٱلنَّاسِۗ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
225. لَّا يُؤَاخِذُكُمُ ٱللَّهُ بِٱللَّغْوِ فِىٓ أَيْمَٰنِكُمْ وَلَٰكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا كَسَبَتْ قُلُوبُكُمْۗ وَٱللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ
226. لِّلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِن نِّسَآئِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍۖ فَإِنْ فَآءُو فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
227. وَإِنْ عَزَمُواْ ٱلطَّلَٰقَ فَإِنَّ ٱللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
228. وَٱلْمُطَلَّقَٰتُ يَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ ثَلَٰثَةَ قُرُوٓءٍۚ وَلَا يَحِلُّ لَهُنَّ أَن يَكْتُمْنَ مَا خَلَقَ ٱللَّهُ فِىٓ أَرْحَامِهِنَّ إِن كُنَّ يُؤْمِنَّ بِٱللَّهِ وَٱلْيَوْمِ ٱلْأٓخِرِۚ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِى ذَٰلِكَ إِنْ أَرَادُوٓاْ إِصْلَٰحًاۚ وَلَهُنَّ مِثْلُ ٱلَّذِى عَلَيْهِنَّ بِٱلْمَعْرُوفِۚ وَلِلرِّجَالِ عَلَيْهِنَّ دَرَجَةٌۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
229. ٱلطَّلَٰقُ مَرَّتَانِۖ فَإِمْسَاكٌۢ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِيحٌۢ بِإِحْسَٰنٍۗ وَلَا يَحِلُّ لَكُمْ أَن تَأْخُذُواْ مِمَّآ ءَاتَيْتُمُوهُنَّ شَيْـًٔا إِلَّآ أَن يَخَافَآ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ ٱللَّهِۖ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ ٱللَّهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا فِيمَا ٱفْتَدَتْ بِهِۦۗ تِلْكَ حُدُودُ ٱللَّهِ فَلَا تَعْتَدُوهَاۚ وَمَن يَتَعَدَّ حُدُودَ ٱللَّهِ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّٰلِمُونَ
230. فَإِن طَلَّقَهَا فَلَا تَحِلُّ لَهُۥ مِنۢ بَعْدُ حَتَّىٰ تَنكِحَ زَوْجًا غَيْرَهُۥۗ فَإِن طَلَّقَهَا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَآ أَن يَتَرَاجَعَآ إِن ظَنَّآ أَن يُقِيمَا حُدُودَ ٱللَّهِۗ وَتِلْكَ حُدُودُ ٱللَّهِ يُبَيِّنُهَا لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ
231. وَإِذَا طَلَّقْتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍۚ وَلَا تُمْسِكُوهُنَّ ضِرَارًا لَّتَعْتَدُواْۚ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُۥۚ وَلَا تَتَّخِذُوٓاْ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ هُزُوًا وَٱذْكُرُواْ نِعْمَتَ ٱللَّهِ عَلَيْكُمْ وَمَآ أَنزَلَ عَلَيْكُم مِّنَ ٱلْكِتَٰبِ وَٱلْحِكْمَةِ يُعِظُكُم بِهِۦۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعْلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ بِكُلِّ شَىْءٍ عَلِيمٌ
232. وَإِذَا طَلَّقْتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا تَعْضُلُوهُنَّ أَن يَنكِحْنَ أَزْوَٰجَهُنَّ إِذَا تَرَٰضَوْاْ بَيْنَهُم بِمَعْرُوفٍۗ ذَٰلِكَ يُوعَظُ بِهِۦ مَن كَانَ مِنكُمْ يُؤْمِنُ بِٱللَّهِ وَٱلْيَوْمِ ٱلْأٓخِرِۗ ذَٰلِكُمْ أَزْكَىٰ لَكُمْ وَأَطْهَرُۗ وَٱللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ
233. وَٱلْوَٰلِدَٰتُ يُرْضِعْنَ أَوْلَٰدَهُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِۖ لِمَنْ أَرَادَ أَن يُتِمَّ ٱلرَّضَاعَةَۚ وَعَلَى ٱلْمَوْلُودِ لَهُۥ رِزْقُهُنَّ وَكِسْوَتُهُنَّ بِٱلْمَعْرُوفِۚ لَا تُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلَّا وُسْعَهَاۚ لَا تُضَآرَّ وَٰلِدَةٌۢ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوْلُودٌ لَّهُۥ بِوَلَدِهِۦۚ وَعَلَى ٱلْوَارِثِ مِثْلُ ذَٰلِكَۖ فَإِنْ أَرَادَا فِصَالًا عَن تَرَاضٍ مِّنْهُمَا وَتَشَاوُرٍ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَاۗ وَإِنْ أَرَدْتُمْ أَن تَسْتَرْضِعُوٓاْ أَوْلَٰدَكُمْ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِذَا سَلَّمْتُم مَّآ ءَاتَيْتُم بِٱلْمَعْرُوفِۗ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعْلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ
234. وَٱلَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنكُمْ وَيَذَرُونَ أَزْوَٰجًا يَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَعَشْرًاۖ فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا فَعَلْنَ فِىٓ أَنفُسِهِنَّ بِٱلْمَعْرُوفِۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ
235. وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا عَرَّضْتُم بِهِۦ مِنْ خِطْبَةِ ٱلنِّسَآءِ أَوْ أَكْنَنتُمْ فِىٓ أَنفُسِكُمْۖ عَلِمَ ٱللَّهُ أَنَّكُمْ سَتَذْكُرُونَهُنَّ وَلَٰكِن لَّا تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلَّآ أَن تَقُولُواْ قَوْلًا مَّعْرُوفًاۚ وَلَا تَعْزِمُواْ عُقْدَةَ ٱلنِّكَاحِ حَتَّىٰ يَبْلُغَ ٱلْكِتَٰبُ أَجَلَهُۥۚ وَٱعْلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِىٓ أَنفُسِكُمْ فَٱحْذَرُوهُۚ وَٱعْلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ
236. لَّا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِن طَلَّقْتُمُ ٱلنِّسَآءَ مَا لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُواْ لَهُنَّ فَرِيضَةًۚ وَمَتِّعُوهُنَّ عَلَى ٱلْمُوسِعِ قَدَرُهُۥ وَعَلَى ٱلْمُقْتِرِ قَدَرُهُۥۖ مَتَٰعًۢا بِٱلْمَعْرُوفِۖ حَقًّا عَلَى ٱلْمُحْسِنِينَ
237. وَإِن طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ وَقَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إِلَّآ أَن يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَاْ ٱلَّذِى بِيَدِهِۦ عُقْدَةُ ٱلنِّكَاحِۚ وَأَن تَعْفُوٓاْ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰۚ وَلَا تَنسَوُاْ ٱلْفَضْلَ بَيْنَكُمْۚ إِنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ
238. حَٰفِظُواْ عَلَى ٱلصَّلَوَٰتِ وَٱلصَّلَوٰةِ ٱلْوُسْطَىٰ وَقُومُواْ لِلَّهِ قَٰنِتِينَ
239. فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجَالًا أَوْ رُكْبَانًاۖ فَإِذَآ أَمِنتُمْ فَٱذْكُرُواْ ٱللَّهَ كَمَا عَلَّمَكُم مَّا لَمْ تَكُونُواْ تَعْلَمُونَ
240. وَٱلَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنكُمْ وَيَذَرُونَ أَزْوَٰجًا وَصِيَّةً لِّأَزْوَٰجِهِم مَّتَٰعًا إِلَى ٱلْحَوْلِ غَيْرَ إِخْرَاجٍۚ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِى مَا فَعَلْنَ فِىٓ أَنفُسِهِنَّ مِن مَّعْرُوفٍۗ وَهُوَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
241. وَلِلْمُطَلَّقَٰتِ مَتَٰعٌۢ بِٱلْمَعْرُوفِۖ حَقًّا عَلَى ٱلْمُتَّقِينَ
242. كَذَٰلِك يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمْ ءَايَٰتِهِۦ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ
243. أَلَمْ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ خَرَجُواْ مِن دِيَٰرِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ ٱلْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ ٱللَّهُ مُوتُواْ ثُمَّ أَحْيَٰهُمْۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى ٱلنَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ
244. وَقَٰتِلُواْ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ وَٱعْلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
245. مَّن ذَا ٱلَّذِى يُقْرِضُ ٱللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَٰعِفَهُۥ لَهُۥٓ أَضْعَافًا كَثِيرَةًۚ وَٱللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُۖ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
246. أَلَمْ تَرَ إِلَى ٱلْمَلَإِ مِنۢ بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ مِنۢ بَعْدِ مُوسَىٰٓ إِذْ قَالُواْ لِنَبِىٍّ لَّهُمُ ٱبْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُّقَٰتِلْ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِۖ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِن كُتِبَ عَلَيْكُمُ ٱلْقِتَالُ أَلَّا تُقَٰتِلُواْۖ قَالُواْ وَمَا لَنَآ أَلَّا نُقَٰتِلَ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِن دِيَٰرِنَا وَأَبْنَآئِنَا
247. فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ ٱلْقِتَالُ تَوَلَّوْاْ إِلَّا قَلِيلًا مِّنْهُمْۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌۢ بِٱلظَّٰلِمِينَ
248. وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ ءَايَةَ مُلْكِهِۦٓ أَن يَأْتِيَكُمُ ٱلتَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِّمَّا تَرَكَ ءَالُ مُوسَىٰ وَءَالُ هَٰرُونَ تَحْمِلُهُ ٱلْمَلَٰٓئِكَةُۚ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ
249. فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِٱلْجُنُودِ قَالَ إِنَّ ٱللَّهَ مُبْتَلِيكُم بِنَهَرٍ فَمَن شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّى وَمَن لَّمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُۥ مِنِّىٓ إِلَّا مَنِ ٱغْتَرَفَ غُرْفَةًۢ بِيَدِهِۦۚ فَشَرِبُواْ مِنْهُ إِلَّا قَلِيلًا مِّنْهُمْۚ فَلَمَّا جَاوَزَهُۥ هُوَ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥ قَالُواْ لَا طَاقَةَ لَنَا ٱلْيَوْمَ بِجَالُوتَ وَجُنُودِهِۦۖ قَالَ ٱلَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلَٰقُواْ ٱللَّهِ كَم مِّن فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةًۢ بِإِذْنِ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ مَعَ ٱلصَّٰبِرِينَ
250. وَلَمَّا بَرَزُواْ لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِۦ قَالُواْ رَبَّنَآ أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَٱنصُرْنَا عَلَى ٱلْقَوْمِ ٱلْكَٰفِرِينَ
251. فَهَزَمُوهُم بِإِذْنِ ٱللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُۥدُ جَالُوتَ وَءَاتَٰهُ ٱللَّهُ ٱلْمُلْكَ وَٱلْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُۥ مِمَّا يَشَآءُۗ وَلَوْلَا دَفْعُ ٱللَّهِ ٱلنَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّفَسَدَتِ ٱلْأَرْضُ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى ٱلْعَٰلَمِينَ
252. تِلْكَ ءَايَٰتُ ٱللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِٱلْحَقِّۚ وَإِنَّكَ لَمِنَ ٱلْمُرْسَلِينَ
253. تِلْكَ ٱلرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍۘ مِّنْهُم مَّن كَلَّمَ ٱللَّهُۖ وَرَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَٰتٍۚ وَءَاتَيْنَا عِيسَى ٱبْنَ مَرْيَمَ ٱلْبَيِّنَٰتِ وَأَيَّدْنَٰهُ بِرُوحِ ٱلْقُدُسِۗ وَلَوْ شَآءَ ٱللَّهُ مَا ٱقْتَتَلَ ٱلَّذِينَ مِنۢ بَعْدِهِم مِّنۢ بَعْدِ مَا جَآءَتْهُمُ ٱلْبَيِّنَٰتُ وَلَٰكِنِ ٱخْتَلَفُواْ فَمِنْهُم مَّنْ ءَامَنَ وَمِنْهُم مَّن كَفَرَۗ وَلَوْ شَآءَ ٱللَّهُ مَا ٱقْتَتَلُواْ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ يَفْعَلُ مَا يُرِيدُ
254. يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقْنَٰكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِىَ يَوْمٌ لَّا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَٰعَةٌۗ وَٱلْكَٰفِرُونَ هُمُ ٱلظَّٰلِمُونَ
255. ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلْحَىُّ ٱلْقَيُّومُۚ لَا تَأْخُذُهُۥ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌۭ لَّهُۥ مَا فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِى ٱلْأَرْضِۗ مَن ذَا ٱلَّذِى يَشْفَعُ عِندَهُۥٓ إِلَّا بِإِذْنِهِۦۚ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْۖ وَلَا يُحِيطُونَ بِشَىْءٍ مِّنْ عِلْمِهِۦٓ إِلَّا بِمَا شَآءَۚ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضَۖ وَلَا يَـُٔودُهُۥ حِفْظُهُمَاۚ وَهُوَ ٱلْعَلِىُّ ٱلْعَظِيمُ
