1. Alif-lam-mim
2. Allahu – la ilahe illa Hu, el-Hajju el-Kajjum
3. Nezzele ‘alejke el-Kitabe bil-hakk, musaddikan lima bejne jedejhi, ve enzela et-Teurate vel-Inxhil
4. Min kablu huden lin-nas, ve enzela el-Furkan. Inne-llezine keferu bi-ajatillahi lehum ‘azabun shedid; vallahu ‘azizun zu-n-tikam
5. Inna Allaha la jehfâ ‘alejhi shej’un fi-l-erdi ve la fi-s-sema’
6. Huvellezi jusavvirukum fi-l-erham kejfe jesha. La ilahe illa Hu, el-‘Azizu el-Hakim
7. Huvellezî enzela ‘alejke-l-Kitabe minhu ajâtun muhkemâtun hunne ummu-l-Kitabi ve uhkaru muteşâbihât
8. Rabbena la tuzigh kulubena ba’de iz hedejtena ve heblena mil-ledunke rahmeh, inneke entel-Wehhâb
9. Rabbena inneke xami’un-nasi li-jevmin la rejbe fîh; innallahe la juhliful-mî’ad
10. Inne-llezîne keferû len tughni’a ‘anhum emvâluhum ve la evlâduhum mine Allâhi shej’â, ve ulâike humu vekûdun-nâr
11. Ke de’bi âli fir’avne vellezîne min kablihim. Kezzebû bi-âjâtinâ fe ekhaze humullâhu bi dhunûbihim. Vallâhu shedîdul-‘ikâb
12. Kul lillezîne keferû setuglebûne ve tuhsharûne ilâ xehennem; ve bi’sel-mihâd
13. Ked kâne lekum âjetun fi fey’ateyni iltekate; fey’etun tuqâtilu fi sebîlillâhi ve uḣrâ kâfira teravne-hum mislehüm re’yel-ajni; vallâhu ju’ejjidu bi-nasrihi men jesâ; inne fi dhâlike le-‘ibraten li-ulil-ebsâr
14. Zuyyine li-nnâsi h ubbuş-şehawâti minen-nisâ’i vel-benîne vel-kanâtîril-mukantarati minedh-dhahabi vel-fiddati vel-hayli-l-musevvemeti vel-en‘âmi vel-harth; dhâlike metâ‘ul-hayâtid-dunyâ; vallâhu ‘indehû ḥusnül-me’âb
15. Kul e unabbi’ukum bi khajrim min dhâlikum; lillezîne-ttekâu ‘inde rabbihim, xennâtun tecrî min tahtihel-enhâr, khâlidîne fîhâ, ve ezvâcun mutahheratun ve ridvânun minallâh; vallâhu basîrun bil-‘ibâd
16. El-lezîne jequlûne: rabbena innena âmennâ, faghfir lenâ dhunûbenâ ve qinâ ‘adhâben-nâr
17. Es-sâbirîne ves-sâdiqîne vel-qânitîne vel-munfiqîne vel-mustaghfirîne bil-eshâr
18. Shehide Allâhu ennehu lâ ilâhe illâ huve, vel-melâiketu ve ulûl-‘ilmi qâimen bil-qıst; lâ ilâhe illâ huve-l-‘azîzul-ḥakîm
19. İnne-ddîne ‘indallâhil-islâm; ve mâ’khtelefe-l-lezîne ûtû-l-kitâbe illâ min ba‘di mâ câehumul-‘ilmu bagen bejnehum; ve men-jekfur bi-âyâtillâhi fe innallâhe serî‘ul-ḥisâb
20. Fe in hâccûke fe qul eslemtu vechiyelillâhi ve menittebe‘an; ve quli-lle zîne ûtû-l-kitâbe vel-ummiyîne e eslemtum; fe in eslemû fe qadihte dev; ve in tevellev, fe innemâ ‘alejkel-belâg; vallâhu basîrun bil-‘ibâd
21. İnne-l-lezîne jekfurûne bi-âyâti-llâhi ve jaqtulûne-n-nebiyyîne bi-gajri haqqin ve jaqtulûne-l-lezîne je’murûne bil-qıstı mine-n-nâs, fe beşşirhum bi-‘adhâbin elîm
22. Ulâike-l-lezîne habitat e‘mâluhum fi-d-dunyâ vel-âkhirah, ve mâ lehum min nâsırîn
23. Elem tera ile-l-lezîne ûtû nasîben mine-l-kitâbi jud’avne ilâ kitâbi-llâhi li-yehkume bejnehum, thumme je tevellâ ferîqun minhum ve hum mu‘ridûn
24. Dhâlike bi-ennehum qâlû len temessenâ-n-nâru illâ eyyâmen ma‘dûdât; ve gharrahum fi dînihim mâ kânû jefterûn
25. Fe kejfe iz xame‘nâhum li-jevmin lâ rejbe fîh, ve vuffi-et kullu nefsin mâ kesebet ve hum lâ juzlemûn
26. Kulillâhumme mâlike-l-mulki tu’tî-l-mulka men teşâu ve tenzi‘u-l-mulka mimmen teşâu, ve tu‘izzu men teşâu ve tudhillu men teşâu, bi-jedike-l-khayr; inneke ‘alâ kulli shej’in qadîr
27. Tûlicu-l-lejle fi-n-nehâri ve tûlicu-n-nehâre fi-l-leyl; ve tukhricu-l-ḥajje mine-l-meyyiti ve tukhricu-l-meyyite mine-l-ḥajji; ve terzuqu men teşâu bi-ghajri ḥisâb
28. La jettehidhi-l-mu’minûne-l-kâfirîne evliyâe min dûni-l-mu’minîn; ve men jef‘el dhâlike felejse mine-llâhi fî shej’in illâ en tettaqû minhum tuqât; ve juhadhdhirukumullâhu nefseh; ve ilallâhi-l-masîr
29. Kul in tukhfû mâ fi sudûrikum ev tubdûhu, ya‘lemhu-llâh; ve ya‘lemu mâ fi-s-semâvâti ve mâ fi-l-erd; vallâhu ‘alâ kulli shej’in qadîr
30. Jevme tecidu kullu nefsin mâ ‘amilet min khajrin muḥdaran ve mâ ‘amilet min sû’in; tevaddû lev enne bejnehâ ve bejnehu emeden bedîdâ; ve juhadhdhirukumullâhu nefseh; vallâhu raûfun bi-l-‘ibâd
31. Kul in kuntum tuḥibbûne-llâhe fe-ttebi‘ûnî juhbibkumu-llâhu ve jaghfir lekum dhunûbekum; vallâhu ghafûrun rahîm
32. Kul atî‘û-llâhe ve-r-Resûl; fe in tevellew fe innallâhe lâ juhibbu-l-kâfirîn
33. Inna-llâhe isṭafâ Âdeme ve Nûḥen ve âle Ibrâhîme ve âle ‘Imrâne ‘alâ-l-‘âlemîn
34. Dhurriyyeten ba‘ḍuhâ min ba‘ḍ; vallâhu samî‘un ‘alîm
35. Iz qâletimra’etu ‘Imrâne rabbi innî nedhartu leke mâ fî baṭnî muharreren fe-teqabbel minnî; inneke entes-Semî‘ul-‘Alîm
36. Fe lemmâ veḍa‘ethâ qâlet rabbi innî veḍa‘tuhâ unthâ; vallâhu a‘lemu bimâ veḍa‘et; ve leysedh-dhekeru ke-l-unthâ; ve innî semmejthuhâ Meryem, ve innî u‘îdhuhâ bike ve dhurriyyetehâ mine-sh-sheytâni-r-rajîm
37. Fe teqabbelahâ rabbuhâ bi-qabûlin ḥasenin ve enbetahâ nebâten ḥasenâ; ve keffelehâ Zekeriyyâ; kellemâ dekhale ‘alejhâ Zekeriyyâ-l-miḥrâbe vecede ‘indehâ rizqâ; qâle yâ Meryemu ennâ leki hâdhâ? qâlet huve min ‘indillâh; innallâhe jerzuqu men yeşâu bi-ghajri ḥisâb
38. Hunâlike de‘â Zekeriyyâ rabbah; qâle rabbi heb lî mil-ledunke dhurriyyeten ṭayyibeh; inneke semî‘u-d-du‘â
39. Fe nâdet-hul-melâiketu ve huve qâimun yuṣallî fi-l-miḥrâbi ennallâhe jubeshshiruke bi-Yaḥyâ, muṣaddiqen bi-kelimetin mine-llâh, ve sejjiden ve ḥaṣûren ve nebiyyen mine-ṣ-ṣâliḥîn
40. Qâle rabbi ennâ jekûnu lî ğulâmun ve qad beleghanî-l-kiberu vemre’atî ‘âqir? qâle kezhâlike-llâhu jef‘alu mâ yeshâ’
41. Qâle rabbi-j‘al lî âyeten; qâle âyetuke ellâ tukellime-n-nâse telâte leyyâlin seviyyâ
42. Ve iz qâletil-melâiketu yâ Meryemu innallâhestafâki ve tahhareki vesta fâki ‘alâ nisâ’il-‘âlemîn
43. Yâ Meryemuqnutî li rabbiki vescudî verke‘î me‘a-r-râki‘în
44. Dhâlike min enbâi-l-ghajbi nûhîhi ileyke; ve mâ kunte ledeyhim iz yulqûne aqlâmehum eyyuhum jekfule Meryem; ve mâ kunte ledeyhim iz yakhtasimûn
45. Iz qâletil-melâiketu yâ Meryemu innallâhe jubeshshiruki bi-kelimetin minh; ismuhu-l-Mesîḥu ‘Îsâbnu Meryeme vechîhen fi-d-dunyâ ve-l-âkhireti ve mine-l-muqarrebîn
46. Ve jukellimun-nâse fi-l-mehdi ve kehlen ve min es-ṣâliḥîn
47. Qâlet rabbi ennâ jekûnu lî veledun ve lem jemsešni beşer? qâle kezhâlike-llâhu jef‘alu mâ yeshâ
48. Ve ju‘allimuhul-kitâbe vel-ḥikmete ve-t-Tevrâte vel-Incîl
49. Ve resûlen ilâ benî isrâîl; ennî qad ci’tukum bi-âyetin min rabbikum; ennî ekhluqu lekum mine-ṭ-ṭîni kehej’eti-ṭ-ṭajri fe enfukhû fîhi fe jekûnu ṭajren bi-iznillâh; ve ubri’ul-ekhme ve-l-ebresa ve uḥyî-l-mevtâ bi-iznillâh; ve unebbi’ukum bimâ te’kulûne ve mâ teddekhirûne fî buyûtikum; inne fî dhâlike le-âyeten lekum in kuntum mu’minîn
50. Ve muṣaddiqan limâ bejne jedejye mine-t-Tevrâti ve li-uḥille lekum ba‘ḍallezî ḥurrime ‘aleykum; ve ci’tukum bi-âyetin min rabbikum; fettequllâhe ve atî‘ûn
51. Inna-llâhe rabbî ve rabbukum fe‘budûh; hâdhâ ṣırâṭun musteqîm
52. Fe lemmâ ehass Îsâ minhumul-kufre qâle men ensârî ilallâh? qâlel-ḥavâriyyûne nahnu ensârullâh; âmennâ billâh, ve-shhed biennâ muslimûn
53. Rabbenâ âmennâ bimâ enzelte ve-ttebe‘nâ-r-Resûle fektubnâ me‘e-sh-shâhidîn
54. Ve mekerû ve mekerallâh; vallâhu khayru-l-mâkirîn
55. Iz qâle-llâhu yâ ‘Îsâ innî muteveffîke ve râfi‘uke ileyye ve muṭahhiruke minellezîne keferû, ve câ‘ilu-l-lezîne-t-tebe‘ûke fevqal-lezîne keferû ilâ jevmil-qıyâmeh; thumme ileyye merci‘ukum fe ehkumu bejnekum fîmâ kuntum fîhi tekhtelifûn
56. Fe emmel-lezîne keferû fe u‘azzibuhum ‘adhâben shedîden fi-d-dunyâ vel-âkhireh; ve mâ lehum min nâṣirîn
57. Vemmel-lezîne âmenû ve ‘amilû-ṣ-ṣâlihâti fe juveffîhim ucûrehum; vallâhu lâ juhibbu-z-zâlimîn
58. Dhâlike netlûhu ‘aleyke mine-l-âyâti ve-dh-dhikri-l-ḥakîm
59. İnne methale ‘Îsâ ‘inde-llâhi kemethali Âdem; khaleqahû min turâbin thumme qâle lehû kun fe yekûn
60. El-ḥakku min rabbike fe lâ tekûnenne minel-mumterîn
61. Fe men hâcceke fîhi min ba‘di mâ câeke minel-‘ilm fe qul te‘âlev ned‘u ebnâ’enâ ve ebnâ’ekum ve nisâ’enâ ve nisâ’ekum ve enfusenâ ve enfusekum thumme nebtahil fenej‘el la‘netellâhi ‘alel-kâzibîn
62. İnne hâdhâ lehuve-l-qaṣaṣu-l-ḥaqq; ve mâ min ilâhin illallâh; ve innallâhe lehuve-l-‘azîzul-ḥakîm
63. Fe in tevellew fe innallâhe ‘alîmun bil-mufsidîn
64. Kul yâ ehle-l-kitâbi ta‘âlev ilâ kelimetin sevein bejnenâ ve bejnekum ellâ ne‘bude illallâhe ve lâ nushrike bihî shej’en ve lâ jettehize ba‘ḍunâ ba‘ḍan erbâben min dûnillâh; fe in tevellev fe qûlûshhedu biennâ muslimûn
65. Yâ ehle-l-kitâbi lime tuhâccûne fî Ibrâhîm ve mâ unzile-t-Tevrâtu vel-Incîlu illâ min ba‘dih; efelâ ta‘qilûn
66. Hâ entum hâulâi hâccetum fîmâ lekum bihî ‘ilmun fe lime tuhâccûne fîmâ lejse lekum bihî ‘ilm? vallâhu ya‘lemu ve entum lâ ta‘lemûn
67. Mâ kâne Ibrâhîmu yehûdiyyen ve lâ neṣrâniyyen ve lâkin kâne ḥanîfen muslimâ; ve mâ kâne minel-mushrikîn
68. İnne evlen-nâsi bi-Ibrâhîme le-llezîne-t-tebe‘ûhû ve hâzâ-n-Nebiyyu vellezîne âmenû; vallâhu veliyyul-mu’minîn
69. Veddet ṭâ’ifetun min ehli-l-kitâbi le yudillûnekum; ve mâ yudillûne illâ enfusehum ve mâ yash‘urûn
70. Yâ ehle-l-kitâbi lime tekfurûne bi-âyâti-llâhi ve entum teshhedûn
71. Yâ ehle-l-kitâbi lime telbisûne-l-ḥaqqa bi-l-bâṭili ve tektumûne-l-ḥaqqa ve entum ta‘lemûn
72. Ve qâlet ṭâ’ifetun min ehli-l-kitâbi âminû bi-llezi unzile ‘alâ-lle-zîne âmenû vechre-n-nehâri vekfurû âkhirahû le‘allehum jerci‘ûn
73. Ve lâ tu’minû illâ li-men tebi‘a dînekum; qul innel-hudâ huda-llâh; en ju’te âḥedun misle mâ ûtîtum ev yuhâccûkum ‘inde rabbikum; qul innel-faḍle bi-jedi-llâhi ju’tîhi men jeshâ’; vallâhu vâsi‘un ‘alîm
74. Jekhtaṣṣu bi-raḥmetihî men jeshâ’; vallâhu zû-l-faḍli-l-‘aẓîm
75. Ve min ehli-l-kitâbi men in te’menhu bi-qintârin ju’eddihi ilejk; ve minhum men in te’menhu bi-dînârin lâ ju’eddihi ilejk illâ mâ dumte ‘aleyhi qâimen; dhâlike bi-ennahum qâlû lejse ‘aleynâ fi-l-ummiyyîne sebîl; ve jeqûlûne ‘alâ-llâhi-l-kezib ve hum ya‘lemûn
76. Belâ men evfâ bi-‘ahdihî vet-taqâ, fe innallâhe juhibbu-l-muttaqîn
77. İnne-lle-zîne yeshterûne bi-‘ahdi-llâhi ve ejmânihim semenen qalîlâ, ulâike lâ ḥalâqa lehum fi-l-âkhireh, ve lâ jukellimuhumu-llâhu ve lâ jenzuru ileyhim jevme-l-qiyâmeh ve lâ juzekkîhim ve lehum ‘azâbun elîm
78. Ve inne minhum leferîqan jelvûne elsinetahum bi-l-kitâbi li-taḥsebûhu mine-l-kitâbi ve mâ huve mine-l-kitâbi ve jeqûlûne huve min ‘indillâh ve mâ huve min ‘indillâh; ve jeqûlûne ‘alâ-llâhi-l-kezib ve hum ya‘lemûn
79. Mâ kâne li-beşerin en ju’tiyahullâhu-l-kitâbe ve-l-ḥukme ve-n-nubuvvete thumme jeqûle li-n-nâsi kûnû ‘ibâden lî min dûnillâh ve lâkin kûnû rabbâniyyîne bi-mâ kuntum tu‘allimûne-l-kitâbe ve bi-mâ kuntum tedrusûn
80. Ve lâ je’murekum en tettekhizû-l-melâikete ve-n-nebiyyîne erbâben; e je’murukum bi-l-kufri ba‘de idh entum muslimûn
81. Ve iz ekhaze-llâhu mîthâqa-n-nebiyyîne lemâ âteytukum min kitâbin ve ḥikmetin thumme câekum resûlun muṣaddiqun li-mâ ma‘ekum le-tu’minunne bihi ve le-tenṣurunne; qâle e-eqrertum ve ekhaztum ‘alâ dhâlikum ıṣrî? qâlû eqrarnâ; qâle fe-shhedu ve enâ me‘ekum mine-sh-shâhidîn
82. Fe men tevellâ be‘de dhâlike fe ulâike humu-l-fâsiqûn
83. E fe ğayra dîni-llâhi jebghûn ve lehu esleme men fi-s-semâvâti ve-l-erdi ṭaw‘an ve kerhen ve ileyhi yurce‘ûn
84. Qul âmennâ bi-llâhi ve mâ unzile ‘aleyna ve mâ unzile ‘alâ Ibrâhîme ve Ismâ‘île ve Ishâqe ve Ya‘qûbe ve-l-Esbâṭi ve mâ ûtiye Mûsâ ve ‘Îsâ ve-n-nebiyyûne min rabbihim, lâ nuferri qu bejne eḥadin minhum ve neḥnu lehu muslimûn
85. Ve men jebtaghi ğayra-l-islâmi dînen fe len juqbale minhu ve huve fi-l-âkhireti minel-khâsirîn
86. Keyfe jehdî-llâhu qevmen keferû ba‘de îmânihim ve shehidû enne-r-Resûle ḥaqq ve câehumul-beyyinât; ve-llâhu lâ jehdî-l-qevme-z-zâlimîn
87. Ulâike cezâuhum enne ‘aleyhim la‘netallâhi ve-l-melâiketi ve-n-nâsi ecma‘în
88. Khâlidîne fîhâ lâ yukhaffefu ‘anhumu-l-‘adhâbu ve lâ hum yunẓarûn
89. İllâ-lle-zîne tâbû min ba‘de dhâlike ve aṣleḥû fe innallâhe ghafûrun raḥîm
90. İnne-lle-zîne keferû ba‘de îmânihim thumme-zdâdû kufran len tuqbela tevbetuhum ve ulâike humu-ḍ-ḍâllûn
91. İnne-lle-zîne keferû ve mâtû ve hum kuffârun felen juqbela min aḥadihim mil’u-l-erdi dheheben ve levifte de bihi; ulâike lehum ‘adhâbun elîm ve mâ lehum min nâṣirîn
92. Len tenâlû-l-birra ḥattâ tunfiqû mimma tuḥibbûn; ve mâ tunfiqû min shej’in fe innallâhe bihî ‘alîm
93. Kâne kullu-ṭ-ṭa‘âmi ḥillan li-benî isrâ’îla illâ mâ ḥarrame Isrâ’îlu ‘alâ nefsihî min qabli en tunazzela-t-Tevrâh; qul fe’tû bi-t-Tevrâti fe-tlûhâ in kuntum ṣâdiqîn
94. Fe-men ifterâ ‘alâ-llâhi-l-kezibe min ba‘di dhâlike fe-ulâike humu-ẓ-ẓâlimûn
95. Qul ṣadaqa-llâhu fettebi‘û millete Ibrâhîme ḥanîfen ve mâ kâne mine-l-mushrikîn
96. İnne evvele beytin wuḍi‘e li-n-nâsi llezî bi-Bekkeh, mübâreken ve huden li-l-‘âlemîn
