1. Barâatun mina-llâhi wa-rasûlihi ilâ-l-lazîna ‘âhadtum mina-l-mushrikîn
2. Fasîhû fi-l-ardi arba‘ata ashhurin wa‘lamû annakum ghayru mu‘jizî-llâhi wa-anna-llâha mukhzî-l-kâfirîn
3. Wa-adhânun mina-llâhi wa-rasûlihi ilâ-n-nâsi yawma-l-hajji-l-akbari anna-llâha barî’un mina-l-mushrikîna wa-rasûluhu, fa-in tubtum fa-huwa khayrun lakum, wa-in tawallaytum fa‘lamû annakum ghayru mu‘jizî-llâh, wa-bashshiri-l-lazîna kafarû bi-‘adhâbin alîm
4. Illâ-l-lazîna ‘âhadtum mina-l-mushrikîna thumma lam yanqusûkum shay’an wa-lam yuzâhirû ‘alaykum ahadan, fa-atimmû ilayhim ‘ahdahum ilâ muddati-him, inna-llâha yuhibbu-l-muttaqîn
5. Fa-idha insalakha-l-ash-huru-l-hurum fa-qtulû-l-mushrikîna haysu wajadtumûhum wa-khudhûhum wa-hsuru-hum wa-uq‘udû lahum kulla marsadin, fa-in tâbû wa-aqâmû-s-salâta wa-âtawu-z-zakâta fa-khallû sabîla-hum, inna-llâha ghafûrun rahîm
6. Wa-in ahadun mina-l-mushrikîna istajâraka fa-ajirhu hattâ yasma‘a kalâma-llâh, thumma abliqh-hu ma’manah, dhâlika bi-annahum qawmun lâ ya‘lamûn
7. Kayfa yakûnu li-l-mushrikîna ‘ahdun ‘inda-llâhi wa-‘inda rasûlihi illâ-l-lazîna ‘âhadtum ‘inda-l-masjidi-l-harâmi, fa-mâ-staqâmû lakum fa-staqîmû lahum, inna-llâha yuhibbu-l-muttaqîn
8. Kayfa wa-in yazhharû ‘alaykum lâ yarqun fîkum illan wa-lâ dhimmatan, yur’ûnkum bi-afwâhihim wa-ta’bâ qulubuhum, wa-aktharuhum fâsiqûn
9. Ishtaraw bi-âyâti-llâhi thamanan qalîlan fa-saddû ‘an sabîli-hi, innahum sâ’a mâ kânû ya‘malûn
10. Lâ yarqun fî mu’minin illan wa-lâ dhimmatan, wa-ulâ’ika humu-l-mu‘tadûn
11. Fa-in tâbû wa-aqâmû-s-salâta wa-âtawu-z-zakâta fa-ikhwânukum fî-d-dîn, wa-nufassilu-l-âyâti li-qawmin ya‘lamûn
12. Wa-in nakathû aymânahum min ba‘di ‘ahdihim wa-t‘anû fî dînikum fa-qâtilû a’immata-l-kufri, innahum lâ aymâna lahum la‘allahum yantahûn
13. A-lâ tuqâtilûna qawman nakathû aymânahum wa-hammû bi-ikhrâji-r-rasûli wa-hum bada’ûkum awwala marratin, a-takhshawnahum, fa-llâhu ahaqqu an takhshawhu in kuntum mu’minîn
14. Qâtilûhum yu‘adh-dhihumu-llâhu bi-aydîkum wa-yukhzihim wa-yansurkum ‘alayhim wa-yashfi sudûra qawmin mu’minîn
15. Wa-yudh-hibi ghayza qulûbihim wa-yatûbu-llâhu ‘alâ man yashâ’, wa-llâhu ‘alîmun hakîm
16. Am hasibtum an tutrakû wa-lammâ ya‘lamu-llâhu l-ladhîna jâhadû minkum wa-lam yattakhidhû min dûni-llâhi wa-lâ rasûlihi wa-lâ-l-mu’minîna walîjan, wa-llâhu khabîrun bi-mâ ta‘malûn
17. Mâ kâna li-l-mushrikîna an ya‘murû masâjida-llâhi shâhidîna ‘alâ anfusihim bi-l-kufri, ulâ’ika habitat a‘mâluhum wa-fî-n-nâri hum khâlidûn
18. Innamâ ya‘muru masâjida-llâhi man âmana bi-llâhi wa-l-yawmi-l-âkhiri wa-aqâma-s-salâta wa-âtâ-z-zakâta wa-lam yakhsha illâ-llâha, fa-‘asâ ulâ’ika an yakûnû mina-l-muhtadîn
19. A-ja‘altum siqâyata-l-hâjji wa-‘imârata-l-masjidi-l-harâmi ka-man âmana bi-llâhi wa-l-yawmi-l-âkhiri wa-jâhada fî sabîli-llâh, lâ yastawûna ‘inda-llâh, wa-llâhu lâ yahdî-l-qawma-z-zâlimîn
20. Al-ladhîna âmanû wa-hâjarû wa-jâhadû fî sabîli-llâhi bi-amwâlihim wa-anfusihim a‘zamu darajatan ‘inda-llâhi wa-ulâ’ika humu-l-fâ’izûn
21. Yubashshiruhum rabbuhum bi-rahmatin minhu wa-ridwânin wa-jannâtin lahum fîhâ na‘îmun muqîm
22. Khâlidîna fîhâ abadan, inna-llâha ‘indahu ajrun ‘azîm
23. Yâ ayyuhâ-lladhîna âmanû lâ tattakhidhû âbâ’akum wa-ikhwânakum awliyâ’a in istahabbû-l-kufra ‘alâ-l-îmân, wa-man yatawallahum minkum fa-ulâ’ika humu-z-zâlimûn
24. Qul in kâna âbâ’ukum wa-abnâ’ukum wa-ikhwânukum wa-azwâjukum wa-‘ashîratukum wa-amwâlun iqtaraf-tumûhâ wa-tijâratun takhshawnâ kasâdahâ wa-masâkinu tardawnahâ, a-habba ilaykum mina-llâhi wa-rasûlihi wa-jihâdin fî sabîlihi, fa-tarabbasû hattâ ya’tiya-llâhu bi-amrihi, wa-llâhu lâ yahdî-l-qawma-l-fâsiqîn
25. La-qad nasarakumu-llâhu fî mawâti’a kathîratin wa-yawma hunaynin idh a‘jabatkum kathratukum fa-lam tughni ‘ankum shay’an wa-dâqat ‘alaykumu-l-ardu bimâ rahubat thumma wallaytum mudbirîn
26. Thumma anzala-llâhu sakînatahu ‘alâ rasûlihi wa-‘alâ-l-mu’minîna wa-anzala junûdan lam tarawhâ wa-‘adh-dhaba-l-ladhîna kafarû, wa-dhâlika jazâ’u-l-kâfirîn
27. Thumma yatûbu-llâhu min ba‘di dhâlika ‘alâ man yashâ’u, wa-llâhu ghafûrun rahîm
28. Yâ ayyuhâ-lladhîna âmanû innamâ-l-mushrikûna najasun fa-lâ yaqrabû-l-masjida-l-harâma ba‘da ‘âmihim hâdhâ, wa-in khiftum ‘aylatan fa-sawfa yughnikumu-llâhu min fadlihi in shâ’a, inna-llâha ‘alîmun hakîm
29. Qâtilû-lladhîna lâ yu’minûna bi-llâhi wa-lâ bi-l-yawmi-l-âkhiri wa-lâ yuharrimûna mâ harrama-llâhu wa-rasûluhu wa-lâ yadînûna dîna-l-haqqi mina-lladhîna ûtû-l-kitâba hattâ yu‘tu-l-jizyata ‘an yadin wa-hum sâghirûn
30. Wa-qâlati-l-yahûdu ‘uzayrun ibnu-llâhi wa-qâlati-n-nasârâ-l-masîhu ibnu-llâhi, dhâlika qawluhum bi-afwâhihim, yudhâh’ûn qawla-l-ladhîna kafarû min qablu, qâtalahumu-llâhu annâ yu’fakûn
31. Ittakhadhû ahbârahum wa-ruh’bânahum arbâban min dûni-llâhi wa-l-masîha-bna maryama wa-mâ umirû illâ li-ya‘budû ilâhan wâhidan, lâ ilâha illâ huwa, subhânahu ‘ammâ yushrikûn
32. Yurîdûna an yutfi’û nûra-llâhi bi-afwâhihim wa-ya’bâ-llâhu illâ an yutimma nûrahu wa-law kariha-l-kâfirûn
33. Huwa-lladhî arsala rasûlahu bi-l-hudâ wa-dîni-l-haqqi li-yuz’hirahu ‘alâ-d-dîni kullihi wa-law kariha-l-mushrikûn
34. Yâ ayyuhâ-lladhîna âmanû inna kathîran mina-l-ahbâri wa-r-ruh’bâni la-ya’kulûna amwâla-n-nâsi bi-l-bâtili wa-yasuddûna ‘an sabîli-llâh, wa-lladhîna yaknizûna-dh-dhahaba wa-l-fidda wa-lâ yunfiqûnaha fî sabîli-llâhi fa-bashshirhum bi-‘adhâbin alîm
35. Yawma yuhmâ ‘alayhâ fî nâri jahannama fa-tukwa bihâ jibâhuhum wa-junûbuhum wa-zuhûruhum, hâdhâ mâ kanaztum li-anfusikum fa-dhûqû mâ kuntum taknizûn
36. Inna ‘iddata-sh-shuhûri ‘inda-llâhi ithnâ ‘ashara shahran fî kitâbi-llâhi yawma khalaqa-s-samâwâti wa-l-arda minhâ arba‘atun hurum, dhâlika-d-dînu-l-qayyim, fa-lâ tazlimû fîhinna anfusakum wa-qâtilû-l-mushrikîna kâffatan kamâ yuqâtilûnakum kâffatan wa-‘lamû anna-llâha ma‘a-l-muttaqîn
37. Innamâ-n-nasî’u ziyâdatun fî-l-kufri yudallu bihî-l-ladhîna kafarû yuhillûnahu ‘âman wa-yuharrimûnahu ‘âman li-yuwâti’û ‘iddata mâ harrama-llâhu fa-yuhillû mâ harrama-llâh, zuyyina lahum sû’u a‘mâlihim wa-llâhu lâ yahdî-l-qawma-l-kâfirîn
38. Yâ ayyuhâ-lladhîna âmanû mâ lakum idhâ qîla lakumu-nfirû fî sabîli-llâhi-th-thâqaltum ilâ-l-ard, a-radîtum bi-l-hayâti-d-dunyâ mina-l-âkhirah, fa-mâ matâ‘u-l-hayâti-d-dunyâ fî-l-âkhirati illâ qalîl
39. Illâ tanfirû yu‘adh-dhibkum ‘adhâban alîman wa-yastabdil qawman ghayrakum wa-lâ tadhurrûhu shay’an wa-llâhu ‘alâ kulli shay’in qadîr
40. Illâ tansurûhu fa-qad nasarahu-llâhu idh akhrajahu-l-ladhîna kafarû thâniya-th-nayni idh humâ fî-l-ghâri idh yaqûlu li-sâhibihi lâ tahzan inna-llâha ma‘anâ, fa-anzala-llâhu sakînatahu ‘alayhi wa-ayyadahu bi-junûdin lam tarawhâ wa-ja‘ala kalimata-l-ladhîna kafarû-s-suflâ wa-kalimatu-llâhi hiya-l-‘ulyâ, wa-llâhu ‘azîzun hakîm
41. Infirû khifâfan wa-thiqâlan wa-jâhidû bi-amwâlikum wa-anfusikum fî sabîli-llâh, dhâlikum khayrun lakum in kuntum ta‘lamûn
42. Law kâna ‘aradan qarîban wa-safaran qâsidan la-ttaba‘ûka wa-lâkin ba‘udat ‘alayhimu-sh-shuqqu, wa-sayahlifûna bi-llâhi lawi-stata‘nâ la-kharajnâ ma‘akum, yuhlikûna anfusahum wa-llâhu ya‘lamu innahum la-kâdhibûn
43. ‘Afâ-llâhu ‘anka lima adhinta lahum hattâ yatabayyana laka-l-ladhîna sadaqû wa-ta‘lama-l-kâdhibîn
44. Lâ yasta’dhinuka-l-ladhîna yu’minûna bi-llâhi wa-l-yawmi-l-âkhiri an yujâhidû bi-amwâlihim wa-anfusihim, wa-llâhu ‘alîmun bi-l-muttaqîn
45. Innamâ yasta’dhinuka-l-ladhîna lâ yu’minûna bi-llâhi wa-l-yawmi-l-âkhiri wa-rtâbat qulûbuhum fa-hum fî raybihim yataraddadûn
46. Wa-law arâdû-l-khurûja la-a‘addû lahu ‘uddatan wa-lâkin kariha-llâhu-n-b‘âthahum fa-thabbatahum wa-qîla uq‘udû ma‘a-l-qâ‘idîn
47. Law kharajû fîkum mâ zâdûkum illâ khabâlan wa-la-awda‘û khilâlakum yabghûnakumu-l-fitnata wa-fîkum sammâ‘ûna lahum, wa-llâhu ‘alîmun bi-z-zâlimîn
48. La-qad ibtaghawu-l-fitnata min qablu wa-qallabû laka-l-umûra hattâ jâ’a-l-haqqu wa-zahara amru-llâhi wa-hum kârihûn
49. Wa-minhum man yaqûlu’-dh-’li wa-lâ taftinnî, alâ fî-l-fitnati saqatû, wa-inna jahannama la-muhîtatun bi-l-kâfirîn
50. In tusibka hasanatun tasu’hum wa-in tusibka musîbatun yaqûlû qad akhadhnâ amranâ min qablu wa-yatawallaw wa-hum farihûn
51. Qul lan yusîbanâ illâ mâ kataba-llâhu lanâ huwa mawlânâ wa-‘alâ-llâhi fa-l-yatawakkali-l-mu’minûn
52. Qul hal tarabbasun binâ illâ ihdâ-l-husnayayni wa-nahnu natarabbasu bikum an yusîbakumu-llâhu bi-‘adhâbin min ‘indihî aw bi-aydinâ fa-tarabbasû innâ ma‘akum mutarabbisûn
53. Qul anfiqû taw‘an aw karhan lan yutaqabbala minkum, innakum kuntum qawman fâsiqîn
54. Wa-mâ mana‘ahum an tuqbala minhum nafaqâtuhum illâ annahum kafarû bi-llâhi wa-bi-rasûlihi wa-lâ ya’tûna-s-salâta illâ wa-hum kusâlâ wa-lâ yunfiqûna illâ wa-hum kârihûn
55. Fa-lâ tu‘jibka amwâluhum wa-lâ awlâduhum, innamâ yurîdu-llâhu li-yu‘adh-dhibahum bihâ fî-l-hayâti-d-dunyâ wa-tazhaqa anfusuhum wa-hum kâfirûn
56. Wa-yahlifûna bi-llâhi innahum la-minkum wa-mâ hum minkum wa-lâkinahum qawmun yafraqûn
57. Law yajidû malja’an aw maghârâtin aw muddakhalan la-wallaw ilayhi wa-hum yajmaḥûn
58. Wa-minhum man yalmizuka fî-s-sadaqâti fa-in u‘ṭû minhâ radû wa-in lam yu‘ṭaw minhâ idhâ hum yaskhaṭûn
59. Wa-law annahum radû mâ âtâhumu-llâhu wa-rasûluhu wa-qâlû hasbunâ-llâh sawfa yu’tîna-llâhu min faḍlihi wa-rasûluh, innâ ilâ-llâhi râghibûn