256. لَآ إِكْرَاهَ فِى ٱلدِّينِۖ قَد تَّبَيَّنَ ٱلرُّشْدُ مِنَ ٱلْغَىِّۚ فَمَن يَكْفُرْ بِٱلطَّٰغُوتِ وَيُؤْمِنۢ بِٱللَّهِ فَقَدِ ٱسْتَمْسَكَ بِٱلْعُرْوَةِ ٱلْوُثْقَىٰ لَا ٱنفِصَامَ لَهَاۗ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
257. ٱللَّهُ وَلِىُّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ يُخْرِجُهُم مِّنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِۖ وَٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَوْلِيَآؤُهُمُ ٱلطَّٰغُوتُ يُخْرِجُونَهُم مِّنَ ٱلنُّورِ إِلَى ٱلظُّلُمَٰتِۗ أُوْلَٰٓئِكَ أَصْحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمْ فِيهَا خَٰلِدُونَ
258. أَلَمْ تَرَ إِلَى ٱلَّذِى حَآجَّ إِبْرَٰهِيمَ فِى رَبِّهِۦٓ أَنْ ءَاتَٰهُ ٱللَّهُ ٱلْمُلْكَ إِذْ قَالَ إِبْرَٰهِيمُ رَبِّىَ ٱلَّذِى يُحْىِۦ وَيُمِيتُۖ قَالَ أَنَا۠ أُحْىِۦ وَأُمِيتُۖ قَالَ إِبْرَٰهِيمُ فَإِنَّ ٱللَّهَ يَأْتِى بِٱلشَّمْسِ مِنَ ٱلْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ ٱلْمَغْرِبِ فَبُهِتَ ٱلَّذِى كَفَرَۗ وَٱللَّهُ لَا يَهْدِى ٱلْقَوْمَ ٱلظَّٰلِمِينَ
259. أَوْ كَٱلَّذِى مَرَّ عَلَىٰ قَرْيَةٍ وَهِىَ خَاوِيَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىٰ يُحْىِۦ هَٰذِهِ ٱللَّهُ بَعْدَ مَوْتِهَاۖ فَأَمَاتَهُ ٱللَّهُ مِا۟ئَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُۥ قَالَ كَمْ لَبِثْتَۖ قَالَ لَبِثْتُ يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍۖ قَالَ بَل لَّبِثْتَ مِا۟ئَةَ عَامٍ فَٱنظُرْ إِلَىٰ طَعَامِكَ وَشَرَابِكَ لَمْ يَتَسَنَّهْۖ وَٱنظُرْ إِلَىٰ حِمَارِكَ وَلِنَجْعَلَكَ ءَايَةً لِّلنَّاسِۖ وَٱنظُرْ إِلَى ٱلْعِظَامِ كَيْفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَكْسُوهَا لَحْمًاۚ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُۥ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ
260. وَإِذْ قَالَ إِبْرَٰهِيمُ رَبِّ أَرِنِى كَيْفَ تُحْىِ ٱلْمَوْتَىٰۖ قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِنۖ قَالَ بَلَىٰ وَلَٰكِن لِّيَطْمَئِنَّ قَلْبِىۖ قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِّنَ ٱلطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ ثُمَّ ٱجْعَلْ عَلَىٰ كُلِّ جَبَلٍ مِّنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ٱدْعُهُنَّ يَأْتِينَكَ سَعْيًاۚ وَٱعْلَمْ أَنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
261. مَّثَلُ ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَٰلَهُمْ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنۢبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِى كُلِّ سُنۢبُلَةٍ مِّا۟ئَةُ حَبَّةٍۗ وَٱللَّهُ يُضَٰعِفُ لِمَن يَشَآءُۗ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٌ
262. ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَٰلَهُمْ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ ثُمَّ لَا يُتْبِعُونَ مَآ أَنفَقُواْ مَنًّا وَلَآ أَذًى لَّهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ
263. قَوْلٌ مَّعْرُوفٌ وَمَغْفِرَةٌ خَيْرٌ مِّن صَدَقَةٍ يَتْبَعُهَآ أَذًىۗ وَٱللَّهُ غَنِىٌّ حَلِيمٌ
264. يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُبْطِلُواْ صَدَقَٰتِكُم بِٱلْمَنِّ وَلَا ٱلْأَذَىٰ كَٱلَّذِى يُنفِقُ مَالَهُۥ رِئَآءَ ٱلنَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُ بِٱللَّهِ وَٱلْيَوْمِ ٱلْأٓخِرِۖ فَمَثَلُهُۥ كَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَيْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُۥ وَابِلٌ فَتَرَكَهُۥ صَلْدًا لَّا يَقْدِرُونَ عَلَىٰ شَىْءٍ مِّمَّا كَسَبُواْۗ وَٱللَّهُ لَا يَهْدِى ٱلْقَوْمَ ٱلْكَٰفِرِينَ
265. وَمَثَلُ ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَٰلَهُمُ ٱبْتِغَآءَ مَرْضَاتِ ٱللَّهِ وَتَثْبِيتًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍۭ بِرَبْوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فَـَٔاتَتْ أُكُلَهَا ضِعْفَيْنِ فَإِن لَّمْ يُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ
266. أَيَوَدُّ أَحَدُكُمْ أَن تَكُونَ لَهُۥ جَنَّةٌ مِّن نَّخِيلٍ وَأَعْنَابٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا ٱلْأَنْهَٰرُ لَهُۥ فِيهَا مِن كُلِّ ٱلثَّمَرَٰتِ وَأَصَابَهُ ٱلْكِبَرُ وَلَهُۥ ذُرِّيَّةٌ ضُعَفَآءُ فَأَصَابَهَا إِعْصَارٌ فِيهِ نَارٌ فَٱحْتَرَقَتْۗ كَذَٰلِك يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمُ ٱلْأٓيَٰتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ
267. يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَنفِقُواْ مِن طَيِّبَٰتِ مَا كَسَبْتُمْ وَمِمَّآ أَخْرَجْنَا لَكُم مِّنَ ٱلْأَرْضِۖ وَلَا تَيَمَّمُواْ ٱلْخَبِيثَ مِنْهُ تُنفِقُونَ وَلَسْتُم بِـَٔاخِذِيهِ إِلَّآ أَن تُغْمِضُواْ فِيهِۚ وَٱعْلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ غَنِىٌّ حَمِيدٌ
268. ٱلشَّيْطَٰنُ يَعِدُكُمُ ٱلْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُم بِٱلْفَحْشَآءِۖ وَٱللَّهُ يَعِدُكُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلًاۗ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٌ
269. يُؤْتِى ٱلْحِكْمَةَ مَن يَشَآءُۖ وَمَن يُؤْتَ ٱلْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِىَ خَيْرًا كَثِيرًاۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّآ أُوْلُواْ ٱلْأَلْبَٰبِ
270. وَمَآ أَنفَقْتُم مِّن نَّفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُم مِّن نَّذْرٍ فَإِنَّ ٱللَّهَ يَعْلَمُهُۥۗ وَمَا لِلظَّٰلِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ
271. إِن تُبْدُواْ ٱلصَّدَقَٰتِ فَنِعِمَّا هِىَۖ وَإِن تُخْفُوهَا وَتُؤْتُوهَا ٱلْفُقَرَآءَ فَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْۚ وَيُكَفِّرُ عَنكُم مِّن سَيِّـَٔاتِكُمْۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ
272. لَّيْسَ عَلَيْكَ هُدَاهُمْ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ يَهْدِى مَن يَشَآءُۗ وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَيْرٍ فَلِأَنفُسِكُمْۚ وَمَا تُنفِقُونَ إِلَّا ٱبْتِغَآءَ وَجْهِ ٱللَّهِۚ وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنتُمْ لَا تُظْلَمُونَ
273. لِلْفُقَرَآءِ ٱلَّذِينَ أُحْصِرُواْ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِى ٱلْأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ ٱلْجَاهِلُ أَغْنِيَآءَ مِنَ ٱلتَّعَفُّفِۖ تَعْرِفُهُم بِسِيمَٰهُمْ لَا يَسْـَٔلُونَ ٱلنَّاسَ إِلْحَافًاۖ وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ ٱللَّهَ بِهِۦ عَلِيمٌ
274. ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَٰلَهُم بِٱلَّيْلِ وَٱلنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ
275. ٱلَّذِينَ يَأْكُلُونَ ٱلرِّبَوٰاْ لَا يَقُومُونَ إِلَّا كَمَا يَقُومُ ٱلَّذِى يَتَخَبَّطُهُ ٱلشَّيْطَٰنُ مِنَ ٱلْمَسِّۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوٓاْ إِنَّمَا ٱلْبَيْعُ مِثْلُ ٱلرِّبَوٰاْۗ وَأَحَلَّ ٱللَّهُ ٱلْبَيْعَ وَحَرَّمَ ٱلرِّبَوٰاْۚ فَمَن جَآءَهُۥ مَوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّهِۦ فَٱنتَهَىٰ فَلَهُۥ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُۥٓ إِلَى ٱللَّهِۖ وَمَنْ عَادَ فَأُوْلَٰٓئِكَ أَصْحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمْ فِيهَا خَٰلِدُونَ
276. يَمْحَقُ ٱللَّهُ ٱلرِّبَوٰاْ وَيُرْبِى ٱلصَّدَقَٰتِۗ وَٱللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثِيمٍ
277. إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتَوُاْ ٱلزَّكَوٰةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ
278. يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَذَرُواْ مَا بَقِىَ مِنَ ٱلرِّبَوٰٓاْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ
279. فَإِن لَّمْ تَفْعَلُواْ فَأْذَنُواْ بِحَرْبٍ مِّنَ ٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦۖ وَإِن تُبْتُمْ فَلَكُمْ رُءُوسُ أَمْوَٰلِكُمْ لَا تَظْلِمُونَ وَلَا تُظْلَمُونَ
280. وَإِن كَانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلَىٰ مَيْسَرَةٍۚ وَأَن تَصَدَّقُواْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ
281. وَٱتَّقُواْ يَوْمًا تُرْجَعُونَ فِيهِ إِلَى ٱللَّهِۖ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ
282. يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا تَدَايَنتُم بِدَيْنٍ إِلَىٰٓ أَجَلٍ مُّسَمًّى فَٱكْتُبُوهُۚ وَلْيَكْتُب بَّيْنَكُمْ كَاتِبٌۢ بِٱلْعَدْلِۚ وَلَا يَأْبَ كَاتِبٌ أَن يَكْتُبَ كَمَا عَلَّمَهُ ٱللَّهُۚ فَلْيَكْتُبْ وَلْيُمْلِلِ ٱلَّذِى عَلَيْهِ ٱلْحَقُّ وَلْيَتَّقِ ٱللَّهَ رَبَّهُۥ وَلَا يَبْخَسْ مِنْهُ شَيْـًٔاۚ فَإِن كَانَ ٱلَّذِى عَلَيْهِ ٱلْحَقُّ سَفِيهًا أَوْ ضَعِيفًا أَوْ لَا يَسْتَطِيعُ أَن يُمِلَّ هُوَ فَلْيُمْلِلْ وَلِيُّهُۥ بِٱلْعَدْلِۚ وَٱسْتَشْهِدُواْ شَهِيدَيْنِ مِن رِّجَالِكُمْۖ فَإِن لَّمْ يَكُونَا رَجُلَيْنِ فَرَجُلٌ وَٱمْرَأَتَانِ مِمَّن تَرْضَوْنَ مِنَ ٱلشُّهَدَآءِ أَن تَضِلَّ إِحْدَىٰهُمَا فَتُذَكِّرَ إِحْدَىٰهُمَا ٱلْأُخْرَىٰۚ وَلَا يَأْبَ ٱلشُّهَدَآءُ إِذَا مَا دُعُواْۗ وَلَا تَسْـَٔمُوٓاْ أَن تَكْتُبُوهُ صَغِيرًا أَوْ كَبِيرًا إِلَىٰٓ أَجَلِهِۦۚ ذَٰلِكُمْ أَقْسَطُ عِندَ ٱللَّهِ وَأَقْوَمُ لِلشَّهَٰدَةِ وَأَدْنَىٰٓ أَلَّا تَرْتَابُوٓاْۖ إِلَّآ أَن تَكُونَ تِجَٰرَةً حَاضِرَةً تُدِيرُونَهَا بَيْنَكُمْ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَلَّا تَكْتُبُوهَاۗ وَأَشْهِدُوٓاْ إِذَا تَبَايَعْتُمْۚ وَلَا يُضَآرَّ كَاتِبٌ وَلَا شَهِيدٌۚ وَإِن تَفْعَلُواْ فَإِنَّهُۥ فُسُوقٌۢ بِكُمْۗ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۖ وَيُعَلِّمُكُمُ ٱللَّهُۗ وَٱللَّهُ بِكُلِّ شَىْءٍ عَلِيمٌ
283. وَإِن كُنتُمْ عَلَىٰ سَفَرٍ وَلَمْ تَجِدُواْ كَاتِبًا فَرِهَٰنٌ مَّقْبُوضَةٌۖ فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُكُم بَعْضًا فَلْيُؤَدِّ ٱلَّذِى ٱؤْتُمِنَ أَمَٰنَتَهُۥ وَلْيَتَّقِ ٱللَّهَ رَبَّهُۥۗ وَلَا تَكْتُمُواْ ٱلشَّهَٰدَةَۚ وَمَن يَكْتُمْهَا فَإِنَّهُۥٓ ءَاثِمٌ قَلْبُهُۥۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ
284. لِّلَّهِ مَا فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِى ٱلْأَرْضِۗ وَإِن تُبْدُواْ مَا فِىٓ أَنفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوهُ يُحَاسِبْكُم بِهِ ٱللَّهُۖ فَيَغْفِرُ لِمَن يَشَآءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَآءُۗ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ
285. ءَامَنَ ٱلرَّسُولُ بِمَآ أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِۦ وَٱلْمُؤْمِنُونَۚ كُلٌّ ءَامَنَ بِٱللَّهِ وَمَلَٰٓئِكَتِهِۦ وَكُتُبِهِۦ وَرُسُلِهِۦ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِۦۖ وَقَالُواْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَاۖ غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ ٱلْمَصِيرُ
286. لَا يُكَلِّفُ ٱللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَاۚ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا ٱكْتَسَبَتْۗ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَآ إِن نَّسِينَآ أَوْ أَخْطَأْنَاۚ رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَآ إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُۥ عَلَى ٱلَّذِينَ مِن قَبْلِنَاۚ رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِۦۖ وَٱعْفُ عَنَّا وَٱغْفِرْ لَنَا وَٱرْحَمْنَآۚ أَنتَ مَوْلَٰنَا فَٱنصُرْنَا عَلَى ٱلْقَوْمِ ٱلْكَٰفِرِينَ