97. Fîhi âyâtun beyyinâtun maqâmu Ibrâhîm; ve men dekhalehu kâne âminâ; ve li-llâhi ‘alâ-n-nâsi ḥijju-l-beyti men isteṭâ‘e ileyhi sebîlâ; ve men kefera fe innallâhe ġaniyyun ‘ani-l-‘âlemîn
98. Qul yâ ehle-l-kitâbi lime tekfurûne bi-âyâti-llâhi ve-llâhu shehîdun ‘alâ mâ ta‘melûn
99. Qul yâ ehle-l-kitâbi lime tesuddûne ‘an sebîli-llâhi men âmen tebgûnehâ ‘ivecen ve entum shuhadâ? ve-mâ-llâhu bi-ghâfilin ‘ammâ ta‘melûn
100. Yâ eyyuhe-l-lezîne âmenû in tutî‘û ferîqan minel-lezîne ûtû-l-kitâbe jeruddûkum ba‘de îmânikum kâfirîn
101. Ve kejfe tekfurûne ve entum tutlâ ‘aleykum âyâtu-llâhi ve fîkum resûluh; ve men je‘taṣim bi-llâhi fe-qad hudiye ilâ ṣirâtin musteqîm
102. Yâ eyyuhe-l-lezîne âmenû-t-taqû-llâha ḥaqqa tuqâtihî ve lâ temûtunne illâ ve entum muslimûn
103. Ve‘taṣimû bi-ḥabli-llâhi cemî‘en ve lâ teferraqû; vezkû nî‘mete-llâhi ‘aleykum iz kuntum a‘dâen fe-ellefe bejne qulûbikum fe-aṣbaḥtum bi-nî‘metihî iḫvânâ; ve kuntum ‘alâ shefâ ḥufretin mine-n-nâr fe-enqezekum minhâ; kezâlike jubejjinu-llâhu lekum âyâtihî le‘allekum tehtedûn
104. Ve ltekun minkum ummetun jed‘ûne ilâ-l-khayri ve je’murûne bi-l-ma‘rûfi ve jenhevne ‘ani-l-munker; ve ulâike humu-l-mufliḥûn
105. Ve lâ tekûnû kellezîne teferraqû ve-khtelifû min ba‘di mâ câehum-ul-beyyinât; ve ulâike lehum ‘adhâbun ‘aẓîm
106. Jevme tebyaddu vujûhun ve tesveddu vujûh; fe-emmâ-l-lezîne-sveddet vujûhuhum e-ekeftum ba‘de îmânikum? fe-zûqû-l-‘adhâbe bimâ kuntum tekfurûn
107. Ve-emmâ-l-lezîne-byeddet vujûhuhum fe-fî raḥmeti-llâhi hum fîhâ ḫâlidûn
108. Tilke âyâtu-llâhi netlûhâ ‘aleyke bi-l-ḥaqq; ve mâ-llâhu yurîdu ẓulmen li-l-‘âlemîn
109. Ve li-llâhi mâ fî-s-semâvâti ve mâ fî-l-erd; ve ilâ-llâhi turce‘u-l-umûr
110. Kuntum ḫayre ummetin uḫricet li-n-nâsi te’murûne bi-l-ma‘rûfi ve tenhevne ‘ani-l-munker ve-tu’minûne bi-llâh; ve lev âmena ehlu-l-kitâbi le-kâne ḫayran lehum; minhum-ul-mu’minûne ve-ekṯeruhumu-l-fâsiqûn
111. Len yaḍurrûkum illâ ezâen; ve in juqâtilûkum juvellu-kumu-l-edbâre, ṯumme lâ yunṣarûn
112. Ḍuribet ‘aleyhimu-ẓ-ẓillatu eynemâ sufiḳû illâ bi-ḥablin mine-llâhi ve ḥablin mine-n-nâsi ve bâ’û bi-ġaḍabin mine-llâhi ve ḍuribet ‘aleyhimu-l-meskeneh; zhâlike bi-ennahum kânû jekfurûne bi-âyâti-llâhi ve jaqtulûne-l-enbiyâe bi-ğayri ḥaqq; zhâlike bimâ ‘aṣev ve-kânû ya‘tadûn
113. Leysu sevâen; min ehli-l-kitâbi ummetun qâimetun yetlûne âyâti-llâhi ânâe-l-leyl ve hum jesjudûn
114. Yu’minûne bi-llâhi ve-l-yevmi-l-âḫiri ve je’murûne bi-l-ma‘rûfi ve jenhevne ‘ani-l-munker ve yusâri‘ûne fî-l-ḫayrât; ve-ulâike mine-ṣ-ṣâliḥîn
115. Ve mâ jef‘elû min ḫayrin fe-len yukferûh; ve-llâhu ‘alîmun bi-l-muttaqîn
116. İnne-l-lezîne keferû len tughniye ‘anhum emvâluhum ve lâ evlâduhum mine-llâhi shej’en; ve-ulâike aṣḥâbu-n-nâri hum fîhâ ḫâlidûn
117. Methelu mâ yunfiqûne fî hâzihi-l-ḥayâti-d-dunyâ ke-methali rîḥin fîhâ ṣirrun eṣâbet ḥarte qavmin ẓalemû enfusehum fe-ehlekethu; ve mâ ẓalemehumu-llâh ve lâkin enfusehum yezlimûn
118. Yâ eyyuhe-l-lezîne âmenû lâ tettekhizû biṭâneten min dûnikum lâ ye’lûnekum khebâlen; veddu mâ ‘anetiḫtum; qad bedeti-l-baghḍâu min efvâhihim ve mâ tuhfî ṣudûruhum ekber; qad beyyennâ lekumu-l-âyâti in kuntum ta‘qilûn
119. He entum ûlâ’i tuḥibbûnehum ve lâ yuḥibbûnekum ve-tu’minûne bi-l-kitâbi kulleh; ve izâ lequkum qâlû âmennâ ve izâ ḫalew ‘aḍḍû ‘aleykumu-l-enâmile minel-ġayẓ; qul mûtû bi-ġayẓikum; inne-llâhe ‘alîmun bi-ẓâti-ṣ-ṣudûr
120. İn temsesskum ḥasenetun tesu’hum; ve in tuṣibkum sejj’etun jefraḥû bihâ; ve in taṣbirû ve-tetteqû lâ yeḍurrukum keyduhum shej’â; inne-llâhe bimâ ya‘melûne muḥîṭ
121. Ve iz ġadevte min ehlike tubevvi’u-l-mu’minîne meqâ‘ide li-l-qitâli ve-llâhu semî‘un ‘alîm
122. Iz hemmet ṯâifetâni minkum en tefshâlâ ve-llâhu velîyyuhumâ; ve ‘alâ-llâhi fe-lyetevekkel-il-mu’minûn
123. Ve-le-qad neṣerekumu-llâhu bi-Bedrin ve-entum ezilleh; fetteqû-llâhe le‘allekum teşkûrûn
124. İz tegûlu li-l-mu’minîne e-lej yekfiyekum en yemiddakum rabbukum bi-ṯelâsati âlâfi min-el-melâiketi munzebîn
125. Belâ in taṣbirû ve-tetteqû ve-ye’tûkum min fevrim hâzâ yumdidkum rabbukum bi-ḫemseti âlâfi min-el-melâiketi musavvîmîn
126. Ve mâ ce’alehullâhu illâ bushrâ lekum ve li-tatme’inne qulûbukum bih; ve men-naṣru illâ min ‘ındillâhil-‘azîzil-ḥakîm
127. Li-yeqṭa‘e tarafem minellezîne keferû ev yekbitahum fe-jenqalibû hâ’ibîn
128. Leyse leke minel-emri shey’un ev yetûbe ‘aleyhim ev yu‘azzibehum fe-innahum zâlimûn
129. Ve li-llâhi mâ fis-semâvâti ve mâ fil-erd; yagfiru li-men yeşâ’u ve yu‘azzibu men yeşâ’; vallâhu gafûrur-rahîm
130. Yâ eyyuhel-lezîne âmenû lâ te’kulûr-ribâ ed‘âfen mudâ‘afeten; vetteqûllâhe le‘allekum tuflihûn
131. Vetteqûn-nârelletî u‘iddet lil-kâfirîn
132. Ve etî‘ullâhe ver-Resûle le‘allekum turhamûn
133. Vesâri‘û ilâ maghfiratin min rabbikum ve cennetin arduhâs-semâvâtu vel-erd u‘iddet lil-muttaqîn
134. El-lezîne yunfiqûne fis-serrâi ved-darrâi vel-kâzimîne-l-ghayza vel-‘âfîne ‘ani-n-nâs; vallâhu yuhibbul-muhsinîn
135. Vellezîne izâ fe‘alû fâhişeten ev zalemû enfusehum zekerullâhe festagferû li dhunûbihim – ve men yaghfirudh-dhunûbe illallâh – ve lem yusirrû ‘alâ mâ fe‘alû ve hum ya‘lemûn
136. Ulâike cezâuhum maghfiratun mir rabbihim ve cennâtun tecrî min tahtihel-enhâru khâlidîne fîhâ; ve ni‘me ecrul-‘âmilîn
137. Qad khalet min qablikum sunenun; fesîrû fil-erd feunzurû keyfe kâne âqibetul-mukedhdhibîn
138. Hâzâ beyânun lin-nâsi ve huden ve mew‘izatun lil-muttaqîn
139. Ve lâ tehinû ve lâ tahzenû ve entumul-a‘levne in kuntum mu’minîn
140. İn yemseskum qarhun fe-qad messe-l-qavme qarhun misluh; ve tilkel-eyyâmu nudâviluhâ bejnen-nâs; ve li-ya‘lemallâhullezîne âmenû ve yettekhize minkum shuhadâ; vallâhu lâ yuhibbu-z-zâlimîn
141. Ve li-yumahhisallâhullezîne âmenû ve yemhaqal-kâfirîn
142. Em hasibtum en tedkhulûl-cennete ve lemmâ ya‘lemillâhullezîne câhedû minkum ve ya‘lemes-sâbirîn
143. Ve leqad kuntum temennevnel-mevte min qabli en telqevhu fe-qad reeytumûhu ve entum tenzurûn
144. Ve mâ Muhammedun illâ resûl; qad khalet min qablihir-rusul; efe in mâte ev qutile nqaletum ‘alâ e‘qâbikum; ve men yenqalib ‘alâ ‘aqibeyhi fe-len yedurra-llâhe shey’â; ve sejzîllâhu-sh-shâkirîn
145. Ve mâ kâne li-nefsin en temûte illâ bi-iznillâhi kitâben muecceletâ; ve men yuridi ṯevâbed-dunyâ nu’tihi minhâ; ve men yuridi ṯevâbel-âkhirati nu’tihi minhâ; ve seneczîsh-shâkirîn
146. Ve ke-eyyin min nebiyyin qâtela me‘ahû ribbiyyûne kesîr; fe mâ vehenu limâ esâbehum fî sebîlillâhi ve mâ ḍa‘ufû ve mâ istemekânû; vallâhu yuhibbu-s-sâbirîn
147. Ve mâ kâne qavlehum illâ en qâlû rabbenâ-ghfir lenâ dhunûbenâ ve isrâfenâ fî emrinâ ve ṯebbit eqdâmenâ venṣurnâ ‘alel-qavmil-kâfirîn
148. Fe âtâhumu-llâhu ṯevâbed-dunyâ ve ḥusne ṯevâbil-âkhireh; ve-llâhu yuhibbul-muhsinîn
149. Yâ eyyuhel-lezîne âmenû in tutî‘û-lle-zîne keferû jeruddûkum ‘alâ a‘qâbikum fetenqalibû khâsirîn
150. Belillâhu mevlâkum; ve huve khayrun-nâṣirîn
151. Senulqî fî qulûbillezîne keferûr-ru‘ba bimâ eshrakû billâhi mâ lem yunezzil bihî sultânâ; ve me’vâhumun-nâr; ve bi’se mesvâ-z-zâlimîn
152. Ve leqad sadqekumullâhu va‘dehû iz tehussûnehum bi-iznihî, ḥattâ izâ feşiltum ve tenâze‘tum fîl-emri ve ‘asaytum min ba‘di mâ erâkum mâ tuḥibbûn; minkum men yurîdud-dunyâ ve minkum men yurîdul-âkhireh; ṯumme sarafekum ‘anhum li-yebteliyekum; ve leqad ‘afâ ‘ankum; vallâhu zû faḍlin ‘alel-mu’minîn
153. İz tus‘idûne ve lâ telvûne ‘alâ eḥedin ver-Resûlu yed‘ûkum fî uḫrâkum fe-eṯâbekum ğemmen bi-ğemmin li-kellâ teḥzenû ‘alâ mâ fâtekum ve lâ mâ aṣâbekum; vallâhu ḫabîrun bimâ te‘melûn
154. Ṯumme enzele ‘aleykum min ba‘di-l-ğemmi emeneten nu‘âsen yağshâ ṭâ’ifeten minkum; ve ṭâ’ifetun qad ehemmet-hum enfusehum yezunnûne billâhi ğayre-l-ḥaqqi ẓanne-l-ğâhiliyyeti; jeqûlûne hel lenâ minel-emri min shey’; qul inne-l-emre kullehû li-llâh; yukhfûne fî enfusihim mâ lâ yubdûne lek; jeqûlûne lev kâne lenâ minel-emri sheyyun mâ qutilnâ hâhunâ; qul lev kuntum fî buyûtikum leberaze-lle-zîne kutibe ‘aleyhimul-qatlu ilâ medâci‘ihim; ve li-yebteliyellâhu mâ fî ṣudûrikum ve li-yumeḥḫiṣa mâ fî qulûbikum; vallâhu ‘alîmun bi-ḏâti-ṣ-ṣudûr
155. İnne-l-lezîne tevellev minkum jevme-l-taqâ-l-cem‘âni innemâ istezellahumu-ş-şeyṭânu bi-ba‘ḍi mâ kesebû; ve leqad ‘afâllâhu ‘anhum; innallâha gafûrun ḥalîm
156. Yâ eyyuhe-l-lezîne âmenû lâ tekûnû kellezîne keferû ve qâlû li-ikhvânihim izâ ḍarebû fî-l-erḍi ev kânû guzzân lev kânû ‘indenâ mâ mâtû ve mâ qutilû li-yec‘ale-llâhu zâlike ḥasreten fî qulûbihim; ve-llâhu yuḥyî ve yumît; ve-llâhu bimâ te‘melûne baṣîr
157. Ve le-in qutiltum fî sebîlillâhi ev muttum le-maghfiratun minallâhi ve raḥmetun ḫayrun mimmâ yecme‘ûn
158. Ve le-in muttum ev qutiltum le-ilâllâhi tuhsharûn
159. Fe-bimâ raḥmetin minallâhi linte lehum; ve lev kunte faẓẓan ğalîẓa-l-qalbi lenfaḍḍû min ḥavlik; fe‘fu ‘anhum ve-staghfir lehum ve shâvirhum fîl-emr; fe-izâ ‘azemte fe-tevekkel ‘alallâh; innallâhe yuḥibbu-l-mutevekkilîn
160. İn yensurkumu-llâhu fe-lâ gâlibe lekum; ve in yeḫzulkum fe-men zellezî yensurukum min ba‘dih; ve ‘alallâhi fe-l-yetevekkelil-mu’minûn
161. Ve mâ kâne li-nebiyyin en yeġulle; ve men yeġlul ye’ti bimâ ğalle jevme-l-qıyâmeh; ṯumme tuveffâ kullu nefsin mâ kesebet ve hum lâ yuzlemûn
162. Efe-men ittebe‘a riḍvâne-llâhi ke-men bâe bi-seḫaṭin mine-llâhi ve me’vâhu cehennem; ve bi’se-l-meṣîr
163. Hum derecâtun ‘ınde-llâh; ve-llâhu baṣîrun bimâ ya‘melûn
164. Le-qad menna-llâhu ‘alel-mu’minîne iz be‘ase fîhim resûlen min enfusihim yetlû ‘aleyhim âyâtihî ve yuzekkîhim ve yu‘allimuhumul-kitâbe ve-l-ḥikmeh ve in kânû min qablu le-fî ḍalâlin mubîn
165. Evelemmâ eṣâbetkum muṣîbetun qad eṣebtum misleyhâ qultum ennâ hâdhâ; qul huve min ‘ındi enfusikum; innallâha ‘alâ kulli shey’in qadîr
166. Ve mâ eṣâbekum jevme-l-taqal-cem‘âni fe-bi-iznillâh ve li-ya‘leme-l-mu’minîn
167. Ve li-ya‘leme-l-lezîne nâfeqû; ve qîle lehum te‘âlev qâtilû fî sebîlillâhi evidfe‘û qâlû lev ne‘lemu qitâlen let-tebe‘nâkum; hum lil-kufri jevme’izîn eqrabu minhum lil-îmân; yeqûlûne bi-efvâhihim mâ lejse fî qulûbihim; ve-llâhu a‘lemu bimâ yektumûn
168. El-lezîne qâlû li-ikhvânihim ve qa‘adû lev eṭâ‘ûnâ mâ qutilû; qul fe-dre’û ‘an enfusikumul-mevte in kuntum ṣâdiqîn
169. Ve lâ teḥsebennellezîne qutilû fî sebîlillâhi emvâtâ; bel aḥyâun ‘inde rabbihim yurzeqûn
170. Ferihîne bimâ âtâhumullâhu min faḍlihî ve yestebshirûne billezîne lem yelḥaqû bihim min khalfihim ellâ ḫavfun ‘aleyhim ve lâ hum yaḥzenûn
171. Yestebshirûne bi-ni‘metin minallâhi ve faḍlin ve ennallâha lâ yuḍî‘u ecrel-mu’minîn
172. El-lezîne istecâbû li-llâhi ve-r-Resûli min ba‘di mâ eṣâbehumul-qarḥ; lillezîne eḥsenû minhum vetteqev ecrun ‘aẓîm
173. El-lezîne qâle lehumun-nâsu inne-n-nâse qad cem‘û lekum fekhshevhum fezâdehum îmânâ ve qâlû ḥasbunallâhu ve ni‘mel-vekîl
174. Fe-nqalebû bi-ni‘metin minallâhi ve faḍlin lem yemses-hum sû’un ve-ttebe‘û riḍvâne-llâh; ve-llâhu zû faḍlin ‘aẓîm
175. İnnemâ zhâlikumu-ş-şeyṭânu yukhavvifu evliyâeh; fe lâ tekhâfûhum ve khâfûn in kuntum mu’minîn
176. Ve lâ yaḥzenke-lleżîne yusâri‘ûne fi-l-kufr; innahum len yaḍurrûllâhe shey’â; yurîdullâhu ellâ yece‘a lehum ḥazzan fi-l-âḫireh; ve lehum ‘azâbun ‘aẓîm
177. İnnelleżîne ishterevu-l-kufre bi-l-îmâni len yaḍurrûllâhe shey’â; ve lehum ‘azâbun elîm
178. Ve lâ yeḥsebenne-lleżîne keferû enne-mâ numlî lehum ḫeyrun li-enfusihim; innemâ numlî lehum li-yezdâdû ithmen; ve lehum ‘azâbun muhhîn
179. Mâ kânallâhu li-yedhere-l-mu’minîne ‘alâ mâ entum ‘aleyhi ḥattâ yemîze-l-khabîśe mine-ṭ-ṭayyib; ve mâ kânallâhu li-yuṭli‘ekum ‘alâ-l-gaybi ve lâkinna-llâhe yectebî min rusulihî men yesâ’; fe âminû bi-llâhi ve rusulih; ve in tu’minû ve tetteqû fe-lekum ecrun ‘aẓîm
180. Ve lâ yeḥsebenne-lleżîne yebkhalûne bi-mâ âtâhumu-llâhu min faḍlihî huve ḫayren lehum; bel huve sherrun lehum; se-yutavveqûne mâ bekhilû bihî jevme-l-qıyâmeh; ve li-llâhi mîrâsü-s-semâvâti ve-l-erd; ve-llâhu bimâ ta‘melûne ḫabîr
181. Leqad semi‘allâhu qavle-lleżîne qâlû innallâha faqîrun ve naḥnu aġniyâ’; se nektubu mâ qâlû ve qatlahumu-l-enbiyâe bi-ğayri ḥaqq; ve neqûlu dhûqû ‘azâba-l-ḥarîq
182. Dhâlike bimâ qaddemet eydîkum ve ennallâha leyse bi-ẓallâmin li-l-‘abîd
183. El-leżîne qâlû innallâhe ‘ahide ileynâ ellâ nu’mina li-rasûlin ḥattâ ye’tiyenâ bi-qurbânin te’kuluhun-nâr; qul qad câekum rusulun min qabli bi-l-beyyinâti ve billeżî qultum; fe-lime qeteltumûhum in kuntum ṣâdiqîn
184. Fe in kezzebûke fe-qad kuzzibe rusulun min qablike câû bi-l-beyyinâti ve-z-zuburi ve-l-kitâbi-l-munîr
185. Kullu nefsin zâ’iqatul-mevt; ve innemâ tuveffevne ucûrekum jevme-l-qıyâmeh; fe-men zuhziḥa ‘ani-n-nâri ve udkhile-l-cennete fe-qad feze; ve mel-ḥayâtu-d-dunyâ illâ metâ‘u-l-ğurûr
