1. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû evfû bi-l-‘uqûd; uhillet lekum beheymetü-l-en‘âmi illâ mâ yutlâ ‘aleykum ğayre muhillî-s-saydi ve entum hurum; innallâhe jahkumu mâ yurîd
2. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû lâ tuhillu sha‘âira-llâhi ve lâ-s-shehra-l-harâme ve lâ-l-hedyye ve lâ-l-qalâ’ide ve lâ âmmîne-l-beyte-l-harâme jebteghûne faddlen min rabbihim ve ridwânâ; ve izâ halaltum fastâdû; ve lâ yeğmennekum shene’ânu qavmin en saddûkum ‘ani-l-mesğidi-l-harâmi en te‘tedû; ve te‘âvenû ‘alâ-l-birri ve-t-taqwâ ve lâ te‘âvenû ‘alâ-l-ithmi ve-l-‘udwân; vettaqullâhe inne-l-lâhe shedîdu-l-‘iqâb
3. Hurrimet ‘aleykumu-l-meytetu ved-demu ve lehmu-l-khınzîri ve mâ uhille li-gheyri-llâhi bihî vel-munkhaniqatu vel-mawqûdhatu vel-mutereddiyetu ve-n-natîhatu ve mâ ekeles-sebû‘u illâ mâ zekkaytum ve mâ dhubiha ‘alâ-n-nusubi ve en testeqsimû bi-l-azlâmi dhâlikum fisq; el-yevme ye’ise-l-lezîne keferû min dînikum fe lâ takhshavhum vakhshavni; el-yevme ekmeltu lekum dînekum ve etmemtu ‘aleykum ni‘metî ve redîtü lekumu-l-islâme dînâ; fe meni-dturre fî makhmasatin ğayre mücânifin li-ithmin fe innallâhe ghafûrun rahîm
4. Yes’elûneke mâ zulle lehum; qul uhille lekumu-t-tayyibâtu ve mâ ‘allemtum mine-l-jevârihi mukellibîne tu‘allimûnehunne mimmâ ‘allemekumullâhu feekulû mimmâ emsekne ‘aleykum vezkurû-sme-llâhi ‘aleyhi vettakullâh; innallâhe serî‘u-l-hisâb
5. El-yevme uhille lekumu-t-tayyibât; ve ta‘âmu-l-lezîne ûtû-l-kitâbe hillun lekum ve ta‘âmukum hillun lehum; vel-muhsanâtu mine-l-mu’minâti vel-muhsanâtu min-ellazîne ûtû-l-kitâbe min qablikum izâ âteytumûhunne ucûrahunne muhsinîne ğayre musâfihîne ve lâ muttakhizî ehzân; ve men yekfur bi-l-îmâni fe qad habita ‘ameluhû ve huve fi-l-âkhirati mine-l-khâsirîn
6. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû izâ qumtum ilâ-s-salâti fagsilû vucûhekum ve eydiyekum ilâ-l-merâfiqi vemsehû biruûsikum ve erculekum ilâ-l-ka‘beyn; ve in kuntum junuben fettahherû; ve in kuntum merdâ ev ‘alâ seferin ev câe ehadun minkum mine-l-gâiti ev lâmestumu-n-nisâe fe lem tecidû mâen feteyyemmemû sa‘îden tayyiben femsehû bi-vucûhikum ve eydîkum minhu; mâ yurîdullâhu li-yece‘ale ‘aleykum min haracin ve lâkin yurîdu li-yutahhirakum ve li-yutimme ni‘metehû ‘aleykum le‘allekum teshkurûn
7. Vezkurû ni‘metallâhi ‘aleykum ve mîthâgahu-l-lezî vâtheqakum bihî iz kultum semi‘nâ ve eta‘nâ vettakullâhe innallâhe ‘alîmun bi-dhâti-s-sudûr
8. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû kûnû qavvâmîne li-llâhi shuhedâe bi-l-qıst ve lâ yegrimennekum shene’ânu qavmin ‘alâ ellâ ta‘dilû; i‘dilû huve aqrabu li-t-taqwâ; vettakullâhe inne-l-lâhe khabîrun bimâ ta‘melûn
9. Ve‘ade-llâhullezîne âmenû ve ‘amilû-s-sâlihâti lehum maghfiratun ve ecërun ‘azîm
10. Vellezîne keferû ve kezzebû bi-âyâtinâ ûlâike ashâbu-l-çehîm
11. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû zkurû ni‘metallâhi ‘aleykum iz hemmme qavmun en yebsutu ileykum eydiyehum fe keffe eydiyehum ‘ankum; vettakullâhe ve ‘alâ-llâhi fel-yetevekkelil-mu’minûn
12. Ve leqad ekheze-llâhu mîthâqa benî isrâîle ve be‘asnâ minhum isnâte ‘ashere naqîben ve qâlallâhu innî me‘akum le in eqamtumu-s-salâte ve âteytumu-z-zekâte ve âmentum bi-rusulî ve ‘azzeertumûhum ve aqradtumu-llâhe qardan hasenen le-ukeffiranne ‘ankum seyyiâtikum ve le-udkhilennekum cennâtin tecrî min tahtihel-enhâr; fe men kefere ba‘de dhâlike minkum fe qad dalle sevâe-s-sebîl
13. Fe bime naqdhihim mîthâqahum le‘ennâhum ve ce‘alnâ qulûbehum qâsiyeten yuharrifûne-l-kelime ‘an mevâdı‘ihî ve nesû hazzan mimmâ dhukkerû bihî; ve lâ tezelu tettali‘u ‘alâ khâinatin minhum illâ qalîlen minhum; fe‘fu ‘anhum vesfah inne-llâhe yuhibbul-muhsinîn
14. Ve minellezîne qâlû innâ nasârâ ekheznâ mîthâgahum fe nesû hazzan mimmâ dhukkerû bihî fe eğreynâ bejnehumu-l-‘edâvete ve-l-baghdâe ilâ yevmi-l-qiyâmeh; ve sefe-yunebbi’uhumullâhu bimâ kânû yesne‘ûn
15. Yâ ehle-l-kitâbi qad câekum resûlunâ yubeyyinu lekum kethîren mimmâ kuntum tukhfûne mine-l-kitâbi ve ya‘fû ‘an kethîr; qad câekum mine-llâhi nûrun ve kitâbun mubîn
16. Yehdî bihî-llâhu meni-ttebea ridwânehû subule-s-selâmi ve yukhricuhum mine-z-zulumâti ilâ-n-nûri bi-idhnihî ve yehdîhim ilâ sırâtin musteqîm
17. Leqad keferellezîne qâlû innallâhe huve-l-mesîhu-bnu meryem; qul femen yemliku mine-llâhi shey’en in erâde en yuhlike-l-mesîha-bne meryeme ve ummehû ve men fi-l-erdı cemî‘â; ve li-llâhi mulku-s-semâvâti ve-l-erdı ve mâ bejnehumâ yakhluqu mâ yesheu ve-llâhu ‘alâ kulli shey’in qadîr
18. Ve qâleti-l-yehûdu ve-n-nesârâ nehnu ebnâ’ullâhi ve ehibbâ’uh; qul fe lime ju‘azzibukum bi-dhûnûbikum bel entum beşerun mimmen khalaq; yaghfiru li-men yeshe’u ve yu‘azzibu men yeshe’ ve li-llâhi mulku-s-semâvâti ve-l-erdı ve mâ bejnehumâ ve ileyhi-l-masîr
19. Yâ ehle-l-kitâbi qad câekum resûlunâ yubeyyinu lekum ‘alâ fetretin mine-r-rusuli en teqûlû mâ câenâ min beşîrin ve lâ nedhîr; fe qad câekum beşîrun ve nedhîr; ve-llâhu ‘alâ kulli shey’in qadîr
20. Ve iz qâle mûsâ liqavmihî yâ qavmi-dhkurû ni‘metallâhi ‘aleykum iz ce‘ale fîkum enbiyâe ve ce‘alekum mulûken ve âtâkum mâ lem yu’ti ehaden minel-‘âlemîn
21. Yâ qavmi-dkhulu-l-arda-l-muqaddesetellezî keteballâhu lekum ve lâ terteddû ‘alâ edbârikum fe tenqalibû khâsirîn
22. Qâlû yâ mûsâ inne fîhâ qavmen cebârin ve innâ len nedkhulehâ hattâ yakhrujû minhâ fe in yekhrucû minhâ fe innâ dâkhilûn
23. Qâle raculâni minellezîne yekhâfûne en‘amallâhu ‘aleyhimedkhulû ‘aleyhimu-l-bâbe fe izâ dekhaltumûhû fe innnekum gâlibûn ve ‘alâ-llâhi fe tevekkelû in kuntum mu’minîn
24. Qâlû yâ mûsâ innâ len nedkhulehâ ebeden mâ dâmû fîhâ fedhheb ente ve rabbuke fe qâtile innâ hâhunâ qâ‘idûn
25. Qâle rabbi innî lâ emliku illâ nefsî ve ekhî fefruq bejnenâ ve bejne-l-qavmi-l-fâsiqîn
26. Qâle fe innahâ muharrametun ‘aleyhim erbe‘îne seneten yetîhûne fi-l-erd(i), felâ te’sa ‘alâ-l-qavmi-l-fâsiqîn
27. Vettlu ‘aleyhim nebe’e-bnej âdeme bil-haqq(i); iz qarrabâ qurbânan fe tuqubbile min ehadihimâ ve lem yuteqabbel minel-âkher(i); qâle le-eqtulennek(e); qâle innemâ yeteqabbelu-llâhu minel-muttaqîn
28. Le’in besatte ileyye yedeke li-teqtuleni mâ ene bi-bâsitin yediyye ileyke li-eqtulek(e); innî ekhâf(u)llâhe rabbe-l-‘âlemîn
29. Innî urîdu en te-bû’e bi-ithmîke ve ithmîke fetekûne min ashâbi-n-nâr(i); ve dhâlike cezâu-z-zâlimîn
30. Fe tewwa‘et lehu nefsuhu qatl(a) ekhîhi fe qetelehû fe esbaha minel-khâsirîn
31. Fe be‘athe-llâhu ğurâben yebhathu fi-l-erd(i) li-yuriyehû keyfe yuvâri sevv’ete ekhîh(i); qâle yâ veylete e‘acaztu en ekûne misle hâdhâ-l-ğurâbi fe uvâriye sevv’ete ekhî? fe esbaha minen-nâdimîn
32. Min ecli dhâlike ketebnâ ‘alâ benî isrâîl(e) ennehu men qatele nefsen bi-ghajri nefsin ev fesâdin fi-l-erd(i) fe ke’ennemâ qetale-n-nâse cemî‘â; ve men ahyâhâ fe ke’ennemâ ahyâ-n-nâse cemî‘â; ve leqad câet-hum rusulunâ bil-beyyinât(i); thumme inne kethîren minhum ba‘de dhâlike fi-l-erd(i) le-musrifûn
33. İnne mâ cezâu-l-lezîne yuhâribûne-llâhe ve resûlehu ve yes‘avne fi-l-erd(i) fesâden en juqtelû ev yusallebû ev tuqatta‘e eydîhim ve erculuhum min khilâf(in) ev yunfevû mine-l-erd(i); dhâlike lehum khizyun fi-d-dunyâ; ve lehum fi-l-âkhirati ‘adhâbun ‘azîm
34. İllâ-l-lezîne tâbû min qabli en taqdirû ‘aleyhim; fa‘lemû enne-llâhe ghafûrun rahîm
35. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû-t-taqû-llâhe vebteghû ileyhi-l-vesîleh ve câhidû fî sebîlih(i) le‘allekum tuflihûn
36. İnne-l-lezîne keferû lev enne lehum mâ fi-l-erd(i) cemî‘an ve mislehû me‘ehû li-yefte dû bihî min ‘adhâbi jevmi-l-qiyâmeh(i) mâ tuqubbile minhum; ve lehum ‘adhâbun elîm
37. Yurîdûne en yekhrucû mine-n-nâr(i) ve mâ hum bi-khârijîne minhâ; ve lehum ‘adhâbun muqîm
38. Ves-sâriqu ves-sâriqetu feqta‘û eydiyahumâ cezâen bimâ kesebâ nekâlen mine-llâh(i); ve-llâhu ‘azîzun hakîm
39. Fe men tâbe min ba‘di zulmih(i) ve esleha fe inne-llâhe yetûbu ‘aleyh(i); inne-llâhe ghafûrun rahîm
40. E lem ta‘lem enne-llâhe lehu mulku-s-semâvâti ve-l-erd(i); yu‘azzibu men yeshe’u ve yaghfiru li-men yeshe’(u); ve-llâhu ‘alâ kulli shey’in qadîr
41. Yâ eyyuhâ-r-rasûlu lâ yahzunka-l-lezîne yusâri‘ûne fi-l-kufr(i) minel-lezîne qâlû âmennâ bi-efwâhihim ve lem tu’min qulûbuhum; ve minel-lezîne hâdû semmâ‘ûne li-l-kezib(i) semmâ‘ûne li-qavmin âkherîne lem ye’tûk; yuharrifûne-l-kelime min ba‘di mevâdı‘ih(i); yeqûlûne in ûtîtum hâdhâ fe khudhûh(û) ve in lem tu’tevhu fehzerû; ve men yuridi-llâhu fitnetehû fe len temlike lehu min-llâhi shey’â; ûlâike-l-lezîne lem yuridi-llâhu en yutahhire qulûbehum; lehum fi-d-dunyâ khizyun ve lehum fi-l-âkhirati ‘adhâbun ‘azîm
42. Semmâ‘ûne li-l-kezib(i) ekkâlûne li-s-suht(i); fe in câûke fehkum bejnehum ev e‘rid ‘anhum; ve in tu‘rid ‘anhum fe len yedurrûke shey’â; ve in hakemte fehkum bejnehum bi-l-qıst(i); inne-llâhe yuhibbu-l-muqsitîn
43. Ve keyfe yuhakkimûneke ve ‘indehumu-t-Tawrât(u) fîhâ hukmu-llâh(i); thumme yetevellavne min ba‘di dhâlike; ve mâ ulâike bi-l-mu’minîn
44. Innâ enzelnâ-t-Tawrât(e) fîhâ huden ve nûr(un); yehkumu bihâ-n-nebiyyûne-l-lezîne eslemû lillezîne hâdû ve-r-rabbâniyyûne ve-l-ahbâr(u) bimâ-stuhfizû min kitâbi-llâh(i) ve kânû ‘aleyhi shuhedâ; fe lâ takhshavun-nâse vekhshavni ve lâ teshtërû bi-âyâtî-themeden qalîlâ; ve men lem yehkum bimâ enzele-llâhu fe ulâike humu-l-kâfirûn
45. Ve ketebnâ ‘aleyhim fîhâ enne-n-nefse bi-n-nefs(i) ve-l-‘eyne bi-l-‘eyn(i) ve-l-enfe bi-l-enf(i) ve-l-udune bi-l-udhuni ve-s-sinne bi-s-sinn(i) ve-l-curûhe qisâs(un); fe men tesaddaqe bihî fe huve keffâratun leh(î); ve men lem yehkum bimâ enzele-llâhu fe ulâike humu-z-zâlimûn
46. Ve qaffeynâ ‘alâ âthârihim bi-‘Îsâ-bne Meryem(e) musaddiqan limâ bejne yedeyhi mine-t-Tawrât(i); ve âteynâhu-l-İncîl(e) fîhî huden ve nûr(un) ve musaddiqan limâ bejne yedeyhi mine-t-Tawrât(i) ve huden ve mev‘izat(en) li-l-muttaqîn
47. Ve li-yehkum ehlu-l-İncîl(i) bimâ enzele-llâhu fîh(î); ve men lem yehkum bimâ enzele-llâhu fe ulâike humu-l-fâsiqûn
48. Ve enzelnâ ileyke-l-kitâbe bi-l-haqq(i) musaddiqan limâ bejne yedeyhi mine-l-kitâb(i) ve muheyminen ‘aleyh(i); fe-hkum bejnehum bimâ enzele-llâhu ve lâ tettebi‘ ehvâehum ‘ammâ câeke mine-l-haqq(i); li-kullin ce‘alnâ minkum shir‘aten ve minhâcâ; ve lev shâ’(a)llâhu le-ce‘alekum ummeten vâhideten ve lâkin li-yebluyekum fî mâ âtâkum; fe-stebiqû-l-khayrât(i); ilâ-llâhi merci‘ukum cemî‘â fe-yunebbi’ukum bimâ kuntum fîhi tekhtelifûn