1. Elif Lam Mim.
2. Ky është Libri në të cilin nuk ka dyshim, udhëzim për të devotshmit.
3. Ata që besojnë në të padukshmen, falin namazin dhe japin nga ajo që u kemi dhënë.
4. Ata që besojnë në atë që është shpallur ty dhe në atë që është shpallur para teje dhe janë të bindur për jetën tjetër.
5. Ata janë në rrugën e drejtë nga Zoti i tyre dhe ata janë të shpëtuarit.
6. Ata që nuk besojnë, për ta është njësoj nëse i paralajmëron apo jo, ata nuk besojnë.
7. Allahu ua ka vulosur zemrat, dëgjimin e tyre dhe mbi sytë e tyre ka një mbulesë; për ta është një dënim i madh.
8. Ka nga njerëzit që thonë: “Ne besojmë në Allahun dhe në Ditën e Fundit”, por ata nuk janë besimtarë.
9. Ata përpiqen të mashtrojnë Allahun dhe besimtarët, por nuk mashtrojnë askënd tjetër përveç vetes dhe nuk e kuptojnë.
10. Në zemrat e tyre ka një sëmundje dhe Allahu ua shton sëmundjen; për ta ka një dënim të dhembshëm, sepse gënjejnë.
11. Kur u thuhet atyre: “Mos bëni keq në Tokë”, ata thonë: “Ne vetëm përmirësojmë”.
12. Pa dyshim, ata janë keqbërësit, por nuk e ndiejnë.
13. Kur u thuhet: “Besoni siç kanë besuar njerëzit”, ata thonë: “A të besojmë siç kanë besuar budallenjtë?” Pa dyshim, ata janë budallenjtë, por nuk e dinë.
14. Kur takojnë ata që besojnë, thonë: “Ne besojmë”; por kur janë vetëm me djajtë e tyre, thonë: “Ne jemi me ju, ne vetëm bëjmë tallje”.
15. Allahu tallet me ta dhe i shtyn ata në devijimin e tyre duke bredhur pa rrugë.
16. Janë ata që e kanë ndërruar udhëzimin me humbje, tregtia e tyre nuk solli fitim dhe nuk ishin të udhëzuar.
17. Shembulli i tyre është si ai që ndez zjarr, por kur zjarri ndriçoi përreth tij, Allahu ua mori dritën dhe i la në errësirë, pa mundësi të shohin.
18. Ata janë shurdh, memecë, të verbër – ata nuk kthehen më.
19. Ose janë si një shi i madh nga qielli, që përmban errësirë, bubullimë dhe vetëtimë – ata fusin gishtat në veshë nga frika e rrufesë, nga frika e vdekjes; por Allahu përfshin jobesimtarët.
20. Vetëtima pothuajse ua rrëmben sytë; sa herë që u ndriçon, ecin, por kur errësohet, qëndrojnë. Po të kishte dashur Allahu, do t’ua merrte dëgjimin dhe shikimin. Vërtet, Allahu është i pushtetshëm për çdo gjë.
21. O njerëz! Adhuroni Zotin tuaj që ju ka krijuar ju dhe ata që kanë qenë para jush – që të bëheni të devotshëm.
22. Ai i cili ju bëri tokën vendqëndrim dhe qiellin ndërtim, dhe zbriti nga qielli ujë me të cilin nxori për ju fryte për ushqim – pra mos i bëni shok Allahut kur e dini (të vërtetën).
23. E nëse dyshoni për atë që i shpallëm robit tonë, sillni një sure si kjo dhe thirrni dëshmitarët tuaj përveç Allahut, nëse jeni të drejtë.
24. E nëse nuk e bëni, dhe nuk do të mundeni, atëherë ruhuni nga zjarri, lëndë djegëse e të cilit janë njerëzit dhe gurët – i përgatitur për jobesimtarët.
25. Dhe jepu lajmin e mirë atyre që besojnë dhe bëjnë vepra të mira – se për ta ka kopshte nën të cilët rrjedhin lumenjtë. Sa herë që u jepet prej tyre ndonjë frut, thonë: “Kjo është ajo që na është dhënë më parë” – dhe do t’ju jepet e ngjashme, dhe aty do të kenë bashkëshorte të pastra, dhe aty do të qëndrojnë përgjithmonë.
26. Allahu nuk heziton të japë shembull qoftë edhe një mushkonjë, ose diçka më shumë se ajo. Ata që besojnë e dinë se ai është e vërteta nga Zoti i tyre. Sa për ata që nuk besojnë, thonë: “Çfarë do të thotë Allahu me këtë shembull?” Ai me të devijon shumë vetë dhe me të udhëzon shumë vetë. Por me të Ai devijon vetëm të pabindurit.
27. Ata që e thyejnë besën e Allahut pas lidhjes së saj, dhe ndërpresin atë që Allahu ka urdhëruar të lidhet, dhe bëjnë çrregullim në tokë, janë pikërisht të humburit.
28. Si mund të mohoni Allahun, kur ishit të vdekur e Ai ju solli në jetë, pastaj do t’ju bëjë të vdisni, pastaj do t’ju ngjallë sërish, dhe tek Ai do të ktheheni?
29. Ai është që krijoi për ju gjithçka që është në tokë. Pastaj u kthye nga qielli dhe i rregulloi si shtatë qiej. Ai është i Gjithëdijshëm për çdo gjë.
30. Dhe kur Zoti yt u tha engjëjve: “Unë do të vendos një mëkëmbës në tokë.” Ata thanë: “A do të vendosësh dikë që do të bëjë shkatërrim dhe do të derdhë gjak, ndërsa ne të lavdërojmë Ty dhe të shenjtërojmë?” Ai tha: “Unë di atë që ju nuk e dini.”
31. Dhe Ai ia mësoi Ademit emrat e të gjitha gjërave. Pastaj ua tregoi ato engjëjve dhe tha: “Më tregoni emrat e këtyre, nëse jeni të sinqertë.”
32. Ata thanë: “Qofsh lavdëruar! Ne nuk dimë tjetër veç asaj që na ke mësuar Ti. Vërtet Ti je i Gjithëdituri, i Urtë.”
33. Ai tha: “O Adem! Tregoji atyre emrat e tyre.” Pasi ai ua tregoi emrat, Ai tha: “A nuk ju thashë se Unë di të fshehtat e qiejve dhe të tokës, dhe di atë që shfaqni dhe atë që fshihni?”
34. Dhe kur Ne u thamë engjëjve: “Përuluni para Ademit”, ata u përulën, përveç Iblisit; ai refuzoi, u bë arrogant dhe ishte prej jobesimtarëve.
35. Dhe Ne thamë: “O Adem! Bano ti dhe gruaja jote në xhenet dhe hani prej saj me bollëk kudo që të doni, por mos iu afroni këtij peme, përndryshe do të jeni prej të padrejtëve.”
36. Por shejtani i bëri të rrëshqasin dhe i nxori prej asaj ku ishin. Dhe Ne u thamë: “Zbrisni, do të jeni armiq për njëri-tjetrin, dhe për ju në tokë do të ketë vendqëndrim dhe jetesë përkohshme.”
37. Pastaj Ademi mori disa fjalë nga Zoti i tij dhe Ai ia pranoi pendimin. Vërtet, Ai është Pranuesi i pendimit, Mëshiruesi.
38. Ne thamë: “Zbrisni prej andej të gjithë. Nëse ju vjen nga Unë udhëzim, kushdo që e ndjek udhëzimin Tim, nuk do të ketë frikë e as nuk do të trishtohet.”
39. Por ata që mohojnë dhe i përgënjeshtrojnë shenjat Tona, janë banorët e zjarrit; aty do të qëndrojnë përgjithmonë.
40. O bijtë e Israilit! Kujtoni begatitë e Mia që jua kam dhënë dhe përmbushni premtimin tuaj ndaj Meje, që Unë ta përmbush premtimin Tim ndaj jush, dhe më kini frikë vetëm Mua.
41. Dhe besoni në atë që kam shpallur, që e vërteton atë që keni, dhe mos jini të parët që e mohojnë. Mos bleni shenjat e Mia për një çmim të vogël dhe frikësohuni vetëm nga Unë.
42. Mos përzieni të vërtetën me të pavërtetën dhe mos e fshihni të vërtetën kur e dini.
43. Falni namazin, jepni zekatin dhe përkuluni me ata që përkulen.
44. A i urdhëroni njerëzit për mirësi dhe e harroni vetveten, ndërkohë që lexoni Librin? A nuk mendoni?
45. Kërkoni ndihmë me durim dhe namaz; vërtet, është e rëndë përveç për të përulurit.
46. Ata që mendojnë se do të takohen me Zotin e tyre dhe se do të kthehen tek Ai.
47. O bijtë e Israilit! Kujtoni begatinë Time që jua kam dhënë dhe se ju kam dalluar mbi të gjitha kombet.
48. Dhe frikësohuni nga një Ditë kur askush nuk mund të bëjë gjë për një tjetër, nuk pranohet ndërmjetësim, nuk merret shpërblim dhe as nuk ndihmohen.
49. Kujtoni kur ju shpëtuam nga njerëzit e Faraonit që ju mundonin me ndëshkimin më të rëndë, duke therur djemtë tuaj dhe duke lënë gjallë gratë tuaja. Në këtë ishte një sprovë e madhe nga Zoti juaj.
50. Dhe kur Ne e ndamë detin për ju dhe ju shpëtuam, ndërsa Faraonin e fundosëm para syve tuaj.
51. Dhe kur i premtuam Musait dyzet net, e pastaj ju, pas tij, e adhuruat viçin – dhe ishit të padrejtë.
52. Megjithatë, Ne ju falëm pas kësaj, që të mund të falënderoni.
53. Dhe kur i dhamë Musait Librin dhe kriterin (dalluesin e së drejtës nga e gabuara), që të udhëzoheni.
54. Dhe kur Musai i tha popullit të vet: “O populli im! Me adhurimin e viçit i bëtë padrejtësi vetes tuaj, andaj kthehuni te Krijuesi juaj dhe vritni vetveten! Kjo është më e dobishme për ju te Zoti juaj.” Ai e pranoi pendimin tuaj. Vërtet, Ai është Pranues i pendimit, Mëshirëplotë.
55. Dhe kur thatë: “O Musa, nuk do të të besojmë pa e parë Allahun haptazi!”, atëherë ju goditi rrufeja teksa ju shikonit.
56. Pastaj ju ringjallëm pas vdekjes tuaj, që të mund të falënderoni.
57. Dhe Ne ju mbuluam me re dhe ju zbritëm manë dhe shpendët: “Hani nga të mirat që ju kemi dhënë!” Dhe ata nuk Na bënë padrejtësi Neve, por vetes së tyre i bënë padrejtësi.
58. Dhe kur thamë: “Hyni në këtë qytet dhe hani sa të doni me lehtësi! Por hyni në derë të përulur dhe thoni: ‘Na fal!’ – Ne do t’jua falim gabimet tuaja dhe do t’i shpërblejmë bamirësit me më shumë.”
59. Por ata që bënë padrejtësi, e ndryshuan fjalën që u ishte thënë me një tjetër, prandaj Ne dërguam mbi ata ndëshkim nga qielli për shkak të prishjes që bënin.
60. Dhe kur Musai kërkoi ujë për popullin e tij, Ne i thamë: “Godite shkëmbin me shkopin tënd!” Dhe prej tij dolën dymbëdhjetë burime; çdo fis e dinte vendin nga do të pinte. “Hani e pini nga furnizimi i Allahut dhe mos bëni çrregullime në tokë si përçarës.”