186. Le-tublevnne fî emvâlikum ve enfusikum ve le-tesme‘unne mine-lleżîne ûtû-l-kitâbe min qablikum ve minelleżîne eshreku ezân kesîrâ; ve in taṣbirû ve tetteqû fe-inne dhâlike min ‘azmi-l-umûr
187. Ve iz ekhaze-llâhu mîthâqa-lleżîne ûtû-l-kitâbe le-tubeyyinunnehu li-n-nâsi ve lâ tektumûneh; fe-nebezûhu verâe ẓuhûrihim ve-shterev bihî semenan qalîlâ; fe-bi’se mâ yeshterûn
188. Lâ teḥsebenne-lleżîne yefrehûne bi-mâ etev ve yuḥibbûne en yuḥmedû bi-mâ lem yef‘alû felâ teḥsebennahum bi-mefâzetin mine-l-‘azâbi; ve lehum ‘azâbun elîm
189. Ve li-llâhi mulku-s-semâvâti ve-l-erd; ve-llâhu ‘alâ kulli shej’in qadîr
190. İnne fî khalqi-s-semâvâti ve-l-erd ve-khtilâfi-l-leyl ve-n-nehâr le-âyâtin li-uli-l-elbâb
191. El-leżîne yezkurûnallâhe qiyâmen ve qu‘ûden ve ‘alâ cunûbihim ve yetefekkerûne fî khalqi-s-semâvâti ve-l-erd: Rabbenâ mâ khalekte hâdhâ bâṭilâ; subḥâneke fe-qinâ ‘azâbe-n-nâr
192. Rabbenâ innake men tudḫili-n-nâre fe-qad ekhzejteh; ve mâ li-z-ẓâlimîne min ensâr
193. Rabbenâ innenâ semî‘nâ munâdiyen yunâdî li-l-îmâni en âminû bi-rabbikum fe-âmennâ; rabbenâ faghfir lenâ dhunûbenâ ve keffir ‘annâ seyyi’âtenâ ve tewaffenâ me‘e-l-ebrâr
194. Rabbenâ ve âtinâ mâ ve‘edtenâ ‘alâ rusulike ve lâ tuḫzinâ jevme-l-qıyâmeh; inneke lâ tuḫliful-mî‘âd
195. Fe-stecâbe lehum rabbuhum ennî lâ uḍî‘u ‘amele ‘âmilin minkum min ḏekerin ev unṯâ, ba‘ḍukum min ba‘ḍ; fe-llezîne hâcerû ve ukhricû min diyârihim ve ûżû fî sebîlî ve qâtelû ve qutilû le-u-keffirenna ‘anhum seyyi’âtihim ve le-u-dḫilennehum cennâtin tecrî min taḥtihâ-l-enhâr; ṯevâben min ‘ındillâh; ve-llâhu ‘indehu ḥusne-ṯ-ṯevâb
196. Lâ yağurrenneke taqallubu-lleżîne keferû fi-l-bilâd
197. Metâ‘un qalîlun ṯumme me’vâhum cehennem; ve bi’se-l-miḥâd
198. Lâkinnelleżîne-t-taqev rabbahum lehum cennâtun tecrî min taḥtihâ-l-enhâru ḫâlidîne fîhâ nuzulen min ‘ındillâh; ve mâ ‘indallâhi ḫayrun li-l-ebrâr
199. Ve inne min ehli-l-kitâbi le-men yu’minu bi-llâhi ve mâ unzile ileykum ve mâ unzile ileyhim ḫâshi‘îne li-llâh; lâ yeshterûne bi-âyâti-llâhi ṯemenen qalîlâ; ulâike lehum ecruhum ‘inde rabbihim; inne-llâhe serî‘u-l-ḥisâb
200. Yâ eyyuhel-lezîne âmenû-ṣbirû ve ṣâbirû ve râbiṭû ve-t-taqû-llâhe le‘allekum tufliḥûn
1. الم
2. اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ
3. نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَأَنزَلَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنجِيلَ
4. مِن قَبْلُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَأَنزَلَ الْفُرْقَانَ ۗ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ بِـَٔايَـٰتِ ٱللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌۭ شَدِيدٌ ۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٌۭ ذُو ٱنتِقَامٍ
5. إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَخْفَىٰ عَلَيْهِ شَىْءٌۭ فِى ٱلْأَرْضِ وَلَا فِى ٱلسَّمَآءِ
6. هُوَ ٱلَّذِى يُصَوِّرُكُمْ فِى ٱلْأَرْحَامِ كَيْفَ يَشَآءُ ۚ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلْحَكِيمُ
7. هُوَ ٱلَّذِىٓ أَنزَلَ عَلَيْكَ ٱلْكِتَـٰبَ مِنْهُ ءَايَـٰتٌۭ مُّحْكَمَـٰتٌ هُنَّ أُمُّ ٱلْكِتَـٰبِ وَأُخَرُ مُتَشَـٰبِهَـٰتٌۭ ۖ
8. رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً ۚ إِنَّكَ أَنتَ ٱلْوَهَّابُ
9. رَبَّنَآ إِنَّكَ جَامِعُ ٱلنَّاسِ لِيَوْمٍۢ لَّا رَيْبَ فِيهِ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُخْلِفُ ٱلْمِيعَادَ
10. إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ لَن تُغْنِىَ عَنْهُمْ أَمْوَـٰلُهُمْ وَلَآ أَوْلَـٰدُهُم مِّنَ ٱللَّهِ شَيْـًۭٔا ۖ وَأُو۟لَـٰٓئِكَ هُمْ وَقُودُ ٱلنَّارِ
11. كَدَأْبِ ءَالِ فِرْعَوْنَ ۙ وَٱلَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ كَذَّبُوا۟ بِـَٔايَـٰتِنَا فَأَخَذَهُمُ ٱللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ ۗ وَٱللَّهُ شَدِيدُ ٱلْعِقَابِ
12. قُل لِّلَّذِينَ كَفَرُوا۟ سَتُغْلَبُونَ وَتُحْشَرُونَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ ۖ وَبِئْسَ ٱلْمِهَادُ
13. قَدْ كَانَ لَكُمْ ءَايَةٌۭ فِى فِئَتَيْنِ ٱلْتَقَتَا ۖ فِئَةٌۭ تُقَـٰتِلُ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ وَأُخْرَىٰ كَافِرَةٌۭ يَرَوْنَهُم مِّثْلَيْهِمْ رَأْىَ ٱلْعَيْنِ ۚ وَٱللَّهُ يُؤَيِّدُ بِنَصْرِهِۦ مَن يَشَآءُ ۗ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَعِبْرَةًۭ لِّأُو۟لِى ٱلْأَبْصَـٰرِ
14. زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ ٱلشَّهَوَٰتِ مِنَ ٱلنِّسَآءِ وَٱلْبَنِينَ وَٱلْقَنَـٰطِيرِ ٱلْمُقَنطَرَةِ مِنَ ٱلذَّهَبِ وَٱلْفِضَّةِ وَٱلْخَيْلِ ٱلْمُسَوَّمَةِ وَٱلْأَنْعَـٰمِ وَٱلْحَرْثِ ۗ ذَٰلِكَ مَتَـٰعُ ٱلْحَيَوٰةِ ٱلدُّنْيَا ۖ وَٱللَّهُ عِندَهُۥ حُسْنُ ٱلْمَـَٔابِ
15. قُلْ أَؤُنَبِّئُكُم بِخَيْرٍۢ مِّن ذَٰلِكُمْ ۚ لِلَّذِينَ ٱتَّقَوْا۟ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّـٰتٌۭ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا ٱلْأَنْهَـٰرُ خَـٰلِدِينَ فِيهَا وَأَزْوَٰجٌۭ مُّطَهَّرَةٌۭ وَرِضْوَٰنٌۭ مِّنَ ٱللَّهِ ۗ وَٱللَّهُ بَصِيرٌۢ بِٱلْعِبَادِ
16. ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَآ إِنَّنَآ ءَامَنَّا فَٱغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ
17. ٱلصَّـٰبِرِينَ وَٱلصَّـٰدِقِينَ وَٱلْقَـٰنِتِينَ وَٱلْمُنفِقِينَ وَٱلْمُسْتَغْفِرِينَ بِٱلْأَسْحَارِ
18. شَهِدَ ٱللَّهُ أَنَّهُۥ لَآ إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ وَٱلْمَلَـٰٓئِكَةُ وَأُو۟لُوا۟ ٱلْعِلْمِ قَآئِمًۭا بِٱلْقِسْطِ ۚ لَآ إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلْحَكِيمُ
19. إِنَّ ٱلدِّينَ عِندَ ٱللَّهِ ٱلْإِسْلَـٰمُ ۗ وَمَا ٱخْتَلَفَ ٱلَّذِينَ أُوتُوا۟ ٱلْكِتَـٰبَ إِلَّا مِنۢ بَعْدِ مَا جَآءَهُمُ ٱلْعِلْمُ بَغْيًۭا بَيْنَهُمْ ۗ وَمَن يَكْفُرْ بِـَٔايَـٰتِ ٱللَّهِ فَإِنَّ ٱللَّهَ سَرِيعُ ٱلْحِسَابِ
20. فَإِنْ حَـٰجُّوكَ فَقُلْ أَسْلَمْتُ وَجْهِىَ لِلَّهِ وَمَنِ ٱتَّبَعَنِ ۗ وَقُل لِّلَّذِينَ أُوتُوا۟ ٱلْكِتَـٰبَ وَٱلْأُمِّيِّۦنَ ءَأَسْلَمْتُمْ ۚ فَإِنْ أَسْلَمُوا۟ فَقَدِ ٱهْتَدَوا۟ ۖ وَإِن تَوَلَّوْا۟ فَإِنَّمَا عَلَيْكَ ٱلْبَلَـٰغُ ۗ وَٱللَّهُ بَصِيرٌۢ بِٱلْعِبَادِ
21. إِنَّ ٱلَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِـَٔايَـٰتِ ٱللَّهِ وَيَقْتُلُونَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ بِغَيْرِ حَقٍّۢ وَيَقْتُلُونَ ٱلَّذِينَ يَأْمُرُونَ بِٱلْقِسْطِ مِنَ ٱلنَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ
22. أُو۟لَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ حَبِطَتْ أَعْمَـٰلُهُمْ فِى ٱلدُّنْيَا وَٱلْـَٔاخِرَةِ ۖ وَمَا لَهُم مِّن نَّـٰصِرِينَ
23. أَلَمْ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ أُوتُوا۟ نَصِيبًۭا مِّنَ ٱلْكِتَـٰبِ يُدْعَوْنَ إِلَىٰ كِتَـٰبِ ٱللَّهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَتَوَلَّىٰ فَرِيقٌۭ مِّنْهُمْ وَهُم مُّعْرِضُونَ
24. ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا۟ لَن تَمَسَّنَا ٱلنَّارُ إِلَّآ أَيَّامًۭا مَّعْدُودَٰتٍۢ ۖ وَغَرَّهُمْ فِى دِينِهِم مَّا كَانُوا۟ يَفْتَرُونَ
25. فَكَيْفَ إِذَا جَمَعْنَـٰهُمْ لِيَوْمٍۢ لَّا رَيْبَ فِيهِ ۖ وَوُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍۢ مَّا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ
26. قُلِ ٱللَّهُمَّ مَـٰلِكَ ٱلْمُلْكِ تُؤْتِى ٱلْمُلْكَ مَن تَشَآءُ وَتَنزِعُ ٱلْمُلْكَ مِمَّن تَشَآءُ ۖ وَتُعِزُّ مَن تَشَآءُ وَتُذِلُّ مَن تَشَآءُ ۖ بِيَدِكَ ٱلْخَيْرُ ۖ إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍۢ قَدِيرٌ
27. تُولِجُ ٱلَّيْلَ فِى ٱلنَّهَارِ وَتُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِى ٱلَّيْلِ ۚ وَتُخْرِجُ ٱلْحَىَّ مِنَ ٱلْمَيِّتِ وَتُخْرِجُ ٱلْمَيِّتَ مِنَ ٱلْحَىِّ ۚ وَتَرْزُقُ مَن تَشَآءُ بِغَيْرِ حِسَابٍۢ
28. لَّا يَتَّخِذِ ٱلْمُؤْمِنُونَ ٱلْكَـٰفِرِينَ أَوْلِيَآءَ مِن دُونِ ٱلْمُؤْمِنِينَ ۖ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَلَيْسَ مِنَ ٱللَّهِ فِى شَىْءٍ إِلَّآ أَن تَتَّقُوا۟ مِنْهُمْ تُقَىٰةًۭ ۗ وَيُحَذِّرُكُمُ ٱللَّهُ نَفْسَهُۥ ۚ وَإِلَى ٱللَّهِ ٱلْمَصِيرُ
29. قُلْ إِن تُخْفُوا۟ مَا فِى صُدُورِكُمْ أَوْ تُبْدُوهُ يَعْلَمْهُ ٱللَّهُ ۗ وَيَعْلَمُ مَا فِى ٱلسَّمَـٰوَٰتِ وَمَا فِى ٱلْأَرْضِ ۗ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍۢ قَدِيرٌ
30. يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍۢ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍۢ مُّحْضَرًۭا ۖ وَمَا عَمِلَتْ مِن سُوٓءٍۢ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُۥٓ أَمَدًۭۭۚا بَعِيدًۭا ۗ وَيُحَذِّرُكُمُ ٱللَّهُ نَفْسَهُۥ ۗ وَٱللَّهُ رَءُوفٌۭ بِٱلْعِبَادِ
31. قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ ٱللَّهَ فَٱتَّبِعُونِى يُحْبِبْكُمُ ٱللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَٱللَّهُ غَفُورٌۭ رَّحِيمٌۭ
32. قُلْ أَطِيعُوا۟ ٱللَّهَ وَٱلرَّسُولَ ۖ فَإِن تَوَلَّوْا۟ فَإِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ ٱلْكَـٰفِرِينَ
33. إِنَّ ٱللَّهَ ٱصْطَفَىٰٓ ءَادَمَ وَنُوحًۭا وَءَالَ إِبْرَٰهِيمَ وَءَالَ عِمْرَٰنَ عَلَى ٱلْعَـٰلَمِينَ
34. ذُرِّيَّةًۭ بَعْضُهَا مِنۢ بَعْضٍۢ ۗ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
35. إِذْ قَالَتِ ٱمْرَأَتُ عِمْرَٰنَ رَبِّ إِنِّى نَذَرْتُ لَكَ مَا فِى بَطْنِى مُحَرَّرًۭا فَتَقَبَّلْ مِنِّىٓ ۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلسَّمِيعُ ٱلْعَلِيمُ
36. فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ إِنِّى وَضَعْتُهَآ أُنثَىٰ ۖ وَٱللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ وَلَيْسَ ٱلذَّكَرُ كَٱلْأُنثَىٰ ۖ وَإِنِّى سَمَّيْتُهَا مَرْيَمَ وَإِنِّىٓ أُعِيذُهَا بِكَ وَذُرِّيَّتَهَا مِنَ ٱلشَّيْطَـٰنِ ٱلرَّجِيمِ
37. فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍۢ حَسَنٍۢ وَأَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًۭا ۖ وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا ۖ كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا ٱلْمِحْرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزْقًۭا ۖ قَالَ يَـٰمَرْيَمُ أَنَّىٰ لَكِ هَـٰذَا ۖ قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ ٱللَّهِ ۖ إِنَّ ٱللَّهَ يَرْزُقُ مَن يَشَآءُ بِغَيْرِ حِسَابٍۢ
38. هُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيَّا رَبَّهُۥ ۖ قَالَ رَبِّ هَبْ لِى مِن لَّدُنكَ ذُرِّيَّةًۭ طَيِّبَةً ۖ إِنَّكَ سَمِيعُ ٱلدُّعَآءِ
39. فَنَادَتْهُ ٱلْمَلَـٰٓئِكَةُ وَهُوَ قَآئِمٌۭ يُصَلِّى فِى ٱلْمِحْرَابِ أَنَّ ٱللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَىٰ مُصَدِّقًۭا بِكَلِمَةٍۢ مِّنَ ٱللَّهِ وَسَيِّدًۭا وَحَصُورًۭا وَنَبِيًّۭا مِّنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
40. قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِى غُلَـٰمٌۭ وَقَدْ بَلَغَنِىَ ٱلْكِبَرُ وَٱمْرَأَتِى عَاقِرٌۭ ۖ قَالَ كَذَٰلِكَ ٱللَّهُ يَفْعَلُ مَا يَشَآءُ
41. قَالَ رَبِّ ٱجْعَلْ لِّىٓ ءَايَةًۭ ۖ قَالَ ءَايَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ ٱلنَّاسَ ثَلَـٰثَةَ أَيَّامٍ إِلَّا رَمْزًۭا ۗ وَٱذْكُر رَّبَّكَ كَثِيرًۭا وَسَبِّحْ بِٱلْعَشِىِّ وَٱلْإِبْكَـٰرِ
42. وَإِذْ قَالَتِ ٱلْمَلَـٰٓئِكَةُ يَـٰمَرْيَمُ إِنَّ ٱللَّهَ ٱصْطَفَىٰكِ وَطَهَّرَكِ وَٱصْطَفَىٰكِ عَلَىٰ نِسَآءِ ٱلْعَـٰلَمِينَ
43. يَـٰمَرْيَمُ ٱقْنُتِى لِرَبِّكِ وَٱسْجُدِى وَٱرْكَعِى مَعَ ٱلرَّٰكِعِينَ
44. ذَٰلِكَ مِنْ أَنبَآءِ ٱلْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ ۚ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلَـٰمَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ ۖ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ
45. إِذْ قَالَتِ ٱلْمَلَـٰٓئِكَةُ يَـٰمَرْيَمُ إِنَّ ٱللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍۢ مِّنْهُ ٱسْمُهُ ٱلْمَسِيحُ عِيسَى ٱبْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًۭا فِى ٱلدُّنْيَا وَٱلْـَٔاخِرَةِ وَمِنَ ٱلْمُقَرَّبِينَ
46. وَيُكَلِّمُ ٱلنَّاسَ فِى ٱلْمَهْدِ وَكَهْلًۭا وَمِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
47. قَالَتْ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِى وَلَدٌۭ وَلَمْ يَمْسَسْنِى بَشَرٌۭ ۖ قَالَ كَذَٰلِكِ ٱللَّهُ يَخْلُقُ مَا يَشَآءُ ۚ إِذَا قَضَىٰٓ أَمْرًۭا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ
48. وَيُعَلِّمُهُ ٱلْكِتَـٰبَ وَٱلْحِكْمَةَ وَٱلتَّوْرَىٰةَ وَٱلْإِنجِيلَ
49. وَرَسُولًا إِلَىٰ بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ أَنِّى قَدْ جِئْتُكُم بِـَٔايَةٍۢ مِّن رَّبِّكُمْ ۖ أَنِّىٓ أَخْلُقُ لَكُم مِّنَ ٱلطِّينِ كَهَيْـَٔةِ ٱلطَّيْرِ فَأَنفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْرًۭا بِإِذْنِ ٱللَّهِ ۖ وَأُبْرِئُ ٱلْأَكْمَهَ وَٱلْأَبْرَصَ وَأُحْىِ ٱلْمَوْتَىٰ بِإِذْنِ ٱللَّهِ ۖ وَأُنَبِّئُكُم بِمَا تَأْكُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِى بُيُوتِكُمْ ۚ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَـَٔايَةًۭ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ
50. وَمُصَدِّقًۭا لِّمَا بَيْنَ يَدَىَّ مِنَ ٱلتَّوْرَىٰةِ وَلِأُحِلَّ لَكُم بَعْضَ ٱلَّذِى حُرِّمَ عَلَيْكُمْ ۚ وَجِئْتُكُم بِـَٔايَةٍۢ مِّن رَّبِّكُمْ فَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
51. إِنَّ ٱللَّهَ رَبِّى وَرَبُّكُمْ فَٱعْبُدُوهُ ۗ هَـٰذَا صِرَٰطٌۭ مُّسْتَقِيمٌۭ