49. Ve enihkum bejnehum bimâ enzela-llâhu ve lâ tettebi‘ ehvâehum vehzerhum en yeftinûke ‘an ba‘di mâ enzela-llâhu ileyk(e); fe in tevellev fe‘lem enne-mâ yurîdu-llâhu en yusîbehüm bi-ba‘di dhunûbihim; ve inne kesîran mine-n-nâsi le-fâsiqûn
50. E fe-hukme-l-câhiliyyeti yebghûn? ve men ahsenu mine-llâhi hukmen li-qavmin yûqinûn
51. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû lâ tettekhizû-l-yehûde ve-n-nesârâ evliyâe; ba‘duhum evliyâu ba‘d; ve men yettekhizhum min-kum fe-innahu minhum; innallâhe lâ yehdî-l-qavme-z-zâlimîn
52. Fe terâ-l-lezîne fî qulûbihim meradun yusâri‘ûne fîhim yeqûlûne nakhshâ en tusîbenâ dâ’ireh; fe‘asâ-llâhu en ye’tiye bi-l-feth(i) ev emrin min ‘ındih(i) fe yusbihû ‘alâ mâ eserrû fî enfusihim nâdimîn
53. Ve yeqûlu-l-lezîne âmenû e-hâulâi-l-lezîne eqsemû bi-llâhi cehde eymânihim innehum le-ma‘ekum; habitat e‘mâluhum fe-esbahû khâsirîn
54. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû men yertedde minkum ‘an dînih(i) fe-sevfe ye’tî-llâhu bi-qavmin yuhibbuhum ve yuhibbûnehû, ezilletin ‘alâ-l-mu’minîn, a‘izzetin ‘alâ-l-kâfirîn, yucâhidûne fî sebîli-llâhi ve lâ yekhâfûne levmete lâ’im; dhâlike faddlu-llâhi yu’tîhi men yeshe’(u); ve-llâhu vâsi‘un ‘alîm
55. İnnemâ veliyyukumullâhu ve resûluhû ve-l-lezîne âmenû, ellezîne yuqîmûne-s-salâte ve yu’tûne-z-zekâte ve hum râki‘ûn
56. Ve men yetevella-llâhe ve resûlehû ve-l-lezîne âmenû fe-inne hizbe-llâhi humu-l-ghâlibûn
57. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû lâ tettekhizû-l-lezîne ittekhezhû dînekum huzuven ve le‘iben minellezîne ûtû-l-kitâbe min qablikum ve-l-kuffâre evliyâe; vettakullâhe in kuntum mu’minîn
58. Ve izâ nâdeytum ilâ-s-salâti-t-takhezûhâ huzuven ve le‘iben; dhâlike bi-ennahum qavmun lâ ya‘qilûn
59. Qul yâ ehle-l-kitâbi hel tenqimûne minnâ illâ en âmennâ bi-llâhi ve mâ unzile ileynâ ve mâ unzile min qablu ve enne ektherekum fâsiqûn
60. Qul hel unebbi’ukum bi-sherrin min dhâlike methûbeten ‘inda-llâh(i); men le‘enehullâhu ve ghadibe ‘aleyh(i) ve ce‘ale minhumu-l-qiradete ve-l-khenâzîra ve ‘ebede-t-tâghût(i); ulâike sherrun mekânen ve edallu ‘an sevâi-s-sebîl
61. Ve izâ câ’ûkum qâlû âmennâ ve qad dekhâlû bi-l-kufr(i) ve hum qad kheracû bih(i); ve-llâhu e‘lemu bimâ kânû yektumûn
62. Ve terâ kethîren minhum yusâri‘ûne fî-l-ithm(i) ve-l-‘udvân(i) ve eklihimu-s-suht(i); le-bi’se mâ kânû ya‘melûn
63. Lev lâ yenhâhumu-r-rabbâniyyûne ve-l-ahbâru ‘an qavli-himul-ithm(i) ve eklihimu-s-suht(e); le-bi’se mâ kânû yesne‘ûn
64. Ve qâleti-l-yehûdu jedullâhi maghlûletun; ghullet eydîhim ve lu‘inû bimâ qâlû; bel yedâhu mebsûtatâni yunfiqu keyfe yeshe’(u); ve le-yedîdenne kethîren minhum mâ unzile ileyke min rabbik(a) tugyânan ve kufrâ; ve elqeynâ bejnehumu-l-‘edâvete ve-l-baghdâe ilâ yevmi-l-qiyâmeh(i); kullamâ evqadû nâran li-l-harb(i) atfaehâ-llâh(u); ve yes‘avne fi-l-erd(i) fesâdâ; ve-llâhu lâ yuhibbu-l-mufsidîn
65. Ve lev enne ehle-l-kitâbi âmenû ve-t-taqev le-keffernâ ‘anhum seyyiâtihim ve le-edkhelnâhum cennâti-n-na‘îm
66. Ve lev ennehum eqâmû-t-Tawrâte ve-l-İncîle ve mâ unzile ileyhim min rabbihim le-ekelû min fevqihim ve min tahti erculihim; minhum ummetun muqtasidetun ve kethîrun minhum sâe mâ ya‘melûn
67. Yâ eyyuhâ-r-rasûlu belligh mâ unzile ileyke min rabbik(e); ve in lem tef‘al femâ bellaghta risâleteh(û); ve-llâhu ya‘sımuke mine-n-nâs(i); inne-llâhe lâ yehdî-l-qavme-l-kâfirîn
68. Qul yâ ehle-l-kitâbi lestum ‘alâ shey’in hattâ tuqîmû-t-Tawrâte ve-l-İncîle ve mâ unzile ileykum min rabbikum; ve le-yedîdenne kethîren minhum mâ unzile ileyke min rabbik(a) tugyânan ve kufrâ; fe lâ te’sa ‘alâ-l-qavmi-l-kâfirîn
69. İnnellezîne âmenû ve-l-lezîne hâdû ve-s-sâbi’ûne ve-n-nesârâ men âmena bi-llâhi ve-l-yevmi-l-âkhir(i) ve ‘amile sâlihan fe lâ khawfun ‘aleyhim ve lâ hum yahzenûn
70. Leqad ekheznâ mîthâqa benî isrâîl(e) ve erselnâ ileyhim rusulâ; kullamâ câehum resûlun bimâ lâ tehvâ enfusuhum ferîqan kezzebû ve ferîqan yaqtulûn
71. Ve hasibû ellâ tekûne fitnetun fe ‘amû ve semmû thumme tâbe-llâhu ‘aleyhim thumme ‘amû ve semmû kethîrun minhum; ve-llâhu basîrun bimâ ya‘melûn
72. Leqad keferellezîne qâlû innallâhe huve-l-mesîhu-bnu Meryem(e); ve qâle-l-Mesîhu yâ benî isrâîl(e) ‘budû-llâhe rabbî ve rabbekum; innehu men yushrik bi-llâhi fe qad harrama-llâhu ‘aleyhi-l-cennete ve me’vâhu-n-nâr(u); ve mâ li-z-zâlimîne min ensâr
73. Leqad keferellezîne qâlû innallâhe sâlisü selâset(in); ve mâ min ilâhin illâ ilâhun vâhid(un); ve in lem yentehû ‘ammâ yeqûlûn(e) le-yemessenne-l-lezîne keferû minhum ‘adhâbun elîm
74. E fe lâ yetûbûne ilâ-llâhi ve yestaghfirûneh(û); ve-llâhu ghafûrun rahîm
75. Mâ-l-Mesîhu-bnu Meryem(e) illâ resûl(un); qad khalet min qablih(i)r-rusul(u); ve ummuhû sıddîqah; kânâ ye’kulâni-t-ta‘âm(a); unzur keyfe nubeyyinu lehum-ul-âyât(i) thumme-nzur ennâ yu’fekûn
76. Qul ete‘budûne min dûni-llâhi mâ lâ yemliku lekum darran ve lâ nef‘â; ve-llâhu huve-s-semî‘u-l-‘alîm
77. Qul yâ ehle-l-kitâbi lâ taghlû fî dînikum ğayre-l-haqq(i), ve lâ tettebi‘û ehvâe qavmin qad dallû min qablu ve adallû kethîran ve dallû ‘an sevâi-s-sebîl
78. Lu‘ine-l-lezîne keferû min benî isrâîl(a) ‘alâ lisâni Dâvûde ve ‘Îsâbne Meryem(e); dhâlike bimâ ‘asav ve kânû ya‘tadûn
79. Kânû lâ yetenâhevne ‘an munkerin fe‘alûh(û); le-bi’se mâ kânû yef‘alûn
80. Terâ kethîran minhum yetevellavne-l-lezîne keferû; le-bi’se mâ qaddemet lehum enfusuhum en sekhita-llâhu ‘aleyhim ve fî-l-‘adhâbi hum khâlidûn
81. Ve lev kânû yu’minûne bi-llâhi ve-n-nebiyy(i) ve mâ unzile ileyh(i), mâ ittekhazûhum evliyâe; ve lâkinne kethîran minhum fâsiqûn
82. Le-tecidenne eshedden-nâsi ‘adâvaten lillezîne âmenû-l-yehûde ve-l-lezîne eshrakû; ve le-tecidenne aqrabehum meveddeten lillezîne âmenû-l-lezîne qâlû innâ nasârâ; dhâlike bi-enne minhum qissîsîne ve ruhbânen ve ennehum lâ yestekbirûn
83. Ve izâ semi‘û mâ unzile ile-r-resûl(i) terâ a‘yunehum tefîdu mine-d-dem‘i mimmâ ‘arefû mine-l-haqq(i); yeqûlûne rabbenâ âmennâ fe-ktubnâ me‘e-sh-shâhidîn
84. Ve mâ lenâ lâ nu’minu bi-llâhi ve mâ câenâ mine-l-haqq(i), ve netme‘u en yudkhilenâ rabbunâ me‘e-l-qavmi-s-sâlihîn
85. Fe ethâbehumu-llâhu bimâ qâlû cennâtin tecrî min tahtihel-enhâru khâlidîne fîhâ; ve dhâlike cezâu-l-muhsinîn
86. Vellezîne keferû ve kezzebû bi-âyâtinâ ûlâike ashâbu-l-cehîm
87. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû lâ tuharrimû tayyibâti mâ ehalla-llâhu lekum ve lâ te‘tedû; inne-llâhe lâ yuhibbu-l-mu‘tedîn
88. Ve kulû mimmâ rezakakumu-llâhu halâlen tayyiben ve-t-taqû-llâhe-l-lezî entum bihî mu’minûn
89. Lâ yuâkhidhukumu-llâhu bi-l-laghvi fî eymânikum, ve lâkin yuâkhidhukum bimâ ‘aqqadtumu-l-eymân(a); fe keffâratuhû it‘âm(u) ‘asharati mesâkîne min evsati mâ tut‘imûne ehlikum ev kisvetuhum ev tehrîru raqabetin; fe men lem yecid fe siyâm(u) selâseti eyyâm(in); dhâlike keffârat(u) eymânikum izâ heleftum; va-hfazhû eymânekum; kezhâlike yubeyyinu-llâhu lekum âyâtihî le‘allekum teshkurûn
90. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû innemâ-l-khamru ve-l-meysiru ve-l-ensâbu ve-l-azlâmu ricsun min ‘ameli-sh-sheytân(i) fe-ğtenibûhû le‘allekum tuflihûn
91. İnnemâ yurîdu-sh-sheytânu en yûqi‘a bejnekumu-l-‘adâvete ve-l-baghdâe fi-l-khamri ve-l-meysir(i), ve yasuddakum ‘an dhikri-llâhi ve ‘ani-s-salâh(i); fe-hel entum muntehûn
92. Ve etî‘û-llâhe ve etî‘û-r-resûle ve-hzerû; fe in tevelleytum fe‘lemû ennemâ ‘alâ resûlinâ-l-belâgu-l-mubîn
93. Leyse ‘alâ-l-lezîne âmenû ve ‘amilû-s-sâlihâti cunâhun fîmâ ta‘imû izâ-metteqev ve âmenû ve ‘amilû-s-sâlihât(i), thumme-t-teqev ve âmenû, thumme-t-teqev ve ehsanû; ve-llâhu yuhibbu-l-muhsinîn
94. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû le-yebluvennekumullâhu bi-she’yin mine-s-sayd(i) tenâluhû eydîkum ve rimehukum li-ya‘leme men yekhâfuhû bi-l-gayb(i); fe-men i‘tedâ ba‘de dhâlike fe-lehû ‘adhâbun elîm
95. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû lâ taqtulû-s-sayd(e) ve entum hurum(un); ve men qetelahû minkum mute‘ammiden fe-cezâun mislu mâ qetale minen-na‘m(i) yehkumu bih(i) dhevâ ‘adlin minkum hedyen bâligha-l-Ka‘beh(i) ev keffâratun ta‘âmu mesâkîne ev ‘adl(u) dhâlike siyâm(en) li-yedûqa ve bâle emrih(î); ‘afâ-llâhu ‘ammâ selef; ve men ‘âde fe yenteqimu-llâhu minh(û); ve-llâhu ‘azîzun zû-ntiqqâm
96. Uhille lekum saydu-l-bahri ve ta‘âmuhu metâ‘en lekum ve li-s-seyyâreh(i); ve hurrime ‘aleykum saydu-l-berri mâ dumtum hurumâ; ve-t-taqû-llâhe-l-lezî ileyhi tuhsharûn
97. Ce‘ale-llâhu-l-Ka‘bete-l-beyte-l-harâme qiyâmen li-n-nâsi ve-sh-shehra-l-harâme ve-l-hedye ve-l-qalâ’id(a); dhâlike li-ta‘lemû enne-llâhe ya‘lemu mâ fî-s-semâvâti ve mâ fî-l-erd(i); ve-enne-llâhe bi-kulli shey’in ‘alîm
98. I‘lemû ennemâ-llâhu shedîdu-l-‘iqâb(i), ve ennemâ-llâhu ghafûrun rahîm
99. Mâ ‘alâ-r-resûli illâ-l-belâg(u); ve-llâhu ya‘lemu mâ tubdûne ve mâ tektumûn
100. Qul lâ yestevî-l-khabîthu ve-t-tayyib(u) ve lev a‘cabe-ke kethretu-l-khabîth(i); fe-t-taqû-llâhe yâ ûli-l-elbâb(i) le‘allekum tuflihûn
101. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû lâ tes’elû ‘an eshyâe in tubde lekum tesu’kum; ve in tes’elû ‘anhâ hîne yunazzelu-l-qur’ân(u) tubde lekum; ‘afâ-llâhu ‘anhâ; ve-llâhu ghafûrun halîm
102. Qad se’elâhâ qavmun min qablikum thumme esbehû bihâ kâfirîn
103. Mâ ce‘ale-llâhu min behîretin ve lâ sâibetin ve lâ wasîletin ve lâ hâm(in); ve lâkinne-l-lezîne keferû yefterûne ‘alâ-llâh(i)-l-kezib(a); ve ektheruhum lâ ya‘qilûn
104. Ve izâ qîle lehum te‘âlev ilâ mâ enzele-llâhu ve ilâ-r-resûl(i) qâlû hasbunâ mâ vecednâ ‘aleyhi âbâenâ; e ve lev kâne âbâuhum lâ ya‘lemûne shey’â ve lâ yehtedûn
105. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû ‘aleykum enfusekum lâ yedurrukum men dalle izeh-tedeytum; ile-llâhi merci‘ukum cemî‘â fe-yunebbi’ukum bimâ kuntum te‘melûn
106. Yâ eyyuhâ-l-lezîne âmenû shehâdetu bejnekum izâ hadara ehadekumu-l-mevtu hîne-l-vesiyyeti isnâni dhavâ ‘adlin minkum ev âkherâni min ğayrikum in entum darabtum fî-l-erd(i) fe-esâbetkum musîbetu-l-mevti; tehbisûnehumâ min ba‘di-s-salâti fe-yuqsimâni bi-llâhi in irtebtum lâ neshtirî bihi semenâ ve lev kâne dhâ qurbâ ve lâ nektumu shehâdete-llâhi innâ izen lemin-e-l-âthimîn
107. Fe in ‘uthira ‘alâ ennehumâ estehaggâ ithmen fe âkherâni yaqûmâni meqâmahumâ minellezîne istehagg ‘aleyhimul-evleyni fe-yuqsimâni bi-llâhi le-shehâdetunâ ehaqqu min shehâdetihimâ ve mâ i‘tedeynâ innâ izen le-min-e-z-zâlimîn
