1. Yâ eyyuhâ-n-nâsu-t-taqû rabbekumu-l-lezî khalaqakum min nefsin vâhidetin ve khalaqa minhâ zevcehâ ve bethhe minhumâ ricâlen kesîran ve nisââ; vettaqûllâhe-l-lezî tesâelûne bihî vel-erhâm; inne-llâhe kâne ‘aleykum raqîbâ
2. Ve âtû-l-yetâmâ emvâlehum ve lâ tetebeddelû-l-khabîthe bi-t-tayyib; ve lâ te’kulû emvâlehum ilâ emvâlikum; innehu kâne hûben kebîrâ
3. Ve in khiftum ellâ tuqsitû fi-l-yetâmâ fenkihû mâ tâbe lekum mine-n-nisâ’i methnâ ve thulâth ve rubâ‘; fe in khiftum ellâ ta‘dilû fe vâhıdeten ev mâ meleket eymânukum; zhâlike ednâ ellâ te‘ûlû
4. Ve âtû-n-nisâ’e ṣadûqâtehinne nihleten; fe in ṭibne lekum ‘an shey’in minhû nefsen fe-kulûhu henî’en merîâ
5. Ve lâ tu’tû-s-sufehâe emvâlekumu-lletî ce‘ale-llâhu lekum qiyâmen vezquhum fîhâ veksûhum ve qûlû lehum qavlen ma‘rûfâ
6. Vebtelû-l-yetâmâ hattâ izâ belegûn-nikâḥe fe in ânestum minhüm ruşden fe’dfe‘û ileyhim emvâlehum; ve lâ te’kulûhâ isrâfen ve bidâren en yekberû; ve men kâne ganiyyen fe-l-yestafif; ve men kâne fakîran fe-l-ye’kul bil-ma‘rûf; fe izâ de‘eftum ileyhim emvâlehum fe-eshhidû ‘aleyhim; ve kefâ bi-llâhi hasîbâ
7. Li-rricâli naṣîbun mimmâ terake-l-vâlidâni ve-l-aqrabûne ve li-n-nisâ’i naṣîbun mimmâ terake-l-vâlidâni ve-l-aqrabûne mim mâ qalle minhû ev kethur; naṣîben mefrûdâ
8. Ve izâ ḥaḍare-l-qısmete ulû-l-qurbâ ve-l-yetâmâ ve-l-mesâkîn fe-rzuqûhum minhû ve qûlû lehum qavlen ma‘rûfâ
9. Ve lyehshâ-llezhîne lew terekû min khalfihim zurriyyeten ḍı‘âfen khâfû ‘aleyhim felyettequllâhe ve lyeqûlû qavlen sedîdâ
10. İnne-llezhîne ye’kulûne emvâle-l-yetâmâ ẓulmen innemâ ye’kulûne fî buṭûnihim nârâ; ve se yeslevne sa‘îrâ
11. Yûṣîkumu-llâhu fî evlâdikum; li-z-zekeri mislu ḥaẓẓi-l-unseyyeyn; fe in kûnne nisâ’en fevqa-ş-neyni fe lehumu thuluthâ mâ tereke; ve in kânet vâḥideten fe lehâ-n-niṣfu; ve li-ebbeyhi li-kulli vâḥidin minhümâ-s-sudusu mimmâ tereke in kâne lehu veled; fe in lem yekun lehu veledun ve veresehu ebewâhu fe li-ummihis-sulusu; fe in kâne lehû ikhvetun fe li-ummihis-sudusu min ba‘di veṣiyyetin yûṣâ bihâ ev deyn; âbâukum ve ebnâukum lâ tedrûne eyyuhum aqrabu lekum nef‘â; ferîdâten mine-llâh; inne-llâhe kâne ‘alîmen ḥakîmâ
12. Ve lekum nisfu mâ tereke ezvâcukum in lem yekun lehunne veled; fe in kâne lehunne veledun fe lekumu-r-rubû‘u mimmâ terekne min ba‘di veṣiyyetin yûṣîne bihâ ev deyn; ve lehunne-r-rubû‘u mimmâ terektum in lem yekun lekum veled; fe in kâne lekum veledun fe lehunne-th-thumunu mimmâ terektum min ba‘di veṣiyyetin tûṣûne bihâ ev deyn; ve in kâne raculun yûrathu kelâleten ev imre’etun ve lehû ekh ev ukhtun fe li-kulli vâḥidin minhümâ-s-sudusu; fe in kânû ekthera min zhâlike fe hum şürekâu fi-th-thulüthi min ba‘di veṣiyyetin yûṣâ bihâ ev deynin ğayre mudâr; veṣiyyeten mine-llâhi; ve-llâhu ‘alîmun ḥalîm
13. Tilke ḥudûdu-llâh; ve men yuti‘i-llâhe ve resûlehû yudkhilhu cennâtin tecrî min taḥtihâ-l-enhâru khâlidîne fîhâ; ve zhâlike-l-fevzul-‘aẓîm
14. Ve men ya‘ṣi-llâhe ve resûlehû ve yete‘adde ḥudûdehû yudkhilhu nâren khâliden fîhâ ve lehû ‘adhâbun muhîn
15. Ve-l-lâtî ye’tîne-l-fâḥişete min nisâ’ikum festeşhidû ‘aleyhinne erbe‘aten minkum; fe in shehidû fe emsikûhünne fi-l-buyûti ḥattâ yeteveffâhünne-l-mevtu ev yece‘ale-llâhu lehünne sebîlâ
16. Ve-l-lezâni ye’tiyânihâ minkum fe âzûhümâ; fe in tâbâ ve eṣlaḥâ fe a‘riḍû ‘anhumâ; inne-llâhe kâne tevvâben rahîmâ
17. İnnemâ-t-tevbetu ‘alâ-llâhi lillezhîne ya‘melûne-s-sû’e bi-cehâleten thumme yetûbûne min qarîbin fe ulâike yetûbu-llâhu ‘aleyhim; ve kâne-llâhu ‘alîmen ḥakîmâ
18. Ve leyseti-t-tevbetu lillezhîne ya‘melûne-s-seyyi’âti ḥattâ izâ ḥaḍara eḥadehumu-l-mevtu qâle innî tubtu el-âne ev le-llezhîne yemûtûne ve hum kuffâr; ulâike a‘tevnâ lehum ‘adhâben elîmâ
19. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû lâ yeḥillu lekum en terithû-n-nisâ’e kerhen ve lâ ta‘ḍulûhünne li-tezhebû bi-ba‘ḍi mâ âteytumûhünne illâ en ye’tîne bi-fâḥişetin mubeyyinetin; ve âşirûhünne bil-ma‘rûf; fe in kerihtumûhünne fe ‘asâ en tekrehû shey’en ve yec‘ale-llâhu fîhi khayran kesîrâ
20. Ve in eradtum istebdâle zevcin mekâne zevcin ve âteytum iḥdâhünne qintâren fe lâ te’khudhû minhû shey’â; etekhzûnehû buhtânen ve ithmen mubînâ
21. Ve keyfe te’khudhûnehû ve qad efnâ ba‘dukum ilâ ba‘din ve ekhezhne minkum mîthâqan ghalîzâ
22. Ve lâ tenkihû mâ nekeha âbâukum min-n-nisâ’i illâ mâ qad selef; innehu kâne fâḥişeten ve meqten ve sâe sebîlâ
23. Ḥurimet ‘aleykum ummehâtukum ve benâtukum ve ekhâvâtukum ve ‘ammâtukum ve khâlâtukum ve benâtu-l-akhî ve benâtu-l-ukhti ve ummehâtukumullâtî erda‘nekum ve ekhâvâtukum mine-r-raḍâ‘ati ve ummehâtu nisâ’iküm ve rabâ’ibukumu-l-lâtî fî ḥucûrikum min nisâ’ikumu-llâtî dekhaltum bihinne fe in lem tekûnû dekhaltum bihinne fe lâ cunâha ‘aleykum ve ḥalâilu ebnâikumullezhîne min aṣlâbikum ve en tecmâ‘û beyne-l-ukhteyni illâ mâ qad selef; inne-llâhe kâne ghafûran rahîmâ
24. Ve-l-muḥṣanâtu min-n-nisâ’i illâ mâ meleket eymânukum; kitâba-llâhi ‘aleykum; ve uḥille lekum mâ verâe zhâlikum en tebteghû bi-emvâlikum muḥṣinîne ğayra musâfiḥîn; fe mâ-stemta‘tum bihî minhunne fe âtûhunne ucurahunne ferîdâ; ve lâ cunâha ‘aleykum fîmâ teraḍaytum bihî min ba‘di-l-ferîḍah; inne-llâhe kâne ‘alîmen ḥakîmâ
25. Ve men lem yesteṭi‘ minkum ṭavlen en yenkihal-muḥṣanâti-l-mu’minâti fe mim mâ meleket eymânukum min feteyâtikumu-l-mu’minâti; ve-llâhu a‘lemu bî-îmânikum; ba‘dukum min ba‘d; fenkihûhunne bi-izni ehlihinnne ve âtûhunne ucurahunne bil-ma‘rûfi muḥṣanâti ğayra musâfiḥâtin ve lâ muttakhidhâti ekh’dân; fe izâ uḥṣinne fe in eteyne bi-fâḥişetin fe ‘aleyhinne niṣfu mâ ‘alâ-l-muḥṣanâti minel-‘azhâb; zhâlike li-men khâşe-l-‘enete minkum; ve en taṣbirû khayrun lekum; ve-llâhu ghafûrun rahîm
26. Yurîdu-llâhu li-yubeyyine lekum ve yehdiyekum sunene-l-lezîne min qablikum ve yetûbe ‘aleykum; ve-llâhu ‘alîmun ḥakîm
27. Ve-llâhu yurîdu en yetûbe ‘aleykum ve yurîdu-l-lezîne yettebi‘ûne-sh-shehvâti en temîlû meylen ‘azîmâ
28. Yurîdu-llâhu en yukhafife ‘ankum ve khuliqa-l-insânu ḍa‘îfâ
29. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû lâ te’kulû emvâlekum beynekum bi-l-bâṭil illâ en tekûne ticâreten ‘an terâḍin minkum ve lâ teqtulû enfusekum; inne-llâhe kâne bikum rahîmâ
30. Ve men yef‘al zhâlike ‘udvânen ve ẓulmen fe sevfe nuṣlîhi nârâ; ve kâne zhâlike ‘alâ-llâhi yesîrâ
31. İn teçtenibû kebâ’ira mâ tunhevne ‘anhu nukeffir ‘ankum seyyi’âtikum ve nudkhilkum mudkhalen kerîmâ
32. Ve lâ tetemennov mâ faḍḍala-llâhu bihî ba‘ḍakum ‘alâ ba‘ḍ; li-r-ricâli naṣîbun mimmâ-ktesebû ve li-n-nisâ’i naṣîbun mimmâ-ktesebne; ves’elû-llâhe min faḍlih; inne-llâhe kâne bikulli shey’in ‘alîmâ
33. Ve li-kullin ce‘alnâ mevâlîe mimmâ tereke-l-vâlidâni ve-l-aqrabûn; vellezîne ‘âqedet eymânukum fe âtûhum naṣîbahum; inne-llâhe kâne ‘alâ kulli shey’in shehîdâ
34. Erricâlu qevvâmûne ‘alâ-n-nisâ’i bimâ faḍḍala-llâhu ba‘ḍahum ‘alâ ba‘d ve bimâ enfekû min emvâlihim; fe-ṣ-ṣâliḥâtu qânitât ḥâfiẓâtun li-l-gaybi bimâ ḥafiẓa-llâh; velletî tekhâfûne nuşûzehunne fe ‘izûhunne vehcurûhunne fi-l-meḍâci ve-dribûhunne; fe in eṭa‘nekum fe lâ tebğû ‘aleyhinne sebîlâ; inne-llâhe kâne ‘aliyyen kebîrâ
35. Ve in khiftum shiqqâqa beynehimâ feb‘esû ḥekemen min ehlihi ve ḥekemen min ehlihâ; in yurîdâ iṣlâḥen yuvaffiqi-llâhu beynehumâ; inne-llâhe kâne ‘alîmen khabîrâ
36. Va‘budû-llâhe ve lâ tushrikû bihî shey’â; ve bi-l-vâlideyni iḥsânâ ve bi-ẓî-l-qurbâ ve-l-yetâmâ ve-l-mesâkîni ve-l-câri ẓî-l-qurbâ ve-l-câri-l-cunubi ve-ṣ-ṣâḥibi bi-l-cenebi ve-bni-s-sebîli ve mâ meleket eymânukum; inne-llâhe lâ juhibbu men kâne muḫtâlen feḫûrâ
37. Ellezîne jebkhalûne ve ye’murûne-n-nâse bi-l-bukhli ve yektumûne mâ âtâhum-ullâhu min faḍlih; ve a‘tednâ li-l-kâfirîne ‘adhâben muhînâ
38. Vellezîne yunfiqune emvâlehum riâe-n-nâsi ve lâ ju’minûne bi-llâhi ve lâ bi-l-yevmi-l-âkhir; ve men yekun-i-sh-sheytânu lehû qarînen fe-sâ’e qarînâ
39. Ve mâzâ ‘aleyhim lev âmenû bi-llâhi ve-l-yevmi-l-âkhiri ve enfekû mimmâ rezegahumu-llâh; ve kâne-llâhu bihim ‘alîmâ
40. İnne-llâhe lâ yazlimu mithqâle zerratin ve in tekun ḥaseneten yudâ‘ifhâ ve yu’ti min ledunhû ejren ‘azîmâ
41. Fe keyfe izâ ci’nâ min kulli ummetin bi-shehîd ve ci’nâ bike ‘alâ hâulâ’i shehîdâ
42. Yevme’iz yeveddullezîne keferû ve ‘asav-rrasûle lev tussevvâ bihimu-l-erḍu ve lâ yektumûne-llâhe ḥadîthâ
43. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû lâ teqrabû-s-ṣalâte ve entum sukârâ ḥattâ ta‘lemû mâ teqûlûn ve lâ cunuben illâ ‘âbirî sebîlin ḥattâ teghtesilû ve in kuntum merdâ ev ‘alâ seferin ev câe aḥadun minkum min-el-ghâ’iti ev lâmestumu-n-nisâ’e fe lem tecidû mâ’en feteyyemmemû ṣa‘îden ṭayyiben fe-msaḥû bi-vucûhikum ve eydîkum; inne-llâhe kâne ‘afuvven ghafûrâ
44. Elam tera ilâ-l-lezîne ûtû naṣîben min-e-l-kitâbi yeshterûne-ḍ-ḍalâlete ve yurîdûne en taḍillû-s-sebîlâ
45. Ve-llâhu e‘lemu bi-a‘dâikum; ve kefâ bi-llâhi veliyyâ; ve kefâ bi-llâhi naṣîrâ
46. Min-ellezîne hâdû yuḥarrifûne-l-kelime ‘an mevâżi‘ih ve yeqûlûne semi‘nâ ve ‘aṣaynâ vesme‘ ğayre musme‘in ve râ‘inâ leyyen bi-elsinetihim ve ṭa‘nen fi-d-dîni ve lev ennehum qâlû semi‘nâ ve aṭa‘nâ vesme‘ ve-nẓurnâ lekâne khayren lehum ve eqveme ve lâkin le‘anehum-ullâhu bi-kufrihim fe lâ ju’minûne illâ qalîlâ
47. Yâ eyyuhâ-l-lezîne ûtû-l-kitâbe âminû bimâ nezzelnâ muṣaddiqan limâ ma‘ekum min qabli en neṭmisa vucûhen fe neruddahâ ‘alâ edbârihâ ev nele‘enehum kemâ le‘ennâ aṣḥâbe-s-sebt; ve kâne emru-llâhi mef‘ûlâ
48. İnne-llâhe lâ jaghfiru en yushreke bihî ve jaghfiru mâ dûne zhâlike li-men yesheâ; ve men yushrik bi-llâhi fe qadifterâ ithmen ‘azîmâ
49. Elam tera ilâ-l-lezîne yuzekkûne enfusehum belillâhu yuzekkî men yesheâ ve lâ yuzlemûne fetîlâ
50. Unẓur keyfe yefterûne ‘alâ-llâhi-l-kezib; ve kefâ bihî ithmen mubînâ
51. Elam tera ilâ-l-lezîne ûtû naṣîben min-e-l-kitâbi ju’minûne bi-l-ğibti ve-ṭ-ṭâgûti ve yeqûlûne lillezîne keferû hâulâ’i ehdâ mine-l-lezîne âmenû sebîlâ
52. Ulâike-l-lezîne le‘enehumu-llâh; ve men yellâni-llâhu fe len tecide lehu naṣîrâ
53. Em lehum naṣîbun mine-l-mulki fe izen lâ yu’tûne-n-nâse naqîrâ
54. Em yahsudûne-n-nâse ‘alâ mâ âtâhum-ullâhu min faḍlih fe qad âteynâ âle Ibrâhîme-l-kitâbe ve-l-ḥikmete ve âteynâhum mulken ‘azîmâ
55. Fe minhum men âmene bihî ve minhum men ṣadda ‘anhu; ve kefâ bi-cehenneme se‘îrâ
56. İnne-l-lezîne keferû bi-âyâtinâ sevfe nuṣlîhim nârâ; kullamâ neḍicat culûduhum beddelnâhum culûden ğayrehâ liyezûqû-l-‘azhâb; inne-llâhe kâne ‘azîzen ḥakîmâ
57. Vellezîne âmenû ve ‘amilû-ṣ-ṣâliḥâti senudkhiluhum cennâtin tecrî min taḥtihâ-l-enhâru khâlidîne fîhâ ebedâ; lehum fîhâ ezvâcun muṭahheretun ve nudkhiluhum ẓillen ẓalîlâ
58. İnne-llâhe je’murukum en tu’eddu-l-emânâti ilâ ehlihâ ve izâ ḥekemtum beyne-n-nâsi en teḥkumû bi-l-‘adl; inne-llâhe ni‘immeâ ya‘izukum bihî; inne-llâhe kâne semî‘en baṣîrâ
59. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû aṭî‘û-llâhe ve aṭî‘û-r-rasûle ve ulî-l-emri minkum; fe in tenâze‘tum fî shey’in feruddûhu ilâ-llâhi ve-r-rasûli in kuntum tu’minûne bi-llâhi ve-l-yevmi-l-âkhir; zhâlike khayrun ve eḥsenu te’wîlâ
60. Elam tera ilâ-l-lezîne yez‘umûne ennehum âmenû bimâ unzile ileyke ve mâ unzile min qablike yurîdûne en yeteḥâkemû ilâ-ṭ-ṭâgûti ve qad umirû en yekfurû bihî; ve yurîdu-sh-sheytânu en yuḍillehum ḍalâlen ba‘îdâ
61. Ve izâ qîle lehum te‘âlev ilâ mâ enzele-llâhu ve ilâ-r-rasûli reeyte-l-munâfiqîne yeṣuddûne ‘anke ṣudûdâ
62. Fe keyfe izâ aṣâbethum muṣîbetun bimâ qaddemet eydîhim thumme câûke yeḥlifûne bi-llâhi in erednâ illâ iḥsânen ve tevefîqâ
63. Ulâike-l-lezîne ya‘lemu-llâhu mâ fî qulûbihim fe a‘riḍ ‘anhum ve ‘iẓhum ve qul lehum fî enfusihim qavlen belîghâ
64. Ve mâ erselnâ min resûlin illâ liyuṭâ‘e bi-izni-llâh; ve lev ennehum iz ẓalemû enfusehum câûke festeġferû-llâhe festeġfera lehum-ur-rasûlu levecedû-llâhe tevvâben rahîmâ
65. Felâ ve rabbike lâ yu’minûne ḥattâ yuḥakkimûke fî mâ shecere beynehum thumme lâ yecidû fî enfusihim ḥaracen mimmâ qaḍayte ve yusellimû teslîmâ
66. Ve lev ennehâ ketebnâ ‘aleyhim eniqtulû enfusekum ev ikhrujû min diyârikum mâ fe‘alûhu illâ qalîlun minhum; ve lev ennehum fe‘alû mâ yû‘azûne bihî lekâne khayren lehum ve eshedde tesbîtâ
67. Ve izen leâtaynâhum min ledunnâ ejren ‘azîmâ
68. Ve lehenâhum ṣırâṭan musteqîmâ
69. Ve men yuṭi‘i-llâhe ve-r-rasûle fe ulâike me‘ellezîne en‘ame-llâhu ‘aleyhim min-en-nebiyyîne ve-ṣ-ṣıddîqîne ve-sh-shuhadâ’i ve-ṣ-ṣâliḥîn; ve ḥasune ulâike refîqâ
70. Zhâlike-l-faḍlu mine-llâh; ve kefâ bi-llâhi ‘alîmâ
71. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû khuzû ḥizrâkum fenfirû ṭibbâ ev infirû cemî‘â
72. Ve inne minkum lemen le-yubatti’enne fe in aṣâbetkum muṣîbetun qâle qad en‘ame-llâhu ‘aleyye idh lem ekun me‘ahum shehîdâ
73. Ve le-in aṣâbekum faḍlun mine-llâhi leyeqûlenne ke-en lem tekun beyne-kum ve beynehû meveddetun yâ leytenî kuntu me‘ahum fe efûze fevzen ‘azîmâ
74. Fel-yuqâtil fî sebîli-llâhi-l-lezhîne yeshtetûne-l-ḥayâte-d-dunyâ bi-l-âkhireh; ve men yuqâtil fî sebîli-llâhi fe yuqtele ev yaghlib fe sevfe nu’tîhi ejren ‘azîmâ
75. Ve mâ lekum lâ tuqâtilûne fî sebîli-llâhi ve-l-mustad‘afîne mine-r-ricâli ve-n-nisâ’i ve-l-vildâni ellezîne yeqûlûne rabbenâ aḫricnâ min hâzihi-l-qaryeti-z-ẓâlimi ehluha ve-c‘al lenâ min ledunke veliyyen ve-c‘al lenâ min ledunke naṣîrâ
76. Ellezîne âmenû yuqâtilûne fî sebîli-llâhi ve-l-lezîne keferû yuqâtilûne fî sebîli-ṭ-ṭâgûti fe qâtilû evliyâ’e-sh-sheytân; inne kayde-sh-sheytâni kâne ḍa‘îfâ