60. Innamâ-s-sadaqâtu li-l-fuqarâ’i wa-l-masâkîni wa-l-‘âmilîna ‘alayhâ wa-l-mu’allafati qulûbuhum wa-fî-r-riqâbi wa-l-ghârimîna wa-fî sabîli-llâhi wa-bni-s-sabîl farîḍatan mina-llâh, wa-llâhu ‘alîmun ḥakîm
61. Wa-minhum alladhīna yu’dhūna an-nabiyya wa-yaqūlūna huwa udhun, qul udhunu khayrin lakum, yu’minu bi-llāhi wa yu’minu li-l-mu’minīna wa-raḥmatun li-lladhīna āmanū minkum, wa-lladhīna yu’dhūna rasūla-llāhi lahum ‘adhābun alīm
62. Yahlifūna bi-llāhi lakum li-yurḍūkum wa-llāhu wa-rasūluhu aḥaqqu an yurḍūhu in kānū mu’minīn
63. A-lam ya‘lamū annahu man yuḥādi-llāha wa-rasūlahu fa-anna lahu nāra jahannama khālidan fīhā, dhālika-l-khizyul-‘aẓīm
64. Yaḥdharu-l-munāfiqūna an tunazzala ‘alayhim sūratun tunabbi’uhum bimā fī qulūbihim, qul istahzi’ū inna-llāha mukhrijun mā taḥdharūn
65. Wa-la’in sa’altahum la-yaqūlunna innamā kunnā nakhūḍu wa-nal‘abu, qul a-bi-llāhi wa-āyātihi wa-rasūlihi kuntum tastahzi’ūn
66. Lā ta‘tadhirū qad kafartum ba‘da īmānikum, in na‘fu ‘an ṭā’ifatin minkum nu‘adh-dhib ṭā’ifatan bi-annahum kānū mujrimīn
67. Al-munāfiqūna wa-l-munāfiqātu ba‘ḍuhum min ba‘ḍ, ya’murūna bi-l-munkari wa-yanhawna ‘ani-l-ma‘rūfi wa-yaqbiḍūna aydiyahum, nasū-llāha fa-nasiyahum, inna-l-munāfiqīna humu-l-fāsiqūn
68. Wa‘ada-llāhu-l-munāfiqīna wa-l-munāfiqāti wa-l-kuffāra nāra jahannama khālidīna fīhā, hiya ḥasbuhum wa-la‘anahumu-llāhu wa-lahum ‘adhābun muqīm
69. Ka-lladhīna min qablikum, kānū ashadda minkum quwwatan wa-akthara amwālan wa-awlādāan fa-istamta‘ū bi-khalaqihim fa-istamta‘tum bi-khalaqikum ka-mā istamta‘a-l-ladhīna min qablikum bi-khalaqihim wa-khuḍtum ka-lladhī khāḍū, ulā’ika ḥabiṭat a‘māluhum fī-d-dunyā wa-l-ākhirah wa-ulā’ika humu-l-khāsirūn
70. A-lam ya’tihim naba’u-l-ladhīna min qablihim qawmi nūḥin wa-‘ād wa-thamūd wa-qawmi ibrāhīma wa-aṣḥābi madyana wa-l-mu’tafikāt, atathum rusuluhum bil-bayyināti, fa-mā kāna-llāhu liyaẓlimahum wa-lākin kānū anfusahum yaẓlimūn
71. Wa-l-mu’minūna wa-l-mu’minātu ba‘ḍuhum awliyā’u ba‘ḍ, ya’murūna bi-l-ma‘rūfi wa-yanhawna ‘ani-l-munkari wa-yuqīmūnaṣ-ṣalāta wa-yu’tūnaz-zakāta wa-yuṭī‘ūna-llāha wa-rasūlahu, ulā’ika sayarḥamuhumu-llāh, inna-llāha ‘azīzun ḥakīm
72. Wa‘ada-llāhu-l-mu’minīna wa-l-mu’mināti jannātin tajrī min taḥtihā-l-anhāru khālidīna fīhā wa-masākina ṭayyibatan fī jannāti ‘adn, wa-riḍwānun mina-llāhi akbar, dhālika huwa-l-fawzu-l-‘aẓīm
73. Yā ayyuhā-n-nabiyyu jāhidi-l-kuffāra wa-l-munāfiqīn wa-ghluẓ ‘alayhim, wa-ma’wāhum jahannam, wa-bi’sa-l-maṣīr
74. Yaḥlifūna bi-llāhi mā qālū wa-laqad qālū kalimata-l-kufri wa-kafarū ba‘da islāmihim wa-hammū bimā lam yanālū wa-mā naqamū illā an aghnāhumu-llāhu wa-rasūluhu min faḍlih, fa-in yatūbū yakun khayran lahum, wa-in yatawallaw yu‘adh-dhibhumu-llāhu ‘adhāban alīman fī-d-dunyā wa-l-ākhirah wa-mā lahum fī-l-arḍi min waliyyin wa-lā naṣīr
75. Wa-minhum man ‘āhada-llāha la-in ātānā min faḍlih la-naṣṣaddaqanna wa-la-nakūnanna mina-ṣ-ṣāliḥīn
76. Fa-lammā ātāhum min faḍlih bakhilū bihī wa-tawallaw wa-hum mu‘riḍūn
77. Fa-a‘qabahum nifāqan fī qulūbihim ilā yawmi yalqawnahu bi-mā akhlafū-llāha mā wa‘adūhu wa-bi-mā kānū yakdhibūn
78. A-lam ya‘lamū anna-llāha ya‘lamu sirrahum wa-najwāhum wa-anna-llāha ‘allāmu-l-ghuyūb
79. Alladhīna yalmizūna-l-muṭṭawi‘īna mina-l-mu’minīna fī-ṣ-ṣadaqāti wa-l-ladhīna lā yajidūna illā juhdahum fa-yaskharūna minhum, sakhirallāhu minhum wa-lahum ‘adhābun alīm
80. Istaghfir lahum aw lā tastaghfir lahum, in tastaghfir lahum sab‘īna marratan fa-lan yaghfira-llāhu lahum, dhālika bi-annahum kafarū bi-llāhi wa-rasūlih, wa-llāhu lā yahdī-l-qawma-l-fāsiqīn
81. Fariḥa-l-mukhallafūna bi-maq‘adihim khilāfa rasūli-llāhi wa-karihū an yujāhidū bi-amwālihim wa-anfusihim fī sabīli-llāhi wa-qālū lā tanfirū fī-l-ḥarri, qul nāru jahannama ashaddu ḥarran law kānū yafqahūn
82. Falyadhakū qalīlan wa-l-yabkū kathīran jazā’an bi-mā kānū yaksibūn
83. Fa-in raja‘aka-llāhu ilā ṭā’ifatin minhum fa-sta’dhanūka li-l-khurūji fa-qul lan takhrujū ma‘iya abadan wa-lan tuqātilū ma‘iya ‘aduwwan innakum raḍītum bi-l-qu‘ūdi awwala marratin fa-qu‘udū ma‘a-l-khālifīn
84. Wa-lā tuṣalli ‘alā aḥadin minhum māta abadan wa-lā taqum ‘alā qabrih, innahum kafarū bi-llāhi wa-rasūlihi wa-mātū wa-hum fāsiqūn
85. Wa-lā tu‘jibka amwāluhum wa-awlādihim, innamā yurīdu-llāhu an yu‘adh-dhibahum bihā fī-d-dunyā wa-tazhaqa anfusuhum wa-hum kāfirūn
86. Wa-idhā unzilat sūratun an āminū bi-llāhi wa-jāhidū ma‘a rasūlihi sta’dhanaka ulū-ṭ-ṭauli minhum wa-qālū dharnā nakun ma‘a-l-qā‘idīn
87. Raḍū bi-an yakūnū ma‘a-l-khawālifi wa-ṭubi‘a ‘alā qulūbihim fa-hum lā yafqahūn
88. Lākini-r-rasūlu wa-l-ladhīna āmanū ma‘ahu jāhadū bi-amwālihim wa-anfusihim wa-ulā’ika lahumu-l-khayrātu wa-ulā’ika humu-l-mufliḥūn
89. A‘adda-llāhu lahum jannātin tajrī min taḥtihā-l-anhāru khālidīna fīhā, dhālika-l-fawzu-l-‘aẓīm
90. Wa-jā’a-l-mu‘adh-dhirūna mina-l-a‘rābi li-yu’dhana lahum wa-qa‘ada-l-ladhīna kadhabū-llāha wa-rasūlah, sayuṣību-l-ladhīna kafarū minhum ‘adhābun alīm
91. Laysa ‘alā-ḍ-ḍu‘afā’i wa-lā ‘alā-l-marda wa-lā ‘alā-l-ladhīna lā yajidūna mā yunfiqūna ḥarajun idhā naṣaḥū li-llāhi wa-rasūlihi, mā ‘alā-l-muḥsinīna min sabīl, wa-llāhu ghafūrun raḥīm
92. Wa-lā ‘alā-l-ladhīna idhā mā atawka li-taḥmilahum qulta lā ajidu mā aḥmilukum ‘alayhi, tawallaw wa-a‘yunuhum tafīḍu min ad-dam‘i ḥazan an lā yajidū mā yunfiqūn
93. Innamā-s-sabīlu ‘alā-l-ladhīna yasta’dhinūnaka wa-hum aghniyā’u raḍū bi-an yakūnū ma‘a-l-khawālifi wa-ṭaba‘a-llāhu ‘alā qulūbihim fa-hum lā ya‘lamūn
94. Ya‘tadhirūna ilaykum idhā raja‘tum ilayhim, qul lā ta‘tadhirūn, lan nu’mina lakum, qad nabba’anā-llāhu min akhbārikum, wa-sa-yarā-llāhu ‘amalakum wa-rasūluhu, thumma turaddūna ilā ‘ālimi-l-ghaybi wa-sh-shahādati fa-yunabbi’ukum bi-mā kuntum ta‘malūn
95. Sa-yaḥlifūna bi-llāhi lakum idhā inqalabtum ilayhim li-tu‘riḍū ‘anhum, fa-a‘riḍū ‘anhum, innahum rijsun wa-ma’wāhum jahannam, jazā’an bi-mā kānū yaksibūn
96. Yaḥlifūna lakum li-tarḍaw ‘anhum, fa-in tarḍaw ‘anhum fa-inna-llāha lā yarḍā ‘ani-l-qawmi-l-fāsiqīn
97. Al-a‘rābu ashaddu kufran wa-nifāqan wa-ajdaru allā ya‘lamū ḥudūda mā anzala-llāhu ‘alā rasūlih, wa-llāhu ‘alīmun ḥakīm
98. Wa-mina-l-a‘rābi man yattakhidhu mā yunfiqu maghraman wa-yatarabbaṣu bikumu-d-dawā’ir, ‘alayhim dā’iratu-s-saw’, wa-llāhu samī‘un ‘alīm
99. Wa-mina-l-a‘rābi man yu’minu bi-llāhi wa-l-yawmi-l-ākhiri wa-yattakhidhu mā yunfiqu qurbātin ‘inda-llāhi wa-ṣalawāti-r-rasūli, alā innahā qurbatun lahum, sa-yudkhiluhumu-llāhu fī raḥmatih, inna-llāha ghafūrun raḥīm
100. Wa-s-sābiqūna-l-awwalūna mina-l-muhājirīna wa-l-anṣāri wa-l-ladhīna-ttaba‘ūhum bi-iḥsānin raḍiya-llāhu ‘anhum wa-raḍū ‘anhu wa-a‘adda lahum jannātin tajrī taḥtahā-l-anhāru khālidīna fīhā abadan, dhālika-l-fawzu-l-‘aẓīm
101. Wa-mimman ḥawlakum mina-l-a‘rābi munāfiqūna wa-min ahli-l-madīnati maraḍū ‘ala-n-nifāqi lā ta‘lamuhum, naḥnu na‘lamuhum, sa-nu‘adhdhibuhum marratayni thumma yuraddūna ilā ‘adhābin ‘aẓīm
102. Wa-ākharūna i‘tarafū bi-dhunūbihim khalatū ‘amalan ṣāliḥan wa-ākhar sayyi’an, ‘asā-llāhu an yatūba ‘alayhim, inna-llāha ghafūrun raḥīm
103. Khudh min amwālihim ṣadaqatan tuṭahhiruhum wa-tuzakkīhim bihā wa-ṣalli ‘alayhim, inna ṣalātaka sakanun lahum, wa-llāhu samī‘un ‘alīm
104. A-lam ya‘lamū anna-llāha huwa yaqbalu-t-tawbata ‘an ‘ibādihi wa-ya’khudhuṣ-ṣadaqāti wa-anna-llāha huwa-t-tawwābu-r-raḥīm
105. Wa-qul i‘malū fa-sa-yarā-llāhu ‘amalakum wa-rasūluhu wa-l-mu’minūna wa-saturaddūna ilā ‘ālami-l-ghaybi wa-sh-shahādati fa-yunabbi’ukum bi-mā kuntum ta‘malūn
106. Wa-ākharūna murjawna li-amri-llāhi immā yu‘adhdhibuhum wa-immā yatūbu ‘alayhim, wa-llāhu ‘alīmun ḥakīm
107. Wa-l-ladhīna-ttakhadhū masjidan ḍirāran wa-kufran wa-tafrīqan bayna-l-mu’minīn wa-irṣādan li-man ḥāraba-llāha wa-rasūlahu min qabl, wa-la-yaḥlifunna in aradnā illa-l-ḥusnā, wa-llāhu yashhadu innahum la-kādhibūn
108. Lā taqum fīhi abadan, la-masjidun ussisa ‘ala-t-taqwā min awwali yawmin aḥaqqu an taqūma fīh, fīhi rijālun yuḥibbūna an yataṭahharū, wa-llāhu yuḥibbu-l-muṭṭahhirīn
109. Afa-man assasa bunyānahu ‘ala taqwā mina-llāhi wa-riḍwānin khayrun am man assasa bunyānahu ‘ala shafā jurufin hārin fa-inhāra bihi fī nāri jahannam, wa-llāhu lā yahdī-l-qawma-ẓ-ẓālimīn
110. Lā yazālu bunyānuhumu-lladhī banaw rībatan fī qulūbihim illā an taqatta‘a qulūbuhum, wa-llāhu ‘alīmun ḥakīm
111. Inna-llāha-ish-tarā mina-l-mu’minīna anfusahum wa-amwālahum bi-anna lahumu-l-jannah, yuqātilūna fī sabīli-llāhi fa-yaqtulūna wa-yuqtalūn, wa‘dan ‘alayhi ḥaqqan fī-t-tawrāti wa-l-injīli wa-l-qur’āni, wa-man awfā bi-‘ahdihi mina-llāh, fa-stabshirū bi-bay‘ikumu-lladhī bāya‘tum bihi, wa-dhālika huwa-l-fawzu-l-‘aẓīm
112. At-tā’ibūna al-‘ābidūna al-ḥāmidūna as-sā’iḥūna ar-rāki‘ūna as-sājidūna al-āmirūna bi-l-ma‘rūfi wa-n-nāhūna ‘ani-l-munkar wa-l-ḥāfiẓūna li-ḥudūdi-llāh, wa-bashshir il-mu’minīn
113. Mā kāna li-n-nabiyyi wa-l-ladhīna āmanū an yastaghfirū li-l-mushrikīn wa-law kānū ulī qurba min ba‘di mā tabayyana lahum annahum aṣḥābu-l-jaḥīm
114. Wa-mā kāna-stighfāru ibrāhīma li-abīhi illā ‘an maw‘idatin wa‘adahā iyyāhu fa-lammā tabayyana lahu annahu ‘aduwwun li-llāhi tabarra’a minhu, inna ibrāhīma la-awwāhun ḥalīm
115. Wa-mā kāna-llāhu liyuḍilla qawman ba‘da idh hadāhum ḥattā yubayyina lahum mā yattaqūn, inna-llāha bi-kulli shay’in ‘alīm