108. Dhâlike ednâ en ye’tû bi-s-shehâdeti ‘alâ vechehâ ev yehâfû en turadde eymânun ba‘de eymânihim; vettakullâhe veshme‘û; ve-llâhu lâ yehdî-l-qavme-l-fâsiqîn
109. Yevme yecme‘u-llâhu-r-rusule fe yeqûlu mâdhâ ujibtum qâlû lâ ‘ilme lenâ inneke ente ‘allâmu-l-ghuyûb
110. İdh qâle-llâhu yâ ‘Îsâ-bne Meryem(e) zkür ni‘metî ‘aleyke ve ‘alâ vâlidetik(e) iz eyyedtuke bi-r-rûhi-l-qudûs(i) tukellimu-n-nâse fi-l-mehdi ve kehlen ve iz ‘allemtuke-l-kitâbe ve-l-hikmete ve-t-Tawrâte ve-l-İncîl(e) ve iz tehluku min-e-t-tîn(i) ke-hey’eti-t-ṭayr(i) bi-iznî fe tenfukhu fîhâ fe tekûnu ṭayran bi-iznî ve tubri’u-l-ekmeh(a) ve-l-ebres(a) bi-iznî ve iz tuhriğul-mevtâ bi-iznî ve iz keftu benî isrâîl(a) ‘ank(e) iz ci’tehum bi-l-beyyinât(i) fe-qâle-l-lezîne keferû minhum in hâdhâ illâ sihrun mubîn
111. Ve iz evheytu ilâ-l-havâriyyîne en âminû bî ve bi-resûlî qâlû âmennâ ve-shhed bi-enne-nâ muslimûn
112. Iz qâle-l-havâriyyûne yâ ‘Îsâ-bne Meryem(e) hel yestetî‘u rabbuke en yunazzile ‘aley-nâ mâideten mine-s-semâ’ qâle-t-taqû-llâhe in kuntum mu’minîn
113. Qâlû nurîdu en ne’kule minhâ ve tetme’inne qulûbunâ ve na‘leme en qad sadaktenâ ve nekûne ‘aleyhâ mine-sh-shâhidîn
114. Qâle ‘Îsâ-bnu Meryem(e) allâhumme rabbenâ enzill ‘aley-nâ mâideten mine-s-semâ’i tekûnu lenâ ‘îden li-evvelinâ ve âkherinâ ve âyeten minke ve-rzuqnâ ve ente khayru-r-râziqîn
115. Qâle-llâhu innî munazziluhâ ‘aleykum fe-men yekfur ba‘du minkum fe-innî u‘azzibuhû ‘adhâben lâ u‘azzibuhû ehadan min-e-l-‘âlemîn
116. Ve iz qâle-llâhu yâ ‘Îsâ-bne Meryem(e) e ente qul-te li-n-nâsi-t-takhidhûnî ve ummiy ilâheyni min dûni-llâh qâle subhâneke mâ yekûnu lî en eqûle mâ leyse lî bi-ḥaqq(in) in kuntu qul-tehu fe-qad ‘alimteh tâ’lemu mâ fî nefsî ve lâ a‘lemu mâ fî nefsik(e); inneke ente ‘allâmu-l-ghuyûb
117. Mâ qultu lehum illâ mâ emerteni bihî eni‘budû-llâhe rabbî ve rabbekum ve kuntu ‘aleyhim shehîden mâ dumtu fîhim fe-lemme teveffeytenî kunte ente-r-raqîbe ‘aleyhim ve ente ‘alâ kulli shey’in shehîd
118. İn tu‘azzibhum fe-innahum ‘ibâduk(e); ve in taghfir lehum fe-inneke ente-l-‘azîzu-l-hakîm
119. Qâle-llâhu hâdhâ yevmu yenfe‘u-s-sâdiqîne sidquhum; lehum cennâtun tecrî min tahtihel-enhâru khâlidîne fîhâ ebedâ; radiya-llâhu ‘anhum ve radû ‘anh(û); dhâlike-l-fevzu-l-‘azîm
120. Li-llâhi mulku-s-semâvâti ve-l-erd(i) ve mâ fîhinne; ve huve ‘alâ kulli shey’in qadîr
1. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ ۚ أُحِلَّتْ لَكُم بَهِيمَةُ الْأَنْعَامِ إِلَّا مَا يُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ غَيْرَ مُحِلِّي الصَّيْدِ وَأَنتُمْ حُرُمٌ ۗ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ مَا يُرِيدُ
2. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ وَلَا الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلَا الْهَدْيَ وَلَا الْقَلَائِدَ وَلَا آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّن رَّبِّهِمْ وَرِضْوَانًا ۚ وَإِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُوا ۚ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَن صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَن تَعْتَدُوا ۘ وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ ۖ وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ
3. حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنزِيرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ وَالْمُنْخَنِقَةُ وَالْمَوْقُوذَةُ وَالْمُتَرَدِّيَةُ وَالنَّطِيحَةُ وَمَا أَكَلَ السَّبُعُ إِلَّا مَا ذَكَّيْتُمْ وَمَا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَأَنْ تَسْتَقْسِمُوا بِالْأَزْلَامِ ذَٰلِكُمْ فِسْقٌ ۗ الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ دِينِكُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ ۚ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا ۚ فَمَنِ اضْطُرَّ فِي مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجَانِفٍ لِإِثْمٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ
4. يَسْأَلُونَكَ مَاذَا أُحِلَّ لَهُمْ ۖ قُلْ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَاتُ ۙ وَمَا عَلَّمْتُم مِّنَ الْجَوَارِحِ مُكَلِّبِينَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَكُمُ اللَّهُ ۖ فَكُلُوا مِمَّا أَمْسَكْنَ عَلَيْكُمْ وَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهِ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ
5. الْيَوْمَ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَاتُ ۖ وَطَعَامُ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حِلٌّ لَّكُمْ وَطَعَامُكُمْ حِلٌّ لَّهُمْ ۖ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الْمُؤْمِنَاتِ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ وَلَا مُتَّخِذِي أَخْدَانٍ ۗ وَمَن يَكْفُرْ بِالْإِيمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ
6. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ ۚ وَإِن كُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُوا ۚ وَإِن كُنتُم مَّرْضَىٰ أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِّنكُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُم مِّنْهُ ۚ مَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُم مِّنْ حَرَجٍ وَلَٰكِن يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمْ وَيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
7. وَاذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَمِيثَاقَهُ الَّذِي وَاثَقَكُم بِهِ إِذْ قُلْتُمْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
8. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ لِلَّهِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ ۖ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَىٰ أَلَّا تَعْدِلُوا ۚ اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ
9. وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۙ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِيمٌ
10. وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ
11. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ هَمَّ قَوْمٌ أَن يَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ فَكَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنكُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ
12. وَلَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَبَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا ۖ وَقَالَ اللَّهُ إِنِّي مَعَكُمْ ۖ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلَاةَ وَآتَيْتُمُ الزَّكَاةَ وَآمَنتُم بِرُسُلِي وَعَزَّرْتُمُوهُمْ وَأَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَّأُكَفِّرَنَّ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَلَأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۚ فَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِكَ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ
13. فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِيَةً ۖ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَنَسُوا حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُوا بِهِ ۚ وَلَا تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىٰ خَائِنَةٍ مِّنْهُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِّنْهُمْ ۖ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ
14. وَمِنَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُوا حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُوا بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۚ وَسَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللَّهُ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ
15. يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيرًا مِّمَّا كُنتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَعْفُو عَن كَثِيرٍ ۚ قَدْ جَاءَكُم مِّنَ اللَّهِ نُورٌ وَكِتَابٌ مُّبِينٌ
16. يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَيُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَيَهْدِيهِمْ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ
17. لَّقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ ۚ قُلْ فَمَن يَمْلِكُ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ أَن يُهْلِكَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَأُمَّهُ وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ۗ وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۚ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
18. وَقَالَتِ الْيَهُودُ وَالنَّصَارَىٰ نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّهِ وَأَحِبَّاؤُهُ ۚ قُلْ فَلِمَ يُعَذِّبُكُم بِذُنُوبِكُم ۖ بَلْ أَنتُم بَشَرٌ مِّمَّنْ خَلَقَ ۚ يَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ ۚ وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ
19. يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ عَلَىٰ فَتْرَةٍ مِّنَ الرُّسُلِ أَن تَقُولُوا مَا جَاءَنَا مِن بَشِيرٍ وَلَا نَذِيرٍ ۖ فَقَدْ جَاءَكُم بَشِيرٌ وَنَذِيرٌ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
20. وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَعَلَ فِيكُمْ أَنبِيَاءَ وَجَعَلَكُم مُّلُوكًا وَآتَاكُم مَّا لَمْ يُؤْتِ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِينَ
21. يَا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِي كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَلَا تَرْتَدُّوا عَلَىٰ أَدْبَارِكُمْ فَتَنقَلِبُوا خَاسِرِينَ
22. قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِنَّ فِيهَا قَوْمًا جَبَّارِينَ وَإِنَّا لَن نَّدْخُلَهَا حَتَّىٰ يَخْرُجُوا مِنْهَا ۖ فَإِن يَخْرُجُوا مِنْهَا فَإِنَّا دَاخِلُونَ
23. قَالَ رَجُلَانِ مِنَ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمَا ادْخُلُوا عَلَيْهِمُ الْبَابَ فَإِذَا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّكُمْ غَالِبُونَ ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَتَوَكَّلُوا إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ
24. قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِنَّا لَن نَّدْخُلَهَا أَبَدًا مَّا دَامُوا فِيهَا ۖ فَاذْهَبْ أَنتَ وَرَبُّكَ فَقَاتِلَا إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ
25. قَالَ رَبِّ إِنِّي لَا أَمْلِكُ إِلَّا نَفْسِي وَأَخِي فَافْرُقْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ
26. قَالَ فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ أَرْبَعِينَ سَنَةً ۛ يَتِيهُونَ فِي الْأَرْضِ ۖ فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ
27. وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِمَا وَلَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ ۖ قَالَ لَأَقْتُلَنَّكَ ۖ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ
28. لَئِنْ بَسَطْتَ إِلَيَّ يَدَكَ لِتَقْتُلَنِي مَا أَنَا بِبَاسِطٍ يَدِيَ إِلَيْكَ لِأَقْتُلَكَ ۖ إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ
29. إِنِّي أُرِيدُ أَن تَبُوءَ بِإِثْمِي وَإِثْمِكَ فَتَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الظَّالِمِينَ
30. فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ قَتْلَ أَخِيهِ فَقَتَلَهُ فَأَصْبَحَ مِنَ الْخَاسِرِينَ
31. فَبَعَثَ اللَّهُ غُرَابًا يَبْحَثُ فِي الْأَرْضِ لِيُرِيَهُ كَيْفَ يُوَارِي سَوْءَةَ أَخِيهِ ۚ قَالَ يَا وَيْلَتَىٰ أَعَجَزْتُ أَنْ أَكُونَ مِثْلَ هَٰذَا الْغُرَابِ فَأُوَارِيَ سَوْءَةَ أَخِي ۖ فَأَصْبَحَ مِنَ النَّادِمِينَ
32. مِنْ أَجْلِ ذَٰلِكَ كَتَبْنَا عَلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنَّهُ مَن قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا ۖ وَمَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعًا ۚ وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا بِالْبَيِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم بَعْدَ ذَٰلِكَ فِي الْأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ
33. إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَن يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُم مِّنْ خِلَافٍ أَوْ يُنفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ۚ ذَٰلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا ۖ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ
34. إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِن قَبْلِ أَن تَقْدِرُوا عَلَيْهِمْ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
35. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
36. إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ أَنَّ لَهُم مَّا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لِيَفْتَدُوا بِهِ مِنْ عَذَابِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَا تُقُبِّلَ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
37. يُرِيدُونَ أَن يَخْرُجُوا مِنَ النَّارِ وَمَا هُم بِخَارِجِينَ مِنْهَا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّقِيمٌ
38. وَالسَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُمَا جَزَاءً بِمَا كَسَبَا نَكَالًا مِّنَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
39. فَمَن تَابَ مِن بَعْدِ ظُلْمِهِ وَأَصْلَحَ فَإِنَّ اللَّهَ يَتُوبُ عَلَيْهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
40. أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ يُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ وَيَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
41. يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لَا يَحْزُنكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُوا آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ ۛ وَمِنَ الَّذِينَ هَادُوا ۛ سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِينَ لَمْ يَأْتُوكَ ۖ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِن بَعْدِ مَوَاضِعِهِ ۖ يَقُولُونَ إِنْ أُوتِيتُمْ هَٰذَا فَخُذُوهُ وَإِن لَّمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا ۚ وَمَن يُرِدِ اللَّهُ فِتْنَتَهُ فَلَن تَمْلِكَ لَهُ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِدِ اللَّهُ أَن يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ ۚ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ
42. سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ أَكَّالُونَ لِلسُّحْتِ ۚ فَإِن جَاءُوكَ فَاحْكُم بَيْنَهُم أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ ۖ وَإِن تُعْرِضْ عَنْهُمْ فَلَن يَضُرُّوكَ شَيْئًا ۖ وَإِنْ حَكَمْتَ فَاحْكُم بَيْنَهُم بِالْقِسْطِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ
43. وَكَيْفَ يُحَكِّمُونَكَ وَعِندَهُمُ التَّوْرَاةُ فِيهَا حُكْمُ اللَّهِ ثُمَّ يَتَوَلَّوْنَ مِن بَعْدِ ذَٰلِكَ ۚ وَمَا أُو۟لَـٰٓئِكَ بِٱلْمُؤْمِنِينَ
44. إِنَّا أَنزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِيهَا هُدًى وَنُورٌ ۚ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هَادُوا وَالرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِن كِتَابِ اللَّهِ وَكَانُوا عَلَيْهِ شُهَدَاءَ ۚ فَلَا تَخْشَوُا النَّاسَ وَاخْشَوْنِ ۖ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا ۚ وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ
45. وَكَتَبْنَا عَلَيْهِمْ فِيهَا أَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ وَالْعَيْنَ بِالْعَيْنِ وَالْأَنْفَ بِالْأَنْفِ وَالْأُذُنَ بِالْأُذُنِ وَالسِّنَّ بِالسِّنِّ وَالْجُرُوحَ قِصَاصٌ ۚ فَمَن تَصَدَّقَ بِهِ فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَّهُ ۚ وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ
46. وَقَفَّيْنَا عَلَىٰ آثَارِهِم بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ ۖ وَآتَيْنَاهُ الْإِنجِيلَ فِيهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِينَ
47. وَلْيَحْكُم أَهْلُ الْإِنجِيلِ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فِيهِ ۚ وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ
48. وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ ۖ فَاحْكُم بَيْنَهُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ ۖ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنَ الْحَقِّ ۚ لِكُلٍّ جَعَلْنَا مِنكُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَٰكِن لِّيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ ۖ فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ ۚ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ
49. وَأَنِ احْكُم بَيْنَهُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَن يَفْتِنُوكَ عَن بَعْضِ مَا أَنزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ ۖ فَإِن تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَن يُصِيبَهُم بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ ۗ وَإِنَّ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ
50. أَفَحُكْمَ الْجَاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ ۚ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُكْمًا لِّقَوْمٍ يُوقِنُونَ
51. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَىٰ أَوْلِيَاءَ ۘ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
52. فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشَىٰ أَن تُصِيبَنَا دَائِرَةٌ ۚ فَعَسَى اللَّهُ أَن يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِّنْ عِندِهِ فَيُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا أَسَرُّوا فِي أَنفُسِهِمْ نَادِمِينَ
53. وَيَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا أَهَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ إِنَّهُمْ لَمَعَكُمْ ۚ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَأَصْبَحُوا خَاسِرِينَ
54. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ۚ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ
55. إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ
56. وَمَن يَتَوَلَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ
57. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِّنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاءَ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ
58. وَإِذَا نَادَيْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ اتَّخَذُوهَا هُزُوًا وَلَعِبًا ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَعْقِلُونَ
59. قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ هَلْ تَنقِمُونَ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلُ وَأَنَّ أَكْثَرَكُمْ فَاسِقُونَ
60. قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُم بِشَرٍّ مِّن ذَٰلِكَ مَثُوبَةً عِندَ اللَّهِ ۚ مَن لَّعَنَهُ اللَّهُ وَغَضِبَ عَلَيْهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِيرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ ۚ أُولَٰئِكَ شَرٌّ مَّكَانًا وَأَضَلُّ عَن سَوَاءِ السَّبِيلِ
61. وَإِذَا جَاءُوكُمْ قَالُوا آمَنَّا وَقَدْ دَّخَلُوا بِالْكُفْرِ وَهُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ ۚ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كَانُوا يَكْتُمُونَ
62. وَتَرَىٰ كَثِيرًا مِّنْهُمْ يُسَارِعُونَ فِي الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَأَكْلِهِمُ السُّحْتَ ۚ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
63. لَوْلَا يَنْهَاهُمُ الرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ عَن قَوْلِهِمُ الْإِثْمَ وَأَكْلِهِمُ السُّحْتَ ۚ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَصْنَعُونَ
64. وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ ۚ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا ۘ بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنفِقُ كَيْفَ يَشَاءُ ۚ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا ۚ وَأَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۚ كُلَّمَا أَوْقَدُوا نَارًا لِّلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ ۚ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا ۚ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ
65. وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْكِتَابِ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَكَفَّرْنَا عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلَأَدْخَلْنَاهُمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ
66. وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنجِيلَ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِم مِّن رَّبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِن فَوْقِهِمْ وَمِن تَحْتِ أَرْجُلِهِم ۚ مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُّقْتَصِدَةٌ ۖ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ سَاءَ مَا يَعْمَلُونَ
67. يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ ۖ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ
68. قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَسْتُمْ عَلَىٰ شَيْءٍ حَتَّىٰ تُقِيمُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنجِيلَ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ ۚ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا ۚ فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ
69. إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالصَّابِئُونَ وَالنَّصَارَىٰ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ
70. لَقَدْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَأَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ رُسُلًا ۖ كُلَّمَا جَاءَهُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوَىٰ أَنفُسُهُمْ فَرِيقًا كَذَّبُوا وَفَرِيقًا يَقْتُلُونَ
71. وَحَسِبُوا أَلَّا تَكُونَ فِتْنَةٌ فَعَمُوا وَصَمُّوا ثُمَّ تَابَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ثُمَّ عَمُوا وَصَمُّوا كَثِيرٌ مِّنْهُمْ ۚ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ
72. لَّقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ ۖ وَقَالَ الْمَسِيحُ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ ۖ إِنَّهُ مَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ ۖ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ
73. لَّقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ ثَالِثُ ثَلَاثَةٍ ۘ وَمَا مِنْ إِلَٰهٍ إِلَّا إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۚ وَإِن لَّمْ يَنتَهُوا عَمَّا يَقُولُونَ لَيَمَسَّنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