77. Elam tera ilâ-l-lezîne qîle lehum kuffû eydiyekum ve eqîmû-ṣ-ṣalâte ve âtû-z-zekâte fe lemmâ kutibe ‘aleyhimu-l-qitâlu izâ ferîqun minhum yehşevne-n-nâse keheshyetillâhi ev eshedde kheşyeten ve qâlû rabbenâ lime ketebte ‘aleyne-l-qitâl lev lâ ekhkhertenâ ilâ ecelin qarîb; quli mete‘u-d-dunyâ qalîlun ve-l-âkhiratu khayrun li-men itteqâ ve lâ tuẓlemûne fetîlâ
78. Eynemâ tekûnû yudrikkumu-l-mevtu ve lev kuntum fî burûcin mushayyedah; ve in tuṣibhum ḥasenetun yeqûlû hâzihi min ‘indi-llâh ve in tuṣibhum seyyietun yeqûlû hâzihi min ‘indik; qulli kullun min ‘indi-llâh; fe mâ li-hâulâ’i-l-qavmi lâ yekâdûne yefqahûne ḥadîthâ
79. Mâ aṣâbeke min ḥasenetin fe min-llâhi ve mâ aṣâbeke min seyyietin fe min nefsik; ve erselnâke li-n-nâsi resûlâ; ve kefâ bi-llâhi shehîdâ
80. Men yuṭi‘i-r-rasûle fe qad aṭâ‘a-llâh; ve men tevelle fe mâ erselnâke ‘aleyhim ḥafîzâ
81. Ve yeqûlûne ṭâ‘atun fe izâ berezû min ‘indike beyyete ṭâ’ifetun minhum ğayre-l-lezî teqûl; ve-llâhu yektubu mâ yubeyyitûn; fe a‘riḍ ‘anhum ve tevekkel ‘alâ-llâh; ve kefâ bi-llâhi vekîlâ
82. Efelâ yetedebberûne-l-Qur’âne ve lev kâne min ‘indi ğayri-llâhi levecedû fîhi ikhtilâfen kesîrâ
83. Ve izâ câehum emrun min-el-emni ev-il-khavfi edhâ‘û bih; ve lev raddûhu ilâ-r-rasûli ve ilâ ulî-l-emri minhüm le-‘alimehu-l-lezîne yestenbiṭûnehû minhüm; ve lev lâ faḍlu-llâhi ‘aleykum ve raḥmetuhû lettebe‘tumu-sh-sheytâne illâ qalîlâ
84. Fe qâtil fî sebîli-llâh; lâ tukellefu illâ nefsake ve ḥarriḍi-l-mu’minîne ‘asel-llâhu en yekuffe be’se-l-lezîne keferû; ve-llâhu esheddü be’sen ve esheddü tenkîlâ
85. Men yeshfe‘ shefâ‘aten ḥaseneten yekun lehû naṣîbun minhâ; ve men yeshfe‘ shefâ‘aten seyyieten yekun lehû kiflun minhâ; ve kâne-llâhu ‘alâ kulli shey’in muqîtâ
86. Ve izâ ḥuyyîtum bi-taḥiyyetin fe ḥayyû bi-aḥsene minhâ ev ruddûhâ; inne-llâhe kâne ‘alâ kulli shey’in ḥasîbâ
87. Allâhu lâ ilâhe illâ huve leyecma‘ennekum ilâ jevmi-l-qiyâmeti lâ rejbe fîh; ve men eṣdaqu mine-llâhi ḥadîthâ
88. Fe mâ lekum fî-l-munâfiqîne fi’ateyni ve-llâhu erkesahum bimâ kesebû; eturidûne en tehdev men aḍalle-llâhu; ve men yuḍlili-llâhu fe len tecide lehu sebîlâ
89. Veddu lev tekfurûne kemâ keferû fe tekûnûne seveâ; fe lâ tettekhiẓû minhum evliyâe ḥattâ yuhâcirû fî sebîli-llâh; fe in tevellev fe khuzûhum vaqtulûhum ḥaysu vecedtumûhum ve lâ tettekhiẓû minhum veliyyen ve lâ naṣîrâ
90. İllâ-l-lezîne yaṣilûne ilâ qavmin beyne-kum ve beynehum mîthâqun ev câûkum ḥaṣiret ṣudûruhum en yuqâtilûkum ev yuqâtilû qavmehum; ve lev shâ’a-llâhu lesalleṭahum ‘aleykum fe leqâtelûkum; fe in i‘tezelûkum felem yuqâtilûkum ve elqev ileykumu-s-selme fe mâ ce‘ale-llâhu lekum ‘aleyhim sebîlâ
91. Setecidûne âkherîne yurîdûne en ye’menûkum ve ye’menû qavmehum; kullemâ ruddû ile-l-fitneti urkisû fîhâ; fe in lem ya‘tezilûkum ve yulqû ileykumu-s-selme ve yekuffû eydiyehum fe khuzûhum vaqtulûhum ḥaysu seqiftumûhum; ve ulâikum ce‘alnâ lekum ‘aleyhim sulṭânen mubînâ
92. Ve mâ kâne li-mu’minin en yaqtule mu’minen illâ khaṭe’en; ve men qatele mu’minen khaṭe’en fe taḥrîru raqabetin mu’minetin ve diyetun musellemetun ilâ ehlihi illâ en yaṣṣaddeqû; fe in kâne min qavmin ‘aduvvin lekum ve huve mu’minun fe taḥrîru raqabetin mu’minetin; ve in kâne min qavmin beyne-kum ve beynehum mîthâqun fe diyetun musellemetun ilâ ehlihi ve taḥrîru raqabetin mu’minetin; fe men lem yecid fe ṣıyâmu shehreyni mutetâbi‘eyn tevbeten mine-llâh; ve kâne-llâhu ‘alîmen ḥakîmâ
93. Ve men yaqtul mu’minen mute‘ammeden fe cezâuhu cehennemu khâliden fîhâ ve ghaḍibe-llâhu ‘aleyhi ve le‘enehu ve e‘edde lehu ‘adhâben ‘azîmâ
94. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû izâ ḍarebtum fî sebîli-llâhi fe tebeyyenû ve lâ teqûlû li-men elqâ ileykumu-s-selâme leste mu’minen tebteghûne ‘araḍa-l-ḥayâti-d-dunyâ; fe ‘inde-llâhi meġânimu kesîretun; kezâlike kuntum min qablu fe menne-llâhu ‘aleykum fe tebeyyenû; inne-llâhe kâne bimâ ta‘melûne khabîrâ
95. Lâ yestevî-l-qâ‘idûne mine-l-mu’minîne ğayru ûli-ḍ-ḍareri ve-l-mucâhidûne fî sebîli-llâhi bi-emvâlihim ve enfusihim; faḍḍale-llâhu-l-mucâhidîne bi-emvâlihim ve enfusihim ‘alâ-l-qâ‘idîne deracetin; ve küllan ve‘ade-llâhu-l-ḥusnâ; ve faḍḍale-llâhu-l-mucâhidîne ‘alâ-l-qâ‘idîne ecran ‘azîmâ
96. Deracâtin minhu ve maghfiraten ve raḥmeh; ve kâne-llâhu ghafûran raḥîmâ
97. İnne-l-lezîne teveffâhum-ul-melâiketu ẓâlimî enfusihim qâlû fîmâ kuntum qâlû kunnâ mustaḍ‘afîne fi-l-erḍ; qâlû elem tekun erḍu-llâhi vâsi‘eten fe tuhâcirû fîhâ; fe ulâike me’vâhum cehennem; ve sâ’et meṣîrâ
98. İllâ-l-mustad‘afîne mine-r-ricâli ve-n-nisâ’i ve-l-vildâni lâ yesteṭî‘ûne ḥîleten ve lâ yehtedûne sebîlâ
99. Fe ulâike ‘asâ-llâhu en ya‘fu ‘anhum; ve kâne-llâhu ‘afuwwen ghafûrâ
100. Ve men yuhâcir fî sebîli-llâhi yece fî-l-erḍi murâgamen kesîren ve se‘eh; ve men yakhruj min beytihî muhâciren ilâ-llâhi ve resûlih thumme yudrikhu-l-mevtu fe qad veqa‘e ecruhu ‘alâ-llâhi; ve kâne-llâhu ghafûran raḥîmâ
101. Ve izâ ḍarabtum fî-l-erḍi fe leyse ‘aleykum cunâḥun en taqṣurû mine-ṣ-ṣalâti in khiftum en yeftinekum-ullezîne keferû; innel-kâfirîne kânû lekum ‘aduvven mubînâ
102. Ve izâ kunte fîhim fe eqemte lehum-uş-ṣalâte feltequm ṭâ’ifetun minhum me‘eke ve’l-yâkhuzû eslihatehum fe izâ secedû fel-yekûnû min verâ’ikum ve’l-te’ti ṭâ’ifetun ukhrâ lem yusallû fe’l-yusallû me‘eke ve’l-yâkhuzû ḥizrehem ve eslihatehum; ve veddellezîne keferû lev teghfelûne ‘an eslihatikum ve emti‘atikum fe yemîlûne ‘aleykum meyleten vâḥideten; ve lâ cunâḥe ‘aleykum in kâne bikum ezên min maṭarin ev kuntum merḍâ en teḍa‘û esliḥetekum ve khuzû ḥizrekum; innallâhe e‘adde lil-kâfirîne ‘adhâben muhînâ
103. Fe izâ qadaytum-uş-ṣalâte fe-zhkurûllâhe qiyâmen ve qu‘ûden ve ‘alâ cunûbikum; fe izâṭma’nentum fe eqîmû-ṣ-ṣalâte; inne-ṣ-ṣalâte kânet ‘alâ-l-mu’minîne kitâben mevqûtâ
104. Ve lâ tehinu fîbtiġâ’il-qavmi in tekûnû te’lemûne fe innahum ye’lemûne kemâ te’lemûne ve tercûne mine-llâhi mâ lâ yercûn; ve kâne-llâhu ‘alîmen ḥakîmâ
105. Innâ enzelnâ ileyke-l-kitâbe bi-l-ḥaqqi li-teḥkume beyne-n-nâsi bimâ erâka-llâh; ve lâ tekun lil-khâ’inîne khaṣîmâ
106. Vestaġfirillâhe inne-llâhe kâne ghafûran raḥîmâ
107. Ve lâ tujâdil ‘ani-l-lezîne yekhtânûne enfusehum inne-llâhe lâ juḥibbu men kâne khawwânen ethîmâ
108. Yestekhfûne mine-n-nâsi ve lâ yestekhfûne mine-llâhi ve huve me‘ahum iz yubeyyitûne mâ lâ yerḍâ mine-l-qavl; ve kâne-llâhu bimâ ya‘melûne muḥîṭâ
109. Hâ entum hâulâ’i câdeltum ‘anhum fî-l-ḥayâti-d-dunyâ fe men yucâdilu-llâhe ‘anhum yevme-l-qiyâmeh em men yekûnu ‘aleyhim vekîlâ
110. Ve men ya‘mel sû’en ev yaẓlim nefsahu thumme yestaġfirillâhe yecidi-llâhe ghafûran raḥîmâ
111. Ve men yeksib ithmen fe innemâ yeksibuhû ‘alâ nefsih; ve kâne-llâhu ‘alîmen ḥakîmâ
112. Ve men yeksib khaṭî’eten ev ithmen thumme yermî bihî berî’en fe qadih’temele buhtânen ve ithmen mubînâ
113. Ve lev lâ faḍlu-llâhi ‘aleyke ve raḥmetuhû lehemmet ṭâ’ifatun minhum en yuḍillûke ve mâ yuḍillûne illâ enfusehum ve mâ yaḍurrûneke min shey’; ve enzele-llâhu ‘aleyke-l-kitâbe ve-l-ḥikmeh ve ‘allemeke mâ lem tekun te‘lem; ve kâne faḍlu-llâhi ‘aleyke ‘azîmâ
114. Lâ khayre fî kethîrin min necvâhum illâ men emera bi-ṣ-sadaqati ev ma‘rûfin ev iṣlâḥin beyne-n-nâsi; ve men yef‘al zhâlike ibtigâ’e marḍâti-llâhi fe sevfe nu’tîhi ejren ‘azîmâ
115. Ve men yushâqiqi-r-rasûle min ba‘di mâ tebeyyene lehu-l-hudâ ve yettebi‘ ğayra sebîli-l-mu’minîne nuvelli-hi mâ tevellâ ve nuṣlihi cehenneme ve sâ’et meṣîrâ
116. İnne-llâhe lâ jaghfiru en yushreke bihî ve jaghfiru mâ dûne zhâlike li-men yesheâ; ve men yushrik bi-llâhi fe qad ḍalle ḍalâlen ba‘îdâ
117. İn yed‘ûne min dûnihi illâ inâthen ve in yed‘ûne illâ sheyṭânen merîdâ
118. Le‘anehullâhu ve qâle leettekhiżenne min ‘ibâdike naṣîbâ mefrûdâ
119. Ve leuḍillennehum ve leumenniyennehum ve leâmirennehum fe le-yu-battikunne âzâne-l-en‘âmi ve le-âmirennehum fe le-yugayyirunne khalqa-llâh; ve men yettekhizi-sh-sheytâne veliyyen min dûni-llâhi fe qad khesire khusrânen mubînâ
120. Ye‘iduhum ve yumennîhim; ve mâ ye‘iduhumu-sh-sheytânu illâ ğurûrâ
121. Ulâike me’vâhum cehennem ve lâ yecidûne ‘anhâ meḥîṣâ
122. Vellezîne âmenû ve ‘amilû-ṣ-ṣâlihâti senudkhiluhum cennâtin tecrî min taḥtihâ-l-enhâru khâlidîne fîhâ ebedâ; va‘dallâhi ḥaqqâ; ve men eṣdaqu mine-llâhi qîlâ
123. Leyse bi-emenîyyikum ve lâ emenîyyi ehli-l-kitâbi; men ya‘mel sû’en yucze bihî ve lâ yecid lehu min dûni-llâhi veliyyen ve lâ naṣîrâ
124. Ve men ya‘mel mine-ṣ-ṣâlihâti min zekerin ev unthâ ve huve mu’minun fe ulâike yedkhulûne-l-cennete ve lâ yuzlemûne neqîrâ
125. Ve men eḥsenu dînen mimmen esleme vechehu li-llâhi ve huve muḥsinun vettebe‘e millete Ibrâhîme ḥanîfâ; ve-t-takheze-llâhu Ibrâhîme khalîlâ
126. Ve li-llâhi mâ fî-s-semâvâti ve mâ fî-l-erḍ; ve kâne-llâhu bi-kulli shey’in muḥîṭâ
127. Ve yesteftûneke fi-n-nisâ’; qulli-llâhu yuftîkum fîhinne ve mâ yutlâ ‘aleykum fî-l-kitâbi fî yetâmâ-n-nisâ’i-lletî lâ tu’ûnuhunne mâ kutibe lehum ve terġabûne en tenkihûhunne ve-l-mustad‘afîne mine-l-vildâni ve en teqûmû li-l-yetâmâ bi-l-qıst; ve mâ tef‘elû min khayrin fe inne-llâhe kâne bihî ‘alîmâ
128. Ve inimra’etun khâfet min be‘lihâ nuşûzen ev i‘râḍen fe lâ cunâḥe ‘aleyhimâ en yuṣliḥâ beynahumâ ṣulḥâ; ve-ṣ-ṣulḥu khayr; ve uḥḍirat-il-enfusu-sh-shuḥḥ; ve in tuḥsinû ve tetteqû fe inne-llâhe kâne bimâ ta‘melûne khabîrâ
129. Ve len testeṭî‘û en ta‘dilû beynen-nisâ’i ve lev ḥaraṣtum; fe lâ temîlû kulle-l-meyli fe tedherûhâ ke-l-mu‘allaqeh; ve in tuṣliḥû ve tetteqû fe inne-llâhe kâne ghafûran raḥîmâ
130. Ve in yeteferraqâ yughni-llâhu kullen min se‘atih; ve kâne-llâhu vâsi‘an ḥakîmâ
131. Ve li-llâhi mâ fî-s-semâvâti ve mâ fî-l-erḍ; ve leqad veṣṣeynâ-llezhîne ûtû-l-kitâbe min qablikum ve iyyâkum enitteqû-llâh; ve in tekfurû fe inne li-llâhi mâ fî-s-semâvâti ve mâ fî-l-erḍ; ve kâne-llâhu ghanîyyen ḥamîdâ
132. Ve li-llâhi mâ fî-s-semâvâti ve mâ fî-l-erḍ; ve kefâ bi-llâhi vekîlâ
133. İn yeşei yudhhibkum eyyuhâ-n-nâsu ve ye’ti bi-âkharîn; ve kâne-llâhu ‘alâ zhâlike qadîrâ
134. Men kâne yurîdu ţhevâbe-d-dunyâ fe ‘inde-llâhi ţhevâbu-d-d-dunyâ ve-l-âkhirah; ve kâne-llâhu semî‘en baṣîrâ
135. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû kûnû qavvâmîne bi-l-qısṭi shuhedâ’e li-llâhi ve lev ‘alâ enfusikum ev-i-l-vâlideyni ve-l-aqrabîn; in yekun ğaniyyen ev fakîrâ fe-llâhu evlâ bihimâ; fe lâ tettebi‘û-l-hevâ en te‘dilû; ve in telvû ev tu‘riḍû fe inne-llâhe kâne bimâ ta‘melûne khabîrâ
136. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû âminû bi-llâhi ve resûlihi ve-l-kitâbi-llezhî nezzela ‘alâ resûlihi ve-l-kitâbi-llezhî enzele min qablu; ve men yekfur bi-llâhi ve melâ’iketihî ve kutubihî ve rusulihî ve-l-yevmi-l-âkhir fe qad ḍalle ḍalâlen ba‘îdâ
137. İnne-llezhîne âmenû thumme keferû thumme âmenû thumme keferû thumme-zdâdû kufren lem yekuni-llâhu li-yaghfira lehum ve lâ li-yahdiyahum sebîlâ
138. Beşşiri-l-munâfiqîne bi-enne lehum ‘adhâben elîmâ
139. Ellezîne yettekhizûne-l-kâfirîne evliyâ’e min dûni-l-mu’minîn; e-yebteghûne ‘indehumu-l-‘izzete fe innel-‘izzete li-llâhi cemî‘â
140. Ve qad nezzela ‘aleykum fî-l-kitâbi en izâ semi‘tum âyâti-llâhi yukferu bihâ ve yustehzeu bihâ fe lâ teq‘udû ma‘ahum ḥattâ yekhûḍû fî ḥadîthin ğayrih; inne-kum izen misluhum; inne-llâhe câmi‘u-l-munâfiqîne ve-l-kâfirîne fî cehenneme cemî‘â
141. Ellezîne yeterabbaṣûne bikum fe in kâne lekum fetḥun min-llâhi qâlû elem nekun ma‘akum ve in kâne li-l-kâfirîne naṣîbun qâlû elem nestahwiz ‘aleykum ve nemne‘kum mine-l-mu’minîn; fe-llâhu yeḥkumu beynekum yevme-l-qıyâmeh; ve len yec‘ala-llâhu li-l-kâfirîne ‘alâ-l-mu’minîne sebîlâ
142. İnne-l-munâfiqîne yukhâdi‘ûne-llâhe ve huve khâdi‘uhum; ve izâ qâmû ilâ-ṣ-ṣalâti qâmû kusâlâ yurâ’ûne-n-nâsa ve lâ yezkurûne-llâha illâ qalîlâ
143. Muzebzebîne beyne zhâlike lâ ilâ hâulâ’i ve lâ ilâ hâulâ’i; ve men yuḍlili-llâhu fe len tecide lehu sebîlâ
144. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû lâ tettekhizû-l-kâfirîne evliyâ’e min dûni-l-mu’minîn; eturîdûne en tec‘elû li-llâhi ‘aleykum sultânan mubînâ
145. İnne-l-munâfiqîne fî-d-derki-l-esfeli mine-n-nâr ve len tecide lehum naṣîrâ
146. İllâ-llezhîne tâbû ve aṣlaḥû ve‘taṣamû bi-llâhi ve ekhleṣû dînehum li-llâh fe ulâike me‘a-l-mu’minîn; ve sevfe yu’ti-llâhu-l-mu’minîne ejren ‘azîmâ
147. Mâ yef‘alu-llâhu bi-‘adhâbikum in shekertetum ve âmentum; ve kâne-llâhu shâkiren ‘alîmâ
148. Lâ yuḥibbu-llâhu-l-cehre bi-s-sû’i mine-l-qavli illâ men ẓulim; ve kâne-llâhu semî‘an ‘alîmâ
149. İn tubdû khayren ev tukhfûhu ev ta‘fû ‘an sû’in fe inne-llâhe kâne ‘afuvven qadîrâ
150. İnne-llezhîne yekfurûne bi-llâhi ve rusulihî ve yurîdûne en yuferriḳû beyne-llâhi ve rusulihî ve yeqûlûne nu’minu bi-ba‘ḍin ve nekfuru bi-ba‘ḍin ve yurîdûne en yettekhizû beyne zhâlike sebîlâ
151. Ulâike humu-l-kâfirûne ḥaqqâ; ve a‘tednâ li-l-kâfirîne ‘adhâben muhînâ
152. Vellezhîne âmenû bi-llâhi ve rusulihî ve lem yuferriḳû beyne eḥadin minhum ulâike sevfe yu’tîhim ucûrehum; ve kâne-llâhu ghafûran raḥîmâ
153. Yes’eluke ehlu-l-kitâbi en tunazzile ‘aleyhim kitâben mine-s-semâ’i fe qad se’elû Mûsâ ekbere min zhâlike fe qâlû erinâ-llâhe cehraten fe ekhazedhumu-ṣ-ṣâ‘iqatu bi-ẓulmihim; thumme ittekhazû-l-‘icle min ba‘di mâ câethumu-l-beyyinâtu fe ‘afawnâ ‘an zhâlike ve âteynâ Mûsâ sulṭânan mubînâ