116. Inna-llāha lahu mulku-s-samāwāti wa-l-arḍ, yuḥyī wa-yumīt, wa-mā lakum min dūni-llāhi min waliyyin wa-lā naṣīr
117. La-qad tāba-llāhu ‘ala-n-nabiyyi wa-l-muhājirīna wa-l-anṣāri alladhīna-ttaba‘ūhu fī sā‘ati-l-‘usrati min ba‘di mā kāda yazīghu qulūbu farīqin minhum thumma tāba ‘alayhim, innahu bihim ra’ūfun raḥīm
118. Wa-‘ala-th-thalāthati alladhīna khullifū ḥattā idhā ḍāqat ‘alayhimu-l-arḍu bimā raḥubat wa-ḍāqat ‘alayhim anfusuhum wa-ẓannū an lā malja’a min-llāhi illā ilayhi thumma tāba ‘alayhim li-yatūbū, inna-llāha huwa-t-tawwābu-r-raḥīm
119. Yā ayyuhā-l-ladhīna āmanū-ttaqullāha wa-kūnū ma‘a-ṣ-ṣādiqīn
120. Mā kāna li-ahli-l-madīnati wa-man ḥawlahum mina-l-a‘rābi an yatakhalla fū ‘an rasūli-llāhi wa-lā yarghabū bi-anfusihim ‘an nafsih, dhālika bi-annahum lā yuṣībuhum ẓama’un wa-lā naṣabun wa-lā makhmasatun fī sabīli-llāhi wa-lā yaṭa’ūna mawṭi’an yaghīẓu-l-kuffāra wa-lā yanālūna min ‘aduwwin naylan illā kutiba lahum bihi ‘amalun ṣāliḥ, inna-llāha lā yuḍī‘u ajra-l-muḥsinīn
121. Wa-lā yunfiqūna nafaqatan ṣaghīratan wa-lā kabīratan wa-lā yaqṭa‘ūna wādiyan illā kutiba lahum li-yajziyahumu-llāhu aḥsana mā kānū ya‘malūn
122. Wa-mā kāna-l-mu’minūna li-yanfirū kāffah, fa-lawlā nafara min kulli firqatin minhum ṭā’ifatun li-yatafaqqahū fī-d-dīni wa-li-yundhirū qawmahum idhā raja‘ū ilayhim la‘allahum yaḥdharūn
123. Yā ayyuhā-l-ladhīna āmanū qātilū-l-ladhīna yalūnakum mina-l-kuffāri wa-l-yajidū fīkum ghilẓah, wa-‘lamū anna-llāha ma‘a-l-muttaqīn
124. Wa-idhā mā unzilat sūratun fa-minhum man yaqūlu ayyukum zādathu hādhihi īmānan, fa-ammā-l-ladhīna āmanū fa-zādat-hum īmānan wa-hum yastabshirūn
125. Wa-ammā-l-ladhīna fī qulūbihim maraḍun fa-zādat-hum rijsan ilā rijsihim wa-mātū wa-hum kāfirūn
126. A-wa-lā yarawna annahum yuftanūna fī kulli ‘āmin marratan aw marratayni thumma lā yatūbūna wa-lā hum yadhakkarūn
127. Wa-idhā mā unzilat sūratun naẓara ba‘ḍuhum ilā ba‘ḍin hal yarākum min aḥadin thumma-inṣarafū ṣarafa-llāhu qulūbahum bi-annahum qawmun lā yafqahūn
128. La-qad jā’akum rasūlun min anfusikum ‘azīzun ‘alayhi mā ‘anittum ḥarīṣun ‘alaykum bi-l-mu’minīna ra’ūfun raḥīm
129. Fa-in tawallaw fa-qul ḥasbīya-llāhu lā ilāha illā huwa ‘alayhi tawakkaltu wa-huwa rabbu-l-‘arshi-l-‘aẓīm
1. بَرَاءَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى ٱلَّذِينَ عَاهَدتُّم مِّنَ ٱلْمُشْرِكِينَ
2. فَسِيحُوا۟ فِى ٱلْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍۢ وَٱعْلَمُوٓا۟ أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِى ٱللَّهِ وَأَنَّ ٱللَّهَ مُخْزِى ٱلْكَـٰفِرِينَ
3. وَأَذَٰنٌۭ مِّنَ ٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦٓ إِلَى ٱلنَّاسِ يَوْمَ ٱلْحَجِّ ٱلْأَكْبَرِ أَنَّ ٱللَّهَ بَرِىٓءٌۭ مِّنَ ٱلْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُۥ ۚ فَإِن تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌۭ لَّكُمْ ۖ وَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَٱعْلَمُوٓا۟ أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِى ٱللَّهِ ۗ وَبَشِّرِ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ
4. إِلَّا ٱلَّذِينَ عَـٰهَدتُّم مِّنَ ٱلْمُشْرِكِينَ ثُمَّ لَمْ يَنقُصُوكُمْ شَيْـًۭٔا وَلَمْ يُظَـٰهِرُوا۟ عَلَيْكُمْ أَحَدًۭا فَأَتِمُّوٓا۟ إِلَيْهِمْ عَهْدَهُمْ إِلَىٰ مُدَّتِهِمْ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلْمُتَّقِينَ
5. فَإِذَا ٱنسَلَخَ ٱلْأَشْهُرُ ٱلْحُرُمُ فَٱقْتُلُوا۟ ٱلْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَٱحْصُرُوهُمْ وَٱقْعُدُوا۟ لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍۢ ۚ فَإِن تَابُوا۟ وَأَقَامُوا۟ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتَوُا۟ ٱلزَّكَوٰةَ فَخَلُّوا۟ سَبِيلَهُمْ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌۭ رَّحِيمٌۭ
6. وَإِنْ أَحَدٌۭ مِّنَ ٱلْمُشْرِكِينَ ٱسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّىٰ يَسْمَعَ كَلَـٰمَ ٱللَّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُۥ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌۭ لَّا يَعْلَمُونَ
7. كَيْفَ يَكُونُ لِلْمُشْرِكِينَ عَهْدٌ عِندَ ٱللَّهِ وَعِندَ رَسُولِهِۦٓ إِلَّا ٱلَّذِينَ عَـٰهَدتُّمْ عِندَ ٱلْمَسْجِدِ ٱلْحَرَامِ ۖ فَمَا ٱسْتَقَـٰمُوا۟ لَكُمْ فَٱسْتَقِيمُوا۟ لَهُمْ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلْمُتَّقِينَ
8. كَيْفَ وَإِن يَظْهَرُوا۟ عَلَيْكُمْ لَا يَرْقُبُوا۟ فِيكُمْ إِلًّۭا وَلَا ذِمَّةًۭ ۚ يُرْضُونَكُم بِأَفْوَٟهِهِمْ وَتَأْبَىٰ قُلُوبُهُمْ ۖ وَأَكْثَرُهُمْ فَـٰسِقُونَ
9. ٱشْتَرَوْا۟ بِـَٔايَـٰتِ ٱللَّهِ ثَمَنًۭا قَلِيلًۭا فَصَدُّوا۟ عَن سَبِيلِهِۦٓ ۚ إِنَّهُمْ سَآءَ مَا كَانُوا۟ يَعْمَلُونَ
10. لَا يَرْقُبُونَ فِى مُؤْمِنٍ إِلًّۭا وَلَا ذِمَّةًۭ ۚ وَأُو۟لَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلْمُعْتَدُونَ
11. فَإِن تَابُوا۟ وَأَقَامُوا۟ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتَوُا۟ ٱلزَّكَوٰةَ فَإِخْوَٰنُكُمْ فِى ٱلدِّينِ ۗ وَنُفَصِّلُ ٱلْـَٔايَـٰتِ لِقَوْمٍۢ يَعْلَمُونَ
12. وَإِن نَّكَثُوٓا۟ أَيْمَـٰنَهُم مِّنۢ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُوا۟ فِى دِينِكُمْ فَقَـٰتِلُوٓا۟ أَئِمَّةَ ٱلْكُفْرِ ۙ إِنَّهُمْ لَآ أَيْمَـٰنَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنتَهُونَ
13. أَلَا تُقَـٰتِلُونَ قَوْمًۭا نَّكَثُوٓا۟ أَيْمَـٰنَهُمْ وَهَمُّوا۟ بِإِخْرَاجِ ٱلرَّسُولِ وَهُم بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ أَتَخْشَوْنَهُمْ ۚ فَٱللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَوْهُ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ
14. قَـٰتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ ٱللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍۢ مُّؤْمِنِينَ
15. وَيُذْهِبْ غَيْظَ قُلُوبِهِمْ ۗ وَيَتُوبُ ٱللَّهُ عَلَىٰ مَن يَشَآءُ ۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ
16. أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تُتْرَكُوا۟ وَلَمَّا يَعْلَمِ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ جَـٰهَدُوا۟ مِنكُمْ وَلَمْ يَتَّخِذُوا۟ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَلَا رَسُولِهِۦ وَلَا ٱلْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةًۭ ۚ وَٱللَّهُ خَبِيرٌۢ بِمَا تَعْمَلُونَ
17. مَا كَانَ لِلْمُشْرِكِينَ أَن يَعْمُرُوا۟ مَسَـٰجِدَ ٱللَّهِ شَـٰهِدِينَ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِم بِٱلْكُفْرِ ۚ أُو۟لَـٰٓئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَـٰلُهُمْ وَفِى ٱلنَّارِ هُمْ خَـٰلِدُونَ
18. إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَـٰجِدَ ٱللَّهِ مَنْ ءَامَنَ بِٱللَّهِ وَٱلْيَوْمِ ٱلْـَٔاخِرِ وَأَقَامَ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتَى ٱلزَّكَوٰةَ وَلَمْ يَخْشَ إِلَّا ٱللَّهَ ۖ فَعَسَىٰٓ أُو۟لَـٰٓئِكَ أَن يَكُونُوا۟ مِنَ ٱلْمُهْتَدِينَ
19. أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ ٱلْحَاجِّ وَعِمَارَةَ ٱلْمَسْجِدِ ٱلْحَرَامِ كَمَنْ ءَامَنَ بِٱللَّهِ وَٱلْيَوْمِ ٱلْـَٔاخِرِ وَجَـٰهَدَ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ ۚ لَا يَسْتَوُۥنَ عِندَ ٱللَّهِ ۗ وَٱللَّهُ لَا يَهْدِى ٱلْقَوْمَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
20. ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَهَاجَرُوا۟ وَجَـٰهَدُوا۟ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ بِأَمْوَٰلِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِندَ ٱللَّهِ ۚ وَأُو۟لَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلْفَآئِزُونَ
21. يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُم بِرَحْمَةٍۢ مِّنْهُ وَرِضْوَٰنٍۢ وَجَنَّـٰتٍۢ لَّهُمْ فِيهَا نَعِيمٌۭ مُّقِيمٌ
22. خَـٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًۭآ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ عِندَهُۥٓ أَجْرٌ عَظِيمٌۭ
23. يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ لَا تَتَّخِذُوٓا۟ ءَابَآءَكُمْ وَإِخْوَٰنَكُمْ أَوْلِيَآءَ إِنِ ٱسْتَحَبُّوا۟ ٱلْكُفْرَ عَلَى ٱلْإِيمَـٰنِ ۚ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَأُو۟لَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
24. قُلْ إِن كَانَ ءَابَآؤُكُمْ وَأَبْنَـٰٓؤُكُمْ وَإِخْوَٰنُكُمْ وَأَزْوَٰجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَٰلٌ ٱقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَـٰرَةٌۭ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَـٰكِنُ تَرْضَوْنَهَآ أَحَبَّ إِلَيْكُم مِّنَ ٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَجِهَادٍۢ فِى سَبِيلِهِۦ فَتَرَبَّصُوا۟ حَتَّىٰ يَأْتِىَ ٱللَّهُ بِأَمْرِهِۦ ۗ وَٱللَّهُ لَا يَهْدِى ٱلْقَوْمَ ٱلْفَـٰسِقِينَ
25. لَقَدْ نَصَرَكُمُ ٱللَّهُ فِى مَوَاطِنَ كَثِيرَةٍۢ وَيَوْمَ حُنَيْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنكُمْ شَيْـًۭٔا وَضَاقَتْ عَلَيْكُمُ ٱلْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُم مُّدْبِرِينَ
26. ثُمَّ أَنزَلَ ٱللَّهُ سَكِينَتَهُۥ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ وَعَلَى ٱلْمُؤْمِنِينَ وَأَنزَلَ جُنُودًۭا لَّمْ تَرَوْهَا وَعَذَّبَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ ۚ وَذَٰلِكَ جَزَآءُ ٱلْكَـٰفِرِينَ
27. ثُمَّ يَتُوبُ ٱللَّهُ مِنۢ بَعْدِ ذَٰلِكَ عَلَىٰ مَن يَشَآءُ ۗ وَٱللَّهُ غَفُورٌۭ رَّحِيمٌۭ
28. يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ إِنَّمَا ٱلْمُشْرِكُونَ نَجَسٌۭ فَلَا يَقْرَبُوا۟ ٱلْمَسْجِدَ ٱلْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَـٰذَا ۚ وَإِنْ خِفْتُمْ عَيْلَةًۭ فَسَوْفَ يُغْنِيكُمُ ٱللَّهُ مِن فَضْلِهِۦٓ إِن شَآءَ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمٌ حَكِيمٌۭ
29. قَـٰتِلُوا۟ ٱلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِٱللَّهِ وَلَا بِٱلْيَوْمِ ٱلْـَٔاخِرِ وَلَا يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَلَا يَدِينُونَ دِينَ ٱلْحَقِّ مِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُوا۟ ٱلْكِتَـٰبَ حَتَّىٰ يُعْطُوا۟ ٱلْجِزْيَةَ عَن يَدٍۢ وَهُمْ صَـٰغِرُونَ