74. أَفَلَا يَتُوبُونَ إِلَى اللَّهِ وَيَسْتَغْفِرُونَهُ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
75. مَّا الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ إِلَّا رَسُولٌ ۚ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۚ وَأُمُّهُ صِدِّيقَةٌ ۖ كَانَا يَأْكُلَانِ الطَّعَامَ ۗ انظُرْ كَيْفَ نُبَيِّنُ لَهُمُ الْآيَاتِ ثُمَّ انظُرْ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ
76. قُلْ أَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا ۚ وَاللَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
77. قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِن قَبْلُ وَأَضَلُّوا كَثِيرًا وَضَلُّوا عَن سَوَاءِ السَّبِيلِ
78. لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَىٰ لِسَانِ دَاوُۥدَ وَعِيسَى ٱبْنِ مَرْيَمَ ۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُوا يَعْتَدُونَ
79. كَانُوا لَا يَتَنَاهَوْنَ عَن مُّنكَرٍ فَعَلُوهُ ۚ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ
80. تَرَىٰ كَثِيرًا مِّنْهُمْ يَتَوَلَّوْنَ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ لَبِئْسَ مَا قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنفُسُهُمْ أَن سَخِطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَفِي الْعَذَابِ هُمْ خَالِدُونَ
81. وَلَوْ كَانُوا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالنَّبِيِّ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مَا اتَّخَذُوهُمْ أَوْلِيَاءَ وَلَٰكِنَّ كَثِيرًا مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ
82. لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِّلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا ۖ وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَّوَدَّةً لِّلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ
83. وَإِذَا سَمِعُوا مَا أُنزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرَىٰ أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ ۖ يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ
84. وَمَا لَنَا لَا نُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَمَا جَاءَنَا مِنَ الْحَقِّ وَنَطْمَعُ أَن يُدْخِلَنَا رَبُّنَا مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِينَ
85. فَأَثَابَهُمُ اللَّهُ بِمَا قَالُوا جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِينَ
86. وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ
87. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحَرِّمُوا طَيِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ
88. وَكُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ حَلَالًا طَيِّبًا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي أَنتُم بِهِ مُؤْمِنُونَ
89. لَا يُؤَاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلَٰكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا عَقَّدْتُمُ الْأَيْمَانَ ۖ فَكَفَّارَتُهُ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاكِينَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ ۖ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ ۚ ذَٰلِكَ كَفَّارَةُ أَيْمَانِكُمْ إِذَا حَلَفْتُمْ ۚ وَاحْفَظُوا أَيْمَانَكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
90. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالْأَنصَابُ وَالْأَزْلَامُ رِجْسٌ مِّنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
91. إِنَّمَا يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ فِي الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ وَيَصُدَّكُمْ عَن ذِكْرِ اللَّهِ وَعَنِ الصَّلَاةِ ۖ فَهَلْ أَنتُم مُّنتَهُونَ
92. وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَاحْذَرُوا ۚ فَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّمَا عَلَىٰ رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ
93. لَيْسَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جُنَاحٌ فِيمَا طَعِمُوا إِذَا مَا اتَّقَوا وَآمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ثُمَّ اتَّقَوا وَآمَنُوا ثُمَّ اتَّقَوا وَأَحْسَنُوا ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ
94. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللَّهُ بِشَيْءٍ مِّنَ الصَّيْدِ تَنَالُهُ أَيْدِيكُمْ وَرِمَاحُكُمْ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَخَافُهُ بِالْغَيْبِ ۚ فَمَنِ اعْتَدَىٰ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ
95. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَأَنتُمْ حُرُمٌ ۚ وَمَن قَتَلَهُ مِنكُم مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاءٌ مِّثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ هَدْيًا بَالِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعَامُ مَسَاكِينَ أَوْ عَدْلُ ذَٰلِكَ صِيَامًا لِّيَذُوقَ وَبَالَ أَمْرِهِ ۗ عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ ۚ وَمَنْ عَادَ فَيَنتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ ذُو انتِقَامٍ
96. أُحِلَّ لَكُمْ صَيْدُ الْبَحْرِ وَطَعَامُهُ مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِلسَّيَّارَةِ ۖ وَحُرِّمَ عَلَيْكُمْ صَيْدُ الْبَرِّ مَا دُمْتُمْ حُرُمًا ۗ وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
97. جَعَلَ اللَّهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ قِيَامًا لِّلنَّاسِ وَالشَّهْرَ الْحَرَامَ وَالْهَدْيَ وَالْقَلَائِدَ ۚ ذَٰلِكَ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَأَنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
98. اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ وَأَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
99. مَّا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا تَكْتُمُونَ
100. قُل لَّا يَسْتَوِي الْخَبِيثُ وَالطَّيِّبُ وَلَوْ أَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبِيثِ ۚ فَاتَّقُوا اللَّهَ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
101. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَسْأَلُوا عَنْ أَشْيَاءَ إِن تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ ۖ وَإِن تَسْأَلُوا عَنْهَا حِينَ يُنَزَّلُ الْقُرْآنُ تُبْدَ لَكُمْ ۚ عَفَا اللَّهُ عَنْهَا ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ
102. قَدْ سَأَلَهَا قَوْمٌ مِّن قَبْلِكُمْ ثُمَّ أَصْبَحُوا بِهَا كَافِرِينَ
103. مَا جَعَلَ اللَّهُ مِن بَحِيرَةٍ وَلَا سَائِبَةٍ وَلَا وَصِيلَةٍ وَلَا حَامٍ وَلَٰكِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ ۖ وَأَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ
104. وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَىٰ مَا أَنزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ قَالُوا حَسْبُنَا مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۚ أَوَلَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ شَيْئًا وَلَا يَهْتَدُونَ
105. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلَيْكُمْ أَنفُسَكُمْ ۖ لَا يَضُرُّكُم مَّن ضَلَّ إِذَا اهْتَدَيْتُمْ ۚ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
106. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَأَصَابَتْكُم مُّصِيبَةُ الْمَوْتِ ۚ تَحْبِسُونَهُمَا مِن بَعْدِ الصَّلَاةِ فَيُقْسِمَانِ بِاللَّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لَا نَشْتَرِي بِهِ ثَمَنًا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۙ وَلَا نَكْتُمُ شَهَادَةَ اللَّهِ ۚ إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الْآثِمِينَ
107. فَإِنْ عُثِرَ عَلَىٰ أَنَّهُمَا اسْتَحَقَّا إِثْمًا فَآخَرَانِ يَقُومَانِ مَقَامَهُمَا مِنَ الَّذِينَ اسْتُحِقَّ عَلَيْهِمُ الْأَوْلَيَانِ فَيُقْسِمَانِ بِاللَّهِ لَشَهَادَتُنَا أَحَقُّ مِن شَهَادَتِهِمَا وَمَا اعْتَدَيْنَا ۚ إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ
108. ذَٰلِكَ أَدْنَىٰ أَن يَأْتُوا بِالشَّهَادَةِ عَلَىٰ وَجْهِهَا أَوْ يَخَافُوا أَن تُرَدَّ أَيْمَانٌ بَعْدَ أَيْمَانِهِمْ ۗ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاسْمَعُوا ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ
109. يَوْمَ يَجْمَعُ اللَّهُ الرُّسُلَ فَيَقُولُ مَاذَا أُجِبْتُمْ ۖ قَالُوا لَا عِلْمَ لَنَا ۖ إِنَّكَ أَنتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ
110. إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَىٰ وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدْتُكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا ۖ وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنجِيلَ
111. وَإِذْ أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوَارِيِّينَ أَنْ آمِنُوا بِي وَبِرَسُولِي قَالُوا آمَنَّا وَاشْهَدْ بِأَنَّنَا مُسْلِمُونَ
112. إِذْ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَن يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ ۖ قَالَ اتَّقُوا اللَّهَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ
113. قَالُوا نُرِيدُ أَن نَّأْكُلَ مِنْهَا وَتَطْمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَنَعْلَمَ أَن قَدْ صَدَقْتَنَا وَنَكُونَ عَلَيْهَا مِنَ الشَّاهِدِينَ
114. قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِّأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا وَآيَةً مِّنكَ ۖ وَارْزُقْنَا وَأَنتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ
115. قَالَ اللَّهُ إِنِّي مُنَزِّلُهَا عَلَيْكُمْ ۖ فَمَن يَكْفُرْ بَعْدُ مِنكُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لَّا أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِينَ
116. وَإِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنتَ قُلتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَٰهَيْنِ مِن دُونِ اللَّهِ ۖ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ ۚ إِن كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ ۚ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلَا أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ ۚ إِنَّكَ أَنتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ
117. مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلَّا مَا أَمَرْتَنِي بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ ۚ وَكُنتُ عَلَيْهِمْ شَهِيدًا مَّا دُمْتُ فِيهِمْ ۖ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِي كُنتَ أَنتَ الرَّقِيبَ عَلَيْهِمْ ۚ وَأَنتَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ
118. إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ ۖ وَإِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
119. قَالَ اللَّهُ هَٰذَا يَوْمُ يَنفَعُ الصَّادِقِينَ صِدْقُهُمْ ۚ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
120. لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا فِيهِنَّ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
1. O ju që besuat! Përmbushni obligimet. Janë lejuar për ju kafshët e shënuara për kurban, përveç atyre që do t’ju lexohen. Jini të kujdesshëm ndaj shenjtërive të Allahut. Allahu vërtet gjykon si të dojë.