154. Ve refa‘nâ fevqahumu-ṭ-ṭûra bî mîthâqihim ve qulnâ lehum udkhulû-l-bâbe succeden ve qulnâ lehum lâ te‘dû fî-s-sebti ve ekhaznâ minhum mîthâqan ghazîzâ
155. Fe bimâ naqḍihim mîthâqahum ve kufrihim bi-âyâti-llâhi ve qatlihimu-l-enbiyâe bi-ğayri ḥaqqin ve qavlihim qulûbunâ ğulfun bel ṭaba‘a-llâhu ‘aleyhâ bi-kufrihim fe lâ yu’minûne illâ qalîlâ
156. Ve bi-kufrihim ve qavlihim ‘alâ Meryeme buhtânen ‘azîmâ
157. Ve qavlihim innâ qatalnâ-l-Mesîḥe ‘Îsâ-bne Meryeme resûle-llâh; ve mâ qatalûhu ve mâ ṣalebûhu ve lâkin shubbihe lehum; ve inne-llezhîne-khtelefû fîhi le fî shekkin minhu mâ lehum bihî min ‘ilmin illâ-ttibâ‘a-ẓ-ẓann; ve mâ qatalûhu yaqînâ
158. Bel refa‘ahullâhu ileyhi; ve kâne-llâhu ‘azîzen ḥakîmâ
159. Ve in min ehli-l-kitâbi illâ leyu’minenne bihî qabla mevtih; ve yevme-l-qiyâmati yekûnu ‘aleyhim shehîdâ
160. Fe bi-ẓulmin mine-l-lezhîne hâdû ḥarramnâ ‘aleyhim ṭayyibâten uḥillet lehum ve bi-ṣaddihim ‘an sebîli-llâhi kesîrâ
161. Ve ekhzhihimur-ribâ ve qad nuhû ‘anhu ve eklihimu emvâle-n-nâsi bi-l-bâṭil; ve a‘tednâ li-l-kâfirîne minhum ‘adhâben elîmâ
162. Lâkini-r-râsikhûne fî-l-‘ilmi minhum ve-l-mu’minûne yu’minûne bimâ unzile ileyke ve mâ unzile min qablike ve-l-muqîmîne-ṣ-ṣalâte ve-l-mu’tûne-z-zekâte ve-l-mu’minûne bi-llâhi ve-l-yevmi-l-âkhiri ulâike senu’tîhim ecren ‘azîmâ
163. Innâ evḥaynâ ileyke kemâ evḥaynâ ilâ Nûḥin ve-n-nebiyyîne min ba‘dih; ve evḥaynâ ilâ Ibrâhîme ve İsmâ‘île ve İshâqe ve Ya‘qûbe ve-l-Esbâṭi ve ‘Îsâ ve Eyyûbe ve Yûnuse ve Hârûne ve Suleymân; ve âteynâ Dâvûde zebûrâ
164. Ve rusulan qad qaṣaṣnâhum ‘aleyke min qablu ve rusulan lem naqṣuṣhum ‘aleyke; ve kelleme-llâhu Mûsâ teklîmâ
165. Rusulen mubeşşirîne ve munzirîn liellâ yekûne li-n-nâsi ‘alâ-llâhi ḥuccetun ba‘de-r-rusuli; ve kâne-llâhu ‘azîzen ḥakîmâ
166. Lâkin-llâhu yeshedu bimâ enzela ileyke enzelehû bi-‘ilmih; ve-l-melâiketu yeshedune ve kefâ bi-llâhi shehîdâ
167. İnnellezhîne keferû ve ṣaddû ‘an sebîli-llâhi qad ḍallû ḍalâlen ba‘îdâ
168. İnne-llezhîne keferû ve ẓalemû lem yekun-llâhu li-yaghfira lehum ve lâ li-yahdiyahum ṭarîqâ
169. İllâ ṭarîqa cehenneme khâlidîne fîhâ ebedâ; ve kâne zhâlike ‘alâ-llâhi yesîrâ
170. Yâ eyyuhâ-n-nâsu qad câekumu-r-rasûlu bi-l-ḥaqqi min rabbikum fe âminû khayran lekum; ve in tekfurû fe inne li-llâhi mâ fî-s-semâvâti ve-l-erḍ; ve kâne-llâhu ‘alîmen ḥakîmâ
171. Yâ ehle-l-kitâbi lâ taġlû fî dînikum ve lâ teqûlû ‘alâ-llâhi illâ-l-ḥaqq; innemâ-l-Mesîḥu ‘Îsâ-bnu Meryeme resûlu-llâhi ve kelimetuhû elqâhâ ilâ Meryeme ve rûḥun minh; fe âminû bi-llâhi ve rusulihî; ve lâ teqûlû selâse(h); intahû khayran lekum; innemâ-llâhu ilâhun vâḥid; subḥânehû en yekûne lehu veledun; lehu mâ fî-s-semâvâti ve mâ fî-l-erḍ; ve kefâ bi-llâhi vekîlâ
172. Len yestenkife-l-Mesîḥu en yekûne ‘abden li-llâhi ve lâ-l-melâiketu-l-muqarrabûn; ve men yestenkif ‘an ‘ibâdetihî ve yestekbir fe yehshuruhum ileyhi cemî‘â
173. Fe emmâ-llezhîne âmenû ve ‘amilû-ṣ-ṣâlihâti fe yuveffîhim ucûrehum ve yezîduhum min faḍlih; ve emmâ-llezhîne stenkefû ve-stekberû fe yu‘azzibuhum ‘adhâben elîmâ; ve lâ yecidûne lehum min dûni-llâhi veliyyen ve lâ naṣîrâ
174. Yâ eyyuhâ-n-nâsu qad câekum burhânun min rabbikum ve enzelnâ ileykum nûran mubînâ
175. Fe emmâ-llezhîne âmenû bi-llâhi ve i‘taṣamû bihî fe yudkhiluhum fî raḥmetin minhû ve faḍlin ve yehdîhim ileyhi ṣırâṭan musteqîmâ
176. Yesteftûnek; qulli-llâhu yuftîkum fi-l-kelâleh; inimru’un heleke leyse lehu veledun ve lehû ukhtun fe lehâ niṣfu mâ tereke; ve huve yerithuhâ in lem yekun lehâ veled; fe in kânetethnetteyni fe lehume-th-thuluthâni mimmâ tereke; ve in kânû ikhveten ricâlen ve nisâen fe li-ẓ-ẓekeri mithlu ḥaẓẓi-l-unseyyeyn; yubeyyinu-llâhu lekum en teḍillû; ve-llâhu bi-kulli shey’in ‘alîmâ
1. يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًا كَثِيرًا وَنِسَاءً ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي تَسَاءَلُونَ بِهِ وَالْأَرْحَامَ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيبًا
2. وَآتُوا الْيَتَامَىٰ أَمْوَالَهُمْ وَلَا تَتَبَدَّلُوا الْخَبِيثَ بِالطَّيِّبِ وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَهُمْ إِلَىٰ أَمْوَالِكُمْ ۚ إِنَّهُ كَانَ حُوبًا كَبِيرًا
3. وَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تُقْسِطُوا فِي الْيَتَامَىٰ فَانكِحُوا مَا طَابَ لَكُم مِّنَ النِّسَاءِ مَثْنَىٰ وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ ۖ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تَعْدِلُوا فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ۚ ذَٰلِكَ أَدْنَىٰ أَلَّا تَعُولُوا
4. وَآتُوا النِّسَاءَ صَدُقَاتِهِنَّ نِحْلَةً ۚ فَإِن طِبْنَ لَكُمْ عَن شَيْءٍ مِّنْهُ نَفْسًا فَكُلُوهُ هَنِيئًا مَّرِيئًا
5. وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِيَامًا وَارْزُقُوهُمْ فِيهَا وَاكْسُوهُمْ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَعْرُوفًا
6. وَابْتَلُوا الْيَتَامَىٰ حَتَّىٰ إِذَا بَلَغُوا النِّكَاحَ فَإِنْ آنَسْتُم مِّنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُوا إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ ۖ وَلَا تَأْكُلُوهَا إِسْرَافًا وَبِدَارًا أَن يَكْبَرُوا ۚ وَمَن كَانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ ۖ وَمَن كَانَ فَقِيرًا فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ ۚ فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُوا عَلَيْهِمْ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ حَسِيبًا
7. لِلرِّجَالِ نَصِيبٌ مِّمَّا تَرَكَ الْوَالِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ وَلِلنِّسَاءِ نَصِيبٌ مِّمَّا تَرَكَ الْوَالِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ مِمَّا قَلَّ مِنْهُ أَوْ كَثُرَ ۚ نَصِيبًا مَّفْرُوضًا
8. وَإِذَا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُولُو الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينُ فَارْزُقُوهُم مِّنْهُ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَّعْرُوفًا
9. وَلْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعَافًا خَافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللَّهَ وَلْيَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا
10. إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوَالَ الْيَتَامَىٰ ظُلْمًا إِنَّمَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نَارًا ۖ وَسَيَصْلَوْنَ سَعِيرًا
11. يُوصِيكُمُ اللَّهُ فِي أَوْلَادِكُمْ ۖ لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنثَيَيْنِ ۚ فَإِن كُنَّ نِسَاءً فَوْقَ اثْنَتَيْنِ فَلَهُنَّ ثُلُثَا مَا تَرَكَ ۖ وَإِن كَانَتْ وَاحِدَةً فَلَهَا النِّصْفُ ۚ وَلِأَبَوَيْهِ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا السُّدُسُ مِمَّا تَرَكَ إِن كَانَ لَهُ وَلَدٌ ۚ فَإِن لَّمْ يَكُن لَّهُ وَلَدٌ وَوَرِثَهُ أَبَوَاهُ فَلِأُمِّهِ الثُّلُثُ ۚ فَإِن كَانَ لَهُ إِخْوَةٌ فَلِأُمِّهِ السُّدُسُ ۚ مِن بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصِي بِهَا أَوْ دَيْنٍ ۗ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ لَا تَدْرُونَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ لَكُمْ نَفْعًا ۚ فَرِيضَةً مِّنَ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا
12. وَلَكُمْ نِصْفُ مَا تَرَكَ أَزْوَاجُكُمْ إِن لَّمْ يَكُن لَّهُنَّ وَلَدٌ ۚ فَإِن كَانَ لَهُنَّ وَلَدٌ فَلَكُمُ الرُّبُعُ مِمَّا تَرَكْنَ ۚ مِن بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصِينَ بِهَا أَوْ دَيْنٍ ۚ وَلَهُنَّ الرُّبُعُ مِمَّا تَرَكْتُمْ إِن لَّمْ يَكُن لَّكُمْ وَلَدٌ ۚ فَإِن كَانَ لَكُمْ وَلَدٌ فَلَهُنَّ الثُّمُنُ مِمَّا تَرَكْتُم ۚ مِن بَعْدِ وَصِيَّةٍ تُوصُونَ بِهَا أَوْ دَيْنٍ ۗ وَإِن كَانَ رَجُلٌ يُورَثُ كَلَالَةً أَوِ امْرَأَةٌ وَلَهُ أَخٌ أَوْ أُخْتٌ فَلِكُلِّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا السُّدُسُ ۚ فَإِن كَانُوا أَكْثَرَ مِن ذَٰلِكَ فَهُمْ شُرَكَاءُ فِي الثُّلُثِ ۚ مِن بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصَىٰ بِهَا أَوْ دَيْنٍ غَيْرَ مُضَارٍّ ۚ وَصِيَّةً مِّنَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَلِيمٌ
13. تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ ۚ وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
14. وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَتَعَدَّ حُدُودَهُ يُدْخِلْهُ نَارًا خَالِدًا فِيهَا وَلَهُ عَذَابٌ مُّهِينٌ
15. وَاللَّاتِي يَأْتِينَ الْفَاحِشَةَ مِن نِّسَائِكُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَيْهِنَّ أَرْبَعَةً مِّنكُمْ ۖ فَإِن شَهِدُوا فَأَمْسِكُوهُنَّ فِي الْبُيُوتِ حَتَّىٰ يَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ يَجْعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبِيلًا
16. وَاللَّذَانِ يَأْتِيَانِهَا مِنكُمْ فَآذُوهُمَا ۖ فَإِن تَابَا وَأَصْلَحَا فَأَعْرِضُوا عَنْهُمَا ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ تَوَّابًا رَّحِيمًا
17. إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ يَتُوبُونَ مِن قَرِيبٍ ۚ فَأُولَٰئِكَ يَتُوبُ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا
18. وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ حَتَّىٰ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌ ۚ أُولَٰئِكَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا
19. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَحِلُّ لَكُمْ أَن تَرِثُوا النِّسَاءَ كَرْهًا ۖ وَلَا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ مَا آتَيْتُمُوهُنَّ إِلَّا أَن يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ ۚ وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ فَإِن كَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَىٰ أَن تَكْرَهُوا شَيْئًا وَيَجْعَلَ اللَّهُ فِيهِ خَيْرًا كَثِيرًا
20. وَإِنْ أَرَدتُّمُ اسْتِبْدَالَ زَوْجٍ مَّكَانَ زَوْجٍ وَآتَيْتُمْ إِحْدَاهُنَّ قِنطَارًا فَلَا تَأْخُذُوا مِنْهُ شَيْئًا ۚ أَتَأْخُذُونَهُ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُّبِينًا
21. وَكَيْفَ تَأْخُذُونَهُ وَقَدْ أَفْضَىٰ بَعْضُكُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ وَأَخَذْنَ مِنكُم مِّيثَاقًا غَلِيظًا
22. وَلَا تَنكِحُوا مَا نَكَحَ آبَاؤُكُم مِّنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا قَدْ سَلَفَ ۚ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَمَقْتًا وَسَاءَ سَبِيلًا
23. حُرِّمَتْ عَلَيْكُمْ أُمَّهَاتُكُمْ وَبَنَاتُكُمْ وَأَخَوَاتُكُمْ وَعَمَّاتُكُمْ وَخَالَاتُكُمْ وَبَنَاتُ الْأَخِ وَبَنَاتُ الْأُخْتِ وَأُمَّهَاتُكُمُ اللَّاتِي أَرْضَعْنَكُمْ وَأَخَوَاتُكُم مِّنَ الرَّضَاعَةِ وَأُمَّهَاتُ نِسَائِكُمْ وَرَبَائِبُكُمُ اللَّاتِي فِي حُجُورِكُم مِّن نِّسَائِكُمُ اللَّاتِي دَخَلْتُم بِهِنَّ فَإِن لَّمْ تَكُونُوا دَخَلْتُم بِهِنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ وَحَلَائِلُ أَبْنَائِكُمُ الَّذِينَ مِنْ أَصْلَابِكُمْ وَأَن تَجْمَعُوا بَيْنَ الْأُخْتَيْنِ إِلَّا مَا قَدْ سَلَفَ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا
24. وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ۖ كِتَابَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ ۚ وَأُحِلَّ لَكُم مَّا وَرَاءَ ذَٰلِكُمْ أَن تَبْتَغُوا بِأَمْوَالِكُم مُّحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ ۚ فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً ۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا تَرَاضَيْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِيضَةِ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا
25. وَمَن لَّمْ يَسْتَطِعْ مِنكُمْ طَوْلًا أَن يَنكِحَ الْمُحْصَنَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ فَمِن مَّا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُم مِّن فَتَيَاتِكُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ۚ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِكُم ۚ بَعْضُكُم مِّن بَعْضٍ ۚ فَانكِحُوهُنَّ بِإِذْنِ أَهْلِهِنَّ وَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ مُحْصَنَاتٍ غَيْرَ مُسَافِحَاتٍ وَلَا مُتَّخِذَاتِ أَخْدَانٍ ۚ فَإِذَا أُحْصِنَّ فَإِنْ أَتَيْنَ بِفَاحِشَةٍ فَعَلَيْهِنَّ نِصْفُ مَا عَلَى الْمُحْصَنَاتِ مِنَ الْعَذَابِ ۚ ذَٰلِكَ لِمَنْ خَشِيَ الْعَنَتَ مِنكُمْ ۚ وَأَن تَصْبِرُوا خَيْرٌ لَّكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
26. يُرِيدُ اللَّهُ لِيُبَيِّنَ لَكُمْ وَيَهْدِيَكُمْ سُنَنَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ وَيَتُوبَ عَلَيْكُمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ
27. وَاللَّهُ يُرِيدُ أَن يَتُوبَ عَلَيْكُمْ ۖ وَيُرِيدُ الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الشَّهَوَاتِ أَن تَمِيلُوا مَيْلًا عَظِيمًا
28. يُرِيدُ اللَّهُ أَن يُخَفِّفَ عَنكُمْ ۚ وَخُلِقَ الْإِنسَانُ ضَعِيفًا
29. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُم بَيْنَكُم بِالْبَاطِلِ إِلَّا أَن تَكُونَ تِجَارَةً عَن تَرَاضٍ مِّنكُمْ ۚ وَلَا تَقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا
30. وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ عُدْوَانًا وَظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِيهِ نَارًا ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا
31. إِن تَجْتَنِبُوا كَبَائِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَنُدْخِلْكُم مُّدْخَلًا كَرِيمًا
32. وَلَا تَتَمَنَّوْا مَا فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ لِلرِّجَالِ نَصِيبٌ مِّمَّا اكْتَسَبُوا ۖ وَلِلنِّسَاءِ نَصِيبٌ مِّمَّا اكْتَسَبْنَ ۚ وَاسْأَلُوا اللَّهَ مِن فَضْلِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا
33. وَلِكُلٍّ جَعَلْنَا مَوَالِيَ مِمَّا تَرَكَ الْوَالِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ ۚ وَالَّذِينَ عَقَدَتْ أَيْمَانُكُمْ فَآتُوهُمْ نَصِيبَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدًا
34. الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ بِمَا فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ وَبِمَا أَنفَقُوا مِنْ أَمْوَالِهِمْ ۚ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِّلْغَيْبِ بِمَا حَفِظَ اللَّهُ ۚ وَاللَّاتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ ۖ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلَا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيًّا كَبِيرًا
