1. Elhamdu lil-lahi, lezi haleka-s-semavati ve-l-erda ve xhe'ale-z-zulumati ve-n-nur, thumme-l-lezine keferu bi-rabbihim je’dilun.
2. Huvel-lezi halekakum min tinin, thumme kada eexhelen, ve exhelun musemmën 'indehu, thumme entum temterun.
3. Ve huvel-lahu fi-s-semavati ve fi-l-erdi, ja'lemu sirrakum ve xhehrakum, ve ja'lemu ma teksibun.
4. Ve ma te'tihim min ajjetin min ajjati rabbihim illa kanu anha mu'ridin.
5. Fekad kezzebu bi-l-hakki lemmâ xha'ehum, fesefej'tihim enba'u ma kanu bih jestehziun.
6. Elem jerav kem ehlekna min kablihim min karni mekkenahum fi-l-erdi ma lem numekkil lekum, ve erselna-s-sema'e alejhim midraren, ve xhe'alnel-enhara texhrij min tahtihim, feehlekna-hum bi-dhunubihim, ve enshene min ba'dihim karnen aharin.
7. Ve lev nezzelna 'alejke kitaben fi kirtasin felemesuhu bijdejhim, lekalel-lezine keferu in haza illa sihrun mubin.
8. Ve kalu levla unzile 'alejhi melek, ve lev enzelna meleken le-kudije-l-emru, thumme la junzurun.
9. Ve lev xhe'alnahu meleken lexhe'alnahu rexhulen ve lelebesna 'alejhim ma jelbisun.
10. Ve lekad istehzi'e bi-rusulin min kablike, fehaka bi-l-lezine sehiru minhum ma kanu bih jestehziun.
11. Kul siru fi-l-erdi thumme-nzuru kejfe kane akibetu-l-mukezzibin.
12. Kul li-men ma fi-s-semavati ve-l-erdi, kul lil-lah, ketebe 'ala nefsihi-r-rahmete, lejehxh'jemannekum ila jevmil-kijameti la rejbe fihi, ellezine khasiru enfusehum fehum la ju’minun.
13. Ve lehu ma sekene fi-l-lejli ve-n-nehari, ve huves-semi'u-l-'alim.
14. Kul eghajre-l-lahi ettehizu velijjen fatiras-semavati ve-l-erdi ve huve jut'imu ve la jut'amu, kul inni umirtu en ekune evvele men esleme, ve la tekunenne minel-mushrikin.
15. Kul inni ekhafu in 'asejtu rabbi adabe jevmin 'azim.
16. Men jusref anhu jevme'idin fekad rahimehu, ve dhalike-l-fevzu-l-mubin.
17. Ve in jemseske-l-lahu bi-durrin fe-la kashife lehu illa hu, ve in jemseske bi-hajrin fe-huve 'ala kulli shejin kadir.
18. Ve huvel-kahiru fevka 'ibadihi ve huvel-hakimu-l-habir.
19. Kul eju shejin ekberu shehadeten, kulil-lahu shehidun bejni ve bejnekum, ve uhije ilejje hadha-l-kur'anu liundhirakum bihi ve men beleghe, e'innakum leteshhedune enne meal-lahi alihaten uhra, kul la eshhedu, kul innema huve ilahun vahidun ve inneni beri’un mimma tushrikun.
20. El-lezine atejnahumu-l-kitab, ja'rifunahu kema ja'rifune ebna'ehum, el-lezine khasiru enfusehum fehum la ju’minun.
21. Ve men azlemu mimmen iftera 'alellahi kedhiben ev kedh-dhebe bi-ajatihi, innehu la juflihuzh-zhalimun.
22. Ve jevme nahshuruhum xhemian, thumme nekulu lillezine eshreku ejne shureka'ukumullezine kuntum tez'umun.
23. Thumme lem tekun fitnetuhum illa en kalu vallahi rabbina ma kunna mushrikin.
24. Unzuru kejfe kedhebu 'ala enfusihim ve dalle 'anhum ma kanu jefterun.
25. Ve minhum men jestemi'u ilejke ve xhe'alna 'ala kulubihim ekinneten en jefkahuhu ve fi adhanihim vekra, ve in jerav kulle ajjetin la ju’minu biha, hatta iza xha'uke juxhadunuke, jeqululul-lezine keferu in haza illa esatirul-evvelin.
26. Ve hum jenhevn 'anhu ve jen'hevne 'anhu, ve in juhlikun illa enfusahum ve ma jesh’urun.
27. Ve lev tera iz vukifu 'ala-n-nar, fekalu ja lejtena nuraddu ve la nukezzibe bi-ajat rabbina ve nekune minel-mu’minin.
28. Bel beda lehum ma kanu jukhfun min kablu, ve lev ruddu le'adu limanuhu 'anhu ve innehum lekadhun.
29. Ve kalu in hije illa hajatuna-d-dunja ve ma nahnu bimabe'uthin.
30. Ve lev tera iz vukifu 'ala rabbihim, kal elejse hadha bi-l-hakk, kalu bela ve rabbina, kal fedhuku-l-adhabe bima kuntum tekfurun.
31. Kad khasire-l-lezine kedh-dhebuu bi-lika'i-l-lahi, hatta iza xha'ethumu-s-sa'atu baghteten kalu ja hasretena 'ala ma ferratna fiha, ve hum jahmilune evzarahum 'ala zuhurihim, ela sa'e ma jezirun.
32. Ve ma-l-hajatu-d-dunja illa le'ibun ve lehvun, ve led-daru-l-ahiratu hajrun lillezine jettekun, efela ta’kilun.
33. Kad ne’lemu innehu lejahzunuke-l-lezi jequlun, fe innehum la jukedh-dhibuneke, ve lakin-nehz-zhalimin bi-ajatillahi jehdehun.
34. Ve lekad kedh-dhebet rusulun min kablike, fe saberu 'ala ma kedh-dhibu ve udhuhu hatta atahum nesruna, ve la mubeddile li-kelimatillahi ve lekad xha'eke min nabei-l-murselin.
35. Ve in kane kebura 'alejke i'radhuhum, feiniste’te' en tebteghije nekaben fi-l-erdi ev sullamen fi-s-sem’a'i fete'tihum bi-ajetin, ve lev sha'ellahu lexhe'ahum alel-huda, fe la tekune nenel-xhahilin.
36. Innema jestexhibbu-l-lezine jesme’un, vel-mevta jeb’athuhumullah, thumme ilejhi jurg’eun.
37. Ve kalu levla unzilet alejhi ajatun min rabbih, kul innellaha kadirun 'ala en junzile ajeten, ve lakin ektherehum la ja'lemun.
38. Ve ma min dabbetin fi-l-erdi ve la ta'irin jetiru bi xhenehajhi illa umemun emthalukum, ma ferratna fi-l-kitabi min shej'in, thumme ila rabbihim juhsharun.
39. Ve-l-lezine kedh-dhebu bi-ajatina summun ve bukmun fi-z-zulumat, men jeshaillahu judhlilh, ve men jesha' jexh’elh ala siratin mustekim.
40. Kul araejtum in etakum adhabullahi ev etetkumu-s-sa'atu agajran, eghajra-llahi ted' une in kuntum sadikin.
41. Bel ijjahu ted'un, fe jekshifu ma ted'une ilejhi in shae, ve tensevne ma tushrikun.
42. Ve lekad erselna ila umemin min kablike, fe ehadhnahum bi-l-be'sai ve-dh-dharrai le'allehum jettedharre'un.
43. Felevla idh xha'ehum be'suna tedharre'u, ve lakin kesshet kulubuhum ve zejjene lehum esh-shejtanu ma kanu ja'melun.
44. Fe lemmâ nesu ma dhuk-kiru bihi, fetahna alejhim ebvabe kulle shej'in, hatta iza ferihu bima utu, ehadhnahum baghteten, fe iza hum mublisun.
45. Fekuti’a dabiru-l-kavmil-lezine zhalemu, vel-hamdu lil-lahi rabbil-'alemin.
46. Kul araejtum in ehadhellahu sem'akum ve absarakum ve khateme 'ala kulubikum, men ilahun gajru-l-lahi je'tikum bih, unzuru kejfe nusarriful-ajat, thumme hum jesdifun.
47. Kul araejtum in etakum adhabullahi baghteten ev xhehreten, hel juhleku illa-l-kavmu-z-zalimun.
48. Ve ma nursilu-l-murseline illa mubesh-shirine ve mundhirine, fe men amene ve asleha fe la khaufun alejhim ve la hum jahzenun.
49. Ve-l-lezine kedh-dhebu bi-ajatina jemessuhumu-l-adhabu bima kanu jefsekun.
50. Kul la ekulu lekum 'indi khazainullahi ve la e'lemul-gajbe ve la ekulu lekum inni melek, in ettebi'u illa ma juha ilejje, kul hel jestevil-a'ma ve-l-basiru, e fe la tefekkerun.
51. Ve endhir bihillezine jahafune en juhsharu ila rabbihim, lejse lehum min dunihi velijjun ve la shefi'un le'allehum jettekun.
52. Ve la tatrudi-l-lezine jed'une rabbahum bi-l-ghedati ve-l-eshijji juridune vedzhehu, ma alejke min hisabihim min shej’in ve ma min hisabike alejhim min shej’in, fe tatrudehum fetekune min ez-zhalimin.
53. Ve kedhalike fetenna ba'dahum bi-ba'din li-jekulu e ha'ula' menallahu alejhim min bej-nina, e lejsellahu bi-a'lemi bi-sh-shakirin.
54. Ve idha xha'eke-l-lezine ju’minune bi-ajatina fe kul selamun alejkum, ketebe rabbukum 'ala nefsihi-r-rahmete, ennehu men amile minkum su’en bi xhehaletin thumme tabe min ba'dihi ve asleha fe ennehu gafurun rahim.
55. Ve kedhalike nufessilu-l-ajat ve li-teste-bina sebilu-l-muxh-rimin.
56. Kul inni nuhit-tu en a'budellezine ted'une min dunillahi, kul la ettebi'u ehvaekum kad dallejtu izen ve ma ene minel-muhtedin.
57. Kul inni 'ala bejjinetin min rabbi ve kedh-dheb-tum bih, ma 'indi ma t’este'xh-‘ilune bihi, inilhukmu illa lillah, jeks-sul-hakka ve huve hajru-l-fasilin.
58. Kul lev enne 'indi ma t’este'xh-‘ilune bihi le-kudije-l-emru bejni ve bejnekum, vallahu e'lemu bi-z-zalimin.
59. Ve 'indehu mefatihu-l-gajbi la ja'lemuha illa hu, ve ja'lemu ma fi-l-berri ve-l-bahri ve ma tes-kutu min verakatin illa ja'lemuha, ve la habbetin fi dhulumati-l-erdi ve la rebtin ve la jabisin illa fi kitabin mubin.
60. Ve huvel-lezi jeteveffakum bi-l-lejli ve ja'lemu ma xhehertum bi-n-nehar, thumme jeb'asukum fihi li-jukdha exhelun musemma, thumme ilejhi merxhiukum thumme junebbi’ukum bima kuntum ta’melun.
61. Ve huvel-kahiru fevka 'ibadihi ve jur-silu alejkum hafezaten, hatta idha xhe'a ehadekumu-l-mevtu teveffethu rusuluna ve hum la juferritun.
62. Thumme ruddu ilallahi mevlahumu-l-hakk, ela lehul-hukmu ve huve esre'ul-hasibin.
63. Kul men junedh-dhikumu min dhulumatil-berri ve-l-bahri ted'unehu tedarru'an ve khufjeten le'in enxhena min hadhihi le-nekunenne mine-sh-shakirin.
64. Kulillahu junedh-dhikumu minha ve min kulle karbin, thumme entum tushrikun.
65. Kul huvel-kadiru 'ala en jeb’atha 'alejkum 'adhaben min fevkikum ev min tahti erxhulikum ev jelbisekum shiye'an ve juziqe ba'dakum be'se ba'd, unzuru kejfe nusarriful-ayat le'allehum jefkahun.
66. Ve kedh-dhebebihi kavmuke ve huve-l-hakk, kul lestu alejkum bi vekilin.
67. Likulli nebein mustekarrun ve sevfe ta'lemun.
68. Ve iza re'ejtellezine jekhudune fi ayatina fe a'ride anhum hatta jekhudune fi hadithin gajrih, ve imma junesijenneke-s-shejtanu fe la te'ud' ba'de-dh-dhikra me'a-l-kavmi-z-zalimin.
69. Ve ma 'alellezine jettekune min hisabihim min shej'in ve lakin dhikra le'allehum jettekun.
70. Ve dharillezine ittekhedhu dinahum le'iben ve lehven ve gharrethumu-l-hajatu-d-dunja, ve dhekkir bihi en tubesle nefsun bima kesebet, lejsa leha min dunillahi velijjun ve la shefi'un, ve in te'adil kulle adlin la ju’hadh minha, ula'ike-l-lezine ubslu bima kesebu, lehum sherabun min hamimin ve 'adhabun elimun bima kanu jekfurun.
71. Kul ene'd'u min dunillahi ma la jenfe'una ve la jadhurruna ve nuraddu 'ala a'kabina ba'de idh hedanallahu kellezistahvethu-s-shejatinu fi-l-erdi hiran, lehu eshabun jed'unehu ilel-huda i'tina, kul innel-huda hudallahi ve umirna li-nuslime li-rabbi-l-alemin.
72. Ve en ekimu-s-salate vettekuhu ve huvel-lezi ilejhi tuhsharun.
73. Ve huvel-lezi haleka-s-semavati ve-l-erda bi-l-hakk, ve jevme jekulu kun fejekun, kavluhul-hakk, ve lehu-l-mulku jevme junefekhu fi-s-sur, 'alimu-l-gajbi ve-sh-shehadeti ve huvel-hakimu-l-habir.
74. Ve iz kale Ibrahimu li-ebihi Azere etet-tedhidu esnamen alihaten inni erake ve kavmeke fi dalalin mubin.
75. Ve kedhalike nurij Ibrahime melekute-s-semavati ve-l-erdi ve li-jekune minel-mukin.
76. Fel-lemma xhe'alejhi-l-lejlu ra'e kevkeben kale hadha rabbi, fel-lemma efele kale la uhibbu-l-afilin.
77. Fel-lemma rael-kamere bazigan kale hadha rabbi, fel-lemma efele kale le'in lem jehdini rabbi le'ekunenne minel-kavmi-d-dal-lin.
78. Fel-lemma raesh-shemsa bazigaten kale hadha rabbi, hadha ekberu, fel-lemma efelet kale ja kavmi inni beri'un mimma tushrikun.
79. Inni vedhdhhehtu vedzhje lillezi fetara-s-semavati ve-l-erda hanifen ve ma ene minel-mushrikin.
80. Ve hadzexhe kavmuhu kale etuhadzh-dzhuni fillahi ve kad hedan, ve la ehafu ma tushrikune bihi illa en jesha'e rabbi shej'en, vesia rabbi kulle shej'in 'ilmen, e fe la tedhekkarun.
81. Ve kejfe ehafu ma eshrektum ve la tehafune ennekum esh-rektum billahi ma lem junel-bihikum sultanan, fe ejjul-ferikajni ehakku bi-l-emni in kuntum ta'lemun.
82. El-lezine amenu ve lem jelbisu imanahum bi dhulmin ula'ike lehumul-emnu ve hum muhtedun.
83. Ve tilke huxh-xhetuna atjejnaha Ibrahime 'ala kavmihi nerfe'u derexhaten men nesha', inne rabbeke hakimun 'alim.
84. Ve vehebna lehu Ishak ve Jakube, kullen hedejna ve Nuhen hedejna min kablu ve min dhurriyyetihi Davude ve Sulejmana ve Ejjube ve Jusufe ve Musae ve Harune, ve kedhalike nedzil-muhsinin.