2. O ju që besuat! Mos e shkelni shenjtërinë e riteve të Allahut, as muajin e shenjtë, as kurbanin, as qaforet e tyre, as ata që vijnë në Shtëpinë e Shenjtë duke kërkuar mirësinë dhe kënaqësinë e Zotit të tyre. Dhe kur të përfundoni ihramin, atëherë mund të gjuani. Mos e lejoni urrejtjen ndaj një populli që ju kanë ndaluar hyrjen në Xhaminë e Shenjtë, t’ju shtyjë të silleni padrejtësisht. Ndihmoni njëri-tjetrin në të mirë dhe devotshmëri, e mos ndihmoni në mëkat dhe armiqësi. Kini frikë Allahun! Vërtet, Allahu është i ashpër në ndëshkim.
3. Ju është ndaluar mishi i kafshës së ngordhur, gjaku, mishi i derrit, dhe ai që është therur jo në emër të Allahut, ai që është mbytur, i goditur, i rrëzuar, i briruar ose që është shqyer nga një kafshë e egër – përveç nëse arrini ta therni përpara se të vdesë. Ju është ndaluar edhe ai që është therur për idhujt. Është mëkat të bëni short me shigjeta për të vendosur. Kjo është mëkat. Sot, ata që nuk besojnë janë dëshpëruar për fenë tuaj, ndaj mos i keni frikë ata, por më keni frikë Mua. Sot e kam përkryer për ju fenë tuaj, e kam plotësuar dhuntinë Time ndaj jush dhe jam i kënaqur që Islami të jetë feja juaj. E kush detyrohet nga uria, pa e kaluar kufirin, Allahu është Falës dhe Mëshirues.
4. Të pyesin çfarë është e lejuar për ta. Thuaju: “Ju janë lejuar të mirat dhe gjahu që e kapin për ju kafshët gjahu që i keni mësuar siç ju mësoi Allahu. Pra, hani nga ajo që kapin për ju dhe përmendeni emrin e Allahut mbi të. Dhe kini frikë Allahun. Vërtet, Allahu është i shpejtë në llogari.”
5. Sot ju janë lejuar gjërat e mira. Ushqimi i atyre që u është dhënë Libri para jush është i lejuar për ju, dhe ushqimi juaj është i lejuar për ta. Edhe gratë e ndershme nga besimtaret, edhe gratë e ndershme nga ata që u është dhënë Libri para jush janë të lejuara për ju, nëse u jepni dhuratën e martesës, duke qenë të ndershëm, jo mëkatarë ose kurvarë. Dhe kush mohon fenë, veprat e tij janë të humbura dhe ai në botën tjetër është nga të humburit.
6. O ju që besuat! Kur të ngriteni për t’u falur, lani fytyrat tuaja dhe duart deri në bërryla, fërkoni kokën tuaj dhe (lani) këmbët tuaja deri në kyçet e këmbëve. Nëse jeni të papastër (xhunub), pastrohuni. Nëse jeni të sëmurë, ose në udhëtim, ose dikush nga ju ka ardhur nga nevoja natyrore, ose keni pasur marrëdhënie me gra dhe nuk gjeni ujë, atëherë merrni tejemum me dhe të pastër dhe fërkoni fytyrat dhe duart tuaja me të. Allahu nuk dëshiron t’ju vështirësojë, por dëshiron t’ju pastrojë dhe të plotësojë dhuntinë e Tij ndaj jush që të jeni falënderues.
7. Dhe kujtoni dhuntinë e Allahut ndaj jush dhe besëlidhjen që Ai bëri me ju, kur thatë: “Dëgjuam dhe iu bindëm.” Dhe kini frikë Allahun! Vërtet, Allahu e di ç’ka në zemra.
8. O ju që besuat! Jini të drejtë për Allahun, duke dëshmuar me drejtësi. Mos lejoni që urrejtja ndaj një populli t’ju shtyjë të mos jeni të drejtë. Jini të drejtë! Kjo është më afër devotshmërisë. Dhe kini frikë Allahun! Vërtet, Allahu është i dijshëm për atë që bëni.
9. Allahu ka premtuar për ata që besojnë dhe bëjnë vepra të mira, falje dhe shpërblim të madh.
10. Por ata që nuk besojnë dhe i mohojnë shenjat Tona, janë banorët e zjarrit.
11. O ju që besuat! Kujtoni mirësinë e Allahut ndaj jush, kur një popull vendosi të ngrehë dorën kundër jush, e Ai e ndali dorën e tyre. Dhe frikësohuni Allahut! Dhe vetëm Allahut le t’i mbështeten besimtarët.
12. Allahu mori premtimin nga bijtë e Izraelit dhe zgjodhëm prej tyre dymbëdhjetë udhëheqës. Dhe Allahu u tha: “Unë jam me ju! Nëse falni namazin, jepni zekatin, besoni te të dërguarit e Mi dhe i ndihmoni ata, dhe i jepni Allahut hua të mirë, Unë do t’ju fshij të këqijat tuaja dhe do t’ju fus në Xhenete ku rrjedhin lumenj. Por kush nga ju mohon pas kësaj, ai ka devijuar nga rruga e drejtë.”
13. Por për shkak se ata e thyen premtimin e tyre, Ne i mallkuam dhe zemrat e tyre i bëmë të forta. Ata e shtrembërojnë fjalën nga vendet e saj dhe harruan një pjesë të asaj që u ishte përkujtuar. Dhe gjithmonë do të shohësh mashtrime nga ana e tyre, përveç një pakice prej tyre. Por fale dhe hiqe! Vërtet, Allahu i do bamirësit.
14. Edhe nga ata që thanë: “Ne jemi të krishterë”, Ne morëm premtimin e tyre, por ata harruan një pjesë të asaj që u ishte përkujtuar, andaj Ne sollëm armiqësi dhe urrejtje mes tyre deri në Ditën e Kiametit. Dhe Allahu do t’i njoftojë për atë që kanë bërë.
15. O ithtarët e Librit! Ju ka ardhur i dërguari Ynë që ua shpjegon shumë gjëra që i fshihnit nga Libri dhe fal shumë gjëra. Ju ka ardhur dritë nga Allahu dhe një Libër i qartë.
16. Me të, Allahu i udhëzon ata që kërkojnë kënaqësinë e Tij në rrugët e paqes, dhe i nxjerr nga errësira në dritë me vullnetin e Tij, dhe i udhëzon në rrugën e drejtë.
17. Me të vërtetë kanë bërë kufr ata që thonë: “Allahu është Mesihu, i biri i Merjemes!” Thuaj: “Kush mund t’i bëjë diçka Allahut nëse Ai dëshiron të shkatërrojë Mesihun, birin e Merjemes, nënën e tij dhe të gjithë ata që janë në tokë?” Vetëm Allahut i përket pushteti i qiejve, i tokës dhe çka ka ndërmjet tyre. Ai krijon çka të dojë. Allahu është i Plotfuqishëm për çdo gjë.
18. Hebrenjtë dhe të krishterët thonë: “Ne jemi bijtë e Allahut dhe të dashurit e Tij.” Thuaj: “Pse atëherë Ai ju ndëshkon për mëkatet tuaja? Ju jeni vetëm njerëz nga krijesat e Tij.” Ai fal kë të dojë dhe ndëshkon kë të dojë. Allahut i përket pushteti i qiejve dhe i tokës dhe çka ka ndërmjet tyre, dhe te Ai është kthimi.
19. O ithtarët e Librit! Ju ka ardhur i dërguari Ynë, pas një kohe të gjatë pa të dërguar, për t’ju sqaruar që të mos thoni: “Nuk na erdhi asnjë përgëzues e as ndëshkues.” Tani ju ka ardhur përgëzuesi dhe paralajmëruesi. Allahu është i Gjithëfuqishëm për çdo gjë.
20. Kur Musai i tha popullit të vet: “O populli im! Kujtoni të mirat që Allahu u ka dhënë: kur në mesin tuaj bëri profetë, ju bëri mbretër dhe ju dha atë që nuk ia kishte dhënë askujt nga njerëzit.”
21. “O populli im! Hyni në tokën e shenjtë që Allahu jua ka caktuar dhe mos u ktheni mbrapa, se përndryshe do të ktheheni të humbur.”
22. Ata thanë: “O Musa! Aty gjendet një popull i fuqishëm. Ne nuk do të hyjmë aty derisa ata të dalin. Nëse ata dalin, ne do të hyjmë.”
23. Dy burra nga ata që kishin frikë (Allahun) dhe që Allahu i kishte bekuar, thanë: “Hyni te ata nga dera! Nëse hyni, me siguri do të fitoni. Dhe vetëm Allahut mbështetjuni, nëse jeni besimtarë!”
24. Ata thanë: “O Musa! Ne kurrë nuk do të hyjmë aty derisa ata të jenë aty. Shko ti dhe Zoti yt dhe luftoni. Ne do të rrimë këtu.”
25. Musai tha: “Zoti im! Unë nuk kam pushtet përveç ndaj vetes sime dhe vëllait tim, ndaj ndaje çështjen tonë nga populli i mbrapshtë.”
26. Allahu tha: “Ajo tokë do t’u ndalohet për dyzet vjet, dhe ata do të enden në tokë. Mos u pikëllo për popullin e mbrapshtë.”
27. Tregoji atyre rrëfimin e dy bijve të Ademit, me të vërtetë. Ata të dy ofruan një kurban: prej njërit u pranua, nga tjetri jo. Ky tha: “Do të të vras!” Ai tjetri tha: “Allahu pranon vetëm nga të devotshmit.”
28. “Nëse ti e zgjat dorën tënde për të më vrarë, unë nuk do ta zgjas dorën time ndaj teje për të të vrarë, sepse unë i frikësohem Allahut, Zotit të botëve.”
29. “Unë dua që të mbartësh mëkatin tim dhe tëndin, dhe të bëhesh nga banorët e zjarrit. Ky është shpërblimi për të padrejtët.”
30. Dhe shpirti i tij e shtyu ta vriste vëllanë e vet, dhe ai e vrau, duke u bërë nga të humburit.
31. Pastaj Allahu dërgoi një sorrë që të gërmonte tokën për t’i treguar se si të fshihte trupin e vëllait të tij. Ai tha: “Mjerë për mua! A nuk munda të isha si kjo sorrë që ta mbuloj trupin e vëllait tim?” Dhe u bë nga të penduarit.
32. Për këtë arsye, Ne ua shpallëm bijve të Izraelit se kush vret një njeri pa qenë ai vrasës ose pa bërë shkatërrim në tokë, është sikur të kishte vrarë tërë njerëzimin. Dhe kush shpëton një jetë, është sikur të kishte shpëtuar tërë njerëzimin. Edhe pse të dërguarit tanë u sollën prova të qarta, shumë prej tyre pas kësaj e tepruan në tokë.
33. Dënimi për ata që luftojnë kundër Allahut dhe të dërguarit të Tij dhe përpiqen të bëjnë shkatërrim në tokë është që të vriten, ose të gozhdohen në kryq, ose t’u priten duart dhe këmbët nga ana e kundërt, ose të dëbohen nga vendi. Ky është poshtërim për ta në këtë botë, dhe në botën tjetër do të kenë dënim të madh.