35. وَإِنْ خِفْتُمْ شِقَاقَ بَيْنِهِمَا فَابْعَثُوا حَكَمًا مِّنْ أَهْلِهِ وَحَكَمًا مِّنْ أَهْلِهَا ۚ إِن يُرِيدَا إِصْلَاحًا يُوَفِّقِ اللَّهُ بَيْنَهُمَا ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا خَبِيرًا
36. وَاعْبُدُوا اللَّهَ وَلَا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا ۖ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَبِذِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَالْجَارِ ذِي الْقُرْبَىٰ وَالْجَارِ الْجُنُبِ وَالصَّاحِبِ بِالجَنبِ وَابْنِ السَّبِيلِ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ مَن كَانَ مُخْتَالًا فَخُورًا
37. الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَيَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَيَكْتُمُونَ مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ ۗ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُّهِينًا
38. وَالَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ ۗ وَمَن يَكُنِ الشَّيْطَانُ لَهُ قَرِينًا فَسَاءَ قَرِينًا
39. وَمَاذَا عَلَيْهِمْ لَوْ آمَنُوا بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَأَنفَقُوا مِمَّا رَزَقَهُمُ اللَّهُ ۗ وَكَانَ اللَّهُ بِهِمْ عَلِيمًا
40. إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ ۖ وَإِن تَكُ حَسَنَةً يُضَاعِفْهَا وَيُؤْتِ مِن لَّدُنْهُ أَجْرًا عَظِيمًا
41. فَكَيْفَ إِذَا جِئْنَا مِن كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَجِئْنَا بِكَ عَلَىٰ هَٰؤُلَاءِ شَهِيدًا
42. يَوْمَئِذٍ يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَعَصَوُا الرَّسُولَ لَوْ تُسَوَّىٰ بِهِمُ الْأَرْضُ ۖ وَلَا يَكْتُمُونَ اللَّهَ حَدِيثًا
43. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنتُمْ سُكَارَىٰ حَتَّىٰ تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ وَلَا جُنُبًا إِلَّا عَابِرِي سَبِيلٍ حَتَّىٰ تَغْتَسِلُوا ۚ وَإِن كُنتُم مَّرْضَىٰ أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِّنكُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَفُوًّا غَفُورًا
44. أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِّنَ الْكِتَابِ يَشْتَرُونَ الضَّلَالَةَ وَيُرِيدُونَ أَن تَضِلُّوا السَّبِيلَ
45. وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِأَعْدَائِكُمْ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَلِيًّا ۖ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ نَصِيرًا
46. مِّنَ الَّذِينَ هَادُوا يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَيَقُولُونَ سَمِعْنَا وَعَصَيْنَا وَاسْمَعْ غَيْرَ مُسْمَعٍ وَرَاعِنَا لَيًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَطَعْنًا فِي الدِّينِ ۚ وَلَوْ أَنَّهُمْ قَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاسْمَعْ وَانظُرْنَا لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَأَقْوَمَ وَلَٰكِن لَّعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِيلًا
47. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ آمِنُوا بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُم مِّن قَبْلِ أَن نَّطْمِسَ وُجُوهًا فَنَرُدَّهَا عَلَىٰ أَدْبَارِهَا أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَمَا لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا
48. إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَاءُ ۚ وَمَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَىٰ إِثْمًا عَظِيمًا
49. أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُزَكُّونَ أَنفُسَهُم ۚ بَلِ اللَّهُ يُزَكِّي مَن يَشَاءُ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا
50. انظُرْ كَيْفَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ ۖ وَكَفَىٰ بِهِ إِثْمًا مُّبِينًا
51. أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِّنَ الْكِتَابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ وَيَقُولُونَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا هَٰؤُلَاءِ أَهْدَىٰ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا سَبِيلًا
52. أُولَٰئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ ۖ وَمَن يَلْعَنِ اللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ نَصِيرًا
53. أَمْ لَهُمْ نَصِيبٌ مِّنَ الْمُلْكِ فَإِذًا لَا يُؤْتُونَ النَّاسَ نَقِيرًا
54. أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَىٰ مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ ۖ فَقَدْ آتَيْنَا آلَ إِبْرَاهِيمَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَآتَيْنَاهُم مُّلْكًا عَظِيمًا
55. فَمِنْهُم مَّنْ آمَنَ بِهِ وَمِنْهُم مَّن صَدَّ عَنْهُ ۚ وَكَفَىٰ بِجَهَنَّمَ سَعِيرًا
56. إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا سَوْفَ نُصْلِيهِمْ نَارًا ۚ كُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُم بَدَّلْنَاهُمْ جُلُودًا غَيْرَهَا لِيَذُوقُوا الْعَذَابَ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَزِيزًا حَكِيمًا
57. وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ لَهُمْ فِيهَا أَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ ۖ وَنُدْخِلُهُمْ ظِلًّا ظَلِيلًا
58. إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَىٰ أَهْلِهَا ۖ وَإِذَا حَكَمْتُم بَيْنَ النَّاسِ أَن تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ ۚ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُم بِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ سَمِيعًا بَصِيرًا
59. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنكُمْ ۖ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا
60. أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَن يَكْفُرُوا بِهِ ۚ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُضِلَّهُمْ ضَلَالًا بَعِيدًا
61. وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَىٰ مَا أَنزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنَافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنكَ صُدُودًا
62. فَكَيْفَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ثُمَّ جَاءُوكَ يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنْ أَرَدْنَا إِلَّا إِحْسَانًا وَتَوْفِيقًا
63. أُولَٰئِكَ الَّذِينَ يَعْلَمُ اللَّهُ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَعِظْهُمْ وَقُل لَّهُمْ فِي أَنفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِيغًا
64. وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُوا أَنفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا
65. فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّىٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا
66. وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِن دِيَارِكُم مَّا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِيلٌ مِّنْهُمْ ۖ وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا مَا يُوعَظُونَ بِهِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِيتًا
67. وَإِذًا لَآتَيْنَاهُم مِّن لَّدُنَّا أَجْرًا عَظِيمًا
68. وَلَهَدَيْنَاهُمْ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا
69. وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ ۚ وَحَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا
70. ذَٰلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ عَلِيمًا
71. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا خُذُوا حِذْرَكُمْ فَانفِرُوا ثُبَاتٍ أَوِ انفِرُوا جَمِيعًا
72. وَإِنَّ مِنكُمْ لَمَن لَّيُبَطِّئَنَّ ۖ فَإِنْ أَصَابَتْكُم مُّصِيبَةٌ قَالَ قَدْ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيَّ إِذْ لَمْ أَكُن مَّعَهُمْ شَهِيدًا
73. وَلَئِنْ أَصَابَكُمْ فَضْلٌ مِّنَ اللَّهِ لَيَقُولَنَّ كَأَن لَّمْ تَكُن بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُ مَوَدَّةٌ يَا لَيْتَنِي كُنتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزًا عَظِيمًا
74. فَلْيُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يَشْرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بِالْآخِرَةِ ۚ وَمَن يُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيُقْتَلْ أَوْ يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا
75. وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَٰذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا
76. الَّذِينَ آمَنُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ ۖ فَقَاتِلُوا أَوْلِيَاءَ الشَّيْطَانِ ۖ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطَانِ كَانَ ضَعِيفًا
77. أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ ۖ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُمْ يَخْشَوْنَ النَّاسَ كَخَشْيَةِ اللَّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْيَةً ۚ وَقَالُوا رَبَّنَا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتَالَ ۖ لَوْلَا أَخَّرْتَنَا إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ ۗ قُلْ مَتَاعُ الدُّنْيَا قَلِيلٌ وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ لِّمَنِ اتَّقَىٰ ۗ وَلَا تُظْلَمُونَ فَتِيلًا
78. أَيْنَمَا تَكُونُوا يُدْرِككُّمُ الْمَوْتُ وَلَوْ كُنتُمْ فِي بُرُوجٍ مُّشَيَّدَةٍ ۗ وَإِن تُصِبْهُمْ حَسَنَةٌ يَقُولُوا هَٰذِهِ مِنْ عِندِ اللَّهِ ۖ وَإِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَقُولُوا هَٰذِهِ مِنْ عِندِكَ ۚ قُلْ كُلٌّ مِّنْ عِندِ اللَّهِ ۖ فَمَالِ هَٰؤُلَاءِ الْقَوْمِ لَا يَكَادُونَ يَفْقَهُونَ حَدِيثًا
79. مَّا أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ ۖ وَمَا أَصَابَكَ مِن سَيِّئَةٍ فَمِن نَّفْسِكَ ۚ وَأَرْسَلْنَاكَ لِلنَّاسِ رَسُولًا ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا
80. مَّن يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ ۖ وَمَن تَوَلَّىٰ فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا
81. وَيَقُولُونَ طَاعَةٌ فَإِذَا بَرَزُوا مِنْ عِندِكَ بَيَّتَ طَائِفَةٌ مِّنْهُمْ غَيْرَ الَّذِي تَقُولُ ۖ وَاللَّهُ يَكْتُبُ مَا يُبَيِّتُونَ ۖ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا
82. أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ ۚ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلَافًا كَثِيرًا
83. وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِّنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ ۖ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَىٰ أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنبِطُونَهُ مِنْهُمْ ۗ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلًا
84. فَقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا تُكَلَّفُ إِلَّا نَفْسَكَ ۖ وَحَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ ۖ عَسَى اللَّهُ أَن يَكُفَّ بَأْسَ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ وَاللَّهُ أَشَدُّ بَأْسًا وَأَشَدُّ تَنكِيلًا
85. مَّن يَشْفَعْ شَفَاعَةً حَسَنَةً يَكُن لَّهُ نَصِيبٌ مِّنْهَا ۖ وَمَن يَشْفَعْ شَفَاعَةً سَيِّئَةً يَكُن لَّهُ كِفْلٌ مِّنْهَا ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ مُّقِيتًا
86. وَإِذَا حُيِّيْتُم بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْهَا أَوْ رُدُّوهَا ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ حَسِيبًا
87. اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ حَدِيثًا
88. فَمَا لَكُمْ فِي الْمُنَافِقِينَ فِئَتَيْنِ وَاللَّهُ أَرْكَسَهُم بِمَا كَسَبُوا ۚ أَتُرِيدُونَ أَن تَهْدُوا مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ ۖ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا
89. وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ كَمَا كَفَرُوا فَتَكُونُونَ سَوَاءً ۖ فَلَا تَتَّخِذُوا مِنْهُمْ أَوْلِيَاءَ حَتَّىٰ يُهَاجِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۚ فَإِن تَوَلَّوْا فَخُذُوهُمْ وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ ۖ وَلَا تَتَّخِذُوا مِنْهُمْ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا
90. إِلَّا الَّذِينَ يَصِلُونَ إِلَىٰ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُم مِّيثَاقٌ أَوْ جَاءُوكُمْ حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَن يُقَاتِلُوكُمْ أَوْ يُقَاتِلُوا قَوْمَهُمْ ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ فَلَقَاتَلُوكُمْ ۚ فَإِنِ اعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقَاتِلُوكُمْ وَأَلْقَوْا إِلَيْكُمُ السَّلَمَ فَمَا جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبِيلًا
91. سَتَجِدُونَ آخَرِينَ يُرِيدُونَ أَن يَأْمَنُوكُمْ وَيَأْمَنُوا قَوْمَهُمْ ۚ كُلَّمَا رُدُّوا إِلَى الْفِتْنَةِ أُرْكِسُوا فِيهَا ۚ فَإِن لَّمْ يَعْتَزِلُوكُمْ وَيُلْقُوا إِلَيْكُمُ السَّلَمَ وَيَكُفُّوا أَيْدِيَهُمْ فَخُذُوهُمْ وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ ۚ وَأُولَٰئِكُمْ جَعَلْنَا لَكُمْ عَلَيْهِمْ سُلْطَانًا مُّبِينًا
92. وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ أَن يَقْتُلَ مُؤْمِنًا إِلَّا خَطَأً ۚ وَمَن قَتَلَ مُؤْمِنًا خَطَأً فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُّؤْمِنَةٍ وَدِيَةٌ مُّسَلَّمَةٌ إِلَىٰ أَهْلِهِ إِلَّا أَن يَصَّدَّقُوا ۚ فَإِن كَانَ مِن قَوْمٍ عَدُوٍّ لَّكُمْ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُّؤْمِنَةٍ ۖ وَإِن كَانَ مِن قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُم مِّيثَاقٌ فَدِيَةٌ مُّسَلَّمَةٌ إِلَىٰ أَهْلِهِ وَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُّؤْمِنَةٍ ۖ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ تَوْبَةً مِّنَ اللَّهِ ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا
93. وَمَن يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِيمًا
94. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَتَبَيَّنُوا وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقَىٰ إِلَيْكُمُ السَّلَامَ لَسْتَ مُؤْمِنًا ۚ تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ فَعِندَ اللَّهِ مَغَانِمُ كَثِيرَةٌ ۚ كَذَٰلِكَ كُنتُم مِّن قَبْلُ فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْكُمْ فَتَبَيَّنُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا
95. لَّا يَسْتَوِي الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُولِي الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ ۚ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِينَ دَرَجَةً ۚ وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا
96. دَرَجَاتٍ مِّنْهُ وَمَغْفِرَةً وَرَحْمَةً ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا
97. إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ ظَالِمِي أَنفُسِهِمْ قَالُوا فِيمَ كُنتُمْ ۖ قَالُوا كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الْأَرْضِ ۚ قَالُوا أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُوا فِيهَا ۚ فَأُولَٰئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ وَسَاءَتْ مَصِيرًا
98. إِلَّا الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ لَا يَسْتَطِيعُونَ حِيلَةً وَلَا يَهْتَدُونَ سَبِيلًا
99. فَأُولَٰئِكَ عَسَى اللَّهُ أَن يَعْفُوَ عَنْهُمْ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَفُوًّا غَفُورًا
100. وَمَن يُهَاجِرْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يَجِدْ فِي الْأَرْضِ مُرَاغَمًا كَثِيرًا وَسَعَةً ۚ وَمَن يَخْرُجْ مِن بَيْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا
101. وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلَاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ إِنَّ الْكَافِرِينَ كَانُوا لَكُمْ عَدُوًّا مُّبِينًا
102. وَإِذَا كُنتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلَاةَ فَلْتَقُمْ طَائِفَةٌ مِّنْهُم مَّعَكَ وَلْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُوا فَلْيَكُونُوا مِن وَرَائِكُمْ وَلْتَأْتِ طَائِفَةٌ أُخْرَىٰ لَمْ يُصَلُّوا فَلْيُصَلُّوا مَعَكَ وَليأخذوا حِذْرَهُمْ وَأَسْلِحَتَهُمْ ۗ وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَأَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُم مَّيْلَةً وَاحِدَةً ۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِن كَانَ بِكُمْ أَذًى مِّن مَّطَرٍ أَوْ كُنتُم مَّرْضَىٰ أَن تَضَعُوا أَسْلِحَتَكُمْ ۖ وَخُذُوا حِذْرَكُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُّهِينًا
103. فَإِذَا قَضَيْتُمُ الصَّلَاةَ فَاذْكُرُوا اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىٰ جُنُوبِكُمْ ۚ فَإِذَا اطْمَأْنَنتُمْ فَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ ۚ إِنَّ الصَّلَاةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَابًا مَّوْقُوتًا
104. وَلَا تَهِنُوا فِي ابْتِغَاءِ الْقَوْمِ ۖ إِن تَكُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ يَأْلَمُونَ كَمَا تَأْلَمُونَ ۖ وَتَرْجُونَ مِنَ اللَّهِ مَا لَا يَرْجُونَ ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا
105. إِنَّا أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِتَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ بِمَا أَرَاكَ اللَّهُ ۚ وَلَا تَكُن لِّلْخَائِنِينَ خَصِيمًا
106. وَاسْتَغْفِرِ اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا
107. وَلَا تُجَادِلْ عَنِ الَّذِينَ يَخْتَانُونَ أَنفُسَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ مَن كَانَ خَوَّانًا أَثِيمًا
108. يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ يُبَيِّتُونَ مَا لَا يَرْضَىٰ مِنَ الْقَوْلِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطًا
109. هَٰأَنتُمْ هَٰؤُلَاءِ جَادَلْتُمْ عَنْهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَمَن يُجَادِلُ اللَّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَمْ مَّن يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا
110. وَمَن يَعْمَلْ سُوءًا أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللَّهَ يَجِدِ اللَّهَ غَفُورًا رَّحِيمًا
111. وَمَن يَكْسِبْ إِثْمًا فَإِنَّمَا يَكْسِبُهُ عَلَىٰ نَفْسِهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا
112. وَمَن يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُّبِينًا
113. وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ لَهَمَّت طَّائِفَةٌ مِّنْهُمْ أَن يُضِلُّوكَ ۖ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ ۚ وَمَا يَضُرُّونَكَ مِن شَيْءٍ ۚ وَأَنزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ ۚ وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا
114. لَّا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِّن نَّجْوَاهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلَاحٍ بَيْنَ النَّاسِ ۚ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا
115. وَمَن يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَىٰ وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّىٰ وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ ۚ وَسَاءَتْ مَصِيرًا
116. إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَاءُ ۚ وَمَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا
117. إِن يَدْعُونَ مِن دُونِهِ إِلَّا إِنَاثًا ۖ وَإِن يَدْعُونَ إِلَّا شَيْطَانًا مَّرِيدًا
118. لَّعَنَهُ اللَّهُ ۘ وَقَالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبَادِكَ نَصِيبًا مَّفْرُوضًا
119. وَلَأُضِلَّنَّهُمْ وَلَأُمَنِّيَنَّهُمْ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ آذَانَ الْأَنْعَامِ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلْقَ اللَّهِ ۚ وَمَن يَتَّخِذِ الشَّيْطَانَ وَلِيًّا مِّن دُونِ اللَّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُّبِينًا
120. يَعِدُهُمْ وَيُمَنِّيهِمْ ۖ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا
121. أُولَٰئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَلَا يَجِدُونَ عَنْهَا مَحِيصًا
122. وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا ۚ وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ قِيلًا
123. لَّيْسَ بِأَمَانِيِّكُمْ وَلَا أَمَانِيِّ أَهْلِ الْكِتَابِ ۗ مَن يَعْمَلْ سُوءًا يُجْزَ بِهِ وَلَا يَجِدْ لَهُ مِن دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا
124. وَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ مِن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ نَقِيرًا
125. وَمَنْ أَحْسَنُ دِينًا مِّمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ وَاتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۗ وَاتَّخَذَ اللَّهُ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلًا
126. وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُّحِيطًا
127. وَيَسْتَفْتُونَكَ فِي النِّسَاءِ ۖ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ فِيهِنَّ وَمَا يُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ فِي يَتَامَى النِّسَاءِ الَّاتِي لَا تُؤْتُونَهُنَّ مَا كُتِبَ لَهُنَّ وَتَرْغَبُونَ أَن تَنكِحُوهُنَّ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الْوِلْدَانِ وَأَن تَقُومُوا لِلْيَتَامَىٰ بِالْقِسْطِ ۚ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِهِ عَلِيمًا
128. وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِن بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَن يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا ۚ وَالصُّلْحُ خَيْرٌ ۗ وَأُحْضِرَتِ الْأَنفُسُ الشُّحَّ ۚ وَإِن تُحْسِنُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا
129. وَلَن تَسْتَطِيعُوا أَن تَعْدِلُوا بَيْنَ النِّسَاءِ وَلَوْ حَرَصْتُمْ ۖ فَلَا تَمِيلُوا كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوهَا كَالْمُعَلَّقَةِ ۚ وَإِن تُصْلِحُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا
130. وَإِن يَتَفَرَّقَا يُغْنِ اللَّهُ كُلًّا مِّن سَعَتِهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ وَاسِعًا حَكِيمًا
131. وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَلَقَدْ وَصَّيْنَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ وَإِيَّاكُمْ أَنِ اتَّقُوا اللَّهَ ۚ وَإِن تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَنِيًّا حَمِيدًا
132. وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا
133. إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ وَيَأْتِ بِآخَرِينَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ قَدِيرًا
134. مَّن كَانَ يُرِيدُ ثَوَابَ الدُّنْيَا فَعِندَ اللَّهِ ثَوَابُ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا بَصِيرًا
135. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ وَلَوْ عَلَىٰ أَنفُسِكُمْ أَوِ الْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ ۚ إِن يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقِيرًا فَاللَّهُ أَوْلَىٰ بِهِمَا ۖ فَلَا تَتَّبِعُوا الْهَوَىٰ أَن تَعْدِلُوا ۚ وَإِن تَلْوُوا أَوْ تُعْرِضُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا
136. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلَىٰ رَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي أَنزَلَ مِن قَبْلُ ۚ وَمَن يَكْفُرْ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا
137. إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْرًا لَّمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِيَهْدِيَهُمْ سَبِيلًا
138. بَشِّرِ الْمُنَافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا
139. الَّذِينَ يَتَّخِذُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۚ أَيَبْتَغُونَ عِندَهُمُ الْعِزَّةَ ۖ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا
140. وَقَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آيَاتِ اللَّهِ يُكْفَرُ بِهَا وَيُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلَا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّىٰ يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ ۚ إِنَّكُمْ إِذًا مِّثْلُهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَالْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعًا
141. الَّذِينَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُمْ فَإِن كَانَ لَكُمْ فَتْحٌ مِّنَ اللَّهِ قَالُوا أَلَمْ نَكُن مَّعَكُمْ ۖ وَإِن كَانَ لِلْكَافِرِينَ نَصِيبٌ قَالُوا أَلَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَيْكُمْ وَنَمْنَعْكُم مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ ۚ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ وَلَن يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا
142. إِنَّ الْمُنَافِقِينَ يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ ۖ وَإِذَا قَامُوا إِلَى الصَّلَاةِ قَامُوا كُسَالَىٰ يُرَاءُونَ النَّاسَ وَلَا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا
143. مُّذَبْذَبِينَ بَيْنَ ذَٰلِكَ لَا إِلَىٰ هَٰؤُلَاءِ وَلَا إِلَىٰ هَٰؤُلَاءِ ۚ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا
144. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۚ أَتُرِيدُونَ أَن تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا مُّبِينًا
145. إِنَّ الْمُنَافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ ۖ وَلَن تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا
146. إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَاعْتَصَمُوا بِاللَّهِ وَأَخْلَصُوا دِينَهُمْ لِلَّهِ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الْمُؤْمِنِينَ ۖ وَسَوْفَ يُؤْتِ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ أَجْرًا عَظِيمًا
147. مَّا يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذَابِكُمْ إِن شَكَرْتُمْ وَآمَنتُمْ ۚ وَكَانَ اللَّهُ شَاكِرًا عَلِيمًا
148. لَا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَن ظُلِمَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا عَلِيمًا
149. إِن تُبْدُوا خَيْرًا أَوْ تُخْفُوهُ أَوْ تَعْفُوا عَن سُوءٍ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ عَفُوًّا قَدِيرًا
150. إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيُرِيدُونَ أَن يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَنَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَيُرِيدُونَ أَن يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلًا
151. أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ حَقًّا ۚ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُّهِينًا
152. وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَلَمْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ أُولَٰئِكَ سَوْفَ يُؤْتِيهِمْ أُجُورَهُمْ ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا
153. يَسْأَلُكَ أَهْلُ الْكِتَابِ أَن تُنَزِّلَ عَلَيْهِمْ كِتَابًا مِّنَ السَّمَاءِ فَقَدْ سَأَلُوا مُوسَىٰ أَكْبَرَ مِن ذَٰلِكَ فَقَالُوا أَرِنَا اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ بِظُلْمِهِمْ ۚ ثُمَّ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ فَعَفَوْنَا عَن ذَٰلِكَ ۚ وَآتَيْنَا مُوسَىٰ سُلْطَانًا مُّبِينًا
154. وَرَفَعْنَا فَوْقَهُمُ الطُّورَ بِمِيثَاقِهِمْ وَقُلْنَا لَهُمُ ادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُلْنَا لَهُمْ لَا تَعْدُوا فِي السَّبْتِ وَأَخَذْنَا مِنْهُم مِّيثَاقًا غَلِيظًا
155. فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَاقَهُمْ وَكُفْرِهِم بِآيَاتِ اللَّهِ وَقَتْلِهِمُ الْأَنبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَقَوْلِهِمْ قُلُوبُنَا غُلْفٌ ۚ بَلْ طَبَعَ اللَّهُ عَلَيْهَا بِكُفْرِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِيلًا
156. وَبِكُفْرِهِمْ وَقَوْلِهِمْ عَلَىٰ مَرْيَمَ بُهْتَانًا عَظِيمًا
157. وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِيحَ عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللَّهِ ۖ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَٰكِن شُبِّهَ لَهُمْ ۚ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِيهِ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ ۚ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلَّا اتِّبَاعَ الظَّنِّ ۚ وَمَا قَتَلُوهُ يَقِينًا
158. بَل رَّفَعَهُ اللَّهُ إِلَيْهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا
159. وَإِن مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ إِلَّا لَيُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكُونُ عَلَيْهِمْ شَهِيدًا
160. فَبِظُلْمٍ مِّنَ الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ طَيِّبَاتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَبِصَدِّهِمْ عَن سَبِيلِ اللَّهِ كَثِيرًا
161. وَأَخْذِهِمُ الرِّبَا وَقَدْ نُهُوا عَنْهُ وَأَكْلِهِمْ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ ۚ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا
162. لَٰكِنِ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ مِنْهُمْ وَالْمُؤْمِنُونَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ ۚ وَالْمُقِيمِينَ الصَّلَاةَ ۚ وَالْمُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَالْمُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۚ أُولَٰئِكَ سَنُؤْتِيهِمْ أَجْرًا عَظِيمًا
163. إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَىٰ نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِن بَعْدِهِ ۚ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَعِيسَىٰ وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَيْمَانَ ۚ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا
164. وَرُسُلًا قَدْ قَصَصْنَاهُمْ عَلَيْكَ مِن قَبْلُ وَرُسُلًا لَّمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ ۚ وَكَلَّمَ اللَّهُ مُوسَىٰ تَكْلِيمًا
165. رُّسُلًا مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا
166. لَّٰكِنِ اللَّهُ يَشْهَدُ بِمَا أَنزَلَ إِلَيْكَ ۖ أَنزَلَهُ بِعِلْمِهِ ۖ وَالْمَلَائِكَةُ يَشْهَدُونَ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا
167. إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ قَدْ ضَلُّوا ضَلَالًا بَعِيدًا
168. إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَظَلَمُوا لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِيَهْدِيَهُمْ طَرِيقًا
169. إِلَّا طَرِيقَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا
170. يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِن رَّبِّكُمْ فَآمِنُوا خَيْرًا لَّكُمْ ۚ وَإِن تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا
171. يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ وَلَا تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ ۚ إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَكَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَىٰ مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِّنْهُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ۖ وَلَا تَقُولُوا ثَلَاثَةٌ ۚ انتَهُوا خَيْرًا لَّكُمْ ۚ إِنَّمَا اللَّهُ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ سُبْحَانَهُ أَن يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ ۘ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا
172. لَّن يَسْتَنكِفَ الْمَسِيحُ أَن يَكُونَ عَبْدًا لِّلَّهِ وَلَا الْمَلَائِكَةُ الْمُقَرَّبُونَ ۚ وَمَن يَسْتَنكِفْ عَنْ عِبَادَتِهِ وَيَسْتَكْبِرْ فَسَيَحْشُرُهُمْ إِلَيْهِ جَمِيعًا
173. فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُوَفِّيهِمْ أُجُورَهُمْ وَيَزِيدُهُم مِّن فَضْلِهِ ۖ وَأَمَّا الَّذِينَ اسْتَنكَفُوا وَاسْتَكْبَرُوا فَيُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ۖ وَلَا يَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا
174. يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُم بُرْهَانٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَأَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ نُورًا مُّبِينًا
175. فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَاعْتَصَمُوا بِهِ فَسَيُدْخِلُهُمْ فِي رَحْمَةٍ مِّنْهُ وَفَضْلٍ وَيَهْدِيهِمْ إِلَيْهِ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا
176. يَسْتَفْتُونَكَ ۖ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ فِي الْكَلَالَةِ ۚ إِنِ امْرُؤٌ هَلَكَ لَيْسَ لَهُ وَلَدٌ وَلَهُ أُخْتٌ فَلَهَا نِصْفُ مَا تَرَكَ ۚ وَهُوَ يَرِثُهَا إِن لَّمْ يَكُن لَّهَا وَلَدٌ ۚ فَإِن كَانَتَا اثْنَتَيْنِ فَلَهُمَا الثُّلُثَانِ مِمَّا تَرَكَ ۚ وَإِن كَانُوا إِخْوَةً رِّجَالًا وَنِسَاءً فَلِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنثَيَيْنِ ۗ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ أَن تَضِلُّوا ۗ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
1. O njerëz! Kini frikë Zotin tuaj, i cili ju krijoi prej një njeriu të vetëm dhe prej tij krijoi bashkëshorten e tij, e prej të dyve u përhapën shumë burra e gra. Dhe kini frikë Allahun, në emër të të cilit kërkoni të drejtat tuaja, dhe ruani lidhjet farefisnore. Vërtet, Allahu është Mbikëqyrës mbi ju!
2. Jepuni jetimëve pasurinë e tyre dhe mos ua ndërroni të mirën me të keqen. Mos ua përvetësoni pasurinë, sepse kjo është një mëkat i madh.
3. Nëse frikësoheni se nuk do të jeni të drejtë ndaj jetimëve, atëherë martohuni me ato gra që ju pëlqejnë: dy, tre ose katër. Por nëse frikësoheni se nuk do të jeni të drejtë, atëherë vetëm me një ose me atë që keni nën zotërim. Kjo është më afër për të mos bërë padrejtësi.
4. Jepuni grave dhuratën e martesës me gjithë zemër. Por, nëse ato, me dëshirë, ju japin ndonjë pjesë të saj, atëherë mund ta merrni dhe ta përdorni me kënaqësi e të qetë.
5. Mos ua jepni të marrët pasurinë tuaj, të cilën Allahu ua ka bërë mjet jetese, por ushqejini dhe vishni ata me të dhe flisni me ta me fjalë të mira.
6. Provoni jetimët deri sa të arrijnë moshën për martesë. Nëse vëreni pjekuri tek ata, atëherë jepuni pasurinë e tyre dhe mos e shpërdoroni atë duke e harxhuar me shpejtësi, nga frika se do të rriten. Kush është i pasur, le të përmbahet; kush është i varfër, le të hajë nga ajo me të drejtë. Kur t’ua ktheni pasurinë e tyre, thirrni dëshmitarë. Mjafton që Allahu të jetë Llogaritës.
7. Burrave u takon një pjesë nga ajo që lënë prindërit dhe të afërmit, ashtu siç u takon edhe grave një pjesë nga ajo që lënë prindërit dhe të afërmit, pavarësisht nëse është pak ose shumë, sipas një pjese të caktuar.
8. Kur janë të pranishëm në ndarjen e trashëgimisë të afërmit, jetimët dhe të varfrit, jepuni atyre diçka prej saj dhe flisni me ta me fjalë të mira.
9. Le të frikësohen ata, të cilët, po të kishin lënë pas fëmijë të vegjël, do të kishin frikë për ta. Le t’i kenë frikë Allahut dhe le të flasin drejt.
10. Ata që e përvetësojnë pasurinë e jetimëve padrejtësisht, vetëm se po e përpijnë zjarrin në barkun e tyre. Ata do të digjen në një zjarr të fortë.
11. Allahu ju urdhëron për trashëgiminë e fëmijëve tuaj: mashkullit i takon pjesë sa dy femrave. Nëse janë më shumë se dy vajza, atyre u takojnë dy të tretat e pasurisë; nëse është një e vetme, i takon gjysma. Prindërve të të ndjerit, secilit i takon një e gjashta e pasurisë, nëse ai ka fëmijë. Nëse nuk ka fëmijë dhe trashëgimtarë janë vetëm prindërit, nënës i takon një e treta. Nëse ai ka vëllezër, nënës i takon një e gjashta. Ky është urdhri i Allahut. Allahu është i Gjithëditur dhe i Urtë.
12. Juve ju takon gjysma e pasurisë që lënë gratë tuaja, nëse ato nuk kanë fëmijë; por nëse kanë fëmijë, ju takon një e katërta e asaj që kanë lënë, pas përmbushjes së testamentit dhe shlyerjes së borxhit. Po ashtu, atyre u takon një e katërta e asaj që keni lënë ju, nëse nuk keni fëmijë; por nëse keni fëmijë, atyre u takon një e teta e asaj që keni lënë, pas përmbushjes së testamentit dhe shlyerjes së borxhit. Nëse një burrë ose një grua trashëgon nga ndonjë i afërm që nuk ka prindër e as fëmijë, dhe ka një motër apo një vëlla (prej nënës), secilit prej tyre i takon një e gjashta; por nëse janë më shumë se një, ata ndajnë një të tretën, pas përmbushjes së testamentit dhe shlyerjes së borxhit, pa dëmtuar askënd. Kjo është porosi nga Allahu. Allahu është i Gjithëditur dhe i Butë.
13. Këto janë kufijtë e Allahut. Kush i bindet Allahut dhe të Dërguarit të Tij, Ai do ta fusë në xhenete nën të cilët rrjedhin lumenj; aty do të qëndrojnë përgjithmonë. Kjo është fitorja e madhe.
14. Por kush kundërshton Allahun dhe të Dërguarin e Tij dhe i shkel kufijtë e Tij, Ai do ta fusë në zjarr, ku do të qëndrojë përgjithmonë; për të ka dënim poshtërues.
15. Për gratë tuaja që bëjnë kurvëri, kërkoni dëshminë e katër vetëve prej jush. Nëse ata dëshmojnë, mbajini ato në shtëpi derisa t’u vijë vdekja ose Allahu t’u japë një rrugëdalje tjetër.
16. Ata nga mesi juaj që bëjnë këtë vepër, ndëshkoni; por nëse pendohen dhe përmirësohen, lërini të qetë. Vërtet, Allahu është Pranues i pendimit dhe Mëshirues.
17. Allahu pranon pendimin vetëm nga ata që bëjnë mëkate nga padituria, pastaj pendohen shpejt. Allahu u pranon atyre pendimin. Allahu është i Gjithëdijshëm dhe i Urtë.
18. Por pendimi nuk është për ata që bëjnë vepra të këqija derisa t’u vijë vdekja dhe thonë: “Tani u pendova!” E as për ata që vdesin si jobesimtarë. Për ta kemi përgatitur dënim të dhimbshëm.
19. O besimtarë! Nuk ju lejohet t’i trashëgoni gratë me dhunë dhe mos i pengoni që të martohen për të marrë një pjesë të pasurisë që u keni dhënë, përveç nëse bëjnë ndonjë sjellje të shëmtuar. Silluni me to me mirësi. Nëse i urreni, mund të ndodhë që ju të urreni diçka, ndërsa Allahu në të ka vënë shumë të mirë.
20. Nëse dëshironi të ndani një grua për të marrë një tjetër, edhe nëse i keni dhënë një thes me pasuri, mos merrni asgjë prej saj. A do ta merrni me padrejtësi dhe mëkat të qartë?
21. Si mund ta merrni atë, kur keni hyrë te njëra-tjetra dhe ato kanë marrë nga ju një besë të fortë?
22. Mos u martoni me gratë që kanë qenë të etërve tuaj, përveç rasteve që kanë kaluar. Vërtet, kjo është sjellje e shëmtuar, e urryer dhe rrugë e keqe.
23. Ju janë ndaluar: nënat tuaja, bijat tuaja, motrat tuaja, hallat tuaja, tezet tuaja, bijat e vëllait, bijat e motrës, nënat që ju kanë dhënë gji, motrat e gjirit, nënat e grave tuaja, pastaj vajzat e grave tuaja me të cilat keni hyrë në marrëdhënie, nëse nuk keni hyrë, nuk ka mëkat, si dhe gratë e bijve tuaj që janë nga mesi juaj. Ju ndalohet të martoheni me dy motra njëkohësisht, përveç rasteve që kanë kaluar. Vërtet, Allahu është Falës dhe Mëshirues.
24. Edhe gratë e martuara janë të ndaluara për ju, përveç atyre që i keni nën zotërim. Ky është urdhri i Allahut për ju. Përveç këtyre, ju është lejuar të kërkoni gratë me pasurinë tuaj në mënyrë të ndershme, jo për kurvëri. Dhe atyre që u merrni për kënaqësi, jepuni shpërblimin e tyre siç është caktuar. Nuk ka mëkat për ju për atë që bëni me marrëveshje mes jush. Vërtet, Allahu është i Gjithëditur dhe i Urtë.
25. Atij prej jush që nuk ka mundësi të martohet me një grua të lirë besimtare, le të martohet me ndonjë nga robëreshat besimtare që janë në zotërimin tuaj. Allahu e di më së miri besimin tuaj; të gjithë jeni nga njëri-tjetri. Martohuni me to me lejen e zotërinjve të tyre dhe jepuni shpërblimin e tyre në mënyrë të ndershme, si gra të ndershme, jo si kurvat. Nëse ato kryejnë kurvëri, atëherë dënimi i tyre është gjysma e atij të grave të lira. Kjo është për ata që kanë frikë nga mëkati; por është më mirë për ju të duroni. Allahu është Falës dhe Mëshirues.
26. Allahu dëshiron t’ju sqarojë gjërat, t’ju udhëzojë në rrugët e atyre që kanë qenë para jush dhe t’ju falë. Allahu është i Gjithëditur dhe i Urtë.
27. Allahu dëshiron t’ju falë, kurse ata që ndjekin epshet e veta dëshirojnë që të devijoni krejtësisht nga rruga e drejtë.
28. Allahu dëshiron t’jua lehtësojë (rregullat), sepse njeriu është krijuar i dobët.
29. O besimtarë! Mos e përvetësoni pasurinë e njëri-tjetrit në mënyrë të padrejtë, përveç nëse është një tregti me pëlqim të ndërsjellë. Mos e vrisni veten! Allahu është Mëshirues ndaj jush.
30. Kush e bën këtë me qëllim dhe padrejtësisht, Ne do ta hedhim në Zjarr. Kjo është e lehtë për Allahun.
31. Nëse shmangeni nga mëkatet e mëdha që ju janë ndaluar, Ne do t’ju mbulojmë të këqijat tuaja dhe do t’ju fusim në një vend të nderuar.
32. Mos lakmoni atë me të cilën Allahu ka begatuar disa prej jush më shumë se të tjerët. Burrave u përket një pjesë nga ajo që kanë fituar dhe grave u përket një pjesë nga ajo që kanë fituar. Kërkojeni nga Allahu mirësinë e Tij. Vërtet, Allahu është i Gjithëdijshëm për çdo gjë.
33. Çdonjëri prej jush i kemi caktuar trashëgimtarë për atë që kanë lënë prindërit dhe të afërmit. Ndërsa atyre me të cilët keni bërë marrëveshje, jepuni pjesën e tyre. Allahu është dëshmitar për çdo gjë.
34. Burrat janë mbrojtës të grave, sepse Allahu i ka dhënë njëri-tjetrit përparësi dhe sepse ata shpenzojnë nga pasuria e tyre. Gratë e ndershme janë të bindura dhe ruajnë sekretet, ashtu siç i ka urdhëruar Allahu. Sa për ato, nga të cilat frikësoheni se do të bëjnë pabesi, këshillojini, largohuni prej tyre në shtretër dhe rrihni lehtë. Nëse ato ju binden, atëherë mos u bëni padrejtësisht të ashpër ndaj tyre. Vërtet, Allahu është i Lartë dhe i Madhërishëm.
35. Nëse frikësoheni për përçarje mes burrit dhe gruas, atëherë caktoni një ndërmjetës nga familja e tij dhe një ndërmjetës nga familja e saj. Nëse të dy duan pajtim, Allahu do t’i pajtojë. Vërtet, Allahu është i Gjithëdijshëm dhe i Njohës i thellë.
36. Adhuroni Allahun dhe mos i bëni Atij shok asnjë. Silluni mirë me prindërit, të afërmit, jetimët, të varfrit, fqinjët e afërt dhe të largët, shokët, udhëtarët dhe ata që janë nën zotërimin tuaj. Allahu nuk i do ata që janë mendjemëdhenj dhe mburravecë.
37. Ata që janë koprracë, nxisin të tjerët për koprraci dhe fshehin atë që Allahu u ka dhënë nga mirësitë e Tij. Ne kemi përgatitur për mohuesit një dënim poshtërues.
38. Edhe ata që japin pasurinë e tyre për t’u dukur para njerëzve, pa besuar as në Allahun e as në Ditën e Fundit, janë si shejtani që ka pasur shokun e vet dhe i ka thënë: “Bëhu mohues!”, e ai ka qenë mohues. Fundi i tij është Zjarri.
39. Çfarë do të humbisnin sikur të besonin në Allahun, në Ditën e Fundit dhe të shpenzonin nga ajo që u ka dhënë Allahu? Allahu i njeh mirë ata.
40. Allahu nuk i bën askujt asnjë padrejtësi, as sa një grimcë. Nëse është vepër e mirë, Ai e shumëfishon dhe i jep shpërblim të madh.