61. Dhe kur thatë: “O Musa! Ne nuk durojmë të hamë të njëjtën gjë gjithmonë, prandaj lute Zotin tënd për ne që të na sjellë çfarë lind toka: perime, tranguj, hudhra, thjerrëza dhe qepë!” Ai tha: “A po kërkoni të zëvendësoni më të mirën me më të ultën? Zbrisni në një qytet – aty do të gjeni çfarë kërkoni!” Dhe i goditi poshtërimi dhe skamja, dhe ata merituan zemërimin e Allahut, sepse mohonin shpalljet e Tij dhe i vrisnin profetët pa të drejtë. Kjo për shkak të mosbindjes së tyre dhe shkeljes së kufijve.
62. Vërtet, ata që besojnë, hebrenjtë, të krishterët dhe sabejtët – kushdo që beson në Allahun dhe Ditën e Fundit dhe bën vepra të mira – do të ketë shpërblimin e vet te Zoti i vet, nuk do të ketë frikë për ta dhe as do të pikëllohen.
63. Dhe kur morëm premtimin tuaj dhe e ngritëm malin mbi ju: “Merreni me vendosmëri atë që ju kemi dhënë dhe përkujtoni çfarë ka në të, që të ruheni!”
64. Pastaj u larguat pas kësaj. Sikur të mos kishte qenë mirësia e Allahut dhe mëshira e Tij mbi ju, ju do të ishit me të humburit.
65. Dhe e dini mirë për ata prej jush që shkelën të shtunën – Ne u thamë: “Bëhuni majmunë të poshtër!”
66. Dhe Ne e bëmë atë ndëshkim një dënim shembullor për bashkëkohësit e tyre dhe një këshillë për ata që kanë frikë Allahun.
67. Dhe kur Musai i tha popullit të vet: “Allahu ju urdhëron që të therë një lopë.” Ata thanë: “A po tallesh me ne?” Ai tha: “Kërkoj strehim te Allahu që të mos jem nga të paditurit.”
68. Ata thanë: “Lute Zotin tënd për ne që të na tregojë çfarë lloj është!” Ai tha: “Ai thotë: është një lopë as shumë e vjetër, as shumë e re – në mes të dyjave – bëni atë që ju është urdhëruar.”
69. Ata thanë: “Lute Zotin tënd për ne që të na tregojë çfarë ngjyre ka!” Ai tha: “Ai thotë: është një lopë me ngjyrë të verdhë të ndritshme, që i kënaq shikuesit.”
70. Ata thanë: “Lute Zotin tënd për ne që të na sqarojë çfarë është ajo, sepse për ne lopët janë bërë të ngjashme, dhe nëse Allahu do, ne do të udhëzohemi.”
71. Ai tha: “Ai thotë: është një lopë që nuk është e lodhur nga plugimi i tokës dhe as nga ujitja e arave – e papërlyer, pa të meta.” Ata thanë: “Tani e the të vërtetën!” Dhe e therën, ndonëse për pak nuk do ta bënin.
72. Dhe kur vratë një njeri dhe u grindët për të, ndërkohë që Allahu do ta bënte të qartë atë që fshihnit.
73. Atëherë Ne thamë: “Goditeni me një pjesë të saj (lopës)!” Kështu Allahu e ngjall të vdekurin dhe ju tregon argumentet e Tij që të kuptoni.
74. Pastaj, zemrat tuaja u bënë të forta, madje më të forta se gurët – sepse ka gurë nga të cilët burojnë lumenj; ka të tjerë që çahen dhe del ujë prej tyre; ka edhe të tjerë që bien nga frika e Allahut. Dhe Allahu nuk është i pakujdesshëm ndaj asaj që bëni.
75. A shpresoni se ata do t’ju besojnë, kur një grup prej tyre dëgjonin fjalën e Allahut, pastaj pasi e kuptonin, e shtrembëronin me vetëdije?
76. Kur ata takojnë ata që besojnë, thonë: “Ne kemi besuar.” Por kur janë vetëm me njëri-tjetrin, thonë: “A po u tregoni atyre për atë që Allahu ju ka shpallur, që ata ta përdorin kundër jush para Zotit tuaj? A nuk kuptoni?”
77. A nuk e dinë se Allahu di çfarë fshehin dhe çfarë shfaqin?
78. Dhe mes tyre ka të paarsimuar që nuk e dinë Librin, përveç dëshirave të kota, dhe ata vetëm hamendësojnë.
79. Mjerë ata që shkruajnë Librin me duart e tyre dhe pastaj thonë: “Kjo është nga Allahu”, për të fituar një çmim të vogël me të. Mjerë ata për atë që shkruajnë me duart e tyre dhe mjerë ata për atë që fitojnë me të.
80. Dhe ata thonë: “Zjarri do të na prekë vetëm për disa ditë.” Thuaj: “A keni marrë ndonjë premtim nga Allahu – sepse Allahu nuk e prish premtimin e Tij – apo po flisni për diçka që nuk e dini?”
81. Po, ata që bëjnë të këqija dhe janë të rrethuar nga mëkatet e tyre – ata janë banorët e zjarrit, aty do të qëndrojnë përgjithmonë.
82. Kurse ata që besojnë dhe bëjnë vepra të mira – ata janë banorët e Xhenetit, aty do të qëndrojnë përgjithmonë.
83. Dhe kur morëm premtimin nga bijtë e Izraelit: “Mos adhuroni askënd përveç Allahut; bëni mirë ndaj prindërve, të afërmve, jetimëve dhe të varfërve; dhe flisni mirë me njerëzit; falni namazin dhe jepni zekatin.” Pastaj, përveç disa prej jush, ju u larguat – dhe ju po shmangeni.
84. Dhe kur morëm premtimin tuaj: “Mos derdhni gjak midis jush dhe mos dëboni njëri-tjetrin nga shtëpitë tuaja.” Pastaj ju e ratifikuat dhe e dëshmoni këtë.
85. Pastaj ju jeni ata që vrisni njëri-tjetrin dhe dëboni një pjesë të popullit tuaj nga shtëpitë e tyre, duke bashkëpunuar kundër tyre me mëkat dhe armiqësi. E nëse ata vijnë tek ju si robër, ju i lironi ata me shpërblim, ndonëse ishte e ndaluar për ju dëbimi i tyre. A besoni vetëm në një pjesë të Librit dhe mohoni një pjesë tjetër? Dënimi i atyre që veprojnë kështu prej jush është poshtërim në jetë, dhe në Ditën e Kiametit do të dërgohen në ndëshkimin më të ashpër. Allahu nuk është i pavetëdijshëm për atë që bëni.
86. Ata janë ata që e kanë blerë jetën e kësaj bote me atë të botës tjetër – ndaj nuk do t’u lehtësohet dënimi dhe as nuk do të ndihmohen.
87. Dhe Ne ia dhamë Musait Librin dhe pas tij dërguam profetë; dhe Ne ia dhamë Isait, birit të Merjemes, provat e qarta dhe e ndihmuam me Shpirtin e Shenjtë. A nuk është kështu që sa herë që një profet ju sjellte diçka që nuk e pëlqenit, ju u tregoheshit mendjemëdhenj – disa i mohonit dhe disa i vrisnit?
88. Dhe ata thanë: “Zemrat tona janë të mbuluara.” Jo, por Allahu i ka mallkuar për shkak të mosbesimit të tyre – dhe vetëm pak prej tyre besojnë.
89. Dhe kur u erdhi atyre një libër prej Allahut që e pohonte atë që kishin – ndonëse më parë kërkonin fitore kundër jobesimtarëve – por kur u erdhi ajo që e njihnin, ata e mohuan. Pra, mallkimi i Allahut është mbi mohuesit!
90. Sa keq që e shitën veten duke mohuar atë që Allahu zbriti – për zili, që Allahu e zbriti shpalljen e Tij mbi kë të dojë nga robërit e Tij – kështu ata u kthyen në zemërim mbi zemërim. Dhe për jobesimtarët ka dënim të poshtërueshëm.
91. Dhe kur u thuhet atyre: “Besoni në atë që ka zbritur Allahu”, ata thonë: “Ne besojmë në atë që na është zbritur neve.” Dhe mohojnë atë që ka ardhur pas tij, ndonëse është e vërtetë që e vërteton atë që kanë. Thuaj: “Pse atëherë i keni vrarë profetët e Allahut më parë, nëse jeni besimtarë?”
92. Dhe vërtet, Musai ju solli prova të qarta, por ju e morët viçin (për adhurim) pas tij – dhe ishit të padrejtë.
93. Dhe kur morëm premtimin tuaj dhe e ngritëm malin mbi ju: “Merreni me vendosmëri atë që ju kemi dhënë dhe dëgjoni!” Ata thanë: “Dëgjuam dhe kundërshtuam.” Dhe u dehën zemrat e tyre me adhurimin e viçit për shkak të mosbesimit të tyre. Thuaj: “Sa e keqe është ajo që besimi juaj ju nxit të bëni, nëse jeni besimtarë!”
94. Thuaj: “Nëse shtëpia e botës tjetër është vetëm për ju te Allahu, e jo për të tjerët, atëherë dëshironi vdekjen – nëse jeni të sinqertë!”
95. Por ata kurrë nuk do ta dëshirojnë atë, për shkak të asaj që duart e tyre kanë bërë – dhe Allahu i njeh mirë të padrejtët.
96. Dhe ti do t’i shohësh ata që dëshirojnë jetën më shumë se të gjithë njerëzit – madje edhe më shumë se idhujtarët. Secili prej tyre do të donte të jetonte një mijë vjet – por kjo nuk do ta largonte atë nga dënimi. Allahu i sheh mirë ata që veprojnë.
97. Thuaj: “Kush është armik i Xhibrilit – ai që ia zbriti atë në zemrën tënde me lejen e Allahut, si pohues i asaj që ka qenë më parë dhe udhërrëfyes e përgëzim për besimtarët.”
98. Kush është armik i Allahut, i engjëjve të Tij, i profetëve të Tij, i Xhibrilit dhe Mikailit – vërtet Allahu është armik i mohuesve.
99. Dhe Ne të kemi shpallur ty ajete të qarta – dhe vetëm të pabesët i mohojnë ato.
100. A nuk është kështu që sa herë që bëjnë ndonjë premtim, një pjesë prej tyre e thyen atë? Por shumica e tyre nuk besojnë.
101. Dhe kur u erdhi atyre një i dërguar nga Allahu, që vërtetonte atë që kishin, një pjesë e atyre që u ishte dhënë Libri e hodhën pas shpine Librin e Allahut, sikur të mos e njihnin fare.
102. Dhe ata ndoqën ato që lexonin djajtë për sundimin e Sulejmanit. Por Sulejmani nuk mohoi, por djajtë mohuan – ata i mësonin njerëzit magjinë dhe atë që u zbriti dy engjëjve në Babiloni, Harutit dhe Marutit. Por këta të dy nuk i mësonin askujt pa thënë: “Ne jemi vetëm një sprovë, prandaj mos u bëj jobesimtar!” E nga ata të dy, njerëzit mësonin si të ndanin burrin nga gruaja e tij. Por ata nuk mund të dëmtonin askënd me të, përveç me lejen e Allahut. Ata mësonin atë që u bënte dëm e nuk u sillte dobi. Dhe ata e dinin mirë se ai që e merrte këtë për vete nuk do të kishte pjesë në botën tjetër. Sa e keqe është ajo për të cilën e shitën veten, sikur ta dinin!
103. Po të kishin besuar dhe qenë të devotshëm, shpërblimi nga Allahu do të kishte qenë shumë më i mirë – sikur ta dinin!
104. O ju që besuat! Mos thoni “Ra’ina”, por thoni “Unzurna” dhe dëgjoni! Për jobesimtarët ka dënim të dhembshëm.
105. As jobesimtarët nga ithtarët e Librit e as idhujtarët nuk dëshirojnë që të zbritet mbi ju ndonjë e mirë nga Zoti juaj. Por Allahu ia veçon mëshirën e Vet kujt të dojë. Allahu është Zot i mirësisë së madhe.
106. Çfarëdo ajeti që Ne shfuqizojmë ose bëjmë të harrohet, sjellim më të mirë ose të ngjashëm me të. A nuk e di se Allahu ka pushtet mbi gjithçka?
107. A nuk e di se Allahut i përket pushteti i qiejve dhe i tokës dhe se përveç Tij nuk keni as mbrojtës e as ndihmues?
108. A doni të bëni pyetje për të Dërguarin tuaj, ashtu siç u bënë pyetje Musait më parë? Kush e këmben besimin me mosbesimin, ka humbur rrugën e drejtë.
109. Shumë nga ithtarët e Librit, nga zilia, dëshirojnë t’ju kthejnë në mosbesim, pasi ju keni besuar, edhe pse e vërteta u është bërë e qartë. Falini dhe shmanguni derisa Allahu të sjellë urdhrin e Tij. Vërtet, Allahu është i Plotfuqishëm për çdo gjë.
110. Falni namazin dhe jepni zekatin! Dhe çdo të mirë që i bëni vetes do ta gjeni tek Allahu. Vërtet, Allahu sheh mirë çdo gjë që bëni.
111. Dhe ata thanë: “Askush nuk do të hyjë në xhenet përveç atyre që janë hebrenj ose të krishterë.” Këto janë dëshirat e tyre. Thuaj: “Sillni provën tuaj, nëse jeni të drejtë!”