85. Ve Zekerijja ve Jahja ve Isa ve Iljasa kullen mines-salihin.
86. Ve Ismail ve Eljese' ve Junuse ve Luta ve kullen faddalna ale-l-alemin.
87. Ve min aba'ihim ve dhurriyyetihim ve ikhvanihim vexhtebeinahum ve hedeinahum ila siratin mustekim.
88. Dhalike huda-llahi jehdi bihi men jesha'u min 'ibadih, ve lev eshreku lehabita anhum ma kanu ja'melun.
89. Ula'ike-l-lezine atejnahumu-l-kitab ve-l-hukme ve-n-nubuvvete, fe in jekfur biha ha'ula'i fekad ve-kelna biha kavmen lejsu biha bikafirin.
90. Ula'ike-l-lezine heda-llahu fe bi-hudahumu iktedih, kul la es'elikum alejhi edzren in huve illa dhikra li-l-alemin.
91. Ve ma kadderullaha hakka kadrihi iz kalu ma enzellallahu 'ala bexherin min shej'in, kul men enzelle-l-kitabe-l-lezi xhaje bihi Musae nuran ve hudan li-n-nasi, texhalunehu karatisa tubduneha ve tukhfune kethiran ve ullimtum ma lem ta'lemu entum ve la aba'ukum, kulillah, thumme dherhum fi khavdhihim jel'abun.
92. Ve hadha kitaben enzelnahu mubarek, musaddikan-l-lezi bejne jedejhi ve litundhire ummel-kura ve men havleha, ve-l-lezine ju'minune bi-l-ahireti ju'minune bihi ve hum ala salatihim juhafizun.
93. Ve men azlemu mimmen iftera 'alellahi kedhiben ev kale uhije ilejje ve lem juha ilejhi shej’un, ve men kale seunzilu mithle ma enzellallahu, ve lev tera izi-z-zalimune fi ghameratil-mevti, vel-melaiketu basitu ejdihim, ahrixhu enfusekum eljevme tujzavne adhaben huni bima kuntum tekulune ‘alellahi gajral-hakk ve kuntum an ajatihi testekbirun.
94. Ve lekad xh’etumuna ferada kema halaknakum evvele merreh ve terek-tum ma khavvelnakum vera’ dhuhurikum, ve ma nera me’akum shufe’aekumulladhine ze’amtum ennehum fikum shureka’ lekad tekatta’a bejnekum ve dalla ankum ma kuntum tez’umun.
95. Innel-laha faliqul-habbi ve-n-nava, juhrixhu-l-hajje minel-mejjiti ve muhrijul-mejjiti minel-hajji, dhalikumullahu feenna tufekun.
96. Faliqul-isbah, ve xha’ale-l-lejle sekenen ve-s-shemse ve-l-qemere husbana, dhalike takdirul-azizil-alim.
97. Ve huvel-ledhi xha’ale lekum un-nuxhume li tehtedu biha fi dhulumatil-berri ve-l-bahri, kad fassalnel-ayat li kavmin ja’lemun.
98. Ve huvel-ledhi ensh’ekum min nefsin vahidetin festekarun ve mustevda’, kad fassalnel-ayat li kavmin jefkahun.
99. Ve huvel-ledhi enzelen mines-sema’i ma’en fe’ahrxhna bihi nabeti kulle shej’in fe’ahrxhna minhu khadiran nuhrixhu minhu habben muterakiben ve minen-nakhli min tal’iha kinvanun danije ve xhennatin min a’nabin ve-z-zejtune ve-r-rummane mushtabihen ve gajra muteshabih, unzuru ila semerihi idha ethmere ve jen’ihi, inne fi dhalikum leajat li kavmin ju’minun.
100. Ve xha’alu lillahi shureka’e-l-xhinn, ve khalekahum ve khalleku lehu benine ve benatin bi gajri ‘ilm, subhanahu ve te’ala amma jesifun.
101. Bedi’us-semavati ve-l-erdi, enna jekunu lehu veledun ve lem tekun lehu sahibetun ve haleka kulle shej’in ve huve bikulli shej’in alim.
102. Dhalikumullahu rabbukum la ilaha illa huve, haliku kulli shej’in fe’buduhu, ve huve ‘ala kulli shej’in vekil.
103. La tudrikuhul-absaru ve huve judrikul-absara ve huvel-latifu-l-habir.
104. Kad xha’ekum besairu min rabbikum, fe men ebsera fe li nefsihi ve men ‘ami fe ‘alejha, ve ma ene ‘alejkum bi hafiz.
105. Ve kedhalike nussarriful-ayat ve li jekulu dereste ve li nubajjenahu li kavmin ja’lemun.
106. Ittebi’ ma uhije ilejke min rabbike la ilaha illa huve ve e’rid ‘anil-mushrikin.
107. Ve lev sha’ellahu ma eshreku, ve ma xha’alnake ‘alejhim hafizen ve ma ente ‘alejhim bi vekil.
108. Ve la tesubbu-l-lezine jed’une min dunillahi fejesubbu-l-laha ‘adven bi gajri ‘ilm, kedhalike zejjenna li kulle ummetin ‘ameleh, thumme ila rabbihim merxhi’uhum fe junebbi’uhum bima kanu ja’melun.
109. Ve aksemu billahi xhehde ejmanihim le’in xha’ethum ajetun le’ju’minunne biha, kul innemal-ajat ‘indellahi ve ma jush’irukum en-neha idha xha’eth la ju’minun.
110. Ve nukallibu ef’ide-tehum ve ebsarahum kema lem ju’minu bihi evvele merreh ve nezeruhum fi tughjanihim ja’mehune.
111. Ve lev enna nezzelna ilejhimul-melaikete ve kelemehumu-l-mevta ve hesharna ‘alejhim kulle shej’in kubulen, ma kanu li ju’minu illa en jesha’ellahu ve lakin ekserehum jehkelun.
112. Ve kedhalike xha’alna li kulli nebijjin ‘aduvven shejatine-l-insi ve-l-xhinn, juhi ba’duhum ila ba’din zukhrufe-l-kavli gurura, ve lev sha’e rabbuke ma fe’alu fe dherhum ve ma jefterun.
113. Ve li texhve ilejhi ef’idetullezine la ju’minune bil-ahireti ve lierdhavhu ve li ja’terifu ma hum mu’terifun.
114. E fe gajra-l-lahi ebteghi hakemen ve huvel-ledhi enzele ilejkumul-kitabe mufessela, ve-l-lezine atejnahumul-kitabe ja’lemun ennehu munzelen min rabbike bil-hakk, fe la tekune nenel-mumterin.
115. Ve temmet kelimetu rabbike sidkan ve ‘adla, la mubeddile li kelimatih, ve huves-semi’u-l-alim.
116. Ve in tuti’ eksere men fi-l-erdi judilluke ‘an sebilillahi, in jettebi’une illa-dh-dhanna ve in hum illa jekhrusun.
117. Inne rabbeke huve a’lemu bi men jeddillu ‘an sebilihi ve huve a’lemu bil-muhtedin.
118. Fe’kulu mimma dhukire-smullahi ‘alejhi in kuntum bi ajatihi mu’minin.
119. Ve ma lekum ella te’kulu mimma dhukire-smullahi ‘alejhi ve kad fessela lekum ma harrame ‘alejkum illa madturirtum ilejhi, ve inne kethiren lejudillune bi ehva’ihim bi gajri ‘ilm, inne rabbeke huve a’lemu bil-mu’tedin.
120. Ve dharuu zahira-l-ithmi ve batinehu, inne-l-lezine jeksibune-l-ithme sejuzevne bima kanu jekterifun.
121. Ve la te’kulu mimma lem juzker ismu-llahi ‘alejhi, ve innehu lefisq, ve inne-shejatine le ju’hune ila evlijaihim li jujadilukum, ve in etetumuhum innekum le mushrikun.
122. E ve men kane mejten fe ahjejnahu ve xhe’alna lehu nura jemshi bihi fi-n-nasi, kemen metheluhu fi-dh-dhulumati lejse bi harixhin minha, kedhalike zejjen li-l-kafirine ma kanu ja’melun.
123. Ve kedhalike xhe’alna fi kulli karjetin ekabire mudzh-rimiha li jemkeru fiha, ve ma jemkerune illa bi enfusihim ve ma jesh’urun.
124. Ve idha xha’ethum ajatun kalu len nu’minen hatta nu’ta mithle ma ute rusulullah, allahu e’lemu haju-th-thikatehu min risaletih, sejusibu-l-lezine edzre-mu sagharun ‘inda-l-lahi ve ‘adhabun shedidun bima kanu jemkerun.
125. Fe men jesh’e-llahu en jehdijehu jeshrah sadrehu li-l-islami, ve men jesh’e en judhillahu jexh’al sadrehu dajikan haraxhan ke’enne-ma jes’sa’adu fi-s-sema’, kedhalike jexh’alu-l-lahu rrixhsa ‘ale-l-lezine la ju’minun.
126. Ve hadha siratu rabbike mustekimen, kad fassalnel-ayat li kavmin jezzekkerun.
127. Lehum darus-selami ‘inda rabbihim ve huve velijjuhum bima kanu ja’melun.
128. Ve jevme jahshuruhum xhemia, ja ma’sherel-xhinni kad istekther-tum mine-l-insi, ve kale evlijauhum mine-l-insi rabbena stemte’a ba’dhuna bi ba’dhin ve belegna exhelena-l-lezhi edzhelte lena, kale-n-naru methvakum halidine fiha illa ma sha’ellahu inne rabbeke hakimun ‘alim.
129. Ve kedhalike nuvelli ba’dhahuzh-zhalimin be’adhan bima kanu jeksibun.
130. Ja ma’sherel-xhinni ve-l-insi e lem je’tikum rusulun minkum jakussune ‘alejkum ajati ve junedhdirunekum lika’e jev-mikum hadha, kalu shehidna ‘ala enfusina, ve gharrethumul-hajatu-d-dunja ve shehidu ‘ala enfusihim ennehum kanu kafirin.
131. Dhalike en lem jekun rabbuke muhlika-l-kura bi dhulmin ve ehluha gafilun.
132. Ve li kullin derexhatun mimma ‘amilu, ve ma rabbuke bi gafilin ‘amma ja’melun.
133. Ve rabbuke-l-ghanjjuzu-dhu-rrahmeti, in jesha’ juth-hibkum ve jesterikh min ba’dikum ma jesha’u kema enshe’ekum min dhurriyyeti kavmin ahar.
134. Inne ma tu’adune la atin ve ma entum bi mu’xhizin.
135. Kul ja kavmi ‘amelu ‘ala mekanetikum inni ‘amilun, fe sevfe ta’lemun men tekunu lehu ‘akibetud-dari, innehu la juflihu-z-zalimin.
136. Ve xhe’alu li-l-lahi mimma dhere’e minel-harsi ve-l-en’ami nesiben, fe kalu hadha li-l-lahi bi z’amihim ve hadha li shureka’ina, fe ma kane li shureka’ihim fe la jeshilu ile-l-lahi, ve ma kane li-l-lahi fe huve jeshilu ila shureka’ihim, sa’e ma jehkumun.
137. Ve kedhalike zejjene li kethirin minel-mushrikin katlu evladihim shureka’uhum li jurdhuhum ve li jelfisu ‘alejhim dinehum, ve lev sha’allahu ma fe’alu, fe dherhum ve ma jefterun.
138. Ve kalu hadhihi en’amun ve harthun hixhrun la jet’amuha illa men ne-sha’u bi z’amihim, ve en’amun hur-rimet dhuhuruha ve en’amun la jethkurune-sma-l-lahi ‘alejha ifterea ‘alejhi, sejuzihim bima kanu jefterun.
139. Ve kalu ma fi butuni hadhihi-l-en’ami halisun li dhukurina ve muharremun ‘ala ezvaxina, ve in jekun meyten fe hum fihi shureka’, sejuzihim vefsahum innehu hakimun ‘alim.
140. Kad khasire-l-lezine katelu evladahum sefehen bi gajri ‘ilmin ve harramu ma rezakahumullahu iftera’en ‘alellahi, kad dalleu ve ma kanu muhtedin.
141. Ve huvel-ledhi ensha xhennatin me’shushatin ve gajra me’shushatin ve-n-nakhla ve-z-zejtune ve-r-rummane mushtebihen ve gajra mushtebih, kulu min semerihi idha ethmere ve atu hakkuhu jevme hasadihi ve la tusrifu, innehu la juhibbul-musrifin.
142. Ve minel-en’ami hemulaten ve feresha, kulu mimma rezakakumu-llahu ve la tettebi’u hutuvatis-shejtani innehu lekum ‘aduvvun mubin.
143. Semaniyete ezvaxin minedh-dhanithnejni ve minel-me’zi ithnejni, kul e-dh-dhakarajni harrame emil-unsejejni emma shtemele ‘alejhi erhamu-l-unsejejni, nebbiumi bi ‘ilmin in kuntum sadikin.
144. Ve minel-ibilithnejni ve minel-bekeri ithnejni, kul e-dh-dhakarajni harrame emil-unsejejni emma-shtemele ‘alejhi erhamu-l-unsejejni, em kuntum shehda’e idha vassakumullahu bihadha, fe men edhlamu mimmen iftera ‘alellahi kedhiben li judille-n-nasa bi gajri ‘ilm, inne-l-laha la jehdi-l-kavme-z-zalimin.
145. Kul la exhidu fi ma uhije ilejje muharremen ‘ala ta’imin jeta’amuhu illa en jekune meyteten ev djemen mesfuhan ev lehme khinzirin fe innehu rixh-un ev fisken uhille ligajri-llahi bih, fe men idh-turra gajre baghin ve la ‘adin fe inne rabbeke gafurun rahim.
146. Ve alel-lezine hadu harramne kulle dhi dhufurin ve minel-bekari ve-l-ganemi harramna ‘alejhim shuhumehuma illa ma hemelat dhuhuruhuma evil-havaja ev ma ehteleke bi ‘azmin dhalike xhzejnahum bi baghjihim ve inne le sadikun.
147. Fe in kedh-dhebuke fe kul rabbukum dhu rahmetin vesi’atin ve la juddu ‘an kavmihil-mudzh-rimin.
148. Sejekulu-l-lezine eshreku lev sha’allahu ma eshreku ve la aba’una ve la harramna min shej’in, kedhalike kedhdhebe-l-lezine min kablihim hatta dhaku be’sena, kul hel ‘indekum min ‘ilmin fetukhrizhuhulana in tettebi’une illa-dh-dhanna ve in entum illa tahresun.
149. Kul fe-l-lahi-l-huxhetul-baligah fe lev sha’e le hedakum edzhma’in.
150. Kul helumme shehda’ekumullezine jeshhedu enne-l-laha harrame hadha, fe in shehidu fe la teshhed me’ahum ve la tettebi’ ehva’llezine kedhdhebu bi-ajatina ve-l-lezine la ju’minune bi-l-ahireti ve hum bi rabbihim ja’dilun.
151. Kul ta’alau etlu ma harrama rabbukum ‘alejkum, ella tushriku bihi shej’en ve bil-validejni ihsana, ve la taktulu evladekum min imlakin, nahnu nerzukukum ve ija-hum, ve la takrebu-l-fevahishe ma zahara minha ve ma betan, ve la taktulun-nefse-lletî harramallahu illa bil-hakk, dhalikum vessakum bihi le’allekum ta’kilun.