30. وَقَالَتِ ٱلْيَهُودُ عُزَيْرٌ ٱبْنُ ٱللَّهِ وَقَالَتِ ٱلنَّصَـٰرَى ٱلْمَسِيحُ ٱبْنُ ٱللَّهِ ۖ ذَٰلِكَ قَوْلُهُم بِأَفْوَٟهِهِمْ ۖ يُضَـٰهِـُٔونَ قَوْلَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ مِن قَبْلُ ۚ قَـٰتَلَهُمُ ٱللَّهُ ۚ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ
31. ٱتَّخَذُوٓا۟ أَحْبَـٰرَهُمْ وَرُهْبَـٰنَهُمْ أَرْبَابًۭا مِّن دُونِ ٱللَّهِ وَٱلْمَسِيحَ ٱبْنَ مَرْيَمَ ۖ وَمَآ أُمِرُوٓا۟ إِلَّا لِيَعْبُدُوٓا۟ إِلَـٰهًۭا وَٟحِدًۭا ۖ لَّآ إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ سُبْحَـٰنَهُۥ عَمَّا يُشْرِكُونَ
32. يُرِيدُونَ أَن يُطْفِـُٔوا۟ نُورَ ٱللَّهِ بِأَفْوَٟهِهِمْ وَيَأْبَى ٱللَّهُ إِلَّآ أَن يُتِمَّ نُورَهُۥ وَلَوْ كَرِهَ ٱلْكَـٰفِرُونَ
33. هُوَ ٱلَّذِىٓ أَرْسَلَ رَسُولَهُۥ بِٱلْهُدَىٰ وَدِينِ ٱلْحَقِّ لِيُظْهِرَهُۥ عَلَى ٱلدِّينِ كُلِّهِۦ وَلَوْ كَرِهَ ٱلْمُشْرِكُونَ
34. يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ إِنَّ كَثِيرًۭا مِّنَ ٱلْأَحْبَارِ وَٱلرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَٟلَ ٱلنَّاسِ بِٱلْبَـٰطِلِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ ۗ وَٱلَّذِينَ يَكْنِزُونَ ٱلذَّهَبَ وَٱلْفِضَّةَ وَلَا يُنفِقُونَهَا فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍۢ
35. يَوْمَ يُحْمَىٰ عَلَيْهَا فِى نَارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوَىٰ بِهَا جِبَاهُهُمْ وَجُنُوبُهُمْ وَظُهُورُهُمْ ۖ هَـٰذَا مَا كَنَزْتُمْ لِأَنفُسِكُمْ فَذُوقُوا۟ مَا كُنتُمْ تَكْنِزُونَ
36. إِنَّ عِدَّةَ ٱلشُّهُورِ عِندَ ٱللَّهِ ٱثْنَا عَشَرَ شَهْرًۭا فِى كِتَـٰبِ ٱللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ ٱلسَّمَـٰوَٟتِ وَٱلْأَرْضَ مِنْهَآ أَرْبَعَةٌ حُرُمٌۭ ۚ ذَٰلِكَ ٱلدِّينُ ٱلْقَيِّمُ ۚ فَلَا تَظْلِمُوا۟ فِيهِنَّ أَنفُسَكُمْ ۚ وَقَـٰتِلُوا۟ ٱلْمُشْرِكِينَ كَآفَّةًۭ كَمَا يُقَـٰتِلُونَكُمْ كَآفَّةًۭ ۚ وَٱعْلَمُوٓا۟ أَنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلْمُتَّقِينَ
37. إِنَّمَا ٱلنَّسِىٓءُ زِيَادَةٌۭ فِى ٱلْكُفْرِ ۖ يُضَلُّ بِهِ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ ۚ يُحِلُّونَهُۥ عَامًۭا وَيُحَرِّمُونَهُۥ عَامًۭا لِّيُوَاطِـُٔوا۟ عِدَّةَ مَا حَرَّمَ ٱللَّهُ فَيُحِلُّوا۟ مَا حَرَّمَ ٱللَّهُ ۚ زُيِّنَ لَهُمْ سُوٓءُ أَعْمَـٰلِهِمْ ۗ وَٱللَّهُ لَا يَهْدِى ٱلْقَوْمَ ٱلْكَـٰفِرِينَ
38. يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ ٱنفِرُوا۟ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ ٱثَّاقَلْتُمْ إِلَى ٱلْأَرْضِ ۚ أَرَضِيتُم بِٱلْحَيَوٰةِ ٱلدُّنْيَا مِنَ ٱلْـَٔاخِرَةِ ۚ فَمَا مَتَـٰعُ ٱلْحَيَوٰةِ ٱلدُّنْيَا فِى ٱلْـَٔاخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ
39. إِلَّا تَنفِرُوا۟ يُعَذِّبْكُمْ عَذَابًا أَلِيمًۭا وَيَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ وَلَا تَضُرُّوهُ شَيْـًۭٔا ۗ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍۢ قَدِيرٌ
40. إِلَّا تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ ٱللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ ثَانِىَ ٱثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِى ٱلْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَـٰحِبِهِۦ لَا تَحْزَنْ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَنَا ۖ فَأَنزَلَ ٱللَّهُ سَكِينَتَهُۥ عَلَيْهِ وَأَيَّدَهُۥ بِجُنُودٍۢ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ ٱلسُّفْلَىٰ ۗ وَكَلِمَةُ ٱللَّهِ هِىَ ٱلْعُلْيَا ۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌۭ
41. ٱنفِرُوا۟ خِفَافًۭا وَثِقَالًۭا وَجَـٰهِدُوا۟ بِأَمْوَٰلِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ ۚ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌۭ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ
42. لَوْ كَانَ عَرَضًۭا قَرِيبًۭا وَسَفَرًۭا قَاصِدًۭا لَّٱتَّبَعُوكَ وَلَـٰكِنۢ بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ ٱلشُّقَّةُ ۚ وَسَيَحْلِفُونَ بِٱللَّهِ لَوِ ٱسْتَطَعْنَا لَخَرَجْنَا مَعَكُمْ ۖ يُهْلِكُونَ أَنفُسَهُمْ ۖ وَٱللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَكَـٰذِبُونَ
43. عَفَا ٱللَّهُ عَنكَ لِمَ أَذِنتَ لَهُمْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَكَ ٱلَّذِينَ صَدَقُوا۟ وَتَعْلَمَ ٱلْكَـٰذِبِينَ
44. لَا يَسْتَـْٔذِنُكَ ٱلَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلْيَوْمِ ٱلْـَٔاخِرِ أَن يُجَـٰهِدُوا۟ بِأَمْوَٰلِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ ۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌۢ بِٱلْمُتَّقِينَ
45. إِنَّمَا يَسْتَـْٔذِنُكَ ٱلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلْيَوْمِ ٱلْـَٔاخِرِ وَٱرْتَابَتْ قُلُوبُهُمْ فَهُمْ فِى رَيْبِهِمْ يَتَرَدَّدُونَ
46. وَلَوْ أَرَادُوا۟ ٱلْخُرُوجَ لَأَعَدُّوا۟ لَهُۥ عُدَّةًۭ وَلَـٰكِن كَرِهَ ٱللَّهُ ٱنۢبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيلَ ٱقْعُدُوا۟ مَعَ ٱلْقَـٰعِدِينَ
47. لَوْ خَرَجُوا۟ فِيكُم مَّا زَادُوكُمْ إِلَّا خَبَالًۭا وَلَأَوْضَعُوا۟ خِلَـٰلَكُمْ يَبْغُونَكُمُ ٱلْفِتْنَةَ ۚ وَفِيكُمْ سَمَّـٰعُونَ لَهُمْ ۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌۢ بِٱلظَّـٰلِمِينَ
48. لَقَدِ ٱبْتَغَوُا۟ ٱلْفِتْنَةَ مِن قَبْلُ وَقَلَّبُوا۟ لَكَ ٱلْأُمُورَ حَتَّىٰ جَآءَ ٱلْحَقُّ وَظَهَرَ أَمْرُ ٱللَّهِ وَهُمْ كَـٰرِهُونَ
49. وَمِنْهُم مَّن يَقُولُ ٱئْذَن لِّى وَلَا تَفْتِنِّى ۚ أَلَا فِى ٱلْفِتْنَةِ سَقَطُوا۟ ۗ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌۢ بِٱلْكَـٰفِرِينَ
50. إِن تُصِبْكَ حَسَنَةٌۭ تَسُؤْهُمْ ۖ وَإِن تُصِبْكَ مُصِيبَةٌۭ يَقُولُوا۟ قَدْ أَخَذْنَآ أَمْرَنَا مِن قَبْلُ وَيَتَوَلَّوا۟ وَّهُمْ فَرِحُونَ
51. قُل لَّن يُصِيبَنَآ إِلَّا مَا كَتَبَ ٱللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَىٰنَا ۚ وَعَلَى ٱللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ ٱلْمُؤْمِنُونَ
52. قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَآ إِلَّآ إِحْدَى ٱلْحُسْنَيَيْنِ ۖ وَنَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ أَن يُصِيبَكُمُ ٱللَّهُ بِعَذَابٍۢ مِّنْ عِندِهِۦٓ أَوْ بِأَيْدِينَا ۖ فَتَرَبَّصُوٓا۟ إِنَّا مَعَكُم مُّتَرَبِّصُونَ
53. قُلْ أَنفِقُوا۟ طَوْعًا أَوْ كَرْهًۭا لَّن يُتَقَبَّلَ مِنكُمْ ۖ إِنَّكُمْ كُنتُمْ قَوْمًۭا فَـٰسِقِينَ
54. وَمَا مَنَعَهُمْ أَن تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَـٰتُهُمْ إِلَّآ أَنَّهُمْ كَفَرُوا۟ بِٱللَّهِ وَبِرَسُولِهِۦ وَلَا يَأْتُونَ ٱلصَّلَوٰةَ إِلَّا وَهُمْ كُسَالَىٰ وَلَا يُنفِقُونَ إِلَّا وَهُمْ كَـٰرِهُونَ
55. فَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَٰلُهُمْ وَلَآ أَوْلَـٰدُهُمْ ۚ إِنَّمَا يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيُعَذِّبَهُم بِهَا فِى ٱلْحَيَوٰةِ ٱلدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنفُسُهُمْ وَهُمْ كَـٰفِرُونَ
56. وَيَحْلِفُونَ بِٱللَّهِ إِنَّهُمْ لَمِنكُمْ ۚ وَمَا هُم مِّنكُمْ وَلَـٰكِنَّهُمْ قَوْمٌۭ يَفْرَقُونَ
57. لَوْ يَجِدُونَ مَلْجَـًٔا أَوْ مَغَـٰرَٰتٍ أَوْ مُدَّخَلًۭا لَّوَلَّوْا۟ إِلَيْهِ وَهُمْ يَجْمَحُونَ
58. وَمِنْهُم مَّن يَلْمِزُكَ فِى ٱلصَّدَقَـٰتِ فَإِنْ أُعْطُوا۟ مِنْهَا رَضُوا۟ وَإِن لَّمْ يُعْطَوْا۟ مِنهَآ إِذَا هُمْ يَسْخَطُونَ
59. وَلَوْ أَنَّهُمْ رَضُوا۟ مَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَقَالُوا۟ حَسْبُنَا ٱللَّهُ سَيُؤْتِينَا ٱللَّهُ مِن فَضْلِهِۦ وَرَسُولُهُۥٓ إِنَّآ إِلَى ٱللَّهِ رَٰغِبُونَ
60. إِنَّمَا ٱلصَّدَقَـٰتُ لِلْفُقَرَآءِ وَٱلْمَسَـٰكِينِ وَٱلْعَـٰمِلِينَ عَلَيْهَا وَٱلْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِى ٱلرِّقَابِ وَٱلْغَـٰرِمِينَ وَفِى سَبِيلِ ٱللَّهِ وَٱبْنِ ٱلسَّبِيلِ ۖ فَرِيضَةًۭ مِّنَ ٱللَّهِ ۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌۭ
61. وَمِنْهُمُ ٱلَّذِينَ يُؤْذُونَ ٱلنَّبِىَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌۭ ۚ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍۢ لَّكُمْ يُؤْمِنُ بِٱللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ وَرَحْمَةٌۭ لِّلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ مِنكُمْ ۚ وَٱلَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ ٱللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌۭ
62. يَحْلِفُونَ بِٱللَّهِ لَكُمْ لِيُرْضُوكُمْ ۖ وَٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥٓ أَحَقُّ أَن يُرْضُوهُ إِن كَانُوا۟ مُؤْمِنِينَ
63. أَلَمْ يَعْلَمُوٓا۟ أَنَّهُۥ مَن يُحَادِدِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ فَأَنَّ لَهُۥ نَارَ جَهَنَّمَ خَـٰلِدًۭا فِيهَا ۚ ذَٰلِكَ ٱلْخِزْىُ ٱلْعَظِيمُ
64. يَحْذَرُ ٱلْمُنَـٰفِقُونَ أَن تُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ سُورَةٌۭ تُنَبِّئُهُم بِمَا فِى قُلُوبِهِمْ ۚ قُلِ ٱسْتَهْزِءُوٓا۟ إِنَّ ٱللَّهَ مُخْرِجٌۭ مَّا تَحْذَرُونَ
65. وَلَئِن سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا كُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ ۚ قُلْ أَبِٱللَّهِ وَءَايَـٰتِهِۦ وَرَسُولِهِۦ كُنتُمْ تَسْتَهْزِءُونَ
66. لَا تَعْتَذِرُوا۟ قَدْ كَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَـٰنِكُمْ ۚ إِن نَّعْفُ عَن طَآئِفَةٍۢ مِّنكُمْ نُعَذِّبْ طَآئِفَةًۢ بِأَنَّهُمْ كَانُوا۟ مُجْرِمِينَ
67. ٱلْمُنَـٰفِقُونَ وَٱلْمُنَـٰفِقَـٰتُ بَعْضُهُم مِّنۢ بَعْضٍۢ ۚ يَأْمُرُونَ بِٱلْمُنكَرِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ ٱلْمَعْرُوفِ وَيَقْبِضُونَ أَيْدِيَهُمْ ۚ نَسُوا۟ ٱللَّهَ فَنَسِيَهُمْ ۚ إِنَّ ٱلْمُنَـٰفِقِينَ هُمُ ٱلْفَـٰسِقُونَ
68. وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلْمُنَـٰفِقِينَ وَٱلْمُنَـٰفِقَـٰتِ وَٱلْكُفَّارَ نَارَ جَهَنَّمَ خَـٰلِدِينَ فِيهَا ۚ هِىَ حَسْبُهُمْ ۚ وَلَعَنَهُمُ ٱللَّهُ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌۭ مُّقِيمٌۭ
69. كَٱلَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ كَانُوٓا۟ أَشَدَّ مِنكُمْ قُوَّةًۭ وَأَكْثَرَ أَمْوَٰلًۭا وَأَوْلَـٰدًۭا فَٱسْتَمْتَعُوا۟ بِخَلَـٰقِهِمْ فَٱسْتَمْتَعْتُم بِخَلَـٰقِكُمْ كَمَا ٱسْتَمْتَعَ ٱلَّذِينَ مِن قَبْلِكُم بِخَلَـٰقِهِمْ وَخُضْتُمْ كَٱلَّذِى خَاضُوٓا۟ ۚ أُو۟لَـٰٓئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَـٰلُهُمْ فِى ٱلدُّنْيَا وَٱلْـَٔاخِرَةِ ۖ وَأُو۟لَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلْخَـٰسِرُونَ
70. أَلَمْ يَأْتِهِمْ نَبَأُ ٱلَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ قَوْمِ نُوحٍۢ وَعَادٍۢ وَثَمُودَ وَقَوْمِ إِبْرَٰهِيمَ وَأَصْحَـٰبِ مَدْيَنَ وَٱلْمُؤْتَفِكَـٰتِ ۚ أَتَتْهُمْ رُسُلُهُم بِٱلْبَيِّنَـٰتِ ۖ فَمَا كَانَ ٱللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَـٰكِن كَانُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ
71. وَٱلْمُؤْمِنُونَ وَٱلْمُؤْمِنَـٰتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَآءُ بَعْضٍۢ ۚ يَأْمُرُونَ بِٱلْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ ٱلْمُنكَرِ وَيُقِيمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤْتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَيُطِيعُونَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥٓ ۚ أُو۟لَـٰٓئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ ٱللَّهُ ۗ إِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌۭ
72. وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلْمُؤْمِنِينَ وَٱلْمُؤْمِنَـٰتِ جَنَّـٰتٍۢ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا ٱلْأَنْهَـٰرُ خَـٰلِدِينَ فِيهَا وَمَسَـٰكِنَ طَيِّبَةًۭ فِى جَنَّـٰتِ عَدْنٍۢ ۚ وَرِضْوَٰنٌۭ مِّنَ ٱللَّهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلْفَوْزُ ٱلْعَظِيمُ
73. يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِىُّ جَـٰهِدِ ٱلْكُفَّارَ وَٱلْمُنَـٰفِقِينَ وَٱغْلُظْ عَلَيْهِمْ ۚ وَمَأْوَىٰهُمْ جَهَنَّمُ ۖ وَبِئْسَ ٱلْمَصِيرُ
74. يَحْلِفُونَ بِٱللَّهِ مَا قَالُوا۟ وَلَقَدْ قَالُوا۟ كَلِمَةَ ٱلْكُفْرِ وَكَفَرُوا۟ بَعْدَ إِسْلَـٰمِهِمْ وَهَمُّوا۟ بِمَا لَمْ يَنَالُوا۟ ۚ وَمَا نَقَمُوٓا۟ إِلَّآ أَنْ أَغْنَىٰهُمُ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ مِن فَضْلِهِۦ ۚ فَإِن يَتُوبُوا۟ يَكُ خَيْرًۭا لَّهُمْ ۖ وَإِن يَتَوَلَّوْا۟ يُعَذِّبْهُمُ ٱللَّهُ عَذَابًا أَلِيمًۭا فِى ٱلدُّنْيَا وَٱلْـَٔاخِرَةِ ۚ وَمَا لَهُمْ فِى ٱلْأَرْضِ مِن وَلِىٍّۢ وَلَا نَصِيرٍۢ
75. وَمِنْهُم مَّنْ عَـٰهَدَ ٱللَّهَ لَئِنْ ءَاتَىٰنَا مِن فَضْلِهِۦ لَنَصَّدَّقَنَّ وَلَنَكُونَنَّ مِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
76. فَلَمَّآ ءَاتَىٰهُم مِّن فَضْلِهِۦ بَخِلُوا۟ بِهِۦ وَتَوَلَّوا۟ وَّهُم مُّعْرِضُونَ
77. فَأَعْقَبَهُمْ نِفَاقًۭا فِى قُلُوبِهِمْ إِلَىٰ يَوْمِ يَلْقَوْنَهُۥ بِمَآ أَخْلَفُوا۟ ٱللَّهَ مَا وَعَدُوهُ وَبِمَا كَانُوا۟ يَكْذِبُونَ
78. أَلَمْ يَعْلَمُوٓا۟ أَنَّ ٱللَّهَ يَعْلَمُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَىٰهُمْ وَأَنَّ ٱللَّهَ عَلَّـٰمُ ٱلْغُيُوبِ
79. ٱلَّذِينَ يَلْمِزُونَ ٱلْمُطَّوِّعِينَ مِنَ ٱلْمُؤْمِنِينَ فِى ٱلصَّدَقَـٰتِ وَٱلَّذِينَ لَا يَجِدُونَ إِلَّا جُهْدَهُمْ فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ ۙ سَخِرَ ٱللَّهُ مِنْهُمْ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌۭ
80. ٱسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ ۖ إِن تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةًۭ فَلَن يَغْفِرَ ٱللَّهُ لَهُمْ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا۟ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ ۗ وَٱللَّهُ لَا يَهْدِى ٱلْقَوْمَ ٱلْفَـٰسِقِينَ
81. فَرِحَ ٱلْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلَـٰفَ رَسُولِ ٱللَّهِ وَكَرِهُوٓا۟ أَن يُجَـٰهِدُوا۟ بِأَمْوَٰلِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ وَقَالُوا۟ لَا تَنفِرُوا۟ فِى ٱلْحَرِّ ۗ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّۭا ۚ لَّوْ كَانُوا۟ يَفْقَهُونَ
82. فَلْيَضْحَكُوا۟ قَلِيلًۭا وَلْيَبْكُوا۟ كَثِيرًۭا ۖ جَزَآءًۭۢ بِمَا كَانُوا۟ يَكْسِبُونَ
83. فَإِن رَّجَعَكَ ٱللَّهُ إِلَىٰ طَآئِفَةٍۢ مِّنْهُمْ فَٱسْتَـْٔذَنُوكَ لِلْخُرُوجِ فَقُل لَّن تَخْرُجُوا۟ مَعِىَ أَبَدًۭا وَلَن تُقَـٰتِلُوا۟ مَعِىَ عَدُوًّا ۖ إِنَّكُمْ رَضِيتُم بِٱلْقُعُودِ أَوَّلَ مَرَّةٍۢ فَٱقْعُدُوا۟ مَعَ ٱلْخَـٰلِفِينَ
84. وَلَا تُصَلِّ عَلَىٰٓ أَحَدٍۢ مِّنْهُم مَّاتَ أَبَدًۭا وَلَا تَقُمْ عَلَىٰ قَبْرِهِۦٓ ۚ إِنَّهُمْ كَفَرُوا۟ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَمَاتُوا۟ وَهُمْ فَـٰسِقُونَ
85. وَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَٰلُهُمْ وَأَوْلَـٰدُهُمْ ۚ إِنَّمَا يُرِيدُ ٱللَّهُ أَن يُعَذِّبَهُم بِهَا فِى ٱلدُّنْيَا وَأَن تَزْهَقَ أَنفُسُهُمْ وَهُمْ كَـٰفِرُونَ
86. وَإِذَآ أُنزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ ءَامِنُوا۟ بِٱللَّهِ وَجَـٰهِدُوا۟ مَعَ رَسُولِهِ ٱسْتَـْٔذَنَكَ أُو۟لُوا۟ ٱلطَّوْلِ مِنْهُمْ وَقَالُوا۟ ذَرْنَا نَكُن مَّعَ ٱلْقَـٰعِدِينَ
87. رَضُوا۟ بِأَن يَكُونُوا۟ مَعَ ٱلْخَوَالِفِ وَطُبِعَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ
88. لَـٰكِنِ ٱلرَّسُولُ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ مَعَهُۥ جَـٰهَدُوا۟ بِأَمْوَٰلِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ ۚ وَأُو۟لَـٰٓئِكَ لَهُمُ ٱلْخَيْرَٰتُ ۖ وَأُو۟لَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلْمُفْلِحُونَ
89. أَعَدَّ ٱللَّهُ لَهُمْ جَنَّـٰتٍۢ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا ٱلْأَنْهَـٰرُ خَـٰلِدِينَ فِيهَا ۚ ذَٰلِكَ ٱلْفَوْزُ ٱلْعَظِيمُ
90. وَجَآءَ ٱلْمُعَذِّرُونَ مِنَ ٱلْأَعْرَابِ لِيُؤْذَنَ لَهُمْ وَقَعَدَ ٱلَّذِينَ كَذَبُوا۟ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ ۚ سَيُصِيبُ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌۭ
91. لَّيْسَ عَلَى ٱلضُّعَفَآءِ وَلَا عَلَى ٱلْمَرْضَىٰ وَلَا عَلَى ٱلَّذِينَ لَا يَجِدُونَ مَا يُنفِقُونَ حَرَجٌ إِذَا نَصَحُوا۟ لِلَّهِ وَرَسُولِهِۦ ۚ مَا عَلَى ٱلْمُحْسِنِينَ مِن سَبِيلٍ ۚ وَٱللَّهُ غَفُورٌۭ رَّحِيمٌۭ
92. وَلَا عَلَى ٱلَّذِينَ إِذَا مَآ أَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لَآ أَجِدُ مَآ أَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ تَوَلَّوا۟ وَّأَعْيُنُهُمْ تَفِيضُ مِنَ ٱلدَّمْعِ حَزَنًا أَلَّا يَجِدُوا۟ مَا يُنفِقُونَ
93. إِنَّمَا ٱلسَّبِيلُ عَلَى ٱلَّذِينَ يَسْتَـْٔذِنُونَكَ وَهُمْ أَغْنِيَآءُ ۚ رَضُوا۟ بِأَن يَكُونُوا۟ مَعَ ٱلْخَوَالِفِ وَطَبَعَ ٱللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ
94. يَعْتَذِرُونَ إِلَيْكُمْ إِذَا رَجَعْتُمْ إِلَيْهِمْ ۚ قُل لَّا تَعْتَذِرُوا۟ لَن نُؤْمِنَ لَكُمْ قَدْ نَبَّأَنَا ٱللَّهُ مِنْ أَخْبَارِكُمْ ۚ وَسَيَرَى ٱللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُۥ ۖ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَىٰ عَـٰلِمِ ٱلْغَيْبِ وَٱلشَّهَـٰدَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
95. سَيَحْلِفُونَ بِٱللَّهِ لَكُمْ إِذَا ٱنقَلَبْتُمْ إِلَيْهِمْ لِتُعْرِضُوا۟ عَنْهُمْ ۖ فَأَعْرِضُوا۟ عَنْهُمْ ۖ إِنَّهُمْ رِجْسٌۭ ۖ وَمَأْوَىٰهُمْ جَهَنَّمُ جَزَآءًۭ بِمَا كَانُوا۟ يَكْسِبُونَ
96. يَحْلِفُونَ لَكُمْ لِتَرْضَوْا۟ عَنْهُمْ ۖ فَإِن تَرْضَوْا۟ عَنْهُمْ فَإِنَّ ٱللَّهَ لَا يَرْضَىٰ عَنِ ٱلْقَوْمِ ٱلْفَـٰسِقِينَ
97. ٱلْأَعْرَابُ أَشَدُّ كُفْرًۭا وَنِفَاقًۭا وَأَجْدَرُ أَلَّا يَعْلَمُوا۟ حُدُودَ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ ۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌۭ
98. وَمِنَ ٱلْأَعْرَابِ مَن يَتَّخِذُ مَا يُنفِقُ مَغْرَمًۭا وَيَتَرَبَّصُ بِكُمُ ٱلدَّوَآئِرَ ۚ عَلَيْهِمْ دَآئِرَةُ ٱلسَّوْءِ ۗ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌۭ
99. وَمِنَ ٱلْأَعْرَابِ مَن يُؤْمِنُ بِٱللَّهِ وَٱلْيَوْمِ ٱلْـَٔاخِرِ وَيَتَّخِذُ مَا يُنفِقُ قُرُبَـٰتٍ عِندَ ٱللَّهِ وَصَلَوَٰتِ ٱلرَّسُولِ ۚ أَلَآ إِنَّهَا قُرْبَةٌۭ لَّهُمْ ۚ سَيُدْخِلُهُمُ ٱللَّهُ فِى رَحْمَتِهِۦٓ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌۭ رَّحِيمٌۭ
100. وَٱلسَّـٰبِقُونَ ٱلْأَوَّلُونَ مِنَ ٱلْمُهَـٰجِرِينَ وَٱلْأَنصَارِ وَٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُم بِإِحْسَـٰنٍۢ رَّضِىَ ٱللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا۟ عَنْهُ ۖ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّـٰتٍۢ تَجْرِى تَحْتَهَا ٱلْأَنْهَـٰرُ خَـٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًۭا ۚ ذَٰلِكَ ٱلْفَوْزُ ٱلْعَظِيمُ
101. وَمِمَّنْ حَوْلَكُم مِّنَ ٱلْأَعْرَابِ مُنَـٰفِقُونَ وَمِنْ أَهْلِ ٱلْمَدِينَةِ ۖ مَرَدُوا۟ عَلَى ٱلنِّفَاقِ ۖ لَا تَعْلَمُهُمْ ۖ نَّحْنُ نَعْلَمُهُمْ ۚ سَنُعَذِّبُهُم مَّرَّتَيْنِ ثُمَّ يُرَدُّونَ إِلَىٰ عَذَابٍ عَظِيمٍۢ
102. وَءَاخَرُونَ ٱعْتَرَفُوا۟ بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا۟ عَمَلًۭا صَـٰلِحًۭا وَءَاخَرَ سَيِّئًا ۚ عَسَى ٱللَّهُ أَن يَتُوبَ عَلَيْهِمْ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌۭ رَّحِيمٌ
103. خُذْ مِنْ أَمْوَٰلِهِمْ صَدَقَةًۭ تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِم بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ ۖ إِنَّ صَلَوٰتَكَ سَكَنٌۭ لَّهُمْ ۗ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
104. أَلَمْ يَعْلَمُوٓا۟ أَنَّ ٱللَّهَ هُوَ يَقْبَلُ ٱلتَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِۦ وَيَأْخُذُ ٱلصَّدَقَـٰتِ وَأَنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ
105. وَقُلِ ٱعْمَلُوا۟ فَسَيَرَى ٱللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُۥ وَٱلْمُؤْمِنُونَ ۖ وَسَتُرَدُّونَ إِلَىٰ عَـٰلِمِ ٱلْغَيْبِ وَٱلشَّهَـٰدَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
106. وَءَاخَرُونَ مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ ٱللَّهِ إِمَّا يُعَذِّبُهُمْ وَإِمَّا يَتُوبُ عَلَيْهِمْ ۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ
107. وَٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُوا۟ مَسْجِدًۭا ضِرَارًۭا وَكُفْرًۭا وَتَفْرِيقًۭا بَيْنَ ٱلْمُؤْمِنِينَ وَإِرْصَادًۭا لِّمَنْ حَارَبَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ مِن قَبْلُ ۚ وَلَيَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنَآ إِلَّا ٱلْحُسْنَىٰ ۖ وَٱللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَـٰذِبُونَ
108. لَا تَقُمْ فِيهِ أَبَدًۭا ۚ لَّمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى ٱلتَّقْوَىٰ مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَن تَقُومَ فِيهِ ۚ فِيهِ رِجَالٌۭ يُحِبُّونَ أَن يَتَطَهَّرُوا۟ ۚ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلْمُطَّهِّرِينَ
109. أَفَمَنْ أَسَّسَ بُنْيَـٰنَهُۥ عَلَىٰ تَقْوَىٰ مِنَ ٱللَّهِ وَرِضْوَٰنٍ خَيْرٌ أَم مَّنْ أَسَّسَ بُنْيَـٰنَهُۥ عَلَىٰ شَفَا جُرُفٍ هَارٍۢ فَٱنْهَارَ بِهِۦ فِى نَارِ جَهَنَّمَ ۗ وَٱللَّهُ لَا يَهْدِى ٱلْقَوْمَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
110. لَا يَزَالُ بُنْيَـٰنُهُمُ ٱلَّذِى بَنَوْا۟ رِيبَةًۭ فِى قُلُوبِهِمْ إِلَّآ أَن تَقَطَّعَ قُلُوبُهُمْ ۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌۭ
111. إِنَّ ٱللَّهَ ٱشْتَرَىٰ مِنَ ٱلْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَٰلَهُم بِأَنَّ لَهُمُ ٱلْجَنَّةَ ۚ يُقَـٰتِلُونَ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ ۖ وَعْدًۭا عَلَيْهِ حَقًّۭا فِى ٱلتَّوْرَىٰةِ وَٱلْإِنجِيلِ وَٱلْقُرْءَانِ ۚ وَمَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِۦ مِنَ ٱللَّهِ ۚ فَٱسْتَبْشِرُوا۟ بِبَيْعِكُمُ ٱلَّذِى بَايَعْتُم بِهِ ۚ وَذَٰلِكَ هُوَ ٱلْفَوْزُ ٱلْعَظِيمُ
112. ٱلتَّـٰٓئِبُونَ ٱلْعَـٰبِدُونَ ٱلْحَـٰمِدُونَ ٱلسَّـٰٓئِحُونَ ٱلرَّٰكِعُونَ ٱلسَّـٰجِدُونَ ٱلْءَامِرُونَ بِٱلْمَعْرُوفِ وَٱلنَّاهُونَ عَنِ ٱلْمُنكَرِ وَٱلْحَـٰفِظُونَ لِحُدُودِ ٱللَّهِ ۗ وَبَشِّرِ ٱلْمُؤْمِنِينَ
113. مَا كَانَ لِلنَّبِىِّ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ أَن يَسْتَغْفِرُوا۟ لِلْمُشْرِكِينَ وَلَوْ كَانُوٓا۟ أُو۟لِى قُرْبَىٰ مِنۢ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَـٰبُ ٱلْجَحِيمِ
114. وَمَا كَانَ ٱسْتِغْفَارُ إِبْرَٰهِيمَ لِأَبِيهِ إِلَّا عَن مَّوْعِدَةٍۢ وَعَدَهَآ إِيَّاهُ ۖ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُۥٓ أَنَّهُۥ عَدُوٌّۭ لِّلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ ۚ إِنَّ إِبْرَٰهِيمَ لَأَوَّاهٌ حَلِيمٌۭ
115. وَمَا كَانَ ٱللَّهُ لِيُضِلَّ قَوْمًۭا بَعْدَ إِذْ هَدَىٰهُمْ حَتَّىٰ يُبَيِّنَ لَهُم مَّا يَتَّقُونَ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ بِكُلِّ شَىْءٍ عَلِيمٌ
116. إِنَّ ٱللَّهَ لَهُۥ مُلْكُ ٱلسَّمَـٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ ۚ يُحْىِۦ وَيُمِيتُ ۚ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ مِن وَلِىٍّۢ وَلَا نَصِيرٍ
117. لَقَدْ تَابَ ٱللَّهُ عَلَى ٱلنَّبِىِّ وَٱلْمُهَـٰجِرِينَ وَٱلْأَنصَارِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ فِى سَاعَةِ ٱلْعُسْرَةِ مِنۢ بَعْدِ مَا كَادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٍۢ مِّنْهُمْ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ ۚ إِنَّهُۥ بِهِمْ رَءُوفٌۭ رَّحِيمٌۭ
118. وَعَلَى ٱلثَّلَـٰثَةِ ٱلَّذِينَ خُلِّفُوا۟ ۘ حَتَّىٰٓ إِذَا ضَاقَتْ عَلَيْهِمُ ٱلْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ وَضَاقَتْ عَلَيْهِمْ أَنفُسُهُمْ وَظَنُّوٓا۟ أَن لَّا مَلْجَأَ مِنَ ٱللَّهِ إِلَّآ إِلَيْهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُوٓا۟ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ
119. يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ ٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَكُونُوا۟ مَعَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
120. مَا كَانَ لِأَهْلِ ٱلْمَدِينَةِ وَمَنْ حَوْلَهُم مِّنَ ٱلْأَعْرَابِ أَن يَتَخَلَّفُوا۟ عَن رَّسُولِ ٱللَّهِ وَلَا يَرْغَبُوا۟ بِأَنفُسِهِمْ عَن نَّفْسِهِۦ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ لَا يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌۭ وَلَا نَصَبٌۭ وَلَا مَخْمَصَةٌۭ فِى سَبِيلِ ٱللَّهِ وَلَا يَطَـُٔونَ مَوْطِئًۭا يَغِيظُ ٱلْكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّۢ نَّيْلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُم بِهِۦ عَمَلٌۭ صَـٰلِحٌ ۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ ٱلْمُحْسِنِينَ
121. وَلَا يُنفِقُونَ نَفَقَةً صَغِيرَةًۭ وَلَا كَبِيرَةًۭ وَلَا يَقْطَعُونَ وَادِيًۭا إِلَّا كُتِبَ لَهُمْ لِيَجْزِيَهُمُ ٱللَّهُ أَحْسَنَ مَا كَانُوا۟ يَعْمَلُونَ
122. وَمَا كَانَ ٱلْمُؤْمِنُونَ لِيَنفِرُوا۟ كَآفَّةًۭ ۚ فَلَوْلَا نَفَرَ مِن كُلِّ فِرْقَةٍۢ مِّنْهُمْ طَآئِفَةٌۭ لِّيَتَفَقَّهُوا۟ فِى ٱلدِّينِ وَلِيُنذِرُوا۟ قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوٓا۟ إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ
123. يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ قَـٰتِلُوا۟ ٱلَّذِينَ يَلُونَكُم مِّنَ ٱلْكُفَّارِ وَلْيَجِدُوا۟ فِيكُمْ غِلْظَةًۭ ۚ وَٱعْلَمُوٓا۟ أَنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلْمُتَّقِينَ
124. وَإِذَا مَآ أُنزِلَتْ سُورَةٌۭ فَمِنْهُم مَّن يَقُولُ أَيُّكُمْ زَادَتْهُ هَـٰذِهِۦٓ إِيمَـٰنًۭا ۖ فَأَمَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ فَزَادَتْهُمْ إِيمَـٰنًۭا وَهُمْ يَسْتَبْشِرُونَ
125. وَأَمَّا ٱلَّذِينَ فِى قُلُوبِهِم مَّرَضٌۭ فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا إِلَىٰ رِجْسِهِمْ وَمَاتُوا۟ وَهُمْ كَـٰفِرُونَ
126. أَوَلَا يَرَوْنَ أَنَّهُمْ يُفْتَنُونَ فِى كُلِّ عَامٍۢ مَّرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ لَا يَتُوبُونَ وَلَا هُمْ يَذَّكَّرُونَ
127. وَإِذَا مَآ أُنزِلَتْ سُورَةٌۭ نَّظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍۢ هَلْ يَرَىٰكُم مِّنْ أَحَدٍۢ ثُمَّ ٱنصَرَفُوا۟ ۚ صَرَفَ ٱللَّهُ قُلُوبَهُم بِأَنَّهُمْ قَوْمٌۭ لَّا يَفْقَهُونَ
128. لَقَدْ جَآءَكُمْ رَسُولٌۭ مِّنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُم بِٱلْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌۭ رَّحِيمٌۭ
129. فَإِن تَوَلَّوا۟ فَقُلْ حَسْبِىَ ٱللَّهُ لَآ إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ ۖ وَهُوَ رَبُّ ٱلْعَرْشِ ٱلْعَظِيمِ
1. Ky është një njoftim nga Allahu dhe i Dërguari i Tij për ata politeistë me të cilët keni bërë marrëveshje.
2. Udhëtoni në tokë për katër muaj dhe dijeni se ju nuk mund t’i shpëtoni Allahut dhe se Allahu do t’i poshtërojë mohuesit.
3. Dhe ky është një shpallje nga Allahu dhe i Dërguari i Tij për njerëzit në ditën e haxhit të madh, se Allahu dhe i Dërguari i Tij janë të lirë nga përgjegjësia ndaj politeistëve. Pra, nëse pendoheni, është më mirë për ju; por nëse ktheni shpinën, atëherë dijeni se nuk mund t’i shpëtoni Allahut. Jepu lajm të keq atyre që nuk besojnë, për një dënim të dhembshëm.
4. Përjashtim bëjnë ata politeistë me të cilët keni bërë marrëveshje dhe që nuk ju kanë munguar në asgjë, as nuk kanë ndihmuar askënd kundër jush; atëherë përmbushni marrëveshjen me ta deri në afatin e caktuar. Vërtet, Allahu i do të devotshmit.
5. Kur të kalojnë muajt e shenjtë, atëherë luftoni politeistët kudo që t’i gjeni, kapni ata, rrethoni dhe ruani çdo dalje të mundshme. Por nëse pendohen, falin namazin dhe japin zekatin, atëherë lërini të qetë. Vërtet, Allahu është Falës dhe Mëshirues.
6. Nëse ndonjëri nga politeistët kërkon mbrojtjen tënde, mbroje derisa të dëgjojë fjalën e Allahut. Pastaj, përcille në vendin e tij të sigurt. Kjo është sepse ata janë një popull që nuk di.
7. Si mund të kenë politeistët një marrëveshje me Allahun dhe të Dërguarin e Tij, përveç atyre me të cilët keni bërë marrëveshje pranë Qabesë? Sa kohë që ata sillen drejt me ju, silluni edhe ju drejt me ta. Vërtet, Allahu i do të devotshmit.
8. Si? Nëse ata fitojnë ndaj jush, ata nuk do t’ju respektojnë as lidhjen farefisnore e as marrëveshjen. Ata ju kënaqin me fjalët e tyre, por zemrat e tyre i refuzojnë, dhe shumica e tyre janë të prishur.
9. Ata kanë shitur ajetet e Allahut për një çmim të vogël dhe kanë penguar njerëzit nga rruga e Tij. Sa të këqija janë ato që bëjnë!
10. Ata nuk respektojnë as lidhje farefisnore e as marrëveshje me ndonjë besimtar. Të tillët janë vërtet keqbërës.
11. Por nëse ata pendohen, falin namazin dhe japin zekatin, atëherë ata janë vëllezër në fe. Ne i shpjegojmë shenjat për një popull që kupton.
12. Nëse ata thyejnë betimet e tyre pasi kanë bërë marrëveshje dhe fyejnë fenë tuaj, atëherë luftoni prijësit e mosbesimit – ata nuk i respektojnë betimet – ndoshta do të ndalen.
13. A nuk do të luftoni një popull që ka thyer betimet e tyre dhe është përpjekur të dëbojë të Dërguarin dhe që filloi luftën e parë kundër jush? A i frikësoheni atyre? Allahu është më i denjë që t’i keni frikë, nëse jeni besimtarë.
14. Luftoni ata, Allahu do t’i ndëshkojë me duart tuaja, do t’i poshtërojë dhe do t’ju ndihmojë kundër tyre, do të shërojë zemrat e një populli besimtar.
15. Dhe do të largojë inatin nga zemrat e tyre. Allahu pranon pendimin e kujt do. Allahu është i Dijshëm dhe i Urtë.
16. A mendoni se do të lihet i qetë para se Allahu të dallojë ata që kanë luftuar dhe nuk kanë marrë për mik tjetër përveç Allahut, të Dërguarit dhe besimtarëve? Allahu është i Dijshëm për atë që bëni.
17. Nuk i takon politeistëve të mirëmbajnë xhamitë e Allahut, duke qenë se ata vetë dëshmojnë mosbesimin e tyre. Ata janë ata që veprat e tyre janë të kota, dhe ata do të qëndrojnë përjetë në zjarr.
18. Vetëm ai që beson në Allahun dhe Ditën e Fundit, fal namazin, jep zekatin dhe nuk ka frikë veç Allahut, duhet të mirëmbajë xhamitë e Allahut. Ata janë prej atyre që janë në rrugën e drejtë.