112. Po, kush i dorëzohet Allahut dhe është mirëbërës, ai do ta ketë shpërblimin e vet tek Zoti i tij. Dhe për ta nuk ka frikë e as pikëllim.
113. Hebrenjtë thonë: “Të krishterët nuk kanë asgjë në dorë”, dhe të krishterët thonë: “Hebrenjtë nuk kanë asgjë në dorë”, megjithëse të dyja palët lexojnë Librin. Ashtu thonë edhe ata që nuk kanë dijeni, sikur thëniet e tyre. Por Allahu do të gjykojë ndërmjet tyre në Ditën e Kiametit për çka kanë qenë në kundërshtim.
114. Kush është më mizor se ai që ndalon përmendjen e emrit të Allahut në xhamitë e Tij dhe përpiqet për shkatërrimin e tyre? Këta nuk është e drejtë të hyjnë në to, veçse me frikë. Për ta ka poshtërim në këtë botë dhe dënim të madh në tjetrën.
115. Të Allahut janë lindja dhe perëndimi. Kudo që të ktheheni, aty është fytyra e Allahut. Allahu është i Gjithëpërfshirë dhe i Dijshëm.
116. Dhe ata thonë: “Allahu ka një djalë.” Qoftë i pastër Ai! Jo, Atij i përket gjithçka që është në qiej dhe në tokë – të gjithë i binden Atij.
117. Krijuesi i qiejve dhe i tokës! Kur Ai vendos një gjë, vetëm thotë për të: “Bëhu!” – dhe ajo bëhet.
118. Dhe ata që nuk kanë dijeni thonë: “Pse nuk na flet Allahu, ose nuk na vjen një shenjë?” Ashtu folën ata që ishin para tyre, njësoj siç flasin këta. Zemrat e tyre janë të ngjashme. Ne kemi sqaruar shenjat për njerëzit që besojnë me siguri.
119. Ne të kemi dërguar ty me të vërtetën, si përgëzues dhe paralajmërues, dhe ti nuk do të pyetesh për banorët e Zjarrit.
120. Hebrenjtë dhe të krishterët nuk do të jenë të kënaqur me ty, derisa të ndjekësh fenë e tyre. Thuaj: “Udhëzimi i Allahut është udhëzimi i vërtetë.” Nëse ti ndjek dëshirat e tyre pas dijes që të ka ardhur, nuk do të kesh ndihmës e as mbrojtës nga Allahu.
121. Ata të cilëve u dhamë Librin dhe e lexojnë ashtu siç duhet ta lexojnë – ata besojnë në të. Kush e mohon atë, janë pikërisht të humburit.
122. O bijtë e Izraelit! Kujtoni mirësinë Time që jua dhashë dhe se ju kam ngritur mbi popujt e tjerë.
123. Dhe kini frikë nga një ditë kur askush nuk mund të bëjë asgjë për dikë tjetër, dhe nuk do të pranohet as kompensim, as ndërmjetësim, dhe askush nuk do të ndihmohet.
124. Dhe kur Zoti i tij e sprovoi Ibrahimin me disa fjalë dhe ai i përmbushi ato, Ai tha: “Unë do të të bëj ty udhëheqës për njerëzit.” Ibrahimi tha: “Edhe nga pasardhësit e mi?” Ai tha: “Premtimi Im nuk i përfshin të padrejtët.”
125. Dhe kur Ne e bëmë Shtëpinë (Qabenë) vend të kthimit për njerëzit dhe vend sigurie, dhe urdhëruam: “Merreni vendin e Ibrahimit si vend për falje!” Dhe Ne i porositëm Ibrahimit dhe Ismailit: “Pastrojeni Shtëpinë Time për ata që e vizitojnë, që qëndrojnë për adhurim, përkulen dhe bien në sexhde.”
126. Dhe kur Ibrahimi tha: “Zoti im! Bëje këtë vend të sigurt dhe furnizoji banorët e tij me fruta – ata që besojnë në Allahun dhe Ditën e Fundit.” Ai tha: “Edhe atij që mohon, Unë do t’i jap të kënaqet për pak, pastaj do ta detyroj të shkojë në dënimin e Zjarrit – sa vend i keq është ai!”
127. Dhe kur Ibrahimi dhe Ismaili ngritën themelet e Shtëpisë (duke thënë): “Zoti ynë! Pranoje këtë prej nesh! Vërtet, Ti je Dëgjuesi, i Dijshmi!”
128. “Zoti ynë! Bëna që të jemi të nënshtruar ndaj Teje, edhe nga pasardhësit tanë bën një popull të nënshtruar ndaj Teje. Na mëso si t’i kryejmë ritet tona dhe na fal neve. Vërtet, Ti je Pranuesi i pendimit, Mëshirëploti!”
129. “Zoti ynë! Dërgoju atyre një të dërguar nga mesi i tyre që do t’u lexojë ajetet e Tua, do t’i mësojë Librin dhe urtësinë dhe do t’i pastrojë. Vërtet, Ti je i Plotfuqishëm dhe i Urtë!”
130. Kush largohet nga feja e Ibrahimit përveç atij që e mashtron veten? Ne e kemi zgjedhur atë në këtë botë dhe në botën tjetër ai do të jetë ndër të drejtët.
131. Kur Zoti i tij i tha: “Dorëzohu!” Ai tha: “I jam dorëzuar Zotit të botëve.”
132. Dhe Ibrahimi e urdhëroi këtë për bijtë e tij, dhe po ashtu edhe Jakubi: “O bijtë e mi! Vërtet, Allahu ju ka zgjedhur fenë. Mos vdisni pa qenë të nënshtruar ndaj Tij!”
133. A ishit të pranishëm kur vdekja i erdhi Jakubit, dhe ai u tha bijve të tij: “Çfarë do të adhuroni pas meje?” Ata thanë: “Do të adhurojmë Zotin tënd dhe Zotin e etërve të tu – Ibrahimit, Ismailit dhe Is’hakut – një Zot të vetëm, dhe Ne jemi të nënshtruar ndaj Tij.”
134. Ai ishte një popull që shkoi. Ata do të kenë çfarë fituan, dhe ju do të keni çfarë fitoni. Ju nuk do të pyeteni për atë që ata bënë.
135. Dhe ata thonë: “Bëhuni hebrenj ose të krishterë që të udhëzoheni!” Thuaj: “Jo, ne ndjekim fenë e Ibrahimit, i cili nuk ishte nga idhujtarët.”
136. Thuani: “Ne besojmë në Allahun dhe në atë që na është shpallur neve dhe në atë që i është shpallur Ibrahimit, Ismailit, Is’hakut, Jakubit dhe pasardhësve, dhe në atë që i është dhënë Musait dhe Isait dhe në atë që u është dhënë profetëve nga Zoti i tyre. Ne nuk bëjmë dallim mes asnjërit prej tyre, dhe ne jemi të nënshtruar ndaj Tij.”
137. E nëse ata besojnë siç besoni ju, atëherë janë të udhëzuar. Por nëse shmangen, atëherë janë vetëm në kundërshtim – dhe Allahu do të të mjaftojë kundër tyre. Ai është Dëgjuesi, i Dijshmi.
138. Ngjyra (udhëzimi) e Allahut – e kush është më i mirë në ngjyrë se Allahu? Ne jemi adhuruesit e Tij.
139. Thuaj: “A po debatoni me ne për Allahun, ndërkohë që Ai është Zoti ynë dhe Zoti juaj? Ne kemi veprat tona, dhe ju keni veprat tuaja – dhe ne jemi të sinqertë ndaj Tij.”
140. Apo thoni se Ibrahimi, Ismaili, Is’haku, Jakubi dhe pasardhësit kanë qenë ose hebrenj ose të krishterë? Thuaj: “A ju e dini më mirë apo Allahu?” Kush është më i padrejtë se ai që fsheh një dëshmi që vjen nga Allahu? Allahu nuk është i pavetëdijshëm për atë që bëni.
141. Ai ishte një popull që shkoi. Ata do të kenë çfarë fituan, dhe ju do të keni çfarë fitoni. Ju nuk do të pyeteni për atë që ata bënë.
142. Të paditurit nga njerëzit do të thonë: “Çfarë i ktheu ata nga kiblaja që ndiqnin?” Thuaj: “Të Allahut janë lindja dhe perëndimi. Ai udhëzon kë të dojë në rrugën e drejtë.”
143. Kështu Ne ju kemi bërë një bashkësi të drejtë që të jeni dëshmitarë ndaj njerëzve dhe i Dërguari të jetë dëshmitar ndaj jush. Ne nuk e ndryshuam kiblen që e ndoqe përveç që të dinim kush e ndjek të Dërguarin dhe kush kthehet prapa. Kjo ka qenë e rëndë, përveç për ata që janë udhëzuar nga Allahu. Allahu nuk e humb besimin tuaj. Vërtet, Allahu është i Butë dhe Mëshirëplotë për njerëzit.
144. Ne e shohim fytyrën tënde duke u kthyer nga qielli, prandaj do të të kthejmë në një kibla që do të jesh i kënaqur me të. Ktheje fytyrën tënde kah Qabja e Shenjtë! Dhe kudo që të jeni, kthejeni fytyrën tuaj kah ajo. Vërtet, ata që u është dhënë Libri e dinë se kjo është e vërtetë nga Zoti i tyre. Allahu nuk është i pavetëdijshëm për atë që bëjnë.
145. Edhe sikur t’ua sjellësh atyre çdo argument, ata nuk do të ndjekin kiblen tënde, dhe as ti nuk do të ndjekësh kiblen e tyre, dhe as ata nuk do të ndjekin kiblen e njëri-tjetrit. Nëse ti do të ndiqje dëshirat e tyre pas dijes që të ka ardhur, atëherë do të ishe nga të padrejtët.
146. Ata që u dhamë Librin e njohin atë (të Dërguarin) ashtu siç i njohin bijtë e tyre, por një grup prej tyre e fsheh të vërtetën, edhe pse e dinë.
147. E vërteta është nga Zoti yt, prandaj mos u bëj nga ata që dyshojnë.
148. Secili ka një drejtim nga i cili kthehet (në lutje). Prandaj garoni për të bërë vepra të mira. Kudo që të jeni, Allahu do t’ju sjellë të gjithëve. Vërtet, Allahu është i Plotfuqishëm për çdo gjë.
149. Dhe kudo që të dalësh, ktheje fytyrën tënde kah Qabja e Shenjtë – kjo është e vërteta nga Zoti yt – dhe Allahu nuk është i pavetëdijshëm për atë që bëni.
150. Dhe kudo që të dalësh, ktheje fytyrën tënde kah Qabja e Shenjtë, dhe kudo që të jeni, kthejeni fytyrën tuaj kah ajo, që njerëzit të mos kenë argument kundër jush – përveç atyre që janë zullumqarë – mos i kini frikë ata, por frikësohuni prej Meje, që Unë ta plotësoj mirësinë Time mbi ju dhe të udhëzoheni.
151. Ashtu siç ju kemi dërguar një të Dërguar nga mesi juaj, që ju lexon ajetet Tona, ju pastron, ju mëson Librin dhe urtësinë dhe ju mëson gjëra që nuk i dinit.
152. Më përkujtoni Mua – dhe Unë do t’ju përkujtoj ju. Më falënderoni dhe mos më mohoni.
153. O ju që besoni! Kërkoni ndihmë me durim dhe namaz! Vërtet, Allahu është me durimtarët.
154. Mos thoni për ata që janë vrarë në rrugën e Allahut: “Janë të vdekur.” Jo, ata janë të gjallë, por ju nuk e kuptoni.
155. Dhe Ne do t’ju sprovojmë me diçka nga frika, uria, humbja e pasurisë, e jetëve dhe e frutave. Dhe jepu lajmin e mirë durimtarëve!
156. Ata që, kur i godet ndonjë fatkeqësi, thonë: “Ne jemi të Allahut dhe te Ai do të kthehemi.”
157. Të tillët do të kenë bekime dhe mëshirë nga Zoti i tyre – dhe ata janë të udhëzuarit.
158. Safa dhe Merva janë pjesë të shenjave të Allahut. Kush e viziton Shtëpinë (Qabenë) ose bën umren, nuk bën mëkat të ecë mes tyre. Dhe kush bën më shumë vullnetarisht – Allahu është Falës dhe i Dijshëm.
159. Ata që fshehin provat dhe udhëzimin që Ne ua kemi shpallur njerëzve në Libër – ata janë të mallkuar nga Allahu dhe të mallkuar nga të gjithë ata që mallkojnë.
160. Përveç atyre që pendohen, përmirësohen dhe e bëjnë të qartë (të vërtetën) – unë do t’ua pranoj pendimin. Unë jam Pranuesi i pendimit dhe i Mëshirshmi.
161. Ata që mohojnë dhe vdesin si mohues – mbi ta është mallkimi i Allahut, i engjëjve dhe i të gjithë njerëzve.
162. Ata do të jenë në të përjetësi; nuk do t’u lehtësohet dënimi dhe as nuk do t’u jepet kohë.
163. Zoti juaj është një Zot i vetëm. Nuk ka zot tjetër përveç Tij – i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti.