41. Çfarë do të ndodhë kur Ne do të sjellim dëshmitarë nga çdo popull dhe do të të sjellim ty si dëshmitar kundër tyre?
42. Atë ditë, ata që nuk besuan dhe kundërshtuan të Dërguarin, do të donin të ishin barazuar me tokën. Ata nuk do të mund të fshehin asnjë fjalë nga Allahu.
43. O besimtarë! Mos iu afroni namazit kur jeni të dehur, derisa ta kuptoni atë që thoni; e as kur jeni xhunub, përveç kur jeni udhëtarë, derisa të bëni larjen. Nëse jeni të sëmurë ose udhëtarë, ose keni ardhur nga nevoja natyrore, ose keni pasur marrëdhënie me gratë dhe nuk gjeni ujë, atëherë merrni tejemum me dhe të pastër dhe fërkoni fytyrat dhe duart tuaja. Allahu është Falës dhe Falës i madh.
44. A nuk i ke parë ata të cilëve u është dhënë një pjesë e Librit? Ata e blejnë humbjen dhe duan që edhe ju të humbni rrugën.
45. Allahu i njeh më mirë armiqtë tuaj. Allahu mjafton si Mbrojtës dhe Ndihmues.
46. Disa nga hebrenjtë shtrembërojnë fjalët nga kuptimi i tyre dhe thonë: “Dëgjuam, por nuk iu bindëm”, “Dëgjo, por të mos dëgjosh” dhe “Ra’ina”, duke përdorur një lojë fjalësh për të fyer. Sikur të thoshin: “Dëgjuam dhe iu bindëm”, “Dëgjo” dhe “Shiko tek ne”, do të ishte më mirë për ta dhe më e drejtë. Por Allahu i ka mallkuar për shkak të mosbesimit të tyre. Ata besojnë pak.
47. O ju që u është dhënë Libri! Besoni në atë që kemi shpallur Ne, e cila e vërteton atë që keni, para se të fshijmë fytyrat dhe t’i kthejmë prapa, ose t’i mallkojmë siç i kemi mallkuar shkelësit e së shtunës. Urdhri i Allahut gjithmonë zbatohet.
48. Allahu nuk fal që t’i bëhet shok Atij, por fal çdo mëkat tjetër për kë të dojë. Kush i bën shok Allahut, ka bërë një mëkat të madh.
49. A nuk i ke parë ata që e konsiderojnë veten të pastër? Por Allahu e pastron kë të dojë dhe askujt nuk do t’i bëhet padrejtësi, qoftë edhe sa një fije e hollë.
50. Shiko si shpifin kundër Allahut! Kjo është një mëkat i mjaftueshëm për të dëshmuar kundër tyre.
51. A nuk i ke parë ata që u është dhënë një pjesë e Librit, se si besojnë në idhujt dhe demonët, dhe për mohuesit thonë: “Këta janë më të udhëzuar në rrugë sesa besimtarët”?
52. Ata janë ata që Allahu i ka mallkuar. Dhe për atë që është mallkuar nga Allahu, ti nuk do të gjesh kurrë ndihmues.
53. A mos kanë ata një pjesë të mbretërisë? Po të ishte kështu, nuk do t’u jepnin njerëzve as sa një grimcë.
54. Apo mos i kanë zili njerëzit për atë që Allahu u ka dhënë nga mirësia e Tij? Vërtet, Ne i kemi dhënë familjes së Ibrahimit Librin dhe Urtësinë dhe u dhamë atyre pushtet të madh.
55. Disa prej tyre i besuan atij, ndërsa të tjerë u larguan prej tij. Dhe mjafton Zjarri si ndëshkim.
56. Ata që nuk besojnë në ajetet Tona, do t’i djegim në zjarr. Sa herë që lëkurat e tyre të digjen, Ne do t’i zëvendësojmë me lëkurë të re që të shijojnë dënimin. Allahu është i Plotfuqishëm dhe i Urtë.
57. Ata që besojnë dhe bëjnë vepra të mira, do t’i fusim në xhenete nën të cilët rrjedhin lumenj. Aty do të qëndrojnë përgjithmonë. Aty do të kenë bashkëshorte të pastra dhe do t’i fusim në hije të dendur.
58. Allahu ju urdhëron të jepni amanetin atyre që u takon dhe, kur gjykoni mes njerëzve, të gjykoni me drejtësi. Vërtet, Allahu ju udhëzon në gjënë më të mirë. Allahu është Dëgjues dhe Shikues.
59. O ju që besoni! Bindjuni Allahut, të Dërguarit dhe atyre që janë në pushtet mes jush. Nëse kundërshtoni për diçka, atëherë ktheni çështjen te Allahu dhe i Dërguari, nëse besoni në Allahun dhe Ditën e Fundit. Kjo është më e mirë dhe me përfundim më të mirë.
60. A nuk i ke parë ata që pretendojnë se kanë besuar në atë që është shpallur ty dhe në atë që është shpallur para teje, por dëshirojnë të shkojnë për gjykim te taguti, ndonëse u është urdhëruar të mos e besojnë atë? Shejtani dëshiron t’i largojë ata shumë larg nga e vërteta.
61. Kur atyre u thuhet: “Ejani te ajo që ka shpallur Allahu dhe te i Dërguari”, i sheh hipokritët se si largohen prej teje me përbuzje.
62. E si do të jetë gjendja e tyre, kur t’i godasë ndonjë fatkeqësi për shkak të asaj që kanë bërë vetë, e pastaj vijnë tek ti duke u betuar në Allahun: “Ne deshëm vetëm mirësi dhe pajtim”?
63. Allahu i njeh mirë qëllimet e tyre. Largoju atyre, këshilloji dhe thuaju fjalë që depërtojnë në shpirt.
64. Ne nuk kemi dërguar asnjë të Dërguar përveçse që t’i bindet me lejen e Allahut. Po të vinin ata tek ti, pasi të kishin bërë padrejtësi ndaj vetes, dhe të kërkonin falje prej Allahut, dhe i Dërguari të lutej për faljen e tyre, do të gjenin Allahun Pranues të pendimit dhe Mëshirues.
65. Jo! Për Zotin tënd, ata nuk do të jenë besimtarë derisa të të marrin ty si gjykatës për çdo mosmarrëveshje që kanë mes tyre, e pastaj të mos ndiejnë asnjë kundërshti në zemrat e tyre ndaj vendimit tënd dhe të dorëzohen plotësisht.
66. Sikur t’u kishim urdhëruar atyre: “Vritni veten” ose “Dilni nga shtëpitë tuaja”, nuk do ta kishin bërë, përveç një pakice prej tyre. Po të vepronin ashtu siç u këshillohej, do të ishte më mirë për ta dhe më forcues për besimin e tyre.
67. Dhe, me të vërtetë, Ne do t’u kishim dhënë atyre shpërblim të madh nga ana Jonë,
68. dhe do t’i kishim udhëzuar në rrugën e drejtë.
69. Kush i bindet Allahut dhe të Dërguarit, ai do të jetë me ata që Allahu u ka dhënë mirësi: me profetët, të sinqertët, dëshmorët dhe të drejtët. Sa shokë të mirë janë këta!
70. Ky është mirësia nga Allahu. Mjafton që Allahu të jetë Njohës i gjithçkaje.
71. O ju që besoni! Merrni masat tuaja, pastaj dilni në grupe ose të gjithë së bashku në luftë.
72. Vërtet, disa prej jush do të ngurrojnë dhe, nëse ju godet ndonjë fatkeqësi, ai do të thotë: “Allahu më dha mirësi që nuk isha me ta!”
73. Por, nëse ju arrin ndonjë mirësi nga Allahu, ai me siguri do të thotë – sikur të mos kishte pasur asnjë lidhje me ju: “Ah, sikur të isha me ta, do të arrija një fitore të madhe!”
74. Le të luftojnë në rrugën e Allahut ata që shesin jetën e kësaj bote për jetën tjetër. Kush lufton në rrugën e Allahut dhe vritet ose fiton, Ne do t’i japim atij një shpërblim të madh.
75. Dhe përse të mos luftoni në rrugën e Allahut për të shtypurit – burra, gra dhe fëmijë – të cilët thonë: “Zoti ynë! Na nxirr nga kjo qytet i padrejtë dhe na jep dikë që do të jetë mbrojtës për ne dhe ndihmës për ne!”?
76. Besimtarët luftojnë në rrugën e Allahut, kurse jobesimtarët luftojnë në rrugën e tagutit. Luftoni kundër miqve të djallit, sepse, me të vërtetë, dredhia e djallit është e dobët.
77. A nuk i ke parë ata që u thuhej: “Largojeni dorën nga lufta, faleni namazin dhe jepni zekatin”? E kur u urdhëruan të luftojnë, një grup prej tyre i trembej njerëzve siç i frikësohen Allahut, madje edhe më shumë, dhe thoshin: “Zoti ynë! Përse na urdhërove për luftë? Përse nuk na lejove edhe pak kohë?” Thuaj: “Kënaqësia e kësaj bote është e vogël, ndërsa bota tjetër është më e mirë për ata që janë të devotshëm. Ju nuk do të pësoni as edhe sa një fije e hollë!”
78. Kudo që të jeni, vdekja do t’ju arrijë, edhe nëse jeni në kështjella të larta. E nëse atyre u ndodh ndonjë e mirë, thonë: “Kjo është nga Allahu”, e nëse u ndodh ndonjë e keqe, thonë: “Kjo është prej teje (o Muhamed)!” Thuaju: “Gjithçka është nga Allahu!” Ç’është me këta njerëz që nuk kuptojnë thuajse asgjë nga ajo që thuhet?
79. Çdo e mirë që të ndodh është nga Allahu, kurse çdo e keqe që të godet është nga vetvetja. Ne të kemi dërguar ty si të Dërguar për njerëzit. Dhe Allahu mjafton si Dëshmues.
80. Kush i bindet të Dërguarit, i bindet Allahut. E kush largohet, Ne nuk të kemi dërguar ty që të jesh mbikëqyrës mbi ta.
81. Ata thonë: “Bindemi”, por kur largohen prej teje, një grup prej tyre bëjnë ndryshe nga ajo që thanë. Allahu e shënon atë që bëjnë. Prandaj largoju prej tyre dhe mbështetu te Allahu. Allahu mjafton si Mbrojtës.
82. A nuk e meditojnë Kur’anin? Sikur të ishte nga dikush tjetër përveç Allahut, do të gjenin në të shumë kundërthënie.
83. Kur atyre u vjen ndonjë lajm për siguri ose frikë, ata e përhapin. Po ta kishin përcjellë te i Dërguari ose te ata që kanë autoritet mes tyre, ata që dinë të nxjerrin përfundime do ta kishin kuptuar. Sikur të mos ishte mirësia e Allahut ndaj jush dhe mëshira e Tij, do të kishit ndjekur shejtanin, përveç disa pak vetëve.
84. Lufto në rrugën e Allahut; ti nuk je i ngarkuar përveç me veten tënde. Por nxiti besimtarët; ndoshta Allahu do ta ndalë forcën e jobesimtarëve. Allahu është më i fuqishëm dhe ndëshkues më i ashpër.
85. Kush ndërmjetëson për një çështje të mirë, do të ketë pjesë në të; kush ndërmjetëson për një çështje të keqe, do të ketë pjesë nga ajo. Allahu është Mbikëqyrës për çdo gjë.
86. Kur ju përshëndet dikush me një përshëndetje, përgjigjuni me një përshëndetje më të mirë ose kthejani të njëjtën. Vërtet, Allahu është Llogaritës për çdo gjë.
87. Allahu! Nuk ka zot tjetër përveç Tij. Ai do t’ju mbledhë në Ditën e Kiametit, për të cilën nuk ka dyshim. E kush është më i sinqertë se Allahu në fjalë?
88. Ç’keni që jeni ndarë në dy grupe për hipokritët, kur Allahu i ka hedhur ata në mosbesim për atë që kanë bërë? A dëshironi t’i udhëzoni ata që Allahu i ka lënë të humbur? Atë që Allahu e lë të humbur, ti nuk mund ta udhëzosh kurrë.
89. Ata do të donin që edhe ju të ishit jobesimtarë, ashtu siç janë edhe vetë, që të ishit të barabartë me ta. Prandaj, mos u bëni miq me ta derisa të largohen për hir të Allahut. Nëse ata kthehen prapa, atëherë kapini dhe vritni, kudo që t’i gjeni. Mos merrni ndonjë prej tyre për mik apo ndihmës.
90. Përveç atyre që janë bashkuar me një popull me të cilin keni aleancë, ose atyre që vijnë tek ju me zemra të mbyllura për të luftuar kundër jush ose kundër popullit të vet. Sikur Allahu të kishte dashur, ata do të kishin luftuar kundër jush. Prandaj, nëse ata largohen nga ju, nuk ju luftojnë dhe ju ofrojnë paqe, Allahu nuk ju lejon t’i luftoni.
91. Do të gjeni të tjerë që duan të jenë të sigurt si me ju, ashtu edhe me popullin e tyre. Sa herë që u jepet mundësia për konflikt, ata hidhen në të. Nëse nuk ju ofrojnë paqe, nuk ndalen dhe nuk largohen, atëherë kapini dhe vritni, kudo që t’i gjeni. Kundër tyre Ne ju kemi dhënë pushtet të qartë.
92. Nuk i takon një besimtari të vrasë një tjetër besimtar, përveç nëse ndodh pa dashje. Kush vret një besimtar pa dashje, le të lirojë një rob besimtar dhe të paguajë gjakun (dëmshpërblimin) familjes së tij, përveç nëse ata e falin. Nëse ai që është vrarë ishte nga një popull armik, por ishte besimtar, atëherë lirohet një rob besimtar. Nëse ishte nga një popull me të cilin keni marrëveshje, atëherë paguhet gjaku dhe lirohet një rob besimtar. Kush nuk gjen, atëherë le të agjërojë dy muaj rresht pa ndërprerje. Kjo është pendim nga Allahu. Allahu është i Gjithëdijshëm dhe i Urtë.
93. Kush vret një besimtar me qëllim, dënimi i tij është Xhehenemi ku do të qëndrojë përgjithmonë. Allahu është i zemëruar me të, e ka mallkuar dhe ka përgatitur për të një dënim të madh.
94. O ju që besoni! Kur të dilni në rrugën e Allahut, verifikoni dhe mos i thoni atij që ju përshëndet: “Ti nuk je besimtar”, për të përfituar pasuri të kësaj bote. Tek Allahu janë shumë plaçka. Më parë edhe ju ishit ashtu, por Allahu ju dha mirësi. Prandaj, verifikoni. Allahu është i Vetëdijshëm për gjithçka që bëni.
95. Nuk janë të barabartë ata që rrinë pa ndonjë arsye dhe ata që luftojnë në rrugën e Allahut me pasurinë dhe jetën e tyre. Allahu i ka dhënë përparësi atyre që luftojnë mbi ata që rrinë (pa arsye) me një shpërblim të madh.
96. Shkallë të larta nga Ai, falje dhe mëshirë. Allahu është Falës dhe Mëshirues.
97. Ata që i kanë zënë engjëjt, duke i vrarë shpirtrat e vet në padrejtësi, do t’u thonë: “Në çfarë gjendjeje ishit?” Ata do të thonë: “Ne ishim të dobët në tokë.” Ata (engjëjt) do të thonë: “A nuk ishte toka e Allahut e gjerë, që të migronit?” Ata që nuk kanë mundësi për këtë, përjashtohen. Dhe vendbanimi i tyre do të jetë Xhehenemi. Sa vend i keq është ai!
98. Përjashtim bëjnë ata burra, gra dhe fëmijë që ishin të dobët dhe nuk kishin mundësi për të gjetur një rrugëdalje apo udhëzim.
99. Këta, Allahu ndoshta do t’i falë. Allahu është Falës dhe Falës i madh.
100. Kush migron në rrugën e Allahut, do të gjejë në tokë shumë vend për të jetuar dhe mjete për të fituar. Kush largohet nga shtëpia për të migruar drejt Allahut dhe të Dërguarit të Tij dhe e zë vdekja gjatë rrugës, ai ka shpërblimin e tij te Allahu. Allahu është Falës dhe Mëshirues.
101. Kur udhëtoni nëpër tokë, nuk është mëkat për ju që të shkurtoni namazin, nëse frikësoheni se mos ju sulmojnë jobesimtarët. Vërtet, jobesimtarët janë armiqtë tuaj të hapur.
102. Kur të jesh në mesin e tyre dhe t’u udhëheqësh namazin, një grup prej tyre le të qëndrojë me ty dhe le të marrin armët e tyre. Kur ata të kenë rënë në sexhde, le të qëndrojnë pas jush dhe grupi tjetër që nuk ka falur ende le të vijë dhe të falet me ty, duke marrë masat dhe armët e tyre. Jobesimtarët do të donin që t’ua neglizhoni armët dhe pajisjet, që t’ju sulmojnë njëherësh. Nuk është mëkat për ju, nëse jeni të dëmtuar nga shiu ose të sëmurë, që të lini armët, por merrni masa. Vërtet, Allahu ka përgatitur një dënim poshtërues për jobesimtarët.
103. Kur ta përfundoni namazin, përmendeni Allahun në këmbë, ulur dhe shtrirë. E kur të jeni të sigurt, faleni namazin si zakonisht. Vërtet, namazi është obligim për besimtarët në kohë të caktuara.