152. Ve la takrebu malel-jetimi illa billeti hi-je ahsenu hatta jeblugha eshuddehu, ve evful-kejle ve-l-mizana bil-kist, la nukellifu nefsen illa vusaha, ve idha kultum fe’dilu ve lev kane dha kurba, ve bi ‘ahdillahi evfu, dhalikum vessakum bihi le’allekum tezekkerun.
153. Ve enne hadha sirati mustekimen fettebi’uhu ve la tettebi’us-subule fe-teferrek bikum ‘an sebilihi, dhalikum vessakum bihi le’allekum tettekun.
154. Thumme atajna Musel-kitabe temaman ‘ale-llezi ahsene ve tafsilan likulli shej’in ve huden ve rahmeten le’allehum bi-lika’i rabbihim ju’minun.
155. Ve hadha kitabun enzelnahu mubarek, fettebi’uhu vettaku le’allekum turhamun.
156. En tekulu innema unzile-l-kitabu ‘ala taifetejni min kablina ve in kunna ‘an dirasetihim le-ghafilin.
157. Ev tekulu lev enna unzile ‘alejna-l-kitabu lekunna ehda minhum, fe kad xh’akum bejjinetun min rabbikum ve huden ve rahmetun, fe men edhlamu mimmen kedhdhebe bi-ajatillahi ve sadefa ‘anha, senedzhzi-l-lezine jesdifune ‘an ayatina su’el-‘adhabi bima kanu jesdifun.
158. Hel jenzurune illa en te’tijehumul-melaiketu ev je’tije rabbuke ev je’tije ba’du ajati rabbik, jevme je’ti ba’du ajati rabbike la jenfe’u nefsen imanuha lem tekun amenet min kablu ev kesebet fi imaniha hajran, kul intaziru inna muntezurun.
159. Inne-l-lezine ferraku dinehum ve kanu shiya’an, leste minhum fi shej’in, innema emruhum ilellahi thumme junebbi’uhum bima kanu jef’alun.
160. Men xhae bil-haseneti felehu ‘ashru emthaliha, ve men xhae bis-sejjieti fe la ju’za illa mithleha ve hum la juzlemun.
161. Kul innani hedanî rabbî ila siratin mustekîmin dînen qijemen millet Ibrahima hanifen ve ma kane minel-mushrikin.
162. Kul inna salati ve nusuki ve mahjaje ve memati lillahi rabbil-alemin.
163. La sherike lehu ve bi dhalike umirtu ve ene evvelul-muslimin.
164. Kul e-ghajra-l-lahi ebghî rabben ve huve rabbu kulli shej’in, ve la teksebu kullu nefsin illa ‘alejha ve la teziru vaziratun vizra uhra, thumme ila rabbikum merxhi’ukum fe junebbi’ukum bima kuntum fihi tehtelefun.
165. Ve huvel-ledhi xha’elekum halefe fi-l-erdi ve refa’a ba’dhakum fevka ba’din derexhatin li jebluvekum fi ma atakum, inne rabbeke seri’ul-‘ikab ve innehu le ghafurun rahim.
1. ٱلْحَمْدُ لِلَّهِ ٱلَّذِى خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضَ وَجَعَلَ ٱلظُّلُمَٰتِ وَٱلنُّورَ ثُمَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ
2. هُوَ ٱلَّذِى خَلَقَكُم مِّن طِينٍۢ ثُمَّ قَضَىٰٓ أَجَلًۭا وَأَجَلٌۭ مُّسَمًّۭى عِندَهُۥ ثُمَّ أَنتُمْ تَمْتَرُونَ
3. وَهُوَ ٱللَّهُ فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَفِى ٱلْأَرْضِ يَعْلَمُ سِرَّكُمْ وَجَهْرَكُمْ وَيَعْلَمُ مَا تَكْسِبُونَ
4. وَمَا تَأْتِيهِم مِّنْ ءَايَةٍۢ مِّنْ ءَايَٰتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا۟ عَنْهَا مُعْرِضِينَ
5. فَقَدْ كَذَّبُوا۟ بِٱلْحَقِّ لَمَّا جَآءَهُمْ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنۢبَٰؤُا۟ مَا كَانُوا۟ بِهِۦ يَسْتَهْزِءُونَ
6. أَلَمْ يَرَوْا۟ كَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَبْلِهِم مِّن قَرْنٍۢ مَّكَّنَّٰهُمْ فِى ٱلْأَرْضِ مَا لَمْ نُمَكِّن لَّكُمْ وَأَرْسَلْنَا ٱلسَّمَآءَ عَلَيْهِم مِّدْرَارًۭا وَجَعَلْنَا ٱلْأَنْهَٰرَ تَجْرِى مِن تَحْتِهِمْ فَأَهْلَكْنَٰهُم بِذُنُوبِهِمْ وَأَنشَأْنَا مِنۢ بَعْدِهِمْ قَرْنًا ءَاخَرِينَ
7. وَلَوْ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ كِتَٰبًۭا فِى قِرْطَاسٍۢ فَلَمَسُوهُ بِأَيْدِيهِمْ لَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓا۟ إِنْ هَٰذَآ إِلَّا سِحْرٌۭ مُّبِينٌۭ
8. وَقَالُوا۟ لَوْلَآ أُنزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌۭ ۖ وَلَوْ أَنزَلْنَا مَلَكًۭا لَّقُضِىَ ٱلْأَمْرُ ثُمَّ لَا يُنظَرُونَ
9. وَلَوْ جَعَلْنَٰهُ مَلَكًۭا لَّجَعَلْنَٰهُ رَجُلًۭا وَلَلَبَسْنَا عَلَيْهِم مَّا يَلْبِسُونَ
10. وَلَقَدِ ٱسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍۢ مِّن قَبْلِكَ فَحَاقَ بِٱلَّذِينَ سَخِرُوا۟ مِنْهُم مَّا كَانُوا۟ بِهِۦ يَسْتَهْزِءُونَ
11. قُلْ سِيرُوا۟ فِى ٱلْأَرْضِ ثُمَّ ٱنظُرُوا۟ كَيْفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلْمُكَذِّبِينَ
12. قُل لِّمَن مَّا فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ ۖ قُل لِّلَّهِ ۚ كَتَبَ عَلَىٰ نَفْسِهِ ٱلرَّحْمَةَ ۚ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ ٱلْقِيَٰمَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ
13. وَلَهُۥ مَا سَكَنَ فِى ٱلَّيْلِ وَٱلنَّهَارِ ۚ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلْعَلِيمُ
14. قُلْ أَغَيْرَ ٱللَّهِ أَتَّخِذُ وَلِيًّۭا فَاطِرِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ وَهُوَ يُطْعِمُ وَلَا يُطْعَمُ ۗ قُلْ إِنِّىٓ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ ۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلْمُشْرِكِينَ
15. قُلْ إِنِّىٓ أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّى عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍۢ
16. مَّن يُصْرَفْ عَنْهُ يَوْمَئِذٍۢ فَقَدْ رَحِمَهُۥ ۚ وَذَٰلِكَ ٱلْفَوْزُ ٱلْمُبِينُ
17. وَإِن يَمْسَسْكَ ٱللَّهُ بِضُرٍّۢ فَلَا كَاشِفَ لَهُۥٓ إِلَّا هُوَ ۖ وَإِن يَمْسَسْكَ بِخَيْرٍۢ فَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍۢ قَدِيرٌۭ
18. وَهُوَ ٱلْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِۦ ۖ وَهُوَ ٱلْحَكِيمُ ٱلْخَبِيرُ
19. قُلْ أَىُّ شَىْءٍ أَكْبَرُ شَهَٰدَةًۭ ۖ قُلِ ٱللَّهُ ۖ شَهِيدٌۭ بَيْنِى وَبَيْنَكُمْ ۚ وَأُوحِىَ إِلَىَّ هَٰذَا ٱلْقُرْءَانُ لِأُنذِرَكُم بِهِۦ وَمَنۢ بَلَغَ ۚ أَئِنَّكُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ ٱللَّهِ ءَالِهَةً أُخْرَىٰ ۚ قُل لَّآ أَشْهَدُ ۚ قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلَٰهٌۭ وَٰحِدٌۭ وَإِنَّنِى بَرِىٓءٌۭ مِّمَّا تُشْرِكُونَ
20. ٱلَّذِينَ ءَاتَيْنَٰهُمُ ٱلْكِتَٰبَ يَعْرِفُونَهُۥ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَآءَهُمْ ۖ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ
21. وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ ٱفْتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًۭا أَوْ كَذَّبَ بِـَٔايَٰتِهِۦٓ ۚ إِنَّهُۥ لَا يُفْلِحُ ٱلظَّٰلِمُونَ
22. وَيَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًۭا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا۟ أَيْنَ شُرَكَآؤُكُمُ ٱلَّذِينَ كُنتُمْ تَزْعُمُونَ
23. ثُمَّ لَمْ تَكُن فِتْنَتُهُمْ إِلَّآ أَن قَالُوا۟ وَٱللَّهِ رَبِّنَا مَا كُنَّا مُشْرِكِينَ
24. ٱنظُرْ كَيْفَ كَذَبُوا۟ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمْ ۚ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا۟ يَفْتَرُونَ
25. وَمِنْهُم مَّن يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ ۖ وَجَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَفِىٓ ءَاذَانِهِمْ وَقْرًۭا ۚ وَإِن يَرَوْا۟ كُلَّ ءَايَةٍۢ لَّا يُؤْمِنُوا۟ بِهَا ۚ حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءُوكَ يُجَٰدِلُونَكَ يَقُولُ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓا۟ إِنْ هَٰذَآ إِلَّآ أَسَٰطِيرُ ٱلْأَوَّلِينَ
26. وَهُمْ يَنْهَوْنَ عَنْهُ وَيَنْـَٔوْنَ عَنْهُ وَإِن يُهْلِكُونَ إِلَّآ أَنفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ
27. وَلَوْ تَرَىٰٓ إِذْ وُقِفُوا۟ عَلَى ٱلنَّارِ فَقَالُوا۟ يَٰلَيْتَنَا نُرَدُّ وَلَا نُكَذِّبَ بِـَٔايَٰتِ رَبِّنَا وَنَكُونَ مِنَ ٱلْمُؤْمِنِينَ
28. بَلْ بَدَا لَهُم مَّا كَانُوا۟ يُخْفُونَ مِن قَبْلُ ۖ وَلَوْ رُدُّوا۟ لَعَادُوا۟ لِمَا نُهُوا۟ عَنْهُ وَإِنَّهُمْ لَكَٰذِبُونَ
29. وَقَالُوٓا۟ إِنْ هِىَ إِلَّا حَيَاتُنَا ٱلدُّنْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ
30. وَلَوْ تَرَىٰٓ إِذْ وُقِفُوا۟ عَلَىٰ رَبِّهِمْ قَالَ أَلَيْسَ هَٰذَا بِٱلْحَقِّ ۚ قَالُوا۟ بَلَىٰ وَرَبِّنَا ۚ قَالَ فَذُوقُوا۟ ٱلْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ
31. قَدْ خَسِرَ ٱلَّذِينَ كَذَّبُوا۟ بِلِقَآءِ ٱللَّهِ ۖ حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَتْهُمُ ٱلسَّاعَةُ بَغْتَةًۭ قَالُوا۟ يَٰحَسْرَتَنَا عَلَىٰ مَا فَرَّطْنَا فِيهَا وَهُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزَارَهُمْ عَلَىٰ ظُهُورِهِمْ ۚ أَلَا سَآءَ مَا يَزِرُونَ
32. وَمَا ٱلْحَيَوٰةُ ٱلدُّنْيَآ إِلَّا لَعِبٌۭ وَلَهْوٌۭ ۖ وَلَلدَّارُ ٱلْءَاخِرَةُ خَيْرٌۭ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
33. قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُۥ لَيَحْزُنُكَ ٱلَّذِى يَقُولُونَ ۖ فَإِنَّهُمْ لَا يُكَذِّبُونَكَ وَلَٰكِنَّ ٱلظَّٰلِمِينَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ يَجْحَدُونَ
34. وَلَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌۭ مِّن قَبْلِكَ فَصَبَرُوا۟ عَلَىٰ مَا كُذِّبُوا۟ وَأُوذُوا۟ حَتَّىٰٓ أَتَىٰهُمْ نَصْرُنَا ۚ وَلَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَٰتِ ٱللَّهِ ۚ وَلَقَدْ جَآءَكَ مِن نَّبَإِ ٱلْمُرْسَلِينَ
35. وَإِن كَانَ كَبُرَ عَلَيْكَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ ٱسْتَطَعْتَ أَن تَبْتَغِىَ نَفَقًۭا فِى ٱلْأَرْضِ أَوْ سُلَّمًۭا فِى ٱلسَّمَآءِ فَتَأْتِيَهُم بِـَٔايَةٍۢ ۚ وَلَوْ شَآءَ ٱللَّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى ٱلْهُدَىٰ ۚ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلْجَٰهِلِينَ
36. إِنَّمَا يَسْتَجِيبُ ٱلَّذِينَ يَسْمَعُونَ ۘ وَٱلْمَوْتَىٰ يَبْعَثُهُمُ ٱللَّهُ ثُمَّ إِلَيْهِ يُرْجَعُونَ
37. وَقَالُوا۟ لَوْلَا نُزِّلَ عَلَيْهِ ءَايَةٌۭ مِّن رَّبِّهِۦ ۖ قُلْ إِنَّ ٱللَّهَ قَادِرٌ عَلَىٰٓ أَن يُنَزِّلَ ءَايَةًۭ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ
38. وَمَا مِن دَآبَّةٍۢ فِى ٱلْأَرْضِ وَلَا طَٰٓئِرٍۢ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلَّآ أُمَمٌ أَمْثَٰلُكُم
39. وَٱلَّذِينَ كَذَّبُوا۟ بِـَٔايَٰتِنَا صُمٌّۭ وَبُكْمٌۭ فِى ٱلظُّلُمَٰتِ ۗ مَن يَشَإِ ٱللَّهُ يُضْلِلْهُ وَمَن يَشَأْ يَجْعَلْهُ عَلَىٰ صِرَٰطٍۢ مُّسْتَقِيمٍۢ
40. قُلْ أَرَءَيْتَكُمْ إِنْ أَتَىٰكُمْ عَذَابُ ٱللَّهِ أَوْ أَتَتْكُمُ ٱلسَّاعَةُ أَغَيْرَ ٱللَّهِ تَدْعُونَ إِن كُنتُمْ صَٰدِقِينَ
41. بَلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ مَا تَدْعُونَ إِلَيْهِ إِن شَآءَ وَتَنسَوْنَ مَا تُشْرِكُونَ
42. وَلَقَدْ أَرْسَلْنَآ إِلَىٰٓ أُمَمٍۢ مِّن قَبْلِكَ فَأَخَذْنَٰهُم بِٱلْبَأْسَآءِ وَٱلضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ
43. فَلَوْلَآ إِذْ جَآءَهُم بَأْسُنَا تَضَرَّعُوا۟ وَلَٰكِن قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيْطَٰنُ مَا كَانُوا۟ يَعْمَلُونَ
44. فَلَمَّا نَسُوا۟ مَا ذُكِّرُوا۟ بِهِۦ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَٰبَ كُلِّ شَىْءٍۢ حَتَّىٰٓ إِذَا فَرِحُوا۟ بِمَآ أُوتُوٓا۟ أَخَذْنَٰهُم بَغْتَةًۭ فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ
45. فَقُطِعَ دَابِرُ ٱلْقَوْمِ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوا۟ ۚ وَٱلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ
46. قُلْ أَرَءَيْتُمْ إِنْ أَخَذَ ٱللَّهُ سَمْعَكُمْ وَأَبْصَٰرَكُمْ وَخَتَمَ عَلَىٰ قُلُوبِكُم مَّنْ إِلَٰهٌ غَيْرُ ٱللَّهِ يَأْتِيكُم بِهِ ٱنظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ ٱلْءَايَٰتِ ثُمَّ هُمْ يَصْدِفُونَ
47. قُلْ أَرَءَيْتَكُمْ إِنْ أَتَىٰكُمْ عَذَابُ ٱللَّهِ بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً هَلْ يُهْلَكُ إِلَّا ٱلْقَوْمُ ٱلظَّٰلِمُونَ
48. وَمَا نُرْسِلُ ٱلْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ فَمَنْ ءَامَنَ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ
49. وَٱلَّذِينَ كَذَّبُوا۟ بِـَٔايَٰتِنَا يَمَسُّهُمُ ٱلْعَذَابُ بِمَا كَانُوا۟ يَفْسُقُونَ
50. قُل لَّآ أَقُولُ لَكُمْ عِندِى خَزَآئِنُ ٱللَّهِ وَلَآ أَعْلَمُ ٱلْغَيْبَ وَلَآ أَقُولُ لَكُمْ إِنِّى مَلَكٌ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَىٰٓ إِلَىَّ ۚ قُلْ هَلْ يَسْتَوِى ٱلْأَعْمَىٰ وَٱلْبَصِيرُ أَفَلَا تَتَفَكَّرُونَ
51. وَأَنذِرْ بِهِ ٱلَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُوٓا۟ إِلَىٰ رَبِّهِمْ لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِۦ وَلِىٌّۭ وَلَا شَفِيعٌۭ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ
52. وَلَا تَطْرُدِ ٱلَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُم بِٱلْغَدَوٰةِ وَٱلْعَشِىِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُۥ ۖ مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِم مِّن شَىْءٍۢ وَمَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَيْهِم مِّن شَىْءٍۢ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ ٱلظَّٰلِمِينَ
53. وَكَذَٰلِكَ فَتَنَّا بَعْضَهُم بِبَعْضٍۢ لِّيَقُولُوٓا۟ أَهَٰٓؤُلَآءِ مَنَّ ٱللَّهُ عَلَيْهِم مِّنۢ بَيْنِنَآ ۗ أَلَيْسَ ٱللَّهُ بِأَعْلَمَ بِٱلشَّٰكِرِينَ
54. وَإِذَا جَآءَكَ ٱلَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِـَٔايَٰتِنَا فَقُلْ سَلَٰمٌ عَلَيْكُمْ ۖ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَىٰ نَفْسِهِ ٱلرَّحْمَةَ أَنَّهُۥ مَنۡ عَمِلَ مِنكُمْ سُوٓءًۭا بِجَهَٰلَةٍۢ ثُمَّ تَابَ مِنۢ بَعْدِهِۦ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُۥ غَفُورٌۭ رَّحِيمٌۭ
55. وَكَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ ٱلْءَايَٰتِ وَلِتَسْتَبِينَ سَبِيلُ ٱلْمُجْرِمِينَ
56. قُلْ إِنِّى نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ ٱلَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ قُل لَّآ أَتَّبِعُ أَهْوَآءَكُمْ قَدْ ضَلَلْتُ إِذًۭا وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلْمُهْتَدِينَ
57. قُلْ إِنِّى عَلَىٰ بَيِّنَةٍۢ مِّن رَّبِّى وَكَذَّبْتُم بِهِۦ ۚ مَا عِندِى مَا تَسْتَعْجِلُونَ بِهِۦٓ ۚ إِنِ ٱلْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ ۖ يَقُصُّ ٱلْحَقَّ وَهُوَ خَيْرُ ٱلْفَٰصِلِينَ
58. قُل لَّوْ أَنَّ عِندِى مَا تَسْتَعْجِلُونَ بِهِۦ لَقُضِىَ ٱلْأَمْرُ بَيْنِى وَبَيْنَكُمْ ۗ وَٱللَّهُ أَعْلَمُ بِٱلظَّٰلِمِينَ
59. وَعِندَهُۥ مَفَاتِحُ ٱلْغَيْبِ لَا يَعْلَمُهَآ إِلَّا هُوَ ۚ وَيَعْلَمُ مَا فِى ٱلْبَرِّ وَٱلْبَحْرِ ۚ وَمَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلَّا يَعْلَمُهَا وَلَا حَبَّةٍۢ فِى ظُلُمَٰتِ ٱلْأَرْضِ وَلَا رَطْبٍۢ وَلَا يَابِسٍ إِلَّا فِى كِتَٰبٍۢ مُّبِينٍۢ
60. وَهُوَ ٱلَّذِى يَتَوَفَّىٰكُم بِٱلَّيْلِ وَيَعْلَمُ مَا جَرَحْتُم بِٱلنَّهَارِ ثُمَّ يَبْعَثُكُمْ فِيهِ لِيُقْضَىٰٓ أَجَلٌۭ مُّسَمًّۭى ثُمَّ إِلَيْهِ مَرْجِعُكُمْ ثُمَّ يُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
61. وَهُوَ ٱلْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِۦ وَيُرْسِلُ عَلَيْكُمْ حَفَظَةًۭ حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَ أَحَدَكُمُ ٱلْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنَا وَهُمْ لَا يُفَرِّطُونَ
62. ثُمَّ رُدُّوٓا۟ إِلَى ٱللَّهِ مَوْلَىٰهُمُ ٱلْحَقِّ ۚ أَلَا لَهُ ٱلْحُكْمُ وَهُوَ أَسْرَعُ ٱلْحَٰسِبِينَ
63. قُلْ مَن يُنَجِّيكُم مِّن ظُلُمَٰتِ ٱلْبَرِّ وَٱلْبَحْرِ تَدْعُونَهُۥ تَضَرُّعًۭا وَخُفْيَةًۭ لَّئِنْ أَنجَىٰنَا مِنْ هَٰذِهِۦ لَنَكُونَنَّ مِنَ ٱلشَّٰكِرِينَ
64. قُلِ ٱللَّهُ يُنَجِّيكُم مِّنْهَا وَمِن كُلِّ كَرْبٍۢ ثُمَّ أَنتُمْ تُشْرِكُونَ
65. قُلْ هُوَ ٱلْقَادِرُ عَلَىٰٓ أَن يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذَابًۭا مِّن فَوْقِكُمْ أَوْ مِن تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعًۭا وَيُذِيقَ بَعْضَكُم بَأْسَ بَعْضٍۢ ۗ ٱنظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ ٱلْءَايَٰتِ لَعَلَّهُمْ يَفْقَهُونَ
66. وَكَذَّبَ بِهِۦ قَوْمُكَ وَهُوَ ٱلْحَقُّ ۚ قُل لَّسْتُ عَلَيْكُم بِوَكِيلٍۢ
67. لِّكُلِّ نَبَإٍۢ مُّسْتَقَرٌّۭ وَسَوْفَ تَعْلَمُونَ
68. وَإِذَا رَأَيْتَ ٱلَّذِينَ يَخُوضُونَ فِىٓ ءَايَٰتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ
69. وَمَا عَلَى ٱلَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنْ حِسَابِهِم مِّن شَىْءٍۢ
70. وَذَرِ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُوا۟ دِينَهُمْ لَعِبًۭا وَلَهْوًۭا وَغَرَّتْهُمُ ٱلْحَيَوٰةُ ٱلدُّنْيَا
71. قُلْ أَنَدْعُوا۟ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُنَا وَلَا يَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَىٰٓ أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَىٰنَا ٱللَّهُ كَٱلَّذِى ٱسْتَهْوَتْهُ ٱلشَّيَٰطِينُ فِى ٱلْأَرْضِ حَيْرَانَ لَهُۥٓ أَصْحَٰبٌۭ يَدْعُونَهُۥٓ إِلَى ٱلْهُدَى ٱئْتِنَا ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى ٱللَّهِ هُوَ ٱلْهُدَىٰ ۖ وَأُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ
72. وَأَنْ أَقِيمُوا۟ ٱلصَّلَوٰةَ وَٱتَّقُوهُ ۚ وَهُوَ ٱلَّذِىٓ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
73. وَهُوَ ٱلَّذِى خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضَ بِٱلْحَقِّ ۖ وَيَوْمَ يَقُولُ كُن فَيَكُونُ ۚ قَوْلُهُ ٱلْحَقُّ ۚ وَلَهُ ٱلْمُلْكُ يَوْمَ يُنفَخُ فِى ٱلصُّورِ ۚ عَٰلِمُ ٱلْغَيْبِ وَٱلشَّهَٰدَةِ ۚ وَهُوَ ٱلْحَكِيمُ ٱلْخَبِيرُ
74. وَإِذْ قَالَ إِبْرَٰهِيمُ لِأَبِيهِ ءَازَرَ أَتَتَّخِذُ أَصْنَامًۭا ءَالِهَةً إِنِّىٓ أَرَىٰكَ وَقَوْمَكَ فِى ضَلَٰلٍۢ مُّبِينٍۢ
75. وَكَذَٰلِكَ نُرِىٓ إِبْرَٰهِيمَ مَلَكُوتَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ وَلِيَكُونَ مِنَ ٱلْمُوقِنِينَ
76. فَلَمَّا جَنَّ عَلَيْهِ ٱلَّيْلُ رَءَا كَوْكَبًۭا ۖ قَالَ هَٰذَا رَبِّى ۖ فَلَمَّآ أَفَلَ قَالَ لَآ أُحِبُّ ٱلْءَافِلِينَ
77. فَلَمَّا رَءَا ٱلْقَمَرَ بَازِغًۭا قَالَ هَٰذَا رَبِّى ۖ فَلَمَّآ أَفَلَ قَالَ لَئِن لَّمْ يَهْدِنِى رَبِّى لَأَكُونَنَّ مِنَ ٱلْقَوْمِ ٱلضَّآلِّينَ
78. فَلَمَّا رَءَا ٱلشَّمْسَ بَازِغَةًۭ قَالَ هَٰذَا رَبِّى هَٰذَآ أَكْبَرُ ۖ فَلَمَّآ أَفَلَتْ قَالَ يَٰقَوْمِ إِنِّى بَرِىٓءٌۭ مِّمَّا تُشْرِكُونَ
79. إِنِّى وَجَّهْتُ وَجْهِىَ لِلَّذِى فَطَرَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضَ حَنِيفًۭا وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلْمُشْرِكِينَ
80. وَحَاجَّهُۥ قَوْمُهُۥ ۚ قَالَ أَتُحَٰٓجُّوٓنِّى فِى ٱللَّهِ وَقَدْ هَدَىٰنِ ۚ وَلَآ أَخَافُ مَا تُشْرِكُونَ بِهِۦٓ إِلَّآ أَن يَشَآءَ رَبِّى شَيْـًۭٔا ۗ وَسِعَ رَبِّى كُلَّ شَىْءٍ عِلْمًا ۗ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ
81. وَكَيْفَ أَخَافُ مَآ أَشْرَكْتُمْ وَلَا تَخَافُونَ أَنَّكُمْ أَشْرَكْتُم بِٱللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِۦ عَلَيْكُمْ سُلْطَٰنًۭا ۚ فَأَىُّ ٱلْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِٱلْأَمْنِ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ
82. ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَلَمْ يَلْبِسُوٓا۟ إِيمَٰنَهُم بِظُلْمٍ أُو۟لَٰٓئِكَ لَهُمُ ٱلْأَمْنُ وَهُم مُّهْتَدُونَ
83. وَتِلْكَ حُجَّتُنَآ ءَاتَيْنَٰهَآ إِبْرَٰهِيمَ عَلَىٰ قَوْمِهِۦ ۚ نَرْفَعُ دَرَجَٰتٍۢ مَّن نَّشَآءُ ۗ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌۭ
84. وَوَهَبْنَا لَهُۥٓ إِسْحَٰقَ وَيَعْقُوبَ ۚ كُلًّا هَدَيْنَا ۚ وَنُوحًا هَدَيْنَا مِن قَبْلُ وَمِن ذُرِّيَّتِهِۦ دَاوُۥدَ وَسُلَيْمَٰنَ وَأَيُّوبَ وَيُوسُفَ وَمُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِى ٱلْمُحْسِنِينَ
85. وَزَكَرِيَّا وَيَحْيَىٰ وَعِيسَىٰ وَإِلْيَاسَ ۖ كُلٌّۭ مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ
86. وَإِسْمَٰعِيلَ وَٱلْيَسَعَ وَيُونُسَ وَلُوطًۭا ۚ وَكُلًّۭا فَضَّلْنَا عَلَى ٱلْعَٰلَمِينَ
87. وَمِنْ ءَابَآئِهِمْ وَذُرِّيَّٰتِهِمْ وَإِخْوَٰنِهِمْ وَٱجْتَبَيْنَٰهُمْ وَهَدَيْنَٰهُمْ إِلَىٰ صِرَٰطٍۢ مُّسْتَقِيمٍۢ
88. ذَٰلِكَ هُدَى ٱللَّهِ يَهْدِى بِهِۦ مَن يَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِۦ ۚ وَلَوْ أَشْرَكُوا۟ لَحَبِطَ عَنْهُم مَّا كَانُوا۟ يَعْمَلُونَ
89. أُو۟لَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ ءَاتَيْنَٰهُمُ ٱلْكِتَٰبَ وَٱلْحُكْمَ وَٱلنُّبُوَّةَ
101. بَدِيعُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ ۖ أَنَّىٰ يَكُونُ لَهُۥ وَلَدٌۭ وَلَمْ تَكُن لَّهُۥ صَٰحِبَةٌۭ ۖ وَخَلَقَ كُلَّ شَىْءٍۢ وَهُوَ بِكُلِّ شَىْءٍ عَلِيمٌۭ
102. ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُ رَبُّكُمْ ۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ خَٰلِقُ كُلِّ شَىْءٍۢ فَٱعْبُدُوهُ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍۢ وَكِيلٌۭ
103. لَّا تُدْرِكُهُ ٱلْأَبْصَٰرُ وَهُوَ يُدْرِكُ ٱلْأَبْصَٰرَ ۖ وَهُوَ ٱللَّطِيفُ ٱلْخَبِيرُ
104. قَدْ جَآءَكُم بَصَآئِرُ مِن رَّبِّكُمْ ۖ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِۦ وَمَنْ عَمِىَ فَعَلَيْهَا ۚ وَمَآ أَنَا۠ عَلَيْكُم بِحَفِيظٍۢ
105. وَكَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ ٱلْءَايَٰتِ وَلِيَقُولُوا۟ دَرَسْتَ وَلِنُبَيِّنَهُۥ لِقَوْمٍۢ يَعْلَمُونَ
106. ٱتَّبِعْ مَآ أُوحِىَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ ۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ وَأَعْرِضْ عَنِ ٱلْمُشْرِكِينَ
107. وَلَوْ شَآءَ ٱللَّهُ مَآ أَشْرَكُوا۟ ۚ وَمَا جَعَلْنَٰكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًۭا وَمَآ أَنتَ عَلَيْهِم بِوَكِيلٍۢ