164. Në krijimin e qiejve dhe të tokës, në ndërrimin e natës dhe ditës, në anijet që lundrojnë në det me atë që u sjell dobi njerëzve, në ujin që Allahu e zbret nga qielli dhe me të gjallëron tokën pas vdekjes së saj, në përhapjen e çdo lloj kafshe, në ndryshimin e erërave dhe në retë që qëndrojnë mes qiellit dhe tokës – ka shenja për njerëzit që arsyetojnë.
165. Ka nga njerëzit që adhurojnë në vend të Allahut gjëra që i duan siç duhet dashur Allahu. Por ata që besojnë, janë më të fortë në dashurinë për Allahun. Sikur të shihnin zullumqarët ndëshkimin (në Ditën e Kiametit), do ta dinin se fuqia e vërtetë është e Allahut dhe se Allahu është i ashpër në ndëshkim.
166. Atëherë, kur ata që ndiqen do të shkëputen nga ata që i kanë ndjekur, dhe do ta shohin ndëshkimin, do të këputen lidhjet mes tyre.
167. Dhe ata që i kanë ndjekur do të thonë: “Sikur të kishim edhe një herë (mundësi), do të shkëputeshim prej tyre, ashtu siç u shkëputën ata prej nesh.” Kështu Allahu do t’u tregojë veprat e tyre si pendim – dhe ata nuk do të dalin nga zjarri.
168. O njerëz! Hani nga çfarë është e lejuar dhe e mirë në tokë dhe mos ndiqni hapat e djallit – ai është armik i qartë për ju.
169. Ai ju urdhëron vetëm të këqijat, amoralitetin dhe që të thoni për Allahun atë që nuk e dini.
170. Dhe kur u thuhet atyre: “Ndiqni atë që Allahu ka zbritur!”, ata thonë: “Jo, ne ndjekim atë që kemi gjetur nga etërit tanë.” Po sikur etërit e tyre të mos kenë ditur asgjë dhe të mos kenë qenë të udhëzuar?
171. Shembulli i atyre që mohojnë është si shembulli i atij që u bërtet dikujt që nuk dëgjon veçse zë dhe thirrje. Ata janë të shurdhër, memecë, të verbër – dhe nuk kuptojnë.
172. O ju që besoni! Hani nga të mirat që ju kemi dhënë dhe falënderoni Allahun, nëse vetëm Atë e adhuroni.
173. Ai ju ka ndaluar mishin e kafshës së ngordhur, gjakun, mishin e derrit dhe çfarëdo që theret në emër të një tjetri përveç Allahut. Por kush është i detyruar, pa e dëshiruar dhe pa e tepruar – për të nuk ka mëkat. Vërtet, Allahu është Falës dhe Mëshirëplotë.
174. Ata që fshehin atë që ka zbritur Allahu nga Libri dhe e shesin për një çmim të vogël – ata nuk do të mbushin barkun tjetër përveç zjarr. Allahu nuk do të flasë me ta në Ditën e Kiametit, as nuk do t’i pastrojë – dhe për ta ka ndëshkim të dhembshëm.
175. Janë ata që e kanë blerë humbjen në vend të udhëzimit dhe ndëshkimin në vend të faljes. Sa të durueshëm janë përballë zjarrit!
176. Kjo është për shkak se Allahu ka zbritur Librin me të vërtetën, por ata që kundërshtojnë Librin janë në kundërshtim të thellë.
177. Mirësia nuk është të ktheni fytyrat tuaja nga lindja ose perëndimi, por mirësia është të besoni në Allahun, në Ditën e Fundit, në engjëjt, në Librin dhe në profetët; të jepni pasuri – edhe pse e doni – për të afërmit, jetimët, të varfërit, udhëtarët, lypësit dhe për lirimin e skllevërve; të falni namazin dhe të jepni zekatin; të përmbushni marrëveshjet kur i bëni; dhe të duroni në fatkeqësi, vuajtje dhe në kohë lufte. Ata janë të sinqertët dhe ata janë të devotshmit.
178. O ju që besoni! Ju është caktuar gjakpërgjakja për të vrarin – i liri për të lirë, skllavi për skllav dhe femra për femër. Por nëse dikush falet nga vëllai i tij (i të vrarit), atëherë të kërkohet ndjekja në mënyrë të drejtë dhe të paguhet me mirësi. Kjo është lehtësim dhe mëshirë nga Zoti juaj. Por kush tejkalon pas kësaj, do të ketë një ndëshkim të dhimbshëm.
179. Në gjakpërgjakje ka jetë për ju, o njerëz me mend! Që të mund të ruheni.
180. Ju është caktuar, kur ndonjërit prej jush i vjen vdekja dhe lë pas pasuri, të lërë testament për prindërit dhe të afërmit me drejtësi. Kjo është detyrë për të devotshmit.
181. Kushdo që e ndryshon atë (testamentin) pasi ta ketë dëgjuar, është mëkati i atyre që e ndryshojnë. Vërtet, Allahu është Dëgjues dhe i Dijshëm.
182. Por kushdo që ka frikë se testamenti i lënë ka padrejtësi ose është gabim dhe pajton ndërmjet tyre, nuk ka mëkat për të. Vërtet, Allahu është Falës dhe Mëshirëplotë.
183. O ju që besoni! Agjërimi ju është bërë detyrim, ashtu siç ishte detyrim për ata që ishin para jush, që të bëheni të devotshëm.
184. (Agjërimi) për një numër të caktuar ditësh. Por kush është i sëmurë ose në udhëtim, le të agjërojë më vonë nga ditët e tjera. Ata që mund ta përballojnë (me vështirësi), kanë kompensim të ushqyerit e një të varfri. Kush bën më shumë nga vullneti i vet, është më mirë për të. Por të agjëroni është më mirë për ju, nëse e dini.
185. Muaji i Ramazanit është ai në të cilin është zbritur Kurani – udhëzues për njerëzit dhe dëshmi të qarta të udhëzimit dhe dallimit (të drejtës nga e gabuara). Kushdo prej jush që e arrin këtë muaj, le ta agjërojë. Dhe kush është i sëmurë ose në udhëtim, le të agjërojë më vonë. Allahu dëshiron lehtësim për ju dhe nuk dëshiron vështirësi, dhe që ta plotësoni numrin e ditëve dhe ta madhëroni Allahun për atë që ju ka udhëzuar, dhe që të falënderoni.
186. Dhe kur robërit e Mi të pyesin për Mua, unë jam afër. I përgjigjem lutjes së lutësit kur më lutet. Prandaj le të më përgjigjen dhe të më besojnë, që të jenë të udhëzuar.
187. Ju lejohet natën e agjërimit të afroheni me gratë tuaja. Ato janë petk për ju, dhe ju jeni petk për to. Allahu e di se ju e tradhtuat veten, por Ai e pranoi pendimin tuaj dhe ju fali. Tani lejoni t’i afroheni atyre dhe kërkoni atë që Allahu e ka caktuar për ju. Hani dhe pini derisa të dallohet për ju peri i bardhë nga peri i zi i agimit, pastaj plotësoni agjërimin deri në natë. Dhe mos u afroheni atyre ndërkohë që jeni në itikaf në xhami. Këto janë kufijtë e Allahut, mos iu afroni atyre! Kështu Allahu ua sqaron ajetet njerëzve që të kenë frikë.
188. Mos e hani pasurinë e njëri-tjetrit në mënyrë të padrejtë, dhe mos u jepni ryshfet gjyqtarëve për të përvetësuar me mëkat një pjesë të pasurisë së të tjerëve, kur e dini.
189. Të të pyesin për hënat e reja. Thuaj: “Ato janë shenja për kohën e njerëzve dhe për haxhin.” Nuk është mirësi të hyni në shtëpitë nga pas – por mirësi është të keni frikë Allahun – hyni në shtëpi nga dyert e tyre. Dhe kini frikë Allahun, që të jeni të shpëtuar.
190. Dhe luftoni në rrugën e Allahut ata që ju luftojnë ju, por mos e teproni – Allahu nuk i do ata që e tejkalojnë kufirin.
191. Dhe vritni ata kudo që t’i gjeni dhe dëbojini nga vendi prej nga ju kanë dëbuar – sepse përndjekja është më e rëndë se vrasja. Dhe mos luftoni me ta pranë Qabesë, përveç nëse ata ju luftojnë – por nëse ju luftojnë, atëherë vritini. Ky është dënimi i jobesimtarëve.
192. Por nëse ata ndalojnë, atëherë Allahu është Falës dhe Mëshirëplotë.
193. Luftoni me ta derisa të mos ketë më përndjekje dhe feja t’i përkasë vetëm Allahut. Por nëse ata ndalojnë, atëherë mos ketë armiqësi, përveç ndaj zullumqarëve.
194. Muaji i shenjtë është për muajin e shenjtë – dhe ndëshkimi është proporcional. Pra kush ju sulmon, sulmojeni siç ju ka sulmuar. Kini frikë Allahun dhe dijeni se Allahu është me të devotshmit.
195. Dhe jepni për hir të Allahut dhe mos e hidhni veten tuaj në shkatërrim me duart tuaja – dhe bëni mirë! Vërtet, Allahu i do bamirësit.
196. Dhe plotësoni haxhin dhe umren për Allahun. Por nëse ndaloheni, atëherë therëni atë që është e lehtë nga kurbani. Dhe mos e rruani kokën derisa të arrijë kurbani vendin e vet. Nëse ndonjëri prej jush është i sëmurë ose ka ndonjë lëndim në kokë, atëherë kompensoni me agjërim ose lëmoshë ose kurban. Kur të jeni të sigurt, ai që dëshiron të kryejë umren para haxhit, le të bëjë kurban atë që është e lehtë. Kush nuk gjen, le të agjërojë tri ditë gjatë haxhit dhe shtatë kur të kthehet – gjithsej dhjetë ditë. Kjo është për ata që nuk kanë familjarë që banojnë pranë Qabesë. Dhe kini frikë Allahun dhe dijeni se Allahu është i ashpër në ndëshkim.
197. Haxhi bëhet në muaj të njohur. Kush e vendos të kryejë haxhin gjatë atyre muajve, nuk ka marrëdhënie intime, nuk bën mëkate dhe nuk grindet gjatë haxhit. Çfarëdo të mire që bëni – Allahu e di atë. Merrni furnizim me vete, por më i miri furnizim është devotshmëria. Dhe kijeni frikë Allahun, o njerëz me mend!
198. Nuk është mëkat për ju të kërkoni nga Zoti juaj një furnizim (tregti). Kur të ktheheni nga Arafati, përmendeni Allahun pranë vendit të shenjtë. Përmendeni Atë ashtu si ju ka udhëzuar – edhe pse më parë ishit nga të humburit.
199. Pastaj nxitoni aty ku nxiton populli dhe kërkoni falje nga Allahu. Vërtet, Allahu është Falës dhe Mëshirëplotë.
200. Dhe kur të keni përfunduar ritet tuaja, përmendeni Allahun siç përmendni etërit tuaj, madje edhe më shumë. Ka nga njerëzit që thonë: “Zoti ynë! Na jep (të mira) në këtë botë.” Por ata nuk do të kenë pjesë në botën tjetër.
201. Por ka edhe nga ata që thonë: “Zoti ynë! Na jep të mira në këtë botë dhe të mira në botën tjetër, dhe na ruaj nga dënimi i zjarrit!”
202. Të tillët do të kenë një pjesë nga ajo që kanë fituar. Allahu është i shpejtë në llogari.
203. Përkujtojeni Allahun në një numër të caktuar ditësh. Kush nxiton për t’u larguar pas dy ditësh, nuk ka mëkat për të; dhe kush qëndron më gjatë, s’ka mëkat – nëse është i devotshëm. Kini frikë Allahun dhe dijeni se te Ai do të mblidheni.
204. Ka nga njerëzit që të mahnit me fjalët e tij për jetën e kësaj bote dhe betohet në Allahun për atë që ka në zemër, ndërkohë që ai është kundërshtar më i ashpër.
205. Kur largohet, përpiqet të bëjë çrregullim në tokë, të shkatërrojë të mbjellat dhe bagëtinë. Por Allahu nuk e do çrregullimin.
206. Kur i thuhet: “Ki frikë Allahun!”, ai kapet nga mendjemadhësia në mëkat. Atij i mjafton Xhehenemi – dhe sa vend i keq është ai!
207. Por ka edhe nga njerëzit që e shesin vetveten për të fituar kënaqësinë e Allahut – dhe Allahu është i butë ndaj robërve të Tij.
208. O ju që besoni! Hyni në paqe plotësisht dhe mos ndiqni hapat e djallit – vërtet, ai është armik i hapur për ju.
209. Nëse rrëshqitni pas ardhjes së provave të qarta, dijeni se Allahu është i Plotfuqishëm dhe i Urtë.
210. A presin tjetër, përveç se Allahu të vijë tek ata në hijet e reve dhe me Të edhe engjëjt – dhe të përfundojë çështja? Dhe tek Allahu kthehen të gjitha çështjet.
211. Pyeti bijtë e Izraelit sa prova të qarta u kemi dhënë! Kush e ndryshon bekimin e Allahut pasi i është dhënë, s’ka dyshim se Allahu është i rreptë në ndëshkim.