34. Përveç atyre që pendohen para se t’i kapni. Dijeni se Allahu është Falës dhe Mëshirues.
35. O ju që besuat! Kini frikë Allahun, dhe kërkoni rrugë për t’iu afruar Atij, dhe luftoni në rrugën e Tij që të shpëtoni.
36. Vërtet, ata që nuk besojnë, edhe sikur të kishin gjithë ç’ka në tokë dhe aq edhe më tepër, për ta ofruar si shpërblim për të shpëtuar nga dënimi i Ditës së Kiametit, nuk do t’u pranohej. Për ta ka dënim të dhembshëm.
37. Do të dëshirojnë të dalin nga zjarri, por nuk do të munden. Ata do të kenë dënim të përhershëm.
38. Vjedhësit, mashkull e femër, priteni dorën e tyre si ndëshkim për atë që kanë bërë – si dënim nga Allahu. Allahu është i Plotfuqishëm dhe i Urtë.
39. Por ai që pendohet pas krimit të tij dhe përmirësohet – Allahu do t’ia pranojë pendimin. Allahu është Falës dhe Mëshirues.
40. A nuk e di se Allahut i përket pushteti i qiejve dhe i tokës? Ai ndëshkon kë të dojë dhe fal kë të dojë. Allahu është i Plotfuqishëm për çdo gjë.
41. O i dërguar! Mos u mërzit për ata që shpejtojnë në mosbesim, nga ata që thonë: “Ne besojmë” me gojët e tyre, por zemrat e tyre nuk besojnë. Dhe nga hebrenjtë që dëgjojnë për të shpifur, që dëgjojnë për një popull tjetër që nuk të kanë ardhur ty. Ata e shtrembërojnë fjalën jashtë kuptimeve të saj dhe thonë: “Nëse u jepet kjo, pranojeni, por nëse nuk u jepet, ruajuni.” Allahu nuk dëshiron t’i pastrojë zemrat e tyre. Ata do të kenë poshtërim në këtë botë dhe dënim të madh në tjetrën.
42. Ata janë dëgjues të gënjeshtrave, hanës të haramit. E nëse vijnë tek ti, gjyko mes tyre ose largoju prej tyre. Nëse largohesh, nuk do të të dëmtojnë aspak. Por nëse gjykon, gjyko me drejtësi. Allahu i do të drejtët.
43. E si të marrin ty gjykatës, kur ata kanë Teuratin, ku është gjykimi i Allahut, e megjithatë largohen prej saj? Ata nuk janë besimtarë.
44. Ne e kemi zbritur Teuratin, në të cilin ka udhëzim dhe dritë. Sipas saj gjykonin profetët që ishin të dorëzuar ndaj Allahut për hebrenjtë, si dhe dijetarët e rabinët, sipas asaj që u ishte besuar nga Libri i Allahut, dhe ata ishin dëshmitarë për të. Prandaj mos kini frikë njerëzit, por më kini frikë Mua! Dhe mos i shisni ajetet e Mia për një çmim të ulët! Kush nuk gjykon sipas asaj që ka zbritur Allahu, ata janë jobesimtarë.
45. Ne u caktuam atyre në Teurat: jetë për jetë, sy për sy, hundë për hundë, vesh për vesh, dhëmb për dhëmb dhe plagët kanë kompensim të barabartë. Por kush e fal atë, është shlyerje për të. Dhe kush nuk gjykon sipas asaj që ka zbritur Allahu, ata janë të padrejtët.
46. Pas atyre, Ne dërguam Isain, birin e Merjemes, për të vërtetuar atë që ishte para tij nga Teurati. Dhe Ne i dhamë atij Inxhilin, në të cilin ka udhëzim dhe dritë, dhe vërteton atë që ishte para tij nga Teurati, si udhëzim dhe këshillë për të devotshmit.
47. Le të gjykojnë ithtarët e Inxhilit sipas asaj që ka zbritur Allahu në të. Kush nuk gjykon sipas asaj që ka zbritur Allahu, ata janë mëkatarët.
48. Ne ta kemi zbritur ty Librin me të vërtetën, që vërteton atë që ishte para tij nga Librat dhe është mbikëqyrës mbi to. Prandaj gjyko ndërmjet tyre sipas asaj që ka zbritur Allahu dhe mos ndjek dëshirat e tyre, duke lënë anash të vërtetën që të ka ardhur. Për secilin nga ju kemi caktuar një ligj dhe rrugë. Sikur të donte Allahu, do t’ju kishte bërë një komb të vetëm, por Ai deshi t’ju sprovojë në atë që ju ka dhënë. Prandaj, garoni në vepra të mira! Te Allahu do të ktheheni të gjithë dhe Ai do t’ju njoftojë për atë që keni kundërshtuar.
49. Gjyko ndërmjet tyre sipas asaj që ka zbritur Allahu dhe mos i ndjek dëshirat e tyre. Dhe ruaju prej tyre që të mos të të largojnë nga një pjesë e asaj që ka zbritur Allahu. E nëse ata largohen, dije se Allahu dëshiron t’i godasë ata për disa mëkate të tyre. Vërtet, shumë njerëz janë të prishur.
50. A kërkojnë ata gjykimin e injorancës? Kush është më i mirë se Allahu për të gjykuar për një popull që ka bindje të fortë?
51. O ju që besuat! Mos i bëni hebrenjtë dhe të krishterët miq. Ata janë miq të njëri-tjetrit. Kushdo prej jush që miqësohet me ta, është njëri prej tyre. Vërtet, Allahu nuk e udhëzon popullin keqbërës.
52. Do të shohësh ata që kanë sëmundje në zemrat e tyre se nxitojnë drejt tyre, duke thënë: “Kemi frikë se do të na godasë ndonjë fatkeqësi.” Por mund të sjellë Allahu fitoren ose një çështje nga vetja e Tij, dhe ata do të pendohen për atë që kanë fshehur në vete.
53. Dhe do të thonë besimtarët: “A këta janë ata që betohen me betimet më të forta se janë me ju?” Veprat e tyre janë të pavlera dhe ata janë të humbur.
54. O ju që besuat! Kushdo nga ju që largohet nga feja e tij, Allahu do të sjellë një popull tjetër që Ai i do dhe ata e duan Atë, të përulur ndaj besimtarëve, të fortë ndaj jobesimtarëve, që luftojnë në rrugën e Allahut dhe nuk frikësohen nga qortimet e askujt. Kjo është dhuntia e Allahut që Ai ia jep kujt të dojë. Allahu është i Gjithëdijshëm dhe Bujar.
55. Kujdestari juaj është vetëm Allahu, i dërguari i Tij dhe besimtarët që falin namazin dhe japin zekatin duke qenë të përulur.
56. Kushdo që i bën për mbështetje Allahun, të dërguarin dhe besimtarët, atëherë me të vërtetë, pala e Allahut është ajo që do të fitojë.
57. O ju që besuat! Mos i bëni miq ata që e marrin fenë tuaj si tallje dhe lojë, prej atyre që u është dhënë Libri para jush dhe prej jobesimtarëve. Dhe kini frikë Allahun, nëse jeni besimtarë.
58. Kur thërrisni për namaz, ata e marrin atë për tallje dhe lojë. Kjo është për shkak se janë njerëz pa mend.
59. Thuaj: “O ithtarët e Librit! A mos na urreni vetëm sepse ne besojmë në Allahun dhe në atë që na është zbritur neve dhe në atë që u është zbritur më parë, dhe se shumica prej jush janë mëkatarë?”
60. Thuaj: “A t’ju tregoj për një dënim më të keq te Allahu se ai? Ata që Allahu i ka mallkuar, i ka hidhëruar dhe i ka bërë majmunë e derra dhe ata që adhurojnë djallin. Këta janë më të këqijtë dhe më larg rrugës së drejtë.”
61. Kur vijnë tek ju, thonë: “Ne kemi besuar.” Por ata hynë me mosbesim dhe dolën me të. Allahu e di më së miri atë që fshehin.
62. Ti do të shohësh shumë prej tyre që nxitojnë në mëkat dhe armiqësi dhe në ngrënien e haramit. Vërtet, sa keq është ajo që bëjnë!
63. Pse nuk i ndalojnë dijetarët dhe murgjit e tyre nga thënia e mëkateve dhe ngrënia e haramit? Vërtet, sa keq është ajo që bëjnë!
64. Hebrenjtë thonë: “Dora e Allahut është e shtrënguar.” U mallkofshin për atë që thonë! Por duart e Tij janë të hapura dhe Ai jep si të dojë. Ajo që të ka zbritur ty nga Zoti yt do të shtojë tek shumica prej tyre arrogancën dhe mosbesimin. Dhe Ne kemi futur mes tyre armiqësi dhe urrejtje deri në Ditën e Kiametit. Sa herë ndezin zjarrin për luftë, Allahu e fik atë. Ata përpiqen për përçarje në tokë. Allahu nuk i do të prishurit.
65. Sikur ithtarët e Librit të besonin dhe të kishin frikë, Ne do t’ua kishim fshirë të këqijat e tyre dhe do t’i kishim futur në Xhenete të mirësive.
66. Sikur ata të zbatonin Teuratin dhe Inxhilin dhe atë që u është zbritur nga Zoti i tyre, do të kishin ngrënë nga ajo që është mbi ta dhe poshtë këmbëve të tyre. Mes tyre ka një grup të moderuar, por shumë prej tyre bëjnë punë të këqija.
67. O i dërguar! Shpalli atë që të është zbritur nga Zoti yt. Nëse nuk e bën, atëherë nuk ke përçuar mesazhin e Tij. Allahu do të të mbrojë nga njerëzit. Vërtet, Allahu nuk e udhëzon popullin jobesimtar.
68. Thuaj: “O ithtarët e Librit! Ju nuk jeni në asgjë derisa të zbatoni Teuratin, Inxhilin dhe atë që ju ka zbritur Zoti juaj.” Dhe ajo që të është zbritur ty nga Zoti yt do të shtojë te shumë prej tyre arrogancën dhe mosbesimin. Prandaj mos u mërzit për popullin jobesimtar.
69. Ata që besojnë, hebrenjtë, sabianët dhe të krishterët – kushdo që beson në Allahun, Ditën e Fundit dhe bën vepra të mira – nuk kanë as frikë dhe as nuk do të pikëllohen.
70. Ne kemi marrë premtimin nga bijtë e Izraelit dhe u kemi dërguar të dërguar. Sa herë që u erdhi një i dërguar me atë që nuk i pëlqente, një pjesë e tyre e mohonin dhe një pjesë e vrisnin.
71. Ata menduan se nuk do të sprovohen, prandaj u bënë të verbër dhe të shurdhër. Pastaj Allahu pranoi pendimin e tyre, por prapë shumë prej tyre u bënë të verbër dhe të shurdhër. Allahu sheh gjithçka që ata bëjnë.
72. Me të vërtetë, kanë bërë kufr ata që thonë: “Allahu është Mesihu, biri i Merjemes”, ndërsa vetë Mesihu ka thënë: “O bijtë e Izraelit, adhuroni Allahun, Zotin tim dhe Zotin tuaj.” Kush i bën shirk Allahut, Allahu ia ndalon hyrjen në Xhenet dhe vendi i tij do të jetë zjarri. Dhe për të padrejtët nuk ka ndihmës.
73. Kanë bërë kufr ata që thonë: “Allahu është një nga tre.” S’ka zot tjetër përveç Një të Vetmit. Nëse nuk ndalen nga ajo që thonë, do të goditen me dënim të dhembshëm ata prej tyre që nuk besojnë.
74. A nuk do të pendohen te Allahu dhe të kërkojnë falje? Allahu është Falës dhe Mëshirues.
75. Mesihu, biri i Merjemes, nuk është gjë tjetër veçse i dërguar. Para tij kanë kaluar të dërguar. Nëna e tij ishte një grua e drejtë. Të dy hanin ushqim. Shiko si ua shpjegojmë shenjat dhe pastaj shiko si largohen (nga e vërteta)!