52. فَلَمَّآ أَحَسَّ عِيسَىٰ مِنْهُمُ ٱلْكُفْرَ قَالَ مَنْ أَنصَارِىٓ إِلَى ٱللَّهِ ۖ قَالَ ٱلْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ ٱللَّهِ ۖ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ وَٱشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ
53. رَبَّنَآ ءَامَنَّا بِمَآ أَنزَلْتَ وَٱتَّبَعْنَا ٱلرَّسُولَ فَٱكْتُبْنَا مَعَ ٱلشَّـٰهِدِينَ
54. وَمَكَرُوا۟ وَمَكَرَ ٱللَّهُ ۖ وَٱللَّهُ خَيْرُ ٱلْمَـٰكِرِينَ
55. إِذْ قَالَ ٱللَّهُ يَـٰعِيسَىٰٓ إِنِّى مُتَوَفِّيكَ وَرَافِعُكَ إِلَىَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ وَجَاعِلُ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوكَ فَوْقَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓا۟ إِلَىٰ يَوْمِ ٱلْقِيَـٰمَةِ ۖ ثُمَّ إِلَىَّ مَرْجِعُكُمْ فَأَحْكُمُ بَيْنَكُمْ فِيمَا كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ
56. فَأَمَّا ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ فَأُعَذِّبُهُمْ عَذَابًۭا شَدِيدًۭا فِى ٱلدُّنْيَا وَٱلْـَٔاخِرَةِ ۖ وَمَا لَهُم مِّن نَّـٰصِرِينَ
57. وَأَمَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ ٱلصَّـٰلِحَـٰتِ فَيُوَفِّيهِمْ أُجُورَهُمْ ۗ وَٱللَّهُ لَا يُحِبُّ ٱلظَّـٰلِمِينَ
58. ذَٰلِكَ نَتْلُوهُ عَلَيْكَ مِنَ ٱلْـَٔايَـٰتِ وَٱلذِّكْرِ ٱلْحَكِيمِ
59. إِنَّ مَثَلَ عِيسَىٰ عِندَ ٱللَّهِ كَمَثَلِ ءَادَمَ ۖ خَلَقَهُۥ مِن تُرَابٍۢ ثُمَّ قَالَ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ
60. ٱلْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلَا تَكُن مِّنَ ٱلْمُمْتَرِينَ
61. فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنۢ بَعْدِ مَا جَآءَكَ مِنَ ٱلْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا۟ نَدْعُ أَبْنَآءَنَا وَأَبْنَآءَكُمْ وَنِسَآءَنَا وَنِسَآءَكُمْ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ ٱللَّهِ عَلَى ٱلْكَـٰذِبِينَ
62. إِنَّ هَـٰذَا لَهُوَ ٱلْقَصَصُ ٱلْحَقُّ ۚ وَمَا مِنْ إِلَـٰهٍ إِلَّا ٱللَّهُ ۚ وَإِنَّ ٱللَّهَ لَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلْحَكِيمُ
63. فَإِن تَوَلَّوْا۟ فَإِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمٌۢ بِٱلْمُفْسِدِينَ
64. قُلْ يَـٰٓأَهْلَ ٱلْكِتَـٰبِ تَعَالَوْا۟ إِلَىٰ كَلِمَةٍۢ سَوَآءٍۢ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا ٱللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِۦ شَيْـًۭٔا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًۭا مِّن دُونِ ٱللَّهِ ۚ فَإِن تَوَلَّوْا۟ فَقُولُوا۟ ٱشْهَدُوا۟ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ
65. يَـٰٓأَهْلَ ٱلْكِتَـٰبِ لِمَ تُحَآجُّونَ فِىٓ إِبْرَٰهِيمَ وَمَآ أُنزِلَتِ ٱلتَّوْرَىٰةُ وَٱلْإِنجِيلُ إِلَّا مِنۢ بَعْدِهِۦٓ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
66. هَـٰٓأَنتُمْ هَـٰٓؤُلَآءِ حَـٰجَجْتُمْ فِيمَا لَكُم بِهِۦ عِلْمٌۭ فَلِمَ تُحَآجُّونَ فِيمَا لَيْسَ لَكُم بِهِۦ عِلْمٌۭ ۚ وَٱللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ
67. مَا كَانَ إِبْرَٰهِيمُ يَهُودِيًّۭا وَلَا نَصْرَانِيًّۭا وَلَـٰكِن كَانَ حَنِيفًۭا مُّسْلِمًۭا ۚ وَمَا كَانَ مِنَ ٱلْمُشْرِكِينَ
68. إِنَّ أَوْلَى ٱلنَّاسِ بِإِبْرَٰهِيمَ لَلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ وَهَـٰذَا ٱلنَّبِىُّ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ ۗ وَٱللَّهُ وَلِىُّ ٱلْمُؤْمِنِينَ
69. وَدَّت طَّآئِفَةٌۭ مِّنْ أَهْلِ ٱلْكِتَـٰبِ لَوْ يُضِلُّونَكُمْ ۖ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّآ أَنفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ
70. يَـٰٓأَهْلَ ٱلْكِتَـٰبِ لِمَ تَكْفُرُونَ بِـَٔايَـٰتِ ٱللَّهِ وَأَنتُمْ تَشْهَدُونَ
71. يَـٰٓأَهْلَ ٱلْكِتَـٰبِ لِمَ تَلْبِسُونَ ٱلْحَقَّ بِٱلْبَـٰطِلِ وَتَكْتُمُونَ ٱلْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ
72. وَقَالَت طَّآئِفَةٌۭ مِّنْ أَهْلِ ٱلْكِتَـٰبِ ءَامِنُوا۟ بِٱلَّذِىٓ أُنزِلَ عَلَى ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَجْهَ ٱلنَّهَارِ وَٱكْفُرُوٓا۟ ءَاخِرَهُۥ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ
73. وَلَا تُؤْمِنُوٓا۟ إِلَّا لِمَن تَبِعَ دِينَكُمْ ۗ قُلْ إِنَّ ٱلْهُدَىٰ هُدَى ٱللَّهِ ۗ أَن يُؤْتَىٓ أَحَدٌۭ مِّثْلَ مَآ أُوتِيتُمْ أَوْ يُحَآجُّوكُمْ عِندَ رَبِّكُمْ ۗ قُلْ إِنَّ ٱلْفَضْلَ بِيَدِ ٱللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَآءُ ۚ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٌۭ
74. يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِۦ مَن يَشَآءُ ۗ وَٱللَّهُ ذُو ٱلْفَضْلِ ٱلْعَظِيمِ
75. وَمِنْ أَهْلِ ٱلْكِتَـٰبِ مَنْ إِن تَأْمَنْهُ بِقِنطَارٍۢ يُؤَدِّهِۦٓ إِلَيْكَ ۖ وَمِنْهُم مَّنْ إِن تَأْمَنْهُ بِدِينَارٍۢ لَا يُؤَدِّهِۦٓ إِلَيْكَ إِلَّا مَا دُمْتَ عَلَيْهِ قَآئِمًۭا ۗ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا۟ لَيْسَ عَلَيْنَا فِى ٱلْأُمِّيِّـۧنَ سَبِيلٌۭ ۖ وَيَقُولُونَ عَلَى ٱللَّهِ ٱلْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ
76. بَلَىٰ مَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِۦ وَٱتَّقَىٰ فَإِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلْمُتَّقِينَ
77. إِنَّ ٱلَّذِينَ يَشْتَرُونَ بِعَهْدِ ٱللَّهِ وَأَيْمَـٰنِهِمْ ثَمَنًۭا قَلِيلًا ۙ أُو۟لَـٰٓئِكَ لَا خَلَـٰقَ لَهُمْ فِى ٱلْـَٔاخِرَةِ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ ٱللَّهُ وَلَا يَنظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ ٱلْقِيَـٰمَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ ۚ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌۭ
78. وَإِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِيقًۭا يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُم بِٱلْكِتَـٰبِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ ٱلْكِتَـٰبِ وَمَا هُوَ مِنَ ٱلْكِتَـٰبِ وَيَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِندِ ٱللَّهِ وَمَا هُوَ مِنْ عِندِ ٱللَّهِ ۖ وَيَقُولُونَ عَلَى ٱللَّهِ ٱلْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ
79. مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤْتِيَهُ ٱللَّهُ ٱلْكِتَـٰبَ وَٱلْحُكْمَ وَٱلنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا۟ عِبَادًۭا لِّى مِن دُونِ ٱللَّهِ وَلَـٰكِن كُونُوا۟ رَبَّـٰنِيِّـۧنَ بِمَا كُنتُمْ تُعَلِّمُونَ ٱلْكِتَـٰبَ وَبِمَا كُنتُمْ تَدْرُسُونَ
80. وَلَا يَأْمُرَكُمْ أَن تَتَّخِذُوا۟ ٱلْمَلَـٰٓئِكَةَ وَٱلنَّبِيِّـۧنَ أَرْبَابًا ۗ أَيَأْمُرُكُم بِٱلْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ
81. وَإِذْ أَخَذَ ٱللَّهُ مِيثَـٰقَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ لَمَآ ءَاتَيْتُكُم مِّن كِتَـٰبٍۢ وَحِكْمَةٍۢ ثُمَّ جَآءَكُمْ رَسُولٌۭ مُّصَدِّقٌۭ لِّمَا مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِۦ وَلَتَنصُرُنَّهُ ۚ قَالَ ءَأَقْرَرْتُمْ وَأَخَذْتُمْ عَلَىٰ ذَٰلِكُمْ إِصْرِى ۖ قَالُوٓا۟ أَقْرَرْنَا ۚ قَالَ فَٱشْهَدُوا۟ وَأَنَا۠ مَعَكُم مِّنَ ٱلشَّـٰهِدِينَ
82. فَمَن تَوَلَّىٰ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَأُو۟لَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلْفَـٰسِقُونَ
83. أَفَغَيْرَ دِينِ ٱللَّهِ يَبْغُونَ وَلَهُۥٓ أَسْلَمَ مَن فِى ٱلسَّمَـٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ طَوْعًۭا وَكَرْهًۭا وَإِلَيْهِ يُرْجَعُونَ
84. قُلْ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ وَمَآ أُنزِلَ عَلَيْنَا وَمَآ أُنزِلَ عَلَىٰٓ إِبْرَٰهِيمَ وَإِسْمَـٰعِيلَ وَإِسْحَـٰقَ وَيَعْقُوبَ وَٱلْأَسْبَاطِ وَمَآ أُوتِىَ مُوسَىٰ وَعِيسَىٰ وَٱلنَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍۢ مِّنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُۥ مُسْلِمُونَ
85. وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ ٱلْإِسْلَـٰمِ دِينًۭا فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِى ٱلْـَٔاخِرَةِ مِنَ ٱلْخَـٰسِرِينَ
86. كَيْفَ يَهْدِى ٱللَّهُ قَوْمًۭا كَفَرُوا۟ بَعْدَ إِيمَـٰنِهِمْ وَشَهِدُوٓا۟ أَنَّ ٱلرَّسُولَ حَقٌّۭ وَجَآءَهُمُ ٱلْبَيِّنَـٰتُ ۚ وَٱللَّهُ لَا يَهْدِى ٱلْقَوْمَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
87. أُو۟لَـٰٓئِكَ جَزَآؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ ٱللَّهِ وَٱلْمَلَـٰٓئِكَةِ وَٱلنَّاسِ أَجْمَعِينَ
88. خَـٰلِدِينَ فِيهَا ۖ لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ ٱلْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنظَرُونَ
89. إِلَّا ٱلَّذِينَ تَابُوا۟ مِنۢ بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا۟ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌۭ رَّحِيمٌ
90. إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ بَعْدَ إِيمَـٰنِهِمْ ثُمَّ ٱزْدَادُوا۟ كُفْرًۭا لَّن تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ ۚ وَأُو۟لَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلضَّآلُّونَ
91. إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ وَمَاتُوا۟ وَهُمْ كُفَّارٌۭ فَلَن يُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِم مِّلْءُ ٱلْأَرْضِ ذَهَبًۭا وَلَوِ ٱفْتَدَىٰ بِهِۦٓ ۗ أُو۟لَـٰٓئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌۭ ۖ وَمَا لَهُم مِّن نَّـٰصِرِينَ
92. لَن تَنَالُوا۟ ٱلْبِرَّ حَتَّىٰ تُنفِقُوا۟ مِمَّا تُحِبُّونَ ۚ وَمَا تُنفِقُوا۟ مِن شَىْءٍۢ فَإِنَّ ٱللَّهَ بِهِۦ عَلِيمٌۭ
93. كُلُّ ٱلطَّعَامِ كَانَ حِلًّۭا لِّبَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ إِلَّا مَا حَرَّمَ إِسْرَٰٓءِيلُ عَلَىٰ نَفْسِهِۦ مِن قَبْلِ أَن تُنَزَّلَ ٱلتَّوْرَىٰةُ ۚ قُلْ فَأْتُوا۟ بِٱلتَّوْرَىٰةِ فَٱتْلُوهَآ إِن كُنتُمْ صَـٰدِقِينَ
94. فَمَنِ ٱفْتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ ٱلْكَذِبَ مِنۢ بَعْدِ ذَٰلِكَ فَأُو۟لَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
95. قُلْ صَدَقَ ٱللَّهُ ۗ فَٱتَّبِعُوا۟ مِلَّةَ إِبْرَٰهِيمَ حَنِيفًۭا ۚ وَمَا كَانَ مِنَ ٱلْمُشْرِكِينَ
96. إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍۢ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِى بِبَكَّةَ مُبَارَكًۭا وَهُدًۭى لِّلْعَـٰلَمِينَ
97. فِيهِ ءَايَـٰتٌۭۢ بَيِّنَـٰتٌۭ مَّقَامُ إِبْرَٰهِيمَ ۖ وَمَن دَخَلَهُۥ كَانَ ءَامِنًۭا ۗ وَلِلَّهِ عَلَى ٱلنَّاسِ حِجُّ ٱلْبَيْتِ مَنِ ٱسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًۭا ۚ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَنِىٌّ عَنِ ٱلْعَـٰلَمِينَ
98. قُلْ يَـٰٓأَهْلَ ٱلْكِتَـٰبِ لِمَ تَكْفُرُونَ بِـَٔايَـٰتِ ٱللَّهِ وَٱللَّهُ شَهِيدٌ عَلَىٰ مَا تَعْمَلُونَ
99. قُلْ يَـٰٓأَهْلَ ٱلْكِتَـٰبِ لِمَ تَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ مَنْ ءَامَنَ تَبْغُونَهَا عِوَجًۭا وَأَنتُمْ شُهَدَآءُ ۗ وَمَا ٱللَّهُ بِغَـٰفِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ
100. يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ إِن تُطِيعُوا۟ فَرِيقًۭا مِّنَ ٱلَّذِينَ أُوتُوا۟ ٱلْكِتَـٰبَ يَرُدُّوكُم بَعْدَ إِيمَـٰنِكُمْ كَـٰفِرِينَ
101. وَكَيْفَ تَكْفُرُونَ وَأَنتُمْ تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ ءَايَـٰتُ ٱللَّهِ وَفِيكُمْ رَسُولُهُۥ ۗ وَمَن يَعْتَصِم بِٱللَّهِ فَقَدْ هُدِىَ إِلَىٰ صِرَٰطٍۢ مُّسْتَقِيمٍ
102. يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ ٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِۦ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسْلِمُونَ
103. وَٱعْتَصِمُوا۟ بِحَبْلِ ٱللَّهِ جَمِيعًۭا وَلَا تَفَرَّقُوا۟ ۚ وَٱذْكُرُوا۟ نِعْمَتَ ٱللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنتُمْ أَعْدَآءًۭ فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِۦٓ إِخْوَٰنًۭا ۚ وَكُنتُمْ عَلَىٰ شَفَا حُفْرَةٍۢ مِّنَ ٱلنَّارِ فَأَنقَذَكُم مِّنْهَا ۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمْ ءَايَـٰتِهِۦ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ
104. وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌۭ يَدْعُونَ إِلَى ٱلْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِٱلْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ ٱلْمُنكَرِ ۚ وَأُو۟لَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلْمُفْلِحُونَ
105. وَلَا تَكُونُوا۟ كَٱلَّذِينَ تَفَرَّقُوا۟ وَٱخْتَلَفُوا۟ مِنۢ بَعْدِ مَا جَآءَهُمُ ٱلْبَيِّنَـٰتُ ۚ وَأُو۟لَـٰٓئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌۭ
106. يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌۭ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌۭ ۖ فَأَمَّا ٱلَّذِينَ ٱسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَكَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَـٰنِكُمْ فَذُوقُوا۟ ٱلْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ
107. وَأَمَّا ٱلَّذِينَ ٱبْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِى رَحْمَةِ ٱللَّهِ ۖ هُمْ فِيهَا خَـٰلِدُونَ
108. تِلْكَ ءَايَـٰتُ ٱللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِٱلْحَقِّ ۚ وَمَا ٱللَّهُ يُرِيدُ ظُلْمًۭا لِّلْعَـٰلَمِينَ
109. وَلِلَّهِ مَا فِى ٱلسَّمَـٰوَٰتِ وَمَا فِى ٱلْأَرْضِ ۚ وَإِلَى ٱللَّهِ تُرْجَعُ ٱلْأُمُورُ
110. كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِٱلْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ ٱلْمُنكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِٱللَّهِ ۗ وَلَوْ ءَامَنَ أَهْلُ ٱلْكِتَـٰبِ لَكَانَ خَيْرًۭا لَّهُم ۚ مِّنْهُمُ ٱلْمُؤْمِنُونَ وَأَكْثَرُهُمُ ٱلْفَـٰسِقُونَ
111. لَن يَضُرُّوكُمْ إِلَّآ أَذًۭى ۖ وَإِن يُقَـٰتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ ٱلْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنصَرُونَ
112. ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ ٱلذِّلَّةُ أَيْنَ مَا ثُقِفُوٓا۟ إِلَّا بِحَبْلٍۢ مِّنَ ٱللَّهِ وَحَبْلٍۢ مِّنَ ٱلنَّاسِ وَبَآءُو بِغَضَبٍۢ مِّنَ ٱللَّهِ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ ٱلْمَسْكَنَةُ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا۟ يَكْفُرُونَ بِـَٔايَـٰتِ ٱللَّهِ وَيَقْتُلُونَ ٱلْأَنبِيَآءَ بِغَيْرِ حَقٍّۢ ۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوا۟ وَّكَانُوا۟ يَعْتَدُونَ
113. لَيْسُوا۟ سَوَآءًۭ ۗ مِّنْ أَهْلِ ٱلْكِتَـٰبِ أُمَّةٌۭ قَآئِمَةٌۭ يَتْلُونَ ءَايَـٰتِ ٱللَّهِ ءَانَآءَ ٱلَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ
114. يُؤْمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلْيَوْمِ ٱلْـَٔاخِرِ وَيَأْمُرُونَ بِٱلْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ ٱلْمُنكَرِ وَيُسَـٰرِعُونَ فِى ٱلْخَيْرَٰتِ ۖ وَأُو۟لَـٰٓئِكَ مِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
115. وَمَا يَفْعَلُوا۟ مِنْ خَيْرٍۢ فَلَن يُكْفَرُوهُ ۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌۢ بِٱلْمُتَّقِينَ
116. إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ لَن تُغْنِىَ عَنْهُمْ أَمْوَٰلُهُمْ وَلَآ أَوْلَـٰدُهُم مِّنَ ٱللَّهِ شَيْـًۭٔا ۖ وَأُو۟لَـٰٓئِكَ أَصْحَـٰبُ ٱلنَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَـٰلِدُونَ
117. مَّثَلُ مَا يُنفِقُونَ فِى هَـٰذِهِ ٱلْحَيَوٰةِ ٱلدُّنْيَا كَمَثَلِ رِيحٍۢ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍۢ ظَلَمُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ فَأَهْلَكَتْهُ ۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ ٱللَّهُ وَلَـٰكِنْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ
118. يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ لَا تَتَّخِذُوا۟ بِطَانَةًۭ مِّن دُونِكُمْ لَا يَأْلُونَكُمْ خَبَالًۭا ۚ وَدُّوا۟ مَا عَنِتُّمْ ۚ قَدْ بَدَتِ ٱلْبَغْضَآءُ مِنْ أَفْوَٰهِهِمْ ۖ وَمَا تُخْفِى صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ ۚ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ ٱلْءَايَـٰتِ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ
119. هَـٰٓأَنتُمْ أُو۟لَآءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلَا يُحِبُّونَكُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِٱلْكِتَـٰبِ كُلِّهِۦ ۚ وَإِذَا لَقُوكُمْ قَالُوٓا۟ ءَامَنَّا وَإِذَا خَلَوْا۟ عَضُّوا۟ عَلَيْكُمُ ٱلْأَنَامِلَ مِنَ ٱلْغَيْظِ ۚ قُلْ مُوتُوا۟ بِغَيْظِكُمْ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمٌۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
120. إِن تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌۭ تَسُؤْهُمْ وَإِن تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌۭ يَفْرَحُوا۟ بِهَا ۖ وَإِن تَصْبِرُوا۟ وَتَتَّقُوا۟ لَا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْـًٔا ۗ إِنَّ ٱللَّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌۭ
121. وَإِذْ غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِكَ تُبَوِّئُ ٱلْمُؤْمِنِينَ مَقَـٰعِدَ لِلْقِتَالِ ۗ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
122. إِذْ هَمَّت طَّآئِفَتَانِ مِنكُمْ أَن تَفْشَلَا وَٱللَّهُ وَلِيُّهُمَا ۗ وَعَلَى ٱللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ ٱلْمُؤْمِنُونَ
123. وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ ٱللَّهُ بِبَدْرٍۢ وَأَنتُمْ أَذِلَّةٌۭ ۖ فَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
124. إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِينَ أَلَن يَكْفِيَكُمْ أَن يُمِدَّكُمْ رَبُّكُم بِثَلَـٰثَةِ ءَالَـٰفٍۢ مِّنَ ٱلْمَلَـٰٓئِكَةِ مُنزَلِينَ
125. بَلَىٰٓ ۚ إِن تَصْبِرُوا۟ وَتَتَّقُوا۟ وَيَأْتُوكُم مِّن فَوْرِهِمْ هَـٰذَا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُم بِخَمْسَةِ ءَالَـٰفٍۢ مِّنَ ٱلْمَلَـٰٓئِكَةِ مُسَوِّمِينَ
126. وَمَا جَعَلَهُ ٱللَّهُ إِلَّا بُشْرَىٰ لَكُمْ وَلِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُكُم بِهِۦ ۗ وَمَا ٱلنَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِندِ ٱللَّهِ ٱلْعَزِيزِ ٱلْحَكِيمِ
127. لِيَقْطَعَ طَرَفًۭا مِّنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓا۟ أَوْ يَكْبِتَهُمْ فَيَنقَلِبُوا۟ خَآئِبِينَ
128. لَّيْسَ لَكَ مِنَ ٱلْأَمْرِ شَىْءٌ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ أَوْ يُعَذِّبَهُمْ فَإِنَّهُمْ ظَـٰلِمُونَ
129. وَلِلَّهِ مَا فِى ٱلسَّمَـٰوَٰتِ وَمَا فِى ٱلْأَرْضِ ۚ يَغْفِرُ لِمَن يَشَآءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَآءُ ۚ وَٱللَّهُ غَفُورٌۭ رَّحِيمٌۭ
130. يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ لَا تَأْكُلُوا۟ ٱلرِّبَوٰٓا۟ أَضْعَـٰفًۭا مُّضَـٰعَفَةًۭ ۖ وَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
131. وَٱتَّقُوا۟ ٱلنَّارَ ٱلَّتِىٓ أُعِدَّتْ لِلْكَـٰفِرِينَ
132. وَأَطِيعُوا۟ ٱللَّهَ وَٱلرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
133. وَسَارِعُوٓا۟ إِلَىٰ مَغْفِرَةٍۢ مِّن رَّبِّكُمْ وَجَنَّةٍۢ عَرْضُهَا ٱلسَّمَـٰوَٰتُ وَٱلْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ
134. ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ فِى ٱلسَّرَّآءِ وَٱلضَّرَّآءِ وَٱلْكَـٰظِمِينَ ٱلْغَيْظَ وَٱلْعَافِينَ عَنِ ٱلنَّاسِ ۗ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلْمُحْسِنِينَ
135. وَٱلَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا۟ فَـٰحِشَةً أَوْ ظَلَمُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ ذَكَرُوا۟ ٱللَّهَ فَٱسْتَغْفَرُوا۟ لِذُنُوبِهِمْ ۖ وَمَن يَغْفِرُ ٱلذُّنُوبَ إِلَّا ٱللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا۟ عَلَىٰ مَا فَعَلُوا۟ وَهُمْ يَعْلَمُونَ
136. أُو۟لَـٰٓئِكَ جَزَآؤُهُم مَّغْفِرَةٌۭ مِّن رَّبِّهِمْ وَجَنَّـٰتٌۭ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا ٱلْأَنْهَـٰرُ خَـٰلِدِينَ فِيهَا ۚ وَنِعْمَ أَجْرُ ٱلْعَـٰمِلِينَ
137. قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُمْ سُنَنٌۭ فَسِيرُوا۟ فِى ٱلْأَرْضِ فَٱنظُرُوا۟ كَيْفَ كَانَ عَـٰقِبَةُ ٱلْمُكَذِّبِينَ
138. هَـٰذَا بَيَانٌۭ لِّلنَّاسِ وَهُدًۭى وَمَوْعِظَةٌۭ لِّلْمُتَّقِينَ
139. وَلَا تَهِنُوا۟ وَلَا تَحْزَنُوا۟ وَأَنتُمُ ٱلْأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ
140. إِن يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌۭ فَقَدْ مَسَّ ٱلْقَوْمَ قَرْحٌۭ مِّثْلُهُۥ ۚ وَتِلْكَ ٱلْأَيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيْنَ ٱلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَيَتَّخِذَ مِنكُمْ شُهَدَآءَ ۗ وَٱللَّهُ لَا يُحِبُّ ٱلظَّـٰلِمِينَ
141. وَلِيُمَحِّصَ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَيَمْحَقَ ٱلْكَـٰفِرِينَ
142. أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُوا۟ ٱلْجَنَّةَ وَلَمَّا يَعْلَمِ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ جَـٰهَدُوا۟ مِنكُمْ وَيَعْلَمَ ٱلصَّـٰبِرِينَ
143. وَلَقَدْ كُنتُمْ تَمَنَّوْنَ ٱلْمَوْتَ مِن قَبْلِ أَن تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ
144. وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌۭ ۚ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ ٱلرُّسُلُ ۚ أَفَإِيْن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ ٱنقَلَبْتُمْ عَلَىٰٓ أَعْقَـٰبِكُمْ ۚ وَمَن يَنقَلِبْ عَلَىٰ عَقِبَيْهِ فَلَن يَضُرَّ ٱللَّهَ شَيْـًۭٔا ۗ وَسَيَجْزِى ٱللَّهُ ٱلشَّـٰكِرِينَ
145. وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَن تَمُوتَ إِلَّا بِإِذْنِ ٱللَّهِ كِتَـٰبًۭا مُّؤَجَّلًۭا ۗ وَمَن يُرِدْ ثَوَابَ ٱلدُّنْيَا نُؤْتِهِۦ مِنْهَا ۖ وَمَن يُرِدْ ثَوَابَ ٱلْـَٔاخِرَةِ نُؤْتِهِۦ مِنْهَا ۚ وَسَنَجْزِى ٱلشَّـٰكِرِينَ
146. وَكَأَيِّن مِّن نَّبِىٍّۢ قَـٰتَلَ مَعَهُۥ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌۭ فَمَا وَهَنُوا۟ لِمَآ أَصَابَهُمْ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ وَمَا ضَعُفُوا۟ وَمَا ٱسْتَكَانُوا۟ ۗ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلصَّـٰبِرِينَ
147. وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّآ أَن قَالُوا۟ رَبَّنَا ٱغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِىٓ أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَٱنصُرْنَا عَلَى ٱلْقَوْمِ ٱلْكَـٰفِرِينَ
148. فَـَٔاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ ثَوَابَ ٱلدُّنْيَا وَحُسْنَ ثَوَابِ ٱلْـَٔاخِرَةِ ۗ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلْمُحْسِنِينَ
149. يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ إِن تُطِيعُوا۟ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ يَرُدُّوكُمْ عَلَىٰٓ أَعْقَـٰبِكُمْ فَتَنقَلِبُوا۟ خَـٰسِرِينَ
150. بَلِ ٱللَّهُ مَوْلَىٰكُمْ ۖ وَهُوَ خَيْرُ ٱلنَّـٰصِرِينَ
151. سَنُلْقِى فِى قُلُوبِ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ ٱلرُّعْبَ بِمَآ أَشْرَكُوا۟ بِٱللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِۦ سُلْطَـٰنًۭا ۖ وَمَأْوَىٰهُمُ ٱلنَّارُ ۚ وَبِئْسَ مَثْوَى ٱلظَّـٰلِمِينَ
152. وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ ٱللَّهُ وَعْدَهُۥٓ إِذْ تَحُسُّونَهُم بِإِذْنِهِۦ ۖ حَتَّىٰٓ إِذَا فَشِلْتُمْ وَتَنَـٰزَعْتُمْ فِى ٱلْأَمْرِ وَعَصَيْتُم مِّنۢ بَعْدِ مَآ أَرَىٰكُم مَّا تُحِبُّونَ ۚ مِنكُم مَّن يُرِيدُ ٱلدُّنْيَا وَمِنكُم مَّن يُرِيدُ ٱلْـَٔاخِرَةَ ۚ ثُمَّ صَرَفَكُمْ عَنْهُمْ لِيَبْتَلِيَكُمْ ۖ وَلَقَدْ عَفَا عَنكُمْ ۗ وَٱللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَلَى ٱلْمُؤْمِنِينَ
153. إِذْ تُصْعِدُونَ وَلَا تَلْوُۥنَ عَلَىٰٓ أَحَدٍۢ وَٱلرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ فِىٓ أُخْرَىٰكُمْ فَأَثَـٰبَكُمْ غَمًّۭا بِغَمٍّۢ لِّكَيْلَا تَحْزَنُوا۟ عَلَىٰ مَا فَاتَكُمْ وَلَا مَآ أَصَـٰبَكُمْ ۗ وَٱللَّهُ خَبِيرٌۢ بِمَا تَعْمَلُونَ
154. ثُمَّ أَنزَلَ عَلَيْكُم مِّنۢ بَعْدِ ٱلْغَمِّ أَمَنَةًۭ نُّعَاسًۭا يَغْشَىٰ طَآئِفَةًۭ مِّنكُمْ ۖ وَطَآئِفَةٌۭ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنفُسُهُمْ يَظُنُّونَ بِٱللَّهِ غَيْرَ ٱلْحَقِّ ظَنَّ ٱلْجَـٰهِلِيَّةِ ۖ يَقُولُونَ هَل لَّنَا مِنَ ٱلْأَمْرِ مِن شَىْءٍۢ ۗ قُلْ إِنَّ ٱلْأَمْرَ كُلَّهُۥ لِلَّهِ ۗ يُخْفُونَ فِىٓ أَنفُسِهِم مَّا لَا يُبْدُونَ لَكَ ۖ يَقُولُونَ لَوْ كَانَ لَنَا مِنَ ٱلْأَمْرِ شَىْءٌۭ مَّا قُتِلْنَا هَـٰهُنَا ۗ قُل لَّوْ كُنتُمْ فِى بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ ٱلَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ ٱلْقَتْلُ إِلَىٰ مَضَاجِعِهِمْ ۖ وَلِيَبْتَلِىَ ٱللَّهُ مَا فِى صُدُورِكُمْ وَلِيُمَحِّصَ مَا فِى قُلُوبِكُمْ ۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
155. إِنَّ ٱلَّذِينَ تَوَلَّوْا۟ مِنكُمْ يَوْمَ ٱلْتَقَى ٱلْجَمْعَانِ إِنَّمَا ٱسْتَزَلَّهُمُ ٱلشَّيْطَـٰنُ بِبَعْضِ مَا كَسَبُوا۟ ۖ وَلَقَدْ عَفَا ٱللَّهُ عَنْهُمْ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌۭ
156. يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ لَا تَكُونُوا۟ كَٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ وَقَالُوا۟ لِإِخْوَٰنِهِمْ إِذَا ضَرَبُوا۟ فِى ٱلْأَرْضِ أَوْ كَانُوا۟ غُزًّۭى لَّوْ كَانُوا۟ عِندَنَا مَا مَاتُوا۟ وَمَا قُتِلُوا۟ لِيَجْعَلَ ٱللَّهُ ذَٰلِكَ حَسْرَةًۭ فِى قُلُوبِهِمْ ۗ وَٱللَّهُ يُحْىِۦ وَيُمِيتُ ۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌۭ
157. وَلَئِن قُتِلْتُمْ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌۭ مِّنَ ٱللَّهِ وَرَحْمَةٌ خَيْرٌۭ مِّمَّا يَجْمَعُونَ
158. وَلَئِن مُّتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لَإِلَى ٱللَّهِ تُحْشَرُونَ
159. فَبِمَا رَحْمَةٍۢ مِّنَ ٱللَّهِ لِنتَ لَهُمْ ۖ وَلَوْ كُنتَ فَظًّۭا غَلِيظَ ٱلْقَلْبِ لَٱنفَضُّوا۟ مِنْ حَوْلِكَ ۖ فَٱعْفُ عَنْهُمْ وَٱسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِى ٱلْأَمْرِ ۖ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى ٱللَّهِ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلْمُتَوَكِّلِينَ
160. إِن يَنصُرْكُمُ ٱللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَكُمْ ۖ وَإِن يَخْذُلْكُمْ فَمَن ذَا ٱلَّذِى يَنصُرُكُم مِّنۢ بَعْدِهِۦ ۗ وَعَلَى ٱللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ ٱلْمُؤْمِنُونَ
161. وَمَا كَانَ لِنَبِىٍّ أَن يَغُلَّ ۚ وَمَن يَغْلُلْ يَأْتِ بِمَا غَلَّ يَوْمَ ٱلْقِيَـٰمَةِ ۚ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفْسٍۢ مَّا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ
162. أَفَمَنِ ٱتَّبَعَ رِضْوَٰنَ ٱللَّهِ كَمَنۢ بَآءَ بِسَخَطٍۢ مِّنَ ٱللَّهِ وَمَأْوَىٰهُ جَهَنَّمُ ۚ وَبِئْسَ ٱلْمَصِيرُ
163. هُمْ دَرَجَـٰتٌ عِندَ ٱللَّهِ ۗ وَٱللَّهُ بَصِيرٌۢ بِمَا يَعْمَلُونَ
164. لَقَدْ مَنَّ ٱللَّهُ عَلَى ٱلْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًۭا مِّنْ أَنفُسِهِمْ يَتْلُوا۟ عَلَيْهِمْ ءَايَـٰتِهِۦ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ ٱلْكِتَـٰبَ وَٱلْحِكْمَةَ وَإِن كَانُوا۟ مِن قَبْلُ لَفِى ضَلَـٰلٍۢ مُّبِينٍ
165. أَوَلَمَّآ أَصَـٰبَتْكُم مُّصِيبَةٌۭ قَدْ أَصَبْتُم مِّثْلَيْهَا قُلْتُمْ أَنَّىٰ هَـٰذَا ۖ قُلْ هُوَ مِنْ عِندِ أَنفُسِكُمْ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍۢ قَدِيرٌۭ
166. وَمَآ أَصَـٰبَكُمْ يَوْمَ ٱلْتَقَى ٱلْجَمْعَانِ فَبِإِذْنِ ٱللَّهِ وَلِيَعْلَمَ ٱلْمُؤْمِنِينَ