212. Jetesa e kësaj bote u është zbukuruar jobesimtarëve dhe ata tallen me besimtarët. Por ata që janë të devotshëm do të jenë mbi ta në Ditën e Kiametit. Allahu i jep furnizim kujt të dojë pa llogari.
213. Njerëzit ishin një bashkësi e vetme, pastaj Allahu dërgoi profetë për të përgëzuar dhe paralajmëruar dhe me ta zbriti Librin me të vërtetën për të gjykuar mes njerëzve në atë që kishin kundërshtime. Vetëm ata që u është dhënë Libri kundërshtuan për të pas dijes, nga zilia ndërmjet tyre. Atëherë Allahu me vullnetin e Tij udhëzoi besimtarët në të vërtetën për të cilën kundërshtonin. Allahu udhëzon në rrugën e drejtë atë që do.
214. A mendoni se do të hyni në xhenet pa ardhur mbi ju sprovat siç erdhën mbi ata përpara jush? Ata u goditën me fatkeqësi, varfëri dhe u tronditën aq shumë, saqë profeti dhe ata që ishin me të thanë: “Kur do të vijë ndihma e Allahut?” Vërtet, ndihma e Allahut është afër.
215. Të pyesin çfarë të japin si lëmoshë. Thuaj: “Çfarëdo të mire që jepni, le të jetë për prindërit, të afërmit, jetimët, të varfërit dhe udhëtarët.” Dhe çfarëdo të mire që bëni – Allahu e di mirë atë.
216. Lufta ju është bërë detyrim, edhe pse ajo ju është e urryer. Por ndoshta ju urreni diçka që është e mirë për ju, dhe ndoshta doni diçka që është e keqe për ju – Allahu e di dhe ju nuk e dini.
217. Të pyesin për luftën në muajin e shenjtë. Thuaj: “Lufta në atë muaj është mëkat i madh, por pengimi nga rruga e Allahut, mohimi i Tij, ndalimi nga Xhamia e Shenjtë dhe dëbimi i banorëve të saj është më i rëndë te Allahu. Dhe përndjekja është më e keqe se vrasja.” Ata nuk do të ndalen së luftuari me ju, derisa t’ju kthejnë nga feja juaj – nëse munden. Dhe kush largohet nga feja dhe vdes si jobesimtar, veprat e tyre janë të humbura në këtë botë dhe në botën tjetër – ata janë banorë të zjarrit dhe aty do të qëndrojnë përgjithmonë.
218. Ata që besuan, që emigruan dhe luftuan në rrugën e Allahut – shpresojnë në mëshirën e Allahut. Allahu është Falës dhe Mëshirëplotë.
219. Të pyesin për verën dhe bixhozin. Thuaj: “Në to ka mëkat të madh dhe edhe ndonjë dobi për njerëzit, por mëkati i tyre është më i madh se dobia.” Dhe të pyesin çfarë të japin. Thuaj: “Tepricën.” Kështu Allahu jua sqaron ajetet, që të mund të mendoni.
220. (Mendoni) për këtë botë dhe për botën tjetër. Dhe të pyesin për jetimët. Thuaj: “T’u bëni mirë atyre është më së miri. Dhe nëse i bashkoni me veten tuaj, ata janë vëllezërit tuaj.” Allahu e di mirë prishësin nga përmirësuesi. Dhe po të kishte dashur Allahu, do t’ju kishte futur në vështirësi. Vërtet, Allahu është i Plotfuqishëm dhe i Urtë.
221. Mos u martoni me idhujtaret, derisa të besojnë. Një robëreshë besimtare është më e mirë se një idhujtare, edhe nëse ju mahnit. Dhe mos martoni besimtaret me idhujtarët, derisa ata të besojnë. Një rob besimtar është më i mirë se një idhujtar, edhe nëse ju mahnit. Ata ftojnë për në zjarr, kurse Allahu fton për në Xhenet dhe për falje me vullnetin e Tij. Ai ua sqaron ajetet njerëzve që mendojnë.
222. Të pyesin për menstruacionet. Thuaj: “Ato janë ndytësi, prandaj largohuni nga gratë gjatë menstruacioneve dhe mos u afroheni atyre derisa të pastrohen. E kur pastrohen, afrojuani ashtu siç ju ka urdhëruar Allahu.” Vërtet, Allahu i do ata që pendohen dhe ata që pastrohen.
223. Gratë tuaja janë ara për ju, prandaj afrojuani ashtu si të doni – por bëni diçka për veten tuaj përpara. Kini frikë Allahun dhe dijeni se do të takoheni me Të. Dhe jepu lajmin e mirë besimtarëve.
224. Mos e bëni Allahun pengesë në betimet tuaja për të mos bërë mirë, për të mos pasur devotshmëri ose për të mos pajtuar njerëzit. Allahu është Dëgjues dhe i Dijshëm.
225. Allahu nuk ju ndëshkon për betimet e kota me gojë, por ju ndëshkon për atë që synojnë zemrat tuaja. Allahu është Falës dhe i Butë.
226. Ata që betohen se do t’i largohen grave të tyre, kanë afat katër muaj. E nëse kthehen (te gratë), Allahu është Falës dhe Mëshirëplotë.
227. Por nëse vendosin për ndarje, atëherë Allahu është Dëgjues dhe i Dijshëm.
228. Gratë e ndara duhet të presin tre cikle menstruacionesh para se të martohen përsëri. Dhe nuk u lejohet të fshehin atë që Allahu ka krijuar në mitrat e tyre, nëse besojnë në Allahun dhe Ditën e Fundit. Burrat e tyre kanë më shumë të drejtë t’i rikthejnë gjatë kësaj kohe, nëse duan pajtim. Ato kanë të drejta të barabarta me detyrimet, sipas zakonit të mirë – por burrat kanë një shkallë mbi to. Allahu është i Plotfuqishëm dhe i Urtë.
229. Ndarja (divorci) mund të bëhet dy herë – pastaj ose mbajtje me mirësi ose ndarje me mirëkuptim. Nuk është e lejuar për burrin të marrë çfarëdo që i ka dhënë gruas, përveç nëse të dy frikësohen se nuk do të respektojnë kufijtë e Allahut. Nëse keni frikë se nuk do t’i respektojnë kufijtë e Allahut, nuk ka mëkat për asnjërin nëse ajo e shpërblen për ndarjen. Këto janë kufijtë e Allahut, mos i kaloni ata! Kushdo që i kalon kufijtë e Allahut, ata janë të padrejtët.
230. Nëse burri e ndan gruan për herë të tretë, ajo nuk është më e lejuar për të derisa të martohet me një burrë tjetër. Nëse edhe ky i fundit e ndan, nuk ka mëkat që ata të ribashkohen, nëse besojnë se do t’i respektojnë kufijtë e Allahut. Këto janë kufijtë e Allahut, që Ai ua sqaron njerëzve që dinë.
231. Kur i ndani gratë dhe ato arrijnë afatin e tyre (të pritjes), mbajini me mirësi ose largojini me mirësi. Mos i mbani për t’i dëmtuar që të kaloni kufijtë – kushdo që vepron kështu, e dëmton vetëm veten. Mos i merrni ajetet e Allahut për lojë! Përkujtoni mirësinë e Allahut ndaj jush dhe shpalljen e Librit dhe Urtësisë që Ai ju ka zbritur për t’ju këshilluar. Kini frikë Allahun dhe dijeni se Allahu është i Dijshëm për çdo gjë.
232. Kur i ndani gratë dhe ato përfundojnë afatin e tyre, mos i pengoni të martohen me ndonjë burrë tjetër, nëse bien dakord në mënyrë të mirë. Kjo është këshillë për atë që beson në Allahun dhe Ditën e Fundit. Kjo është më e pastër dhe më e ndershme për ju. Allahu e di, e ju nuk dini.
233. Nënat duhet t’i ushqejnë fëmijët e tyre me gji për dy vjet të plota, për atë që dëshiron ta plotësojë periudhën e ushqyerjes. Babai është i detyruar t’u sigurojë atyre ushqim dhe veshje me mirësi. Askush nuk ngarkohet përtej mundësisë së tij. As nëna të mos dëmtohet për shkak të fëmijës së saj, dhe as babai për shkak të fëmijës së tij. Për trashëgimtarin është po njësoj. Nëse ata (prindërit) bien dakord për ndërrim (ushqyerje nga dikush tjetër), nuk ka mëkat për ta. Dhe nëse doni që dikush tjetër t’i ushqejë fëmijët tuaj, nuk ka mëkat për ju, përderisa e paguani me mirësi atë që është e drejtë. Kini frikë Allahun dhe dijeni se Allahu i sheh mirë ato që bëni.
234. Gratë që u vdesin burrat duhet të presin katër muaj e dhjetë ditë përpara se të martohen përsëri. Kur ta kenë përfunduar afatin, nuk ka mëkat për ju për atë që ato bëjnë me mirësi në vetvete. Allahu është i Dijshëm për gjithçka që bëni.
235. Nuk ka mëkat për ju nëse ua propozoni grave (për martesë) ose e mbani atë në zemrat tuaja. Allahu e di që do të flisni për to. Por mos u premtoni atyre fshehurazi, përveç nëse thoni një fjalë të mirë. Mos vendosni martesë derisa të përfundojë afati i caktuar. Dijeni se Allahu e di çfarë keni në zemrat tuaja, prandaj kini kujdes! Allahu është Falës dhe i Butë.
236. Nuk ka mëkat për ju nëse i ndani gratë përpara se t’i prekni ose t’u caktoni mehër (dhuratë martesore). Por jepuni atyre një dhuratë – sipas mundësisë: i pasuri sipas mundësisë së tij dhe i varfri sipas mundësisë së tij – kjo është një detyrim për bamirësit.
237. Nëse i ndani përpara se t’i prekni, por pasi u keni caktuar një mehër, atëherë jepuni gjysmën e saj, përveç nëse ato falin ose e fal ai që ka në dorë kontratën e martesës. Falja është më afër devotshmërisë. Mos harroni mirësinë ndërmjet jush. Vërtet, Allahu sheh gjithçka që bëni.
238. Ruani me përpikëri të gjitha namazet – dhe veçanërisht namazin e mesëm – dhe qëndroni përpara Allahut me përulje.
239. Nëse keni frikë, faluni në këmbë ose në kalë (lëvizje); dhe kur të jeni të sigurt, përmendeni Allahun ashtu si ju mësoi për atë që nuk e dinit.
240. Ata që vdesin dhe lënë gra pas vetes, duhet të lënë testament për gratë e tyre – një vit mbajtje dhe mos i nxirrni nga shtëpia. Por nëse ato vetë largohen, nuk ka mëkat për ju për atë që ato bëjnë në mënyrë të arsyeshme. Allahu është i Plotfuqishëm dhe i Urtë.
241. Për gratë e ndara është caktuar një ndihmë, si detyrim për të devotshmit.
242. Kështu Allahu jua sqaron ajetet – që të mund të kuptoni.
243. A nuk i ke parë ata që dolën nga shtëpitë e tyre me mijëra, nga frika e vdekjes? Allahu u tha: “Vdisni!”, pastaj i ringjalli. Vërtet, Allahu është Bujar ndaj njerëzve, por shumica e tyre nuk falënderojnë.
244. Luftoni në rrugën e Allahut dhe dijeni se Allahu është Dëgjues dhe i Dijshëm.
245. Kush i jep Allahut një hua të mirë, Ai do t’ia shumëfishojë disa herë. Allahu ngushton dhe zgjeron furnizimin dhe tek Ai do të ktheheni.
246. A nuk e ke parë grupin nga bijtë e Izraelit pas Musait, kur i thanë profetit të tyre: “Na dërgo një mbret që të luftojmë në rrugën e Allahut!” Ai tha: “A do të luftoni nëse lufta ju caktohet?” Ata thanë: “Përse të mos luftojmë në rrugën e Allahut kur na janë dëbuar shtëpitë dhe janë ndarë nga ne fëmijët tanë?” Por kur lufta u urdhërua, ata u tërhoqën – përveç pak prej tyre. Allahu e di mirë të padrejtët.
247. Dhe profeti i tyre u tha: “Allahu ju ka dërguar Talutin si mbret.” Ata thanë: “Si mund të na jetë dhënë mbretëria atij, kur ne kemi më shumë të drejtë se ai dhe ai nuk ka pasuri të mjaftueshme?” Ai tha: “Allahu e ka zgjedhur atë mbi ju dhe e ka rritur në dije dhe në trup. Allahu i jep mbretërinë kujt të dojë – Allahu është i Gjithëpërfshirë dhe i Dijshëm.”
248. Dhe profeti i tyre u tha: “Shenja e mbretërisë së tij është se do t’ju vijë arkivoli (Tabuti), në të cilin ka paqe nga Zoti juaj dhe mbetjet nga familja e Musait dhe Harunit, të mbartura nga engjëjt. Kjo është një shenjë për ju, nëse jeni besimtarë.”
249. Kur Taluti u nis me ushtrinë, tha: “Allahu do t’ju sprovojë me një lumë – kush pi prej tij, nuk është nga unë; por kush nuk pi, përveç ndonjë gllënjke me dorën e vet, është me mua.” Por ata pinë prej tij, përveç pak vetave. Kur ai e kaloi lumin me ata që besuan, ata thanë: “Ne nuk kemi forcë sot kundër Jalutit dhe ushtrisë së tij!” Por ata që ishin të bindur se do ta takonin Allahun, thanë: “Sa herë një grup i vogël ka mposhtur një grup të madh me lejen e Allahut! Allahu është me durimtarët.”