108. وَلَا تَسُبُّوا۟ ٱلَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ فَيَسُبُّوا۟ ٱللَّهَ عَدْوًۭا بِغَيْرِ عِلْمٍۢ ۗ كَذَٰلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُوا۟ يَعْمَلُونَ
109. وَأَقْسَمُوا۟ بِٱللَّهِ جَهْدَ أَيْمَٰنِهِمْ لَئِن جَآءَتْهُمْ ءَايَةٌۭ لَّيُؤْمِنُنَّ بِهَا ۚ قُلْ إِنَّمَا ٱلْءَايَٰتُ عِندَ ٱللَّهِ ۖ وَمَا يُشْعِرُكُمْ أَنَّهَآ إِذَا جَآءَتْ لَا يُؤْمِنُونَ
110. وَنُقَلِّبُ أَفْـِٔدَتَهُمْ وَأَبْصَٰرَهُمْ كَمَا لَمْ يُؤْمِنُوا۟ بِهِۦٓ أَوَّلَ مَرَّةٍۢ وَنَذَرُهُمْ فِى طُغْيَٰنِهِمْ يَعْمَهُونَ
111. وَلَوْ أَنَّنَا نَزَّلْنَآ إِلَيْهِمُ ٱلْمَلَٰٓئِكَةَ وَكَلَّمَهُمُ ٱلْمَوْتَىٰ وَحَشَرْنَا عَلَيْهِمْ كُلَّ شَىْءٍۢ قُبُلًۭا مَّا كَانُوا۟ لِيُؤْمِنُوٓا۟ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ يَجْهَلُونَ
112. وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِىٍّ عَدُوًّۭا شَيَٰطِينَ ٱلْإِنسِ وَٱلْجِنِّ يُوحِى بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍۢ زُخْرُفَ ٱلْقَوْلِ غُرُورًۭا ۚ وَلَوْ شَآءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُ ۖ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ
113. وَلِتَصْغَىٰٓ إِلَيْهِ أَفْـِٔدَةُ ٱلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِٱلْءَاخِرَةِ وَلِيَرْضَوْهُ وَلِيَقْتَرِفُوا۟ مَا هُم مُّقْتَرِفُونَ
114. أَفَغَيْرَ ٱللَّهِ أَبْتَغِى حَكَمًۭا وَهُوَ ٱلَّذِىٓ أَنزَلَ إِلَيْكُمُ ٱلْكِتَٰبَ مُفَصَّلًۭا ۚ وَٱلَّذِينَ ءَاتَيْنَٰهُمُ ٱلْكِتَٰبَ يَعْلَمُونَ أَنَّهُۥ مُنَزَّلٌۭ مِّن رَّبِّكَ بِٱلْحَقِّ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلْمُمْتَرِينَ
115. وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدْقًۭا وَعَدْلًۭا ۚ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَٰتِهِۦ ۚ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلْعَلِيمُ
116. وَإِن تُطِعْ أَكْثَرَ مَن فِى ٱلْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ ۚ إِن يَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ
117. إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ مَن يَضِلُّ عَن سَبِيلِهِۦ ۖ وَهُوَ أَعْلَمُ بِٱلْمُهْتَدِينَ
118. فَكُلُوا۟ مِمَّا ذُكِرَ ٱسْمُ ٱللَّهِ عَلَيْهِ إِن كُنتُم بِـَٔايَٰتِهِۦ مُؤْمِنِينَ
119. وَمَا لَكُمْ أَلَّا تَأْكُلُوا۟ مِمَّا ذُكِرَ ٱسْمُ ٱللَّهِ عَلَيْهِ
120. وَذَرُوا۟ ظَٰهِرَ ٱلْإِثْمِ وَبَاطِنَهُۥٓ ۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ يَكْسِبُونَ ٱلْإِثْمَ سَيُجْزَوْنَ
121. وَلَا تَأْكُلُوا۟ مِمَّا لَمْ يُذْكَرِ ٱسْمُ ٱللَّهِ عَلَيْهِ وَإِنَّهُۥ لَفِسْقٌۭ ۗ وَإِنَّ ٱلشَّيَٰطِينَ لَيُوحُونَ إِلَىٰٓ أَوْلِيَآئِهِمْ لِيُجَٰدِلُوكُمْ وَإِنْ أَطَعْتُمُوهُمْ إِنَّكُمْ لَمُشْرِكُونَ
122. أَوَمَن كَانَ مَيْتًۭا فَأَحْيَيْنَٰهُ وَجَعَلْنَا لَهُۥ نُورًۭا يَمْشِى بِهِۦ فِى ٱلنَّاسِ كَمَن مَّثَلُهُۥ فِى ٱلظُّلُمَٰتِ لَيْسَ بِخَارِجٍۢ مِّنْهَا ۚ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلْكَٰفِرِينَ مَا كَانُوا۟ يَعْمَلُونَ
123. وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا فِى كُلِّ قَرْيَةٍ أَكَٰبِرَ مُجْرِمِيهَا لِيَمْكُرُوا۟ فِيهَا ۖ وَمَا يَمْكُرُونَ إِلَّا بِأَنفُسِهِمْ وَمَا يَشْعُرُونَ
124. وَإِذَا جَآءَتْهُمْ ءَايَةٌۭ قَالُوا۟ لَن نُّؤْمِنَ حَتَّىٰ نُؤْتَىٰ مِثْلَ مَآ أُوتِىَ رُسُلُ ٱللَّهِ ۘ ٱللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَٰلَتَهُۥ ۗ سَيُصِيبُ ٱلَّذِينَ أَجْرَمُوا۟ صَغَارٌ عِندَ ٱللَّهِ وَعَذَابٌۭ شَدِيدٌۭ بِمَا كَانُوا۟ يَمْكُرُونَ
125. فَمَن يُرِدِ ٱللَّهُ أَن يَهْدِيَهُۥ يَشْرَحْ صَدْرَهُۥ لِلْإِسْلَٰمِ ۖ وَمَن يُرِدْ أَن يُضِلَّهُۥ يَجْعَلْ صَدْرَهُۥ ضَيِّقًۭا حَرَجًۭا كَأَنَّمَا يَصَّعَّدُ فِى ٱلسَّمَآءِ ۚ كَذَٰلِكَ يَجْعَلُ ٱللَّهُ ٱلرِّجْسَ عَلَى ٱلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ
126. وَهَٰذَا صِرَٰطُ رَبِّكَ مُسْتَقِيمًۭا ۖ قَدْ فَصَّلْنَا ٱلْءَايَٰتِ لِقَوْمٍۢ يَذَّكَّرُونَ
127. لَهُمْ دَارُ ٱلسَّلَٰمِ عِندَ رَبِّهِمْ وَهُوَ وَلِيُّهُم بِمَا كَانُوا۟ يَعْمَلُونَ
128. وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعًۭا يَٰمَعْشَرَ ٱلْجِنِّ قَدِ ٱسْتَكْثَرْتُم مِّنَ ٱلْإِنسِ ۖ وَقَالَ أَوْلِيَآؤُهُم مِّنَ ٱلْإِنسِ رَبَّنَا ٱسْتَمْتَعَ بَعْضُنَا بِبَعْضٍۢ وَبَلَغْنَآ أَجَلَنَا ٱلَّذِىٓ أَجَّلْتَ لَنَا ۚ قَالَ ٱلنَّارُ مَثْوَىٰكُمْ خَٰلِدِينَ فِيهَآ إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُ ۗ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌۭ
129. وَكَذَٰلِكَ نُوَلِّى بَعْضَ ٱلظَّٰلِمِينَ بَعْضًۭا بِمَا كَانُوا۟ يَكْسِبُونَ
130. يَٰمَعْشَرَ ٱلْجِنِّ وَٱلْإِنسِ أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌۭ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ ءَايَٰتِى وَيُنذِرُونَكُمْ لِقَآءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا ۚ قَالُوا۟ شَهِدْنَا عَلَىٰٓ أَنفُسِنَا ۖ وَغَرَّتْهُمُ ٱلْحَيَوٰةُ ٱلدُّنْيَا وَشَهِدُوا۟ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا۟ كَٰفِرِينَ
131. ذَٰلِكَ أَن لَّمْ يَكُن رَّبُّكَ مُهْلِكَ ٱلْقُرَىٰ بِظُلْمٍۢ وَأَهْلُهَا غَٰفِلُونَ
132. وَلِكُلٍّۢ دَرَجَٰتٌۭ مِّمَّا عَمِلُوا۟ ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَٰفِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ
133. وَرَبُّكَ ٱلْغَنِىُّ ذُو ٱلرَّحْمَةِ ۚ إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَسْتَخْلِفْ مِنۢ بَعْدِكُم مَّا يَشَآءُ كَمَآ أَنشَأَكُم مِّن ذُرِّيَّةِ قَوْمٍ ءَاخَرِينَ
134. إِنَّ مَا تُوعَدُونَ لَءَاتٍۢ ۖ وَمَآ أَنتُم بِمُعْجِزِينَ
135. قُلْ يَٰقَوْمِ ٱعْمَلُوا۟ عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّى عَٰمِلٌۭ ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ
136. وَجَعَلُوا۟ لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ ٱلْحَرْثِ وَٱلْأَنْعَٰمِ نَصِيبًۭا فَقَالُوا۟ هَٰذَا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَهَٰذَا لِشُرَكَآئِنَا ۖ فَمَا كَانَ لِشُرَكَآئِهِمْ فَلَا يَصِلُ إِلَى ٱللَّهِ ۖ وَمَا كَانَ لِلَّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَىٰ شُرَكَآئِهِمْ ۗ سَآءَ مَا يَحْكُمُونَ
137. وَكَذَٰلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٍۢ مِّنَ ٱلْمُشْرِكِينَ قَتْلَ أَوْلَٰدِهِمْ شُرَكَآؤُهُمْ لِيُرْدُوهُمْ وَلِيَلْبِسُوا۟ عَلَيْهِمْ دِينَهُمْ ۖ وَلَوْ شَآءَ ٱللَّهُ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ
138. وَقَالُوا۟ هَٰذِهِۦٓ أَنْعَٰمٌۭ وَحَرْثٌ حِجْرٌۭ لَّا يَطْعَمُهَآ إِلَّا مَن نَّشَآءُ بِزَعْمِهِمْ وَأَنْعَٰمٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُهَا وَأَنْعَٰمٌۭ لَّا يَذْكُرُونَ ٱسْمَ ٱللَّهِ عَلَيْهَا ٱفْتِرَآءً عَلَيْهِ ۚ سَيَجْزِيهِم بِمَا كَانُوا۟ يَفْتَرُونَ
139. وَقَالُوا۟ مَا فِى بُطُونِ هَٰذِهِ ٱلْأَنْعَٰمِ خَالِصَةٌۭ لِّذُكُورِنَا وَمُحَرَّمٌ عَلَىٰٓ أَزْوَٰجِنَا ۖ وَإِن يَكُن مَّيْتَةًۭ فَهُمْ فِيهِ شُرَكَآءُ ۚ سَيَجْزِيهِمْ وَصْفَهُمْ ۚ إِنَّهُۥ حَكِيمٌ عَلِيمٌۭ
140. قَدْ خَسِرَ ٱلَّذِينَ قَتَلُوٓا۟ أَوْلَٰدَهُمْ سَفَهًۭا بِغَيْرِ عِلْمٍۢ وَحَرَّمُوا۟ مَا رَزَقَهُمُ ٱللَّهُ ٱفْتِرَآءً عَلَى ٱللَّهِ ۚ قَدْ ضَلُّوا۟ وَمَا كَانُوا۟ مُهْتَدِينَ
141. وَهُوَ ٱلَّذِىٓ أَنشَأَ جَنَّٰتٍۢ مَّعْرُوشَٰتٍۢ وَغَيْرَ مَعْرُوشَٰتٍۢ وَٱلنَّخْلَ وَٱلزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُكُلُهُۥ وَٱلزَّيْتُونَ وَٱلرُّمَّانَ مُتَشَٰبِهًۭا وَغَيْرَ مُتَشَٰبِهٍۢ ۚ كُلُوا۟ مِن ثَمَرِهِۦٓ إِذَآ أَثْمَرَ وَءَاتُوا۟ حَقَّهُۥ يَوْمَ حَصَادِهِۦ ۖ وَلَا تُسْرِفُوٓا۟ ۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلْمُسْرِفِينَ
142. وَمِنَ ٱلْأَنْعَٰمِ حَمُولَةًۭ وَفَرْشًۭا ۚ كُلُوا۟ مِمَّا رَزَقَكُمُ ٱللَّهُ وَلَا تَتَّبِعُوا۟ خُطُوَٰتِ ٱلشَّيْطَٰنِ ۚ إِنَّهُۥ لَكُمْ عَدُوٌّۭ مُّبِينٌۭ
143. ثَمَٰنِيَةَ أَزْوَٰجٍۢ مِّنَ ٱلضَّأْنِ ٱثْنَيْنِ وَمِنَ ٱلْمَعْزِ ٱثْنَيْنِ ۗ قُلْ ءَآلذَّكَرَيْنِ حَرَّمَ أَمِ ٱلْأُنثَيَيْنِ أَمَّا ٱشْتَمَلَتْ عَلَيْهِ أَرْحَامُ ٱلْأُنثَيَيْنِ ۚ نَبِّـُٔونِى بِعِلْمٍ إِن كُنتُمْ صَٰدِقِينَ
144. وَمِنَ ٱلْإِبِلِ ٱثْنَيْنِ وَمِنَ ٱلْبَقَرِ ٱثْنَيْنِ ۗ قُلْ ءَآلذَّكَرَيْنِ حَرَّمَ أَمِ ٱلْأُنثَيَيْنِ أَمَّا ٱشْتَمَلَتْ عَلَيْهِ أَرْحَامُ ٱلْأُنثَيَيْنِ ۖ أَمْ كُنتُمْ شُهَدَآءَ إِذْ وَصَّىٰكُمُ ٱللَّهُ بِهَٰذَا ۚ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ ٱفْتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًۭا لِّيُضِلَّ ٱلنَّاسَ بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهْدِى ٱلْقَوْمَ ٱلظَّٰلِمِينَ
145. قُل لَّآ أَجِدُ فِى مَآ أُوحِىَ إِلَىَّ مُحَرَّمًۭا عَلَىٰ طَاعِمٍۢ يَطْعَمُهُۥٓ إِلَّآ أَن يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَمًۭا مَّسْفُوحًا أَوْ لَحْمَ خِنزِيرٍۢ فَإِنَّهُۥ رِجْسٌ أَوْ فِسْقًۭا أُهِلَّ لِغَيْرِ ٱللَّهِ بِهِۦ ۚ فَمَنِ ٱضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍۢ وَلَا عَادٍۢ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٌۭ رَّحِيمٌۭ
146. وَعَلَى ٱلَّذِينَ هَادُوا۟ حَرَّمْنَا كُلَّ ذِى ظُفُرٍۢ وَمِنَ ٱلْبَقَرِ وَٱلْغَنَمِ حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُمَآ إِلَّا مَا حَمَلَتْ ظُهُورُهُمَآ أَوِ ٱلْحَوَايَآ أَوْ مَا ٱخْتَلَطَ بِعَظْمٍۢ ۚ ذَٰلِكَ جَزَيْنَٰهُم بِبَغْيِهِمْ وَإِنَّا لَصَٰدِقُونَ
147. فَإِن كَذَّبُوكَ فَقُل رَّبُّكُمْ ذُو رَحْمَةٍۢ وَٰسِعَةٍۢ وَلَا يُرَدُّ بَأْسُهُۥ عَنِ ٱلْقَوْمِ ٱلْمُجْرِمِينَ
148. سَيَقُولُ ٱلَّذِينَ أَشْرَكُوا۟ لَوْ شَآءَ ٱللَّهُ مَآ أَشْرَكْنَا وَلَآ ءَابَآؤُنَا وَلَا حَرَّمْنَا مِن شَىْءٍۢ ۚ كَذَٰلِكَ كَذَّبَ ٱلَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ حَتَّىٰ ذَاقُوا۟ بَأْسَنَا ۗ قُلْ هَلْ عِندَكُم مِّنْ عِلْمٍۢ فَتُخْرِجُوهُ لَنَآ ۖ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا ٱلظَّنَّ وَإِنْ أَنتُمْ إِلَّا تَخْرُصُونَ
149. قُلْ فَلِلَّهِ ٱلْحُجَّةُ ٱلْبَٰلِغَةُ ۖ فَلَوْ شَآءَ لَهَدَىٰكُمْ أَجْمَعِينَ
150. قُلْ هَلُمَّ شُهَدَآءَكُمُ ٱلَّذِينَ يَشْهَدُونَ أَنَّ ٱللَّهَ حَرَّمَ هَٰذَا ۖ فَإِن شَهِدُوا۟ فَلَا تَشْهَدْ مَعَهُمْ ۚ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَآءَ ٱلَّذِينَ كَذَّبُوا۟ بِـَٔايَٰتِنَا وَٱلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِٱلْءَاخِرَةِ وَهُم بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ
151. قُلْ تَعَالَوْا۟ أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلَّا تُشْرِكُوا۟ بِهِۦ شَيْـًۭٔا وَبِٱلْوَٰلِدَيْنِ إِحْسَٰنًۭا وَلَا تَقْتُلُوٓا۟ أَوْلَٰدَكُم مِّنْ إِمْلَٰقٍۢ نَّحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَإِيَّاهُمْ وَلَا تَقْرَبُوا۟ ٱلْفَوَٰحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَلَا تَقْتُلُوا۟ ٱلنَّفْسَ ٱلَّتِى حَرَّمَ ٱللَّهُ إِلَّا بِٱلْحَقِّ ذَٰلِكُمْ وَصَّىٰكُم بِهِۦ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ
152. وَلَا تَقْرَبُوا۟ مَالَ ٱلْيَتِيمِ إِلَّا بِٱلَّتِى هِىَ أَحْسَنُ حَتَّىٰ يَبْلُغَ أَشُدَّهُۥ ۖ وَأَوْفُوا۟ ٱلْكَيْلَ وَٱلْمِيزَانَ بِٱلْقِسْطِ ۖ لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۖ وَإِذَا قُلْتُمْ فَٱعْدِلُوا۟ وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۖ وَبِعَهْدِ ٱللَّهِ أَوْفُوا۟ ۚ ذَٰلِكُمْ وَصَّىٰكُم بِهِۦ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ
153. وَأَنَّ هَٰذَا صِرَٰطِى مُسْتَقِيمًۭا فَٱتَّبِعُوهُ وَلَا تَتَّبِعُوا۟ ٱلسُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَن سَبِيلِهِۦ ۚ ذَٰلِكُمْ وَصَّىٰكُم بِهِۦ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ
154. ثُمَّ ءَاتَيْنَا مُوسَى ٱلْكِتَٰبَ تَمَامًۭا عَلَى ٱلَّذِىٓ أَحْسَنَ وَتَفْصِيلًۭا لِّكُلِّ شَىْءٍۢ وَهُدًۭى وَرَحْمَةًۭ لَّعَلَّهُم بِلِقَآءِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ
155. وَهَٰذَا كِتَٰبٌ أَنزَلْنَٰهُ مُبَارَكٌۭ فَٱتَّبِعُوهُ وَٱتَّقُوا۟ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
156. أَن تَقُولُوٓا۟ إِنَّمَآ أُنزِلَ ٱلْكِتَٰبُ عَلَىٰ طَآئِفَتَيْنِ مِن قَبْلِنَا وَإِن كُنَّا عَن دِرَاسَتِهِمْ لَغَٰفِلِينَ
157. أَوْ تَقُولُوا۟ لَوْ أَنَّآ أُنزِلَ عَلَيْنَا ٱلْكِتَٰبُ لَكُنَّآ أَهْدَىٰ مِنْهُمْ
158. قُلْ إِنَّمَا ٱلْءَايَٰتُ عِندَ ٱللَّهِ وَمَا يُشْعِرُكُمْ
159. إِنَّ ٱلَّذِينَ فَرَّقُوا۟ دِينَهُمْ وَكَانُوا۟ شِيَعًۭا
160. مَّن جَآءَ بِٱلْحَسَنَةِ فَلَهُۥ عَشْرُ أَمْثَٰلِهَا
161. قُلْ إِنَّنِى هَدَىٰنِى رَبِّىٓ إِلَىٰ صِرَٰطٍۢ مُّسْتَقِيمٍۢ دِينًۭا قِيَمًۭا مِّلَّةَ إِبْرَٰهِيمَ حَنِيفًۭا وَمَا كَانَ مِنَ ٱلْمُشْرِكِينَ
162. قُلْ إِنَّ صَلَاتِى وَنُسُكِى وَمَحْيَاىَ وَمَمَاتِى لِلَّهِ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ
163. لَا شَرِيكَ لَهُۥ ۖ وَبِذَٰلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا۠ أَوَّلُ ٱلْمُسْلِمِينَ
164. قُلْ أَغَيْرَ ٱللَّهِ أَبْغِى رَبًّۭا وَهُوَ رَبُّ كُلِّ شَىْءٍۢ ۚ وَلَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ إِلَّا عَلَيْهَا ۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌۭ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُم مَّرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ
165. وَهُوَ ٱلَّذِى جَعَلَكُمْ خَلَٰٓئِفَ ٱلْأَرْضِ وَرَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍۢ دَرَجَٰتٍۢ لِّيَبْلُوَكُمْ فِى مَآ ءَاتَىٰكُمْ ۗ إِنَّ رَبَّكَ سَرِيعُ ٱلْعِقَابِ وَإِنَّهُۥ لَغَفُورٌۭ رَّحِيمٌۭ
1. Falënderimi i takon Allahut, që krijoi qiejt dhe tokën dhe bëri errësira dhe dritën. E megjithatë, ata që mohuan, i bëjnë shok Zotit të tyre.
2. Ai është që ju krijoi prej dheut, pastaj caktoi një afat, dhe një afat të caktuar te Ai. E megjithatë, ju dyshoni.
3. Ai është Allahu në qiej dhe në tokë. Ai e di fshehtësinë tuaj dhe atë që shfaqni, dhe e di atë që fitoni.
4. Nuk u vjen asnjë shenjë nga shenjat e Zotit të tyre, përveçse ata e kthejnë shpinën.
5. E, ata e përgënjeshtruan të Vërtetën kur u erdhi. Por do t’u vijnë lajme për atë me të cilin talleshin.
6. A nuk panë se sa brezni para tyre i kemi shkatërruar, të cilave u patëm dhënë mundësi në tokë, çka nuk ju kemi dhënë juve, dhe u kemi dërguar shi me bollëk dhe u kemi bërë lumenj që rrjedhin nën ta, e i shkatërruam për shkak të mëkateve të tyre dhe pas tyre krijuam brezni të tjera?
7. Edhe sikur të të kishim zbritur ty një libër në letër dhe ta preknin me duart e tyre, ata që nuk besojnë do të thoshin: "Kjo nuk është gjë tjetër përveçse magji e qartë."
8. Dhe thanë: "Pse nuk i është dërguar një engjëll?" Por, sikur t’ia dërgonim një engjëll, çështja do të përfundohej dhe atyre nuk do t’u jepej afat.
9. Dhe sikur ta bënim atë engjëll, do ta bënim njeri, dhe do t’i përzihnim ata në atë që përzihen.
10. Edhe përpara teje janë përqeshur të dërguarit, por ata që talleshin u goditën nga ajo me të cilën përqeshnin.
11. Thuaj: "Udhëtoni nëpër tokë dhe shikoni si ka qenë përfundimi i atyre që e mohonin."
12. Thuaj: "E kujt është çfarë është në qiej dhe në tokë?" Thuaj: "E Allahut!" Ai e ka shtrirë mëshirën e Tij mbi veten. Me siguri do t’ju tubojë në Ditën e Kiametit, për të cilën nuk ka dyshim. Ata që e kanë humbur veten, nuk besojnë.
13. Dhe Atij i përket çdo gjë që ekziston në natën dhe në ditën, dhe Ai është që dëgjon dhe di gjithçka.
14. Thuaj: "A ta marr për mik ndonjë tjetër përveç Allahut, që është Krijuesi i qiejve dhe i tokës, dhe që ushqen e nuk është i ushqyer?" Thuaj: "Mua më është urdhëruar të jem i pari që dorëzohet dhe të mos jem nga idhujtarët."
15. Thuaj: "Unë i frikësohem dënimit të një Dite të madhe, nëse e kundërshtoj Zotin tim."
16. Kush largohet prej tij atë ditë, atij Allahu i ka dhënë mëshirën e Tij, dhe ky është shpëtimi i qartë.
17. Nëse Allahu të prek me ndonjë fatkeqësi, askush nuk mund ta largojë atë përveç Tij. Dhe nëse Ai të dhuron ndonjë të mirë, Ai ka fuqi mbi çdo gjë.
18. Dhe Ai është sunduesi mbi robërit e Tij, dhe Ai është i Urtë dhe i Gjithëdijshëm.
19. Thuaj: "Cili dëshmim është më i madh?" Thuaj: "Allahu është dëshmues mes meje dhe jush, dhe ky Kur’an më është shpallur që t’ju paralajmëroj me të ju dhe këdo që arrin. A dëshmoni se ka zot tjetër me Allahun?" Thuaj: "Unë nuk dëshmoj!" Thuaj: "Ai është vetëm një Zot dhe unë jam larg nga ajo që i shoqëroni Atij."
20. Ata, të cilëve u kemi dhënë Librin, e njohin atë (Muhamedin) siç i njohin bijtë e tyre. Ata që e kanë humbur veten, nuk besojnë.
21. E kush është më i padrejtë se ai që shpif gënjeshtër për Allahun ose i përgënjeshtron ajetet e Tij? Vërtet, të padrejtët nuk do të shpëtojnë.
22. Dhe Ditën kur do t’i tubojmë të gjithë, do t’u themi atyre që i shoqëruan Allahut shokë: “Ku janë ata që i shpikët si shokë për Allahun?”
23. Atëherë ata nuk do të kenë ndonjë justifikim tjetër përveçse do të thonë: “Pasha Allahun, Zotin tonë, ne nuk ishim idhujtarë!”
24. Shiko se si gënjyen kundër vetvetes, dhe u humbi ajo që shpikën.
25. Ka prej tyre që të dëgjojnë, por Ne kemi vendosur perde mbi zemrat e tyre, që të mos e kuptojnë, dhe në veshët e tyre shurdhim. Edhe sikur t’i shihnin të gjitha shenjat, nuk do të besonin në to. Madje kur vijnë për të debatuar me ty, ata që nuk besojnë thonë: “Këto nuk janë tjetër veçse përralla të të parëve!”
26. Ata e ndalojnë të tjerët prej tij dhe vetë largohen prej tij. Por ata vetëm veten e dëmtojnë dhe nuk e ndiejnë.
27. Sikur t’i shihje kur do të qëndrojnë para zjarrit e do të thonë: “Ah, sikur të ktheheshim e të mos i përgënjeshtronim ajetet e Zotit tonë dhe të bëheshim prej besimtarëve!”
28. Por jo! Atyre u është bërë e qartë ajo që e fshehën më parë. Po sikur të ktheheshin, përsëri do të ktheheshin në atë që u ishte ndaluar. Ata janë gënjeshtarë.
29. Ata thonë: “Nuk ka tjetër jetë përveç kësaj të dynjasë dhe ne nuk do të ringjallemi.”
30. Sikur t’i shihje kur do të qëndrojnë para Zotit të tyre! Ai do të thotë: “A nuk është kjo e vërtetë?” Ata do të thonë: “Po, për Zotin tonë!” Ai do të thotë: “Atëherë, shijoni dënimin për atë që nuk besuat.”
31. Të humbur janë ata që përgënjeshtruan takimin me Allahun, derisa kur u vjen ora papritur, thonë: “Ah, sa keq për ne që e lamë pas dore këtë!” Ndërsa ata mbajnë mbi supe mëkatet e tyre. Sa e keqe është ajo që bartin!
32. Jeta e kësaj bote nuk është gjë tjetër veçse lojë dhe dëfrim, kurse bota tjetër është më e mirë për ata që janë të devotshëm. A nuk mendoni?
33. Ne e dimë se ty të brengos ajo që thonë ata. Por ata nuk të mohojnë ty, por të padrejtët i mohojnë ajetet e Allahut.
34. Edhe përpara teje janë përgënjeshtruar të dërguar, por ata duruan për atë që u mohuan dhe u lënduan, derisa u erdhi ndihma jonë. Askush nuk mund të ndryshojë fjalët e Allahut. Ty tashmë të kanë ardhur disa lajme për të dërguarit.
35. Nëse të është e rëndë shmangia e tyre, atëherë nëse mundesh, kërko një tunel në tokë ose një shkallë për t’u ngjitur në qiell e sjellu atyre një argument! Sikur të donte Allahu, do t’i kishte udhëzuar të gjithë. Mos u bëj pra prej të paditurve!
36. Vetëm ata që dëgjojnë, pranojnë. Ndërsa të vdekurit, Allahu do t’i ringjallë, pastaj tek Ai do të kthehen.
37. Ata thonë: “Pse nuk i është zbritur atij ndonjë shenjë nga Zoti i tij?” Thuaj: “Allahu ka fuqi të dërgojë një shenjë, por shumica e tyre nuk e dinë.”
38. Nuk ka asnjë kafshë në tokë, as shpend që fluturon me dy krahët e tij, që të mos jenë njësoj si ju në bashkësi. Ne nuk kemi lënë asgjë pa e përfshirë në Libër. Pastaj ata do të mblidhen para Zotit të tyre.
39. Ata që përgënjeshtruan ajetet tona janë të shurdhër dhe të pagojë në errësira. Allahu e lë të humbur kë të dojë dhe e drejton në rrugë të drejtë kë të dojë.
40. Thuaj: “Më tregoni, nëse ju vjen dënimi i Allahut ose ora (e Kiametit), a do të thërrisnit dikë tjetër përveç Allahut, nëse jeni të sinqertë?”
41. Jo! Vetëm Atë do ta thërrisni, dhe Ai do t’ju shpëtojë nga ajo (fatkeqësi) që e kërkoni. Dhe nëse Ai dëshiron, do ta largojë atë. Atëherë do ta harroni atë që i bënit shok.
42. Ne i dërguam të dërguar popujve para teje dhe i goditëm ata me skamje dhe fatkeqësi që të bëheshin të përulur.
43. Sikur të ishin përulur kur u erdhi ndëshkimi Ynë! Por zemrat e tyre u bënë të forta dhe djalli ua zbukuroi atë që bënin.
44. Kur harruan atë me të cilën u kujtuan, Ne ua hapëm atyre dyert e çdo gjëje, derisa, kur u gëzuan për atë që u dha, i kapëm befas dhe atëherë u zhduk çdo shpresë e tyre.
45. Kështu u shua populli që bënte padrejtësi. Falënderimi qoftë për Allahun, Zotin e botëve!
46. Thuaj: "Më tregoni, nëse Allahu ua merr dëgjimin dhe shikimin dhe ua vulos zemrat, cili zot tjetër përveç Allahut mund t’jua kthejë?" Shiko si i shpjegojmë ajetet, por ata largohen.