167. وَلِيَعْلَمَ ٱلَّذِينَ نَافَقُوا۟ ۚ وَقِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا۟ قَـٰتِلُوا۟ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ أَوِ ٱدْفَعُوا۟ ۖ قَالُوا۟ لَوْ نَعْلَمُ قِتَالًۭا لَّٱتَّبَعْنَـٰكُمْ ۗ هُمْ لِلْكُفْرِ يَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإِيمَـٰنِ ۚ يَقُولُونَ بِأَفْوَٰهِهِم مَّا لَيْسَ فِى قُلُوبِهِمْ ۗ وَٱللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يَكْتُمُونَ
168. ٱلَّذِينَ قَالُوا۟ لِإِخْوَٰنِهِمْ وَقَعَدُوا۟ لَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا۟ ۗ قُلْ فَٱدْرَءُوا۟ عَنْ أَنفُسِكُمُ ٱلْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَـٰدِقِينَ
169. وَلَا تَحْسَبَنَّ ٱلَّذِينَ قُتِلُوا۟ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ أَمْوَٰتًۭا ۚ بَلْ أَحْيَآءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ
170. فَرِحِينَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضْلِهِۦ ۖ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِٱلَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا۟ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ
171. يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍۢ مِّنَ ٱللَّهِ وَفَضْلٍۢ وَأَنَّ ٱللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ ٱلْمُؤْمِنِينَ
172. ٱلَّذِينَ ٱسْتَجَابُوا۟ لِلَّهِ وَٱلرَّسُولِ مِنۢ بَعْدِ مَآ أَصَابَهُمُ ٱلْقَرْحُ ۚ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا۟ مِنْهُمْ وَٱتَّقَوْا۟ أَجْرٌ عَظِيمٌ
173. ٱلَّذِينَ قَالَ لَهُمُ ٱلنَّاسُ إِنَّ ٱلنَّاسَ قَدْ جَمَعُوا۟ لَكُمْ فَٱخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَـٰنًۭا وَقَالُوا۟ حَسْبُنَا ٱللَّهُ وَنِعْمَ ٱلْوَكِيلُ
174. فَٱنقَلَبُوا۟ بِنِعْمَةٍۢ مِّنَ ٱللَّهِ وَفَضْلٍۢ لَّمْ يَمْسَسْهُمْ سُوٓءٌۭ ۚ وَٱتَّبَعُوا۟ رِضْوَٰنَ ٱللَّهِ ۗ وَٱللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِيمٍ
175. إِنَّمَا ذَٰلِكُمُ ٱلشَّيْطَـٰنُ يُخَوِّفُ أَوْلِيَآءَهُۥ ۖ فَلَا تَخَافُوهُمْ وَخَافُونِ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ
176. وَلَا يَحْزُنكَ ٱلَّذِينَ يُسَـٰرِعُونَ فِى ٱلْكُفْرِ ۚ إِنَّهُمْ لَن يَضُرُّوا۟ ٱللَّهَ شَيْـًۭٔا ۘ يُرِيدُ ٱللَّهُ أَلَّا يَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّۭا فِى ٱلْـَٔاخِرَةِ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ
177. إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱشْتَرَوُا۟ ٱلْكُفْرَ بِٱلْإِيمَـٰنِ لَن يَضُرُّوا۟ ٱللَّهَ شَيْـًۭٔا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌۭ
178. وَلَا يَحْسَبَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓا۟ أَنَّمَا نُمْلِى لَهُمْ خَيْرٌۭ لِّأَنفُسِهِمْ ۚ إِنَّمَا نُمْلِى لَهُمْ لِيَزْدَادُوٓا۟ إِثْمًۭا ۚ وَلَهُمْ عَذَابٌۭ مُّهِينٌ
179. مَّا كَانَ ٱللَّهُ لِيَذَرَ ٱلْمُؤْمِنِينَ عَلَىٰ مَآ أَنتُمْ عَلَيْهِ حَتَّىٰ يَمِيزَ ٱلْخَبِيثَ مِنَ ٱلطَّيِّبِ ۗ وَمَا كَانَ ٱللَّهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَى ٱلْغَيْبِ وَلَـٰكِنَّ ٱللَّهَ يَجْتَبِى مِن رُّسُلِهِۦ مَن يَشَآءُ ۖ فَـَٔامِنُوا۟ بِٱللَّهِ وَرُسُلِهِۦ ۚ وَإِن تُؤْمِنُوا۟ وَتَتَّقُوا۟ فَلَكُمْ أَجْرٌ عَظِيمٌ
180. وَلَا يَحْسَبَنَّ ٱلَّذِينَ يَبْخَلُونَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضْلِهِۦ هُوَ خَيْرًۭا لَّهُم ۖ بَلْ هُوَ شَرٌّۭ لَّهُمْ ۖ سَيُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُوا۟ بِهِۦ يَوْمَ ٱلْقِيَـٰمَةِ ۗ وَلِلَّهِ مِيرَٰثُ ٱلسَّمَـٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ ۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌۭ
181. لَّقَدْ سَمِعَ ٱللَّهُ قَوْلَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓا۟ إِنَّ ٱللَّهَ فَقِيرٌۭ وَنَحْنُ أَغْنِيَآءُ ۘ سَنَكْتُبُ مَا قَالُوا۟ وَقَتْلَهُمُ ٱلْأَنبِيَآءَ بِغَيْرِ حَقٍّۢ وَنَقُولُ ذُوقُوا۟ عَذَابَ ٱلْحَرِيقِ
182. ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَأَنَّ ٱللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّـٰمٍۢ لِّلْعَبِيدِ
183. ٱلَّذِينَ قَالُوٓا۟ إِنَّ ٱللَّهَ عَهِدَ إِلَيْنَآ أَلَّا نُؤْمِنَ لِرَسُولٍۢ حَتَّىٰ يَأْتِيَنَا بِقُرْبَانٍۢ تَأْكُلُهُ ٱلنَّارُ ۗ قُلْ قَدْ جَآءَكُمْ رُسُلٌۭ مِّن قَبْلِى بِٱلْبَيِّنَـٰتِ وَبِٱلَّذِى قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِن كُنتُمْ صَـٰدِقِينَ
184. فَإِن كَذَّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَ رُسُلٌۭ مِّن قَبْلِكَ جَآءُو بِٱلْبَيِّنَـٰتِ وَٱلزُّبُرِ وَٱلْكِتَـٰبِ ٱلْمُنِيرِ
185. كُلُّ نَفْسٍۢ ذَآئِقَةُ ٱلْمَوْتِ ۗ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ ٱلْقِيَـٰمَةِ ۖ فَمَن زُحْزِحَ عَنِ ٱلنَّارِ وَأُدْخِلَ ٱلْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ ۗ وَمَا ٱلْحَيَوٰةُ ٱلدُّنْيَآ إِلَّا مَتَـٰعُ ٱلْغُرُورِ
186. لَتُبْلَوُنَّ فِىٓ أَمْوَٰلِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ ۖ وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُوا۟ ٱلْكِتَـٰبَ مِن قَبْلِكُمْ وَمِنَ ٱلَّذِينَ أَشْرَكُوٓا۟ أَذًۭى كَثِيرًۭا ۚ وَإِن تَصْبِرُوا۟ وَتَتَّقُوا۟ فَإِنَّ ذَٰلِكَ مِنْ عَزْمِ ٱلْأُمُورِ
187. وَإِذْ أَخَذَ ٱللَّهُ مِيثَـٰقَ ٱلَّذِينَ أُوتُوا۟ ٱلْكِتَـٰبَ لَتُبَيِّنُنَّهُۥ لِلنَّاسِ وَلَا تَكْتُمُونَهُۥ فَنَبَذُوهُ وَرَآءَ ظُهُورِهِمْ وَٱشْتَرَوْا۟ بِهِۦ ثَمَنًۭا قَلِيلًۭا ۚ فَبِئْسَ مَا يَشْتَرُونَ
188. لَا تَحْسَبَنَّ ٱلَّذِينَ يَفْرَحُونَ بِمَآ أَتَوْا۟ وَّيُحِبُّونَ أَن يُحْمَدُوا۟ بِمَا لَمْ يَفْعَلُوا۟ فَلَا تَحْسَبَنَّهُم بِمَفَازَةٍۢ مِّنَ ٱلْعَذَابِ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌۭ
189. وَلِلَّهِ مُلْكُ ٱلسَّمَـٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ ۗ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍۢ قَدِيرٌ
190. إِنَّ فِى خَلْقِ ٱلسَّمَـٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ وَٱخْتِلَـٰفِ ٱلَّيْلِ وَٱلنَّهَارِ لَـَٔايَـٰتٍۢ لِّأُو۟لِى ٱلْأَلْبَـٰبِ
191. ٱلَّذِينَ يَذْكُرُونَ ٱللَّهَ قِيَـٰمًۭا وَقُعُودًۭا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِى خَلْقِ ٱلسَّمَـٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَـٰذَا بَـٰطِلًۭا سُبْحَـٰنَكَ فَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ
192. رَبَّنَآ إِنَّكَ مَن تُدْخِلِ ٱلنَّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُۥ ۖ وَمَا لِلظَّـٰلِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ
193. رَّبَّنَآ إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًۭا يُنَادِى لِلْإِيمَـٰنِ أَنْ ءَامِنُوا۟ بِرَبِّكُمْ فَـَٔامَنَّا ۚ رَبَّنَا فَٱغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّـَٔاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ ٱلْأَبْرَارِ
194. رَبَّنَا وَءَاتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَىٰ رُسُلِكَ وَلَا تُخْزِنَا يَوْمَ ٱلْقِيَـٰمَةِ ۗ إِنَّكَ لَا تُخْلِفُ ٱلْمِيعَادَ
195. فَٱسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّى لَآ أُضِيعُ عَمَلَ عَـٰمِلٍۢ مِّنكُم مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَىٰ ۚ بَعْضُكُم مِّنۢ بَعْضٍۢ ۖ فَٱلَّذِينَ هَاجَرُوا۟ وَأُخْرِجُوا۟ مِن دِيَـٰرِهِمْ وَأُوذُوا۟ فِى سَبِيلِى وَقَـٰتَلُوا۟ وَقُتِلُوا۟ لَأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّـَٔاتِهِمْ وَلَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّـٰتٍۢ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا ٱلْأَنْهَـٰرُ ۗ ثَوَابًۭا مِّنْ عِندِ ٱللَّهِ ۗ وَٱللَّهُ عِندَهُۥ حُسْنُ ٱلثَّوَابِ
196. لَا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ فِى ٱلْبِلَـٰدِ
197. مَتَـٰعٌۭ قَلِيلٌۭ ثُمَّ مَأْوَىٰهُمْ جَهَنَّمُ ۚ وَبِئْسَ ٱلْمِهَادُ
198. لَـٰكِنِ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَوْا۟ رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّـٰتٌۭ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا ٱلْأَنْهَـٰرُ خَـٰلِدِينَ فِيهَا نُزُلًۭا مِّنْ عِندِ ٱللَّهِ ۗ وَمَا عِندَ ٱللَّهِ خَيْرٌۭ لِّلْأَبْرَارِ
199. وَإِنَّ مِنْ أَهْلِ ٱلْكِتَـٰبِ لَمَن يُؤْمِنُ بِٱللَّهِ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيْكُمْ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيْهِمْ خَـٰشِعِينَ لِلَّهِ ۖ لَا يَشْتَرُونَ بِـَٔايَـٰتِ ٱللَّهِ ثَمَنًۭا قَلِيلًا ۗ أُو۟لَـٰٓئِكَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ سَرِيعُ ٱلْحِسَابِ
200. يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ ٱصْبِرُوا۟ وَصَابِرُوا۟ وَرَابِطُوا۟ وَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
1. Alif Lam Mim.
2. Allahu! Nuk ka të adhuruar tjetër përveç Tij, të Gjallit, Mbajtësit të gjithësisë.
3. Ai ta zbriti ty Librin me të vërtetën, që të vërtetojë atë që ka qenë para tij. Ai e zbriti Teuratin dhe Inxhilin,
4. më parë si udhërrëfim për njerëzit, dhe Ai zbriti Furkanin. Ata që nuk besojnë në shpalljet e Allahut, kanë dënim të ashpër. Allahu është i Plotfuqishëm, Zot i ndëshkimit.
5. Pa dyshim, asgjë nuk i fshihet Allahut në tokë e as në qiell.
6. Ai është që ju formon në mitra si të dojë. Nuk ka të adhuruar tjetër përveç Tij, të Gjallit, të Urtit.
7. Ai ta zbriti Librin, në të ka ajete të qarta – që janë baza e Librit – dhe të tjera që janë të ngjashme. Ata që kanë devijim në zemrat e tyre ndjekin ato që janë të ngjashme, duke kërkuar përçarje dhe interpretimin e tyre, por interpretimin e tyre e di vetëm Allahu. Dhe ata që janë të thelluar në dije thonë: “Ne i besojmë atij; të gjitha janë nga Zoti ynë.” Por këtë nuk e kupton tjetër përveç atyre që kanë mend.
8. “Zoti ynë, mos na shmang zemrat tona pasi na ke udhëzuar dhe na jep mëshirën Tënde! Vërtet, Ti je Dhuruesi i Madh!”
9. “Zoti ynë, Ti me siguri do t’i tubosh njerëzit në një ditë për të cilën nuk ka dyshim. Allahu nuk e thyen premtimin e Tij.”
10. Sigurisht, atyre që nuk besojnë, as pasuria e tyre e as fëmijët e tyre nuk do t’u bëjnë dobi kundër Allahut. Ata do të jenë lëndë për zjarrin.
11. Si puna e familjes së Faraonit dhe atyre para tyre, të cilët i përgënjeshtruan shpalljet Tona. Allahu i dënoi për mëkatet e tyre. Allahu është i Rreptë në ndëshkim.
12. Thuaju atyre që nuk besojnë: “Do të mundeni dhe do të tuboheni në Xhehennem. Sa vend i keq është ai për pushim!”
13. Juve ju është treguar një shenjë në dy ushtri që u përballën: njëra luftonte në rrugën e Allahut, kurse tjetra e mohuese. Ata i panë me sytë e tyre dyfish më shumë se vetja. Allahu përkrah me ndihmën e Tij kë të dojë. Në këtë ka mësim për njerëzit me mend.
14. U është zbukuruar njerëzve dashuria për gjërat që dëshirojnë: gratë, djemtë, ari e argjendi i grumbulluar, kuajt me shenja, bagëtia dhe të lashtat. Këto janë të mirat e jetës së kësaj bote, por te Allahu është përfundimi më i mirë.
15. Thuaj: “A t’ju tregoj për një gjë më të mirë se kjo?” Për ata që kanë frikë Allahun ka pranë Zotit të tyre kopshte nën të cilat rrjedhin lumenj, aty do të jenë përgjithmonë, dhe gratë e pastra dhe kënaqësia e Allahut. Allahu është i njohur me robërit e Tij,
16. të cilët thonë: “Zoti ynë, ne kemi besuar, na i fal mëkatet tona dhe na ruaj nga ndëshkimi i zjarrit.”
17. Të duruarit, të sinqertët, të përkushtuarit, ata që japin dhe ata që kërkojnë falje në mëngjes.
18. Allahu dëshmon se nuk ka të adhuruar tjetër përveç Tij, dhe po kështu edhe engjëjt dhe ata që kanë dijeni. Ai qëndron gjithmonë me drejtësi. Nuk ka të adhuruar tjetër përveç Tij, të Plotfuqishmit, të Urtit.
19. Feja e vetme e pranuar te Allahu është Islami. Ata që u është dhënë Libri, pas dijes që u erdhi, patën zili mes tyre. Kush nuk beson në shpalljet e Allahut, ta dijë se Allahu është i shpejtë në llogari.
20. Nëse ata polemizojnë me ty, thuaj: “Unë ia kam përkushtuar vetveten Allahut, dhe ata që më ndjekin gjithashtu.” Dhe thuaju atyre që u është dhënë Libri dhe analfabetëve: “A keni pranuar Islamin?” Nëse e pranojnë, atëherë janë udhëzuar, por nëse kthejnë shpinën, ty të takon vetëm komunikimi. Allahu i sheh robërit e Tij.
21. Ata që mohojnë shpalljet e Allahut, i vrasin profetët pa të drejtë dhe vrasin njerëzit që urdhërojnë drejtësi, jepu lajmin për një dënim të dhimbshëm.
22. Ata janë ata që veprat e tyre janë të pavlefshme në këtë botë dhe në botën tjetër dhe nuk do të kenë ndihmues.
23. A nuk i ke parë ata që u është dhënë një pjesë e Librit? Ata thirren te Libri i Allahut që të gjykojë mes tyre, por një grup prej tyre kthejnë shpinën dhe nuk dëshirojnë ta pranojnë.
24. Kjo është sepse ata thanë: “Zjarri do të na prekë vetëm për disa ditë të numëruara.” Ata u mashtruan nga ajo që shpikën në fenë e tyre.
25. Si do të jetë kur t’i tubojmë për Ditën në të cilën nuk ka dyshim, dhe secilit do t’i jepet ajo që ka fituar? Atyre nuk do t’u bëhet padrejtësi.
26. Thuaj: “O Allah, Sundues i pushtetit! Ti ia jep pushtetin kujt të duash dhe ia heq atij që të duash. Ti e lartëson kë të duash dhe e ul kë të duash. Në dorën Tënde është çdo e mirë. Ti je i Plotfuqishëm për çdo gjë.”
27. “Ti e fut natën në ditë dhe ditën në natë. Ti e nxjerr të gjallin nga i vdekuri dhe të vdekurin nga i gjalli. Ti furnizon kë të duash pa masë.”
28. Besimtarët nuk duhet të marrin për miq jobesimtarët në vend të besimtarëve. Kushdo që e bën këtë nuk ka lidhje me Allahun, përveç nëse keni frikë prej tyre. Allahu ju paralajmëron për Veten e Tij. Te Allahu është kthimi.