250. Dhe kur u përballën me Jalutin dhe ushtrinë e tij, thanë: “Zoti ynë! Na jep durim, na forco këmbët dhe na ndihmo kundër popullit jobesimtar!”
251. Me lejen e Allahut ata i mposhtën dhe Davudi vrau Jalutin. Allahu i dha atij mbretërinë dhe urtësinë dhe e mësoi atë që Ai deshi. Po të mos e ndalte Allahu një popull me anë të një tjetri, do të prishej toka. Por Allahu është plot mirësi për gjithë botët.
252. Këto janë ajetet e Allahut, që Ne t’i lexojmë ty me të vërtetën. Dhe vërtet, ti je nga të dërguarit.
253. Këta janë të dërguar që Ne i kemi dalluar njëri mbi tjetrin. Me disa Allahu ka folur drejtpërdrejt, disa i ka ngritur në shkallë të lartë. Dhe Ne i dhamë Isait, birit të Merjemes, prova të qarta dhe e ndihmuam me Shpirtin e Shenjtë. Sikur të donte Allahu, ata që erdhën pas tyre nuk do të kishin luftuar mes vete, pasi u erdhën provat. Por ata kundërshtuan. Disa besuan e disa mohuan. Sikur të donte Allahu, nuk do të luftonin mes vete, por Allahu bën çfarë dëshiron.
254. O ju që besoni! Jepni nga ajo që ju kemi dhënë, para se të vijë një ditë në të cilën nuk ka shitblerje, miqësi apo ndërmjetësim. Jobesimtarët janë zullumqarët.
255. Allahu – nuk ka të adhuruar tjetër përveç Tij – i Gjallë, Mbajtësi i gjithçkaje. Nuk e zë as dremitja, as gjumi. E Tij është çfarë ka në qiej dhe në tokë. Kush mund të ndërmjetësojë tek Ai pa lejen e Tij? Ai e di çfarë ka para tyre dhe çfarë ka pas tyre, dhe ata nuk përfshijnë asgjë nga dija e Tij përveç asaj që Ai do. Froni i Tij përfshin qiejt dhe tokën, dhe nuk e lodh ruajtja e tyre. Ai është i Larti, i Madhërishmi.
256. Nuk ka dhunë në fe – udhëzimi është bërë i qartë nga gabimi. Kush mohon tagutin dhe beson në Allahun, ka kapur lidhjen më të fortë që nuk këputet kurrë. Allahu është Dëgjuesi dhe i Dijshmi.
257. Allahu është Mbrojtësi i atyre që besojnë – Ai i nxjerr nga errësirat në dritë. Ata që mohojnë – mbrojtësit e tyre janë tagutët – ata i nxjerrin nga drita në errësira. Ata janë banorët e zjarrit – aty do të qëndrojnë përgjithmonë.
258. A nuk e ke parë atë që polemizoi me Ibrahimin për Zotin e tij, vetëm sepse Allahu i kishte dhënë pushtet? Kur Ibrahimi tha: “Zoti im është Ai që jep jetë dhe vdekje.” Ai tha: “Edhe unë jap jetë dhe vdekje.” Ibrahimi tha: “Allahu e sjell diellin nga lindja, sille ti nga perëndimi!” Atëherë ai që mohoi u hutua. Allahu nuk udhëzon popullin zullumqar.
259. Apo si ai që kaloi pranë një qyteti të rrënuar dhe tha: “Si do ta ringjallë Allahu këtë pas vdekjes së saj?” Allahu e vdiq atë për njëqind vjet, pastaj e ringjalli dhe i tha: “Sa kohë ke qëndruar?” Tha: “Një ditë ose një pjesë të saj.” Allahu i tha: “Jo, ke qëndruar njëqind vjet! Shiko ushqimin dhe pijetën tënde, nuk janë prishur. Shiko gomarin tënd – për ta bërë ty shenjë për njerëzit. Dhe shiko kockat – si i ngrejmë dhe pastaj i veshim me mish.” Kur i ishte bërë e qartë, tha: “Unë e di se Allahu ka pushtet mbi çdo gjë.”
260. Dhe kur Ibrahimi tha: “Zoti im! Më trego si i ringjall të vdekurit.” Ai tha: “A nuk beson?” Tha: “Po, por që zemra ime të qetësohet.” Ai tha: “Merr katër zogj, mësoji dhe pastaj vendosi nga një në çdo kodër, pastaj thërriti – ata do të vijnë me shpejtësi. Dhe dije se Allahu është i Plotfuqishëm dhe i Urtë.”
261. Shembulli i atyre që japin pasurinë e tyre në rrugën e Allahut është si një kokërr që mbin shtatë kallinj – në secilin kalli ka njëqind kokrra. Allahu ia shumëfishon atij që do. Allahu është Bujar dhe i Gjithëdijshëm.
262. Ata që japin pasurinë e tyre në rrugën e Allahut, dhe pastaj nuk e ndjekin atë me krenari apo fyerje, kanë shpërblimin e tyre te Zoti i tyre – për ta nuk ka frikë, as pikëllim.
263. Një fjalë e mirë dhe falje është më e mirë sesa lëmosha e ndjekur nga fyerje. Allahu është i Pasur dhe i Butë.
264. O ju që besoni! Mos i shkatërroni lëmoshat tuaja me krenari dhe fyerje – si ai që jep pasurinë e tij për t’u dukur para njerëzve dhe nuk beson në Allahun dhe në Ditën e Fundit. Ai është si një shkëmb i lëmuar me baltë mbi të – e bie shiu dhe e lë të zhveshur. Ata nuk do të kenë asgjë nga ajo që kanë fituar. Allahu nuk e udhëzon popullin jobesimtar.
265. Ndërsa shembulli i atyre që japin pasuritë e tyre për të kënaqur Allahun dhe për të forcuar veten, është si një kopsht në majë të kodrës – e bie shiu dhe jep fryte të dyfishta. Edhe nëse nuk bie shi i madh, mjafton një vesë. Allahu sheh mirë çfarë bëni.
266. A do të donte ndonjëri prej jush të kishte një kopsht me hurma dhe rrush, nën të cilin rrjedhin lumenj, të kishte të gjitha frutat, dhe kur të arrinte pleqërinë – të kishte fëmijë të dobët – ta godiste një stuhi me zjarr dhe ta digjte? Kështu Allahu jua sqaron ajetet, që të mund të mendoni.
267. O ju që besoni! Jepni nga gjërat më të mira që keni fituar dhe nga ato që ju kemi nxjerrë nga toka. Mos zgjidhni për të dhënë gjëra të këqija, të cilat as vetë nuk do t’i merrnit pa mbyllur sytë. Dijeni se Allahu është i Pasur dhe i Lavdëruar.
268. Djalli ju frikëson me varfëri dhe ju urdhëron për amoralitet. Allahu ju premton falje dhe mirësi prej Tij. Allahu është Bujar dhe i Gjithëdijshëm.
269. Ai i jep urtësinë kujt të dojë. Kush është dhënë urtësia, atij i është dhënë një mirësi e madhe. Por vetëm të mençurit e kuptojnë këtë.
270. Çfarëdo që jepni në lëmoshë ose çfarëdo që premtoni, Allahu e di – dhe të padrejtët nuk kanë ndihmës.
271. Nëse i bëni të njohura lëmoshat – është mirë; por nëse i jepni fshehurazi të varfërve – kjo është edhe më e mirë për ju dhe Allahu do t’jua falë të këqijat tuaja. Allahu është i Dijshëm për atë që bëni.
272. Udhëzimi i tyre nuk është detyra jote – por Allahu udhëzon kë të dojë. Çfarëdo që jepni për të mirën tuaj – jepeni duke kërkuar fytyrën e Allahut. Çfarëdo që jepni, do t’ju kthehet – dhe nuk do të ju bëhet padrejtësi.
273. Jepuni të varfërve që janë të përkushtuar për rrugën e Allahut – ata nuk mund të udhëtojnë nëpër tokë. I padituri mendon se ata janë të pasur sepse ata përmbahen. Ti i njeh nga shenjat e tyre – ata nuk lypin ngulët. Çfarëdo që jepni nga pasuria juaj – Allahu e di mirë atë.
274. Ata që japin pasuritë e tyre natën dhe ditën, fshehurazi dhe haptazi – do të kenë shpërblim te Zoti i tyre, nuk do të kenë frikë dhe as pikëllim.
275. Ata që e hanë kamatën, ngrihen si ai që e ka çmendur shejtani nga prekja e tij. Kjo sepse ata thonë se tregtia është si kamata. Por Allahu e ka lejuar tregtinë dhe e ka ndaluar kamatën. Ai që i ndalon (kamatarinë) pasi i vjen paralajmërimi nga Zoti i tij – për të është ajo që ka kaluar, dhe çështja e tij është te Allahu. Por ata që e vazhdojnë – janë banorë të zjarrit, aty do të qëndrojnë përgjithmonë.
276. Allahu e shkatërron kamatën dhe e shton lëmoshën. Allahu nuk e do çdo mohues mëkatar.
277. Ata që besojnë, bëjnë vepra të mira, falin namazin dhe japin zekatin – do të kenë shpërblimin te Zoti i tyre – nuk do të kenë frikë dhe as pikëllim.
278. O ju që besoni! Kini frikë Allahun dhe hiqni dorë nga kamata, nëse jeni vërtet besimtarë.
279. E nëse nuk bëni, dijeni se jeni në luftë me Allahun dhe të Dërguarin e Tij. Por nëse pendoheni – ju takon kapitali juaj – mos bëni padrejtësi dhe as mos u bëhet padrejtësi.
280. Nëse borxhliu është në vështirësi, jepni afat deri në lehtësim. Dhe nëse ia falni – është më mirë për ju, nëse e dini.
281. Dhe kini frikë Ditën kur do të ktheheni te Allahu. Pastaj secilit do t’i jepet plotësisht çfarë ka fituar dhe nuk do t’i bëhet padrejtësi.
282. O ju që besoni! Kur bëni një borxh për një afat të caktuar – shkruajeni atë. Një shkrues le ta shkruajë me drejtësi mes jush. Asnjë shkrues të mos refuzojë të shkruajë, siç e ka mësuar Allahu. Le ta diktojë ai që ka borxhin – dhe le të ketë frikë Allahun, Zotin e tij, dhe të mos heqë asgjë. Nëse ai që ka borxhin është mendërisht i dobët ose i paaftë të diktojë – atëherë ta diktojë kujdestari i tij me drejtësi. Merrni dy dëshmitarë burra – nëse nuk ka dy burra, atëherë një burrë dhe dy gra, që nëse njëra harron, ta kujtojë tjetra. Dëshmitarët të mos refuzojnë kur thirren. Mos e përbuzni ta shkruani, qoftë i vogël apo i madh borxhi, deri në afatin e tij. Kjo është më e drejtë para Allahut, më e qartë për dëshmi dhe më e përshtatshme që të mos dyshoni. Nëse është një transaksion i menjëhershëm që bëni mes jush – nuk ka mëkat që të mos e shkruani. Merrni dëshmitarë kur bëni tregti dhe mos dëmtoni as shkruesin, as dëshmitarin. Nëse e bëni, është mëkat për ju. Kini frikë Allahun – Allahu ju mëson. Allahu është i Dijshëm për çdo gjë.
283. Nëse jeni në udhëtim dhe nuk gjeni shkrues, atëherë merrni peng. Nëse ndonjëri nga ju i beson një tjetri – le ta kthejë besimi atë që i është besuar, dhe le të ketë frikë Allahun, Zotin e tij. Mos e fshihni dëshminë – kush e fsheh është mëkatar në zemrën e tij. Allahu e di çfarë bëni.
284. Allahut i përket gjithçka që është në qiej dhe në tokë. Nëse e shfaqni atë që keni në mendje ose e fshehni – Allahu do t’ju kërkojë llogari për të. Ai fal kë të dojë dhe ndëshkon kë të dojë. Allahu është i Plotfuqishëm mbi çdo gjë.
285. I Dërguari beson në atë që i është shpallur atij nga Zoti i tij, dhe ashtu edhe besimtarët. Të gjithë besojnë në Allahun, në engjëjt, në Librat dhe në të Dërguarit e Tij. Ata thonë: “Ne nuk bëjmë dallim mes asnjërit nga të Dërguarit e Tij.” Dhe thonë: “Dëgjuam dhe u bindëm. Falje e Zotit tonë! Te Ti është kthimi.”
286. Allahu nuk e ngarkon asnjë shpirt përtej mundësisë së tij. Ai ka atë që ka fituar dhe mbi të është ajo që ka merituar. “Zoti ynë! Mos na ndëshko nëse harrojmë apo gabojmë. Zoti ynë! Mos na ngarko barrë siç u ngarkove atyre përpara nesh. Zoti ynë! Mos na ngarko më shumë se sa kemi fuqi. Na fal, na mëshiro dhe na ndihmo! Ti je Mbrojtësi ynë – na ndihmo kundër popullit jobesimtar.”