19. A mendoni se dhënia e ujit për pelegrinët dhe mirëmbajtja e xhamisë së shenjtë është njësoj si besimi në Allahun dhe Ditën e Fundit dhe përpjekja në rrugën e Allahut? Ata nuk janë të barabartë te Allahu. Allahu nuk i udhëzon popujt keqbërës.
20. Ata që kanë besuar, janë shpërngulur dhe janë përpjekur në rrugën e Allahut me pasuritë dhe jetët e tyre janë më të lartit tek Allahu. Ata janë të shpëtuarit.
21. Zoti i tyre u jep atyre lajmin e mirë për mëshirë prej Tij, për kënaqësi dhe për kopshte ku do të kenë kënaqësi të përhershme.
22. Ata do të qëndrojnë aty përgjithmonë. Vërtet, tek Allahu është shpërblimi i madh.
23. O ju që besoni! Mos i merrni për miq etërit dhe vëllezërit tuaj nëse ata parapëlqejnë mosbesimin ndaj besimit. Kushdo prej jush që i merr ata për miq, atëherë ai është nga keqbërësit.
24. Thuaj: “Nëse etërit tuaj, bijtë tuaj, vëllezërit tuaj, gratë tuaja, farefisi juaj, pasuritë që keni fituar, tregtia që e frikësoni për humbje dhe shtëpitë që i pëlqeni janë më të dashura për ju se Allahu, i Dërguari i Tij dhe përpjekja në rrugën e Tij, atëherë pritni derisa Allahu të sjellë vendimin e Tij. Allahu nuk e udhëzon popullin keqbërës.”
25. Allahu ju ndihmoi në shumë beteja, përfshirë edhe në ditën e Hunejnit, kur u mahnitët nga numri juaj i madh, por ai nuk ju bëri dobi, dhe toka, me gjithë gjerësinë e saj, u bë e ngushtë për ju, pastaj u tërhoqët me ikje.
26. Pastaj Allahu dërgoi qetësinë e Tij mbi të Dërguarin dhe besimtarët dhe dërgoi ushtri që nuk e shihnit, dhe ndëshkoi ata që nuk besonin. Ky është shpërblimi i mohuesve.
27. Pastaj Allahu do të pranojë pendimin e atyre që dëshiron. Vërtet, Allahu është Falës, Mëshirëplotë.
28. O ju që besoni! Politeistët janë të papastër, prandaj pas këtij viti mos u afrojnë më Xhamisë së Shenjtë. Nëse frikësoheni nga varfëria, Allahu do t’ju pasurojë nga mirësia e Tij, nëse Ai dëshiron. Vërtet, Allahu është i Dijshëm, i Urtë.
29. Luftoni ata që nuk besojnë në Allahun dhe në Ditën e Fundit, që nuk ndalojnë atë që e ndaloi Allahu dhe i Dërguari i Tij, dhe që nuk e pranojnë fenë e së Vërtetës – nga ata që u është dhënë Libri – derisa të japin xhizjen me dorën e tyre, duke qenë të përulur.
30. Hebrenjtë thonë: “Uzeiri është biri i Allahut” dhe të krishterët thonë: “Mesihu është biri i Allahut.” Këto janë fjalët e tyre nga gojët e tyre. Ata imitojnë fjalët e atyre që nuk besuan më parë. Allahu i mallkoftë ata! Sa të shtrembëruar janë!
31. Ata morën rabinët dhe murgjit e tyre si zota në vend të Allahut, dhe (morën) Mesihun, birin e Merjemes, ndërsa atyre u ishte urdhëruar që të adhurojnë vetëm një Zot. Nuk ka zot tjetër përveç Tij. Ai është larg asaj që i shoqërojnë Atij.
32. Ata dëshirojnë ta shuajnë dritën e Allahut me gojët e tyre, por Allahu nuk do të lejojë tjetër veçse ta përmbushë dritën e Tij, edhe sikur mohuesit ta urrejnë.
33. Ai është që e dërgoi të Dërguarin e Tij me udhëzimin dhe fenë e së vërtetës, që ta bëjë atë të mbizotërojë mbi të gjitha fetë, edhe nëse politeistët e urrejnë.
34. O ju që besoni! Shumë nga rabinët dhe murgjit hanë pasuritë e njerëzve në mënyrë të padrejtë dhe i pengojnë nga rruga e Allahut. Dhe ata që grumbullojnë ar dhe argjend dhe nuk i shpenzojnë në rrugën e Allahut – jepu lajm për një dënim të dhembshëm.
35. Në ditën kur ajo do të nxehet në zjarrin e xhehenemit, dhe me të do të fërkohen ballët, anët dhe shpinat e tyre: “Kjo është ajo që keni grumbulluar për veten tuaj, shijoni atë që keni grumbulluar!”
36. Numri i muajve te Allahu është dymbëdhjetë, që nga dita kur Ai krijoi qiejt dhe tokën. Katër prej tyre janë të shenjtë. Ky është feja e drejtë, prandaj mos i bëni vetes padrejtësi gjatë atyre muajve. Luftoni politeistët të gjithë, ashtu siç ju luftojnë të gjithë. Dhe dijeni se Allahu është me ata që kanë frikë prej Tij.
37. Shtyrja (e muajve të shenjtë) është vetëm një shtim i mosbesimit. Me të humbasin ata që nuk besojnë. Ata e bëjnë të lejueshme një muaj një vit dhe e ndalojnë atë vitin tjetër, për të përputhur numrin e muajve që e ndaloi Allahu. Ata lejojnë atë që Allahu e ka ndaluar. Veprat e tyre të këqija u duken të bukura. Por Allahu nuk udhëzon popullin mohues.
38. O ju që besoni! Çfarë është me ju që, kur u thuhet: “Dilni në rrugën e Allahut,” ju rëndoheni në tokë? A e keni më për zemër jetën e kësaj bote se sa jetën tjetër? Por kënaqësia e kësaj bote është e vogël në krahasim me atë të botës tjetër.
39. Nëse nuk dilni, Ai do t’ju ndëshkojë me një ndëshkim të dhimbshëm dhe do të zëvendësojë me një popull tjetër, dhe ju nuk mund t’i bëni Atij asgjë. Allahu ka pushtet mbi çdo gjë.
40. Nëse ju nuk e ndihmoni atë (të Dërguarin), Allahu tashmë e ka ndihmuar kur ata që nuk besonin e dëbuan atë, dhe ai ishte i dyti nga dy kur ata ishin në shpellë, dhe ai i tha shokut të tij: “Mos u mërzit! Vërtet, Allahu është me ne.” Atëherë Allahu i zbriti qetësinë e Tij dhe e forcoi me ushtri që ju nuk e shihni, dhe e bëri fjalën e atyre që nuk besonin të ulët, ndërsa fjala e Allahut është më e larta. Allahu është i Plotëfuqishëm dhe i Urtë.
41. Dilni (në luftë) lehtë ose të rënduar dhe luftoni me pasuritë dhe jetët tuaja në rrugën e Allahut. Kjo është më e mira për ju, nëse e dini.
42. Sikur përfitimi të ishte i afërt dhe udhëtimi i shkurtër, ata do të të kishin ndjekur, por udhëtimi i gjatë u dukej i rëndë. Ata do të betohen për Allahun: “Sikur të kishim mundësi, do të kishim dalë me ju.” Ata e shkatërrojnë vetveten, sepse Allahu e di se janë gënjeshtarë.
43. Allahu të falë! Pse i lejeve ata (që kërkuan të mos dilnin), derisa të bëhej e qartë për ty se kush thoshte të vërtetën dhe ta dije kush ishin gënjeshtarë?
44. Ata që besojnë në Allahun dhe Ditën e Fundit nuk kërkojnë leje për të mos luftuar me pasuritë dhe jetët e tyre. Allahu i njeh të devotshmit.
45. Leje kërkojnë vetëm ata që nuk besojnë në Allahun dhe Ditën e Fundit, dhe zemrat e tyre janë të dyshimta, dhe ata lëkunden në dyshimet e tyre.
46. Sikur të kishin pasur qëllim të dalin, ata do të kishin bërë përgatitje për të, por Allahu nuk e dëshiroi nisjen e tyre, ndaj i pengoi, dhe u tha: “Rrini me ata që nuk shkojnë!”
47. Sikur të kishin dalë me ju, do t’ju kishin shtuar vetëm konfuzion dhe do të përpiqeshin të krijonin përçarje midis jush, duke kërkuar t’ju prishnin qëllimet. Në mesin tuaj ka prej tyre që u dëgjon. Allahu i njeh mirë keqbërësit.
48. Ata më parë kanë kërkuar të mbjellin përçarje dhe kanë ndërtuar kurthe për ty, derisa e vërteta erdhi dhe fjalët e Allahut u bënë të qarta, megjithatë ata e urrenin atë.
49. Prej tyre ka që thotë: “Më lejo (të mos shkoj në luftë) dhe mos më sprovo.” Ja, ata ranë vetë në sprovë. Vërtet, xhehenemi i rrethon mosbesimtarët.
50. Nëse të vjen ndonjë e mirë, ata mërziten, e nëse të godet ndonjë fatkeqësi, thonë: “Ne e morëm masën tonë më parë,” dhe largohen të gëzuar.
51. Thuaj: “Asgjë nuk na godet veçse ajo që Allahu ka caktuar për ne. Ai është Mbrojtësi ynë. Dhe vetëm te Allahu le të mbështeten besimtarët.”
52. Thuaj: “A prisni për ne ndonjë gjë tjetër veçse një nga dy të mirat (fitoren ose shehadetin), ndërsa ne për ju presim që Allahu t’ju godasë me një dënim nga Vetja ose nga duart tona. Prandaj prisni, se edhe ne po presim bashkë me ju.”
53. Thuaj: “Shpenzoni me dëshirë ose pa dëshirë, nuk do të pranohet prej jush. Ju jeni një popull keqbërës.”
54. Asgjë nuk i pengoi që sadakat e tyre të pranoheshin, përveç se ata mohonin Allahun dhe të Dërguarin e Tij, nuk vinin në namaz veçse me përtesë, dhe nuk shpenzonin veçse me padëshirë.
55. Le të mos të mahnisin pasuritë dhe fëmijët e tyre. Allahu dëshiron t’i ndëshkojë me to në këtë jetë dhe që shpirtrat e tyre të dalin ndërsa janë mosbesimtarë.
56. Ata betohen për Allahun se janë prej jush, por nuk janë prej jush. Ata janë popull frikacak.
57. Sikur të gjenin ndonjë strehë apo ndonjë shpellë, apo ndonjë vend për t’u fshehur, do të shkonin atje me shpejtësi.
58. Ka prej tyre që të kritikojnë për shpërndarjen e lëmoshave; nëse u jepet nga ajo, ata kënaqen, por nëse nuk u jepet, ata zemërohen.
59. Sikur të ishin të kënaqur me atë që Allahu dhe i Dërguari i Tij u dhanë dhe të kishin thënë: “Na mjafton Allahu. Së shpejti Allahu dhe i Dërguari i Tij do të na japin nga mirësia e tyre. Ne ia kemi drejtuar shpresën Allahut.”
60. Lëmoshat janë vetëm për të varfrit, nevojtarët, ata që punojnë për to, për t’u afruar zemrat e njerëzve, për lirimin e skllevërve, për ata që janë të mbytur në borxhe, për rrugën e Allahut dhe për udhëtarët – kjo është një detyrim nga Allahu. Allahu është i Dijshëm dhe i Urtë.
61. Ka nga ata që e lëndojnë Profetin dhe thonë: “Ai është vesh” (beson gjithçka që dëgjon). Thuaj: “Ai është vesh për të mirën tuaj. Ai i beson Allahut dhe i beson besimtarëve, dhe është mëshirë për ata prej jush që besojnë.” Por ata që e lëndojnë të Dërguarin e Allahut, do të kenë një dënim të dhembshëm.
62. Ata ju betohen për të fituar kënaqësinë tuaj, por Allahu dhe i Dërguari i Tij janë më të denjë që t’i kënaqin, nëse janë besimtarë të vërtetë.
63. A nuk e dinë ata se kush kundërshton Allahun dhe të Dërguarin e Tij do të ketë zjarrin e xhehenemit ku do të qëndrojë përjetë? Ky është poshtërimi i madh.
64. Hipokritët frikësohen se do të zbulohet një sure që do të tregojë çfarë është në zemrat e tyre. Thuaj: “Talluni! Allahu do ta nxjerrë në dritë atë që e frikësoheni.”
65. Nëse i pyet ata, ata do të thonë: “Ne vetëm bisedonim dhe bënim shaka.” Thuaj: “A me Allahun, ajetet e Tij dhe të Dërguarin e Tij po talleni?”
66. Mos kërkoni ndjesë! Ju u bëtë jobesimtarë pasi besuat. Edhe nëse falim një pjesë prej jush, do t’i ndëshkojmë të tjerët, sepse ishin fajtorë.
67. Hipokritët burra dhe hipokritet gra janë njësoj: ata urdhërojnë për të keqen dhe ndalojnë nga e mira, dhe mbajnë duart e tyre të shtrënguara. Ata harruan Allahun, prandaj Ai i harroi ata. Vërtet, hipokritët janë të mbrapshtit.
68. Allahu u premton hipokritëve, burrave dhe grave, dhe mohuesve zjarrin e xhehenemit ku do të qëndrojnë përgjithmonë. Ky është mjaftueshëm për ta. Allahu i ka mallkuar ata, dhe ata do të kenë një dënim të përhershëm.
69. Ashtu si ata që ishin para jush – ata ishin më të fuqishëm se ju, kishin më shumë pasuri dhe fëmijë – ata e shijuan pjesën e tyre në këtë botë, dhe ju e shijoni pjesën tuaj ashtu siç e shijuan ata, dhe bëtë biseda të kota si ata. Vepra e tyre është e kotë në këtë botë dhe në botën tjetër. Ata janë humbësit.
70. A nuk u ka ardhur lajmi për ata para tyre – populli i Nuhit, Adi, Themudi, populli i Ibrahimit, banorët e Medianit dhe qytetet e përmbysura? Të Dërguarit e tyre u erdhën atyre me fakte të qarta. Allahu nuk u bëri atyre padrejtësi, por ata i bënë vetes padrejtësi.
71. Besimtarët dhe besimtaret janë aleatë të njëri-tjetrit. Ata urdhërojnë për të mirën dhe ndalojnë nga e keqja, falin namazin, japin zekatin dhe i binden Allahut dhe të Dërguarit të Tij. Allahu do të ketë mëshirë për ta. Vërtet, Allahu është i Plotfuqishëm dhe i Urtë.
72. Allahu u ka premtuar besimtarëve dhe besimtareve kopshte nën të cilat rrjedhin lumenj, ku do të qëndrojnë përgjithmonë, dhe banesa të bukura në kopshtet e përjetshme. Por kënaqësia më e madhe është kënaqësia e Allahut. Ky është suksesi më i madh.