29. Thuaj: “Nëse e fshehni atë që është në gjokset tuaja ose e shfaqni, Allahu e di atë. Ai e di gjithçka që është në qiej dhe në tokë. Allahu ka fuqi mbi çdo gjë.”
30. Atë Ditë, çdo njeri do ta gjejë para vetes atë që ka punuar për të mirë apo për të keq. Ai do të dëshirojë të ishte një distancë e largët mes tij dhe veprave të tij të këqija. Allahu ju paralajmëron për Veten e Tij. Allahu është i Butë ndaj robërve të Tij.
31. Thuaj: “Nëse e doni Allahun, më ndiqni mua, që Allahu t’ju dojë dhe t’jua falë mëkatet. Allahu është Falës, Mëshirues.”
32. Thuaj: “Bindjuni Allahut dhe të Dërguarit.” Nëse kthejnë shpinën, Allahu nuk i do jobesimtarët.
33. Allahu zgjodhi Ademin, Nuhin, familjen e Ibrahimit dhe familjen e Imranit mbi gjithë njerëzit,
34. si pasardhës njëri pas tjetrit. Allahu është Dëgjues, i Dijshëm.
35. Kur gruaja e Imranit tha: “Zoti im, unë ta kushtoj Ty atë që është në barkun tim si të përkushtuar. Pranoje nga unë! Ti je Dëgjuesi, i Dijshmi.”
36. Kur ajo lindi, tha: “Zoti im, unë e linda një vajzë!” – dhe Allahu e dinte më mirë çfarë kishte lindur – “dhe mashkulli nuk është si femra. Unë ia vura emrin Merjeme, dhe e mbroj atë dhe pasardhësit e saj nga djalli i mallkuar.”
37. Zoti i saj e pranoi atë me pranimin më të mirë, e rriti me një rritje të bukur dhe ia besoi kujdesin Zakarias. Sa herë që Zakaria hynte në faltore për ta parë, gjente pranë saj ushqim. Ai tha: “O Merjeme, nga të erdhi kjo?” Ajo tha: “Është nga Allahu. Allahu i furnizon kë të dojë pa masë.”
38. Atëherë Zakaria iu lut Zotit të vet dhe tha: “Zoti im, më dhuro nga ana Jote një pasardhës të mirë. Vërtet, Ti e dëgjon lutjen.”
39. Atëherë engjëjt e thirrën ndërsa ai po lutej në faltore: “Allahu të jep lajmin e mirë për Jahjanë, që do të vërtetojë një fjalë nga Allahu, do të jetë udhëheqës, i përmbajtur dhe profet nga të drejtët.”
40. Ai tha: “Zoti im, si mund të kem djalë kur më ka arritur pleqëria dhe gruaja ime është shterpë?” Ai tha: “Ashtu është! Allahu bën ç’të dojë.”
41. Ai tha: “Zoti im, më cakto një shenjë!” Ai tha: “Shenja jote është që të mos flasësh me njerëzit për tri ditë, veçse me shenja. Përmende shumë Zotin tënd dhe madhëroje Atë në mëngjes e në mbrëmje!”
42. Dhe (kujto) kur engjëjt thanë: “O Merjeme, Allahu të ka zgjedhur, të ka pastruar dhe të ka zgjedhur mbi gratë e botës.”
43. “O Merjeme, ji e përulur ndaj Zotit tënd, bie në sexhde dhe përkulu me ata që përkulen!”
44. Këto janë lajme të së padukshmes që Ne t’i shpallim ty. Ti nuk ishe me ta kur ata hodhën shortet se kush do ta kujdesej Merjemen, dhe nuk ishe me ta kur ata polemizonin.
45. Dhe (kujto) kur engjëjt thanë: “O Merjeme, Allahu të jep lajmin e mirë për një fjalë prej Tij, emri i të cilit është Mesihu, Isa, i biri i Merjemes, i nderuar në këtë botë dhe në botën tjetër dhe nga të afërmit (me Allahun).”
46. “Ai do t’u flasë njerëzve në djep dhe në moshën e pjekurisë, dhe do të jetë nga të mirët.”
47. Ajo tha: “Zoti im, si mund të kem fëmijë kur askush nuk më ka prekur?” Ai tha: “Kështu është, Allahu krijon ç’të dojë. Kur Ai vendos diçka, vetëm thotë: ‘Bëhu!’ dhe ajo bëhet.”
48. Dhe Ai do ta mësojë atë Librin, Urtësinë, Teuratin dhe Inxhilin,
49. dhe do ta bëjë të dërguar te bijtë e Izraelit: “Unë kam ardhur te ju me një shenjë nga Zoti juaj. Unë do të krijoj për ju nga balta diçka si forma e zogut, do t’i fryj dhe ajo do të bëhet zog me lejen e Allahut. Do t’i shëroj të verbrit dhe të lebrosurit, dhe do të ngjall të vdekurit me lejen e Allahut. Do t’ju tregoj çka hani dhe çka ruani në shtëpitë tuaja. Vërtet, në këtë ka një shenjë për ju, nëse jeni besimtarë.”
50. “Unë kam ardhur te ju për të vërtetuar atë që është para meje nga Teurati dhe për t’ju lejuar disa nga ato që ishin të ndaluara për ju. Dhe kam ardhur te ju me një shenjë nga Zoti juaj, prandaj kini frikë Allahun dhe bindjuni mua.”
51. “Allahu është Zoti im dhe Zoti juaj, prandaj adhuroni Atë! Kjo është rruga e drejtë.”
52. Kur Isai ndjeu mohimin nga ana e tyre, tha: “Kush janë ndihmuesit e mi për Allahun?” Dishepujt thanë: “Ne jemi ndihmuesit e Allahut. Ne besuam në Allahun, dhe dëshmo se jemi myslimanë.”
53. “Zoti ynë, ne kemi besuar në atë që e ke zbritur dhe kemi ndjekur të Dërguarin. Regjistro na me dëshmitarët.”
54. Dhe ata planifikuan, por edhe Allahu planifikoi. Dhe Allahu është më i miri i planifikuesve.
55. (Kujto) kur Allahu tha: “O Isa, Unë do të marr ty, do të të ngre te Vetja, do të të pastroj nga ata që nuk besojnë dhe do t’i vendos ata që të pasojnë ty mbi mohuesit deri në Ditën e Kiametit. Pastaj kthimi juaj është te Unë, dhe Unë do të gjykoj mes jush për atë që jeni kundërshtuar.”
56. “Ndërsa ata që nuk besuan, do t’i ndëshkoj me një ndëshkim të ashpër në këtë botë dhe në botën tjetër. Dhe ata nuk do të kenë ndihmues.”
57. “Sa u përket atyre që besuan dhe bënë vepra të mira, Ai do t’u japë shpërblimin e tyre. Allahu nuk i do keqbërësit.”
58. Këto janë shpalljet që Ne t’i lexojmë ty me urtësi. Vërtet, Allahu është i Lartë, i Urtë.
59. Shembulli i Isait para Allahut është si shembulli i Ademit. Ai e krijoi nga dheu, pastaj i tha: “Bëhu!” – dhe ai u bë.
60. E vërteta është nga Zoti yt, prandaj mos ji nga ata që dyshojnë.
61. Kush polemizon me ty për të pas diturisë që të ka ardhur, thuaj: “Ejani t’i thërrasim bijtë tanë e bijtë tuaj, gratë tona e gratë tuaja, dhe veten tonë e veten tuaj, pastaj të lutemi dhe të kërkojmë që mallkimi i Allahut të jetë mbi gënjeshtarët.”
62. Kjo është tregimi i saktë. Nuk ka të adhuruar tjetër përveç Allahut. Dhe vërtet, Allahu është i Plotfuqishëm, i Urtë.
63. Nëse ata kthejnë shpinën, s’ka dyshim se Allahu e di mirë shkatërrimin e njerëzve.
64. Thuaj: “O ithtarë të Librit! Ejani te një fjalë e përbashkët mes nesh e jush: që të mos adhurojmë askënd përveç Allahut, të mos i bëjmë Atij shok dhe që të mos marrim njëri-tjetrin për zotër, në vend të Allahut.” Nëse ata kthehen, thuaj: “Dëshmoni se ne jemi myslimanë.”
65. O ithtarë të Librit! Pse polemizoni për Ibrahimin, ndërkohë që Teurati dhe Inxhili nuk ishin zbritur ende? A nuk kuptoni?
66. Ju jeni ata që polemizonit për atë që keni dijeni, por pse polemizoni për atë që nuk keni dijeni? Allahu e di, e ju nuk e dini.
67. Ibrahimi nuk ishte as hebre, as i krishterë, por ai ishte i përulur ndaj Allahut, mysliman, dhe nuk ishte prej politeistëve.
68. Vërtet, më të afërmit me Ibrahimin janë ata që e ndoqën, ky Profet dhe ata që besuan. Allahu është Mbrojtësi i besimtarëve.
69. Një grup nga ithtarët e Librit dëshiron t’ju çorientojë, por ata nuk mashtrojnë askënd përveç vetes, pa e kuptuar.
70. O ithtarë të Librit! Pse i mohoni shpalljet e Allahut, kur ju jeni dëshmitarë?
71. O ithtarë të Librit! Pse e përzieni të vërtetën me të rremën dhe e fshehni të vërtetën me vetëdije?
72. Një grup nga ithtarët e Librit thanë: “Besoni në atë që u është shpallur besimtarëve në fillim të ditës dhe mohoni atë në fund të saj, në mënyrë që ata të kthehen (nga feja e tyre).”
73. Dhe mos i besoni askujt, përveç atij që ndjek fenë tuaj. Thuaj: “Udhëzimi i vërtetë është udhëzimi i Allahut.” (Mos u besoni atyre) që dikujt tjetër t’i jepet ajo që juve u është dhënë ose që ata të polemizojnë me ju te Zoti juaj. Thuaj: “Mirësia është në dorën e Allahut. Ai ia jep kujt të dojë. Allahu është Bujar, i Gjithëdijshëm.”
74. Ai ia veçon mëshirën e Tij kujt të dojë. Allahu është Dhurues i Madh.
75. Ndër ithtarët e Librit ka nga ata që, nëse u beson një pasuri të madhe, ta kthejnë me besnikëri. Por ka edhe të tillë që, nëse u beson një dinar, nuk ta kthejnë veçse nëse qëndron mbi ta. Kjo, sepse ata thonë: “Ne nuk kemi përgjegjësi për ata që nuk janë hebrenj.” Por ata flasin gënjeshtra për Allahun me vetëdije.
76. Po, kush përmbush premtimin dhe ka frikë Allahun, vërtet Allahu i do ata që janë të devotshëm.
77. Ata që blejnë me premtimin ndaj Allahut dhe betimet e tyre një fitim të vogël, nuk do të kenë pjesë në botën tjetër. Allahu nuk do t’i flasë atyre, as do t’i shikojë Ditën e Gjykimit, dhe nuk do t’i pastrojë. Ata do të kenë një ndëshkim të dhembshëm.
78. Ka një grup nga ata që shtrembërojnë me gjuhët e tyre Librin, në mënyrë që ju të mendoni se është nga Libri, por nuk është nga Libri. Ata thonë: “Kjo është nga Allahu,” por nuk është nga Allahu. Ata flasin gënjeshtra për Allahun me vetëdije.
79. Nuk i takon një njeriu që Allahu i jep Librin, urtësinë dhe profetësinë të thotë pastaj njerëzve: “Adhuroni mua në vend të Allahut,” por (të thotë): “Bëhuni njerëz të Zotit, sepse mësoni Librin dhe e mësoni atë të tjerëve.”
80. Dhe nuk ju urdhëron që të merrni engjëjt dhe profetët për zotër. A do t’ju urdhëronte të mos besoni pasi jeni bërë myslimanë?
81. Kur Allahu mori besëlidhjen e profetëve: “Nëse ju jap një Libër dhe Urtësi dhe më pas ju vjen një i dërguar që vërteton atë që keni, ju duhet t’i besoni atij dhe ta ndihmoni atë.” Ai tha: “A pranoni dhe e merrni këtë barrë?” Ata thanë: “Po, pranojmë.” Ai tha: “Atëherë dëshmoni, dhe Unë jam dëshmitar me ju.”
82. Por kush kthehet mbrapa pas kësaj, ata janë të pabesë.
83. A kërkojnë tjetër fe përveç fesë së Allahut, kur Atij i janë nënshtruar të gjitha ato që janë në qiej dhe në tokë, me dëshirë ose pa dëshirë, dhe te Ai do të kthehen?
84. Thuaj: “Ne i besojmë Allahut, asaj që na është shpallur neve dhe asaj që iu shpall Ibrahimit, Ismailit, Is’hakut, Jakubit dhe pasardhësve të tij, dhe asaj që iu dha Musait, Isait dhe profetëve nga Zoti i tyre. Ne nuk bëjmë dallim mes tyre dhe Ne jemi të dorëzuar ndaj Tij.”
85. Kush kërkon një fe tjetër përveç Islamit, nuk do të pranohet prej tij, dhe në botën tjetër ai do të jetë nga të humburit.
86. Si do ta udhëzojë Allahu një popull që nuk besuan pas besimit të tyre, pasi dëshmuan se i Dërguari është i vërtetë dhe iu erdhën shenjat e qarta? Allahu nuk e udhëzon popullin keqbërës.
87. Shpërblimi i tyre është mallkimi i Allahut, i engjëjve dhe i gjithë njerëzve,
88. ata do të qëndrojnë në të përgjithmonë. Nuk do t’u lehtësohet ndëshkimi dhe as nuk do t’u jepet afat.
89. Përveç atyre që pendohen pas kësaj dhe përmirësohen. Vërtet, Allahu është Falës, Mëshirues.
90. Ata që mohojnë pas besimit të tyre dhe shkojnë më tej në mosbesim, nuk do t’u pranohet pendimi. Ata janë të humburit.
91. Ata që mohojnë dhe vdesin si jobesimtarë, nuk do të pranohen nga asnjëri shpërblesat e tyre, as edhe sa toka me ar. Ata do të kenë ndëshkim të dhimbshëm dhe nuk do të kenë ndihmues.
92. Nuk do të arrini mirësi të vërtetë derisa të jepni nga ajo që e doni. Dhe çfarëdo që jepni, Allahu e di mirë atë.
93. Të gjitha ushqimet ishin të lejuara për bijtë e Izraelit, përveç atyre që Izraeli ia ndaloi vetes para se të zbriste Teurati. Thuaj: “Silleni Teuratin dhe lexojeni, nëse jeni të sinqertë.”
94. Kush shpik gënjeshtër për Allahun pas kësaj, ata janë keqbërësit.
95. Thuaj: “Allahu e ka thënë të vërtetën. Ndiqeni fenë e Ibrahimit, besimtar i sinqertë, i cili nuk ishte nga politeistët.”
96. Vërtet, shtëpia e parë që u ndërtua për njerëzit është ajo në Beka (Mekë), e bekuar dhe udhërrëfyes për botët.
97. Në të ka shenja të qarta: vendi i Ibrahimit. Kush hyn në të është i sigurt. Allahu i ka bërë detyrim njerëzve që të kryejnë Haxh në atë shtëpi – kush ka mundësi për ta bërë atë rrugë. Dhe kush mohon, le ta dijë se Allahu nuk ka nevojë për botët.
98. Thuaj: “O ithtarë të Librit! Pse i mohoni shpalljet e Allahut? Allahu është Dëshmitar për atë që bëni.”
99. Thuaj: “O ithtarë të Librit! Pse i pengoni ata që besuan nga rruga e Allahut, duke dëshiruar që ajo të jetë e shtrembër, kur ju jeni dëshmitarë? Allahu nuk është i pavetëdijshëm për atë që bëni.”
100. O ju që besuat! Nëse i bindeni një grupi prej atyre që u është dhënë Libri, ata do t’ju kthejnë në jobesimtarë pasi keni besuar.
101. Si mund të mohoni kur po ju lexohen shpalljet e Allahut dhe në mesin tuaj është i Dërguari? Kush i përmbahet Allahut, ai është udhëzuar në rrugën e drejtë.
102. O ju që besuat! Kini frikë Allahun siç duhet dhe mos vdisni ndryshe vetëm si myslimanë.
103. Dhe kapuni të gjithë fort pas litarit të Allahut dhe mos u përçani! Përkujtoni mirësinë e Allahut ndaj jush, kur ishit armiq dhe Ai bashkoi zemrat tuaja, dhe u bëtë vëllezër me mëshirën e Tij. Dhe ishit në buzë të greminës së zjarrit dhe Ai ju shpëtoi prej tij. Kështu Allahu jua shpjegon shpalljet e Tij që të udhëzoheni.
104. Dhe le të ketë prej jush një grup që thërret për mirë, urdhëron për të drejtën dhe ndalon nga e keqja. Këta janë të shpëtuarit.
105. Mos u bëni si ata që u përçanë dhe u ndanë pasi u erdhën shenjat e qarta. Ata do të kenë dënim të madh.
106. Ditën kur disa fytyra do të zbardhen dhe disa do të nxihen. Sa u përket atyre që u nxihen fytyrat: “A mohuat pas besimit tuaj? Atëherë shijoni dënimin për shkak të mohimit tuaj.”
107. Kurse ata që u zbardhen fytyrat, ata do të jenë në mëshirën e Allahut, aty do të qëndrojnë përgjithmonë.
108. Këto janë shpalljet e Allahut që Ne t’i lexojmë ty me të vërtetën. Allahu nuk i bën padrejtësi botës.
109. Allahut i përket gjithçka që është në qiej dhe në tokë. Te Allahu kthehen të gjitha çështjet.
110. Ju jeni populli më i mirë që është nxjerrë për njerëzimin: urdhëroni për të drejtën, ndaloni nga e keqja dhe besoni në Allahun. Sikur ithtarët e Librit të kishin besuar, do të ishte më mirë për ta. Disa prej tyre janë besimtarë, por shumica janë keqbërës.
111. Ata nuk do të jenë në gjendje t’ju bëjnë dëm, përveç një bezdisjeje të vogël. Nëse luftojnë kundër jush, do të kthejnë shpinën dhe pastaj nuk do të ndihmohen.
112. Ata janë të dënuar me poshtërim kudo që të gjenden, përveç nëse janë nën një marrëveshje me Allahun ose me njerëzit. Ata janë të zemëruar nga Allahu dhe u është caktuar mjerimi, sepse mohuan shpalljet e Allahut dhe vranë profetët pa të drejtë. Kjo, sepse ata kundërshtuan dhe i kaluan kufijtë.
113. Jo të gjithë janë njësoj. Nga ithtarët e Librit ka një grup që është i drejtë, që lexon shpalljet e Allahut natën dhe bien në sexhde.
114. Ata besojnë në Allahun dhe në Ditën e Fundit, urdhërojnë për të drejtën, ndalojnë nga e keqja dhe nxitojnë për të bërë vepra të mira. Ata janë nga të drejtët.
115. Çfarëdo që bëjnë nga e mira, nuk do t’u mohohet. Allahu i njeh mirë ata që janë të devotshëm.
116. Sa për ata që nuk besojnë, as pasuritë e tyre e as fëmijët e tyre nuk do t’u bëjnë dobi kundër Allahut. Ata janë banorë të Zjarrit, aty do të qëndrojnë përgjithmonë.
117. Shembulli i asaj që ata shpenzojnë në këtë jetë është si një erë e ftohtë që godet një arë njerëzish që kanë bërë keq vetes. Ajo e shkatërron të gjithën. Allahu nuk i ka bërë padrejtësi atyre, por ata i kanë bërë padrejtësi vetvetes.