47. Thuaj: "Më tregoni, nëse dënimi i Allahut ju vjen papritmas ose hapurazi, a do të shkatërrohet ndokush tjetër veç popullit të padrejtë?"
48. Ne nuk i dërgojmë të dërguarit përveçse si përgëzues dhe paralajmërues. Pra, ai që beson dhe bën vepra të mira nuk ka frikë dhe nuk do të pikëllohet.
49. Por ata që përgënjeshtrojnë ajetet Tona, do t’i godasë ndëshkimi për shkak të shthurjes së tyre.
50. Thuaj: "Unë nuk ju them se kam thesaret e Allahut, as nuk e di të fshehtën, dhe nuk ju them se jam engjëll. Unë ndjek vetëm atë që më është shpallur." Thuaj: "A janë të barabartë i verbëri dhe ai që sheh? A nuk mendoni?"
51. Paralajmëro me të ata që frikësohen se do të tubohen para Zotit të tyre, sepse nuk kanë përveç Tij as mbrojtës, as ndihmës. Ndoshta do të ruhen.
52. Mos i dëbo ata që i luten Zotit të tyre në mëngjes dhe në mbrëmje, duke kërkuar fytyrën e Tij. Nuk ke ti për të dhënë llogari për ta, dhe as ata për të dhënë llogari për ty. Nëse i dëbon, do të jesh nga të padrejtët.
53. Kështu i sprovuam ata me njëri-tjetrin, që të thonë: "A janë këta që Allahu u ka dhënë mirësi nga ne?" A nuk është Allahu më i dijshmi për falënderuesit?
54. Kur të vijnë tek ti ata që besojnë në ajetet tona, thuaj: "Paqja qoftë mbi ju! Zoti juaj e ka përcaktuar për vete mëshirën. Ai që bën keq nga padija, pastaj pendohet dhe përmirësohet, Allahu është Falës dhe Mëshirues."
55. Kështu i sqarojmë ajetet, që të bëhet e qartë rruga e keqbërësve.
56. Thuaj: "Mua më është ndaluar të adhuroj ata që i thërrisni përveç Allahut." Thuaj: "Unë nuk ndjek dëshirat tuaja, sepse atëherë do të isha i humbur dhe nuk do të isha prej të udhëzuarve."
57. Thuaj: "Unë jam mbështetur në një provë të qartë nga Zoti im, ndërsa ju e përgënjeshtroni. Nuk është në dorën time ajo që kërkoni të shpejtohet. Vetëm Allahu vendos për të. Ai e shpjegon të vërtetën dhe Ai është më i miri i gjykuesve."
58. Thuaj: "Sikur të ishte në dorën time ajo që kërkoni të shpejtohet, çështja do të ishte zgjidhur mes meje dhe jush. Allahu e di më mirë të padrejtët."
59. Tek Ai janë çelësat e të fshehtës, askush nuk i di përveç Tij. Ai di ç’ka në tokë dhe në det. Asnjë fletë nuk bie pa dijeninë e Tij, dhe nuk ka asnjë farë në errësirat e tokës, as të freskët e as të thatë, që të mos jetë e shkruar në një Libër të qartë.
60. Ai ju vdes natën dhe e di çfarë keni bërë ditën. Pastaj ju ringjall për të përmbushur një afat të caktuar. Pastaj tek Ai është kthimi juaj, dhe Ai do t’ju informojë për atë që keni bërë.
61. Ai është që sundon mbi robërit e Tij dhe dërgon mbi ju roje, derisa, kur t’ju vijë vdekja, të dërguarit tanë e marrin shpirtin tuaj dhe nuk lënë pas dore asgjë.
62. Pastaj ata do të kthehen tek Allahu, Zoti i tyre i vërtetë. Vërtet, vetëm Ai gjykon, dhe Ai është më i shpejti në llogaritje.
63. Thuaj: "Kush ju shpëton nga errësirat e tokës dhe të detit, kur e thërrisni Atë me përulësi dhe fshehurazi, duke thënë: Nëse na shpëton prej kësaj, do të jemi vërtet mirënjohës?”
64. Thuaj: "Allahu ju shpëton prej saj dhe nga çdo fatkeqësi, por ju përsëri i bëni shok Atij."
65. Thuaj: "Ai ka fuqinë t’ju dërgojë ndëshkim nga lart ose nga poshtë jush, ose t’ju përçajë në grupe dhe t’i bëjë disa prej jush të shijojnë dhunën e të tjerëve." Shiko si i sqarojmë shenjat që ata të kuptojnë.
66. Populli yt e mohoi atë, ndonëse është e vërteta. Thuaj: "Unë nuk jam rojtari juaj."
67. Për çdo lajm ka një afat, dhe do ta kuptoni.
68. Kur të shohësh ata që tallen me ajetet Tona, largohu prej tyre derisa të hyjnë në një bisedë tjetër. Nëse djalli të bën të harrosh, atëherë mos u ul me popullin e padrejtë pas kujtimit.
69. Nuk u takon atyre që janë të devotshëm të japin llogari për ta, por vetëm t’i këshillojnë që të ruhen.
70. Lëri ata që e kanë bërë lojë dhe dëfrim fenë e tyre dhe që i ka mashtruar jeta e kësaj bote. Këshilloji me të (Kur’anin), që të mos dërgohet një shpirt në shkatërrim për atë që ka fituar. Përveç Allahut, nuk do të ketë as mbrojtës, as ndërmjetësues. Edhe sikur të ofrojë çdo lloj shpërblimi, nuk do të pranohet. Ata janë që janë shkatërruar për shkak të asaj që bënë. Ata kanë pije nga uji i valë dhe ndëshkim të dhimbshëm për shkak se mohonin.
71. Thuaj: "A ta thërrasim përveç Allahut atë që nuk mund të na sjellë as dobi e as dëm, dhe të kthehemi pas, pasi Allahu na ka udhëzuar?" Si ai që është mashtruar nga djajtë në tokë dhe është i hutuar, edhe pse ka miq që e thërrasin në rrugën e drejtë: "Eja tek ne!" Thuaj: "Udhëzimi i Allahut është udhëzimi i vërtetë. Dhe ne jemi urdhëruar të dorëzohemi para Zotit të botëve."
72. Dhe të falim namazin dhe të kemi frikë Atë. Ai është që do t’ju tubojë tek Ai.
73. Ai është që krijoi qiejt dhe tokën me të vërtetën. Kur të thotë "Bëhu!", ajo bëhet. Fjala e Tij është e vërtetë. Dhe vetëm Ai sundon Ditën kur do të fryhet në Sur. Ai është që di të fshehtën dhe të dukshmen, dhe Ai është i Urtë dhe i Gjithëdijshëm.
74. Dhe kur Ibrahimi i tha babait të tij Azar: "A i merr idhujt për zotër? Unë të shoh ty dhe popullin tënd në humbje të qartë."
75. Kështu Ne i treguam Ibrahimit mbretërinë e qiejve dhe të tokës, që të bëhej një nga ata që besojnë me bindje të plotë.
76. Kur ra nata mbi të, ai pa një yll dhe tha: "Ky është Zoti im!" Por kur ylli u zhduk, tha: "Unë nuk i dua ata që zhduken."
77. Kur pa hënën duke u ngritur, tha: "Ky është Zoti im!" Por kur u zhduk, tha: "Nëse Zoti im nuk më udhëzon, do të jem nga populli i humbur."
78. Kur pa diellin duke u ngritur, tha: "Ky është Zoti im! Ky është më i madh!" Por kur u zhduk, tha: "O populli im! Unë jam larg nga ajo që i shoqëroni Allahut!"
79. Unë ia kam kthyer fytyrën Time Atij që krijoi qiejt dhe tokën, si besimtar i pastër, dhe nuk jam prej idhujtarëve."
80. Dhe populli i tij debatoi me të. Ai tha: "A debatoni me mua për Allahun, kur Ai më ka udhëzuar? Unë nuk kam frikë nga ata që ju i vini si shokë Atij, përveçse nëse Zoti im dëshiron ndonjë gjë. Zoti im përfshin çdo gjë me dijen e Tij. A nuk do të merrni mësim?"
81. E si të frikësohem unë nga ata që ju i shoqëroni Allahut, kur ju nuk keni frikë që i shoqëroni Allahut ata për të cilët Ai nuk ju ka zbritur ndonjë argument? Cili nga këto dy grupe meriton më shumë siguri, nëse e dini?
82. Ata që besojnë dhe nuk e përziejnë besimin e tyre me padrejtësi, për ta ka siguri dhe ata janë të udhëzuar.
83. Kjo është prova Jonë që ia dhamë Ibrahimit kundër popullit të tij. Ne e lartësojmë kë të duam në shkallë. Vërtet, Zoti yt është i Urtë dhe i Gjithëdijshëm.
84. Dhe Ne i dhuruam atij Is’hakun dhe Jakubin, të dy i udhëzuam, e më parë patëm udhëzuar Nuhun, dhe nga pasardhësit e tij: Davudin, Sulejmanin, Ejubin, Jusufin, Musain dhe Harunin. Kështu i shpërblejmë ata që bëjnë mirë.
85. Po ashtu (i udhëzuam) Zekerijanë, Jahjanë, Isain dhe Iliasin, të gjithë ishin prej të mirëve.
86. Edhe Ismailin, Eljesain, Junusin dhe Lutin – secilin prej tyre e lartësuam mbi njerëzit e tjerë.
87. Dhe disa nga etërit e tyre, pasardhësit e tyre dhe vëllezërit e tyre – Ne i zgjodhëm dhe i udhëzuam në rrugën e drejtë.
88. Ky është udhëzimi i Allahut, me të cilin Ai udhëzon kë të dojë nga robërit e Tij. Por, nëse ata do të kishin bërë shirk (t’i shoqëronin dikë Allahut), veprat e tyre do të ishin të pavlefshme.
89. Këta janë ata të cilëve Ne u dhamë Librin, gjykimin dhe profecinë. Por, nëse këta (populli yt) i mohojnë, atëherë Ne ia kemi besuar ato një populli tjetër që nuk i mohon.
90. Këta janë ata që Allahu i udhëzoi, prandaj ndiqi udhëzimin e tyre. Thuaj: "Unë nuk kërkoj nga ju ndonjë shpërblim për këtë (përçimin e mesazhit). Kjo nuk është tjetër veçse një këshillë për botët."
91. Ata nuk e çmojnë Allahun ashtu si duhet, kur thonë: "Allahu nuk i ka zbritur ndonjë gjë njeriut." Thuaj: "Kush e zbriti Librin që e solli Musai si dritë dhe udhëzim për njerëzit, të cilin ju e bëni copë-copë, një pjesë e tregoni e një pjesë e fshehni, ndërsa juve ju është mësuar ajo që nuk e dinit as ju, as prindërit tuaj?" Thuaj: "Allahu!" Pastaj lëri ata të zbaviten në kotësinë e tyre.
92. Ky është një libër i bekuar që Ne e kemi zbritur, për të vërtetuar atë që ishte para tij dhe që të paralajmërojmë Nënën e Qyteteve (Mekën) dhe ata që janë përreth saj. Ata që besojnë në botën tjetër, do të besojnë në të dhe do t’i përmbahen namazit të tyre.
93. Kush është më i padrejtë se ai që shpif gënjeshtër për Allahun ose thotë: "Më është shpallur," ndërsa nuk i është shpallur asgjë, ose ai që thotë: "Do të shpall diçka të ngjashme me atë që ka shpallur Allahu"? Sikur t’i shihje të padrejtët në çastin e vdekjes, kur engjëjt zgjasin duart e tyre (duke u thënë): "Nxirrni shpirtrat tuaj! Sot do të shpërbleheni me dënim poshtërues për shkak të asaj që keni thënë pa të drejtë për Allahun dhe për shkak se jeni sjellë me mendjemadhësi ndaj ajeteve të Tij."
94. Dhe do të vijë para Nesh i vetëm, ashtu siç ju krijuam herën e parë, duke lënë pas krahëve atë që ju dhamë. Dhe nuk do t’i shohim me ju ndërmjetësuesit tuaj që ju i pretendonit se ishin bashkëpunëtorë të Allahut. Lidhjet midis jush janë shkëputur dhe gjithçka që shpikët ju ka humbur.
95. Allahu është Ai që bën që fara dhe bërthama të çahen e të mbijnë. Ai nxjerr të gjallën nga e vdekura dhe nxjerr të vdekurën nga e gjalla. Ky është Allahu, e si atëherë shmangeni?
96. Ai është që çan agimin dhe e ka bërë natën për pushim, e diellin dhe hënën për llogaritje. Ky është përcaktimi i të Plotfuqishmit, të Gjithëdijshmit.
97. Ai është që bëri për ju yjet, që të orientoheni me to në errësirat e tokës dhe të detit. Ne i sqarojmë shenjat për një popull që di.
98. Ai është që ju krijoi nga një shpirt i vetëm dhe pastaj ju dha një vendqëndrim dhe një vendruajtje. Ne i kemi sqaruar shenjat për një popull që kupton.
99. Ai është që zbret ujë nga qielli dhe me të nxjerr bimësi të çdo lloji. Prej saj prodhojmë gjethe të gjelbra, nga të cilat prodhojmë grurë, rrush, ullinj dhe shegë. Shikoni frutat kur çelin dhe kur piqen! Në këto ka shenja për një popull që beson.
100. Ata i kanë bërë Allahut shokë xhindët, ndërsa Ai i krijoi ata, dhe pa ndonjë dije i kanë shpikur Atij djem dhe vajza. Qoftë i Lartësuar Allahu mbi atë që i përshkruajnë!
101. Ai është Krijuesi i qiejve dhe i tokës. Si mund të ketë Ai fëmijë, kur Ai nuk ka bashkëshorte? Ai ka krijuar çdo gjë dhe Ai është i Gjithëdijshëm për çdo gjë.
102. Ky është Allahu, Zoti juaj. Nuk ka zot tjetër përveç Tij. Ai është Krijuesi i çdo gjëje, andaj adhuroni Atë. Ai është Kujdestari i çdo gjëje.
103. Sytë nuk e kapin Atë, por Ai i kap të gjitha shikimet. Ai është i Buti dhe i Gjithëdijshmi.
104. Ju kanë ardhur prova nga Zoti juaj. Kush i sheh, do të ketë dobi për veten, e kush nuk i sheh, do të dëmtojë veten. Dhe unë nuk jam rojtar i juaj.
105. Kështu Ne i sqarojmë argumentet në mënyra të ndryshme, që ata të thonë: "Ti ke studiuar", dhe që ta bëjmë të qartë për një popull që di.
106. Ndiq atë që të është shpallur nga Zoti yt! Nuk ka zot tjetër përveç Tij, dhe largohu nga idhujtarët!
107. Sikur të donte Allahu, ata nuk do të bënin shirk. Ne nuk të kemi bërë rojtar të tyre dhe nuk je kujdestar i tyre.
108. Mos i fyeni ata që i thërrasin përveç Allahut, që të mos e shajnë Allahun pa ditur! Kështu Ne ia kemi zbukuruar çdo populli veprat e tyre. Pastaj tek Zoti i tyre do të kthehen dhe Ai do t’i njoftojë për atë që bënin.
109. Ata betohen me betimin më të fortë se, nëse do t’u vinte një shenjë, me siguri do të besonin. Thuaj: "Shenjat janë vetëm te Allahu." Por, si ta dini se, edhe nëse do t’u vinte, ata nuk do të besonin?
110. Ne do t’ua kthejmë zemrat dhe sytë ashtu si nuk besuan në të herën e parë, dhe do t’i lëmë të bredhin të hutuar në pabesinë e tyre.