73. O Profet! Lufto kundër jobesimtarëve dhe hipokritëve, dhe ji i ashpër me ta. Strehimi i tyre është xhehenemi – sa vend i keq për t’u kthyer!
74. Ata betohen për Allahun se nuk kanë thënë asgjë, por me siguri kanë thënë fjalën e mohimit dhe u bënë jobesimtarë pasi kishin besuar. Ata u përpoqën për diçka që nuk arritën ta kryenin, dhe ata nuk patën tjetër arsye veçse se Allahu dhe i Dërguari i Tij i kishte pasuruar me mirësinë e Tij. Nëse pendohen, do të jetë më mirë për ta, por nëse kthejnë shpinën, Allahu do t’i ndëshkojë me një dënim të dhimbshëm në këtë botë dhe në botën tjetër. Ata nuk do të kenë mbrojtës apo ndihmës në tokë.
75. Dhe prej tyre janë ata që i premtuan Allahut: “Nëse Ai na jep nga mirësia e Tij, ne do të japim lëmoshë dhe do të jemi prej të drejtëve.”
76. Por kur Ai u dha nga mirësia e Tij, ata u bënë koprracë, u larguan dhe e kthyen shpinën.
77. Si pasojë, Ai i bëri hipokrizinë të zërë vend në zemrat e tyre deri në ditën kur do ta takojnë Atë, sepse nuk e mbajtën premtimin ndaj Allahut dhe sepse gënjyen.
78. A nuk e dinë se Allahu e di fshehtësinë e tyre dhe bisedat e tyre të fshehta, dhe se Allahu është Njohësi i të fshehtave?
79. Ata që kritikojnë besimtarët që japin lëmoshë vullnetare dhe tallen me ata që nuk kanë gjë tjetër përveç përpjekjes së tyre, le të qeshin. Allahu do t’u përgjigjet talljes së tyre dhe ata do të kenë një dënim të dhembshëm.
80. Kërko falje për ta ose mos kërko – edhe sikur të kërkosh falje shtatëdhjetë herë, Allahu nuk do t’i falë ata. Kjo për shkak se ata mohuan Allahun dhe të Dërguarin e Tij. Allahu nuk udhëzon popullin e prishur.
81. Të mbeturit pas u gëzuan që qëndruan në vend në vend të të Dërguarit të Allahut dhe e urryen të luftonin me pasuritë dhe jetët e tyre në rrugën e Allahut. Ata thanë: “Mos dilni në vapë.” Thuaj: “Zjarri i xhehenemit është edhe më i nxehtë!” Veçse sikur ta dinin!
82. Le të qeshin pak dhe të qajnë shumë, si shpërblim për atë që kanë fituar.
83. Nëse Allahu të kthen tek një pjesë prej tyre dhe ata kërkojnë leje për të dalë (në luftë), thuaju: “Kurrë nuk do të dilni me mua dhe kurrë nuk do të luftoni me mua ndonjë armik. Ju u kënaqët që nuk dolët herën e parë, prandaj rrini me ata që nuk dalin!”
84. Mos fal kurrë mbi ndonjërin prej tyre që vdes, as mos qëndro te varri i tij, sepse ata e mohuan Allahun dhe të Dërguarin e Tij dhe vdiqën si të prishur.
85. Le të mos të mahnisin pasuritë dhe fëmijët e tyre. Allahu dëshiron që t’i ndëshkojë me to në këtë botë dhe që të vdesin si mosbesimtarë.
86. Kur zbret një sure: “Besoni në Allahun dhe luftoni me të Dërguarin e Tij,” të pasurit prej tyre kërkojnë leje dhe thonë: “Na le të rrimë me ata që nuk shkojnë.”
87. Ata e zgjodhën të qëndrojnë me gratë, dhe zemrat e tyre u vulosën, prandaj ata nuk kuptojnë.
88. Por i Dërguari dhe ata që besuan me të, luftuan me pasuritë dhe jetët e tyre. Ata do të kenë të mirat dhe ata janë të shpëtuarit.
89. Allahu ka përgatitur për ta kopshte nën të cilët rrjedhin lumenj, ku do të qëndrojnë përjetë. Ky është suksesi më i madh.
90. Edhe disa nga beduinët erdhën me justifikime që t’u jepet leje, ndërsa ata që gënjyen Allahun dhe të Dërguarin e Tij qëndruan në vend. Një dënim i dhembshëm do t’i godasë mohuesit prej tyre.
91. Nuk ka mëkat për të dobëtit, për të sëmurët dhe për ata që nuk kanë çfarë të shpenzojnë, nëse janë të sinqertë ndaj Allahut dhe të Dërguarit të Tij. Nuk ka rrugë kundër të mirëve. Allahu është Falës dhe Mëshirëplotë.
92. E as për ata që kur erdhën tek ti që t’i marrësh me vete, ti u the: “Nuk kam mbi çfarë t’ju marr,” dhe ata u kthyen me sytë e mbushur me lot nga trishtimi se nuk kishin me çfarë të shpenzonin.
93. Rruga për të akuzuar qëndron vetëm kundër atyre që kërkojnë leje edhe pse janë të pasur. Ata e zgjodhën të qëndrojnë me gratë, dhe Allahu vulosi zemrat e tyre, prandaj ata nuk dinë.
94. Ata do t’ju japin justifikime kur të ktheheni tek ata. Thuaj: “Mos jepni justifikime! Ne nuk do t’ju besojmë. Allahu tashmë na ka informuar për ju. Allahu dhe i Dërguari i Tij do ta shohin punën tuaj, dhe pastaj do të ktheheni te Ai që di të padukshmen dhe të dukshmen, dhe Ai do t’ju informojë me atë që keni bërë.”
95. Ata do t’ju betohen në emër të Allahut kur të ktheheni, që t’i lini. Lërini ata, sepse ata janë ndotës, dhe vendi i tyre është xhehenemi, si shpërblim për atë që kanë fituar.
96. Ata do t’ju betohen që të jeni të kënaqur me ta. Por edhe nëse ju jeni të kënaqur me ta, Allahu nuk është i kënaqur me popullin e prishur.
97. Beduinët janë më të ashpër në mosbesim dhe hipokrizi, dhe më të prirë për të mos i njohur kufijtë që Allahu u ka zbritur të Dërguarit të Tij. Allahu është i Dijshëm dhe i Urtë.
98. Nga beduinët ka prej atyre që e shohin atë që japin si barrë dhe presin që të ndodhin fatkeqësi ndaj jush. Por mbi ta vetë do të bjerë fatkeqësia. Allahu është Dëgjues dhe i Dijshëm.
99. Por ka nga beduinët të tillë që besojnë në Allahun dhe Ditën e Fundit dhe e shohin atë që japin si mjet për t’u afruar tek Allahu dhe për të fituar bekimet e të Dërguarit. Vërtet, është një mjet për t’u afruar. Allahu do t’i fusë ata në mëshirën e Tij. Vërtet, Allahu është Falës dhe Mëshirëplotë.
100. Ata që ishin të parët – emigrantët dhe ndihmuesit – dhe ata që i ndoqën me mirësi, Allahu është i kënaqur me ta dhe ata janë të kënaqur me Të. Ai u ka përgatitur atyre kopshte nën të cilët rrjedhin lumenj, ku do të qëndrojnë përjetë. Ky është suksesi i madh.
101. Edhe disa nga beduinët përreth jush janë hipokritë, si dhe disa nga banorët e Medinës; ata janë të vendosur në hipokrizi. Ti nuk i njeh ata, por Ne i njohim. Ne do t’i ndëshkojmë dy herë, pastaj do të kthehen në një dënim të madh.
102. Ka edhe të tjerë që e kanë pranuar fajin e tyre. Ata përzjenë një vepër të mirë me një tjetër të keqe. Ndoshta Allahu do të pranojë pendimin e tyre. Vërtet, Allahu është Falës dhe Mëshirëplotë.
103. Merr prej pasurisë së tyre lëmoshë, që t’i pastrojë dhe t’i pastërtojë, dhe lutu për ta. Vërtet, lutja jote është qetësim për ta. Allahu është Dëgjues dhe i Dijshëm.
104. A nuk e dinë ata se Allahu pranon pendimin nga robërit e Tij, dhe se Ai pranon lëmoshat, dhe se Allahu është Pranuesi i Pendimit, Mëshirëplotë?
105. Thuaj: “Veproni, dhe Allahu, i Dërguari i Tij dhe besimtarët do t’i shohin veprat tuaja. Pastaj do të ktheheni te Ai që e di të padukshmen dhe të dukshmen, dhe Ai do t’ju njoftojë për atë që keni bërë.”
106. Ka edhe të tjerë që janë lënë në pritje të vendimit të Allahut – nëse Ai do t’i ndëshkojë ose do të pranojë pendimin e tyre. Allahu është i Dijshëm dhe i Urtë.
107. Ata që ndërtuan një xhami për të bërë dëm, për mosbesim, për të ndarë besimtarët dhe për të bërë pritë kundër Allahut dhe të Dërguarit të Tij më parë, ata betohen: “Ne nuk deshëm tjetër veç të mirën.” Por Allahu dëshmon se ata janë gënjeshtarë.
108. Kurrë mos u fal në të! Një xhami që u themelua mbi devotshmëri që nga dita e parë është më e denjë që të falesh aty. Aty janë burra që duan të pastrohen dhe Allahu i do të pastërtit.
109. A është më i mirë ai që ndërtoi shtëpinë e tij mbi devotshmëri dhe kënaqësinë e Allahut, apo ai që ndërtoi shtëpinë e tij në buzë të një gremine që po shembet dhe e rrëzon në zjarrin e xhehenemit? Allahu nuk i udhëzon popujt e padrejtë.
110. Ndërtimi i tyre që bënë do të vazhdojë të mbjellë dyshim në zemrat e tyre, derisa zemrat e tyre të copëtohen. Allahu është i Dijshëm dhe i Urtë.
111. Allahu ka blerë prej besimtarëve jetët dhe pasuritë e tyre në këmbim të xhenetit. Ata luftojnë në rrugën e Allahut, vrasin dhe vriten. Ky është premtim i Tij i vërtetë në Teurat, Inxhil dhe Kuran. Kush e përmbush më mirë premtimin se Allahu? Gëzohuni për marrëveshjen që keni bërë me Të. Ky është suksesi i madh.
112. Janë ata që pendohen, që adhurojnë, që falënderojnë, që agjërojnë, që përkulen, që bien në sexhde, që urdhërojnë për të mirën dhe ndalojnë nga e keqja dhe që ruajnë kufijtë e Allahut. Jepu lajmin e mirë besimtarëve.
113. Nuk është e drejtë për Profetin dhe për besimtarët të kërkojnë falje për politeistët, edhe sikur të jenë të afërmit e tyre, pasi është bërë e qartë për ta se ata janë banorë të xhehenemit.
114. Lutja e Ibrahimit për babanë e tij ishte vetëm për shkak të një premtimi që ai i kishte bërë. Por kur iu bë e qartë se ai ishte armik i Allahut, ai u largua prej tij. Vërtet, Ibrahimi ishte i butë dhe i durueshëm.
115. Allahu nuk e humb një popull pasi i ka udhëzuar, derisa t’ua bëjë të qartë atyre se çfarë duhet të shmangin. Vërtet, Allahu është i Dijshëm për çdo gjë.
116. Vetëm Allahut i përket pushteti i qiejve dhe i tokës. Ai jep jetë dhe vdes. Ju nuk keni përveç Tij as mbrojtës e as ndihmës.
117. Allahu u tregua i mëshirshëm me Profetin, emigrantët dhe ndihmuesit që e ndoqën atë në kohën e vështirësisë, pasiqë zemrat e një grupi prej tyre deshën të shmangeshin. Pastaj Ai pranoi pendimin e tyre. Ai është i Butë dhe i Mëshirshëm për ta.
118. Edhe për tre vetë që mbetën prapa, derisa toka, me gjithë gjerësinë e saj, iu bë e ngushtë, dhe vetvetja iu bë e rëndë, dhe ata menduan se nuk ka shpëtim përveçse te Allahu. Pastaj Allahu pranoi pendimin e tyre që të pendohen. Vërtet, Allahu është Pranues i pendimit dhe Mëshirëplotë.
119. O ju që besoni! Kini frikë Allahun dhe qëndroni me ata që janë të sinqertë.
120. Nuk është e drejtë për banorët e Medinës dhe për beduinët përreth të qëndrojnë pas të Dërguarit të Allahut dhe të parapëlqejnë jetën e tyre ndaj jetës së tij. Kjo sepse nuk i godet as etje, as lodhje, as urie në rrugën e Allahut, nuk shkelin ndonjë vend që zemëron armiqtë dhe nuk fitojnë asgjë nga armiku, vetëm se kjo u shkruhet atyre si një vepër e mirë. Vërtet, Allahu nuk ua humb shpërblimin bamirësve.
121. Dhe as nuk japin ndonjë shpenzim të vogël ose të madh, dhe as nuk kalojnë ndonjë luginë, vetëm se kjo u shkruhet atyre, që Allahu t’i shpërblejë për veprat më të mira që kanë bërë.
122. Nuk është e nevojshme që të gjithë besimtarët të dalin (në luftë). Pse të mos dalë nga çdo grup i tyre një pjesë për t’u thelluar në dijeni të fesë dhe për të këshilluar popullin e tyre kur të kthehen te ta, që ata të ruhen?
123. O ju që besoni! Luftoni kundër atyre që janë afër jush nga jobesimtarët dhe le të ndjejnë ashpërsi nga ana juaj. Dijeni se Allahu është me të devotshmit.
124. Kur zbret një sure, disa prej tyre thonë: “Kujt ia shtoi kjo besimin?” Sa u përket atyre që besojnë, ajo u shton besimin dhe ata gëzohen.
125. Por sa u përket atyre që kanë sëmundje në zemrat e tyre, ajo u shton ndytësi mbi ndytësinë e tyre, dhe ata vdesin si mohues.
126. A nuk e shohin se ata sprovohen çdo vit një ose dy herë? Megjithatë, as nuk pendohen, as nuk marrin mësim.
127. Kur zbret një sure, ata shikojnë njëri-tjetrin (dhe thonë): “A po ju sheh ndokush?” Pastaj largohen. Allahu i ka kthyer zemrat e tyre, sepse ata janë një popull që nuk kupton.
128. Ju ka ardhur një i Dërguar nga mesi juaj, të cilit i rëndon çdo gjë që ju lëndon, i kujdesshëm për ju, i butë dhe i mëshirshëm ndaj besimtarëve.
129. Por nëse ata të kthejnë shpinën, thuaj: “Mua më mjafton Allahu. Nuk ka zot tjetër përveç Tij. Tek Ai mbështetem dhe Ai është Zoti i Arshit të madh.”