118. O ju që besuat! Mos i merrni për miq ata jashtë rrethit tuaj, sepse ata nuk do të reshtin së ju dëmtuari. Ata dëshirojnë që të keni vështirësi. Urrejtja tashmë ka dalë nga gojët e tyre, por ajo që fshihet në gjoksat e tyre është edhe më e keqe. Ne ju kemi shpjeguar shenjat nëse jeni të mençur.
119. Ja, ju i doni ata, por ata nuk ju duan juve. Ju i besoni të gjitha shpalljeve, ndërsa ata, kur ju takojnë, thonë: “Ne kemi besuar”, por kur janë vetëm, kafshojnë gishtat nga zemërimi. Thuaj: “Vdisni nga inati juaj!” Allahu e di mirë atë që fshihet në gjoksa.
120. Nëse ju godet një e mirë, ata mërziten; por nëse ju godet ndonjë e keqe, ata gëzohen. Nëse jeni të durueshëm dhe të devotshëm, dredhitë e tyre nuk do t’ju dëmtojnë. Vërtet, Allahu e ka nën kontroll gjithçka që ata bëjnë.
121. Dhe (kujto) kur ti dole herët nga shtëpia jote për të vendosur besimtarët në pozicionet e luftës. Allahu është Dëgjues, i Dijshëm.
122. Kur dy grupe nga ju ishin gati të tërhiqeshin, ndërsa Allahu ishte Mbrojtësi i tyre. Vetëm Allahut le t’i mbështeten besimtarët.
123. Vërtet, Allahu ju ndihmoi në Bedër, kur ishit të dobët. Prandaj, kini frikë Allahun, që të mund të falënderoni.
124. Kur ti u the besimtarëve: “A nuk ju mjafton që Zoti juaj t’ju ndihmojë me tre mijë engjëj të zbritur?”
125. Po, nëse jeni të durueshëm dhe të devotshëm dhe ata ju sulmojnë menjëherë, Zoti juaj do t’ju ndihmojë me pesë mijë engjëj të shënuar (për luftë).
126. Allahu e bëri këtë vetëm si përgëzim për ju dhe që zemrat tuaja të qetësohen. Ndihma vjen vetëm nga Allahu, i Plotfuqishmi, i Urtë,
127. që Ai të shkatërrojë një pjesë të mosbesimtarëve ose t’i poshtërojë ata që të kthehen të humbur.
128. Ti nuk ke asnjë rol në këtë çështje. Allahu mund t’i pranojë pendimin e tyre ose t’i ndëshkojë, sepse ata janë keqbërës.
129. Allahut i përket gjithçka që është në qiej dhe në tokë. Ai fal kë të dojë dhe ndëshkon kë të dojë. Allahu është Falës, Mëshirues.
130. O ju që besuat! Mos hani kamatën shumëfish, por kini frikë Allahun që të shpëtoni.
131. Dhe ruajuni nga zjarri që është përgatitur për jobesimtarët.
132. Dhe bindjuni Allahut dhe të Dërguarit që të mëshiroheni.
133. Nxitojeni faljen e Zotit tuaj dhe Xhenetin që gjerësia e tij është sa qiejt dhe toka – i përgatitur për të devotshmit,
134. ata që japin nga pasuria në mirësi dhe në vështirësi, që përmbajnë zemërimin dhe falin njerëzit – Allahu i do bamirësit,
135. dhe ata që kur bëjnë ndonjë mëkat ose bëjnë padrejtësi ndaj vetes, e përmendin Allahun dhe kërkojnë falje për mëkatet e tyre – kush tjetër përveç Allahut i fal mëkatet? – dhe nuk këmbëngulin në atë që kanë bërë, duke e ditur.
136. Shpërblimi i tyre është falje nga Zoti i tyre dhe Xhenete nën të cilët rrjedhin lumenj, ku do të banojnë përgjithmonë. Sa i mirë është shpërblimi për ata që punojnë!
137. Para jush kanë kaluar shembuj (të popujve të mëparshëm). Prandaj udhëtoni në tokë dhe shikoni si ka qenë fundi i përgënjeshtruesve.
138. Ky (Kuran) është një deklarim për njerëzit, udhërrëfyes dhe këshillë për të devotshmit.
139. Mos u ligështoni dhe mos u trishtoni! Ju do të jeni më të lartit, nëse jeni besimtarë të vërtetë.
140. Nëse ju ka prekur një plagë, edhe popullin tjetër e ka prekur një plagë e ngjashme. Ne i bëjmë këto ditë që të ndërrrojnë mes njerëzve, që Allahu të dallojë besimtarët dhe të marrë dëshmorë prej jush. Allahu nuk i do keqbërësit.
141. Dhe që Allahu t’i pastrojë ata që kanë besuar dhe të shkatërrojë mosbesimtarët.
142. A mendoni se do të hyni në Xhenet pa i dalluar Allahu ata që kanë luftuar nga mesi juaj dhe pa i bërë të ditur durimtarët?
143. Ju e dëshironit vdekjen para se ta takonit atë, e tani e keni parë me sytë tuaj.
144. Muhammedi nuk është tjetër veçse i Dërguar. Edhe para tij kanë kaluar të Dërguar. A do të ktheheni mbrapa nëse ai vdes ose vritet? Kushdo që kthehet mbrapa, nuk i bën dëm Allahut. Por Allahu do t’i shpërblejë falënderuesit.
145. Asnjë njeri nuk mund të vdesë veçse me lejen e Allahut, në kohën e caktuar. Kush dëshiron shpërblimin e kësaj bote, Ne do t’i japim nga ajo; kush dëshiron shpërblimin e botës tjetër, Ne do t’i japim nga ajo. Dhe Ne do t’i shpërblejmë falënderuesit.
146. Sa e sa profetë kanë luftuar dhe me ta ishin shumë njerëz të përkushtuar. Ata nuk u ligështuan për atë që i goditi në rrugën e Allahut, nuk u dobësuan dhe nuk u nënshtruan. Allahu i do durimtarët.
147. Dhe fjala e tyre ishte vetëm: “Zoti ynë, na i fal mëkatet tona dhe shkeljet tona në punët tona, forco këmbët tona dhe na ndihmo kundër popullit mosbesimtar.”
148. Dhe Allahu u dha atyre shpërblimin e kësaj bote dhe shpërblimin më të mirë të botës tjetër. Allahu i do bamirësit.
149. O ju që besuat! Nëse i bindeni atyre që nuk besojnë, ata do t’ju kthejnë mbrapsht dhe ju do të ktheheni të humbur.
150. Por Allahu është Mbrojtësi juaj. Dhe Ai është më i miri i ndihmësve.
151. Ne do të hedhim tmerr në zemrat e mosbesimtarëve, sepse i kanë bërë shok Allahut, për të cilin Ai nuk ka zbritur asnjë dëshmi. Vendbanimi i tyre është Zjarri. Sa vendbanim i keq për keqbërësit!
152. Dhe Allahu ju e përmbushi premtimin kur me lejen e Tij po i shkatërronit ata. Por kur u treguat të dobët, u grindët për çështjen dhe e kundërshtuat urdhrin, pasi Ai ju tregoi atë që e donit. Disa nga ju dëshironin botën dhe disa botën tjetër. Pastaj Ai ju largoi nga ata për t’ju vënë në provë. Por Ai jua fali. Allahu është i Butë ndaj besimtarëve.
153. Kur po iknit pa u kthyer nga askush, ndërkohë që i Dërguari ju thërriste nga prapa, atëherë Allahu ju dha brengë pas brenge që të mos trishtoheni për atë që ju iku dhe për atë që ju goditi. Dhe Allahu është i njohur me atë që bëni.
154. Pastaj, pas asaj brenge, Ai ju dërgoi qetësi – një përgjumje që zuri një pjesë prej jush – ndërsa një pjesë tjetër ishte e shqetësuar për veten, duke menduar për Allahun gjëra të pavërteta, siç mendonin në kohën e injorancës. Ata thoshin: “A kemi ne ndonjë gjë në këtë çështje?” Thuaj: “E gjithë çështja i përket Allahut.” Ata e fshehin në vete atë që nuk e shfaqin ty. Ata thonë: “Sikur të kishim ndonjë gjë në këtë çështje, nuk do të ishim vrarë këtu.” Thuaj: “Edhe sikur të ishit në shtëpitë tuaja, ata për të cilët ishte caktuar të vriteshin, do të dilnin në vendin e vrasjes së tyre.” Kjo, që Allahu të provojë atë që është në gjoksa tuaj dhe të pastrojë atë që është në zemrat tuaja. Allahu e di mirë ç’ka në gjoksa.
155. Sigurisht, ata prej jush që u larguan ditën kur u përballën dy ushtritë, djalli i bëri të rrëshqasin për shkak të disa veprave që kishin bërë. Por Allahu i fali. Vërtet, Allahu është Falës, i Butë.
156. O ju që besuat! Mos u bëni si ata që nuk besuan dhe u thanë vëllezërve të tyre që udhëtuan ose ishin në luftë: “Sikur të ishin me ne, nuk do të kishin vdekur ose nuk do të ishin vrarë.” Kjo, që Allahu ta bëjë një brengë në zemrat e tyre. Allahu jep jetë dhe vdekje. Allahu sheh mirë atë që bëni.
157. Nëse vdisni ose vriteni për hir të Allahut, falja dhe mëshira e Allahut është më e mirë se ajo që ata grumbullojnë.
158. Nëse vdisni ose vriteni, te Allahu do të mblidheni.
159. Nga mëshira e Allahut, ti je i butë me ta. Sikur të ishe i ashpër dhe zemërngushtë, ata do të të braktisnin. Prandaj falu atyre, kërko falje për ta dhe konsultohu me ta për çështjet. Dhe kur të vendosësh, mbështetu te Allahu. Vërtet, Allahu i do ata që mbështeten tek Ai.
160. Nëse Allahu ju ndihmon, askush nuk mund t’ju mposhtë. Por nëse Ai ju lë, kush është ai që do t’ju ndihmojë pas Tij? Dhe te Allahu le të mbështeten besimtarët.
161. Nuk i takon asnjë profeti të mashtrojë. Kush mashtron do ta bartë atë që ka mashtruar në Ditën e Kiametit. Pastaj çdo njeri do të shpërblehet për atë që ka fituar dhe atyre nuk do t’u bëhet padrejtësi.
162. A është ai që ndjek kënaqësinë e Allahut si ai që është i zemëruar nga Allahu dhe vendbanimi i tij është Xhehenemi? Sa vend i keq është ai përfundim!
163. Ata janë në shkallë të ndryshme te Allahu. Allahu e sheh mirë atë që bëjnë.
164. Vërtet, Allahu u ka bërë mirësi besimtarëve, kur nga mesi i tyre dërgoi një të dërguar që u lexon shpalljet e Tij, i pastron, dhe u mëson Librin dhe Urtësinë, edhe pse më parë ishin në një humbje të qartë.
165. A kur ju goditi një fatkeqësi – pasi ju i kishit shkaktuar dyfish – thatë: “Nga erdhi kjo?” Thuaj: “Është nga vetja juaj.” Vërtet, Allahu ka fuqi për çdo gjë.
166. Ajo që ju goditi në ditën kur u përballët me ta ishte me lejen e Allahut, që Ai të dallojë besimtarët,
167. dhe që të dallojë hipokritët. Kur u tha atyre: “Ejani, luftoni në rrugën e Allahut ose mbrohuni”, ata thanë: “Sikur të dinim se do të kishte luftë, do t’ju ndiqnim.” Ata ishin më afër mosbesimit atë ditë sesa besimit. Ata thonin me gojët e tyre atë që nuk ishte në zemrat e tyre. Allahu e di më së miri atë që fshehin.
168. Ata që qëndruan prapa dhe u thanë vëllezërve të tyre: “Sikur të na kishin dëgjuar, nuk do të ishin vrarë.” Thuaj: “Parandaloni vdekjen nga vetja, nëse jeni të sinqertë.”
169. Mos mendo se ata që janë vrarë në rrugën e Allahut janë të vdekur. Jo! Ata janë të gjallë dhe të furnizuar nga Zoti i tyre,
170. të gëzuar me atë që Allahu u ka dhënë nga mirësia e Tij, dhe të lumtur për ata që nuk janë bashkuar ende me ta, sepse nuk do të kenë as frikë e as trishtim.
171. Ata janë të gëzuar për një mirësi dhe mëshirë nga Allahu, dhe se Allahu nuk ua humb shpërblimin besimtarëve.
172. Ata që iu përgjigjën Allahut dhe të Dërguarit pas plagës që pësuan, për ata që bënë mirë dhe ishin të devotshëm, është shpërblim i madh.
173. Ata të cilëve njerëzit u thanë: “Një ushtri është mbledhur kundër jush, prandaj kini frikë!” – kjo vetëm ua shtoi besimin dhe thanë: “Mjafton për ne Allahu. Ai është Mbrojtësi më i mirë.”
174. Kështu ata u kthyen me një mirësi dhe begati nga Allahu dhe asgjë e keqe nuk i preku. Ata ndoqën kënaqësinë e Allahut. Dhe Allahu është Zot i mirësive të mëdha.
175. Është vetëm djalli që i frikëson të vetët. Prandaj mos kini frikë prej tyre, por më kini frikë Mua, nëse jeni besimtarë.
176. Mos u trishto për ata që garojnë në mosbesim. Ata nuk i bëjnë dëm Allahut. Allahu dëshiron të mos u japë atyre pjesë në botën tjetër. Për ta është një ndëshkim i madh.
177. Ata që kanë blerë mosbesimin me besimin, nuk i bëjnë dëm Allahut. Për ta është një ndëshkim i dhembshëm.
178. Mos të mendojnë ata që nuk besuan se Ne po u japim më shumë për mirë. Ne vetëm u japim që të shtojnë mëkatet. Dhe për ta është një ndëshkim poshtërues.
179. Allahu nuk do të lërë besimtarët në gjendjen që jeni derisa të dallojë të keqin nga i miri. Allahu nuk do t’ju zbulojë të fshehtat, por Ai zgjedh nga të Dërguarit e Vet kë të dojë. Prandaj besoni në Allahun dhe në të Dërguarit e Tij. Dhe nëse besoni dhe jeni të devotshëm, për ju është një shpërblim i madh.
180. Le të mos mendojnë ata që janë koprracë për atë që Allahu u ka dhënë nga begatia e Tij, se kjo është e mirë për ta. Jo! Ajo do të jetë një barrë për ta në Ditën e Kiametit. Allahut i përket trashëgimia e qiejve dhe e tokës. Dhe Allahu është i Dijshëm për atë që bëni.
181. Vërtet, Allahu i dëgjoi fjalët e atyre që thanë: “Allahu është i varfër, ndërsa ne jemi të pasur.” Ne do të shkruajmë atë që thanë dhe vrasjen e padrejtë të profetëve nga ana e tyre dhe do të themi: “Shijoni ndëshkimin e djegies.”
182. Kjo është për atë që duart tuaja kanë bërë dhe sepse Allahu nuk është padrejtës ndaj robërve.
183. Ata që thonë: “Allahu na ka urdhëruar të mos besojmë asnjë të Dërguar derisa të na sjellë një kurban që do të konsumohet nga zjarri.” Thuaj: “Edhe para meje ju kanë ardhur të Dërguar me shenja të qarta dhe me atë që thoni. Pse i vratë atëherë, nëse jeni të sinqertë?”
184. Nëse të përgënjeshtrojnë ty, edhe para teje janë përgënjeshtruar të Dërguar që erdhën me shenja të qarta, libra dhe libër të ndriçuar.
185. Çdo shpirt do të shijojë vdekjen. Dhe vetëm në Ditën e Kiametit do t’ju jepet plotësisht shpërblimi. Kush largohet nga zjarri dhe futet në Xhenet, ai ka arritur shpëtimin. Jeta e kësaj bote është vetëm një përjetim mashtrues.
186. Ju do të sprovoheni në pasuritë tuaja dhe në vetveten tuaj, dhe do të dëgjoni shumë fjalë fyese nga ata që u është dhënë Libri para jush dhe nga politeistët. Por nëse duroni dhe keni frikë Allahun, kjo është nga çështjet më të mëdha.
187. Dhe kur Allahu mori besën nga ata që u është dhënë Libri: “Do t’ua shpjegoni atë njerëzve dhe nuk do ta fshehni.” Por ata e hodhën pas shpinës dhe e shkëmbyen për një përfitim të vogël. Sa e keqe është ajo që bënë!
188. Mos mendo se ata që gëzohen për atë që kanë bërë dhe duan të lëvdohen për atë që nuk kanë bërë, do të shpëtojnë nga ndëshkimi. Ata do të kenë një ndëshkim të dhimbshëm.
189. Allahut i përket pushteti i qiejve dhe i tokës. Allahu ka fuqi mbi çdo gjë.
190. Vërtet, në krijimin e qiejve dhe të tokës, dhe në ndërrimin e natës dhe ditës, ka shenja për ata që kanë mend.
191. Ata që e përmendin Allahun në këmbë, ulur dhe të shtrirë, dhe meditojnë për krijimin e qiejve dhe tokës, duke thënë: “Zoti ynë, Ti nuk e ke krijuar këtë kot. I Lartësuar je Ti! Na ruaj nga ndëshkimi i Zjarrit.”
192. “Zoti ynë, atë që Ti e fut në Zjarr, me të vërtetë e ke poshtëruar. Dhe për keqbërësit nuk ka ndihmues.”
193. “Zoti ynë, ne dëgjuam një thirrës që thërriste në besim: ‘Besoni në Zotin tuaj!’ – dhe ne besuam. Zoti ynë, na i fal mëkatet, na mbulo të këqijat tona dhe na bëj të vdesim me të drejtët.”
194. “Zoti ynë, na jep atë që na premtove përmes të Dërguarve Tu dhe mos na turpëro Ditën e Kiametit. Vërtet, Ti nuk e thyen premtimin.”
195. Zoti i tyre u përgjigj: “Unë nuk e humb veprën e asnjë vepruesi nga ju, qoftë mashkull apo femër – ju jeni nga njëri-tjetri. Ata që emigruan, u dëbuan nga shtëpitë e tyre, u munduan në rrugën Time, luftuan dhe u vranë – do t’ua mbulojë të këqijat e tyre dhe do t’i fus në Xhenete nën të cilët rrjedhin lumenj, shpërblim nga Allahu. Dhe Allahu ka shpërblimin më të mirë.”
196. Le të mos të mashtrojë suksesi i jobesimtarëve nëpër tokë.
197. Është vetëm kënaqësi e përkohshme, pastaj vendbanimi i tyre do të jetë Xhehenemi. Sa vend i keq është ai vendbanim!
198. Por ata që kanë frikë Zotin e tyre, për ta ka Xhenete nën të cilët rrjedhin lumenj, aty do të qëndrojnë përgjithmonë – mikpritje nga Allahu. Dhe ajo që është te Allahu është më e mira për të drejtët.
199. Vërtet, disa nga ithtarët e Librit besojnë në Allahun, në atë që ju është shpallur juve dhe në atë që u është shpallur atyre, duke qenë të përulur ndaj Allahut. Ata nuk i shesin shpalljet e Allahut për një fitim të vogël. Për ta ka shpërblimin e tyre te Zoti i tyre. Vërtet, Allahu është i shpejtë në llogari.
200. O ju që besuat! Jini të durueshëm, garoni në durim, qëndroni të lidhur me Zotin dhe kini frikë Allahun që të shpëtoni.