104. Mos u tregoni të dobët në ndjekjen e armikut. Nëse ndjeni dhimbje, edhe ata ndiejnë dhimbje si ju, por ju shpresoni nga Allahu atë që ata nuk e shpresojnë. Allahu është i Gjithëdijshëm dhe i Urtë.
105. Ne ta kemi shpallur ty Librin me të vërtetën, që të gjykosh mes njerëzve sipas asaj që të ka treguar Allahu. Mos u bëj mbrojtës i atyre që tradhtojnë.
106. Kërkoji falje Allahut. Vërtet, Allahu është Falës dhe Mëshirues.
107. Mos e mbro ata që tradhtojnë vetveten. Allahu nuk e do atë që është tradhtar dhe mëkatar.
108. Ata e fshehin (krimin) nga njerëzit, por nuk e fshehin nga Allahu. Ai është me ta kur ata bëjnë plane natën, që nuk i pëlqejnë Atij. Allahu është Njohës i gjithçkaje që ata bëjnë.
109. Ja ku jeni, që u bëni mbrojtje atyre në këtë jetë, por kush do të jetë mbrojtësi i tyre para Allahut në Ditën e Kiametit? Apo kush do të jetë ndihmuesi i tyre?
110. Kush bën ndonjë të keqe ose e dëmton veten, pastaj kërkon falje nga Allahu, do ta gjejë Allahun Falës dhe Mëshirues.
111. Kush fiton ndonjë mëkat, ai e ka fituar vetëm kundër vetvetes. Allahu është i Gjithëdijshëm dhe i Urtë.
112. Kush bën ndonjë gabim ose mëkat dhe e hedh atë mbi dikë tjetër të pafajshëm, ai ka marrë mbi vete një shpifje dhe një mëkat të madh.
113. Sikur të mos ishte mirësia dhe mëshira e Allahut ndaj teje, një grup prej tyre do të përpiqej të të mashtronte. Por ata nuk mashtrojnë askënd tjetër përveç vetvetes dhe nuk mund të të bëjnë asnjë dëm. Allahu të ka shpallur Librin dhe Urtësinë dhe të ka mësuar atë që nuk e dije. Mirësia e Allahut ndaj teje është e madhe.
114. Nuk ka asnjë të mirë në shumicën e bisedave të tyre të fshehta, përveç nëse dikush urdhëron për lëmoshë, mirësi apo pajtim mes njerëzve. Kush bën këtë duke kërkuar kënaqësinë e Allahut, Ne do t’i japim atij një shpërblim të madh.
115. Kush kundërshton të Dërguarin pasi i është bërë e qartë udhëzimi dhe ndjek një rrugë tjetër nga ajo e besimtarëve, Ne do ta lëmë në atë që ka zgjedhur dhe do ta djegim në Zjarr. Sa përfundim i keq është ai!
116. Allahu nuk fal që t’i bëhet shok Atij, por fal gjithçka tjetër për kë të dojë. Kush i bën shok Allahut, ai ka shkuar shumë larg nga e vërteta.
117. Ata nuk i lusin, në vend të Tij, veçse disa emra (idhuj) femërorë, dhe i luten vetëm një djalli të malkuar,
118. të cilin Allahu e mallkoi dhe ai tha: “Unë do të marr një pjesë të caktuar të robërve të Tu,
119. dhe do t’i mashtroj ata, do t’i ngjall atyre shpresa të rreme, do t’i urdhëroj që të presin veshët e kafshëve dhe do t’i urdhëroj që të ndryshojnë krijimin e Allahut”. Kush e merr djallin për mik në vend të Allahut, ai ka pësuar humbje të qartë.
120. Ai (djalli) u premton atyre dhe u ngjall shpresa të kota, por djalli nuk u premton atyre asgjë tjetër veçse mashtrim.
121. Vendbanimi i tyre është Xhehenemi dhe ata nuk do të gjejnë asnjë rrugëdalje prej andej.
122. Ata që besojnë dhe bëjnë vepra të mira, do t’i fusim në xhenete nën të cilët rrjedhin lumenj, ku do të qëndrojnë përjetësisht. Ky është premtimi i Allahut të vërtetë. E kush është më i vërtetë në fjalë se Allahu?
123. Nuk varet nga dëshirat tuaja e as nga dëshirat e ithtarëve të Librit. Kush bën një të keqe, do të dënohet për të dhe nuk do të gjejë mbrojtës ose ndihmës tjetër përveç Allahut.
124. Kush bën vepra të mira, qoftë mashkull apo femër, dhe është besimtar, do të hyjë në xhenet dhe nuk do të pësojë as më të voglën padrejtësi.
125. E kush ka fe më të mirë se ai që dorëzohet ndaj Allahut, është bamirës dhe ndjek fenë e Ibrahimit të pastër? Allahu e ka marrë Ibrahimin për mik të veçantë.
126. Të Allahut është çdo gjë që gjendet në qiej dhe në Tokë. Allahu i mbulon të gjitha.
127. Ata kërkojnë prej teje një vendim për gratë. Thuaj: “Allahu ju jep vendimin për to, ashtu siç është shpallur në Libër për gratë jetime, të cilave nuk u jepni atë që u është caktuar dhe dëshironi të martoheni me to, si edhe për fëmijët e dobët dhe për drejtësinë ndaj jetimëve.” Allahu e di mirë çdo të mirë që bëni.
128. Nëse një grua frikësohet nga burri i saj për mosmarrëveshje ose shmangie, nuk është mëkat për ta që të pajtohen mes tyre. Pajtim është më i mirë. Njerëzit janë të prirur ndaj lakmisë. Por, nëse silleni mirë dhe jeni të devotshëm, atëherë Allahu është i Vetëdijshëm për atë që bëni.
129. Ju nuk do të jeni kurrë në gjendje të silleni drejtësisht ndaj grave, edhe sikur të dëshironi me gjithë zemër. Prandaj, mos u shmangni krejtësisht njërës prej tyre, duke e lënë pezull. Por, nëse rregulloheni dhe jeni të drejtë, atëherë Allahu është Falës dhe Mëshirues.
130. Nëse të dy ndahen, Allahu do t’u japë secilit mirësi nga begatitë e Tij. Allahu është i Gjithëpërfshirës dhe i Urtë.
131. Të Allahut është çdo gjë që gjendet në qiej dhe në Tokë. Ne u kemi urdhëruar atyre që u është dhënë Libri para jush, si edhe juve: “Kini frikë Allahun!” Edhe nëse nuk besoni, të Allahut është çdo gjë që gjendet në qiej dhe në Tokë. Allahu është i Vetëmjaftueshëm dhe i Lavdëruar.
132. Të Allahut është çdo gjë që gjendet në qiej dhe në Tokë. Mjafton Allahu si mbrojtës.
133. Nëse Ai dëshiron, do t’ju zhdukë ju, o njerëz, dhe do të sjellë të tjerë. Allahu ka pushtet për këtë.
134. Kush dëshiron shpërblim të kësaj bote, te Allahu është shpërblimi i kësaj bote dhe i botës tjetër. Allahu është Dëgjues dhe Shikues.
135. O ju që besoni! Qëndroni të vendosur për drejtësi si dëshmitarë të Allahut, edhe nëse është kundër vetes suaj, prindërve apo të afërmve. Qoftë i pasur apo i varfër, Allahu ka më shumë të drejtë për të dy. Mos ndiqni pasionet që të shmangeni nga drejtësia. Nëse shtrembëroni apo refuzoni, Allahu është i Vetëdijshëm për atë që bëni.
136. O ju që besoni! Besoni në Allahun, të Dërguarin e Tij, në Librin që i ka shpallur Atij dhe në librat që ka shpallur më parë. Kush mohon Allahun, engjëjt e Tij, librat e Tij, të Dërguarit e Tij dhe Ditën e Fundit, ka humbur shumë larg.
137. Vërtet, ata që besojnë, pastaj mohojnë, pastaj besojnë dhe përsëri mohojnë, e pastaj shtojnë mosbesimin, Allahu nuk do t’i falë dhe nuk do t’i udhëzojë në rrugë të drejtë.
138. Përgëzoi hipokritët se për ta ka një dënim të dhimbshëm,
139. ata që marrin jobesimtarët për miq në vend të besimtarëve. A kërkojnë ata forcë nga ta? Me të vërtetë, e gjithë forca i përket vetëm Allahut.
140. Në Librin ju është shpallur që, kur të dëgjoni që mohohen ajetet e Allahut dhe bëhet tallje me to, të mos rrini me ta derisa të kthehen në një bisedë tjetër, ndryshe do të jeni si ata. Allahu do t’i mbledhë hipokritët dhe jobesimtarët së bashku në Xhehenem.
141. Ata ju vëzhgojnë. Nëse fitoni, thonë: “A nuk ishim edhe ne me ju?” E nëse jobesimtarët fitojnë, thonë: “A nuk ju ndihmuam dhe nuk ju mbrojtëm nga besimtarët?” Allahu do të gjykojë mes jush në Ditën e Kiametit. Allahu nuk u jep jobesimtarëve pushtet mbi besimtarët.
142. Hipokritët përpiqen të mashtrojnë Allahun, por Ai do t’i mashtrojë ata. Kur ngrihen për namaz, ngrihen me përtaci, për sy të njerëzve dhe e përmendin Allahun shumë pak.
143. Ata janë të luhatshëm mes kësaj e asaj. Nuk janë as me këta e as me ata. Atë që Allahu e lë të humbur, ti nuk do ta gjesh kurrë në rrugë të drejtë.
144. O ju që besoni! Mos i bëni jobesimtarët miq në vend të besimtarëve. A doni t’i jepni Allahut një dëshmi të qartë kundër jush?
145. Hipokritët do të jenë në thellësinë më të ulët të zjarrit dhe nuk do të gjesh ndihmues për ta,
146. përveç atyre që pendohen, përmirësohen, përmbahen dhe i përkushtohen Allahut sinqerisht. Ata do të jenë me besimtarët. Allahu do t’u japë besimtarëve një shpërblim të madh.
147. Pse t’ju ndëshkojë Allahu nëse falënderoni dhe besoni? Allahu është Mirënjohës dhe i Dijshëm.
148. Allahu nuk e do që të përhapet e keqja me zë të lartë, përveçse nga ai që është shtypur. Allahu është Dëgjues dhe i Dijshëm.
149. Nëse bëni mirë ose e fshehni atë, ose falni ndonjë të keqe, dijeni se Allahu është Falës dhe i Plotfuqishëm.
150. Ata që nuk besojnë në Allahun dhe të Dërguarit e Tij, duan të bëjnë dallim mes Allahut dhe të Dërguarve të Tij dhe thonë: “Disa i besojmë, disa i mohojmë” dhe kërkojnë rrugë të mesme –
151. këta janë, me të vërtetë, jobesimtarët. Ne kemi përgatitur për jobesimtarët një dënim poshtërues.
152. Ndërsa ata që besojnë në Allahun dhe të gjithë të Dërguarit e Tij dhe nuk bëjnë dallim mes tyre, Allahu do t’u japë atyre shpërblimin e tyre. Allahu është Falës dhe Mëshirues.
153. Ithtarët e Librit kërkojnë prej teje që të zbritësh për ta një Libër nga qielli. Ata kërkuan më të madhe edhe prej Musait, kur i thanë: “Na e trego Allahun haptas!” Atëherë i goditi rrufeja për shkak të padrejtësisë së tyre. Pastaj morën viçin për të adhuruar edhe pasi u erdhën prova të qarta. Megjithatë, Ne i falëm dhe i dhamë Musait autoritet të qartë.
154. Ne e ngritëm malin mbi ta si një paralajmërim dhe u thamë: “Hyni në derë duke përulur kokën!” dhe u thamë: “Mos e shkeleni të shtunën!” dhe morëm prej tyre një premtim të fortë.
155. Por për shkak të thyerjes së besës, mosbesimit ndaj ajeteve të Allahut, vrasjes së profetëve pa të drejtë dhe fjalës së tyre: “Zemrat tona janë të mbyllura” – jo, Allahu i ka vulosur për shkak të mosbesimit të tyre, prandaj ata besojnë vetëm pak.
156. Edhe për shkak të mosbesimit të tyre dhe shpifjes ndaj Merjemes,
157. dhe fjalës së tyre: “Ne e kemi vrarë Mesihun, Isain, birin e Merjemes, të dërguarin e Allahut”, – por ata as nuk e vranë, as nuk e kryqëzuan, por atyre u është dukur ashtu. Dhe ata që u pajtuan për këtë, janë në dyshim. Ata nuk kanë dijeni të saktë, por vetëm supozime ndjekin. Me siguri nuk e vranë!
158. Por Allahu e ngriti atë tek Vetja. Allahu është i Plotfuqishëm dhe i Urtë.
159. Nuk do të mbetet asnjë nga ithtarët e Librit pa besuar në të para vdekjes së tij, dhe në Ditën e Kiametit ai do të jetë dëshmitar kundër tyre.
160. Për shkak të padrejtësisë së hebrenjve, Ne ua ndaluam disa gjëra të mira që më parë ishin të lejuara për ta, si dhe për shkak të pengimit të shumtë nga rruga e Allahut.
161. Dhe për shkak se merrnin kamatë, ndonëse u ishte ndaluar, dhe për shkak se e hanin pasurinë e njerëzve padrejtësisht. Ne kemi përgatitur për jobesimtarët një dënim të dhembshëm.
162. Por ata nga mesi i tyre që janë të ditur dhe besimtarë, që besojnë në atë që të është shpallur ty dhe në atë që është shpallur para teje, dhe ata që falin namazin, japin zekatin dhe besojnë në Allahun dhe Ditën e Fundit – këtyre do t’u japim një shpërblim të madh.
163. Ne t’i kemi shpallur ty, ashtu siç i kemi shpallur Nuhut dhe profetëve pas tij. Ne i kemi shpallur edhe Ibrahimit, Ismailit, Is’hakut, Jakubit dhe pasardhësve, Isait, Jobit, Junusit, Aaronit dhe Sulejmanit, dhe i dhamë Davudit Zeburin.
164. Disa profetë të tjerë Ne i kemi përmendur më parë, e disa të tjerë nuk i kemi përmendur, dhe me Musain Allahu ka folur drejtpërdrejt.
165. Ne i kemi dërguar ata si përgëzues dhe paralajmërues, në mënyrë që njerëzit të mos kenë justifikim kundër Allahut pas profetëve. Allahu është i Plotfuqishëm dhe i Urtë.
166. Allahu dëshmon për atë që ka shpallur ty, se e ka shpallur me dijeninë e Vet. Edhe engjëjt dëshmojnë. Mjafton Allahu si dëshmitar.
167. Vërtet, ata që mohojnë dhe largojnë të tjerët nga rruga e Allahut, kanë shkuar shumë larg nga e vërteta.
168. Allahu nuk do t’i falë ata që mohojnë dhe bëjnë padrejtësi dhe nuk do t’i udhëzojë në rrugë tjetër,
169. përveçse në rrugën e Xhehenemit, ku do të qëndrojnë përgjithmonë. Kjo është shumë e lehtë për Allahun.
170. O njerëz! I Dërguari ju ka sjellë të vërtetën nga Zoti juaj, prandaj besoni, kjo është më mirë për ju. Por nëse nuk besoni, dijeni se Allahut i përket gjithçka që është në qiej dhe në Tokë. Allahu është i Gjithëdijshëm dhe i Urtë.
171. O ithtarët e Librit! Mos e teproni në fenë tuaj dhe mos thoni për Allahun tjetër veç së vërtetës. Mesihu, Isai, biri i Merjemes, është vetëm i Dërguari i Allahut, Fjala e Tij, që Ai e hodhi te Merjemja, dhe Shpirti nga Ai. Besoni Allahun dhe të Dërguarit e Tij. Mos thoni “Trini”! Ndaluni, kjo është më mirë për ju. Allahu është vetëm një Zot. I lartësuar qoftë Ai nga të pasurit fëmijë. Atij i përket çdo gjë në qiej dhe në Tokë. Mjafton Allahu si Mbrojtës.
172. Mesihu nuk përbuz të jetë rob i Allahut, as engjëjt e afërt. Kush përbuz dhe bëhet mendjemadh, Ai do t’i mbledhë të gjithë tek Vetja.
173. Sa për ata që besojnë dhe bëjnë vepra të mira, Ai do t’u japë shpërblimet e tyre dhe do t’u shtojë më shumë nga mirësia e Tij. Ndërsa ata që përbuzin dhe janë mendjemëdhenj, do t’i ndëshkojë me një dënim të dhimbshëm. Ata nuk do të gjejnë për vete as mbrojtës, as ndihmës tjetër përveç Allahut.
174. O njerëz! Ju ka ardhur një dëshmi e qartë nga Zoti juaj dhe Ne ju kemi shpallur një dritë të qartë.
175. Ata që besojnë në Allahun dhe i mbështeten Atij, Ai do t’i fusë në mëshirën dhe hirin e Tij, dhe do t’i udhëzojë në një rrugë të drejtë që të çon tek Ai.
176. Të kërkojnë vendim. Thuaj: “Allahu ju jep vendimin për kalalën: nëse një burrë vdes dhe nuk ka fëmijë, por ka një motër, ajo merr gjysmën e pasurisë së tij, dhe ai e trashëgon atë nëse ajo nuk ka fëmijë. Nëse janë dy motra, ato marrin dy të tretat e asaj që ka lënë. Nëse ka vëllezër dhe motra, mashkullit i takon sa dy femra. Allahu jua sqaron që të mos gaboni. Allahu është i Gjithëdijshëm për çdo gjë.”