76. Thuaj: “A po adhuroni, në vend të Allahut, atë që nuk ka pushtet as për t’ju dëmtuar e as për t’ju bërë dobi? Allahu është Ai që dëgjon dhe di gjithçka.”
77. Thuaj: “O ithtarët e Librit! Mos e teproni në fenë tuaj, përtej së vërtetës, dhe mos ndiqni dëshirat e një populli që më parë kanë devijuar, kanë larguar shumë njerëz dhe janë larguar vetë nga rruga e drejtë.”
78. Ata që nuk besuan nga bijtë e Izraelit u mallkuan me gjuhën e Davudit dhe Isait, të birit të Merjemes. Kjo për shkak se ata ishin të pabindur dhe kalonin kufijtë.
79. Nuk e ndalonin njëri-tjetrin nga mëkatet që bënin. Vërtet, sa keq ishte ajo që bënin!
80. Ti do të shohësh shumë prej tyre që miqësohen me jobesimtarët. Sa keq është ajo që kanë përgatitur për veten e tyre – që Allahu është zemëruar me ta – dhe do të jenë në ndëshkim të përhershëm.
81. Sikur të besonin në Allahun, në Profetin dhe në atë që i është zbritur, ata nuk do t’i bënin miq ata, por shumë prej tyre janë mëkatarë.
82. Ti do të gjesh se njerëzit më armiqësorë ndaj besimtarëve janë hebrenjtë dhe idhujtarët, dhe më afër për dashuri ndaj besimtarëve do të gjesh ata që thonë: “Ne jemi të krishterë.” Kjo sepse ndër ta ka priftërinj dhe murgj, dhe ata nuk janë mendjemëdhenj.
83. Kur dëgjojnë atë që i është zbritur të Dërguarit, i sheh sytë e tyre duke rrjedhur lot nga e vërteta që kanë njohur. Ata thonë: “Zoti ynë, ne besuam – prandaj na shëno me dëshmitarët!”
84. “Pse të mos besojmë në Allahun dhe në të vërtetën që na ka ardhur, kur dëshirojmë që Zoti ynë të na fusë me popullin e mirë?”
85. Prandaj Allahu i shpërbleu me Xhenete nën të cilët rrjedhin lumenj. Aty do të jenë përgjithmonë. Ky është shpërblimi për të mirët.
86. Por ata që nuk besojnë dhe i përgënjeshtrojnë shenjat Tona, janë banorët e zjarrit.
87. O ju që besuat! Mos i ndaloni për veten tuaj ato gjëra të mira që Allahu i ka lejuar për ju, dhe mos e kaloni kufirin. Vërtet, Allahu nuk i do ata që e kalojnë kufirin.
88. Dhe hani nga ato që Allahu ju ka dhuruar, të lejuara dhe të mira, dhe kini frikë Allahun në të cilin besoni.
89. Allahu nuk ju ndëshkon për betimet që bëni pa qëllim, por ju ndëshkon për ato që i bëni me qëllim. Dënimi i shkeljes së një betimi është: ushqimi i dhjetë të varfërve me mesataren e asaj që ushqeni familjet tuaja, ose veshja e tyre, ose lirimi i një skllavi. E kush nuk gjen, le të agjërojë tri ditë. Kjo është shlyerja për betimet tuaja kur i thyejnë. Dhe ruani betimet tuaja. Kështu Allahu ua sqaron shenjat e Tij që të jeni mirënjohës.
90. O ju që besuat! Me të vërtetë, vera, bixhozi, idhujt dhe shigjetat e shortit janë ndyrësi nga veprat e djallit. Prandaj shmanguni prej tyre që të shpëtoni.
91. Djalli dëshiron të mbjellë armiqësi dhe urrejtje mes jush përmes verës dhe bixhozit dhe t’ju pengojë nga përmendja e Allahut dhe namazi. A nuk do të hiqni dorë?
92. Dhe bindjuni Allahut dhe të Dërguarit dhe ruajuni! E nëse largoheni, dijeni se detyra e të Dërguarit tonë është vetëm përçimi i qartë.
93. Nuk ka mëkat për ata që besojnë dhe bëjnë vepra të mira për atë që kanë ngrënë (më parë), kur janë të devotshëm, besojnë dhe bëjnë vepra të mira, dhe vazhdojnë të jenë të devotshëm dhe besimtarë. Allahu i do të mirët.
94. O ju që besuat! Allahu do t’ju sprovojë me diçka nga gjahu që e arrijnë duart dhe shigjetat tuaja, që Allahu të dijë kush e frikëson Atë në të fshehtë. E kush e shkel pas kësaj, ka ndëshkim të dhembshëm.
95. O ju që besuat! Mos vritni gjahun ndërsa jeni në gjendje ihrami. Kushdo prej jush që e vret me qëllim, dënimi i tij është të sjellë një kurban të barabartë me atë që vrau, i përcaktuar nga dy persona të drejtë nga mesi juaj, që të sillet në Qabe, ose si shlyerje, të ushqejë të varfër ose të agjërojë. Kjo për t’i shijuar pasojat e veprës së tij. Allahu e ka falur atë që ka kaluar, por kush e përsërit, Allahu do ta ndëshkojë. Allahu është i Plotfuqishëm, i Zoti për ndëshkim.
96. Ju lejohet gjahu i detit dhe ushqimi i tij si furnizim për ju dhe udhëtarët, por është i ndaluar gjahu i tokës për sa kohë jeni në gjendje ihrami. Dhe kini frikë Allahun, te i Cili do të ktheheni.
97. Allahu ka bërë Qaben – Shtëpinë e Shenjtë – vend për qëndrim për njerëzit, si edhe muajin e shenjtë, kurbanin dhe qaforet. Kjo që të dini se Allahu di gjithçka që është në qiej dhe në tokë dhe se Allahu është i Gjithëdijshëm për çdo gjë.
98. Dijeni se Allahu është i ashpër në ndëshkim, por edhe Falës e Mëshirues.
99. Detyra e të Dërguarit është vetëm përçimi i qartë. Allahu e di çka shfaqni dhe çka fshehni.
100. Thuaj: “Nuk janë të barabartë e keqja dhe e mira, edhe nëse të mahnit sasia e të keqes.” Prandaj, kini frikë Allahun, o ju me mendje, që të shpëtoni.
101. O ju që besuat! Mos pyesni për gjëra që, nëse do t’ju shpjegoheshin, do t’ju shqetësonin. Por nëse pyesni për to kur zbret Kurani, do t’ju shpjegohen. Allahu i ka falur ato. Allahu është Falës, i Butë.
102. Një popull para jush i bëri ato pyetje dhe pastaj u bënë mohues për shkak të tyre.
103. Allahu nuk ka caktuar ndonjë “bahire”, “saibe”, “wasile” ose “ham”, por jobesimtarët shpikin gënjeshtra për Allahun. Shumica nuk kuptojnë.
104. Dhe kur u thuhet atyre: “Ejani te ajo që ka zbritur Allahu dhe te i Dërguari!” Ata thonë: “Na mjafton ajo mbi të cilën i gjetëm etërit tanë.” Edhe pse etërit e tyre nuk dinin asgjë dhe nuk ishin të udhëzuar?
105. O ju që besuat! Kujdesuni për veten tuaj! Nëse jeni të udhëzuar, nuk do t’ju dëmtojë ai që ka devijuar. Te Allahu do të ktheheni të gjithë, dhe Ai do t’ju informojë për atë që keni bërë.
106. O ju që besuat! Kur t’ju vijë vdekja dhe jeni në udhëtim, dëshmia ndërmjet jush duhet të jetë nga dy njerëz të drejtë prej jush, ose dy të tjerë nga jashtë jush. Nëse dyshoni, mbajini pas namazit dhe le të betohen për Allahun: “Ne nuk e shesim betimin për asnjë çmim, edhe nëse është për të afërm, dhe nuk e fshehim dëshminë e Allahut, sepse përndryshe do të ishim mëkatarë.”
107. Por nëse zbulohet se ata kanë bërë mëkat, atëherë dy të tjerë nga ata kundër të cilëve u bë padrejtësia marrin vendin e tyre dhe betohen për Allahun: “Dëshmia jonë është më e drejtë se dëshmia e tyre, dhe ne nuk kemi kaluar kufirin, përndryshe do të ishim nga të padrejtët.”
108. Kjo është mënyra më e mirë që ata të japin dëshminë e vërtetë ose të kenë frikë se betimet e tyre do të hidhen poshtë nga betimet e tjera. Dhe kini frikë Allahun dhe dëgjoni. Allahu nuk udhëzon popullin e prishur.
109. Ditën kur Allahu do t’i mbledhë të dërguarit dhe do t’u thotë: “Çfarë u është përgjigjur juve?” Ata do të thonë: “Ne nuk dimë asgjë. Ti je i Gjithëdijshmi i fshehtësive.”
110. (Kujto) kur Allahu tha: “O Isa, bir i Merjemes! Kujtoje mirësinë Time ndaj teje dhe nënës sate, kur të përforcova me Shpirtin e Shenjtë, flisje me njerëzit në djep dhe në moshë madhore. Dhe kur të mësova shkrimin, urtësinë, Teuratin dhe Inxhilin. Dhe kur krijoje nga balta një formë si zogu, me lejen Time, i fryje dhe bëhej zog me lejen Time. Dhe kur i shëroje të verbërit dhe të lebrosurit me lejen Time. Dhe kur i ngjalle të vdekurit me lejen Time. Dhe kur i mbrojta bijtë e Izraelit prej teje, kur u solle atyre me shenja të qarta dhe ata prej tyre që nuk besuan thanë: “Kjo nuk është gjë tjetër veçse magji e qartë!”
111. Dhe kur i frymëzova dishepujt: “Besoni në Mua dhe të Dërguarin Tim!” Ata thanë: “Ne besojmë. Dëshmo se jemi të dorëzuar.”
112. (Kujto) kur dishepujt thanë: “O Isa, bir i Merjemes! A mund Zoti yt të na zbresë një tryezë nga qielli?” Ai tha: “Kini frikë Allahun, nëse jeni besimtarë!”
113. Ata thanë: “Duam të hamë prej saj dhe të na qetësohen zemrat, dhe ta dimë se na ke thënë të vërtetën dhe të jemi dëshmitarë për të.”
114. Isa, bir i Merjemes, tha: “O Allah, Zoti ynë! Zbrit mbi ne një tryezë nga qielli që të jetë festë për ne – për të parin dhe të fundit tonë – dhe një shenjë nga Ti. Na furnizo, se Ti je më i miri i furnizuesve.”
115. Allahu tha: “Unë do ta zbres atë mbi ju. Por kushdo nga ju që pas kësaj mohon, do ta ndëshkoj me një ndëshkim që nuk ia kam dhënë askujt në botë.”
116. Dhe kur Allahu të thotë: “O Isa, bir i Merjemes! A the ti njerëzve: Më merrni mua dhe nënën time si zota përveç Allahut?” Ai do të thotë: “I Lavdëruar je Ti! Nuk është për mua të them diçka që nuk kam të drejtë. Nëse do ta kisha thënë, Ti do ta dije. Ti e di ç’kam në vetvete dhe unë nuk e di ç’ka në Veten Tënde. Vërtet, vetëm Ti i di të fshehtat.”
117. “Unë nuk u kam thënë tjetër përveç asaj që më ke urdhëruar: ‘Adhuroni Allahun, Zotin tim dhe Zotin tuaj.’ Dhe kam qenë dëshmitar mbi ta sa isha me ta. Por kur më more Ti, vetëm Ti ishe Vëzhgues mbi ta. Dhe Ti je Dëshmitar për çdo gjë.”
118. “Nëse i ndëshkon, ata janë robërit e Tu. Nëse i fal, vërtet Ti je i Plotfuqishëm, i Urtë.”
119. Allahu do të thotë: “Kjo është dita kur të sinqertët do të shpërblehen për sinqeritetin e tyre. Ata do të kenë Xhenete nën të cilët rrjedhin lumenj, ku do të qëndrojnë përgjithmonë. Allahu është i kënaqur me ta dhe ata me Të. Ky është suksesi i madh!”
120. Allahut i përket pushteti i qiejve, i tokës dhe gjithçkaje që ndodhet në to. Dhe Ai ka fuqi për çdo gjë.