111. Edhe sikur t’ua dërgonim engjëjt, edhe sikur të flisnin me të vdekurit, edhe sikur t’i mblidhnim para tyre të gjitha shenjat, ata nuk do të besonin, përveç nëse Allahu do të donte. Por shumica e tyre janë të paditur.
112. Kështu, Ne i kemi caktuar çdo profeti armiq, djaj nga njerëzit dhe xhindët, që i frymëzojnë njëri-tjetrit fjalë të bukura, për t’i mashtruar. Po të donte Zoti yt, ata nuk do ta bënin këtë, prandaj largohu prej tyre dhe nga ajo që shpikin.
113. Që zemrat e atyre që nuk besojnë në botën tjetër të priren drejt saj, ta pëlqejnë dhe të bëjnë atë që duan.
114. A të kërkoj ndonjë gjykatës tjetër përveç Allahut, kur Ai është që e ka zbritur Librin e shpjeguar qartë? Ata që u dhamë Librin e dinë se ai është shpallur nga Zoti yt me të vërtetën, prandaj mos dysho aspak!
115. Fjala e Zotit tënd është përmbushur në të vërtetë dhe në drejtësi. Askush nuk mund t’i ndryshojë fjalët e Tij, dhe Ai është Dëgjuesi dhe i Gjithëdijshmi.
116. Nëse ndjek shumicën e njerëzve në tokë, ata do të të largojnë nga rruga e Allahut. Ata nuk ndjekin gjë tjetër veç supozimeve dhe nuk bëjnë gjë tjetër veçse gënjejnë.
117. Zoti yt e di më së miri kush e lë rrugën e Tij dhe Ai e di më së miri kush janë të udhëzuarit.
118. Hani nga ajo mbi të cilën është përmendur emri i Allahut, nëse jeni besimtarë të ajeteve të Tij.
119. Pse të mos hani nga ajo mbi të cilën është përmendur emri i Allahut, kur Ai jua ka shpjeguar se çfarë ju është ndaluar, përveçse nëse jeni të shtrënguar? Shumë prej tyre i largojnë të tjerët me dëshirat e tyre, pa pasur dijeni. Me të vërtetë, Zoti yt e di më së miri për ata që e kalojnë kufirin.
120. Largohuni nga mëkatet, qofshin të dukshme apo të fshehta. Ata që fitojnë mëkate do të shpërblehen sipas asaj që kanë bërë.
121. Mos hani nga ajo mbi të cilën nuk është përmendur emri i Allahut, sepse është mëkat. Me të vërtetë, djajtë i frymëzojnë të afërmit e tyre që të debatojnë me ju. Por nëse i dëgjoni ata, atëherë me të vërtetë jeni idhujtarë.
122. A është njësoj ai që ka qenë i vdekur, e Ne e ringjallëm dhe i dhamë dritë me të cilën ecën mes njerëzve, me atë që është në errësira dhe nuk del prej tyre? Kështu u është zbukuruar mohuesve ajo që bëjnë.
123. Kështu Ne kemi caktuar për çdo vend kryetarët e mëkatarëve, që të bëjnë kurthe në të. Por ata nuk i bëjnë kurthe askujt tjetër përveç vetes, dhe nuk e ndiejnë.
124. Kur u vjen atyre një shenjë, thonë: “Ne nuk do të besojmë derisa të na jepet diçka e ngjashme me atë që iu dha të dërguarve të Allahut.” Allahu e di më së miri ku e vendos mesazhin e Tij. Ata që kryejnë mëkate, do të goditen nga një poshtërim i madh para Allahut dhe një dënim i ashpër për shkak të asaj që bënin.
125. Atij që Allahu dëshiron ta udhëzojë, ia hap gjoksin për Islamin, ndërsa atij që dëshiron ta lërë në humbje, ia bën gjoksin të ngushtë dhe të tendosur, sikur të ngjitej në qiell. Kështu Allahu vendos ndyrësinë mbi ata që nuk besojnë.
126. Kjo është rruga e drejtë e Zotit tënd. Ne kemi shpjeguar shenjat për një popull që pranon këshilla.
127. Ata do të kenë shtëpinë e paqes tek Zoti i tyre, dhe Ai do të jetë mbrojtësi i tyre për atë që bënin.
128. Ditën kur Ai do t’i tubojë të gjithë, do t’u thotë xhindëve: “O grup i xhindëve! Ju keni fituar shumë pasues nga njerëzit.” Dhe të afërmit e tyre nga njerëzit do të thonë: “Zoti ynë, kemi përfituar nga njëri-tjetri dhe kemi arritur afatin tonë që Ti ke caktuar për ne.” Ai do të thotë: “Zjarri është vendbanimi juaj, aty do të jeni përgjithmonë, përveç atyre që Allahu dëshiron ndryshe.” Me të vërtetë, Zoti yt është i Urtë dhe i Gjithëdijshëm.
129. Kështu Ne i bëjmë të padrejtët miq të njëri-tjetrit për shkak të asaj që bënin.
130. O grupe të xhindëve dhe njerëzve! A nuk ju kanë ardhur të dërguar nga mesi juaj që t’ju shpjegojnë shenjat e Mia dhe t’ju paralajmërojnë për takimin tuaj në këtë Ditë? Ata do të thonë: “Dëshmojmë kundër vetes sonë.” Jeta e kësaj bote i mashtroi ata dhe dëshmuan kundër vetvetes se ishin mohues.
131. Kjo ndodhi sepse Zoti yt nuk e shkatërron një qytet për shkak të padrejtësisë, ndërsa banorët e tij janë të pavetëdijshëm.
132. Secili do të ketë shkallët e veta sipas asaj që ka bërë. Zoti yt nuk është i pavetëdijshëm për atë që ata bëjnë.
133. Zoti yt është i pasur dhe i mbushur me mëshirë. Nëse dëshiron, do t’ju zhdukë dhe do t’ju zëvendësojë me një popull tjetër, ashtu siç ju ka krijuar nga pasardhësit e një populli tjetër.
134. Me të vërtetë, ajo që ju është premtuar do të vijë dhe ju nuk mund ta shmangni atë.
135. Thuaj: “O populli im! Veproni sipas pozitës tuaj, edhe unë do të veproj. Do ta kuptoni se për kë është përfundimi i mirë në këtë botë. Vërtet, të padrejtët nuk do të shpëtojnë.”
136. Ata i ndanë Allahut një pjesë nga të mbjellat dhe bagëtitë, dhe thanë: “Kjo është për Allahun, sipas pretendimeve tona, dhe kjo është për idhujt tanë.” Por ajo që ishte për idhujt e tyre nuk i arrinte Allahut, ndërsa ajo që ishte për Allahun u arrinte idhujve të tyre. Sa gjykim i keq është ky!
137. Kështu idhujt u zbukuruan shumë idhujtarëve që të vrisnin fëmijët e tyre, për t’i shkatërruar ata dhe për t’ua ngatërruar fenë. Sikur të donte Allahu, ata nuk do ta bënin këtë, por lëri ata dhe shpikjet e tyre.
138. Ata thonë: “Këto janë bagëti dhe të mbjella të ndaluara. Askush nuk mund t’i hajë, përveç kujt ne duam.” Dhe ka bagëti që u është ndaluar shpinëngarkimi dhe bagëti mbi të cilat nuk përmendet emri i Allahut. Ata shpikin gënjeshtra për Allahun. Ai do t’i ndëshkojë për atë që shpikin.
139. Ata thonë: “Ajo që është në barkun e këtyre bagëtive është vetëm për burrat tanë, ndërsa për gratë tona është e ndaluar.” Por nëse është i vdekur, atëherë të gjithë janë pjesëmarrës në të. Ai do t’i ndëshkojë për këtë shpifje. Me të vërtetë, Ai është i Urtë dhe i Gjithëdijshëm.
140. Me të vërtetë, të humbur janë ata që vrasin fëmijët e tyre nga marrëzia dhe padija dhe që ndalojnë atë që u ka dhënë Allahu, duke shpifur për Allahun. Ata janë vërtet të humbur dhe nuk janë të udhëzuar.
141. Ai është që krijoi kopshte me pemishte, të mbjella dhe të egra, dhe palma hurmash, të mbjella dhe jo të mbjella, dhe vreshta, ullinj dhe shegë, të ngjashme dhe të ndryshme. Hani nga frutat e tyre kur japin fryt, por jepni hakun e tyre ditën e korrjes dhe mos shpenzoni me tepri. Allahu nuk i do shkapërderdhësit.
142. Nga bagëtitë ka disa për barrë dhe disa për mish. Hani nga ato që ju ka dhënë Allahu dhe mos ndiqni hapat e djallit. Ai është armiku juaj i hapur.
143. Tetë lloje bagëtish: dy nga dhentë dhe dy nga dhitë. Thuaj: "A i ka ndaluar Allahu dy meshkujt apo dy femrat, apo atë që ndodhet në mitrat e dy femrave? Më njoftoni me dije nëse jeni të sinqertë."
144. Dhe dy nga devetë dhe dy nga lopët. Thuaj: "A i ka ndaluar Allahu dy meshkujt apo dy femrat, apo atë që ndodhet në mitrat e dy femrave? Apo ishit të pranishëm kur Allahu ju urdhëroi për këtë?" E kush është më i padrejtë se ai që shpik gënjeshtër për Allahun për ta çuar në humbje njerëzit pa ditur? Me të vërtetë, Allahu nuk e udhëzon popullin e padrejtë.
145. Thuaj: "Unë nuk gjej në atë që më është shpallur diçka të ndaluar për ndonjë njeri që ta hajë, përveç nëse është e ngordhur, ose gjak i derdhur, ose mish derri – sepse ai është i ndotur – ose diçka që është therur për dikë tjetër përveç Allahut. Por kush është i shtrënguar, pa kaluar kufijtë e domosdoshmërisë dhe pa e tepruar, Zoti yt është Falës dhe Mëshirues."
146. Ndërsa për hebrenjtë, Ne ndaluam çdo kafshë me thundra të plota, dhe nga lopët dhe dhitë u ndaluam dhjamin e tyre, përveç atij që është në shpinat e tyre ose në zorrët, ose që është i përzier me eshtra. Kjo ishte ndëshkimi për padrejtësinë e tyre. Me të vërtetë, Ne jemi të sinqertë.
147. Por nëse të përgënjeshtrojnë, thuaj: "Zoti juaj është mëshirëplotë, por dënimi i Tij nuk mund të zmbrapset nga populli keqbërës."
148. Idhujtarët do të thonë: "Sikur të donte Allahu, nuk do të kishim bërë shirk, as ne, as etërit tanë, dhe nuk do të kishim ndaluar asgjë." Kështu përgënjeshtruan edhe ata që ishin para tyre, derisa e shijuan ndëshkimin Tonë. Thuaj: "A keni ndonjë dije që mund ta shfaqni për ne? Ju ndiqni vetëm hamendësime dhe gënjeni."
149. Thuaj: "Allahu ka argumentin më bindës. Sikur të donte, të gjithë do t’ju udhëzonte."
150. Thuaj: "Sillni dëshmitarët tuaj që dëshmojnë se Allahu e ka ndaluar këtë!" Nëse dëshmojnë, mos dëshmo me ta dhe mos ndiq dëshirat e atyre që i mohojnë ajetet Tona, dhe të atyre që nuk besojnë në botën tjetër dhe i shoqërojnë Allahut shokë."
151. Thuaj: "Ejani, t’ju lexoj atë që Zoti juaj jua ka ndaluar: të mos i bëni shok Atij asgjë, të silleni mirë me prindërit, të mos i vrisni fëmijët tuaj nga frika e varfërisë – Ne ju ushqejmë ju dhe ata, të mos iu afroni të këqijave, qoftë të dukshme apo të fshehta, dhe të mos e vrisni një njeri që Allahu e ka ndaluar, përveçse me të drejtë. Këto janë gjëra që Ai ju ka urdhëruar që të mendoni."
152. Mos iu afroni pasurisë së jetimit, përveçse në mënyrën më të mirë, derisa ai të arrijë pjekurinë. Plotësoni masën dhe peshën me drejtësi. Ne nuk ngarkojmë askënd përtej mundësive të tij. Kur flisni, të jeni të drejtë, edhe nëse është kundër një të afërmi. Dhe përmbushni obligimet e Allahut. Këto janë gjëra që Ai ju ka urdhëruar që të përkujtoni."
153. Kjo është rruga Ime e drejtë, prandaj ndiqeni atë dhe mos ndiqni rrugë të tjera që do t’ju ndajnë nga rruga e Tij. Këto janë gjëra që Ai ju ka urdhëruar që të ruheni."
154. Pastaj Ne ia dhamë Musait Librin si plotësim për atë që bënte mirë dhe si sqarim për çdo gjë, si udhëzim dhe mëshirë, që ata të besojnë në takimin me Zotin e tyre.
155. Ky është një Libër i bekuar që Ne e kemi zbritur, prandaj ndiqeni dhe kini frikë Allahun që të mëshiroheni.
156. Që të mos thoni: "Libri u zbrit vetëm për dy grupe para nesh dhe ne nuk ishim të vetëdijshëm për mësimet e tyre."
157. Ose të mos thoni: "Sikur të na ishte zbritur neve Libri, ne do të ishim më të udhëzuar se ata." Ju ka ardhur një dëshmi nga Zoti juaj, udhëzim dhe mëshirë. Kush është më i padrejtë se ai që përgënjeshtron ajetet e Allahut dhe largohet prej tyre? Do t’i shpërblejmë ata që largohen nga ajetet Tona me ndëshkim të rëndë për shkak të largimit të tyre.
158. A presin ata që t’u vijnë engjëjt ose të vijë Zoti yt ose të vijnë disa shenja nga Zoti yt? Ditën kur do të vijnë disa shenja nga Zoti yt, nuk do të vlejë më besimi për atë që nuk ka besuar më parë ose që nuk ka bërë ndonjë vepër të mirë me besimin e tij. Thuaj: "Pritni! Edhe ne po presim."
159. Ata që ndanë fenë e tyre dhe u bënë grupe, ti nuk ke asgjë me ta. Çështja e tyre është vetëm te Allahu, dhe Ai do t’i njoftojë për atë që bënin.
160. Kush bën një vepër të mirë, do të marrë dhjetëfishin e saj, dhe kush bën një vepër të keqe, do të shpërblehet vetëm me një të tillë, dhe nuk do t’u bëhet padrejtësi.
161. Thuaj: "Mua më ka udhëzuar Zoti im në një rrugë të drejtë, një fe të qëndrueshme, fenë e Ibrahimit, besimtar i pastër, dhe ai nuk ishte nga idhujtarët."
162. Thuaj: "Namazi im, adhurimi im, jeta ime dhe vdekja ime janë për Allahun, Zotin e botëve."
163. Ai nuk ka shok. Kështu më është urdhëruar dhe unë jam i pari nga të dorëzuarit."
164. Thuaj: "A të kërkoj ndonjë tjetër për zot përveç Allahut, kur Ai është Zoti i çdo gjëje?" Çdo shpirt do të fitojë vetëm për vete dhe askush nuk do të bartë barrën e tjetrit. Pastaj tek Zoti juaj është kthimi juaj, dhe Ai do t’ju informojë për atë në të cilën kishit mospajtim.
165. Ai është që ju bëri pasardhës në tokë dhe ngriti disa prej jush mbi të tjerët në shkallë të ndryshme, për t’ju vënë në provë me atë që ju ka dhënë. Me të vërtetë, Zoti yt është i shpejtë në ndëshkim, por Ai është gjithashtu Falës dhe Mëshirues.